De mythe van Herakles: 12 werken in 8 bits - Alex Gendler

Bekijk de hele les op: https://ed.ted.com/lessons/the-myth-of-hercules-12-labors-in-8-bits-alex-gendler

Herakles -- zoon van Zeus, en kampioen der mensheid -- had vervuld van razernij door een tijdelijke vloek net de ergste misdaad denkbaar gepleegd. Als boetedoening voor de dood van zijn familie moest Herakles twaalf onmogelijke taken die hem tegenover machtige monsters en onmetelijke krachten zouden stellen, voltooien. Alex Gendler vertelt over deze epische reeks avonturen.

Les door Alex Gendler, geregisseerd door Jérémie Balais & Jeff Le Bar.

Herakles,

zoon van Zeus,
en kampioen der mensheid,

was vol afschuw toen hij zich realiseerde

dat hij kort daarvoor
de ergste misdaad denkbaar had gepleegd.

De godin Hera,

die Herakles verfoeide

omdat hij werd geboren
uit het overspel van haar echtgenoot,

had hem middels een tijdelijke vloek
met razernij vervuld --

en zijn eigen familie was het slachtoffer.

Verteerd door verdriet
bezocht Herakles het Orakel van Delphi,

volgens wie hij het pad der boetedoening
bij zijn neef kon vinden,

koning Eurystheus van Tiryns,

een gunsteling van Hera.

Eurystheus hoopte Herakles te vernederen
met tien onmogelijke taken

die hem tegenover machtige monsters
en onmetelijke krachten zouden stellen.

De koning creëerde echter een setting
voor een epische reeks avonturen

die als de werken van Herakles
bekend zijn komen te staan.

Het eerste werk was het doden
van de leeuw van Nemea,

welke vrouwen had ontvoerd
en strijders had verslonden.

Zijn gouden vacht
was ongevoelig voor pijlen,

maar Herakles dreef de leeuw
in zijn donkere grot in het nauw,

sloeg hem met een knuppel bewusteloos

en wurgde hem met zijn blote handen.

Hij vond echter niets scherps
om het beest te villen,

totdat de godin Athena adviseerde
een van zijn eigen klauwen te gebruiken.

De leeuwenhuid dragend
keerde Herakles terug naar Tiryns,

waardoor koning Eurystheus zo erg schrok
dat hij zich in een wijnkruik verstopte.

Herakles werd opgedragen zijn trofeeën
voortaan op veilige afstand te tonen.

Het tweede doel was de Hydra van Lerna,

een reusachtig serpent met vele hoofden.

Herakles vocht fel,

maar steeds als hij een kop afhakte,
groeiden er twee terug.

De strijd was uitzichtloos,

totdat zijn neef Iolaos op het idee kwam
de nekken met vuur dicht te schroeien,

zodat de koppen niet terug zouden groeien.

De resten van het dode serpent
vormden het sterrenbeeld Waterslang.

In plaats van het te doden,

moest Herakles het volgende dier
levend proberen te vangen.

De hinde van Keryneia was een hinde
die sneller dan een pijl kon rennen.

Herakles volgde haar spoor een jaar lang

en ving haar uiteindelijk
in het noordelijk gelegen Hyperborea.

Het dier bleek gewijd te zijn aan Artemis,

de godin van de jacht,

dus zwoer Herakles
het dier terug te brengen.

Toen Eurystheus de hinde zag,
eiste hij haar te mogen houden,

maar toen Herakles haar losliet,
rende het dier meteen naar zijn meesteres.

Bijgevolg voltooide Herakles zijn taak
zonder zijn belofte te breken.

De vierde missie was het vangen
van het Erymantische zwijn,

dat vele velden had verwoest.

Op advies van de wijze centaur Cheiron

joeg Herakles het dier
een dikke laag sneeuw in.

Bij de vijfde taak waren er geen dieren --

alleen hun restjes.

De stallen waar koning Augeias
zijn enorme aantallen goddelijk vee hield,

waren in geen jaren onderhouden.

Herakles beloofde deze
in één dag schoon te maken

als hij een tiende
van het vee mocht hebben.

Augeias verwachtte dat de held zou falen,

maar Herakles groef enorme geulen
om twee naburige rivieren om te leiden,

zodat deze de stallen
brandschoon zouden spoelen.

Daarna volgden nog eens
drie beestachtige vijanden,

ieder een slimme strategie
om verslagen te worden verlangend.

De vleesetende Stymphaliden
nestelden in een ondoordringbaar moeras,

maar Herakles gebruikte Athena's rammelaar
om hen de lucht in te jagen,

waarna hij hen neerschoot.

Geen sterveling kon op
tegen de losgeslagen stier van Kreta,

maar een wurggreep van achteren
gaf de doorslag.

En de verknipte koning Diomedes,

die zijn paarden had getraind
om zijn gasten te verslinden,

kreeg een koekje van eigen deeg

toen Herakles hem
in zijn eigen stallen smeet.

Het feestmaal kalmeerde de dieren zodanig
dat Herakles hun mond kon dichtbinden.

Het negende werk had echter
betrekking op iemand

die vele malen gevaarlijker was
dan eender welk beest --

Hippolyte,

koningin van de Amazones.

Herakles moest de gordel terughalen

welke ze had gekregen van haar vader Ares,

de god van de oorlog.

Hij zeilde naar het land van de Amazones,

Thermiskyra,

klaar om te strijden --

maar de koningin was zo onder de indruk
van de held en zijn heldendaden

dat ze de gordel vrijwillig afstond.

Als tiende werk moest Herakles
magisch rood rundvee roven bij Geryones,

een reus met drie hoofden
en drie lichamen.

Onderweg ergerde Herakles zich zo
aan de hitte van de Libische woestijn

dat hij een pijl naar de zon schoot.

Zonnegod Helios bewonderde
de kracht van de held

en leende hem zijn strijdwagen
voor de reis naar het eiland Erytheia.

Aldaar bevocht Herakles Geryones' herder
en diens tweekoppige hond,

alvorens de reus zelf te doden.

Dat had het einde moeten zijn --

maar Eurystheus verklaarde
dat twee werken niet geldig waren:

de Hydra, omdat Iolaos
Herakles had geholpen deze te doden,

en de stallen, omdat hij
een betaling had geaccepteerd.

Dus vertrok de held voor zijn elfde taak:

gouden appels uit de tuin
van de Hesperiden halen.

Herakles ving eerst
de oude man van de zee --

en gijzelde de van gedaante
verwisselende god,

totdat deze de locatie
van de tuin prijsgaf.

Daar aangekomen vond de held
de hemelgewelf torsende Titan Atlas.

Herakles bood aan dit over te nemen
als Atlas de appels zou halen.

Atlas stemde gretig in,

maar Herakles haalde een truc uit
om weer met hem van plaats te wisselen,

en ontsnapte met de appels in zijn hand.

Het twaalfde en tevens laatste werk
was het terugbrengen van Kerberos,

een driekoppige, dodenrijk bewakende hond.

Geholpen door Hermes en Athena

daalde Herakles neer
en ontmoette Hades in eigen persoon.

De heer des doods stond toe
dat Herakles het beest zou meenemen,

mits hij dit zonder wapens zou doen,

hetgeen hem lukte door de drie koppen
tegelijkertijd te grijpen.

Toen hij de geschokte Eurystheus
de hond toonde,

verklaarde de koning
de dienstverlening afgerond.

Na twaalf jaar zwoegen,

had Herakles de tragische dood
van zijn familie goedgemaakt

en een plaats in het pantheon verworven.

Maar zijn overwinning
droeg een hogere betekenis dan dat.

Door de chaotische en monstrueuze machten
van de wereld te overwinnen,

had de held hetgeen was overgebleven
van de oerorde van de Titanen weggevaagd,

plaats makend voor een orde
waarin de mensheid kon gedijen.

Middels zijn werken

temde Herakles 's werelds waanzin
door te boeten voor die van hemzelf.