Η Ιστορία των Λύσεων

Η Ιστορία των Λύσεων εξερευνά το πως μπορούμε να οδηγήσουμε την οικονομία μας σε μια πιο βιώσιμη και δίκαιη κατεύθυνση, ξεκινώντας με τον προσανατολισμό των ίδιων μας των εαυτών προς ένα νέο στόχο

Στο παρόν παιχνίδι για "Περισσότερα", μας έχουν μάθει να επευφημούμε μια αυξανόμενη οικονομία - περισσότεροι δρόμοι, περισσότερα εμπορικά κέντρα, περισσότερα πράγματα - ακόμη και όταν οι δείκτες υγείας μας χειροτερεύουν, η ανισότητα εισοδήματος μεγαλώνει και οι παγετώνες στους πόλους λιώνουν.

Αλλά τι θα γινόταν αν αλλάζαμε το νόημα του παιχνιδιού; Τι θα γινόταν αν ο στόχος της οικονομίας μας δεν ήταν το περισσότερο αλλά το καλύτερο - καλύτερη υγεία, καλύτερες δουλειές και περισσότερες ευκαιρίες για να επιβιώσουμε στον πλανήτη;

Αυτό δεν θα έπρεπε να σημαίνει η νίκη;

THE STORY OF STUFF

και τα FREE RANGE STUDIOS

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΛΥΣΕΩΝ

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Έχετε ένα από αυτά;

Φυσικά και όχι. Αυτό είναι 5 χρόνια παλιό.

Τώρα όλοι έχουν ένα από αυτά.

Μπορείτε να φανταστείτε πόση πολλή εξυπνάδα και συγκεντρωση απαιτήθηκε για να μετατραπεί μια συσκευή αναπαραγωγής μουσικής

σε ένα υπολογιστή χειρός και τηλέφωνο και GPS και τηλεχειριστήριο

για οτιδήποτε υπάρχει μόνο μέσα σε 5 χρόνια;

Πραγματικά, οι χιλιάδες άνθρωποι που έφτιαξαν αυτό το αντικείμενο

έπρεπε να λύσουν χιλιάδες προβλήματα

τα οποία δεν θα μπορούσαν να λυθούν 5 χρόνια πριν.

Αυτά μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι όταν έχουν κίνητρο να βρουν λύσεις σε προβλήματα.

Αλλά τα προβλήματα με τα οποιία απασχηθήκαμε για να λύσουμε δεν είναι αυτά που είναι πιο επιτακτικό να λυθούν.

Πολλή εστίαση υπήρχε στο γρηγορότερα, φθηνοτερα και πιο καινούργια

ώστε χάσαμε στην ουσία την εστίαση σε πράγματα όπως ασφαλέστερα, υγιέστερα και πιο δίκαια.

Είναι σαν να γινόμαστε καλύτεροι στο να παίζουμε το λάθος παιχνίδι.

Και με πολλούς τρόπους, αυτό το σύστημα μοιάζει πολύ με παιχνίδι, αλλά με πολύ μεγάλα στοιχήματα.

Όπως σε ένα παιχνίδι, η οικονομία μας σχεδιάστηκε από ανρθώπους ώστε να κάνει τον καθένα να παίξει με συγκεκριμένους κανόνες.

Και όπως ένα παιχνίδι, έρχεται με οδηγίες, που μας λένε ποιος είναι ο σκοπός.

Σκεφτείτε την τελευταία φορά που παίξατε ένα νέο παιχνίδι. Θυμάστε;

Το πρώτο πράγμα που κάνατε είναι να βρείτε τι σημαίνει η νίκη

και αυτό οδηγούσε την κάθε πράξη σας καθώς παίζατε.

Οπότε φυσικά οι λύσεις οι οποίες οι περισσότεροι χρήστες αναζητούν, έχουν την επίτευξη αυτού του απλού στόχου του παιχνιδιού.

Και ο στόχος είναι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Περισσότερα χρήματα ξοδεύονται, περισσότεροι δρόμοι κατασκευάζονται, περισσότερα εμπορικά κέντρα ανοίγουν, περισσότερα αντικείμενα παρασκευάζονται

Αυτό είναι αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν ανάπτυξη

Οπότε παίρνουμε όλα τα χρήματα που ξοδεύονται σε πράγματα που κάνουν την ζωή μας καλύτερη,

και όλα τα χρήματα που ξοδεύονται σε πράγματα που κάνουν την ζωή μας χειρότερη,

και τα προσθέτουμε σε έναν μεγάλο αριθμό, που ονομάζεται ΑΕΠ.

Και μας έχουν πει ότι όσο μεγαλύτερος, σημαίνει ότι κερδίζουμε.

Και άρα είναι ο αριθμός πάνω στον οποίον σχεδιάστηκαν κανόνες και νόμοι ώστε να τον αυξήσουν.

Αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ περισσότερων παιδιών στο σχολείο παρά στην φυλάκή,

περισσότερες ανεμογεννήτριες παρά εργοστάσια καύσης άνθρακα,

περισσότερα υπεραποδοτικά δημόσια τραίνα παρά βενζίνη που πάει χαμένη στην κίνηση. Γιαχ!

Αλλά σε αυτό το παιχνίδι για περισσότερα, μετριούνται το ίδιο.

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτό το ηλίθιο παιχνίδι κανόνα - κανόνα ή άτομο - άτομο.

Το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο στόχος.

Θέλουμε λύσεις που να τον αλλάζουν.

Τι θα γινόταν αν φτιάχναμε αυτό το παιχνίδι με στόχο το καλύτερο;

Καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερη υγεία, καλύτερα πράγματα, καλύτερες πιθανότητες να επιβιώσουμε στον πλανήτη.

Αυτό είναι αυτό που θέλουμε όλοι , έτσι δεν είναι;

Οπότε αυτό δεν θα έπρεπε να σημαίνει η νίκη;

Αλλάζοντας τον στόχο μιας ολόκληρης οικονομίας είναι ένα τεράστιο έργο.

Σίγουρα δεν μπορούμε να το κάνουμε μονομιάς.

Αλλά όταν εστιάζουμε σε λύσεις που αλλάζουν το παιχνίδι,

σταδιακά φτιάχνουμε την δυνατότητα να παιχθεί ένα νέο παιχνίδι.

Για να το επιτύχουμε, πρέπει να είμαστε σε θέση να διαχωρίζουμε μια λύση που αλλάζει το παιχνίδι,

από έναν νέο τρόπο παιξίματος του παλαιού παιχνιδιού για περισσότερα.

Για παράδειγμα, ας δούμε δύο λύσεις σε ένα από τα πολλά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Την μάστιγα των πλαστικών συσκευασιών που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι μια καταστροφή για τον πλανήτη,

ειδικά για τους ωκεανούς.

Και ιδού οι δύο ομάδες ανθρώπων με πολύ διαφορετικές ιδέες λύσεων στο πρόβλημα των πλαστικών.

Αυτοί οι τύποι αποφάσισαν ότι αρκετά πια.

Και ξεκίνησαν πραγματοποιώντας μια ακτιβιστική εκστρατεία για να απαγορεύσουν τις πλαστικές σακούλες από την κοινότητά τους.

Αυτοί οι τύποι έχουν μια διαφορετική λύση.

Ξεκίνησαν μια επιχείρηση η οποία δίνει στους ανθρώπους δωροεπιταγές ώστε να αγοράσουν πράγματα

εάν ανακυκλώνουν τα πλαστικά τους σκουπίδια.

Και οι δύο συμβαίνουν αυτή την στιγμή, αλλά μόνο μια από αυτές αλλάζει το παιχνίδι.

Η λύση με τις δωροεπιταγές όντως αποτρέπει μερικά πλαστικά από το να καταλήξουν στις χωματερές και στους αποτεφρωτήρες

αλλά δημιουργεί περισσότερο πλαστικό με το να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αγοράσουν περισσότερα πράγματα.

Ακόμα χειρότερα, τους μαθαίνει ότι περισσότερη κατανάλωση είναι η σωστή ανταμοιβή του να είσαι καλός πολίτης,

κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο το να σκεφτεί έξω από το πλαίσιο του παλαιού παιχνιδιού.

Η λύση απαγόρευσης της σακούλας είναι πιο δύσκολη να επιτευχθεί αλλά είναι μια που αλλάζει το παιχνίδι.

Γιατί; Διότι, με το να αφιερώνουν τον χρόνο τους

αυτοί οι πολίτες δηλώνουν ότι υπάρχει κάτι πιο σημαντικό γι' αυτούς

από το απλά το να κερδίζουν και να σπαταλούν περισσότερα.

Για να κερδίσουν αυτήν την εκστρατεία,

αυτοί οι πολίτες πρόκειται να συμπράξουν με εταιρίες που κοιτούν μπροστά

προσφέροντας εναλλακτικές ώστε να εξαλείψουν τις πλαστικές συσκευασίες.

Πρόκειται να αποκτήσουν δύναμη ώστε να πολεμήσουν ενάντια στο Αμερικάνικό Συμβούλιο Χημείας

το οποίο δημιουργεί λόμπι με τις εταιρίες που φτιάχνουν όλα αυτά τα πλαστικά σκουπίδια.

Και πρόκειται να βγουν στον δρόμο και να μιλήσουν στους γείτονές τους και στους φίλους τουσ,

εμπνέοντας όλο και περισσότερους ανθρώπους ώστε να ξεκινήσουν να αμφισβητούν το παλαιό παιχνίδι.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε πόλεις και χωριά σε όλο τον κόσμο,

και κερδίζουν!!

Αλλά μπορεί απλά η απαγόρευση μερικών εκατομμυρίων πλαστικών σακούλων να μεταμορφώσει τον στόχο του παιχνιδιού;

Από μόνη της όχι.

Αλλά σε συνδυασμό με εκατομμύρια άλλους που προσπαθούν να βρουν λύσεις που να αλλάζουν το παιχνίδι και να τους ενδιαφέρουν, ναι.

Μαζί, αυτές οι λύσεις είναι η αρχή για την αναστροφή της πορείας.

Καθώς οι άνθρωποι δημιουργούν δύναμη για να αλλάξουν το παιχνίδι, οι κοινωνικοί "μύες" τους μεγαλώνουν.

Προσπαθούν να εξασφαλίσουν ότι οι τοπικές λύσεις που δημιουργούν αντιγράφονται και εφαρμόζονται σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Και όταν βλέπουν τέτοιες λύσεις να ανακόπτονται από τις επιχειρήσεις με τεράστια επιρροή,

συνασπίζονται με άλλους που δημιουργούν τέτοιες λύσεις για μια πραγματική δημοκρατία, από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους.

Οι δωροεπιταγές δεν θα μπορούσαν να το κάνουν ποτέ αυτό, αλλά χιλιάδες εκστρατείες πολιτών μπορούν.

Όποτε μου ζητείται να ενταχθώ σε μια λύση, θέλω να ξέρω αν είναι μετασχηματιστική.

Θα αλλάξει τον στόχο;

Για να το καταλάβω χρησιμοποιώ τα γράμματα της λέξης "GOAL".

Θέλω να ξέρω ότι:

(G) Δίνει στους ανθρώπους περισσότερη δύναμη, αφαιρώντας εξουσία από τις εταιρίες, χτίζοντας δημοκρατία.

(O) Ανοίγει τα μάτια των ανθρώπων ώστε να κατανοήσουν την πραγματικότητα ότι μόλις οι βασικές ανάγκες έχουν καλυφθεί,

η ευτυχία και η ευημερία δεν έρχεται από την αγορά περισσότερων πραγμάτων,

αλλά από τις κοινότητές μας, την υγεία μας και την αίσθηση κάποιου σκοπού.

(A) Λαμβάνει υπ' όψιν όλα τα κόστη τα οποία δημιουργεί, συμπεριλαμβανομένων και των επιπτώσεων στους ανθρώπους και στον πλανήτη.

Με άλλα λόγια, εσωτερικεύει τα κόστη αντί να τα εξωτερικεύει όπως κάνουν οι περισσότερες επιχειρήσεις σήμερα.

(L) Μειώνει την τεράστια ψαλίδα πλούτου που υπάρχει μεταξύ αυτών που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες,

και αυτών που καταναλώνουν πολύ περισσότερα από το δίκαιο μερίδιό τους.

Όταν βλέπω μια λύση που κάνει όλα αυτά, η μπορεί να επανασχεδιαστεί για να τα κάνει, είμαι μέσα.

Και εμφανίζονται παντού!!

Όπως οι κολεκτίβες "Evergreen Cooperatives" στο Cleveland,

όπου εργαζόμενοι-ιδιοκτήτες διοικούν πράσινες επιχειρήσεις

μια επιχείρηση πλυσίματος, μια επιχείρηση ηλιακής ενέργειας και μια υπεραποδοτική φάρμα, οι οποίες είναι υγιείς και ασφαλείς.

Παρέχουν ασφαλείς δουλειές σε ανθρώπους που το παλιό σύστημα τους είχε αφήσει στο περιθώριο.

Ξέρουμε όλοι ότι πρέπει να βγάλουμε τις επιχειρήσεις από την δημοκρατία μας,

αλλά οι κολεκτίβες πάνε ακόμα παραπέρα φέρνοντας την δημοκρατία στις επιχειρήσεις.

Βιώσιμές, Δημοκρατικές, και Ισότιμες; Αυτές προκαλούν μια αλλαγή του παιχνιδιού.

Η στην Capannori, μια μικρή πόλη στην Ιταλία, όπου οι ντόπιοι

εργαζόμενοι μαζί με τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις, δεν ψάχνουν απλώς να διαχειριστούν τα σκουπίδια τους καλύτερα

αλλά αμφισβητούν και την ίδια την αναπόφευκτη φύση των σκουπιδιών.

Προκρίνουν λύσεις ως προς τα σκουπίδια όχι με ακριβές τεχνικές επίλυσης,

αλλά με την συλλογική εργασία ώστε να ανακτήσουν την κοπριά στα χωράφια,

να βρουν εναλλακτικές χρήσεις για τα προϊόντα που πετιούνται,

και να ξαναθέσουν τα απορρίμματα σε χρήση.

Έχουν ήδη περιορίσει κάποια είδη σκουπιδιών μέχρι και 82% ενώ ταυτόχρονα έχουν δημιουργήσει δουλείες και έχουν χρίσει τον κοινωνικό ιστό.

Και πως θα σας φαινόταν η νέα τάση της "Συνεργατικής Κατανάλωσης" κοινώς γνωστή ως διαμοιρασμός.

Ο διαμοιρασμός μπορεί να ακούγεται ως Χριστουγεννιάτικο Τραγούδι, αλλά σκεφτείτε το.

Είναι μια τεράστια πρόκληση για το παλαιό παιχνίδι.

Μας απομακρύνει από τον δρόμο του "Περισσότερα, Περισσότερα, Περισσότερα",

συντηρεί τους πόρους, δίνει στους ανθρώπους πρόσβαση σε πράγματα τα οποία διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν,

και χτίζει κοινωνικές σχέσεις.

Πως μοιάζει;

Προγράμματα διαμοιρασμού ποδηλάτων σε μεγάλες πόλεις,

διαδικτυακές πλατφόρμες που μας επιτρέπουν να μοιραζόμαστε τα πάντα, από αυτοκίνητα και σπίτια έως εξοπλισμό κάμπινγκ.

Στην πόλη μου η δημόσια βιβλιοθήκη έχει ένα σύστημα για δανεισμό εργαλείων.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος κάθε σπίτι να έχει το δικό του τρυπάνι,

φλόγιστρο, σαρωτή, καρότσι, τρόμπα ποδηλάτου όταν μπορούμε να τα διαμοιραστούμε.

Και όσο αυτές οι μετασχηματιστικές λύσεις σαν και αυτές λαμβάνουν χώρα, θα φτάσουμε σε ένα οριακό σημείο,

εάν εξακολουθήσουμε να είμαστε συγκεντρωμένοι στον νέο στόχο του "καλύτερου".

Χωρίς ένα νέο στόχο όλη η δουλεία που κάνουμε για να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον θα είναι:

α) Όχι αρκετό

και β) Πολύ δύσκολο.

Πολλή από την ιδιοφυΐα και την εστίαση θα συνεχίσει να πηγαίνει στην επίλυση προβλημάτων όπως της μπαταρίας του iPhone,

ενώ τα προβλήματα που απειλούν την ανθρώπινη ζωή θα μεγαλώνουν εκτός ελέγχου.

Πριν από 5 χρόνια, όταν φτιάξαμε το "Story of Stuff" ξεκινήσαμε να χτίζουμε μια κοινότητα ανθρώπων

που αισθάνονταν ότι κάτι ήταν πραγματικά λάθος με αυτό το παλαιό παιχνίδι.

Συμφωνήσαμε ότι υπήρχε πρόβλημα.

Πλέον, είναι η ώρα να χτίσουμε τις λύσεις.

Λύσεις που δεν θα αλλάζουν απλά μερικούς από τους κανόνες, αλλά θα αλλάζουν όλο το παιχνίδι.

Θέλετε να βοηθήσετε; Ελάτε, ας το κάνουμε.

Ας φτιάξουμε τις λύσεις μαζί

Ενωθείτε μαζί μας