< Return to Video

Hoe ik sonar gebruik om me een weg te banen door de wereld

  • 0:01 - 0:08
    (Klikkende geluiden)
  • 0:08 - 0:12
    Ik werd geboren
    met dubbelzijdig retinoblastoom,
  • 0:12 - 0:14
    oogkanker.
  • 0:15 - 0:18
    Mijn rechteroog werd verwijderd
  • 0:18 - 0:21
    toen ik zeven maanden oud was.
  • 0:21 - 0:25
    Op 13 maand verwijderden ze m'n linkeroog.
  • 0:26 - 0:31
    Het allereerste dat ik deed na de operatie
  • 0:31 - 0:35
    was mijn wieg uitklimmen
  • 0:35 - 0:39
    en door de spoedafdeling
    beginnen ronddwalen,
  • 0:40 - 0:43
    waarschijnlijk op zoek naar de dader.
  • 0:43 - 0:45
    (Gelach)
  • 0:47 - 0:50
    Blijkbaar was het geen probleem
  • 0:50 - 0:54
    om hier rond te lopen met m'n blinde ogen.
  • 0:54 - 0:56
    Het probleem was dat ze me vingen.
  • 0:58 - 1:01
    Het zijn de indrukken
    die men heeft over blind zijn
  • 1:01 - 1:04
    die de blinden veel meer kwaad doen
  • 1:04 - 1:08
    dan het blind zijn zelf.
  • 1:09 - 1:13
    Denk even na over je eigen
    indrukken over blindheid.
  • 1:13 - 1:17
    Denk aan je reactie toen ik hier
    op het podium verscheen.
  • 1:17 - 1:21
    of het vooruitzicht om
    zelf blind te worden,
  • 1:21 - 1:25
    of dat het gebeurt bij een geliefde.
  • 1:25 - 1:31
    Het is een ware verschrikking
    voor de meesten onder ons
  • 1:31 - 1:33
    omdat blindheid
  • 1:33 - 1:39
    gelijk wordt gesteld
    met onwetendheid en onbegrip,
  • 1:39 - 1:41
    met een onfortuinlijke blootstelling
  • 1:41 - 1:47
    aan de verwoesting
    van het duistere onbekende.
  • 1:47 - 1:48
    Hoe poëtisch!
  • 1:49 - 1:53
    Gelukkig waren mijn ouders niet poëtisch.
  • 1:53 - 1:55
    Zij waren pragmatisch.
  • 1:55 - 2:01
    Ze begrepen dat angst en onbegrip
    in ons hoofd zitten.
  • 2:01 - 2:05
    En dat kunnen we veranderen.
  • 2:05 - 2:09
    Zij vonden dat ik groot moest worden
  • 2:09 - 2:14
    en dezelfde kansen en verantwoordelijkheid
    als anderen moest krijgen.
  • 2:14 - 2:16
    Dus, ik zou het huis uitgaan --
  • 2:16 - 2:19
    wat ik deed op m'n 18de --
  • 2:19 - 2:21
    belastingen betalen --
  • 2:21 - 2:24
    bedankt daarvoor --
    (Gelach) --
  • 2:26 - 2:31
    en zij kenden het verschil
    tussen liefde en angst.
  • 2:31 - 2:36
    Angst verlamt ons wanneer we
    voor een uitdaging staan.
  • 2:36 - 2:39
    Ze wisten dat blindheid
    een heuse uitdaging zou zijn.
  • 2:39 - 2:42
    Ik werd niet met angst grootgebracht.
  • 2:42 - 2:45
    Mijn vrijheid kwam eerst,
  • 2:45 - 2:49
    want dat hoort nu eenmaal bij de liefde.
  • 2:49 - 2:53
    Maar hoe red ik me nu
    in het dagelijkse leven?
  • 2:54 - 2:57
    De wereld is heel wat groter dan
    die afdeling in het ziekenhuis.
  • 2:57 - 3:01
    Gelukkig heb ik
    mijn vertrouwde lange stok,
  • 3:01 - 3:04
    hij is langer dan die
    van de meeste blinden.
  • 3:04 - 3:07
    Ik noem hem m'n vrijheidsstaf.
  • 3:07 - 3:09
    Hij zorgt dat ik, bijvoorbeeld,
  • 3:09 - 3:15
    niet onelegant 't podium afduik.
  • 3:15 - 3:17
    Ik zie de klifrand wel.
  • 3:18 - 3:22
    Vooraf zeiden ze dat elk mogelijk voorval
  • 3:22 - 3:25
    al wel eens een van de sprekers
    was overkomen.
  • 3:25 - 3:27
    Ik wil echter geen
    nieuw precedent vormen.
  • 3:28 - 3:30
    Maar goed, verder,
  • 3:30 - 3:34
    ik klikte toen ik binnenkwam --
  • 3:34 - 3:35
    (Klikkend geluid) --
  • 3:35 - 3:36
    met mijn tong.
  • 3:36 - 3:40
    Dat zijn geluidsgolven
  • 3:40 - 3:45
    die ik uitstuur en die overal om me heen
    gereflecteerd worden,
  • 3:45 - 3:46
    als de sonar van 'n vleermuis.
  • 3:46 - 3:52
    Ze brengen mij patronen, informatie.
  • 3:52 - 3:54
    net zoals licht dat doet bij jullie.
  • 3:55 - 3:59
    En dankzij m'n ouders, is m'n brein
  • 3:59 - 4:04
    geactiveerd om beelden te vormen
    in mijn visuele cortex,
  • 4:04 - 4:07
    wat we nu het beeldsysteem noemen,
  • 4:07 - 4:11
    op basis van deze informatie,
    net zoals jullie brein dat doet.
  • 4:11 - 4:14
    Ik noem dit systeem flash sonar.
  • 4:15 - 4:20
    Ik heb ermee leren zien
    ondanks m'n blindheid
  • 4:20 - 4:23
    om me zo een weg te banen
  • 4:23 - 4:28
    door het duistere onbekende
    van mijn uitdagingen,
  • 4:28 - 4:31
    wat me volgende bijnaam opleverde:
  • 4:31 - 4:35
    'de ongelofelijke Batman'.
  • 4:35 - 4:38
    Batman vind ik oké.
  • 4:38 - 4:41
    Vleermuizen zijn cool. Batman is cool.
  • 4:41 - 4:47
    Maar ik werd niet zo opgevoed
    dat ik mezelf ongelofelijk vind.
  • 4:48 - 4:52
    Ik zie mezelf altijd als alle anderen
  • 4:52 - 4:57
    die zich een weg banen door het onbekende
    van hun eigen uitdagingen.
  • 4:57 - 5:01
    Is dat zo ongelooflijk?
  • 5:01 - 5:04
    Ik gebruik mijn ogen niet,
    gewoon m'n brein.
  • 5:05 - 5:07
    Toch is er iemand, ergens,
  • 5:07 - 5:11
    die dat toch ongelofelijk vindt,
    of ik was hier niet,
  • 5:11 - 5:14
    maar laat ons hier even verder op ingaan.
  • 5:15 - 5:18
    Iedereen hier
  • 5:18 - 5:22
    die voor een uitdaging staat
    of heeft gestaan,
  • 5:22 - 5:24
    steek je hand op.
  • 5:25 - 5:27
    Woesh. Oké.
  • 5:27 - 5:30
    Veel handen in de lucht.
    Een secondje, even tellen.
  • 5:30 - 5:33
    (Klikkend geluid)
  • 5:34 - 5:37
    Het zal even duren.
    (Klikkend geluid)
  • 5:37 - 5:38
    Oké, heel wat handen in de lucht.
  • 5:38 - 5:41
    Nog niet naar beneden doen.
  • 5:41 - 5:46
    Al diegenen die de uitdagingen
    aangaan met hun brein,
  • 5:46 - 5:49
    doe je handen maar neer.
  • 5:50 - 5:53
    Oké, als je je handen nog in de lucht hebt
  • 5:53 - 5:58
    dan heb je serieuze uitdagingen. (Gelach)
  • 5:58 - 6:01
    We hebben allemaal onze eigen uitdagingen,
  • 6:01 - 6:05
    en we moeten allen
    het duistere onbekende in
  • 6:05 - 6:09
    en het is dat wat we het meest vrezen
    aan onze uitdagingen.
  • 6:09 - 6:13
    Maar we hebben allemaal hersenen
  • 6:13 - 6:17
    die geactiveerd worden om ons toe te staan
  • 6:17 - 6:23
    om ons een weg te banen
    door deze uitdagingen.
  • 6:24 - 6:28
    Bewijs: Ik kwam hier
  • 6:28 - 6:35
    en -- (Klikkend geluid) --
    ze wouden me niet zeggen
  • 6:35 - 6:38
    waar de lessenaar stond.
  • 6:38 - 6:41
    Die TED-mensen zijn niet te vertrouwen.
  • 6:43 - 6:45
    "Zoek het zelf," zeiden ze.
  • 6:45 - 6:48
    Dus -- (Gelach)
  • 6:49 - 6:53
    En het geluidssysteem helpt niet bepaald.
  • 6:53 - 6:56
    Dus nu stel ik jullie voor een uitdaging.
  • 6:56 - 7:00
    Kunnen jullie allemaal even
    jullie ogen sluiten?
  • 7:00 - 7:04
    En dan leer ik jullie
    een beetje flash sonar.
  • 7:04 - 7:05
    Ik zal een geluid maken.
  • 7:05 - 7:09
    Ik hou dit plaatje voor me,
    zonder te bewegen.
  • 7:09 - 7:11
    Luister gewoon even naar het geluid.
  • 7:13 - 7:19
    Shhhhhhhhhh.
  • 7:19 - 7:21
    Oké, niet bepaald interessant.
  • 7:21 - 7:24
    Luister nu naar wat er gebeurt
    met dat geluid
  • 7:24 - 7:26
    wanneer ik het plaatje beweeg.
  • 7:27 - 7:33
    Shhhhhhhhh.
    (De toonhoogte verandert)
  • 7:38 - 7:42
    Je kent de macht
    van de Duistere Kant niet.
  • 7:42 - 7:43
    (Gelach)
  • 7:43 - 7:46
    Ik kon het niet laten.
  • 7:48 - 7:50
    Oké, hou je ogen nog steeds dicht.
  • 7:50 - 7:52
    Heb je het verschil gehoord?
  • 7:52 - 7:55
    Oké, om zeker te zijn,
  • 7:55 - 7:57
    dit is jullie uitdaging:
  • 7:57 - 8:02
    roep "nu" als het plaatje beweegt.
  • 8:02 - 8:05
    Oké? We doen het rustig aan.
  • 8:08 - 8:12
    Shhhhhhh.
  • 8:12 - 8:14
    Publiek: Nu.
    Daniel Kish: Perfect!
  • 8:14 - 8:15
    Open jullie ogen.
  • 8:15 - 8:20
    Oké, dus slechts enkele cm
  • 8:20 - 8:22
    en je merkt het verschil al.
  • 8:22 - 8:24
    Nu heb je sonar ervaren.
  • 8:26 - 8:29
    Jullie zouden geweldige blinden zijn.
    (Gelach)
  • 8:29 - 8:31
    Laten we even zien wat er kan gebeuren
  • 8:31 - 8:35
    als men dit activatieproces
  • 8:35 - 8:39
    wat tijd en aandacht schenkt.
  • 8:39 - 8:42
    (Video) Juan Ruíz: jullie zien
    met jullie ogen
  • 8:42 - 8:45
    en wij zien met onze oren.
  • 8:45 - 8:49
    Brian Bushway: het gaat niet
    over meer of minder genieten,
  • 8:49 - 8:51
    maar over anders genieten.
  • 8:51 - 8:55
    Shawn Marsolais: Het stijgt.
    DK: Ja.
  • 8:55 - 8:58
    SM: En dan daalt het weer stilletjes aan.
  • 8:58 - 9:00
    DK: Ja!
    SM: Dat is gewoon ongelofelijk.
  • 9:00 - 9:04
    Het is alsof ik de auto zie.
  • 9:10 - 9:12
    J. Louchart: Ik ben heel graag blind.
  • 9:12 - 9:16
    Als ik de keuze had,
    dan zou ik niet terug ziend worden.
  • 9:16 - 9:19
    JR: Hoe groter je doel,
    hoe groter de obstakels
  • 9:19 - 9:22
    en dat doel bereiken
  • 9:22 - 9:23
    dat is overwinnen.
  • 9:23 - 9:29
    [En dan-- het was prachtig
    om het hier te zien.]
  • 9:29 - 9:38
    (Applaus)
  • 9:38 - 9:42
    DK: En, lijken deze mensen nu bang?
  • 9:42 - 9:44
    Niet echt.
  • 9:44 - 9:47
    Wij hebben activatietraining gegeven
  • 9:47 - 9:50
    aan tienduizenden blinden en zienden
  • 9:50 - 9:53
    in zo'n 40 landen.
  • 9:53 - 9:57
    Wanneer blinden leren te zien,
  • 9:57 - 10:00
    dan lijken zienden geïnspireerd
  • 10:00 - 10:05
    om te leren om beter, duidelijker,
    zonder angst, te zien,
  • 10:07 - 10:13
    omdat dit aantoont dat we allen
    een immense capaciteit hebben
  • 10:13 - 10:19
    om elke uitdaging aan te gaan,
    ongeacht de duisternis
  • 10:19 - 10:22
    om tot ontdekkingen te komen
    die onvoorstelbaar lijken
  • 10:22 - 10:28
    wanneer we geactiveerd worden.
  • 10:28 - 10:34
    Ik wens jullie allemaal
    een activerende reis toe.
  • 10:34 - 10:35
    Bedankt.
  • 10:35 - 10:43
    (Applaus)
  • 10:44 - 10:46
    Chris Anderson: Daniel, mijn vriend,
  • 10:46 - 10:51
    zoals je ziet, een staande ovatie bij TED.
  • 10:51 - 10:54
    Bedankt voor een bijzondere talk.
  • 10:54 - 11:00
    Nog een vraag over jouw wereld,
    de wereld die je voor jezelf construeert.
  • 11:00 - 11:05
    Wij denken dat wij meer in onze wereld
    hebben dan jij in die van jou.
  • 11:05 - 11:07
    maar hoe ziet jouw wereld eruit?
  • 11:07 - 11:10
    Wat heb jij dat wij niet hebben?
  • 11:10 - 11:13
    DK: Een zicht van 360°,
  • 11:13 - 11:17
    mijn sonar werkt ongeveer even goed
    achter mij als voor mij.
  • 11:17 - 11:18
    Het werkt rond hoeken.
  • 11:18 - 11:21
    Het werkt door oppervlakten heen.
  • 11:22 - 11:27
    Het is een soort vaag driedimensionaal
    geometrisch geheel.
  • 11:27 - 11:31
    Toen één van mijn studenten,
    die nu instructeur is,
  • 11:31 - 11:34
    blind werd, merkte hij
    na een paar maanden
  • 11:34 - 11:36
    dat hij in zijn huis met drie verdiepingen
  • 11:36 - 11:40
    alles kon horen wat er
    in het huis gebeurde:
  • 11:40 - 11:45
    gesprekken, mensen in de keuken,
    in de badkamer,
  • 11:45 - 11:47
    enkele verdiepingen verder,
    enkele muren verder.
  • 11:47 - 11:51
    Hij vergeleek het met X-ray zicht.
  • 11:51 - 11:55
    CA: Hoe stel jij je deze ruimte voor?
  • 11:55 - 11:58
    Hoe zie je dit theater?
  • 11:58 - 12:03
    DK: Voornamelijk veel luidsprekers.
  • 12:04 - 12:09
    Interessant genoeg,
    wanneer mensen geluid maken,
  • 12:09 - 12:14
    wanneer ze lachen, schuifelen,
    iets drinken of hun neus snuiten
  • 12:14 - 12:17
    of zoiets, dan hoor ik alles.
  • 12:17 - 12:20
    Ik hoor elke beweging
    die elke persoon hier maakt.
  • 12:20 - 12:23
    Niets ontsnapt aan mijn aandacht
  • 12:23 - 12:24
    en met mijn sonar
  • 12:24 - 12:30
    zie ik de omvang van de ruimte,
    de gebogen opstelling van het publiek,
  • 12:30 - 12:34
    de hoogte van de kamer.
  • 12:34 - 12:37
    Zoals ik zei, het is 'n soort van
    driedimensionale geometrische vorm
  • 12:37 - 12:39
    om me heen.
  • 12:39 - 12:41
    CA: Wel Daniel,
  • 12:41 - 12:44
    je hebt ons geholpen
    de wereld anders te zien.
  • 12:44 - 12:46
    Bedankt daarvoor.
    DK: Bedankt.
  • 12:46 - 12:50
    (Applaus)
Title:
Hoe ik sonar gebruik om me een weg te banen door de wereld
Speaker:
Daniel Kish
Description:

Daniel Kish werd blind op 13 maand, maar hij heeft leren "zien" door gebruik te maken van een soort van echolocalisatie. hij klikt met zijn tong en zendt zo geluidsgolven uit die weerkaatsen op oppervlakten in de omgeving en terugkeren naar hem en hem helpen om een idee te vormen van de ruimte rondom hem. In een opzwepende lezing demonstreert Kish hoe dit werkt en nodigt hij ons uit om onze angst voor het "duistere onbekende" los te laten.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
13:03

Dutch subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.