William Shakespeare'den "Bütün dünya bir sahnedir"

William Shakespeare'in "Bütün dünya bir sahnedir" adlı şiirinin canlandırılmış bir yorumu.

"Bütün dünya bir sahnedir" şiiri,

William Shakespeare'in

"Nasıl Hoşunuza Giderse" eserinden.

Bütün dünya bir sahnedir,

Ve bütün erkekler ve kadınlar
yalnızca oyunculardır;

Girerler ve çıkarlar;

Vakti gelen, birden çok rolü oynar,

Rolleri, insanın yedi çağıdır.

İlki bebeklik çağı,

Dadının kollarında ağlarken ve kusarken;

Ve sonra mızmızlanan okul-çocuğu,
omzunda çantasıyla

Yüzünde parlayan sabah,
salyangoz gibi sürünüyor

istemeyerek okula gidiyor.

Ve sonra aşık,

Bir fırın gibi iç çekiyor,
sevgilisinin kaşlarına yazdığı

kederli şiiri okuyor.

Sonra bir asker,

Tuhaf yeminlerle dolu
ve leopar gibi sakalıyla,

Şeref düşkünü, savaşta hızlı ve atik,

Topun ağzında bile

Şöhret hayalleri kuruyor.

Ve sonra doğruluk gelir,

Yuvarlak göbeği leziz etlerle dolu,

Haşin gözleri ve resmi sakalıyla,

Bilgece atasözleri
ve modern örneklerle dolu;

Rolünü oynar.

Altıncı çağ gelir,

Cılız ve terlik giymiş ihtiyar bunak,

Burnunda gözlük ve yanında kesesiyle;

Gençliğin pantolonu, içine
engin bir dünyayı sığdırmış

Bacakları küçülmüş
ve kocaman adam olmuş sesi,

Çocuksu tiz sese geri döner

Ve sesinde uğultu vardır.

Son sahnede,

Bu garip hadiselerle
dolu tarihi sona erdiren,

İkinci çocuksuluk ve safi kayıtsızlıktır;

Dişsiz, gözsüz, tatsız, her şeysiz.