Chris Ware: Someone I'm Not | Art21 "Extended Play"'

Episode #251: From his home and studio in Oak Park, Illinois, artist Chris Ware shares motivations and challenges for telling stories from the perspectives of others in his work. "I distinctly remember being told by my teachers, if you draw women, you're colonizing them with your eyes," Ware recalls of art school. "Do you not draw women and then maintain an allegiance to some sort of experience that only you have had? Or do you try to expand your understanding and your empathy for other human beings?"

Though it might be uncomfortable, Ware strives to write from a place of empathy, expanding his stories to feature characters whose experiences differ from his own. Among these characters is African-American school teacher Joanne Cole, who appears in Ware's continuing comic series Rusty Brown. "I have to try to somehow push my limits and my understanding of how I feel through other people in what I'm doing," says the artist. "You risk falling on your face doing so, but that's a risk you have to take."

Known for his "New Yorker" magazine covers, Chris Ware is hailed as a master of the comic art form. His complex graphic novels tell stories about people in suburban Midwestern neighborhoods, poignantly reflecting on the role memory plays in constructing identity. Stories featuring many of Ware's protagonists—Quimby the Mouse, Rusty Brown, and Jimmy Corrigan—often first appear in serialized form, in publications such as "The New York Times," the "Guardian," or Ware's own ongoing comic book series "Acme Novelty Library," before being organized into their own stand-alone books.

Learn more about the artist at:
https://art21.org/artist/chris-ware/

CREDITS | Producer: Ian Forster & Nick Ravich. Interview: Stanley Nelson. Editor: Morgan Riles. Camera: Brian Ashby, Ben Kolak, & Keith Walker. Sound: Richard K. Pooler. Artwork Courtesy: Chris Ware. Music: Chris Zabriskie. Special Thanks: Clara Ware & Marnie Ware.

"Extended Play" is supported, in part, by the New York City Department of Cultural Affairs in partnership with the City Council; Art21 Contemporary Council; and by individual contributors.

art21' Kayıtlar'

Açıkçası gergin biriyim ve anıları ve hikayelerden yola çıkarak bir

kadın karakter oluşturuyordum.

Bu bir bakıma olmadığım birinin bakış açısından

yazma deneyimiydi.

ki bu kesinlikle tehlikelerle dolu.

Chris Ware:' Olmadığım Biri '

Sanat okulundayken bana,

kadınları çizemeyeceğim söylendi.

Bu insanlığın yarısını saf dışı bırakmak demekti.

Hocalarımdan biri bana açıkça:

''Kadınları çizersen, onları gözlerinle sömürgeleştirirsin'' dedi,

Kadınları çizmiyorsun ve sadece senin edindiğin deneyimlerden

sadakat sürdürüyorsun.

Diğer insanları anlamayı ve empatini geliştirmeye mi çalışıyorsun?

Zararsız bir yazar olarak, başka birinin bakış açısından yazmaya nasıl

cesaret ettiğimi düşünmeye başladım.

Burada yapmaya çalıştığım şey gözünün önündeki saçını yavaşça

düzeltmeye çalışan bir kadın hareketi

ama artık sadece baş ağrısı varmış gibi duruyor.

Joanne Cole daha genç kadınlara karşı tuhaf davranıyor,

Anılarına ve düşüncelerine dalıp gittiği için

daha genç kadınlarla ilişkilendirilmesi

mümkün

Ama bu daha okurlara açıklanmadı.

Bu yüzden burada iki duyguyu dengelemeye çalışıyorum.

Gerçekmiş gibi görünsün istiyorum.

Saçma ya da acemice görünmesini değil.

Bu özel karakter, 1960 ve 1970 yıllarında özel bir okulda öğretmenlik

yapan Afro-Amerliakan bir ilkokul öğretmeni.

Umuyorum ki bahsedilmiş olabilecek biraz alışılmadık bir durum hakkındaki

karmaşıklıklara dikkat çekebilirim.

Böyle bir hikaye yazarken çok fazla düşünüyorum.

Doğru şeyi mi yapıyorum? Yoksa yanlış bir şeyi mi?

Empati hakkında mı?

Anlamadığım şeyleri ortaya çıkarıyor muyum?

Bunun gibi şeyler.

Bir yazar olarak karışık bir soru bu.

Ware: Servis için teşekkürler.

Marnie Ware: Rica ederim.

Gülüşmeler

Şıp

Şıp

Hocalarımın çoğu, bana ve arkadaşlarıma ilgimizi çeken bir şey bulmamızı

ve onun hakkında yazmamızı

söylüyordu.

Ben asla bunu yapmak istemedim.

Her şey ve herhangi bir şey hakkında yazmak istedim.

çünkü hayat böyle bir şey.

Gülüşmeler

Çiğnerken nasıl göründüğümü bilmiyorum.

ama bilmek istemediğime dair bahse girerim.

Bir yazar olarak ,başka biri olarak hissetmeyi ne kadar deneyebilirim

ve aşırı duygusal ve sahte görünmemesini

nasıl sağlarım

bu tam olarak bana bağlı.

Sınırlarımı ve yaptığım şeyde başka insanların

bakış açısından düşünmeyi anlamayı zorlamam gerek.

Böyle yaparak başarısızlık riskine giriyorsunuz

ama bu almanız gerek bir risk.

Sonuçta sanat da sizin sahip olduğunuz duygularla benim duygularımın aynı olup olmadığını

çözmeye çalışmaktır.