Carl Safina: De onzichtbare schuldigen van het olielek

Het olielek in de Golf tart alle verbeelding, maar één ding is zeker: het is erg. Carl Safina zet de feiten op een rijtje in dit bloedstollend kruisverhoor. Hij stelt dat de gevolgen tot ver buiten de Golf zullen reiken -- en dat vele zogezegde oplossingen de situatie erger maken.

Dit is de oceaan zoals ik ze kende.

Maar sinds ik een paar keer

in de Golf ben geweest,

ben ik echt een beetje getraumatiseerd,

want steeds als ik nu naar de oceaan kijk,

waar ik ook ben,

zelfs als ik weet

dat er geen olie is gelekt,

lijk ik drab te zien.

Ik ben er achter dat ik er heel erg

door word achtervolgd.

Maar waar ik het vandaag over wil hebben

is een aantal zaken

om dit alles in context te plaatsen,

niet alleen het olielek,

maar wat het betekent en waarom het is gebeurd.

Allereerst iets over mezelf.

Ik ben gewoon een jongen die van vissen houdt

al vanaf mijn jeugd.

En precies daarom

ging ik zeevogels bestuderen

om zo te proberen in mijn geliefde kustgebieden te zijn.

En nu schrijf ik hoofdzakelijk boeken

over hoe de oceaan verandert.

Want dat doet hij zeker en zelfs heel snel.

We zagen zo'n grafiek al eerder.

Dat we leven op een harde knikker

met slechts een klein beetje

nattigheid er aan.

Alsof je de knikker even in water hebt gedompeld.

Hetzelfde geldt voor de atmosfeer.

Als je alle atmosfeer

in een balletje zou rollen

dan zou je dat kleine bolletje gas rechts krijgen.

Dus we leven op het kleinste

en kwetsbaarste zeepbelletje dat je bedenken kan,

een heel heilig zeepbelletje,

maar wel zeer makkelijk te beïnvloeden.

En al het opbranden van olie, kolen en gas

alle fossiele brandstoffen,

hebben de atmosfeer flink veranderd.

Het gehalte kooldioxide blijft maar stijgen.

We warmen het klimaat op.

Dus de blowout in de Golf

is maar een klein stukje

van ons veel grotere probleem

met de energie die we gebruiken om onze beschaving te runnen.

Naast de opwarming,

hebben we het probleem dat de oceanen steeds meer verzuren.

En dat is al meetbaar,

en heeft al invloed op dieren.

Als je nu in het laboratorium

een schelp neemt en je stopt ze in pH

dat niet 8.1 is,

de normale zuurtegraad van zeewater,

maar 7.5,

dan lost ze in zo'n drie dagen op.

Als je zeeslaklarves

van 8.1

in een pH van 7.7 stopt,

geen grote verandering,

dan raakt ze verminkt en sterft.

En nu al sterven op sommige plekken

commerciële oesterlarven

op grote schaal.

Koraalriffen groeien door dit probleem

op sommige plekken langzamer.

Dit is dus echt belangrijk.

Laten we eens een rondje maken

langs de Golf.

Wat echt indruk op me maakt over de mensen in de Golf

is dat ze echte watermensen zijn.

Ze kunnen met water omgaan.

Ze kunnen omgaan met een orkaan die komt en gaat.

Als het water zakt, weten ze wat te doen.

Maar als het iets anders is dan water,

en hun waterleefgebied verandert,

hebben ze niet veel mogelijkheden.

Eigenlijk hebben die hele gemeenschappen

niet veel alternatieven.

Ze hebben niets anders dat ze kunnen doen.

Ze kunnen niet gaan werken

in de plaatselijke hotels

omdat die er niet zijn in hun gemeenschap.

Als je naar de Golf gaat en rondkijkt,

zie je een heleboel olie.

Je ziet veel olie op de oceaan.

Je ziet veel olie op de kust.

Als je naar de plek van de lekkage gaat,

ziet het er ongelooflijk uit.

Net alsof je de olie uit je auto hebt gehaald,

en gewoon in de oceaan hebt gegooid.

En één van de ongelooflijkste dingen is

dat er daar niemand is

die het probeert op te vangen

op de plek waar het het dikst is.

Stukken oceaan daar

zien er gewoon apocalyptisch uit.

Je gaat binnen langs de kust

je kunt het overal vinden.

Het is echt rotzooi.

En als je naar de plekken gaat waar het net aanspoelt,

zoals het oosten van de Golf, in Alabama,

dan zijn er nog steeds mensen die het strand gebruiken

terwijl anderen aan het schoonmaken zijn.

En dat schoonmaken gaat heel vreemd.

Ze mogen niet meer dan 10 pond zand

in een plastieken zak van 125 liter stoppen.

Ze hebben duizenden en duizenden plastieken zakken.

Ik weet niet wat ze met al dat spul gaan doen.

Ondertussen proberen mensen nog steeds het strand te gebruiken.

Ze zien het piepkleine bordje niet

met: "Blijf uit het water".

Hun kinderen gaan er in, en er komt teer

over hun kleertjes en sandalen. Het is een rotzooi.

Als je gaat naar de plek waar de olie al een tijdje is

is het een nog grotere rotzooi.

Er is dan ook niemand meer daar.

Een paar mensen proberen

het te blijven gebruiken.

Je ziet mensen die echt heel aangeslagen zijn.

Het zijn hardwerkende mensen.

Alles wat ze weten van het leven is dat ze ' s morgens opstaan,

en als hun motor start, gaan ze werken.

Ze vonden altijd dat ze konden vertrouwen

op de zekerheden die de natuur hun bracht

door het ecosysteem van de Golf.

Ze zien nu hun hele wereld compleet instorten.

Je kunt letterlijk de tekenen zien

van hun shock

van hun uitzinnigheid,

van hun woede

en hun verdriet.

Dat zijn de dingen die je kunt zien.

Maar er is ook veel dat je niet kunt zien,

onder water.

Wat gebeurt er onder water?

Welnu, sommigen zeggen

er zijn oliepluimen.

Anderen zeggen dat er geen oliepluimen zijn.

en congreslid Markey vraagt:

"Is er een tochtje in een onderzeeër voor nodig

om te zien of er echt oliepluimen zijn?"

Maar ik kon geen tochtje in een onderzeeër maken,

zeker niet tussen de tijd dat ik wist dat ik hier zou komen en vandaag,

dus moest ik zelf

een klein experiment doen

om te zien of er olie was in de Golf van Mexico.

Dit is dus de Golf van Mexico,

een sprankelende plek vol met vis.

Ik knoeide wat met olie

in de Golf van Mexico.

En ik leerde --eigenlijk bevestigde ik de hypothese --

dat olie en water niet mengen

tot je een oplosmiddel gebruikt.

En dan

beginnen ze wél te mengen.

Je voegt wat energie toe

van de wind en de golven.

En je krijgt een grote rotzooi.

een grote rotzooi

die je onmogelijk kan schoonmaken,

die je niet kan aanraken, niet kan extraheren

en die je, volgens mij het belangrijkste,

niet kunt zien.

Ik denk dat hij met opzet wordt verborgen.

Dit is zo'n ramp en zo'n rotzooi

dat er veel lekken zijn in de marge van de informatiestroom.

Maar zoals vele mensen al zeiden,

er is een stevige poging om de zaak in de doofpot te stoppen.

Persoonlijk denk ik dat

de oplosmiddelen

vooral een strategie zijn om het lijk te verbergen,

omdat we de moordenaar

de leiding hebben gegeven van het onderzoek ter plaatse.

Maar je kan het zien.

Je kan zien waar de olie

geconcentreerd is aan de oppervlakte

en dan wordt ze aangevallen,

omdat ze volgens mij geen bewijzen willen.

OK.

We hoorden dat bacteriën olie eten?

Zeeschildpadden ook.

Als het ontbindt

duurt het nog een hele tijd

voor het aan bacteriën toe is.

Schildpadden eten olie. Ze komt in de kieuwen van vissen terecht.

Deze jongens moeten erin rond zwemmen.

Ik hoorde vandaag een ongelooflijk verhaal

op de trein hier naartoe.

Ik kreeg telefoon van schrijver Ted Williams.

Hij stelde mij een paar vragen

over wat ik zag,

omdat hij een artikel schrijft voor het magazine Audubon.

Hij zei dat hij een tijdje geleden in de Golf was,

ongeveer een week geleden,

en een man die gids was geweest voor sportvissers

nam hem mee om te tonen wat er aan de hand was.

Het volledige kalenderjaar van die man

bestaat uit geannuleerde boekingen.

Hij heeft geen boekingen meer.

Iedereen wilde zijn voorschot terug. Iedereen is op de vlucht.

Dit is het verhaal van duizenden mensen.

Maar hij vertelde Ted

dat er op de laatste dag dat hij buitenkwam

plots een tuimelaar

verscheen naast de boot.

Er sputterde olie

uit zijn spuitgat.

Hij ging weg

omdat het

zijn laatste visuitje was,

en hij wist dat dolfijnen vissen verjagen.

Hij ging dus van hem weg.

Toen hij een paar minuten later omkeerde

was hij opnieuw vlak naast de boot.

Hij zei dat hij in de 30 jaar dat hij viste

nog nooit een dolfijn dat had zien doen.

Hij had het gevoel --

Hij had het gevoel dat

hij hulp kwam vragen. Sorry.

Bij de ramp met Exxon Valdez

stierven ongeveer 30 procent van de orka's

gedurende de eerste maanden.

Hun bestand heeft zich nooit hersteld.

De mate van herstel van dit alles

zal dus variëren.

Het zal voor sommigen langer duren.

En anderen zullen waarschijnlijk

wat sneller terugkomen.

Het andere belangrijke ding in verband met de Golf

is dat er veel dieren zijn

die zich in de Golf verzamelen

gedurende bepaalde periodes van het jaar.

De Golf is dus een belangrijk stuk water --

belangrijker dan een even groot volume

water in de open Atlantische Oceaan.

Deze tonijn zwemt in de hele oceaan.

Ze komen in de Golfstroom terecht. Ze gaan tot in Europa.

Als het tijd is om kuit te schieten komen ze binnen.

Deze twee gemerkte tonijnen

kan je zien in de kuitgronden

helemaal rechts in het oliegebied.

Ze hebben dit jaar waarschijnlijk

op zijn minst een catastrofaal kuitseizoen.

Ik hoop dat de volwassen dieren

het vuile water misschien mijden.

Ze begeven zich meestal niet graag

in echt troebel water.

Maar dit zijn echt krachtige

atletische dieren.

Ik weet niet wat dit spul met hun kieuwen zal doen.

Ik weet niet of het de volwassen dieren zal treffen.

Zo niet, dan treft het zeker

hun eitjes en larven, zou ik denken.

Maar kijk naar die grafiek die als maar dieper daalt.

Dat is wat we met deze soort hebben gedaan

door tientallen jaren van overbevissing.

Dus ja, de olieramp,

het lek, de eruptie

is een catastrofe,

maar het is belangrijk om voor ogen te houden

dat we veel gedaan hebben om de inhoud van de oceaan te treffen

gedurende een heel lange tijd.

Het is niet zo dat we starten met iets

dat OK was.

We starten met iets dat veel stress heeft gekend

en veel problemen, van bij de start.

Als je naar de vogels kijkt,

dan zijn er veel vogels

die in de Golf samenkomen gedurende bepaalde periodes van het jaar

maar dan vertrekken.

Ze bevolken veel grotere gebieden.

Bijvoorbeeld,

de meeste vogels in deze foto zijn trekvogels.

Ze waren in mei allemaal in de Golf,

toen de olie de kusten begon te bereiken op sommige plekken.

Linksonder zijn er

steenlopers en drieteenstrandlopers.

Ze broeden in het hoge noorden

en ze overwinteren in het zuiden van Zuid-Amerika.

Maar ze verzamelen in de Golf

en waaieren dan uit over het noordpoolgebied.

Ik zag vogels die broeden in Groenland

in de Golf.

Dit is dus een halfrondprobleem.

Het economische effect

is minstens nationaal, op vele manieren.

Het biologische effect geldt zeker voor het halfrond.

Ik denk dat dit één van de meest

absoluut verbijsterende

voorbeelden is van volslagen gebrek aan voorbereiding

dat ik kan bedenken.

Zelfs toen de Japanners Pearl Harbor bombardeerden,

schoten ze op zijn minst terug.

En wij lijken gewoon

niet in staat om uit te zoeken wat te doen.

Er was niets klaar.

Zoals we kunnen zien

aan wat ze aan het doen zijn.

Wat ze doen is vooral barrières en oplosmiddelen hanteren.

De barrières zijn helemaal niet geschikt voor open water.

Ze proberen zelfs niet om de olie

te verzamelen waar ze het meest geconcentreerd is.

Ze komen dicht bij de kust. Kijk naar deze twee boten.

De rechtse heet Vissende Dwaas.

Ik denk dat dat een goede naam is

voor boten die alles zullen doen om

hier een deuk in te maken door een barrière tussen hen in te slepen,

terwijl er letterlijk honderdduizenden

vierkante kilometer zijn die vandaag in de Golf

bedekt zijn met olie.

De oplosmiddelen doen de olie onder de barrières terechtkomen.

De barrières hebben maar een diameter

van ongeveer 33 cm.

Dat is dus knettergek.

Hier worden garnaalboten gebruikt.

Er worden honderden garnaalboten gebruikt om barrières te slepen in plaats van netten.

Hier zijn ze aan het werk.

Je kan goed zien

dat al het olie-achtige water gewoon over het einde van de barrière gaat.

Ze roeren er alleen in.

Het is belachelijk.

Voor de hele kustlijn die barrières heeft --

honderden en honderden kilometer kustlijn --

heel de kustlijn die barrières heeft,

is er aangrenzende kust die geen barrières heeft.

Er is ruime gelegenheid

voor olie en vuil water om er langs achteren in te komen.

Die foto onderaan is een vogelkolonie die afgesloten is.

Iedereen probeert om

de vogelkolonies hier te beschermen.

Wel, als ornitholoog

kan ik je zeggen dat vogels vliegen en dat --

(Gelach)

En dat een vogelkolonie afschermen

niet werkt, echt niet.

Deze vogels overleven door in het water te duiken.

In feite,

wat ze eigenlijk zouden moeten doen, als ze iets moeten doen --

ze proberen zo hard om die nesten te beschermen --

als ze elk nest zouden vernietigen

zouden sommige vogels vertrekken,

en dat zou dit jaar beter voor hen zijn.

Wat het reinigen betreft,

ik wil geen steen werpen naar

mensen die vogels reinigen.

Het is heel, heel belangrijk

dat we ons medeleven uitdrukken.

Ik denk dat het belangrijkste dat mensen hebben

medeleven is.

Het is heel belangrijk om die beelden te maken

en te tonen.

Maar waar gaan we deze vogels in loslaten?

Het is alsof je iemand uit een brandend gebouw haalt,

hem behandelt voor rookvergiftiging

en hem dan terug het gebouw in stuurt, want de olie spuit nog steeds.

Ik weiger om dit te erkennen

als een ongeluk of iets dergelijks.

Ik denk dat dit het resultaat is van grove nalatigheid.

(Applaus)

Niet alleen BP.

BP handelde

heel slordig en heel roekeloos

omdat ze dat konden.

En ze mochten dat doen

omwille van het absoluut gebrek aan toezicht

van de overheid die verondersteld wordt

om ons te beschermen, onze overheid.

Het blijkt dat --

je ziet dit teken op bijna alle commerciële vaartuigen in de V.S. --

weet je, als je een paar vaten olie zou lozen

zou je grote problemen krijgen.

En je moet je echt afvragen

voor wie de wetten zijn gemaakt,

en wie boven de wet is komen te staan.

Er zijn wel dingen die we in de toekomst kunnen doen.

We zouden de uitrusting kunnen hebben die we echt nodig hebben.

Het zou niet zoveel vergen

om erop te anticiperen

dat als je 30.000 gaten boort

in de bodem van de Golf van Mexico op zoek naar olie,

er olie uit één van die gaten zou kunnen komen.

En je moet een idee hebben van wat je te doen staat.

Dat is zeker één van de dingen die we moeten doen.

Maar ik denk dat we moeten begrijpen waar dit lek

echt is begonnen.

Het is begonnen met de vernietiging

van de idee dat de overheid er is

omdat ze onze overheid is, die

het algemeen belang moet beschermen.

Ik denk dus dat het olielek,

de redding van de banken,

de hypotheekcrisis en al deze dingen

absoluut symptomen zijn

van dezelfde oorzaak.

We schijnen te begrijpen

dat we de politie minstens nodig hebben om ons te beschermen

tegen een paar slechte mensen.

En hoewel de politie soms vervelend kan zijn --

door ons boetes te geven en zo --

zegt niemand ons dat we er gewoon van af moeten.

Maar in de hele rest van de administratie vandaag,

en gedurende de afgelopen 30 jaar,

is er een cultuur van deregulering geweest

die rechtstreeks wordt veroorzaakt

door de mensen

tegen wie we beschermd moeten worden,

die de overheid van onder ons uitkopen.

(Applaus)

Dit is al heel, heel lang een probleem.

Je kan zien dat

vennootschappen illegaal waren bij de stichting van Amerika.

En zelfs Thomas Jefferson deed zijn beklag

dat ze al

onder de wetten van ons land probeerden uit te komen.

Mensen die zeggen

dat ze conservatief zijn,

als die echt wilden

conservatief zijn en echt patriottisch,

dan zouden ze deze vennootschappen zeggen

dat ze konden oprotten.

Dat zou pas echt conservatief zijn.

Wat we dus echt moeten doen

is de idee terugwinnen

dat het onze regering is

die onze belangen veilig stelt,

en een gevoel van eenheid heroveren

en van gemeenschappelijke zaak dat in ons land

echt is verloren gegaan.

Ik denk dat er tekens van hoop zijn.

Het lijkt alsof we zowat wakker worden.

De Glass-Steagall-Wet,

die ons moest beschermen tegen het soort van dingen

dat aanleiding gaf tot de recessie

en de bankenimplosie,

en al die dingen die om geldinjecties vroegen --

die wet kwam in voege in 1933

en werd systematisch uitgehold.

Nu is de tijdsgeest ernaar om een deel ervan

opnieuw in werking te stellen.

Maar de lobbyisten zijn al op post

om te proberen de regelgeving af te zwakken

net nadat de wet is gestemd.

Het is dus een doorlopend gevecht.

Vandaag is een historisch moment.

Ofwel krijgen we een absoluut

ongetemperde catastrofe

door dit olielek in de Golf,

of we maken van deze nood een deugd,

zoals vele mensen vandaag hebben gezegd.

Er is zeker een gemeenschappelijk thema

om van de nood een deugd te maken.

We hebben dit al meegemaakt

met andere vormen van boringen op zee.

De eerste bronnen op zee werden walvissen genoemd.

De eerste boringen op zee werden harpoenen genoemd.

Op dat ogenblik haalden we alle walvissen uit de oceaan.

En zitten we nu hiermee opgescheept?

Sinds we in grotten leefden hebben we

telkens als we energie wilden,

iets in brand gestoken, en dat doen we nog steeds.

We steken nog steeds iets in brand

telkens als we energie willen.

Mensen zeggen

dat we geen schone energie kunnen krijgen

omdat het te duur is.

Wie zegt dat het te duur is?

De mensen die ons fossiele brandstoffen verkopen.

We hebben dit al meegemaakt met energie,

en mensen die zeggen dat de economie

geen ommezwaai kan weerstaan,

omdat de goedkoopste energie slavernij was.

Energie is altijd een ethische kwestie.

Het is vandaag een ethische kwestie.

Het is een zaak van goed en kwaad.

Ik dank u zeer.