Michael Pritchard maakt vuil water drinkbaar

Een te groot deel van de wereld ontbreekt het aan schoon drinkwater. Ingenieur Michael Pritchard deed daar iets aan-- door de draagbare Lifesaver-filter (Levensredder filter) uit te vinden, die het meest vuile water in seconden drinkbaar kan maken. Een verbluffende demo van TEDGlobal 2009.

Goedemorgen allemaal.

Ik zou vandaag graag over een paar zaken willen praten.

Het eerste is water.

Nou, ik zie dat u allen hebt genoten van het water

dat u ter beschikking is gesteld hier op de conferentie,

gedurende de afgelopen dagen.

En ik weet zeker dat u het gevoel heeft dat het van een veilige bron afkomstig is.

Maar wat als dat niet zo was?

Wat als het uit een bron zoals deze kwam?

De statistieken zouden nu dan zeggen

dat de helft van u nu zou lijden

aan diarree.

Ik heb in het verleden veel over statistieken gepraat,

en over de voorziening van veilig drinkwater voor iedereen.

Maar het lijkt alsof dat maar niet doorkomt.

En ik denk dat ik er uit ben waarom dat zo is.

Het is omdat met de huidige denkwijze,

de omvang van het probleem

gewoon te groot lijkt om tot een oplossing te kunnen komen

Dus haken we gewoon maar af.

Wij, overheden en hulporganisaties.

Nou, vandaag, wil ik u graag laten zien

dat door anders te denken,

het probleem opgelost is.

Trouwens, sinds ik ben begonnen met spreken,

zijn er 13.000 nieuwe mensen op de wereld

die nu aan diarree lijden.

En vier kinderen zijn zojuist gestorven.

Ik heb de Lifesaver-fles uitgevonden

omdat ik boos werd.

Zoals de meesten van u, zat ik op de bank, de dag na Kerstmis in 2004,

toen ik het vernietigende nieuws zag

over de Aziatische tsunami terwijl het binnen rolde

en dit zich op de TV afspeelde.

De dagen en weken die volgden,

mensen die de heuvels op vluchtten,

die gedwongen werden om besmet water te drinken,

of dood te gaan.

Dat bleef me echt bij.

Toen, een paar maanden later,

beukte orkaan Katrina in op de flank van Amerika.

"Oke," dacht ik, "dit is een Eerste Wereld land, eens zien wat zij kunnen doen."

Dag één: niets.

Dag twee: niets.

Wist u dat het vijf dagen duurde om water naar de Superdome te krijgen?

Mensen beschoten elkaar op de straten,

voor TV's en water.

Dat was het moment waarop ik besloot dat ik iets moest doen.

Dus bracht ik veel tijd door in mijn garage, gedurende de volgende weken en maanden.

En ook in mijn keuken, zeer tot wanhoop van mijn vrouw.

Maar hoe dan ook, na een paar mislukte prototypes,

kwam ik uiteindelijk op de proppen met dit, de Lifesaver-fles.

Oke, nu voor het technische gedeelte.

Voor de Lifesaver konden de beste handfilters alleen maar

tot aan 200 nanometers filteren, niet kleiner.

De kleinste bacterie is ongeveer 200 nanometer.

Dus een bacterie van 200 nanometer groot

gaat door een 200-nanometer groot gat.

Het kleinste virus, echter,

is ongeveer 25 nanometer.

Dus die gaat sowieso door die gaten van 200 nanometer.

Lifesaver-poriën zijn 15 nanometer.

Daar gaat dus niets doorheen.

Oke, ik ga u een kleine presentatie geven

Wilt u dat zien?

Ik ben de hele tijd bezig geweest om dit klaar te zetten. Dus ik denk dat ik het dan maar moet doen.

We zijn hier in de fijne stad Oxford.

Dus -- iemand heeft dat gedaan.

De mooie stad Oxford, dus wat ik heb gedaan, is ik ben

wat water gaan halen van de rivier Cherwell,

en de rivier Thames,

die hier doorheen stromen. En dit is het water.

Maar ik zat te denken, weet u,

als we midden in een overstromingsgebied zouden zitten

in Bangladesh, dan zou het water er niet zo uit zien.

Dus heb ik er wat meer zaken aan toegevoegd.

En dit is uit mijn vijver.

(Ruikt) (Hoest) Wilt u hier even aan ruiken meneer de cameraman?

Oke. (Gelach) Juist.

We gaan dat hier erbij in gieten.

(Publiek: Bah!)

Oke, we hebben wat afspoeling

van een riolering van een waterzuiveringsinstallatie.

Dus dat ga ik hier erbij gooien.

(Publiek: Gelach)

Doe dat daar in. En daar gaan we.

(Publiek: Gelach)

En dan nog wat stukken en delen, voeg dat er aan toe.

En ik heb een cadeau hier van het konijn van een vriend van mij.

Dus dat doen we er gewoon ook bij in.

(Publiek: Gelach)

Oke. (Gelach) Dus.

De Lifesaver-fles werkt echt erg eenvoudig.

Schep gewoon het water in.

Vandaag gebruik ik een waterkan

gewoon om het aan u te tonen. Laten we een beetje van die poep erbij in doen.

Dat is niet vies genoeg. Laten we het een beetje roeren.

Oke, ik neem dus dit hele vieze water,

en stop het hierin. Wilt u het al drinken?

(Publiek: Gelach)

Oke. Daar gaan we.

Stop de achterkant er in.

Pomp een paar keer. Oke?

Dat is alles wat nodig is.

Nou, zodra ik het tuitje open laat ploppen,

komt er steriel drinkwater uit.

Ik moet snel zijn. Oke, klaar?

Daar gaan we. Let op de elektrische apparaten.

Dat is veilig, steriel drinkwater.

(Applaus)

Proost.

(Applaus)

Alsjeblieft Chris.

(Applaus)

Hoe is de smaak?

(Chris Anderson:) Heerlijk.

(Michael Pritchard:) Oke.

Laten we Chris eens gedurende de hele show in de gaten houden. Oke?

(Publiek: Gelach)

Oke. De Lifesaver-fles wordt gebruikt door duizenden mensen over de hele wereld.

Het gaat 6.000 liter mee.

En als het verlopen is, zal door de failsafe- (faalveilige) technologie,

het systeem zichzelf uitschakelen, en zo de gebruiker beschermen.

Haal de cartridge er uit. Stop er een nieuwe in.

En hij gaat weer 6000 liter mee.

Laten we nu eens naar de toepassingen kijken.

Traditioneel, in tijden van crisis, doen we wat?

We verschepen water.

Dan, na een paar weken, zetten we kampen op.

En mensen zijn gedwongen om naar deze kampen te gaan om hun veilige drinkwater te krijgen.

En wat gebeurt er als 20.000 mensen samenkomen in een kamp?

Ziektes breken uit. Meer hulpmiddelen zijn vereist.

Het probleem gaat zichzelf in stand houden.

Maar door anders te denken,

en deze (flessen) te verschepen,

kunnen mensen blijven waar ze waren.

Ze kunnen hun eigen drinkwater steriel maken,

en beginnen met het herbouwen van hun huizen en hun levens.

Maar, een natuurramp is niet eens nodig

om dit te laten werken.

Het oude denken, van een landelijke infrastructuur,

en pijpleidingen, is te duur.

Wanneer je de getallen in een rekenmachine stopt,

kom je nullen te kort.

Dus is er het "anders denken" gedeelte.

In plaats van het verschepen van water,

en gebruik maken van door mensen bedachte processen,

laten we Moeder Natuur gebruiken. Zij heeft een fantastisch systeem.

Ze pakt het water op van hier uit,

ontzilt het gratis, vervoert het naar hier,

en gooit het op de bergen, rivieren en stromen.

En waar wonen de mensen? Vlakbij water.

En alles wat we moeten doen

is het steriel maken. En hoe doen we dat?

Nou, we zouden de Lifesaver-fles kunnen gebruiken.

Of we kunnen een van deze gebruiken.

Dezelfde technologie, in een jerrycan.

Deze kan 25.000 liter water verwerken.

Dat is voldoende voor een gezin van vier,

voor drie jaren.

En hoeveel kost het?

Ongeveer een halve cent per dag in het gebruik.

Dank u wel.

(Publiek: Applaus)

Dus, door anders te denken, en het water te zuiveren

op de plek waar het gebruikt wordt,

hoeven moeders en kinderen niet meer vier uur per dag te lopen

om hun water op te halen.

Ze kunnen het uit een bron dichtbij halen.

Dus met slechts acht miljard dollar,

kunnen we de Millennium-doelstelling halen

om het aantal mensen te halveren

die zonder veilig drinkwater zitten

Om dat in perspectief te plaatsen,

de regering van Groot-Brittannië besteed ongeveer 12 miljard pond

per jaar aan ontwikkelingshulp.

Maar waarom zouden we daar stoppen?

Met 20 miljard dollar kan iedereen de beschikking krijgen tot veilig drinkwater.

Dus de drie en een half miljard mensen

die ieder jaar daardoor ziek zijn,

en de twee miljoen kinderen die sterven ieder jaar,

zullen blijven leven.

Dank u wel.

(Publiek: Applaus)