Frigoriferi Ekologjik i Adam Grosser

Adam Grosser flet mbi projektin e një frigoriferi që punon pa elektricitet dhe mbi shpërndarjen e ketij mjeti kaq vital nëpër klinika dhe fshatra nëpër botë. Duke përdor teknologji të vjetër, ai ka kriju një sistem të ri që funksion.

Ky është një projekt akoma në zhvillim

që bazohet në disa komente që u bënë

në TED dy vite më parë

mbi nevojën e arkivimit të vaksinave.

(Muzikë)

[ Në këtë planet ]

[ 1.6 bilion njerëz ]

[ nuk kanë qasje tek rryma elektrike ]

[ sistem ftohje ]

[ ose lëndë djegëse ]

[ kjo është problem ]

[ që ndikon në: ]

[ shpërndarjen e sëmundjeve ]

[ ruajtjen e ushqimit dhe medikamenteve ]

[ dhe kualitetin e jetës ]

[ kështu që ky është plani: një frigorifer i lirë që punon pa rrymë elektrike... ]

[ pa propan, gaz, vajguri ose ndonjë lëndë tjetër djegëse ]

[ koha për pak termodinamikë ]

[ Dhe tregimin e Frigoriferit me Absorbim të Ndërprerë ]

Rreth 29 vjet më parë, mbaj mend kur mësuesi i termodinamikës

na shpjegonte absorbimin dhe ngrirjen.

Që atëherë ky process më ngeli në mendje.

Është shumë i ngjashëm në Motorin e Stirling:

gjë shumë e bukur, por që asnjë nuk dinte për se mund të përdorej.

Që ishte zbuluar më 1858 nga Ferdinand Carre

por ky s'mundi ta përdorte idenë në praktikë

për shkak të mungesës së mjeteve në atë kohë.

Një Kanadez ekstravagant, Powell Crosley

nxori në shitje një implementim të quajtur Icyball më 1928,

dhe ishte një ide e shkëlqyeshme,

dhe do t'ju them më vonë pse nuk funksionoi,

por ja se si punonte.

Kishte dy sfera larg njëra-tjetrës.

Njëra përmbante fluid, ujë dhe amoniak,

ndërsa tjetra shërben si kondensator.

Në fillim, një sferë, asaj nga ana e nxehtë, i jepet nxehtësi

Amoniaku avullon

dhe kondenzon në sferën nga ana tjetër.

Më pas lihet të ftohet në temperaturë ambienti,

dhe atëherë, amoniaku fillon të ri-avullojë dhe në të njejtën kohë përzihet me ujin

aty ku ishte në anën e nxehtë,

ky proces krijon një efekt freskues/ngrirës mjaftë të fuqishëm.

Me pak fjalë, si ide ishte shumë e bukur vetëm që nuk funksionoi: shpërtheu.

Kjo ndodhi ngaqë amoniaku arrin presion shumë të lartë

kur nxehet në mënyrë të gabuar.

Presioni arriti deri në 400 psi. Amoniaku ishte helmues. U shpërnda gjithandej.

Sidoqoftë, ishte interesante si ide.

Ashtu që gjëja e mirë e 2006s është se

egziston një potencial i lartë kompjuterik që mund të përdoret.

Kështuqë në futem në punë tërë departamentin e termodinamikës

në Stanford.

Llogaritje të shumta mbi dinamikën e fluideve.

Në fund vërtetuam që shumica e tabelave mbi ngirjen e amoniakut ishin të gabuara.

Gjetëm disa gazra ngrirës jo helmues

që mund të punonin në shtypje të ulët të avullit.

Sollëm një team nga Britania --

me sa duket ka shumë ekspertë mbi ngrirjen

në Britani --

dhe ndërtuam një model, që vërtetoi se është e mundur të

ndërtohet një frigorifer që punon me gazra jo helmues në shtypje të ulta.

Ja si punon.

Vihet të nxehet në zjarrë të kuzhinës.

Në shumicën e vendeve nëpër botë zjarri i kuzhinës nuk mungon,

qoftë jashtëqitje deveje qoftë dru për djegie.

Lihet të nxehet për rreth 30 minuta, dhe të ftohet për rreth një orë.

Futet në një enë

dhe ky do rrijë i ftohtë per 24 orë.

Ja si duket. Ky është prototipi i pestë. S'është përfunduar akoma.

Peshon rreth 8 paunda (3.6 Kg), dhe punon kështu.

Futet në një enë 15 litrash,

dhe e ftohë gati në temperaturë ngrirjeje

rreth 3 gradë mbi ngrirje

për rreth 24 orë në një dhomë me temperaturë 30 gradë Celsius. Është shumë ekonomik.

Mendojmë se mund të ndërtojmë më shumë prej këtyre për rreth 25 dollarë,

dhe në numër të vogël për rreth 40 dollarë.

Kështu mendojmë se mund të bëjmë një lloj frigoriferi

një komoditet që gjithkush mund ta përballojë.

Ju faleminderit.

(Duartrokitje)