Aimee Mullins'den koşu üzerine

1998'in TED arşivinden, engelliler olimpiyatı kısa mesafe koşucusu Aimee Mullins koşucu olarak kariyerindeki rekorları ve inanılmaz karbon-fiber protez bacaklarının (daha sonra prototipinin) bitiş çizgisini geçmesine yardım edişini anlatıyor.

Cherly: Aimee ve ben düşündük ki – Merhaba Aimee, Aimee Mullins: Merhaba

Cheryl: Aimee ve ben düşündük ki, biraz sohbet ederiz,

ve onu neyin farklı bir atlet yaptığını size anlatmasını istedim.

AM: Pekala, kısa biyografimdeki resmi görmüş olanlar için

bu çok bir sürpriz olmayabilir.

İki uzvum yok. iki bacağımdaki baldır kemikleri olmadan dünyaya gelmişim.

Bir yaşındayken bacaklarım kesildi.

Ondan beri, her yerde deli gibi koşuyorum.

Cheryl: Pekala, onlara Georgetown’a nasıl girdiğini anlatır mısın?

Sohbete oradan başlayalım mı?

Georgetown’da Dışişleri Hizmet bölümünde son sınıf öğrencisiyim.

Lise’deyken tam burs kazanmıştım.

Her yıl ülke genelinde üç kişiyi uluslararası ilişkiler

bölümüne burslu kabul ediyorlar,

ve, işte, Georgetown’a gitmek için tam burs kazanmıştım.

ve 4 yıldır oradayım. Seviyorum.

Cheryl: Aimee oraya gittiğinde

pist ve sahaya meraklı olduğunun farkına vardı,

bu yüzden birilerini arayıp, bunu araştırmaya başladı.

Peki, bize hikayeni anlatır mısın?

AM: Tabii ki. Şey, sanırım, hep sporun içinde oldum.

Çocukluğumda 5 yıl kadar softbol oynadım.

Lisede kayak yarışmalarına katıldım,

ve üniversitede biraz huzursuz oldum

çünkü bir iki yıldır spor adına hiçbir şey yapmıyordum.

Engelli seviyesinde hiç yarışmadım, bilirsiniz.

Her zaman diğer engelsiz atletlere karşı yarıştım.

Tüm bildiğim bu.

17 yaşıma kadar aslında hiç bacağı olmayan kişiyle tanışmadım.

Ve duydum ki; bilirsiniz, bu pisti bütün engelli koşucular için yapıyorlar.

ve anladım ki; ya, bilemeyeceğim ama,

karara varmadan önce, bunun ne olduğunu göreyim dedim.

95 yılında Boston’a bir uçak ayarladım, 19 yaşındaydım,

ve bu yarışta kesinlikle favori olmayan koşu atıydım. Bunu daha önce hiç yapmadım.

bu yarıştan birkaç hafta önce kum piste çıktım, ne kadar uzağa

koşabileceğimi görmek için,

50 metre benim için yeterliydi, soluk soluğa ve nefes kesilmesiyle.

Hani, şu bacaklardan vardı bende,

tahta ve plastik karışımı, cırt cırt kayışlara bağlı --

büyük, kalın, 5 kat yün çorapların üzerinde--

hani, en rahat şeylerden değil, ama bildiğim tek şey bunlardı.

O zaman, Boston'da insanlara karşı yarışıyorum

tamamen karbon grafitten yapılmış bacakları giyiyorum

ve, içinde şok emiciler ve diğer buna benzer şeyler var

ve herkes bana bakıyor, sanki,

tamam, bu yarışta kimi kazanamayacağını biliyoruz, anlarsınız.

Demek istediğim, oraya beklenti içinde çıktım,

aslında ne beklediğimi bilmiyordum –

fakat, bilirsiniz, bacağı tamamen yok olan bir adam gördüğümde

yüksek atlamada zıplar, yukarı zıplamak için tek bacağı üzerine biner,

1 metre 88 santim sonra tamamlamış olur...

Dan O’brien Atlanta 96'da 180cm zıplamıştı,

Demek istediğim, sadece karşılaştırma için bile --

onlar, biliyorsunuz, hakikaten yetenekli atletler

"atlet" kelimesini belirtmenize bile gerek yok.

Bu yüzden denemeye karar verdim, bilirsiniz, kalbim çarpıyordu,

İlk yarışımı koştum, ve ulusal rekoru kırdım.

üç salise farkla

ve ilk denememde yeni rekorun sahibiydim.

Ve, insanlar dedi ki,

“Aimee, biliyorsun, sen hızlısın, -- doğuştan hızlısın –

fakat yarışma için bir estetik ve yeteneğiniz yok.

Sağa sola savuruyordunuz.

Hepimiz ne kadar sıkı çalıştığını gördük."

Bu nedenle Georgetown’daki koçu aramaya karar verdim.

tanrıya şükürler olsun, atletizm dünyasında bu kadar büyük bir adam olduğunu bilmiyordum.

Beş olimpik sporcuya koçluk yapmış biri, bilirsiniz,

adamın ofisi boydan boya

bütün Amerikan sertifikaları ile dolu, bilirsiniz,

bütün koçluk yaptığı o sporcuların,

biraz da korkutan bir kişilik.

Onu aradım ve dedim ki, “Dinle, bir yarış koştum ve kazandım ve

(Gülüşmeler)

Bilirsin, sadece yapıp yapamayacağımı görmek istiyorum,

Senin antrenmanlarından bazılarına girip giremeyeceğimi görmek istiyorum.

neler yaptırdığını görmek ve her neyin nesiyse.

İstediğim bu, sadece iki antrenman.

Sadece oturup ne yaptırdığını görebilir miyim?

Ve dedi ki, “Valla, bir şeye karar vermeden önce tanışmalıyız.”

Anladınız, düşünüyor, “Kendimi neyin içine sokuyorum?”

Böylece, bu adamla tanıştım, ofisine gittim,

bütün o koçluk yaptığı insanların afişlerini ve dergi kapaklarını gördüm.

Oturduk ve konuştuk,

sonunda çok güzel bir ortaklığa dönüştü

çünkü daha önce hiçbir engelli atlete koçluk yapmamıştı.

Hiç ön yargıya kapılmamıştı.

ne olduğum ya da ne yapamayacağım hakkında,

Daha önce hiç koçum olmamıştı.

bu daha çok, hadi başlıyoruz gibiydi. hadi bu işe başlayalım.

bana haftada dört gün öğle arasını ayırdı,

boş zamanında, piste çıkıp onunla antrenman yapacaktım.

Frank’le tanışmam böyleydi.

Ancak bu 95’in sonbaharındaydı, ve sonra, kış geçti,

dedi ki; “anlarsın, yeteri kadar iyisin.

Burada bizim bayan takımında koşabilirsin.”

Ve dedim ki; “hayır, hadi ordan.”

Dedi ki; “ hayır, hayır, gerçekten, koşabilirsin.

Bizim koşu takımıyla koşabilirsin."

1996 baharında Birleşik Devletler Engelliler takımına girme hedefimle

Mayıs tüm hızla geçti, bayan atletizm takımına katıldım.

Ve hiçbir engelli kişinin daha önce yapamadığı bir şeydi. üniversite seviyesinde koşmak

Bu yüzden bilemiyorum, ilginç bir karışım oldu.

Cheryl: Peki, onlara anlatsana, -- Olimpiyatlara gidişini –

fakat Georgetown’da anlatmaya değer birkaç olay oldu.

Neden anlatmıyorsun?

AM: Evet, peki, bilirsin, herşeyi kazanacağım engellinin karşılaşacağı

müdacele ettiğim herşeyle -- ve, bilirsin, Georgetown'daki antrenmanla

ve buna alışmam gerektiğini bilmemle

bütün kızların formalarının arkasını izlememle-

bilirsin, bir sonraki Flo-Jo'ya karşı yarışıyorum --

ve herkes bana bakıyor, bunun gibi,

Hmm, neler, bilirsin, neler oluyor burada?

ve, Georgetown üniformamı giymem

ve oraya çıkıp ve bunu bilip, bilirsin

daha iyisi olmak için -- ve zaten ülkenin en iyisiyim.

doğuştan senden daha iyi olan insanlarla antrenman yapmak zorundasın.

Ve oraya çıktım ve Büyük Doğu'ya katılabildim.

bir nevi sezon sonundaki şampiyona

ve gerçekten, gerçekten sıcaktı.

Ve ilkti --

Biografimde gördüğünüz yeni koşu bacaklarını yeni almıştım --

ve o an farketmemiştim, bilirsiniz,

çorabın içindeki ter miktarı

kayganlaştırıcı gibi hareket ediyordu

ve bir şekilde delik içinde hareket eden piston gibiydim.

100 metrelik koşunun 85. metresinde, bütün ihtişamımla,

Bacaktan çıkıverdim.

Sanki, çıkıverdim ondan, 5000 kadar kişinin önünde.

Ve, ben, yani , sadece mahçup oldum, ve --

çünkü 200 metre için kayıt olmuştum, bilirsin, yarım saatte biticek olan.

(Gülüşmeler)

Koçuma gittim. Ben.. "Lütfen bana bunu yaptırma."

Bu kadar insanın önünde bunu yapamam. Bacağım çıkacak.

Ve eğer 85'te çıkarsa, 200 metreyi bitirmenin bir yolu yok.

Orada bu şekilde oturdu.

Ve, bilirsin, isteklerime kulak asmadı, -- tanrıya şükür --

çünkü, o, biraz -- bilirsin, Brooklyn'den gelen adam --

büyük bir adam, -- diyor ki, "Aimee, bacağın çıkarsa ne olmuş?

onu alırsın, o lanet şeyini yerine takarsın,

ve Allah'ın cezası yarışı bitirirsin!"

(Alkış)

Ve yaptım, Bu yüzden, bilirsiniz, o, biraz, beni çizgide olmamı sağladı.

Doğru yolda olmamı sağladı.

Cheryl: Bu yüzden, sonra Aimee 1996 Engelli Olimpiyatlarına gitti,

ve çok heyecanlıydı. Ailesi geliyordu -- büyük bir iş.

O şimdi -- 2 yıldır koşuyorsun, dimi?

AM: Hayır, bir yıl

Cheryl: Bir yıl. Ve onlara ne olduğunu neden anlatmıyorsun

tam yarışına gitmeden önce?

AM: Tamam, pekala, Atlanta.

Engelli Olimpiyatları, sadece açıklık getirmek için,

fiziksel engeli olan insanlar için Olimpiyatlar --

uzuvları olmayanlar, felçli olanlar, ve tekerlekli sandalyeli atletler --

Özel Olimpiyatların tersine

zihinsel engelli insanların katıldığı.

Bu yüzden, buradayız, Olimpiyatlar'dan bir hafta kadar sonra, ve Atlanta'da,

Şaşkınlık içindeydim, bilirsiniz,

sadece bir yıl önce toprak piste çıkmıştım, ve 50 metre koşamamıştım.

Ve buradayım, hiç kaybetmedim.

Birleşik Devletler Ulusal Şampiyonalarda yeni rekorlara imza attım -- Olimpiyat denemeleri -- Mayıs ayı..

sadece, bilirsin, eve altınla döneceğinden eminsin.

Yalnızca, onların dediklerine göre, çift DA -- dizden aşağısı.

uzun atlayışı yapacak olan tek kadındım.

Uzun atlayışı yapmıştım,

iki bacağı olmayan bir çocuk bana doğru yaklaştı ve dedi ki,

"Bunu nasıl yapıyorsun? Bilirsin, düz ayağımızın olması gerekiyor,

bu yüzden sıçrama tahtasından kurtulamayız."

Dedim ki, " Valla, ben sadece yaptım. Bana bunu kimse söylemedi."

Yani, komikti -- dünya rekoruyla 3 inç fark vardı.

ve bunu o noktada tuttum, bilirsiniz,

bu yüzden uzun atlamaya kayıt oldum, -- kayıt oldum?--

hayır, uzun atlamayı gerçekleştirdim ve 100 metre.

Ve bundan eminim, bilirsiniz.

yaşadığım yerin gazetesinde manşettim.

6 yıldır satın alıyordum.

Bu sanki, benim için yıldızlaştığım andı.

Ve ısınma egzersizindeki stadyumda -- adayların ısındığı pistte,

Olimpik stadyumdan birkaç blok ötede

Ve bu üzerinde olduğum bacaklar - şimdi çıkaracağım.

Dünyada bu bacakların üzerinde olan ilk insanım --

Kobay faresiyim, -- ve size söylüyorum,

bu, sanki, bir turist tepkisi gibi.

Herkes fotoğraf çekiyor, "Bu koşan kız neyin nesi?"

Ve etrafıma bakıyorum, sanki, benim rakibim nerede?

Bu benim ilk uluslararası buluşmam.

Kurtulabildiğim herkesten kurtulmaya çalıştım,

bilirisin, kimdir, nedir, kime karşı burada yarışıyorum?

"Şey, Aimee, biz sana bu konu hakkında geri döneriz."

Süreleri öğrenmek istemiştim.

"Üzülme, sen, biliyorsun, harika gidiyorsun."

Olimpik stadyumda yarışıma 20 dakika vardı,

Bana sonuçları gönderdiler. Ve şöyle bir baktım.

Ve en iyi zamanım, dünya rekoruydu, 15.77. di.

Sonra bakıyorum -- yanımdaki kulvara, ikinci kulvar, 12.8

Kulvar 3 12.5 Kulvar 4 12.2, dedim ki, " Neler oluyor?"

Ve bizi servis otobüsüne götürdüler,

tek eli olmayan bütün bayanları.

(Gülüşmeler)

Bu yüzden, ben sadece, yani--

bütün o bakışların hangisi diğeri gibi değildi, anladınız?

Orada oturuyorum, yani, "Aman tanrım, aman tanrım."

Bilirsin, hiçbir şeyi kabetmeyecektim.

sanki, bu burs olur ya da, bilirsiniz,

Kayak yaparken beş altın kazanmıştım. Ve herşeyde, birinci gelmiştim.

Ve Georgetown, bilirsiniz, harikaydı.

Kaybediyordum, fakat en iyi antermanımdı çünkü bu Atlantaydı.

İşte buradayız, şeçkinler,

bundan şüphe yok, büyüğü kaybedeceğim.

Ve bilirsiniz, sadece düşünüyorum.

"Oh, tanrım, bütün ailem, bilirsiniz, bir arabaya doluştular

Pennsylvania'dan buraya geldiler."

Ve, bilirsiniz, tek Birleşik Devletler kısa mesafe koşucusuyum.

Bu yüzden, bizi böyle çağırıyorlar,

"Bayanlar, bir dakikanız var."

Ve engellerimi taktım ve dehşete kapılmış hissediyordum

çünkü kalabalıktan gelen sadece homurtular vardı,

sanki, başlangıç çizgisini görebilmek için yeteri kadar yakın olan birileri

Ve ben, "Biliyorum, Bak! biliyorsun, Bu doğru değil."

burada oynayacağım son kartım olduğunu düşündüğüm,

en azından, bilirsiniz, eğer bu kızları yenemezsem

bile kafalarını karıştıracaktım, tamam, anlıyormusunuz?

(Gülüşmeler)

Demek istediğim, bu tamamen benim Almanya'ya karşı Rocky 4 heyecanıydı

ve, bilirsiniz, diğerleri -- Estonya, Polonya -- kızgın.

Ve, silah atıldı, ve bütün hatırladığım bu,

bilirsiniz, sonuncu bitirmek ve, bilirsiniz işte,

hüsran gözyaşları ile savaşmak ve inanılmaz, inanılmaz,

kendini kaybetmiş olma hissi.

Ve bunu neden yaptığımı düşünmek zorundaydım, bilirsiniz,

eğer herşeyi kazandıysam, ve bu, yani, amaç neydi?

Bütün bu antrenman, ve hayatımı değiştirdim.

üniversite atleti oldum, bilirsin, Olimpik atlet oldum.

nasıl olduğunu düşünmeye yöneltti beni, bilirsiniz,

başarı oraya götürüyor.

Demek istediğim, hedefimi bir yıl 3 ay öncesinden ayarlıyorum

Olimpik atlet olmak için, ve söylüyorum, bilirsiniz,

işte hayatım bu yöne doğru gidiyor,

onu bir süreliğine buraya almak istiyorum,

ne kadar ileriye götürebileceğimi görmek,

ve gerçek şu ki yardım istedim -- kaç kişi yardım etti?

Kaç kişi zamanını verdi, görüş belirtti, bilirsiniz,

ve onların sabrı, bilirsiniz, benimle uğraşmak?

ve bu, bu ortak ihtişam gibi

arkamda 50 kişi vardı

Atlanta'ya giden bu inanılmaz deneyimime katılan

bu yüzden, bu, şimdi sadece biraz felsefe uyguluyorum

yaptığım herşeye, yani, bu, bilirsiniz,

geriye yaslanma ve ilerlemeyi gerçekleştirmek,

bu amaca ne kadar yaklaştım bugün gibi, bilirsiniz.

hedefinize odaklanmak önemlidir, bence, fakat,

o yolda devamlılığın farkına varmak

ve insan olarak nasıl gelişeceğiniz, bilirsiniz.

Bu başarıdır, bence. Bu gerçek başarıdır.

Cheryl: Niçin onlara bacaklarını göstermiyorsun?

AM: Oh, tabi.

Cheryl: Biliyorsun, bize bir dizi bacaktan daha fazlasını göster.

AM: Peki, bunlar benim güzel bacaklarım.

(Gülüşmeler)

Hayır, bunlar benim kozmetik bacaklarım, aslında,

Ve onlar kesinlikle güzeller.

gelip görmeniz lazım.

Üzerlerinde kıl kökleri var, ve tırnaklarımı boyayabiliyorum.

Ve cidden, topuklu giyebiliyorum.

Nasıl birşey olduğunu anlayamayan çocuklar gibi

ayakkabı dükkanı gidebilmek ve istediğini satın almak.

Cheryl: Boyunu ölçebildin mi?

AM: Boyumu ölçmem gerekiyor, kesinlikle.

(Gülüşmeler)

80'lerde Georgetown'da oynayan Patrick Ewing

her yaz geliyordu.

Onunla antrenman salonunda aralıksız eğleniyordum

Çünkü ayak sakatlıklarıyla geliyordu.

Ben böyle, " Kurtul onlardan! Merak etme, bilirsin.

8 feet boyun olabilir, sadece çıkar onları."

(Gülüşmeler)

Bunu benim gibi kadar komik bulmuyordu, herneyse.

Tamam, şimdi, bunlar benim koşu bacakları, karbon grafitten yapılmış,

dediğim gibi, doğru bacağı doğru yere taktığımdan emin olmak zorundayım.

Burada bir sürü bacağım var.

Bunlar, -- gerçekten tutmak istermisin?

Sahip olduğum diğer bacak, tenis için, softbol için.

İçinde şok emiciler var, "Shhhh," gibi keskin bu sesi çıkarıyor.

üzerinde zıpladığınızda. Tamam.

Ve sonra bu üzerinde döndüğüm silikon.

onu tutmak için üzerinde durduğum silikon astar, terlediğim zaman,

bilirsiniz, inip çıkıyorum.

Cheryl: bunlarla daha mı uzunsun?

AM: Bunların içinde?

Cheryl: Bunların içinde

AM: Bilmiyorum. Sanmam. Sanmam.

Belki daha uzun olabilirim. Aslında ikisini giyebilirim.

Cheryl: Aslında bu bacakların üzerinde duramaz. Yürümesi gerekiyor, bu yüzden...

AM: Evet, kesinlikle yürümem gerkiyor,

ve denge, biraz, onların içinde bir parça sanat gibi.

Silikon çoraplar olmaksızın, içinde kayıp giderim.

Ve bu yüzden, onların üzerinde koşuyorum, ve bunların üzerinde dünyayı yarı şoke ediyorum.

(Alkış)

Bunlar bir koşucunun koşarken gerçek durumunun simüle edilmiş hali

Eper hiç bir kısa mesafe koşucusunu izlediyseniz,

ayaklarının tabanı pistte değen tek şey,

bu yüzden bu bacaklar üzerinde duruyorum,

diz arkasındaki kirişim ve kalça kaslarım kısaltılmış

Sanki ayak tabanımda duran ayağım varmış gibi.

(İzleyici: Onları kim imal etti?)

AM: Flex-Foot adında San Diego'daki bir şirket.

Ben bir denek faresiyim ve, öyle kalmayı umut ediyorum

ortaya çıkan her protez bacağımın yeni şeklinde.

Fakat aslında bunlar, dediğim gibi, sadece gerçek prototip.

Yenilerine ihtiyacım var çünkü en son ki buluşmamda, bilirsiniz,

büyük gibi, tam daire şeklinde geliyor.

Moderator: Aimee ve onların tasarımcısı TED Med 2'de olacak

ve onların tasarımı hakkında konuşacağız.

AM: Evet, bunu konuşacağız.

Cheryl: Evet, devam ediyorsun.

AM: Bu yüzden, bunlar koşu bacaklarım, ve giyebilirim benim diğer...

Cherly: Diğer bacakları kimin tasarlardığını söylermisin bize?

AM: Evet, İngiltere, Bournemouth denilen bir yerden aldım,

Londra'nın güneyine iki saat kadar,

Bunlara sahip Birleşik Devletlerideki tek kişiyim,

çok güzel oldukları için suç aslında.

Ve şunu demek istemiyorum, bu tırnaklar ve diğer şeyler yüzünden --

biliyorsunuz, bu benim için yapılmış, pistte önemli bir atletim,

Pist dışında kadınsı olmak istiyorum, ve bence bu önemli,

bilirsin, her hangi bir yeteneğinde sınırları olmamak,

ister sizin hareket kabiliyetiniz olsun veya, ister moda olsun.

Demek istediğim, herhangi bir yere gidebilme gerçeğini seviyorum.

ve istediğim şeyi, istediğim ayakkabıyı, istediğim eteği seçiyorum,

ve onları buraya getirebilmeyi umuyorum

onlara birçok insanın erişebilmesini istiyorum.

Onlar da silikon.

Bu gerçekten basit, bunun altında basit bir protez bacak.

Bunun altında Barbi ayak gibi.

(Gülüşmeler)

Öyle. Demek istediğim, bu konumda duruyor,

bu yüzden iki inç topuk giymem gerekiyor.

Ve, demek istediğim, o gerçekten -- onu görebilmeniz için çıkartayım.

Ne kadar iyi görebileceğinizi bilemiyorum, fakat, gerçekten böyle.

Ayaklarımda damarlar var, ve dopuğum, pembe, anladınız,

ve benim aşil tendonum -- birazcık oynuyor.

gerçekten harika gibi. Onları bir yıl iki hafta önce aldım.

Bu silikon deri parçası sadece.

Yani, iki yıl önce olan şey

Belçika'daki bu adam diyordu ki, tanrım,

eğer Madam Tussauds balmumu müzesine gidebilirsem

ve göz rengi kopyalanmış olan Jerry Hall'ı görebilirsem,

nefes alsa çok gerçekçi gözüküyor,

neden birileri için uzuv yapmıyorlar

bacağa benzeyen, bilirsiniz, veya bir kola, veya bir ele?

Yani, yanmış kimseler için kulak yapıyorlar.

Silikonla inanılmaz şeyler yapıyorlar.

Cheryl: İki hafta önce, Aimee Arthur Ashe ödülü için ESPYs'deydi.

Ve şehre geldi ve etrafta aceleyle koşturuyordu

ve dedi ki, " Yeni ayakkabılar almam lazım!"

ESPYs 'e bir saat öncesindeyiz.

ve düşündü ki, iki inç uzunluğunda topuklu almak zorunda

fakat aslında 3 inç topuklu satın aldı.

AM: Ve bu bana sorun çıkardı.

çünkü demek istediğim gece boyunca böyle yürüyordum.

Cheryl: 45 dakika için, biz -- neyse ki otel felaketti.

İçeri almak ve uğurlamak için birini aldılar.

(Gülüşmeler)

AM: Resepsiyon görevlisine dedim ki, yani, rahatsız edildim, ve Cheryl benim tarafımdaydı.

Dedim ki, "Bak, içeride bana yardım edebilecek kimse var mı

çünkü böyle bir problemim var"

Bilirsiniz, ilkinde olayı kapatmaya çalışırlar, yani,

bakın, biliyorsunuz: eğer ayakkabılarınızı beğenmediyseniz, üzgünüm, Artık çok geç.

"Hayır, hayır, hayır. Bu güzel ayakları aldım, tamam,

2 inç topukluya ihtiyacım var. Ben 3 inç topuklu var.

Bundan bir parça kurtulmak istiyorum."

Tamam. Bilirsin, oraya gitmek bile istemediler.

Ona dokunmak bile istemediler. Sadece yaptılar.

Hayır, bu bacaklar harika.

Çalışıyorum, aslında bir kaç hafta içinde geri geliyorum

bazı ilerlemeler için.

Düz taban için yapılmış bu bacaklara sahip olmak istiyorum

böylece spor ayakkabılarımı giyebilirim çünkü bunlarla olmuyor.

Yani... Moderatör: Bu kadar.

Cheryl: İşte, Aimee Mullins.

(Alkış)