Dlaczego dobrzy przywódcy dają poczucie bezpieczeństwa?

Z jakich cech składa się dobry przywódca? Teoretyk zarządzania Simon Sinek sugeruje, że to ktoś, kto sprawia, że jego pracownicy czują się bezpiecznie, kto tworzy wśród pracowników krąg zaufania. Ale tworzenie zaufania i poczucia bezpieczeństwa, zwłaszcza w ekonomii, oznacza branie na siebie dużej odpowiedzialności.

Pewien człowiek, o imieniu

kapitan William Swenson,

dostał niedawno Medal Honoru

za swoje czyny z 8 września 2009 roku.

Tego dnia kolumna amerykańskich

i afgańskich wojsk

przemieszczała się

po Afganistanie

by pomóc w obronie

grupy afgańskich

przedstawicieli rządowych,

którzy mieli się spotkać

z miejscową starszyzną.

Kolumna wpadła w zasadzkę,

byli otoczeni z trzech stron.

Podczas tych wydarzeń między innymi,

kapitan Swenson

wbiegł na ostrzeliwany teren

by ratować rannych

i wyciągnąć nieżywych.

Jednym z uratowanych był sierżant

i razem z kompanem szli

w stronę helikoptera ewakuacyjnego.

Co było niezwykłe tego dnia,

to że w zgiegu okoliczności

jeden z ratowników w helikopterze

miał kamerę GoPro umocowaną na kasku

i nagrał wszystko, co się działo dookoła.

Nagranie pokazuje kapitana Swensona
wraz z towarzyszem,

niosących żołnierza

postrzelonego w szyję.

Ładują go do helikoptera

a potem widać jak kapitan Swenson
pochyla się

i całuje go,

zanim odszedł ratować resztę.

Zobaczyłam to i pomyślałem,

skąd się biorą tacy ludzie?

Co to jest? To są głębokie emocje,

gdy chcesz zrobić coś takiego.

To jest miłość.

I chciałem wiedzieć jak to jest,

że ja nie pracuję z takimi ludźmi?

W wojsku rozdają medale

ludziom gotowym poświęcić siebie

dla dobra innych.

W biznesie dajemy premię ludziom,

którzy są gotowi poświęcić innych

dla własnego dobra.

(Pokręciło się nam to). Mam rację?

Zapytałem siebie, skąd oni się biorą?

Wstępny wniosek, to że są
po prostu lepszymi ludźmi.

Dlatego ciągnie ich do wojska.

Tych lepszych ludzi pociąga

idea pomocy innym.

Ale to nieprawda.

Zauważyłem, że to zależy od środowiska.

Jeśli znajdziesz odpowiednie środowisko,

każdy z nas ma zdolność

do robienia tych znakomitych rzeczy.

Co ważniejsze, inni też mają tę zdolność.

Miałem wielki zaszczyt poznać tych,

których nazywamy bohaterami,

którzy zaryzykowali swoje życie

by ratować innych.

Zapytałem ich "Dlaczego chcesz to zrobić?

Dlaczego to zrobiłeś?"

A oni wszyscy odpowiadali tak samo:

"Bo oni zrobiliby to dla mnie".

To głębokie poczucie zaufania i współpracy.

Więc zaufanie i współpraca
są tu bardzo ważne.

Problem z pojęciem zaufania i współpracy
polega na tym,

że to są uczucia a nie instrukcje.

Nie mogę ci powiedzieć
"zaufaj mi" i ty to zrobisz.

Nie mogę nakazać dwóm osobom
by współpracowały a one to zrobią.

To tak nie działa. To jest uczucie.

Skąd się bierze to uczucie?

Jeśli wrócimy 50,000 lat

do ery paleolitycznej,

do początków homo sapiens,

dowiemy się, że świat

był wypełniony zagrożeniami.

Wszystkie siły ciężko pracowały
by nas zniszczyć.

Nic osobistego.

Czy to była pogoda,

brak zasobów,

a może tygrys szablozębny,

wszystkie te rzeczy działały

żeby skrócić nam życie.

Tak ewoluowaliśmy do istot towarzyskich,

razem żyliśmy i pracowaliśmy

w, jak to nazywam, kręgu bezpieczeństwa,
wewnątrz plemienia,

gdzie czuliśmy się przynależni.

Gdy czuliśmy się bezpieczni wśród swoich,

naturalną reakcją było
zaufanie i współpraca.

To ma wiele korzyści.

Znaczy, że mogę spokojnie spać w nocy

i ufać, że ktoś z mojego plemienia
będzie uważać na niebezpieczeństwa.

Jeśli nie będziemy sobie ufać,

nie będziesz wyglądać zagrożeń.

Zły system przetrwania.

W dzisiejszych czasach
jest dokładnie tak samo.

Świat jest pełen niebezpieczeństw,

rzeczy które próbują uprzykrzyć nam życie

lub ograniczyć sukces,

ograniczyć naszą szansę na sukces.

To mogą być gospodarcze wzloty i upadki,

niepewność na rynku papierów wartościowych.

To też nowe technologie sprawiające,

że twój biznes nagle staje się przeżytkiem.

To może też być konkurencja,

która czasem próbuje cię zniszczyć.

Czasem próbuje cię wyprzeć z biznesu

ale w najmniejszym stopniu

próbuje udaremnić twój rozwój

i skraść twój interes.

Nie mamy nad tymi siłami kontroli.

One są stałe

i nigdy nie przestaną działać.

Jedynymi zmiennymi są warunki

wewnątrz organizacji.

Tutaj przywództwo ma znaczenie,

bo to lider nadaje ton.

Kiedy przywódca dokonuje wyboru

by postawić ochronę i życie

ludzi wewnątrz organizacji jako pierwsze,

by poświęcić ich komfort

i wymierne winiki, żeby ludzie
pozostali bezpieczni

i czuli się przynależni,

wtedy dzieją się niezwykłe rzeczy.

Leciałem raz na wycieczkę

i byłem świadkiem zdarzenia,

gdzie pasażer próbował wejść na pokład

zanim jego numer był wywołany.

Obserwowałem ochronę bramki

traktującą tego człowieka
jakby złamał prawo,

jak kryminalistę.

Okrzyczano go za próbę
wejścia na pokład

o jedną grupę za wcześnie.

Powiedziałem coś.

Zapytałem, "Dlaczego
traktujecie nas jak bydło?

Dlaczego nie możecie
traktować nas jak ludzi?"

To jest dokładnie co ona mi odpowiedziała.

"Proszę pana, jeśli nie będę
przestrzegała zasad,

mogę mieć problemy albo stracić pracę".

Co mi przekazała,

to że nie czuje się bezpiecznie.

Ona mówiła mi,

że nie ufa swoim szefom.

Powodem, dla którego lubimy latać
Southwest Airlines

nie jest to, że zatrudniają lepszych ludzi.

Tylko dlatego, że oni
nie boją się swoich szefów.

Widzicie, jeśli warunki są złe,

jesteśmy zmuszeni poświęcać czas i energię

by bronić się przed sobą nawzajem!

a to właśnie osłabia organizację.

Czując się bezpiecznie w grupie,

naturalnie łączymy nasze zdolności

i mocne strony i pracujemy niestrudzenie

by stawić czoła niebezpieczeństwu

i sięgnąć po możliwości.

Najlepszym porównaniem

do bycia wspaniałym przywódcą,
jest bycie rodzicem.

Pomyślcie, kim jest świetny rodzic?

Czego wymagacie? Z czego się składa?

Chce dać dziecku możliwości,

wykształcenie, zdyscyplinować je
w razie potrzeby,

żeby mogło się rozwijać i osiągnąć więcej

niż my sami mogliśmy.

Wspaniali przywódcy też tego chcą.

Chcą dać ludziom możliwości,

edukację, dyscyplinę gdy potrzebna,

zbudować pewność siebie, dać możliwość
spróbowania i porażki,

żeby mogli osiągnąć więcej

niż my mogliśmy wymarzyć.

Charlie Kim, który jest dyrektorem
generalnym firmy Next Jump

w Nowym Jorku, firmy technologicznej,

tak stawia sprawę.

Jeśli mielibyście kłopoty w rodzinie,

czy poświęcili byście
jedno ze swoich dzieci?

Nigdy byśmy tego nie zrobili.

Dlaczego więc poświęcamy ludzi

w swojej organizacji?

Charlie wprowadził zasadę

dożywotniego zatrudnienia.

Dostając pracę w Next Jump,

nie możecie być wyrzuceni za
problemy z wydajnością.

Tak naprawdę jeśli macie problemy,

to oni was wytrenują i zapewnią wsparcie.

Jak byśmy zrobili z dzieckiem,

które wróciło ze szkoły z trójką.

Jest odwrotnie.

To jest powód dla którego ludzie

mają tyle wewnętrznej nienawiści, złości,

na niektórych dyrektorów banków

z nieproporcjonalnym
wynagrodzeniem i premiami.

Tu nie chodzi o liczby,

tylko o to, że oni naruszyli
zasady przywództwa.

Naruszyli głęboko zakorzenioną
umowę społeczną.

Wiemy, że oni pozwolili

poświęcić ludzi, żeby mogli
bronić własnych interesów,

lub co gorsza, to oni
poświęcili swoich ludzi,

żeby bronić swoich interesów.

To nas tak obraża, nie liczby.

Czy ktoś by się czuł urażony,

gdybyśmy dali 150 milionów dolarów
pramii Gandhiemu?

Albo 250 milionów dolarów premii
Matce Teresie?

Mielibyśmy z tym problem? Ani trochę.

Ani trochę.

Wspaniali przywódcy
nigdy nie poświęciliby

ludzi, żeby ratować liczby.

Prędzej poświęciliby liczby,

żeby ratować ludzi.

Bob Chapman, który prowadzi

dużą firmę produkcyjną
na środkowym zachodzie,

o nazwie Barry-Wehmiller,

w 2008 roku została mocno dotknięta przez
kryzys ekonomiczny.

Stracili 30 procent zamówień w ciągu nocy.

W dużej firmie produkcyjnej,

to poważna sprawa.

Nie mogli dłużej opłacić
swojej siły roboczej.

Musieli oszczędzić
10 mln dolarów,

więc jak wiele innych firm,

zwołali naradę, żeby omówić zwolnienia.

Bob odmówił.

Widzicie, Bob nie wierzy w ilość głów.

On wierzy w liczbę serc.

O wiele trudniej jest zredukować

liczbę serc.

Wymyślili program urlopowy.

Każdy pracownik,
od sekretarki do dyrektora,

musiał wziąć 4-tygodniowy bezpłatny urlop.

Mogli go wziąć kiedy chcieli

i nie musieli go wziąć na raz.

Sposób w jaki Bob to ogłosił

znaczył najwięcej.

Powiedział, że lepiej aby wszyscy
trochę ucierpieli

niż ktokolwiek miał cierpieć bardziej.

Wzrosło morale.

Zaoszczędzili 20 milionów dolarów,

a co najważniejsze
jak można się spodziewać,

kiedy ludzie czują się chronieni przez
szefostwo organizacji,

naturalnym odruchem jest
zaufanie i współpraca.

Całkiem spontanicznie,
nikt się tego nie spodziewał,

ludzie zaczeli handlować między sobą.

Ci, których było na to stać

handlowali z tymi, którzy nie mogli.

Niektórzy brali 5 tygodni,

żeby inni mogli wziąć 3 tygodnie.

Przywództwo to wybór, nie ranga.

Znam ludzi na najwyższych

szczeblach organizacji,

którzy absolutnie nie są przywódcami.

Mają władzę, i robimy co nam każą,

bo mają nad nami władzę,

ale my za nimi nie podążamy.

Znam też ludzi

na dole organizacji,

którzy nie mają władzy

ale zdecydowanie są przywódcami.

To dlatego, że podjęli decyzję opieki

nad osobą po swojej lewej

i podjęli decyzję by zatroszczyć się

o osobę po swojej prawej stronie.

To jest przywódca.

Słyszałem historię

o jakimś oddziale marynarki,

który poszedł do teatru

i jak to marynarka ma w zwyczaju,

oficer jadł jako ostatni

a pozwolił swoim żołnierzom
jeść jako pierwszym.

Kiedy skończyli,

nie zostało nic dla niego.

Kiedy wrócili na pole walki,

jego ludzie przynieśli mu część
swojego jedzenia,

żeby mógł zjeść,

bo tak się robi.

Nazywamy ich liderami, bo idą pierwsi.

Bo oni podejmują ryzyko

zanim to zrobi ktokolwiek inny.

Nazywamy ich przywódcami, bo oni wybiorą

poświęcenie, żeby ich ludzie

byli bezpieczni,

żeby mogli zyskać.

I kiedy tak się dzieje,
naturalną odpowiedzią jest,

że nasi ludzie też poświęcą się dla nas.

Dadzą nam swoją krew, pot i łzy

żeby zobaczyć jak wizja ich przywódcy
staje się rzeczywistością.

I kiedy pytamy ich "Dlaczego byś to zrobił?

Dlaczego oddałbyś swoją krew, pot i łzy

dla tej osoby?", oni wszyscy
odpowiadają tak samo:

"Bo oni zrobiliby to dla mnie".

Czy nie jest to organizacja

w której wszyscy chcielibyśmy pracować?

Dziękuję bardzo. (Brawa)

Dziękuję. (Brawa)

Dziękuję. (Brawa)