ไมเคิล พริเชิร์ด เปลี่ยนน้ำครำเป็นน้ำที่ดื่มได้
-
0:00 - 0:02อรุณสวัสดิ์ครับทุกๆท่าน
-
0:02 - 0:04วันนี้ ผมอยากจะมานำเสนอเรื่องสองเรื่องสั้นๆ
-
0:04 - 0:06เรื่องแรกคือ น้ำ
-
0:06 - 0:08ตอนนี้ ผมเห็นว่าทุกท่านกำลังชื่นใจกับน้ำดื่ม
-
0:08 - 0:10ที่บริการแก่ท่านที่นี่ที่งานประชุมแห่งนี้
-
0:10 - 0:12ในระยะวันสองวันที่ผ่านมา
-
0:12 - 0:16และผมมั่นใจว่าท่านรู้สึกว่ามันมาจากแหล่งปลอดภัย
-
0:16 - 0:18แต่ถ้าไม่เป็นแบบนั้นล่ะ?
-
0:18 - 0:23ถ้ากลายเป็นว่ามันมาจากแหล่งน้ำแบบนี้ล่ะ?
-
0:23 - 0:25ถ้าเป็นเช่นนั้น ตามสถิติแล้ว
-
0:25 - 0:27พวกเราครึ่งหนึ่งน่าจะต้องกำลังทนทรมาน
-
0:27 - 0:31กับอาการท้องร่วงอยู่ในขณะนี้
-
0:31 - 0:34ที่ผ่านๆมา ผมได้เคยพูดเอาไว้มากในเรื่องสถิติ
-
0:34 - 0:38และเรื่องการจัดหาน้ำดื่มปลอดภัยสำหรับทุกคนในโลก
-
0:38 - 0:41แต่ก็เหมือนว่าจะไม่ได้ผลอะไร
-
0:41 - 0:43และผมคิดว่าผมรู้แล้วว่าทำไม
-
0:43 - 0:46มันเป็นเพราะว่า ถ้าใช้วิธีคิดแบบที่เป็นอยู่
-
0:46 - 0:48ขนาดของปัญหา
-
0:48 - 0:52ดูเหมือนจะใหญ่เกินไปที่จะคิดหาวิธีแก้ไขได้
-
0:52 - 0:54ดังนั้นเราก็เลยปิดสวิตช์ความคิดเสียเลย
-
0:54 - 0:59ไม่ว่าจะพวกเรา รัฐบาล หรือ องค์กรช่วยเหลือ
-
0:59 - 1:02อย่างไรก็ดี วันนี้ ผมอยากจะมานำเสนอว่า
-
1:02 - 1:04ด้วยการคิดต่าง
-
1:04 - 1:08ปัญหาสามารถได้รับการแก้ไขได้
-
1:08 - 1:10ทั้งนี้ทั้งนั้น ตั้งแต่ผมเริ่มพูดมาเมื่อกี้นี้
-
1:10 - 1:13มีผู้คนอีก 13,000 คนทั่วโลก
-
1:13 - 1:16กำลังทรมานจากอาการท้องร่วงอยู่ในขณะนี้
-
1:16 - 1:21และเด็กๆ 4 คนเพิ่งจะเสียชีวิตไป
-
1:21 - 1:23ผมประดิษฐ์ขวด "ชุบชีวิต (Lifesaver)" ขึ้นมา
-
1:23 - 1:25ด้วยความโกรธ
-
1:25 - 1:29ผม ก็เหมือนแทบทุกท่านในนี้ นั่งลงในวันหนึ่งซึ่งเป็นวันถัดจากคริสต์มาสปี 2004 (พ.ศ.2547)
-
1:29 - 1:32ขณะที่กำลังดูข่าวทำลายล้างสะเทือนขวัญ
-
1:32 - 1:34ของสึนามิในเอเชียที่กำลังโหมทะลักเข้าสู่ฝั่ง
-
1:34 - 1:36ฉายอยู่ในจอโทรทัศน์
-
1:36 - 1:38หลายวันหลายสัปดาห์ต่อจากนั้น
-
1:38 - 1:40ผู้คนพากันหนีขึ้นไปบนเขา
-
1:40 - 1:43ถูกสถานการณ์บีบคั้นให้ต้องดื่มน้ำปนเปื้อน
-
1:43 - 1:46หรือไม่ก็เผชิญกับความตาย
-
1:46 - 1:48นั่นช่างติดตรึงในหัวผมเหลือเกิน
-
1:48 - 1:51ต่อมา สองสามเดือนหลังจากนั้น
-
1:51 - 1:55พายุเฮอร์ริเคนแคทรินาพัดถล่มฝั่งของอเมริกาอีก
-
1:55 - 1:59"เอาหล่ะ" ผมคิด "นี่ประเทศโลกที่หนึ่ง มาดูกันสิว่าพวกเขาจะทำอะไรกันได้บ้าง"
-
1:59 - 2:02วันที่หนึ่ง: ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
-
2:02 - 2:05วันที่สอง: ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
-
2:05 - 2:10คุณรู้ไหมว่า ใช้เวลาห้าวันในการนำน้ำไปยังอาคารซูเปอร์โดม (Superdome)
-
2:10 - 2:13คนยิงกันบนถนน
-
2:13 - 2:16ยื้อแย่งโทรทัศน์และน้ำกัน
-
2:16 - 2:20นั่นเป็นตอนที่ผมตัดสินใจว่าผมจะต้องทำอะไรบางอย่าง
-
2:20 - 2:23คราวนี้ ผมใช้เวลาอยู่ในโรงเก็บของนับหลายสัปดาห์หลายเดือน
-
2:23 - 2:26แล้วก็ในครัวด้วย สร้างความอิหลักอิเหลื่อให้ภรรยาผมเป็นอย่างยิ่ง
-
2:26 - 2:31อย่างไรก็ตาม หลังจากต้นแบบล้มเหลวไปสองสามอัน
-
2:31 - 2:36และแล้วผมก็ได้มันมา ขวดชุบชีวิต
-
2:36 - 2:38เอาหล่ะ ตอนนี้มาพูดถึงวิทยาศาสตร์นิดหนึ่งนะครับ
-
2:38 - 2:40ก่อนจะมาเป็นขวดชุบชีวิต เครื่องกรองน้ำแบบพกพานั้น
-
2:40 - 2:44กรองได้ละเอียดราว 200 นาโนเมตรเท่านั้น
-
2:44 - 2:48ซึ่งแบคทีเรียขนาดเล็กที่สุดก็มีขนาดราวๆ 200 นาโนเมตร
-
2:48 - 2:50ดังนั้น แบคทีเรียขนาด 200 นาโนเมตรนี้
-
2:50 - 2:54ก็จะผ่านช่องกรองขนาด 200 นาโนเมตรไปได้
-
2:54 - 2:56ในอีกด้านหนึ่ง ไวรัสขนาดเล็กที่สุด
-
2:56 - 2:59มีขนาดประมาณ 25 นาโนเมตร
-
2:59 - 3:04ดังนั้นก็เป็นที่แน่นอนว่ามันผ่านช่องขนาด 200 นาโนเมตรไปได้แน่
-
3:04 - 3:09ช่องกรองของขวดชุบชีวิตมีขนาด 15 นาโนเมตร
-
3:09 - 3:12ฉะนั้นไม่มีอะไรผ่านมันไปได้
-
3:12 - 3:14เอาหละครับ ผมจะสาธิตให้ทุกท่านชมกันสักนิดนะครับ
-
3:14 - 3:16อยากเห็นไหมครับ?
-
3:16 - 3:18ผมใช้เวลาเตรียมพวกนี้ไว้ ดังนั้น ผมว่าผมควรจะสาธิตเสียหน่อย
-
3:18 - 3:21เราอยู่ในเมืองชั้นเิลิศอย่างอ็อกฟอร์ด
-
3:21 - 3:23ซึ่ง -- มีคนบำบัดน้ำเสียให้เรียบร้อย
-
3:23 - 3:25เมืองอ็อกฟอร์ดที่แสนสุขสบาย ดังนั้นสิ่งที่ผมทำก็คือผมออกไป
-
3:25 - 3:27เอาน้ำมาจากแม่น้ำเชอร์เวล (Cherwell)
-
3:27 - 3:29และจากแม่น้ำเทมส์ (Thames)
-
3:29 - 3:31ที่ไหลผ่านที่นี่ และก็คือน้ำนี่ไงครับ
-
3:31 - 3:33แต่คุณรู้ไหมว่าผมก็ต้องคิดอีก
-
3:33 - 3:35ว่าถ้าเราอยู่ท่ามกลางพื้นที่อุทกภัย
-
3:35 - 3:39ในบังกลาเทศ น้ำหน้าตาไม่เป็นแบบนี้แน่
-
3:39 - 3:41ดังนั้น ผมก็เลยไปเอาของพวกนี้มาเติมเข้าไป
-
3:41 - 3:43และนี่มาจากสระน้ำ
-
3:43 - 3:47(เสียงสูดกลิ่นฟุดฟิด) (เสียงกระแอมไอ) ลองดมดูนี่ครับ คุณช่างกล้องครับ
-
3:47 - 3:51เป็นไง (เสียงหัวเราะ) เอาหละ
-
3:51 - 3:54เราจะเทลงในนี้
-
3:54 - 3:56ผู้ร่วมประชุม: แหยะ!
-
3:56 - 3:59ไมเคิล พริเิชิร์ด: โอเคครับ เรามีน้ำทิ้ง
-
3:59 - 4:01จากโรงบำบัดน้ำทิ้ง
-
4:01 - 4:04งั้นผมก็จะใส่รวมเข้าไปในนี้
-
4:04 - 4:05(เสียงหัวเราะ)
-
4:05 - 4:08ใส่ในนี้ ได้แล้วครับ
-
4:08 - 4:09(เสียงหัวเราะ)
-
4:09 - 4:13แล้วก็อย่างอื่นอีกนิดๆหน่อยๆ ชิ้นเล็กชิ้นน้อยในนี้
-
4:13 - 4:17และผมก็ได้ของขวัญนี่จากกระต่ายของเพื่อนผมคนหนึ่ง
-
4:17 - 4:21งั้นเราก็ใส่รวมเข้าไปในนี้เหมือนกัน
-
4:21 - 4:22(เสียงหัวเราะ)
-
4:22 - 4:26เอาหละครับ (เสียงหัวเราะ) ตอนนี้เลย
-
4:26 - 4:31ขวดชุบชีวิตนี่ทำงานง่ายมาก
-
4:31 - 4:33เราก็แค่ตักน้ำขึ้นมา
-
4:33 - 4:35วันนี้ ผมจะใช้เหยือก
-
4:35 - 4:39เพื่อคุณจะได้มองเห็น เอาส่วนที่เป็นกากขุ่นๆนี่มาด้วย
-
4:39 - 4:42ยังไม่สกปรกพอครับ คนอีกสักนิด
-
4:45 - 4:50เอาหละ ผมกำลังจะเอาน้ำครำสกปรกนี้
-
4:50 - 4:54ใส่ในนี้ อยากดื่มกันไหมครับ?
-
4:54 - 4:55(เสียงหัวเราะ)
-
4:55 - 4:59เอาเลย ได้แล้ว
-
4:59 - 5:04ปิดฝาลงไป
-
5:04 - 5:08ปั๊มสองสามที แค่เนี่ย
-
5:08 - 5:11ทำเท่านี้แหละครับ
-
5:11 - 5:15ทีนี้ พอผมดึงจุกตรงนี้
-
5:15 - 5:17น้ำที่ปราศจากเชื้อโรคก็จะพุ่งออกมา
-
5:17 - 5:19ผมต้องทำรีบหน่อย เอาหละ พร้อมหรือยัง?
-
5:22 - 5:24เอาเลย ระวังอุปกรณ์ไฟฟ้านิดหนึ่ง
-
5:24 - 5:28ปลอดภัยครับ เป็นน้ำดื่มปราศจากเชื้อโรค
-
5:28 - 5:30(เสียงปรบมือ)
-
5:30 - 5:32เอ้า ชนครับ
-
5:32 - 5:35(เสียงปรบมือ)
-
5:35 - 5:37นี่ของคุณครับ คริส
-
5:37 - 5:42(เสียงปรบมือ)
-
5:42 - 5:44รสชาติเป็นไงบ้าง?
-
5:44 - 5:46คริส แอนเดอร์สัน: อร่อยดีแฮะ
-
5:46 - 5:49ไมเคิล พริเชิร์ด: ครับ
-
5:49 - 5:52มาดูกันว่าคริสจะเป็นยังไงต่อไปนะครับ
-
5:52 - 5:55(เสียงหัวเราะ)
-
5:55 - 6:00เอาหละครับ ขวดชุบชีวิตนี่มีคนนำไปใช้กันทั่วโลกเป็นพันๆคนแล้วครับ
-
6:00 - 6:02มันใช้กรองน้ำได้ถึง 6,000 ลิตรครับ
-
6:02 - 6:05แล้วพอหมดอายุ ก็จะใช้เทคโนโลยีปลอดภัยแม้ขัดข้อง (fail-safe)
-
6:05 - 6:08ระบบจะปิดตัวเองเพื่อปกป้องผู้ใช้
-
6:08 - 6:10ดึงไส้แกนนี่ออกมา ใส่อันใหม่เข้าไป
-
6:10 - 6:14ก็ใช้ได้อีก 6,000 ลิตร
-
6:14 - 6:16มาดูที่การประยุกต์ใช้งานกันครับ
-
6:16 - 6:18โดยแต่ดั้งเดิมที ในสถานการณ์วิกฤต เราทำอย่างไรกัน?
-
6:18 - 6:20เราขนส่งลำเลียงน้ำครับ
-
6:20 - 6:24ต่อมา ผ่านไปสองสามสัปดาห์ เราตั้งจุดบรรเทาสาธารณภัย
-
6:24 - 6:29แล้วคนก็ต้องมาที่จุดบรรเทาสาธารณภัยเพื่อมาเอาน้ำดื่มที่ปลอดภัย
-
6:29 - 6:34เกิดอะไรขึ้นถ้าหากว่าคน 20,000 คนมากระจุกกันอยู่ที่จุดบรรเทาสาธารณภัยหละครับ?
-
6:34 - 6:37โรคก็จะระบาด ทำให้ต้องใช้ทรัพยากรมากเข้าไปอีก
-
6:37 - 6:41ปัญหานี้ก็จะสร้างปัญหาต่อเนื่องไปไม่รู้จบ
-
6:41 - 6:43แต่ด้วยการคิดต่าง
-
6:43 - 6:45และการขนส่งลำเลียงของพวกนี้
-
6:45 - 6:47คนก็อยู่ที่ไหนที่นั่น
-
6:47 - 6:50พวกเขาสามารถทำน้ำดื่มปราศจากเชื้อโรคเองได้
-
6:50 - 6:55และจะได้เริ่มปลูกสร้างซ่อมแซมบ้านเรือนและเริ่มสร้างชีวิตใหม่
-
6:55 - 6:58ทีนี้ ไม่จำเป็นต้องมีมหันตภัยทางธรรมชาติ
-
6:58 - 7:01เพื่อจะให้ขวดนี้ได้ใช้งาน
-
7:01 - 7:05การใช้วิธีคิดแบบเก่าในด้านโครงสร้างพื้นฐานของประเทศ
-
7:05 - 7:08กับการเดินท่อ ค่าใช้จ่ายสูงมากเกินไปครับ
-
7:08 - 7:10พอเราลองคำนวณดูจริงๆ
-
7:10 - 7:12ไม่รู้จะเอาเลขศูนย์ที่ไหนมาต่อท้ายให้พอ
-
7:12 - 7:15ฉะนั้น นี่เป็นการคิดต่างแบบหนึ่งครับ
-
7:15 - 7:17แทนที่จะขนส่งลำเลียงน้ำ
-
7:17 - 7:20โดยใช้กระบวนการที่มนุษย์คิดขึ้น
-
7:20 - 7:23มาใช้ธรรมชาติกันดีกว่าครับ ธรรมชาติมีระบบที่น่าทึ่ง
-
7:23 - 7:26ธรรมชาตินำน้ำจากตรงนั้น
-
7:26 - 7:30แยกเกลือออกไป ไม่คิดเงินด้วย แล้วก็ขนถ่ายไปตรงนู้น
-
7:30 - 7:32แล้วเทลงไปบนภูเขา แม่น้ำ ลำธาร
-
7:32 - 7:35และผู้คนอยู่อาศัยกันที่ไหน? ริมน้ำครับ
-
7:35 - 7:37สิ่งที่เราต้องทำก็แค่
-
7:37 - 7:39ทำให้มันปลอดเชื้อโรค เราจะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ?
-
7:39 - 7:42ก็...เราอาจใช้ขวดชุบชีวิตนี่
-
7:42 - 7:44หรือเราอาจใช้แบบนี้
-
7:44 - 7:47เทคโนโลยีเดียวกันครับ ในถังแกลลอนน้ำมัน
-
7:47 - 7:52อันนี้จะกรองน้ำได้ 25,000 ลิตร
-
7:52 - 7:56เพียงพอสำหรับครอบครัวสมาชิก 4 คน
-
7:56 - 7:59พอใช้ไป 3 ปี
-
7:59 - 8:01แล้วราคาหละ จะเท่าไหร่กัน?
-
8:01 - 8:03ตกราววันละครึ่งเซ็นต์ครับ (15 สตางค์)
-
8:03 - 8:05ขอบคุณครับ
-
8:05 - 8:08(เสียงปรบมือ)
-
8:08 - 8:11ดังนั้น ด้วยการคิดต่าง และกระบวนการผลิตน้ำ
-
8:11 - 8:13ณ จุดบริโภค
-
8:13 - 8:17ผู้หญิงและเด็กก็ไม่ต้องใช้เวลาวันละ 4 ชั่วโมง
-
8:17 - 8:19เดินไปขนน้ำมาใช้อีกต่อไป
-
8:19 - 8:23พวกเขาสามารถหาน้ำมาจากแหล่งใกล้ๆ
-
8:23 - 8:26ฉะนั้น ด้วยทุนแค่ 8 พันล้านดอลลาร์ (2.47 แสนล้านบาท)
-
8:26 - 8:29เราสามารถไปให้ถึงซึ่งเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษ
-
8:29 - 8:31ที่จะลดจำนวนคนที่ไม่สามารถเข้าถึง
-
8:31 - 8:34น้ำดื่มที่ปลอดภัยได้ ให้ลงมาเหลือครึ่งหนึ่ง
-
8:34 - 8:36ว่ากันตามบริบทก็คือ
-
8:36 - 8:40รัฐบาลแห่งสหราชอาณาจักรใช้จ่ายประมาณ 12 พันล้านปอนด์ (5.94 แสนล้านบาท)
-
8:40 - 8:43ต่อปีในการให้ความช่วยเหลือต่างประเทศ
-
8:43 - 8:46แต่ทำไมจะหยุดอยู่แค่ตรงนั้นหละครับ?
-
8:46 - 8:52ด้วยทุน 20 พันล้านดอลลาร์ ทุกๆคนจะสามารถเข้าถึงน้ำดื่มที่สะอาดปลอดภัย
-
8:52 - 8:54ดังนั้น คน 3.5 พันล้านคน
-
8:54 - 8:57ที่ทนทรมานในแต่ละปีเนื่องจากขาดน้ำดื่มสะอาด
-
8:57 - 9:01และเด็กอีก 2 ล้านคนที่เสียชีวิตในแต่ละปี
-
9:01 - 9:05ก็จะมีชีวิตอยู่
-
9:05 - 9:07ขอบคุณครับ
-
9:07 - 9:09(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ไมเคิล พริเชิร์ด เปลี่ยนน้ำครำเป็นน้ำที่ดื่มได้
- Speaker:
- Michael Pritchard
- Description:
-
more » « less
เหลือทนแล้วโลกของเราในปัญหาขาดแคลนการเข้าถึงแหล่งน้ำดื่มที่สะอาด วิศวกร ไมเคิล พริเชิร์ด (Michael Pritchard) จึงได้ขอมีส่วนร่วมแก้ไข -- โดยการประดิษฐ์คิดค้นเครื่องกรองน้ำแบบพกพาที่ชื่อว่า "ชุบชีวิต (Lifesaver)" ซึ่งสามารถทำให้น้ำครำที่สกปรกเป็นที่สุดกลับมาเป็นน้ำดื่มได้ภายในพริบตา เขาได้สาธิตผลงานมหัศจรรย์นี้ในงาน TEDGlobal 2009
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 09:11
|
Heartfelt Grace added a translation |