< Return to Video

Aimee Mullins o bieganiu

  • 0:04 - 0:07
    Cheryl: Myślałyśmy z Aimee...
  • 0:07 - 0:09
    CH: ...że po prostu porozmawiamy.
  • 0:09 - 0:15
    Opowiedz nam, co wyróżnia cię jako sportowca.
  • 0:15 - 0:19
    AM: Ci, którzy widzieli moje zdjęcie w biografii...
  • 0:19 - 0:21
    ...już zgadli.
  • 0:21 - 0:25
    Urodziłam się bez kości strzałkowych.
  • 0:25 - 0:27
    W momencie amputacji miałam rok...
  • 0:27 - 0:31
    ...i od tego czasu biegam jak szalona.
  • 0:32 - 0:35
    CH: Może opowiesz, jak znalazłaś się w Georgetown?
  • 0:35 - 0:37
    Zacznijmy od tego.
  • 0:37 - 0:42
    AM: Jestem na ostatnim roku dyplomacji na Uniwersytecie Georgetown.
  • 0:42 - 0:46
    Po liceum zdobyłam pełne stypendium akademickie.
  • 0:46 - 0:50
    Uniwersytet co roku wybiera 3 uczniów z całego kraju.
  • 0:50 - 0:53
    Pokrywa koszty studiów na kierunku Stosunki Międzynarodowe.
  • 0:53 - 0:55
    Zdobyłam pełne stypendium.
  • 0:55 - 0:59
    Studiuję tam od 4 lat i strasznie mi się podoba.
  • 0:59 - 1:01
    CH: Po rozpoczęciu studiów...
  • 1:01 - 1:04
    ...Aimee zainteresowała się lekkoatletyką.
  • 1:04 - 1:07
    Postanowiła, że będzie ćwiczyć biegi.
  • 1:07 - 1:09
    Może nam o tym opowiesz?
  • 1:09 - 1:11
    AM: Zawsze uprawiałam jakiś sport.
  • 1:11 - 1:13
    5 lat grałam w softball.
  • 1:13 - 1:16
    W liceum ścigałam się na nartach.
  • 1:16 - 1:18
    Na studiach męczyłam się...
  • 1:18 - 1:22
    ...bo od roku nie uprawiałam żadnego sportu.
  • 1:22 - 1:27
    Nigdy nie brałam udziału w zawodach dla niepełnosprawnych.
  • 1:27 - 1:29
    Zawsze rywalizowałam...
  • 1:29 - 1:31
    ...ze sportowcami pełnosprawnymi.
  • 1:31 - 1:34
    Do 17 roku życia nie spotkałam nawet nikogo po amputacji.
  • 1:34 - 1:40
    Dowiedziałam się, że organizowane są zawody dla osób niepełnosprawnych.
  • 1:40 - 1:43
    Nie byłam do tego pomysłu całkiem przekonana...
  • 1:43 - 1:47
    ...ale stwierdziłam, że zobaczę, jak to wygląda.
  • 1:47 - 1:52
    Więc w 1995 roku, mając 19 lat, poleciałam do Bostonu.
  • 1:52 - 1:57
    Byłam "czarnym koniem", nigdy nie brałam udziału w wyścigach.
  • 1:57 - 2:00
    2 tygodnie wcześniej poszłam na bieżnię...
  • 2:00 - 2:02
    ...żeby sprawdzić, jak mi pójdzie.
  • 2:02 - 2:06
    Po 50 metrach dyszałam i nie mogłam biec dalej.
  • 2:06 - 2:09
    Miałam nogi przypinane rzepami...
  • 2:09 - 2:12
    ...zrobione z drewna i plastiku...
  • 2:12 - 2:15
    ...i grube, wełniane skarpety.
  • 2:15 - 2:19
    Nie były wygodne, ale nic innego nie znałam.
  • 2:19 - 2:21
    Moi współzawodnicy w Bostonie...
  • 2:21 - 2:24
    ...mieli nogi z włókna węglowego...
  • 2:24 - 2:29
    ...z amortyzatorami i tak dalej...
  • 2:29 - 2:31
    Z ich twarzy można było wyczytać...
  • 2:31 - 2:35
    ...że byli pewni, że przegram.
  • 2:35 - 2:38
    Na starcie nie wiedziałam tak naprawdę...
  • 2:38 - 2:40
    ...czego się spodziewać.
  • 2:40 - 2:43
    Ale kiedy zobaczyłam jak człowiek, który nie ma całej nogi...
  • 2:43 - 2:46
    ...bierze udział w skoku wzwyż...
  • 2:46 - 2:48
    ...i osiąga wynik 188 cm, to...
  • 2:48 - 2:51
    Dan O'Brien w Atlancie skoczył 180,3.
  • 2:51 - 2:54
    Tak dla porównania.
  • 2:54 - 2:57
    Ścigałam się z dobrymi sportowcami. Nie jak na niepełnosprawnych...
  • 2:57 - 2:59
    ...ale jak na sportowców.
  • 2:59 - 3:05
    Więc, choć waliło mi serce, postanowiłam spróbować.
  • 3:05 - 3:09
    I w pierwszym wyścigu w życiu pobiłam krajowy rekord...
  • 3:09 - 3:11
    ...o trzy setne sekundy.
  • 3:11 - 3:15
    Po pierwszej próbie stałam się rekordzistką.
  • 3:15 - 3:18
    Mówiono mi wtedy:
  • 3:18 - 3:20
    "Aimee, masz talent.
  • 3:20 - 3:24
    Jesteś szybka, ale brak ci treningu.
  • 3:24 - 3:26
    Jesteś nieskoordynowana.
  • 3:26 - 3:28
    Widać, jak się męczysz."
  • 3:28 - 3:31
    Dlatego w Georgetown skontaktowałam się z trenerem lekkoatletyki.
  • 3:31 - 3:38
    Na szczęście nie wiedziałam, jak znany był ten człowiek w świecie sportu.
  • 3:38 - 3:40
    Wytrenował 5 olimpijczyków.
  • 3:40 - 3:42
    Ściany w gabinecie...
  • 3:42 - 3:45
    ...ma obwieszone certyfikatami "All America"...
  • 3:45 - 3:47
    ...swoich podopiecznych.
  • 3:47 - 3:51
    To trochę onieśmiela.
  • 3:51 - 3:58
    A ja zadzwoniłam do niego i powiedziałam "Brałam raz udział w wyścigu, który wygrałam, więc..."
  • 3:58 - 3:59
    (Śmiech)
  • 3:59 - 4:02
    "Jeśli to możliwe, chciałabym...
  • 4:02 - 4:04
    ...poprzyglądać się Pana zajęciom.
  • 4:04 - 4:06
    Zobaczyć, jakie robicie ćwiczenia."
  • 4:06 - 4:08
    Chciałam przyjść ze dwa razy.
  • 4:08 - 4:10
    Zobaczyć, jak to wygląda.
  • 4:10 - 4:13
    A on na to: "Zanim podejmę decyzję, musimy się spotkać".
  • 4:13 - 4:15
    Myślał: "W co ja się wrobiłem?"...
  • 4:15 - 4:17
    Spotkałam się z nim...
  • 4:17 - 4:23
    ...zobaczyłam wszystkie te plakaty i okładki gazet z jego podopiecznymi.
  • 4:23 - 4:25
    Porozmawialiśmy.
  • 4:25 - 4:27
    Nasza współpraca poszła świetnie...
  • 4:27 - 4:29
    ...bo on nie trenował nigdy niepełnosprawnych...
  • 4:29 - 4:31
    ... więc nie miał wstępnych założeń...
  • 4:31 - 4:34
    ...o tym, na co mnie stać, a na co nie stać.
  • 4:34 - 4:36
    A ja nie miałam nigdy trenera.
  • 4:36 - 4:39
    Razem wyruszyliśmy w nieznane.
  • 4:39 - 4:44
    Na początku trenował mnie cztery dni w tygodniu...
  • 4:44 - 4:49
    ...podczas przerwy obiadowej, czyli w wolnym czasie.
  • 4:49 - 4:52
    I tak poznałam Franka.
  • 4:52 - 4:57
    Była jesień 1995. Kiedy zbliżała się zima, trener powiedział...
  • 4:57 - 4:59
    "Jesteś już wystarczająco dobra...
  • 4:59 - 5:02
    ...żeby wstąpić do drużyny".
  • 5:02 - 5:04
    A ja na to: "Nie żartuj".
  • 5:04 - 5:06
    On: "Naprawdę. Już możesz.
  • 5:06 - 5:09
    Możesz wejść do reprezentacji."
  • 5:09 - 5:15
    Więc wiosną 1996 stałam się członkinią drużyny lekkoatletycznej.
  • 5:15 - 5:20
    Moim celem było wejście do amerykańskiej reprezentacji paraolimpijskiej w maju.
  • 5:20 - 5:26
    Byłam pierwszą osobą niepełnosprawną, która została członkinią reprezentacji uniwersytetu.
  • 5:26 - 5:29
    Robiło się ciekawie.
  • 5:29 - 5:33
    CH: Może opowiesz, co zdarzyło się jeszcze przed Olimpiadą.
  • 5:33 - 5:36
    Jeszcze na uniwersytecie.
  • 5:36 - 5:38
    Oddaję ci głos.
  • 5:38 - 5:42
    AM: Wygrałam wszystkie zawody dla niepełnosprawnych...
  • 5:42 - 5:46
    ...w których wzięłam udział, ale trenując w Georgetown...
  • 5:46 - 5:48
    ...musiałam się przyzwyczaić...
  • 5:48 - 5:50
    ...do oglądania pleców współzawodniczek.
  • 5:50 - 5:52
    Biegałam z następną Florence Griffith-Joyner...
  • 5:52 - 5:54
    ...i wszyscy, patrząc na moje występy...
  • 5:54 - 5:57
    ...trochę jakby nie wiedzieli, o co chodzi.
  • 5:57 - 6:00
    Tak więc trening w barwach Georgetown...
  • 6:00 - 6:04
    ...uświadomił mi, że choć byłam najlepsza w kraju...
  • 6:04 - 6:07
    ...żeby się rozwinąć, musiałam trenować z osobami...
  • 6:07 - 6:11
    ...z natury lepszymi ode mnie.
  • 6:11 - 6:17
    Starałam się, aż dotarłam do zawodów uniwersyteckich Big East Conference.
  • 6:17 - 6:20
    Odbywają się one pod koniec sezonu...
  • 6:20 - 6:22
    ...kiedy jest bardzo gorąco.
  • 6:22 - 6:24
    Miałam nowe nogi.
  • 6:24 - 6:28
    Nogi biegowe, przedstawione w biografii.
  • 6:28 - 6:33
    Używałam ich po raz pierwszy i nie wzięłam pod uwagę...
  • 6:33 - 6:35
    ...jak zadziała na nie pot...
  • 6:35 - 6:37
    ...powstający podczas wyścigu.
  • 6:37 - 6:39
    Był jak smar.
  • 6:39 - 6:45
    Na 85 metrze wyścigu na 100 metrów, w całej sportowej wspaniałości...
  • 6:45 - 6:47
    ...wyśliznęłam się z nogi.
  • 6:47 - 6:50
    Prawie z niej wyskoczyłam, na oczach jakichś 5000 osób.
  • 6:50 - 6:54
    Byłam okropnie zażenowana.
  • 6:54 - 6:58
    Za pół godziny był przecież wyścig na 200 metrów!
  • 6:58 - 7:00
    (Śmiech)
  • 7:00 - 7:03
    Poprosiłam trenera, żeby nie kazał mi tego robić.
  • 7:03 - 7:06
    Nie przed tymi wszystkimi ludźmi.
  • 7:06 - 7:09
    Jeśli noga spadła przy 85 metrach, na pewno spadnie przy 200.
  • 7:09 - 7:11
    On nie reagował.
  • 7:11 - 7:16
    Na szczęście całkowicie zignorował moje błagania.
  • 7:16 - 7:19
    To taki wielgachny gość z Brooklynu.
  • 7:19 - 7:25
    Powiedział mi tak: "Aimee, co z tego, że ci odpadnie noga?
  • 7:25 - 7:28
    Podniesiesz ją, zaczepisz to cholerstwo z powrotem...
  • 7:28 - 7:29
    i dobiegniesz do mety!"
  • 7:29 - 7:35
    (Brawa)
  • 7:35 - 7:41
    I tak zrobiłam. Ten człowiek potrafił doprowadzić mnie do porządku.
  • 7:41 - 7:43
    Naprowadzić na właściwy tor.
  • 7:43 - 7:48
    CH: Aimee zakwalifikowała się na Paraolimpiadę w roku 1996.
  • 7:48 - 7:51
    Cieszyła się. Przyjechała jej rodzina.
  • 7:51 - 7:54
    Biegałaś wtedy od dwóch lat?
  • 7:54 - 7:55
    AM: Nie, od roku.
  • 7:55 - 7:57
    CH: Opowiedz, co się stało.
  • 7:57 - 8:00
    Zaraz przed wyścigiem.
  • 8:00 - 8:02
    AM: A więc Atlanta.
  • 8:02 - 8:05
    W Paraolimpiadzie biorą udział...
  • 8:05 - 8:08
    ...osoby niepełnosprawne fizycznie.
  • 8:08 - 8:11
    Po amputacji, z porażeniem mózgowym, na wózkach.
  • 8:11 - 8:13
    To nie to samo, co Olimpiada Specjalna...
  • 8:13 - 8:17
    ...dla osób z niepełnosprawnością intelektualną.
  • 8:17 - 8:24
    Więc byliśmy w Atlancie, tydzień po Olimpiadzie.
  • 8:24 - 8:26
    Było to dla mnie niesamowite.
  • 8:26 - 8:30
    Rok wcześniej wysiadałam po przebiegnięciu 50 metrów.
  • 8:30 - 8:32
    Nigdy nie przegrałam.
  • 8:32 - 8:37
    Na eliminacjach w maju ustanowiłam nowe rekordy.
  • 8:37 - 8:42
    Myślałam, że złoto mam w kieszeni.
  • 8:42 - 8:47
    Byłam jedyną osobą w kategorii obustronnej amputacji niskiej - poniżej kolana.
  • 8:47 - 8:50
    Jedyną kobietą wykonującą skok w dal.
  • 8:50 - 8:52
    Po skoku w dal...
  • 8:52 - 8:54
    ...mężczyzna bez obydwu nóg...
  • 8:54 - 8:56
    ...powiedział mi: "Przecież bez łuku stopy...
  • 8:56 - 8:57
    nie można się tak wybić."
  • 8:57 - 9:00
    Ja na to: "Coś takiego, nie wiedziałam".
  • 9:00 - 9:03
    Zabawne. Do rekordu świata brakowało mi 7,5 cm.
  • 9:03 - 9:05
    Z takiej pozycji zapisałam się...
  • 9:05 - 9:08
    ...Nie - zakwalifikowałam się, do skoku w dal...
  • 9:08 - 9:12
    ...i wyścigu na 100 metrów.
  • 9:12 - 9:14
    Byłam pewna wygranej.
  • 9:14 - 9:16
    Artykuł o mnie był na pierwszej stronie lokalnej gazety, którą dostarczałam przez 6 lat.
  • 9:16 - 9:18
    Artykuł o mnie był na pierwszej stronie lokalnej gazety, którą dostarczałam przez 6 lat.
  • 9:18 - 9:21
    To był mój czas, by się pokazać.
  • 9:21 - 9:24
    Byłam na stadionie treningowym...
  • 9:24 - 9:26
    ...niedaleko stadionu olimpijskiego.
  • 9:26 - 9:31
    Zaraz pokażę, jakie miałam wtedy nogi.
  • 9:31 - 9:33
    Byłam królikiem doświadczalnym.
  • 9:33 - 9:37
    Pierwszą na świecie osobą, która wypróbowała te nogi.
  • 9:37 - 9:39
    Niemalże atrakcją turystyczną.
  • 9:39 - 9:43
    Wszyscy robili zdjęcia, pytali "Na czym ona biega?"
  • 9:43 - 9:47
    A ja rozglądałam się za swoimi współzawodniczkami.
  • 9:47 - 9:49
    To były moje pierwsze zawody międzynarodowe.
  • 9:49 - 9:51
    Pytałam się...
  • 9:51 - 9:54
    ...z kim będę rywalizować.
  • 9:54 - 9:56
    "Aimee, na razie nie wiadomo".
  • 9:56 - 9:58
    Pytałam o ich wyniki.
  • 9:58 - 10:01
    "Nie martw się, pójdzie ci świetnie".
  • 10:01 - 10:04
    20 minut przed wyścigiem na stadionie olimpijskim...
  • 10:04 - 10:07
    ...wywieszono listy zawodniczek.
  • 10:07 - 10:12
    Mój najszybszy wynik, rekord świata, wynosił 15,77 s.
  • 10:12 - 10:16
    Patrzę, a zawodniczka obok ma 12,8.
  • 10:16 - 10:21
    Następna 12,5, potem 12,2... Nie wiedziałam, o co chodzi.
  • 10:21 - 10:23
    A w busie okazało się, że...
  • 10:23 - 10:25
    ...one wszystkie nie miały ręki.
  • 10:25 - 10:32
    (Śmiech)
  • 10:32 - 10:35
    Zdębiałam.
  • 10:38 - 10:42
    Patrzą na mnie, ja na nie... "Znajdź różnice między tymi obrazkami".
  • 10:42 - 10:48
    Siedzę, myślę "O mój Boże, nigdy niczego nie przegrałam..."
  • 10:48 - 10:51
    Zdobyłam stypendium...
  • 10:51 - 10:53
    ...5 złotych medali w narciarstwie.
  • 10:53 - 10:59
    Zawsze byłam pierwsza.
  • 10:59 - 11:01
    A w Georgetown było świetnie.
  • 11:01 - 11:07
    Przegrywałam, ale to był najlepszy trening przed Paraolimpiadą.
  • 11:07 - 11:10
    A tutaj byłam wśród najlepszych...
  • 11:10 - 11:14
    ...i wiedziałam, że czeka mnie dotkliwa porażka.
  • 11:14 - 11:16
    Ciągle myślałam...
  • 11:16 - 11:19
    ...o swojej rodzinie...
  • 11:19 - 11:22
    ...która przyjechała z Pensylvanni mnie oglądać.
  • 11:22 - 11:26
    A ja byłam jedyną sprinterką w reprezentacji U.S.A.
  • 11:26 - 11:29
    Wywołali nas, powiedzieli...
  • 11:29 - 11:31
    ...że mamy jeszcze minutę.
  • 11:31 - 11:36
    Pamiętam, że byłam przerażona. Słyszałam głosy zdziwienia...
  • 11:36 - 11:38
    ...z najbliższych rzędów...
  • 11:38 - 11:42
    ...gdzie ludzie widzieli nas wyraźnie.
  • 11:42 - 11:48
    Odpowiedziałam: "Dokładnie! Coś tu nie pasuje!"
  • 11:48 - 11:51
    Przyszło mi do głowy, że choć nie wygram...
  • 11:51 - 11:53
    ...mogę im przecież przynajmniej...
  • 11:53 - 11:55
    ...zrobić w głowie zamieszanie.
  • 11:55 - 11:57
    (Śmiech)
  • 11:57 - 12:00
    Atmosfera jak w filmie Rocky IV. Ja przeciwko Niemcom...
  • 12:00 - 12:06
    ...Estonii, Polsce, ogromne napięcie.
  • 12:06 - 12:09
    Z tego wyścigu pamiętam tylko...
  • 12:09 - 12:14
    ...że przekraczając metę jako ostatnia...
  • 12:14 - 12:19
    ...próbowałam zdusić łzy frustracji i ogromne uczucie...
  • 12:19 - 12:21
    ...przytłoczenia.
  • 12:21 - 12:24
    Czułam, że muszę zastanowić się, po co to wszystko.
  • 12:24 - 12:27
    Wygrałam tyle, ale po co?
  • 12:27 - 12:31
    Trening zmienił moje życie.
  • 12:31 - 12:35
    Brałam udział w zawodach na poziomie uniwersyteckim, olimpijskim.
  • 12:35 - 12:39
    Uświadomiłam sobie wtedy, że sukcesem był proces...
  • 12:39 - 12:41
    ...dojścia tu, gdzie jestem.
  • 12:41 - 12:45
    Zaledwie rok i trzy miesiące wcześniej obrałam sobie pewien cel.
  • 12:45 - 12:49
    Chciałam startować w Olimpiadzie, postanowiłam, że moje życie...
  • 12:49 - 12:51
    ...potoczy się w tym kierunku.
  • 12:51 - 12:53
    Chciałam zastanowić się...
  • 12:53 - 12:55
    ...dokąd jeszcze mogę dojść.
  • 12:55 - 12:59
    Poprosiłam o pomoc i pojawiło się tyle osób...
  • 12:59 - 13:03
    Ludzie dali mi swój czas i umiejętności.
  • 13:03 - 13:06
    Mieli dla mnie cierpliwość.
  • 13:06 - 13:09
    Niosłam ze sobą wspólną sławę...
  • 13:09 - 13:12
    ...jakichś 50 osób, które mnie popierały...
  • 13:12 - 13:16
    ...wspierały w tym wspaniałym doświadczeniu, którym była droga do Atlanty.
  • 13:16 - 13:20
    Takie właśnie mam obecnie podejście...
  • 13:20 - 13:23
    ...do wszystkiego w życiu.
  • 13:23 - 13:25
    Zastanawiam się nad postępem.
  • 13:25 - 13:29
    Nad tym, o ile danego dnia jestem bliżej celu.
  • 13:29 - 13:33
    Cele są ważne, ale równie ważne jest...
  • 13:33 - 13:36
    ...uświadomienie sobie wagi drogi do celu...
  • 13:36 - 13:38
    ...oraz własnego rozwoju.
  • 13:38 - 13:41
    To właśnie prawdziwe osiągnięcie.
  • 13:41 - 13:42
    CH: Może pokażesz im nogi?
  • 13:42 - 13:44
    AM: Jasne.
  • 13:44 - 13:46
    CH: Pokaż nam kilka par.
  • 13:46 - 13:48
    AM: To są moje nogi atrakcyjne.
  • 13:48 - 13:49
    (Śmiech)
  • 13:49 - 13:57
    To protezy kosmetyczne.
  • 13:57 - 14:01
    Są przepiękne.
  • 14:01 - 14:02
    Docenić je można z bliska.
  • 14:02 - 14:07
    Mają torebki włosowe. Mogę malować sobie paznokcie.
  • 14:07 - 14:10
    Chodzić na szpilkach.
  • 14:10 - 14:12
    Nie uświadamiacie sobie...
  • 14:12 - 14:16
    ...jak to jest, móc wejść do sklepu i kupić buty, jakie się chce.
  • 14:16 - 14:17
    CH: Wybrałaś wzrost?
  • 14:17 - 14:19
    AM: Wybrałam sobie wzrost.
  • 14:19 - 14:22
    (Śmiech)
  • 14:22 - 14:26
    Patrick Ewing, który w latach 80-tych grał w reprezentacji Georgetown...
  • 14:26 - 14:28
    ...odwiedza nas co roku.
  • 14:28 - 14:32
    Nabijałam się z niego na treningu, kiedy cierpiał na kontuzję stóp.
  • 14:32 - 14:33
    Mówiłam...
  • 14:33 - 14:35
    "Amputuj je sobie!
  • 14:35 - 14:39
    Nie martw się. Będziesz mógł mieć dwa i pól metra wzrostu!"
  • 14:39 - 14:42
    (Śmiech)
  • 14:43 - 14:48
    On się tak z tego nie śmiał.
  • 14:48 - 14:52
    To moje nogi biegowe, wykonane z włókna węglowego.
  • 14:52 - 15:01
    Muszę użyć odpowiedniej końcówki...
  • 15:01 - 15:03
    Tyle tych nóg.
  • 15:05 - 15:08
    Potrzymasz mi ją?
  • 15:08 - 15:12
    Te nogi są do tenisa i softballu.
  • 15:12 - 15:16
    Mają amortyzator, który tak fajnie syczy...
  • 15:16 - 15:20
    ...kiedy na nich skaczę.
  • 15:20 - 15:23
    Trzeba naciągnąć rękaw silikonowy...
  • 15:23 - 15:27
    ...który utrzymuje nogę na miejscu, a kiedy się pocę...
  • 15:27 - 15:29
    ...wyślizguję się z niego.
  • 15:29 - 15:32
    CH: Jesteś w nich innego wzrostu?
  • 15:32 - 15:33
    AM: W tych?
  • 15:33 - 15:34
    CH: Tak.
  • 15:34 - 15:37
    AM: Nie wiem, chyba nie.
  • 15:37 - 15:42
    Może jestem trochę wyższa. Założę obydwie.
  • 15:42 - 15:47
    CH: Na tych nogach nie można stać, trzeba pozostawać w ruchu.
  • 15:47 - 15:50
    AM: To prawda.
  • 15:50 - 15:53
    Musiałam nauczyć się utrzymywać równowagę.
  • 15:53 - 15:58
    Nałożę ją tak, bez silikonu.
  • 16:00 - 16:07
    Na tych nogach biegam i na nich zszokowałam pół świata.
  • 16:07 - 16:17
    (Brawa)
  • 16:17 - 16:24
    Ich konstrukcja odwzorowuje nogę sprintera w biegu.
  • 16:24 - 16:26
    U sprintera...
  • 16:26 - 16:28
    ...tylko przód stopy dotyka bieżni.
  • 16:28 - 16:29
    Stojąc na nich...
  • 16:29 - 16:32
    ...czuję skurcz ścięgna podkolanowego i pośladków...
  • 16:32 - 16:36
    ...który pojawiłby się też, gdybym miała stopy i opierała się na ich przodzie.
  • 16:36 - 16:38
    (Publiczność: Kto je stworzył?)
  • 16:38 - 16:41
    AM: Firma Flex-Foot z San Diego.
  • 16:41 - 16:45
    Byłam ich królikiem doświadczalnym i mam nadzieję, że będę mogła przetestować...
  • 16:45 - 16:49
    ...wszystkie nowe protezy, które pojawią się w przyszłości.
  • 16:49 - 16:52
    Te nogi, jak mówiłam, to wciąż prototyp.
  • 16:52 - 16:56
    Na ostatnich zawodach uświadomiłam sobie jednak...
  • 16:56 - 16:59
    ...że muszę już załatwić sobie nowe.
  • 16:59 - 17:01
    Moderator: Aimee i projektant tych protez...
  • 17:01 - 17:03
    ...opowiedzą o nich na TED Med 2.
  • 17:03 - 17:04
    AM: Właśnie.
  • 17:04 - 17:05
    CH: Proszę.
  • 17:05 - 17:08
    AM: Więc to są moje nogi biegowe, a pozostałe...
  • 17:08 - 17:10
    CH: Kto zaprojektował pozostałe nogi?
  • 17:10 - 17:13
    AM: Te pochodzą z Bournemouth w Anglii.
  • 17:13 - 17:15
    Dwie godziny od Londynu.
  • 17:15 - 17:19
    Jestem jedyną posiadaczką takich nóg w USA.
  • 17:19 - 17:22
    To straszne. One są takie piękne.
  • 17:22 - 17:25
    Nie chodzi mi jedynie o realizm, ale...
  • 17:25 - 17:29
    ...chociaż na bieżni jestem poważnym sportowcem...
  • 17:29 - 17:34
    ...poza stadionem chcę być kobieca. Ważne jest, aby nie być ograniczonym...
  • 17:34 - 17:36
    ...w żadnym aspekcie.
  • 17:36 - 17:41
    Obojętnie, czy chodzi o możliwości poruszania się, czy modny wygląd.
  • 17:41 - 17:43
    Uwielbiam to, że mogę pójść do sklepu...
  • 17:43 - 17:47
    i kupić takie buty, czy spódnice, jakie mi się podobają.
  • 17:47 - 17:52
    Chciałabym wprowadzić te protezy na rynek USA.
  • 17:52 - 17:55
    Udostępnić je ludziom.
  • 17:55 - 17:58
    One też zbudowane są z silikonu.
  • 17:58 - 18:02
    Pod spodem mają taką podstawową, typową protezę nogi.
  • 18:02 - 18:05
    Zupełnie jak noga lalki Barbie.
  • 18:05 - 18:06
    (Śmiech)
  • 18:06 - 18:08
    Naprawdę. Stopa jest nieruchoma...
  • 18:08 - 18:10
    ...więc obcasy muszą mieć 5 cm.
  • 18:10 - 18:15
    Zdejmę to, żeby wam pokazać...
  • 18:15 - 18:18
    Nie wiem, czy widać, ale na stopie są żyłki.
  • 18:18 - 18:22
    Jest różowiutka pięta, a ścięgno Achillesa...
  • 18:22 - 18:25
    ...lekko się porusza.
  • 18:25 - 18:30
    Są naprawdę wyjątkowe. Mam je od roku i dwóch tygodni.
  • 18:30 - 18:34
    To po prostu kawałek skóry z silikonu.
  • 18:34 - 18:36
    Dwa lata temu...
  • 18:36 - 18:38
    ...pewien Belg pomyślał...
  • 18:38 - 18:40
    ..."Skoro w muzeum Madame Tussauds...
  • 18:40 - 18:44
    ...mogę zobaczyć figurę Jerry Hall, odwzorowaną aż po kolor oczu...
  • 18:44 - 18:47
    ...która wygląda, jakby miała zacząć oddychać...
  • 18:47 - 18:49
    ...dlaczego nie można stworzyć protezy...
  • 18:49 - 18:53
    ...która naprawdę wygląda jak noga czy ręka?"
  • 18:53 - 18:55
    Są uszy dla ofiar poparzeń.
  • 18:55 - 18:57
    Silikon jest niezwykły.
  • 18:57 - 19:00
    CH: Dwa tygodnie temu Aimee była nominowana do nagrody Artura Ashe'a...
  • 19:00 - 19:04
    ...w ramach ESPY. Wpadła do miasta krzycząc:
  • 19:04 - 19:06
    "Potrzebuję nowych butów!"
  • 19:06 - 19:08
    Była godzina przed ceremonią.
  • 19:08 - 19:10
    Przypadkowo kupiła buty z obcasem 7,5 cm...
  • 19:10 - 19:12
    ...zamiast 5 cm.
  • 19:12 - 19:14
    AM: I to dla mnie problem.
  • 19:14 - 19:17
    Nie mogłabym chodzić.
  • 19:17 - 19:21
    CH: Na szczęście hotel nas wyratował.
  • 19:21 - 19:24
    Przysłali kogoś, kto odpiłował 2,5 cm z butów.
  • 19:24 - 19:26
    (Śmiech)
  • 19:26 - 19:30
    AM: Nie wiedziałam, co robić. Zapytałam recepcjonistkę...
  • 19:30 - 19:33
    ...czy nie zna kogoś, kto mógłby mi pomóc...
  • 19:33 - 19:35
    ...w takiej sytuacji.
  • 19:35 - 19:37
    Najpierw próbowali mnie spławić.
  • 19:37 - 19:39
    Nie podobają się buty? Za późno.
  • 19:39 - 19:42
    A ja na to: "Słuchajcie, mam takie wyjątkowe stopy.
  • 19:42 - 19:45
    Muszę mieć obcas na 5 cm. Mam 7,5 cm.
  • 19:45 - 19:47
    Potrzebuję krótszego."
  • 19:47 - 19:49
    Nie dociekali za bardzo.
  • 19:49 - 19:52
    Woleli nie ciągnąć tematu. Po prostu kogoś przysłali.
  • 19:52 - 19:55
    Te nogi są świetne.
  • 19:55 - 19:59
    Za kilka tygodni wracam do Anglii.
  • 19:59 - 20:01
    Potrzebuję kilku ulepszeń.
  • 20:01 - 20:04
    Chciałabym takie same nogi...
  • 20:04 - 20:07
    ...ale z płaskimi stopami, żebym mogła nosić trampki.
  • 20:07 - 20:09
    Moderator: Może tutaj skończymy.
  • 20:09 - 20:11
    CH: Mówiła Aimee Mullins.
  • 20:11 - 20:14
    (Brawa)
Title:
Aimee Mullins o bieganiu
Speaker:
Aimee Mullins
Description:

W tym archiwalnym zapisie wykładu z konferencji TED w roku 1998, sprinterka paraolimpijska Aimee Mullins opowiada o zdobywaniu rekordów i niezwykłych protezach z włókna węglowego (wtedy wciąż w fazie prototypowej), które pomogły jej w dotarciu do mety.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
20:26
Krystian Aparta added a translation

Polish subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.