Γιατί η πραγματική καινοτομία στην επιστήμη χρειάζεται ένα άλμα προς το άγνωστο
-
0:00 - 0:02Στη μέση του διδακτορικού μου
-
0:02 - 0:06είχα κολλήσει.
-
0:06 - 0:08Κάθε ερευνητική μου προσπάθεια
-
0:08 - 0:09οδηγούσε σε αδιέξοδο.
-
0:09 - 0:11Φαινόταν πως οι βασικές μου υποθέσεις
-
0:11 - 0:14απλώς δεν ίσχυαν.
-
0:14 - 0:16Αισθανόμουν σαν πιλότος στην ομίχλη,
-
0:16 - 0:19είχα χάσει κάθε αίσθηση προσανατολισμού.
-
0:19 - 0:20Είχα σταματήσει να ξυρίζομαι.
-
0:20 - 0:23Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεββάτι.
-
0:23 - 0:25Αισθανόμουν ανάξιος
-
0:25 - 0:28να περάσω την πύλη του Πανεπιστημίου,
-
0:28 - 0:30γιατί δεν ήμουν
σαν τον Αϊνστάιν ή τον Νεύτωνα, -
0:30 - 0:34ή οποιονδήποτε άλλο επιστήμονα,
τα επιτεύγματα των οποίων είχα διδαχθεί. -
0:34 - 0:37Γιατί στην επιστήμη διδασκόμαστε
μόνο τα αποτελέσματα, όχι την πορεία. -
0:37 - 0:42Κι έτσι, προφανώς,
δεν μπορούσα να γίνω επιστήμονας. -
0:42 - 0:44Αλλά είχα αρκετή υποστήριξη
-
0:44 - 0:45ώστε ξεπέρασα τα προβλήματα
-
0:45 - 0:47και ανακάλυψα κάτι νέο για τη φύση.
-
0:47 - 0:50Αισθάνεσαι μια υπέροχη ηρεμία,
-
0:50 - 0:51όταν είσαι ο μόνος στον κόσμο
-
0:51 - 0:53που γνωρίζει έναν νέο φυσικό νόμο.
-
0:53 - 0:57Ξεκίνησα το δεύτερο μέρος
της διατριβής μου, -
0:57 - 0:58και συνέβη ξανά.
-
0:58 - 1:00Κόλλησα και το ξεπέρασα.
-
1:00 - 1:03Άρχισα να σκέφτομαι πως
ίσως εδώ υπάρχει ένα μοτίβο. -
1:03 - 1:05Ρώτησα τους άλλους φοιτητές,
και μου είπαν, -
1:05 - 1:07«Ναι, αυτό ακριβώς συνέβη και σ' εμάς,
-
1:07 - 1:09μόνο που κανένας δε μας μίλησε γι αυτό».
-
1:09 - 1:12Είχαμε όλοι σπουδάσει την επιστήμη
σα να ήταν μια ακολουθία -
1:12 - 1:14λογικών βημάτων μεταξύ
ερώτησης και απάντησης, -
1:14 - 1:17αλλά η έρευνα
δεν είναι καθόλου έτσι. -
1:17 - 1:20Ταυτόχρονα, σπούδαζα
-
1:20 - 1:22θεατρικό αυτοσχεδιασμό.
-
1:22 - 1:23Μελετούσα Φυσική τη μέρα,
-
1:23 - 1:25και τη νύχτα γέλια, χοροπηδητά, τραγούδια,
-
1:25 - 1:26κιθάρα.
-
1:26 - 1:28Στον θεατρικό αυτοσχεδιασμό,
-
1:28 - 1:31ακριβώς όπως στην επιστήμη,
προχωράς στο άγνωστο, -
1:31 - 1:32καθώς πρέπει να παίξεις στη σκηνή
-
1:32 - 1:34χωρίς σκηνοθέτη, χωρίς σενάριο,
-
1:34 - 1:36χωρίς να έχεις ιδέα ποιον θα υποδυθείς
-
1:36 - 1:39ή τι θα κάνουν οι άλλοι χαρακτήρες.
-
1:39 - 1:41Όμως, αντίθετα απ' ότι στην επιστήμη,
-
1:41 - 1:44στον αυτοσχεδιασμό
σου λένε από την πρώτη μέρα -
1:44 - 1:46τι θα σου συμβεί όταν ανέβεις στη σκηνή.
-
1:46 - 1:49Θα αποτύχεις παταγωδώς.
-
1:49 - 1:50Θα κολλήσεις.
-
1:50 - 1:52Προπονούμαστε λοιπόν
να μένουμε δημιουργικοί -
1:52 - 1:53μέσα στο «κόλλημα».
-
1:53 - 1:55Για παράδειγμα, είχαμε μια άσκηση
-
1:55 - 1:56όπου στεκόμασταν όλοι σε κύκλο,
-
1:56 - 1:59και έπρεπε να χορέψουμε
τις χειρότερες κλακέτες του κόσμου -
1:59 - 2:02και όλοι οι άλλοι χειροκροτούσαν
και επευφημούσαν, -
2:02 - 2:05υποστηρίζοντάς σε πάνω στη σκηνή.
-
2:05 - 2:07Όταν έγινα καθηγητής
-
2:07 - 2:10και έπρεπε να καθοδηγήσω τους δικούς μου
φοιτητές στην έρευνά τους -
2:10 - 2:11συνειδητοποίησα ξανά
-
2:11 - 2:13πως δεν ξέρω τι να κάνω.
-
2:13 - 2:15Είχα μελετήσει για χιλιάδες ώρες Φυσική,
-
2:15 - 2:17Βιολογία, Χημεία,
-
2:17 - 2:19αλλά ούτε μία ώρα, ούτε μία ιδέα
-
2:19 - 2:22για το πώς να καθοδηγήσω κάποιον
-
2:22 - 2:23μέσα στο άγνωστο,
-
2:23 - 2:25για το πώς να εμπνεύσω.
-
2:25 - 2:27Έτσι, στράφηκα στον αυτοσχεδιασμό,
-
2:27 - 2:29και είπα στους φοιτητές μου
από την πρώτη μέρα -
2:29 - 2:32τι θα συμβεί όταν αρχίσουν την έρευνα,
-
2:32 - 2:34και αυτό έχει να κάνει
με τη νοητική μας εικόνα -
2:34 - 2:36του πώς θα είναι η έρευνα.
-
2:36 - 2:38Διότι, όταν οι άνθρωποι
κάνουν οτιδήποτε, -
2:38 - 2:41π.χ. αν θέλω να αγγίξω αυτόν τον πίνακα,
-
2:41 - 2:43το μυαλό μου πρώτα φτιάχνει
μια αναπαράσταση, -
2:43 - 2:45μια πρόβλεψη του τι ακριβώς
θα εκτελέσουν οι μύες μου -
2:45 - 2:47προτού ακόμα αρχίσω να κινώ το χέρι μου,
-
2:47 - 2:48και αν κολλήσω,
-
2:48 - 2:50αν η αναπαράσταση
δεν ταιριάζει με την πραγματικότητα, -
2:50 - 2:53προκαλείται έξτρα άγχος,
που το λέμε γνωστική δυσαρμονία. -
2:53 - 2:56Γι' αυτό καλύτερα οι αναπαραστάσεις
να ταιριάζουν με την πραγματικότητα! -
2:56 - 2:59Αλλά αν πιστέψεις στον τρόπο
που διδάσκεται η επιστήμη, -
2:59 - 3:01αν πιστέψεις τα εγχειρίδια, ενδέχεται
-
3:01 - 3:07να έχεις την ακόλουθη αναπαράσταση
για την έρευνα. -
3:07 - 3:10Εάν η ερώτηση είναι το Α
-
3:10 - 3:14και η απάντηση το Β,
-
3:14 - 3:18τότε η έρευνα είναι μια γραμμική πορεία.
-
3:18 - 3:21Το πρόβλημα είναι
πως αν ένα πείραμα δε δουλέψει, -
3:21 - 3:25ή αν ένας φοιτητής πέσει σε κατάθλιψη,
-
3:25 - 3:27γίνεται αντιληπτό σαν κάτι απολύτως στραβό
-
3:27 - 3:30και προκαλεί ακραίο άγχος.
-
3:30 - 3:32Γι' αυτό διδάσκω τους φοιτητές μου
-
3:32 - 3:36μια πιο ρεαλιστική αναπαράσταση.
-
3:39 - 3:40Να ένα παράδειγμα
-
3:40 - 3:44όπου η πραγματικότητα δεν ταιριάζει
με την αναπαράσταση! -
3:46 - 3:50(Γέλια)
-
3:50 - 3:53(Χειροκρότημα)
-
4:02 - 4:05Λοιπόν, διδάσκω τους φοιτητές μου
μια διαφορετική αναπαράσταση. -
4:05 - 4:07Εάν η ερώτηση είναι το Α
-
4:07 - 4:09και η απάντηση το Β,
-
4:13 - 4:15μείνε δημιουργικός μέσα στο σύννεφο,
-
4:15 - 4:17και ξεκίνα,
-
4:17 - 4:19και το πείραμα δεν δουλεύει,
το πείραμα δεν δουλεύει, -
4:19 - 4:22το πείραμα δεν δουλεύει,
το πείραμα δεν δουλεύει, -
4:22 - 4:24μέχρι που φτάνεις σε ένα σημείο
γεμάτο αρνητικά αισθήματα, -
4:24 - 4:27όπου φαίνεται πως οι βασικές σου υποθέσεις
-
4:27 - 4:28δε βγάζουν πια νόημα,
-
4:28 - 4:31λες και κάποιος τράβηξε το χαλί
κάτω από τα πόδια σου. -
4:31 - 4:34Αυτό το ονομάζω το σύννεφο.
-
4:48 - 4:50Μπορεί να χαθείς στο σύννεφο
-
4:50 - 4:53για μία μέρα, μία εβδομάδα,
ένα μήνα, ένα χρόνο, -
4:53 - 4:54μία ολόκληρη καριέρα,
-
4:54 - 4:57αλλά καμιά φορά,
αν είσαι αρκετά τυχερός, -
4:57 - 4:58και έχεις αρκετή υποστήριξη,
-
4:58 - 5:00μπορείς να δεις στο υλικό σου,
-
5:00 - 5:04ή ίσως, αόριστα
στο σχήμα του σύννεφου, -
5:04 - 5:06μια νέα απάντηση,
-
5:07 - 5:11το Γ, και να αποφασίσεις
να το κυνηγήσεις. -
5:11 - 5:13Και το πείραμα δεν δουλεύει,
το πείραμα δεν δουλεύει, -
5:13 - 5:15αλλά φτάνεις εκεί,
-
5:15 - 5:16και το ανακοινώνεις σε όλους
-
5:16 - 5:20δημοσιεύοντας τη γραμμική πορεία
από το Α στο Γ -
5:20 - 5:21που είναι καλός τρόπος επικοινωνίας,
-
5:21 - 5:24όσο δεν ξεχνάς τη διαδρομή
-
5:24 - 5:26που σε έφτασε εκεί.
-
5:26 - 5:28Αυτό το σύννεφο είναι εγγενές κομμάτι
-
5:28 - 5:30της έρευνας, της τέχνης μας,
-
5:30 - 5:33γιατί το σύννεφο στέκεται στο σύνορο.
-
5:38 - 5:40Στέκεται στο σύνορο
-
5:40 - 5:43ανάμεσα στο γνωστό
-
5:46 - 5:49και το άγνωστο,
-
5:53 - 5:56γιατί προκειμένου να ανακαλύψεις
κάτι πραγματικά καινούργιο, -
5:56 - 5:59τουλάχιστον μία βασική σου υπόθεση
πρέπει να αλλάξει. -
5:59 - 6:02Αυτό σημαίνει πως στην επιστήμη
κάνουμε κάτι ηρωικό. -
6:02 - 6:04Κάθε μέρα, προσπαθούμε να φέρουμε
τον εαυτό μας -
6:04 - 6:06στο σύνορο ανάμεσα
στο γνωστό και στο άγνωστο -
6:06 - 6:08και να αντιμετωπίσουμε το σύννεφο.
-
6:08 - 6:10Παρατηρήστε ότι έβαλα το Β
στην περιοχή του γνωστού, -
6:10 - 6:12γιατί γνωρίζουμε γι' αυτό από την αρχή,
-
6:12 - 6:16αλλά το Γ είναι πάντα πιο ενδιαφέρον
-
6:16 - 6:18και πιο σημαντικό από το Β.
-
6:18 - 6:20Το Β είναι αναγκαίο για ν' αρχίσεις
-
6:20 - 6:22αλλά το Γ είναι πολύ πιο βαθύ,
-
6:22 - 6:27και αυτό είναι το καταπληκτικό
στην έρευνα. -
6:27 - 6:29Η γνώση και μόνο αυτής της λέξης,
«το σύννεφο», -
6:29 - 6:32μεταμόρφωσε την ερευνητική μου ομάδα.
-
6:32 - 6:33Οι φοιτητές έρχονται και μου λένε,
-
6:33 - 6:35«Ούρι, είμαι στο σύννεφο»
-
6:35 - 6:38και απαντώ,
«Τέλεια, πρέπει να νιώθεις χάλια». -
6:38 - 6:40(Γέλια)
-
6:40 - 6:42Αλλά είμαι μάλλον χαρούμενος,
-
6:42 - 6:44γιατί μπορεί να είμαστε κοντά στο σύνορο
-
6:44 - 6:46ανάμεσα στο γνωστό και το άγνωστο,
-
6:46 - 6:47και μπορεί ν' ανακαλύψουμε
-
6:47 - 6:49κάτι πραγματικά νέο.
-
6:49 - 6:51Κάπως έτσι δουλεύει ο νους μας,
-
6:51 - 6:54απλώς γνωρίζοντας ότι το σύννεφο
-
6:54 - 6:58είναι φυσιολογικό, απαραίτητο
-
6:58 - 6:59και τελικά όμορφο,
-
6:59 - 7:03μπορούμε να ενταχθούμε
στον Σύλλογο Φίλων Σύννεφων, -
7:03 - 7:07και να χαθεί η αίσθηση
ότι κάτι πάει στραβά μ' εμένα. -
7:07 - 7:10Και σαν μέντορας ξέρω τι να κάνω :
-
7:10 - 7:12να εντείνω την υποστήριξή μου
στον φοιτητή, -
7:12 - 7:14γιατί ψυχολογικές έρευνες δείχνουν
-
7:14 - 7:17πως αν νιώθεις φόβο και απελπισία,
-
7:17 - 7:18ο νους σου εγκλωβίζεται
-
7:18 - 7:21σε ασφαλείς
και συντηρητικούς τρόπους σκέψης. -
7:21 - 7:23Αν θες να εξερευνήσεις
τα ριψοκίνδυνα μονοπάτια -
7:23 - 7:24που απαιτούνται
για να βγεις από το σύννεφο, -
7:24 - 7:26χρειάζεσαι άλλα συναισθήματα
-
7:26 - 7:28--συναδελφικότητα, υποστήριξη, ελπίδα--
-
7:28 - 7:30που πηγάζουν από την επαφή σου
με κάποιον άλλο. -
7:30 - 7:31Έτσι, όπως στον αυτοσχεδιασμό,
-
7:31 - 7:35έτσι και στην επιστήμη, είναι καλύτερα
να προχωράς στο άγνωστο με παρέα. -
7:35 - 7:38Γνωρίζοντας για το σύννεφο,
-
7:38 - 7:41μαθαίνεις από τον αυτοσχεδιασμό
-
7:41 - 7:44έναν αποτελεσματικό τρόπο να συζητάς
-
7:44 - 7:46μέσα στο σύννεφο.
-
7:46 - 7:48Βασίζεται στην κεντρική αρχή
-
7:48 - 7:49του αυτοσχεδιασμού.
-
7:49 - 7:52Ο θεατρικός αυτοσχεδιασμός
με βοήθησε εδώ ξανά. -
7:52 - 7:54Είναι το ν' απαντάς «Ναι, και»
-
7:54 - 7:57στις ιδέες των άλλων ηθοποιών.
-
8:04 - 8:07Σημαίνει να δέχεσαι τις ιδέες
-
8:07 - 8:10και να χτίζεις πάνω τους,
λέγοντας «Ναι, και». -
8:10 - 8:11Π.χ., αν ένας ηθοποιός πει
-
8:11 - 8:12«Να μια πισίνα με νερό»
-
8:12 - 8:13και ο άλλος απαντήσει
-
8:13 - 8:15«Όχι, είναι μόνο μια σκηνή»
-
8:15 - 8:17ο αυτοσχεδιασμός τελείωσε.
-
8:17 - 8:21Τελειώνει, και όλοι απογοητεύονται.
-
8:21 - 8:22Αυτό ονομάζεται μπλοκάρισμα.
-
8:22 - 8:23Εαν δεν επικοινωνείς προσεκτικά,
-
8:23 - 8:26μπλοκάρουν
και οι επιστημονικές συζητήσεις. -
8:26 - 8:29Το να λες «Ναι, και» πάει κάπως έτσι :
-
8:29 - 8:31«Να μια πισίνα με νερό!»
«Ναι, ας βουτήξουμε!» -
8:31 - 8:34«Κοίτα, μια φάλαινα!
Ας πιάσουμε την ουρά της! -
8:34 - 8:36Μας τραβάει στο φεγγάρι!»
-
8:36 - 8:39Το «Ναι, και» παρακάμπτει
τον εσωτερικό μας κριτή. -
8:39 - 8:41Όλοι έχουμε έναν εσωτερικό κριτή
-
8:41 - 8:42που προσέχει τι λέμε,
-
8:42 - 8:44ώστε να μη φαινόμαστε αισχροί,
-
8:44 - 8:45ή τρελοί, ή κοινότοποι.
-
8:45 - 8:48Στην επιστήμη ο φόβος της κοινοτοπίας
κυριαρχεί. -
8:48 - 8:50Το «Ναι, και» προσπερνά τον κριτή
-
8:50 - 8:53και ελευθερώνει
μια κρυμμένη δημιουργικότητα -
8:53 - 8:54που ούτε ήξερες πως είχες,
-
8:54 - 8:56και η οποία συχνά δίνει την απάντηση
-
8:56 - 8:59στο σύννεφο.
-
8:59 - 9:01Η γνώση του σύννεφου
-
9:01 - 9:03και του «Ναι, και»
-
9:03 - 9:06έκανε το εργαστήριό μου πολύ δημιουργικό.
-
9:06 - 9:08Οι φοιτητές δοκιμάζουν
τις ιδέες τους μεταξύ τους -
9:08 - 9:10και έχουμε κάνει απρόσμενες ανακαλύψεις
-
9:10 - 9:13στη διεπαφή μεταξύ φυσικής και βιολογίας.
-
9:13 - 9:16Π.χ., είχαμε κολλήσει για έναν χρόνο
-
9:16 - 9:20προσπαθώντας να κατανοήσουμε τα πολύπλοκα
βιοχημικά συστήματα των κυττάρων. -
9:20 - 9:22Είπαμε «Είμαστε βαθιά μέσα στο σύννεφο»
-
9:22 - 9:24και αρχίσαμε μια παιχνιδιάρικη συζήτηση
-
9:24 - 9:26όπου ο φοιτητής μου Σάι Σεν-Ορ είπε
-
9:26 - 9:29«Ας σχεδιάσουμε το δίκτυο σε ένα χαρτί»
-
9:29 - 9:31και αντί ν' απαντήσω
-
9:31 - 9:34«Αφού το έχουμε ήδη κάνει τόσες φορές
και δεν δούλεψε», -
9:34 - 9:37είπα «Ναι, και
-
9:37 - 9:39ας χρησιμοποιήσουμε ένα πολύ μεγάλο χαρτί»
-
9:39 - 9:40και τότε ο Ρον Μιλό είπε,
-
9:40 - 9:43«Ας χρησιμοποιήσουμε ένα τεράστιο
χαρτί αρχιτεκτονικής σχεδίασης, -
9:43 - 9:44και ξέρω και πού θα το τυπώσουμε!»
-
9:44 - 9:46Το εκτυπώσαμε λοιπόν και το κοιτάξαμε
-
9:46 - 9:49και έτσι κάναμε
την πιο σπουδαία μας ανακάλυψη, -
9:49 - 9:51ότι αυτό το πολύπλοκο σύστημα αποτελείται
-
9:51 - 9:54από λίγες απλές
και επαναλαμβανόμενες αλληλεπιδράσεις -
9:54 - 9:58όπως τα μοτίβα στα βιτρώ.
-
9:58 - 10:00Τα λέμε μοτίβα δικτύου
-
10:00 - 10:02και είναι τα στοιχειώδη κυκλώματα
-
10:02 - 10:03που μας βοηθούν να κατανοήσουμε
-
10:03 - 10:06τη λογική αποφάσεων των κυττάρων
-
10:06 - 10:09σε όλους τους οργανισμούς,
και στον άνθρωπο. -
10:09 - 10:11Μετά από αυτό
-
10:11 - 10:12με προσκαλούσαν να δώσω ομιλίες
-
10:12 - 10:15σε χιλιάδες επισήμονες παγκοσμίως
-
10:15 - 10:17αλλά η γνώση για το σύννεφο
-
10:17 - 10:18και το «Ναι, και»
-
10:18 - 10:20έμειναν στο δικό μου εργαστήριο,
-
10:20 - 10:22καθώς στην επιστήμη
δεν μιλάμε για την πορεία, -
10:22 - 10:25για τίποτα υποκειμενικό ή συναισθηματικό.
-
10:25 - 10:27Μιλάμε για τα αποτελέσματα.
-
10:27 - 10:29Δεν γινόταν να μιλήσω
γι' αυτό στα συνέδρια. -
10:29 - 10:31Ήταν αδιανόητο.
-
10:31 - 10:33Έβλεπα άλλους επιστήμονες να κολλάνε χωρίς
-
10:33 - 10:34να έχουν ούτε μια λέξη να περιγράψουν
-
10:34 - 10:36αυτό που συμβάινει,
-
10:36 - 10:39έβλεπα τη σκέψη τους
να περιορίζεται στα ασφαλή μονοπάτια, -
10:39 - 10:40τις έρευνές τους να μπλοκάρουν,
-
10:40 - 10:42και να είναι δυστυχείς.
-
10:42 - 10:44Σκεφτόμουν, έτσι είναι τα πράγματα.
-
10:44 - 10:46Θα προσπαθήσω να κάνω το εργαστήριό μου
όσο το δυνατόν πιο δημιουργικό, -
10:46 - 10:48και αν όλοι κάνουν το ίδιο,
-
10:48 - 10:50η επιστήμη θα γίνεται
-
10:50 - 10:52όλο και καλύτερη.
-
10:52 - 10:55Άλλαξα γνώμη
-
10:55 - 10:57όταν κατά τύχη άκουσα
την Έβελυν Φοξ Κέλλερ -
10:57 - 10:59να μιλά για τις εμπειρίες της
-
10:59 - 11:00ως γυναίκα στην επιστήμη.
-
11:00 - 11:02Αναρωτιόταν
-
11:02 - 11:04«Γιατί δεν μιλάμε για την υποκειμενική
-
11:04 - 11:06και συναισθηματική πλευρά της επιστήμης;
-
11:06 - 11:10Δεν είναι τυχαίο. Είναι ζήτημα αξιών».
-
11:10 - 11:14Η επιστήμη αναζητά την αντικειμενική
και ορθολογική γνώση. -
11:14 - 11:16Αυτή είναι η ομορφιά της επιστήμης.
-
11:16 - 11:18Υπάρχει όμως και ο μύθος
-
11:18 - 11:20ότι κάνοντας επιστήμη
-
11:20 - 11:22οι καθημερινές μας πρακτικές
-
11:22 - 11:24είναι κι αυτές
αντικειμενικές και ορθολογικές, -
11:24 - 11:27σαν του Σποκ.
-
11:27 - 11:28Όταν ονομάζεις την επιστήμη
-
11:28 - 11:30αντικειμενική και ορθολογική,
-
11:30 - 11:32αυτόματα, η άλλη πλευρά,
-
11:32 - 11:33η υποκειμενική και συναισθηματική,
-
11:33 - 11:35στιγματίζεται ως μη-επιστημονική
-
11:35 - 11:38ή αντι-επιστημονική
ή απειλητική για την επιστήμη, -
11:38 - 11:39και απλά δεν μιλάμε για αυτήν.
-
11:39 - 11:41Όταν έμαθα πως
-
11:41 - 11:43υπάρχει επιστημονική κουλτούρα
-
11:43 - 11:45όλα μπήκαν στη θέση τους.
-
11:45 - 11:46Αν υπάρχει επιστημονική κουλτούρα,
-
11:46 - 11:48αυτή μπορεί να αλλάξει,
-
11:48 - 11:49κι εγώ μπορώ να βοηθήσω σ' αυτό
-
11:49 - 11:52προσπαθώντας να την αλλάξω
όπου δυνατόν. -
11:52 - 11:55Έτσι, στην αμέσως
επόμενη διάλεξή μου σε συνέδριο -
11:55 - 11:57μίλησα για την έρευνά μου,
-
11:57 - 11:58και μετά μίλησα για τη σημασία
-
11:58 - 12:00της υποκειμενικότητας και
του συναισθήματος στην επιστημονική πράξη, -
12:00 - 12:02για το ότι θα πρέπει
να μιλάμε για όλα αυτά. -
12:02 - 12:03Κοίταξα το ακροατήριο,
-
12:03 - 12:05και ήταν παγωμένο.
-
12:05 - 12:08Δεν καταλάβαιναν τι έλεγα
-
12:08 - 12:10στο πλαίσιο ενός συνεδρίου
-
12:10 - 12:11με πολλές συνεχόμενες παρουσιάσεις.
-
12:11 - 12:14Προσπάθησα ξανά και ξανά,
σε πολλά συνέδρια, -
12:14 - 12:16αλλά το μήνυμα δεν περνούσε.
-
12:16 - 12:19Ήμουν στο σύννεφο.
-
12:19 - 12:23Κατάφερα να βγω
από το σύννεφο χρησιμοποιώντας -
12:23 - 12:26αυτοσχεδιασμό και μουσική.
-
12:26 - 12:28Από τότε, σε κάθε συνέδριο που πηγαίνω,
-
12:28 - 12:31δίνω μια επιστημονική ομιλία
και μια δεύτερη, ειδική ομιλία -
12:31 - 12:33με τίτλο «Αγάπη και φόβος στο εργαστήριο».
-
12:33 - 12:35Την ξεκινώ με ένα τραγούδι
-
12:35 - 12:38για τον μεγαλύτερο φόβο του επιστήμονα:
-
12:38 - 12:41να δουλεύεις σκληρά,
-
12:41 - 12:43να ανακαλύπτεις κάτι νέο,
-
12:43 - 12:47και κάποιος άλλος
να το δημοσιεύει πριν από εσένα. -
12:47 - 12:49Το λέμε «ρίξιμο»
-
12:49 - 12:52και έχει απαίσια αίσθηση.
-
12:52 - 12:55Μας κάνει να φοβόμαστε
να μιλήσουμε μεταξύ μας, -
12:55 - 12:55και δεν είναι διασκεδαστικό,
-
12:55 - 12:58γιατί μπήκαμε στην επιστήμη
για να μοιραζόμαστε τις ιδέες μας -
12:58 - 13:00και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο.
-
13:00 - 13:03Τραγουδώ λοιπόν ένα μπλουζ,
-
13:05 - 13:11το οποίο --(Χειροκρότημα)--
-
13:11 - 13:14ονομάζεται «Ριγμένος ξανά»
-
13:14 - 13:16και ζητώ από το κοινό
να κάνει δεύτερη φωνή. -
13:16 - 13:20Τους λέω,
«Τα λόγια σας είναι 'Ρίξιμο, Ρίξιμο'». -
13:20 - 13:23Ακούγεται : ♪ Ρίξιμο, Ρίξιμο! ♪
-
13:23 - 13:24Πάει έτσι:
-
13:24 - 13:26♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪
-
13:26 - 13:28♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪
-
13:28 - 13:29Και πάμε!
-
13:29 - 13:31♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪
-
13:31 - 13:33♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪
-
13:33 - 13:34♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪
-
13:34 - 13:36♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪
-
13:36 - 13:38♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪
-
13:38 - 13:39♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪
-
13:39 - 13:41♪ Είμαι ριγμένος ξανά ♪
-
13:41 - 13:43♪ Ρίξιμο! Ρίξιμο! ♪
-
13:43 - 13:46♪ Μάνα, νιώσε τον πόνο μου ♪
-
13:46 - 13:50♪ Ουρανοί βοηθήστε, είμαι ριγμένος ξανά ♪
-
13:51 - 13:57(Χειροκρότημα)
-
13:58 - 13:59Ευχαριστώ.
-
13:59 - 14:00Ευχαριστώ και για τις δεύτερες.
-
14:00 - 14:03Έτσι, όλοι αρχίζουν να γελούν,
παίρνουν ανάσα, -
14:03 - 14:05βλέπουν πως κι άλλοι επιστήμονες
-
14:05 - 14:06μοιράζονται τα ίδια προβλήματα,
-
14:06 - 14:08και αρχίζουμε να μιλάμε
για τη συναισθηματική -
14:08 - 14:10και υποκειμενική πλευρά της έρευνας.
-
14:10 - 14:12Είναι σα να έπεσε ένα ταμπού.
-
14:12 - 14:15Επιτέλους, μπορούμε να μιλήσουμε γι' αυτά
σ' ένα επιστημονικό συνέδριο. -
14:15 - 14:18Οι επιστήμονες έχουν δημιουργήσει
τακτικές ομάδες διαλόγου, -
14:18 - 14:20όπου μιλούν για τα συναισθηματικά
-
14:20 - 14:22και υποκειμενικά ζητήματα
της καθοδήγησης, -
14:22 - 14:24του να προχωράς στο άγνωστο.
-
14:24 - 14:25γίνονται μαθήματα
-
14:25 - 14:27για τη διαδικασία της έρευνας,
-
14:27 - 14:30για το να προχωράς στο άγνωστο με παρέα,
και πολλά άλλα. -
14:30 - 14:31Το όραμά μου είναι,
-
14:31 - 14:35όπως κάθε επιστήμονας
γνωρίζει τη λέξη «άτομο», -
14:35 - 14:37ότι η ύλη αποτελείται από άτομα,
-
14:37 - 14:39κάθε επιστήμονας να γνωρίζει και λέξεις
-
14:39 - 14:41όπως «το σύννεφο», το «Ναι, και».
-
14:41 - 14:44Έτσι η επιστήμη θα γίνει
πολύ πιο δημιουργική, -
14:44 - 14:47θα κάνει πολλές ακόμα
αναπάντεχες ανακαλύψεις -
14:47 - 14:49προς όφελος όλων μας,
-
14:49 - 14:52και θα γίνει και πιο παιχνιδιάρικη!
-
14:52 - 14:54Θα ήθελα να θυμάστε από αυτή την ομιλία,
-
14:54 - 14:57την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσετε
-
14:57 - 14:59ένα άλυτο πρόβλημα,
-
14:59 - 15:01επαγγελματικό ή προσωπικό,
-
15:01 - 15:03ότι υπάρχει μια λέξη
γι' αυτό που συμβαίνει: -
15:03 - 15:04το σύννεφο.
-
15:04 - 15:06Και ότι μπορείτε να διασχίσετε το σύννεφο
-
15:06 - 15:09όχι μόνοι, αλλά με κάποιον
που σας υποστηρίζει, -
15:09 - 15:11που απαντά «Ναι, και» στις ιδέες σας,
-
15:11 - 15:14που βοηθά να λέτε «Ναι, και»
στις δικές σας ιδέες, -
15:14 - 15:15αυξάνοντας την πιθανότητα να βρείτε,
-
15:15 - 15:17μέσα στην ταραχή του συννέφου,
-
15:17 - 15:19μια στιγμή ηρεμίας
-
15:19 - 15:20και να πρωταντικρίσετε
-
15:20 - 15:24την αναπάντεχη ανακάλυψή σας,
-
15:24 - 15:26το δικό σας Γ.
-
15:26 - 15:29Ευχαριστώ.
-
15:29 - 15:33(Χειροκρότημα)
- Title:
- Γιατί η πραγματική καινοτομία στην επιστήμη χρειάζεται ένα άλμα προς το άγνωστο
- Speaker:
- Ούρι Άλον
- Description:
-
Κατά την εκπόνηση της διδακτορικής του διατριβής, ο Ούρι Άλον πίστευε πως ήταν αποτυχημένος γιατί όλες οι έρευνές του οδηγούσαν σε αδιέξοδο. Αλλά, με τη βοήθεια του θεατρικού αυτοσχεδιασμού, συνειδητοποίησε ότι μπορεί να υπάρχει κάτι καλό στο να χάνεσαι. Μια προτροπή προς τους επιστήμονες να μη θεωρούν την έρευνα μια γραμμική πορεία από την ερώτηση στην απάντηση, αλλά κάτι πιο δημιουργικό. Είναι ένα μήνυμα με απήχηση σε όλους τους επιστήμονες.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 15:52
Chryssa R. Takahashi approved Greek subtitles for Why science demands a leap into the unknown | ||
Chryssa R. Takahashi commented on Greek subtitles for Why science demands a leap into the unknown | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Why science demands a leap into the unknown | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Why science demands a leap into the unknown | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Why science demands a leap into the unknown | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Why science demands a leap into the unknown | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Why science demands a leap into the unknown | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Why science demands a leap into the unknown |
Nikoleta Dimitriou
το "ότι" ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ.
Chryssa R. Takahashi
Τα ερωτηματικά πού/πώς τονίζονται.
Προσοχή στο μήκος/ταχύτητα υποτίτλων.
Μήκος έως 42 χαρακτήρες ανά σειρά, ταχύτητα έως 21 χαρακτήρες ανά δευτερόλεπτο.
Υπήρχαν διπλοί υπότιτλοι (15:06 και 11:10)