Öz güvenini nasıl inşa eder ve bu kıvılcımı diğerlerine de verirsiniz

Eğitimci ve aktivist Brittany Packnett, "Öz güven, takip eden her şeyden önce olan gerekli kıvılcımdır," diyor. İlham verici bir konuşmada, öz güven kodunu çözmenin üç yöntemini - ve devrimci öz güvenin en iddialı hayallerimizi gerçeğe dönüştürmesine yardımcı olduğu bir dünya hayalini paylaşıyor.

Ben küçük bir kızken

giriş kapısından birkaç adım ötedeki
oturma odamızda,

sehpanın üzerinde bir kitap dururdu.

Oturma odası, ilk izlenimdir.

Bizimkinde beyaz bir halı

ve annemin en kıymetli koleksiyonunun
sergilendiği bir vitrin vardı.

Bu oda, yoksulluk veya politika yüzünden,
bir koleksiyon vitrini şöyle dursun,

onları içine koyacak orta sınıf bir evi
dahi karşılayamadan

giden nesillerin fedakârlıklarını

temsil ediyordu.

O oda mükemmel olmalıydı.

Ama ben, her gün
sadece bu kitabı görmek için

o mükemmel odayı dağıtma riskini alırdım.

Kitabın kapağında Septima Clark isimli
bir kadın oturuyordu.

Yüzünü gökyüzüne çevirmiş,
mükemmel bir profille oturuyordu.

Başının her iki yanından sarkan

siyah beyaz kırçıllı örgüleri vardı

ve koyu teninden
gurur ve bilgelik yayılıyordu.

Septima Clark sonunda
kariyerimin inşasında model aldığım

bir aktivist ve eğitimciydi.

Ama şimdiye kadar dile getirdiği
tüm kelimelerden öte

Septima Clark'ın
o portresi benim için,

daha kelime anlamını dahi bilmezken

öz güvenin ne olduğunu anlatmaktaydı.

Kulağa çok basit gelebilir

ama öz güven önemini
azımsadığımız bir şey.

Onu, olması gerekliden ziyade,
olsa iyi olur şeklinde değerlendiriyoruz.

Bilgi ve kaynaklara,
sosyal beceri addettiğimiz

öz güvenden daha fazla değer veriyoruz.

Fakat çoğu ölçeğe göre
bugün tarihin herhangi bir noktasında

sahip olduğumuzdan
daha fazla bilgi ve kaynağa sahibiz;

yine de haksızlıklar artıyor
ve zorluklar devam ediyor.

Eğer bilgi ve kaynaklar
bize gereken tek şey olsaydı;

hâlâ burada olmazdık.

Bu denklemde eksik kalan
temel ögelerden birinin

öz güven olduğuna inanıyorum.

Öz güven konusunda tamamen takıntılıyım.

Bu, hayatımın en önemli seyahati oldu;

öyle bir seyahat ki, hâlâ devam ediyorum.

Öz güven, takip eden her şeyden önce olan
gerekli kıvılcımdır.

Öz güven, ilham almak
ile gerçekten başlamak

ya da yapılana kadar denemek ile

yapmak arasındaki farktır.

Öz güven, kaybettiğimizde dahi
devam etmemize yardımcı olur.

O sehpanın üstündeki kitabın adı
"Bir Dünya Hayal Ediyorum" idi

ve ben bugün devrimci öz güvenin
en iddialı hayallerimizi

gerçeğe dönüştürmeye yardımcı olduğu
bir dünyayı hayal ediyorum.

Öğretmenlik yaparken bu,
saf hayal gücüne dayanan

Willy Wonka benzeri dünya

ama akademik versiyonu,
tam da sınıfımda

yaratmak istediğim tür dünyaydı.

Tüm öğrencilerim siyahi
veya beyaz ırktan olmayan çocuklardı.

Tamamı düşük gelir şartlarında
yetişiyordu.

Bir kısmı göçmendi,
bir kısmı engelliydi

ancak hepsi, bu dünyanın

öz güvenli olmaya davet ettiği
en son insanlardı.

İşte bu yüzden, sınıfımın,
öğrencilerimin öz güven kası

inşa edebilecekleri; her yeni günü
kendi hayallerinin imgesi uyarınca

dünyayı yeniden dizayn edebilmeleri
için gereken öz güven ile karşılamayı

öğrenebilecekleri bir yer olması,
son derece önemliydi.

Nihayetinde dışarı çıkıp dünyayı
değiştirmede kullanmak için

öz güveni yoksa
akademik beceriler neye yarardı.

Şimdi size iki öğrencimden
bahsetmeliyim, Jamal ve Regina.

Şimdi isimlerini değiştirdim
ancak hikâyeleri aynı.

Jamal zekiydi ama odaklanamazdı.

Bağımsız çalışma sırasında
sandalyesinde kıvranırdı

ve asla üç-dört dakikadan fazla
sabit duramazdı.

Jamal gibi öğrenciler,
yeni öğretmenleri şaşırtabilirler

çünkü onun gibi gençleri nasıl
destekleyeceklerini pek bilemezler.

Ben direkt bir yaklaşım seçtim.

Jamal'la müzakere ettim.

Bana odaklanmış bir iş verirse,

o zaman sınıfın herhangi bir yerinden,

sınıf halımızdan, masamın arkasından,

en sevdiği yer olduğu ortaya çıkan
sınıf dolabının içinden dahi yapabilirdi.

Jamal'in en az sevdiği ders yazma idi

ve hiçbir zaman yazdıklarını
sınıfta sesli okumak istemezdi

ama yine de gelişme kaydediyorduk.

Bir gün, sınıfta
kurgusal 2008 başkanlık seçimi

düzenlemeye karar verdim.

Üçüncü sınıflarım, kendi seçtikleri
şu adaylar için araştırıp

seçim konuşması yazmalıydı:

Barack Obama, Hillary Clinton
veya John McCain.

Yoğun favoriler açıktı

ancak bir öğrenci John McCain'i seçti.

O Jamal'dı.

Jamal nihayet yazdığı bir şeyi sınıfta
yüksek sesle okumaya karar verdi

ve tabii ki Jamal hepimizi
zekasıyla şaşırttı.

Jamal'ın babası gibi,
John McCain de gaziydi

ve Jamal tıpkı babasının
kendisini koruduğu gibi

John McCain'in de tüm ülkeyi
koruyacağına inanıyordu.

O benim seçim adayım değildi
ama bunun bir önemi yoktu

çünkü, sonunda o yıl ilk kez
en öz güvenli hâliyle ortaya çıkan

cesur arkadaşımız Jamal için

tüm sınıf alkışa boğuldu,

ayakta alkışlandı.

Ve sonra Regina vardı.

Regina eşit derecede parlak ama aktifti.

Kaçınılmaz olarak işini erken bitirir

ve sonra diğer öğrencilerin
dikkatini dağıtma işine başlardı.

(Kahkaha)

Yürüme, konuşma,

öğretmenlerin nefret ettiği ama
çocukların bayıldığı notları verme.

Bunlardan bolca vermiş gibi görünüyorsun.

(Kahkaha)

Sınıfımız için yüksek ideallerime rağmen

kötü içgüdülerime çok sık dönüyor

ve uyumu güvene tercih ediyordum.

Regina planladığım sistemde
bir aksaklıktı.

İyi bir öğretmen
davranış bozukluklarını düzeltirken

hâlâ öğrencinin şampiyonu olarak kalır.

Ama özellikle bir gün,

sıradan eski kontrol yöntemini seçtim.

Patladım

ve bu yaklaşımım Regina'ya

dikkat dağıttığı mesajını iletmedi.

Yaklaşımım, Regina'ya kendisinin
dikkat dağıtıcı olduğunu iletti.

Gözlerindeki ışığın silinişini izledim,

ki o ışık sınıfımızda sevinç yaratırdı.

Onu tam anlamıyla söndürmüştüm.

Tüm sınıf hırçınlaştı

ve günün geri kalanında düzelemedik.

Sık sık o günü düşünürüm

ve onulmaz bir şekilde zarar vermediğim
için gerçekten dua ederim

çünkü eskiden Regina gibi
küçük bir kız olan bir kadın olarak

öz güvenini öldürme sürecini
başlatabileceğimi biliyorum

hem de sonsuza kadar.

Öz güven eksikliği bizi
dipten aşağıya doğru çeker

ve yukarıdan alta doğru iter

ve yapamaz, yapmayacak
ve imkansız telaşları arasında ezer.

Öz güven olmadan sıkışıp kalırız

sıkışıp kaldığımızda ise
başlayamayız bile.

Önümüze çıkabilecekler karşısında
çamura batmak yerine

öz güven bizi emin bir şekilde
yapmaya davet eder.

Hepimiz, kazanabileceğimize
emin olduğumuz durum ile

kazanacağımızı umduğumuz
durumda biraz farklı çalışırız.

Şimdi, bu faydalı bir kontrol olabilir.

Yeterli öz güvenin yoksa

bu, hedefini yeniden ayarlaman
gerektiği için olabilir.

Eğer çok fazla öz güvenin varsa,

gerçek olan bir şeye
dayanmadığın için olabilir.

Herkes öz güven eksikliği çekmemekte.

Tercih ettiğimiz liderlik arketipine
uydukları için toplumdaki bazı insanların

öz güven kazanmalarını kolaylaştırıyoruz.

Bazı insanların
öz güvenini ödüllendirirken

bazılarınınkini cezalandırıyoruz

ve bu süre zarfında pek çok insan

ortalıkta her gün öz güvensiz dolaşıyor.

Kimimiz için,

öz güven devrimci bir seçenektir

ve sırf öz güven motorumuz olmadığı için

en iyi fikirlerimizin gerçekleşmediğini

en parlak hayallerimizin ulaşılamaz
olduğunu görmek

en büyük utancımız olabilir.

Bu almak istediğim bir risk değil.

Peki öz güven kodunu nasıl çözeceğiz?

Tahminime göre en az üç şey gerekli:

izin, topluluk ve merak.

İzin, öz güveni doğurur,

topluluk onu besler

ve merak bunu onaylar.

Eğitimde bir deyişimiz var:

Göremediğiniz bir şey olamazsınız.

Küçük bir kızken,
biri bana gösterinceye kadar

öz güven gösteremedim.

Ailem sıradan şeyler de dahil olmak üzere

her şeyi birlikte yapardı,
yeni bir araba almak gibi

ve bunu her yaptığımızda

ailemin tam anlamıyla aynı performansı
sergilemesini izlerdim.

Bayiye girerdik,

annem alışveriş yaparken

babam otururdu.

Annem sevdiği bir araba bulduğunda,

içeriye girip satıcıya görüşürlerdi

ve kaçınılmaz olarak,
her seferinde satıcı,

kesenin ağzını
ve dolayısıyla bu müzakereyi

babamın kontrol ettiğini düşünerek

dikkatini ve vücudunu babama çevirirdi.

"Muhterem Packnett," derdi,
"bugün sizi bu arabaya nasıl sokarız?"

Babam kaçınılmaz olarak
aynı şekilde cevap verirdi.

Anneme doğru
yavaşça ve sessizce bir jest yapıp

hemen ellerini kucağına geri koyardı.

80'lerde siyah bir kadınla,

finansal müzakereye girmek
tam anlamıyla bir şok olabilirdi

ama her ne idiyse,

annemin, bu araba satıcıları üzerinde

arabayı neredeyse bedavaya verene kadar
çalışmasını izlerdim.

(Kahkaha)

Asla gülümsemezdi.

Asla çekip gitmekten korkmazdı.

Annemin, tam da, o minibüste
iyi bir anlaşma kaptığını düşündüğünü

biliyorum ama aslında annem,

benden kim şüphelenirse şüphelensin,

beklentilere karşı çıkmam ve yeteneklerimi
öz güvenle göstermeme izin veriyordu.

Öz güvenin var olması için
izin olması gerekiyor

ve topluluk, öz güveni
denemek için en güvenli yer.

Bu yıl Masai kadınları arasında
kadınların güçlendirilmesine dair

bilgi edinmek için Kenya'ya gittim.

Orada, Kenya'nın ilk
tamamı kadınlardan oluşan

topluluk korucu gruplarından olan

Team Lioness adlı
bir grup genç kadınla tanıştım.

Bu sekiz cesur genç kadın
henüz genç olmalarına rağmen

tarih yazıyorlardı

ve aralarındaki en lafebesi,
genç korucu Purity'e şöyle sordum:

"Hiç korkar mısın?"

Yemin ederim, cevabını tüm vücuduma
dövme yaptırmak istiyorum.

"Tabii ki korkuyorum

ama kızkardeşlerimi çağırıyorum.

Onlar bana bu adamlardan
daha iyi olacağımızı ve başarısız

olmayacağımızı hatırlatıyorlar.”

Purity'nin aslanları kovalayıp
avcıları yakalama konusundaki öz güveni,

atletik yeteneğinden ya da
sadece inancından kaynaklanmıyordu.

Onun öz güveni kızkardeşlik tarafından,

topluluk tarafından destekleniyordu.

Temel olarak söylediği şey,
şüphede olduğum zaman,

umudumu geri kazanmak

ve eminliğimi yeniden inşa etmek için

orada olmana ihtiyacım olduğuydu.

Topluluk içinde öz güvenimi bulabilirim

ve merakın bunu onaylayabilir.

Kariyerimin başlarında,
tam planlandığı gibi gitmeyen

büyük ölçekli bir etkinliğe öncülük ettim.

Yalan söylüyorum. Berbattı.

Etkinliği yöneticimle değerlendirdiğimde

muhtemelen doğumumdan itibaren,
şimdiye dek yapmış olduğum

tüm hataların listesini

sayacağını biliyordum.

Onun yerine, bir soru ile başladı:

Niyetin neydi?

Şaşırmıştım ama rahatlamıştım.

Benim zaten kendimi dövüyor
olduğumu biliyordu

ve bu soru, zaten kırılgan olan
öz güvenime zarar vermek yerine

beni kendi hatalarımdan
öğrenmeye davet etti.

Merak, insanları kendi öğrenmelerinden
sorumlu olmaya davet eder.

Bu değişim, bir sonraki projeme

başarı beklentisiyle yaklaşmama
yardımcı oldu.

İzin, topluluk, merak:

tüm bunlar, öz güveni beslemek için
ihtiyaç duyacağımız şeyler

en büyük sorunlarımızı çözmek

ve eşitsizliğin sona erdiği
adaletin gerçek olduğu

dışarıda ve içeride özgür olacağımız
çünkü hepimiz özgür olana kadar

hiçbirimizin özgür olmadığını
bildiğimiz bir dünya inşa etmek için

kesinlikle ihtiyacımız olan şeylerdir.

Bir kadında ya da siyahi birinde

ya da tercih ettiğimiz
liderlik arketiplerinin dışında

herhangi bir kimsede

ortaya çıktığı zaman
öz güvenden korkmayan bir dünya.

Bu tür bir öz güvenin, tam da
istediğimiz geleceğin kilidini açmak için

ihtiyacımız olan anahtar olduğunu
bilen bir dünya.

O dünyanın bir gün gerçekleşeceğine

ve bunu başaracak olanların

bizler olduğuna
inanacak öz güvene sahibim.

Çok teşekkürler.

(Alkış)