36 odcinek #1000marzeń

Marzę, marzę o tym, żebyś przestał i przestała na litość boską robić z siebie ofiarę. Przestań.

Na samym początku ważne jest się zastanowić w co się regularnie wczuwasz. Ponieważ w życiu przybieramy pewne role:

jesteś matką, jesteś prezesem, jesteś studentem i to są role codzienne. Każdy z nas musi, musi się w nie wczuć.

Możesz być panią prezes, ale kiedy przychodzisz do domu, to musisz stać się z powrotem matką, nie możesz prezesować swoim dzieciom.

Kiedy jesteś studentem, to możesz być wyluzowanym ziomkiem, typkiem, joł,

wpadasz do domu i masz wyjeb... na wszystko w szkole, ale w domu musisz spiąć d... gówniarzu jeb... i posprzątać po sobie,

wynieść śmieci. Musisz pomóc rodzicom. Musisz zająć się pewnymi rzeczami. Proste.

A więc na początku zastanów się w ile ról w życiu się wcielasz, wczuwasz, ponieważ każdy z nas ma ich bardzo dużo.

I teraz pomyśl sobie, że są wśród nas tacy, oczywiście, że nie Ty, oczywiście, że nie Ty, którzy wczuwają się w rolę ofiary.

"Mi nic nie wychodzi w życiu, jest źle i w ogóle ja bym chciała, tylko dlaczego, przecież ja nic takiego nie zrobiłam

i w ogóle czemu on mnie zostawił? Czemu on mnie nie kocha? Czemu odszedł z moją koleżanką?"

"Czemu nie dostanę podwyżki? Dlaczego?"
I czemu to ludzie robią? Z jakich powodów?

Bardzo często robimy to, ponieważ coś nam to daje. Dlaczego facet jest spięty? Dlaczego jest usztywniony całe życie?

Dlaczego gówniarz jest wyluzowanym ziomkiem? Patrzysz na frajera, frajer ma 35 lat, a on się zachowuje jakby miał 17 w swojej głowie.

Moglibyśmy pójść w psychologię, mogliśmy powiedzieć o umyśle świadomym, nieświadomym, podświadomości,

o blokadach emocjonalnych i tak dalej, ale jemu coś to daje. Dorosła kobieta, 45 lat, a ubiera się w spódnisie z falbankami,

robi sobie piersi, powiększa sobie usta, bo chce odzyskać utraconą młodość. Ona się chce wcielić w tą postać, bo coś jej to daje. Co?

A więc zastanów się - kiedy popatrzysz na punkt pierwszy i zobaczysz listę wszystkich ról, w które się wcielasz,

listę fizycznych ról, listę zachowań, listę emocjonalnych ról - czy wcielasz się w kaznodzieję

i próbujesz swoim znajomym tłumaczyć: "Tak, musicie zrobić to i to, bo ja w ogóle jestem doradcą

finansowym, uwaga świat się kończy, jesteś preppersem, uciekajcie!",

to to jest rola, ale co ona Ci daje? Co ona Ci daje w danej chwili? Dlaczego regularnie taki jesteś?

Dlaczego w dzisiejszym świecie, świat jest w większości światem opartym o fake relacje, o fake ludzi?

Pokazujemy na Instagramie życie, które nie istnieje. Robimy coś, żeby zachwycić ludzi, którzy mają na nas wyjeb...,

którzy nas nie znają. Bierzemy na kredyt tematy, których nie udźwigniemy tylko po to, żeby utrzymać status quo,

żeby nasza rola, w którą się wcieliliśmy jakiś czas temu, czasem nie popękała, żeby wizerunek, żeby fasada nie odpadła.

No bo jeżeli ja już kłamię od roku, dwóch, że jestem człowiekiem sukcesu, nie wcieliłem się w rolę płaczka, beksy i nieudacznika,

ale nie - jestem człowiekiem sukcesu, to teraz jak zobaczą, że jest porażka, "o kur...", a więc ja muszę dalej grać.

Tylko to nawet nie jest problem. To nie jest problem. Pierwszy punkt - role - zajeb... Trzeba umieć być dobrym aktorem,

trzeba się nauczyć być dobrym reżyserem swojego życia i musisz umieć się wcielić w wiele ról.

Punkt drugi - one, każde z nich coś nam dają.

Punkt trzeci - role? Super. Chwilowa korzyść? Świetnie. Po coś to robimy - okej. Ale najgorsze jest to, że nie zastanawiamy się

co nam to daje długofalowo. Długofalowo. Co się wydarzy, jeżeli przez 5-10 lat będziesz robić coś?

Dlaczego tak dużo youtuberów, biznesmenów, artystów, ludzi pseudosukcesu, nawet trenerów, coachów, mentorów...

Dlaczego tak wielu z nas po jakimś czasie ma deprechę? Dlaczego mamy kompleks egzystencji?

Dlaczego nagle się budzimy i mówimy: "Co dalej?" Dlaczego jesteśmy związani? Związani przez swoją wcześniejszą rolę?

Boimy się często zmiany, boimy się ogolić głowę, bo stracimy piękny wizerunek. Boimy się przytyć, być szczupli,

boimy się przestać nagrywać, boimy się przestać prowadzić szkolenia, biznesy, boimy się...

Mamy teraz termin i musimy wydać książkę, bo nas rynek ciśnie. Czy będzie gów... czy nie, to musisz dopiąć terminu.

A gdybyś się nie bał, to byś powiedział "Nie".

"Muszę ją przepisać jeszcze raz", "Nie Moi Drodzy, teraz odwołuję trasę koncertową".

"Nie, to nie jest w zgodzie ze mną. Uświadomiłem sobie, że chcę się zmienić. Okej, do tej pory nagrywałem bekę na YouTubie,

pierdziałem do moich fanów, przebierałem się za człowieka kur... kupę, ale teraz nie - dorosłem,

stałem się ojcem, nie chcę tego więcej robić". Bo długofalowo skapnąłem się, że ta rola mi nic nie daje.

Zastanów się, ponieważ takie rzeczy kończą się terapią. Psychiatra, psycholog to przyjaciele większości artystów.

Dopiero później można iść do coacha, do mentora, ponieważ najpierw trzeba przerobić podstawowe kwasy.

Musimy wejść do swojej głowy, wejść do swojego serca i poszukać sensu - 4 filar, po co to robimy? Spuścizna.

Ale spuścizna - to, kiedy się odwracasz wstecz, widzisz zajeb... efekty, a nie "o kur...", nasrane, spalony las, bagna, "o kurde".

Oczywiście nawet wtedy nie jest tragicznie. Bagna da się osuszyć, problemy da się rozwiązać, wtopy da się przeprosić,

zawsze się możesz zmienić, zawsze i wszędzie możesz wszystko - to jest pewne. Ale o wiele lepiej zrobić to wcześniej.

Także przemyśl to: jakie role masz w życiu? Co one Ci dają? Czy są toksyczne, czy są pozytywne?

I jak to będzie wyglądało długofalowo, kiedy poświęcisz się temu przez najbliższe 5-10 lat.