History's Best(?) Couples — Valentine's Day Special

De geschiedenis heeft een vreemde manier van hoe het soms uitdraait.

In de derde eeuw na Christus werd een christelijke heilige, Valentinus genaamd,

gemarteld omdat hij de Romeinen hielp te ontsnappen aan religieuze vervolging,

en tegenwoordig kiezen wij ervoor om de gelegenheid te vieren door bloemen te kopen

en chique dinerreserveringen te maken bij recht van overwinning.

Er is gewoon iets romantisch aan om een groepje van twee neer te slaan op je zoektocht naar een feest bij kaarslicht.

Maar zelfs voor ons moderne tijdperk van het belijden van liefde via culinaire bloedsporten,

hadden koppels in de geschiedenis al interessante en gevarieerde manieren om hun genegenheid te tonen.

Dat is mijn beleefde manier om te zeggen: "ongezond op zijn best en zeer zelfdestructief op zijn slechtst.

Vrienden, er staat ons vandaag wat te wachten, let's do some history.

Zoals we goed weten - of in sommige gevallen pas in het afgelopen decennium hebben ontdekt -

is liefde er in vele vormen, en dat is altijd zo geweest. En we weten dit omdat mensen er specifiek over schreven.

"Zing, muze, van de dorst van Peleus' zoon Achilles". En zodra de Griekse cultuur de eerste-persoonspoëzie uitvond,

vond zij ook de homoseksuele eerste-persoonspoëzie uit.

Dit zou het gedeelte worden waarin ik de lyrische dichteres Sappho van Lesbos zou bespreken,

maar toen ik mijn onderzoek deed, realiseerde ik me dat ze eigenlijk veel te interessant is

om er zomaar doorheen te jagen. Dus, ya girl wordt gepromoveerd naar een toekomstige History-Makers video,

en ik ga gewoon door naar het volgende punt op mijn lijst, namelijk het dunken van Caesar.

We denken meestal aan Caesar als de man die Gallië veroverde, de Rubicon overstak,

dictator voor het leven werd en toen heel snel stierf,

maar zijn persoonlijke leven was aantoonbaar net zo gestoord als zijn politieke carrière.

Ik maak graag grapjes over de scherpe lijnen van oude Jukbeenderen McGee,

maar Caesars vrienden en vijanden moesten toegeven dat de man knap was.

En zijn uiterlijk ging zeker niet verloren, want Julius was een productieve flirt,

en dat gebruikte hij als brandstof voor zijn politiek.

In Rome kon een man met grote mannelijkheid aangetoond worden door de seks te doen,

en dat reflecteerde weer goed op hun politieke capaciteiten. Het is een, uh, hm, weet je wat, nee,

ik denk niet dat ik daar verder op in ga. Dus naast zijn drie opeenvolgende vrouwen -

Cornelia (die stierf in 69 v.C. - nice), Pompeia (van wie hij scheidde na een politiek schandaal),

en Calpurnia (die hem overleefde) - sliep Caesar met elke welgestelde vrouw die hij kon krijgen,

inclusief en niet beperkt tot: de vrouwen van Pompeius Magnus (Mucia) en Marcus Crassus (Tertulla),

die zijn politieke partners waren in het eerste triumviraat.

In Rome waren buitenechtelijke affaires niet bijzonder zeldzaam en werden zelfs niet als verkeerd beschouwd,

maar wat Caesar onderscheidt is zijn grondigheid. Om een voorbeeld te geven:

toen de Senaat aan het debatteren was na de verijdelde Catilijnse samenzwering in 63 voor Christus,

ontving Caesar een brief terwijl hij midden in een toespraak zat.

Cato de Jonge vermoedde dat het briefje een bewijs was van Caesars betrokkenheid bij het complot

en eiste dat het hardop zou worden voorgelezen.

Caesar probeerde Cato over te halen zich terug te trekken, maar Cato stond erop,

dus begon Caesar een verbazingwekkend ongepaste en ongemakkelijk gedetailleerde liefdesbrief

van Cato's eigen halfzus voor te lezen.

Servilla's wellustige missive was misschien al vernederend voor Cato om in het luchtledige te lezen,

maar stel je de ellende van de arme man eens voor als de hele senaat hem erom uitlachte.

Het volstaat te zeggen dat hij het nooit heeft overleefd, en de jonge Marcus Brutus ook niet,

want Servilla was ook zijn moeder. Caesar was echter niet immuun voor spot.

Want de jonge Julius diende ooit als ambassadeur bij de Bithynische koning Nicomedes IV,

en zodra hij terugkeerde naar Rome, draaide de geruchtenmolen op volle toeren.

De spot die hij te verduren kreeg omdat hij met een buitenlandse koning vrijde was zo intens

dat Caesars eigen legioenen er tientallen jaren na dato schunnige deuntjes over zongen.

En dit brengt een interessant aspect van de Romeinse seksualiteit naar voren,

want in Rome en Griekenland was de grens tussen wat wij hetero en homo noemen dun tot onbestaand.

Als nonchalant biseksualiteit de norm was, waarom dan al die grappen ten koste van Caesar?

Nou, het ding met Rome is dat alles een machtsdynamiek heeft, dus het was prima om homo te zijn,

maar alleen als je de top was - wat extreem willekeurig lijkt, maar de Romeinen kennende:

dat is nog steeds op een of andere manier volkomen logisch.

Dus hoewel Caesar beter bekend stond om zijn vrouwenjacht,

leverde het voorval met Nicomedes Caesar de bijnaam "De man van elke vrouw en de vrouw van elke man" op.

En dat is het liefdesleven van Julius Caesar,

die zich een weg neukte door Rome, Gallië, Anatolië, Noord-Afrika en Egypte - ik heb zelfs Cleopatra nog niet genoemd,

maar ik heb geen tijd meer! Het enige wat Caesar niet kon smashen was Parthië, heb ik gelijk jongens?

Oh dat was dom. Maar niet onwaar.

Als Caesar een voorbeeld was van hoe je een politieke carrière opbouwt op pure thirst,

dan toont dit verhaal uit middeleeuws China hoe lust de ondergang kan zijn van niet één heerser, maar een heel rijk.

Dit verhaal is vereeuwigd in Bai Juyi's gedicht The Song of Everlasting Sorrow,

dus je weet meteen dat dit geweldig gaat verlopen.

Maar laten we beginnen met de geschiedenis en in de Tang-dynastie stappen tijdens het bewind van keizer Xuanzong.

Tijdens het eerste deel van zijn bewind wordt de keizer terecht gecrediteerd

voor het verbeteren van de buitenlandse handelsbetrekkingen langs de zijderoute en op zee,

het hervormen van het leger tot een beroepsmacht in plaats van een dienstplichtig leger,

en het royaal subsidiëren van literatuur en kunst.

Maar blijkbaar kan anderhalf decennium lang keihard werken

om China naar een gouden eeuw van welvaart en cultuur te tillen een beetje vermoeiend worden,

dus vanaf 734 begon de keizer meer verantwoordelijkheden te delegeren aan zijn vrouw, de keizerin.

Zij benoemde Li-Linfu tot kanselier, en toen zij 3 jaar later stierf, werd Li het waarnemend staatshoofd.

Dus, wat doe je als je een keizer moet vermaken voor de rest van zijn leven? Dan importeer je een paleis vol vrouwen.

Maar van deze 3000 concubines had de keizer maar oog voor één persoon: de vrouw van zijn zoon. Dat is een jakkes.

Toch werd deze Yang Yuhuan in 741 van vrouw van de prins tot keizerlijke gemalin benoemd.

En de keizer vertroetelde haar onophoudelijk, waarbij hij aanvankelijk kleine verzoeken inwilligde,

maar geleidelijk aan haar hele familie benoemde op hoge posities in de regering en het leger.

Terwijl de Yang familie comfortabel op winstgevende posten belandde die ze vervolgens volledig verwaarloosde,

was Li Linfu druk met het benoemen van buitenlandse loyalisten om zijn machtsbasis te versterken.

Voor jullie politieke-corruptie-stans in het publiek, het eerste is nepotisme en het tweede vriendjespolitiek,

maar beide zijn nog steeds erg slecht. En nog erger was de ontwikkeling dat deze twee kampen elkaar niet mochten.

Dit kwam in 755 tot uitbarsting toen de in het buitenland geboren generaal An Lushan een lokaal meningsverschil

met de Yang familie liet escaleren tot een volledige opstand tegen de keizer. En jij dacht dat dit een liefdesverhaal was.

Hah, jij dwaas! Het echte verdriet hier is het verval van goed bestuur!

An Lushan's rebellie liep niet helemaal zoals hij wilde, want hij stierf al na twee jaar,

maar het zou China nog enkele jaren teisteren, en dit is waar onze geliefden weer in beeld komen.

De keizer en vrouwe Yang werden gedwongen het paleis te ontvluchten door het rebellerende leger,

en de Tang-soldaten klaagden dat dit allemaal de schuld was van vrouwe Yang - wat, mmmmm? -

en ze dwongen haar zelfmoord te plegen. Technisch gezien werd de keizer vooraf geraadpleegd,

maar duidelijk op een "hey, gewoon dat je het weet, we gaan dit doen" manier in plaats van toestemming te vragen.

Vrouwe Yang stierf en de keizer was er kapot van, dus deed hij afstand van de troon voor zijn zoon,

die de rest van zijn bewind besteedde aan het bestrijden van de rebellie.

Dit is het op één na ergste wat Xuanzong zijn zoon ooit heeft aangedaan, afgezien van het oproer incident.

Zoals ik in het begin al zei, wordt dit verhaal vooral in poëzie verteld;

maar vreemd genoeg speelt het verhaal zich helemaal af in de Han dynastie?

In die versie van het verhaal wordt de systematische corruptie verdoezeld,

en vrouwe Yang sterft om de keizer te motiveren zich te concentreren op het winnen van zijn strijd,

en na de overwinning is iedereen 100 regels lang verdrietig

zonder op te merken dat het echtpaar dit allemaal zelf heeft veroorzaakt.

Het lijkt erop dat de dichter niet geïnteresseerd was in de langetermijngevolgen

van ernstige overheidsverwaarlozing, en dat is precies waarom ik geen liefdesverhalen schrijf.

Oké, nu we net een debacle hebben meegemaakt, laten we eens kijken naar een tragedie.

We weten allemaal dat gearrangeerde politieke huwelijken zelden leuk waren voor de betrokkenen,

maar niets overtreft het huwelijk van koning Louis XVI en Marie Antoinette.

De eerste twee verhalen in deze video waren niet wat ik als "leuk" zou kunnen beschouwen,

maar dit verhaal is gewoon verschrikkelijk alles.

Nadat de 7-jarige oorlog de diplomatieke kaart van Europa had verschoven,

moesten Frankrijk en Oostenrijk een bondgenootschap sluiten,

dus regelden de zittende royals dat prinses Marie via dauphin Louis in de Franse monarchie zou trouwen.

Het paar was meteen een ramp, want wat vuurwerk op hun huwelijksnacht waaide om door de harde wind

en zorgde ervoor dat de menigte, waar de raketten nu op werden afgeschoten, in paniek raakte en op hol sloeg,

waarbij een paar honderd tot een paar duizend mensen omkwamen.

Het echtpaar deed er alles aan om de getroffen families financieel te compenseren,

maar man dat is een ruwe start, en het werd er niet beter op.

Het punt is dat Louis noch Marie iets met deze situatie te maken wilden hebben.

Toen hij werd geboren, was zijn grootvader Louis XV nog koning, en zijn oudere broer was in lijn voor de troon;

in 1774 stierven zijn broer, vader en grootvader, waardoor deze arme 20-jarige als koning Louis XVI achterbleef,

terwijl de verlegen, besluiteloze huismus veel gelukkiger zou zijn geweest met lezen en slotenmaken.

Marie daarentegen was sociaal, opzichtig en duur,

met een voorliefde voor mooie kleren, uitgestrekte tuinen en chocolade.

Ze begon elke dag met een kop warme chocolademelk met slagroom, een krachtige ochtendroutine.

Nou, "ochtend" is een beetje overdreven,

want ze werd rond het middaguur wakker na elke nacht in de stad te hebben doorgebracht.

Er was dus een duidelijke kloof tussen het paar,

en het opvallende gebrek aan een kind voedde 7 jaar van roddels sinds hun huwelijk in 1770,

bovenop de gewone klachten dat alles en iedereen haar schuld was

omdat ze een vieze vieze buitenlander was die naar feestjes ging.

En natuurlijk deden geruchten over Marie's ontrouw vanaf het begin de ronde, maar kom op,

wie dachten ze dat ze was, Caesar? Roasted.

Nu, het ontbreken van een erfgenaam kan vele redenen hebben gehad,

en blijft het onderwerp van veel te veel speculatie.

Hedendaagse beschuldigingen dat Lodewijk leed aan "pipi te klein" waren een gevolg van het waargenomen verband

tussen zwakke politieke prestaties en onvoldoende mannelijkheid.

Maar als de ongemakkelijk grondige rechtbankverslagen over het onderwerp zijn om door te gaan,

Louis was meer waarschijnlijk getroffen met: "ouch, pipi te groot". Yup.

Dit werd niet beter gemaakt door het feit dat de koning en koningin in aparte kamers sliepen,

verbonden door een zeer openbare gang die recht voor het koninklijk hof liep,

die precies zou hebben geweten wat Louis op dat uur van de avond aan het doen was.

Zeven jaar na deze nachtmerrie stuurde de koningin van Oostenrijk Marie's broer

om Louis de peptalk en/of operatie gaf die hij nodig had om kinderen te krijgen met Marie.

Cool, geweldig, gewoon fantastisch, ik haat alles hieraan.

Waarom kunnen jullie deze arme bibliotheek-ace niet gewoon zijn leven laten leiden? Sickos!

Alsof deze situatie niet erger kon worden, vond de Franse revolutie plaats.

Geconfronteerd met een kolossale staatsschuld en verdeeldheid aan het hof,

werd Louis belaagd door in elkaar grijpende problemen waar zelfs een veel bekwamere monarch onder zou bezwijken.

Van het een kwam het ander, daar ga ik niet op in, en al snel was Louis volksvijand nummer 1.

Eh, 2, mensen haatten Marie Antoinette nog steeds meer. En voor wat het waard is,

de "Qu'ils mangent de la brioche"-zaak was een verkeerde toeschrijving van een van de twee eerdere bronnen.

In 1792 probeerden de vorsten naar Oostenrijk te sluipen

en een leger aan te voeren om het gezag van de monarchie te herstellen, maar dat mislukte,

naar verluidt omdat Marie's parfum zo sterk was dat het hen verraadde. De monarchen werden berecht wegens verraad,

wat, om eerlijk te zijn, ja dat is een soort verraad, en beiden kwamen het jaar daarop aan hun eind met de guillotine.

Deze twee waren zeker geen heiligen, maar de geschiedenis heeft ze niet bepaald fijn behandeld. Wat een puinhoop.

Hoewel we het over het vrolijke onderwerp liefde hebben gehad,

wil ik toch graag dat uit de notulen blijkt dat ik me vandaag duidelijk niet heb vermaakt,

dus ik markeer deze verhalen met klem als "blursed". Maar dat terzijde, wat kunnen we hieruit leren?

Nou, dat is moeilijk, maar laat me proberen dit te draaien.

Ten eerste: heb geen affaires - je weet nooit wanneer de zoon van je minnares je zou kunnen neersteken.

Ten tweede: zorg voor een gezond evenwicht tussen werk en privé,

en als je toch bezig bent, steel niet de echtgenoot van je kind.

En ten derde: herken wanneer een koppel gewoon... niet goed is... voor iedereen.

Echt, elk detail dat ik leerde tijdens het onderzoek van deze video deed me wensen dat ik er nooit aan begonnen was,

en ik ben eerlijk gezegd geschokt dat onze rampensoort het ooit zover heeft mogen laten komen.

Bedankt voor het kijken. Onderzoek naar deze video dwong me om op Google te zoeken naar de zin: "Louis XVI Penis"

en geen enkele therapie kan dat ongedaan maken. Ik beschouw mezelf nu als beladen met verboden kennis

en zal een jaar van psychologische reiniging nodig hebben

voordat ik dit opnieuw probeer voor de volgende Valentijnsdag.

Speciale dank aan de patrons voor het subsidiëren van mijn lijden, en ik zie jullie allemaal in de volgende video.

Godzijdank is dat klaar.