-
ខ្ញុំឈ្មោះចេរីម៉ាយ
-
សួស្ដី! ខ្ញុំអាយុ ៧ឆ្នាំ។
-
ខ្ញុំចូលចិត្តប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័ររបស់ម៉ាក់
-
ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវការអនុញ្ញតិពីគាត់ជាមុនសិន
-
ម៉ាក់ខ្ញុំប្រើកុំព្យូទ័របានទេ?
-
ខ្ញុំស្រឡាញ់កុំព្យូទ័ររបស់ម៉ាក់ ខ្ញុំអាច
-
ប្រើអ៊ីនធឺណិត
-
អ៊ីនធឺណិតដូចជាអ្នកជិតខាងរបស់អ្នកអញ្ចឹង
-
អ្នកអាចទៅលេងកន្លែងលេងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ
-
អ្នកអាចនិយាយជាមួយគ្រួសារនិងមិត្តភក្តិ។
-
ហើយអ្នកអាចរៀនអ្វីថ្មីៗជាច្រើន។
-
ម្សិលមិញខ្ញុំបានទៅសួនសត្វ នៅជិតផ្ទះខ្ញុំ
-
ខ្ញុំបានឃើញកូនសេះបង្កង់
-
ញុំបានថតរូបរបស់វា។
-
ហើយផ្លាស់ប្តូរពណ៌នៃឆ្នូតបង្កង់របស់វា។
-
បន្ទាប់មកបន្ថែមមួក ការប្រមូលផ្ដុំកំរងសត្វ
-
អស្ចារ្យា
-
ក្រោយមកទៀត ខ្ញុំបានទៅកន្លែងឆ្ងាយ។
-
ខ្ញុំបានទៅកេនយ៉ា ជាប្រទេសនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក
-
សេះបង្កង់ជាច្រើនរស់នៅទីនោះ។
-
អស្ចារ្យនោះគឺជាសេះបង្កង់ជាច្រើន។
-
ពេលខ្លះខ្ញុំនិយាយទៅអ្នកស្គាល់នៅអ៊ីនធឺណេត
-
ដូចជាលោកយាយខ្ញុំ ដែលរស់នៅក្នុងរដ្ឋមួយផ្សេង
-
សួស្ដីលោកយាយ
-
គាត់ធ្វើនំផ្ញើឱ្យខ្ញុំសម្រាប់ខួបកំណើតខ្ញុំ
-
ឆ្ងាញ់ណាស់!
-
ញុំអាចនិយាយទៅមនុស្សផ្សេងៗនៅលើអ៊ីនធឺណេត
-
ដូចបងប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំដែរ។
-
ប៉ុន្តែខ្ញុំនិយាយតែមនុស្សស្គាល់ប៉ុណ្ណោះ
-
ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្តនៅលើអ៊ីនធឺណិត
-
គឺថាខ្ញុំចូលលេងល្បែងកម្រាន្ត។
-
ឈ្នះហើយ
-
ខ្ញុំក៏ចូលចិត្តគូរនិងបង្កើតរបស់ថ្មីៗ។
-
ហើយចែករំលែកទៅកាន់មិត្តរបស់ខ្ញុំ
-
វ៉ោវ! ដាយណូស័។
-
ពេលខ្លះខ្ញុំចូលវែបសាយរៀនអ្វីដែលថ្មី
-
ប៉ុន្តែខ្ញុំតែងតែចូលត្រឹមត្រូវសម្រាប់ខ្ញុំ
-
វ៉ោវ! ដាយណូស័។
-
អ៊ិនធរណេតគឺជាកន្លែងសប្បាយខ្លាំងណាស់។
-
ប៉ុន្តែដូចនៅពេលដែលអ្នកឆ្លងកាត់ផ្លូវ
-
អ្នកក៏ត្រូវប្រយ័ត្នដែរ
-
ពេលអ្នកប្រើអ៊ីនធឺណិត។
-
នេះគឺជាច្បាប់ចំនួន ៣ ដែលត្រូវចងចាំ៖
-
វិធានទី ១ ៖ ត្រូវសួរឪពុកម្តាយជាមុនសិន។
-
វិធាន២៖ និយាយតែជាមួយមនុស្សដែលអ្នកស្គាល់
-
វិធានទី៣៖ ទៅទីកន្លែងត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នក
-
វ៉ោវ។ នោះពិតជាសប្បាយណាស់!
-
[ម៉ាក់] "ដល់ម៉ោងញ៉ាំបាយល្ងាចហើយ!"
-
ខ្ញុំកំំពុងចាកចេញហើយ
-
ខ្ញុំពិតមិនអាចចាំ អ្វីៗថ្មីបន្ទាប់ទៀតណាស់។
-
ជម្រាបលា