-
ดูสิยังวิ่งได้อยู่เลย
-
เจ้าไม่ได้ เมาสักหน่อย
-
ฉุนเอ๋อ
-
เจ้าเป็นถึงองค์หญิง
-
กลางวันแสกๆ เที่ยวไล่กอดผู้ชายทั่วไป
-
ใช้ได้ที่ไหนกัน
-
ผู้ชายทั่วไปที่ไหนกันเพคะ
-
นั่นคือท่านพี่เยียนสวินนะ
-
ถึงแม้ท่านพี่เยียนสวินจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด
-
ในอนาคต ข้าก็ไม่อยากให้เขาเป็นแค่พี่ชาย
-
ดูเหมือนว่าฉุนเอ๋อจะชอบเจ้ามาก
-
นางหรือ
-
ข้าเห็นนางเป็นน้องสาว
-
นางยังอายุน้อยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
-
ในไม่ช้าก็ต้องเข้าพิธีแล้วไม่เด็กแล้ว
-
หรือว่าลูกข้ามีนางในดวงใจแล้วหรือ
-
ข้าจะรอให้นางตอบรับข้า
-
เดินทางกลับเยียนเป่ยด้วยกัน
-
ท่านพี่เยียนสวิน
-
ขอบคุณสำหรับอานม้าที่ท่านให้ข้า
-
สวยงามและมีเอกลักษณ์มาก
-
ข้าคิดว่า
-
อีกหน่อยถ้าข้าไปถึงเยียนเป่ย ต้องได้ใช้มันอย่างแน่นอน
-
ข้ากับเจ้าโตมาด้วยกัน
-
ข้าสาบานว่า
-
ข้าจะปกป้องเจ้าอย่างดี
-
เจ้าจะเป็นน้องที่ดีของข้าตลอดไป
-
ใดๆ ในโลก
-
ความรักยากจะควบคุม
-
แม้พวกเจ้ามีตำแหน่งสูงส่ง กลับไม่สามารถบังคับบัญชา
-
หากถูกดูดกลืนเข้าไป
-
ย่อมทำให้ตนเองตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
-
สุดท้ายราวกับจุดไฟเผาตนเอง
-
ไม่เพียงไม่เป็นผลดีต่อตนเอง
-
แม้คนใกล้ชิด
-
ก็พลอยได้รับผลกระทบไปด้วย
-
ท่านพี่เยียนสวิน!!, ฉุนเอ๋อ!!
-
ท่านพี่เยียนสวิน!!, ฉุนเอ๋อ!!
-
เหี้ยมโหดเหลือเกิน
-
ทำไมต้องทำเช่นนี้
-
ทำไมต้องทำเช่นนี้กับท่านพี่เยียนสวินด้วย
-
พ่อแม่ข้าจากโลกนี้ไปแล้ว
-
พี่ชายน้องสาวก็ถูกสังหารอย่างอนาถ
-
คนทั้งตระกูลถูกประหารจนหมดสิ้น
-
ข้าไม่สามารถเก็บศพพวกเขา
-
ข้ายังต้อง..
-
นั่งเป็นเพื่อนสรวลเสเฮฮากับองค์หญิง
-
เล่านิทานหรือ
-
ท่านพี่เยียนสวิน
-
ท่านอย่าโกรธฉุนเอ๋อเลยนะ
-
องค์หญิงกล่าวหนักไปแล้ว
-
เยียนสวินมิบังอาจ
-
ข้าล่ะเกลียดนักการแบ่งชนชั้น
-
ถ้าเราสองคนเล่นกันเหมือนตอนเด็กๆ ไม่ดีหรือ
-
ท่านจำได้รึเปล่า ตอนข้าอายุ 9 ขวบ
-
ท่านพาข้าลักลอบออกไปนอกวัง
-
จากนั้น พวกเราเดินเที่ยวตลาดหาของกินอร่อยๆ มากมาย
-
เที่ยวเล่นสนุกมากมาย
-
ท่านยังพาข้าไปทะเลาะวิวาทเลย
-
ตอนนั้นเยียนสวินอายุยังน้อย ไม่รู้กาละเทศะ
-
ขอองค์หญิงโปรดให้อภัย
-
ฉุนเอ๋อไม่สนใจท่านแล้ว!!
-
ข้าไปละ
-
อาจิง
-
เอาไปเผาทิ้ง
-
ครับ