Адам Гросер и неговиот одржлив фрижидер

Адам Гросер зборува за проект за изградба на ладилник кој работи без напојување, и испорака на оваа важна алатка до селата и клиниките низ целиот свет. Со преработување на стара технологија, тој успеал да измисли систем кој функционира.

Ова е сеуште недовршена работа

базирана на некои коментари кои се изнесени

на TED пред две години

во врска со потребата на складирање на вакцини.

(Музика)

Значи пред 29 години имав професор по термодинамика

кој зборуваше за апсорпција и ладење.

Тоа беше една од оние работи кои ми останаа во главата.

Беше слично како Стирлинговиот мотор:

беше тотално кул но не знаете што да правите со тоа.

Беше измислен во 1858 од страна на Фердинанд Каре,

но тој не можел никаде да го вгради поради

неразвиената технологија и алатки достапни во тоа време.

Тогаш еден луд Канаѓанин кој се вика Пауел Кросли

во 1928та, комерцијализирал едно нешто кое го нарекол „Ледена топка“,

и тоа било навистина интересна идеја.

Подоцна ќе ви објаснам зошто не проработела тогаш,

но еве која била идејата:

Нека имаме две топки кои се оддалечени на некое растојание.

Во едната има работна течност, вода и амонијак,

а другата е кондензатор.

Ја загревате едната страна, жешката страна.

Амонијакот испарува

и повторно се кондензира на другата страна.

Оставате да се излади до собна температура,

и тогаш, како што амонијакот повторно испарува и се комбинира со вода

назад на сеуште жешката страна,

создава силен ефект на ладење.

Ова беше одлична идеја која воопшто не работеше: бидејќи експлодира.

Затоа што кога користите амонијак, добивате многу големи притисоци

доколку ги загреете погрешно.

Тие достигнале 27.2 атмосфери. Амонијакот е токсичен и испрска насекаде.

Но, тоа беше интересна замисла.

Значи, добрата работа со 2006-та година е што

можете да извршите многу повеќе пресметки.

Ние го собравме целиот оддел за термодинамика

на Станфорд.

Навистина многу пресметки за динамика на флуидите.

Докажавме дека повеќето табели за ладењето на амонијакот се погрешни.

Најдовме и неколку нетоксични течности за ладење

кои работат на многу ниски притисоци.

Донесовме цел тим од Велика Британија --

испадна дека во Велика Британија

има многу луѓе кои прилично се разбираат во ладење --

и изградивме платформа за тестирање, и докажавме дека всушност

можеме да направиме нетоксичен ладилник, со ниски притисоци.

Тој работи на следниов начин..

Го ставате на оган на кој што готвите.

Повеќето луѓе по светот користат оган за готвење,

било горивото да е измет од камила или дрво.

Се загрева околу 30 минути, се лади околу 1 час.

Го ставате во контејнер

и ќе служи како ладилник 24 часа.

Изгледа вака. Ова е петтиот прототип. Не е баш завршен.

Тежи околу 3.6 килограми, и работи на овој начин.

Го ставате во 15 литарски сад,

и ќе го излади скоро до точка на замрзнување,

три степени над нулата, и ќе го држи ладно

следните 24 часови додека температурата на собата е околу 30 степени целзиусови. Навистина е ефтино.

Мислиме дека можеме да ги произведеме во големи количини за околу 25 долари,

а во мали количини за околу 40 долари.

И сметаме дека можеме да го направиме ладењето

достапно за секого.

Ви благодарам.

(Аплауз)