Christien Meindertsma: Jak świnie rządzą światem

Christien Meinderstma, autorka "Świnia 05049", przygląda się zdumiewającemu życiu po życiu zwykłej świni, części której są nieodłączną częścią przynajmniej 185 produktów nie związanych z przetwórstwem mięsnym, od amunicji po sztuczne serca.

Witam serdecznie. Chciałabym rozpocząć

od dwóch pytań. Pierwsze to

ilu ludzi tak na prawdę je wieprzowinę?

Proszę podnieść ręce.

Całkiem sporo.

A ilu z was w ogóle widziało

żywą świnię, od której to mięso pochodzi?

W zeszłym roku?

W Holandii, skąd pochodzę,

w ogóle nie widzi się świń, co jest na prawdę dziwne,

bo na 16 milionów ludzi

przypada aż 12 milionów świń.

I oczywiście, sami tych świń nie zdołamy zjeść.

Zjadamy około jedną trzecią, reszta jest eksportowana

do różnych krajów Europy i świata.

Duża część trafia do Wielkiej Brytanii i Niemiec.

I co szczególnie mnie zainteresowało,

przyglądając się historii, świnie zawsze wykorzystywano w całości,

żeby nic się nie zmarnowało.

Chciałam się dowiedzieć,

czy faktycznie tak jest.

Spędziłam około trzech lat na badaniach.

Śledziłam jedną świnię

opatrzoną numerem "05049"

od początku aż do samego końca

docierając do produktów, w których została wykorzystana.

Poznałam w tym czasie różnych ludzi,

rolników i rzeźników, co jest oczywiście logiczne.

Ale poznałam także odlewników aluminium,

producentów amunicji

i wielu, wielu innych.

Co mnie uderzyło to

to, że rolnicy nie mieli żadnego pojęcia,

co wytwarzane jest z ich świń,

także konsumenci, to znaczy my,

zupełnie nie wiedzieli,

że te świnie są we wszystkich tych produktach.

Następnym krokiem było

zebranie wyników moich badań

i złożenie ich w jedną całość, otrzymując katalog produktów z jednej świni.

Katalog jest opatrzony duplikatem oznakowania, które miała w uchu.

Znajduje się na grzbiecie książki.

Katalog składa się z siedmu rozdziałów,

które brzmią następująco: skóra, kości, mięso, organy wewnętrzne,

krew, tłuszcz i różne.

(Śmiech)

Całkowita waga świni

to 103,7 kilogramy.

I aby udowodnić Państwu, jak często

spotykają jej części każdego dnia,

pokażę kilka ilustracji z książki.

Prawdopodobnie każdy z was zaczyna dzień od prysznica.

Kwasy tłuszczowe w mydle

pochodzące z gotowania kości wieprzowych

są używane nie tylko jako utwardzacz,

ale dają mydłu błyszczący, perlisty wygląd.

Jeśli rozejrzycie się dookoła w łazience,

zobaczycie jeszcze więcej produktów

typu szampon, odżywka,

krem przeciwzmarszczkowy, balsam do ciała,

a nawet pastę do zębów.

Już przed samym śniadaniem

trafiliście na świnię tyle razy.

Następnie przy śniadaniu,

szczecina świni, czy białko pochodzące z jej włosia,

używane jest jako ulepszacz do ciasta.

(Śmiech)

Tak wygląda "ulepszanie" zdaniem producenta.

Wiadomo.

W maśle czy innych produktach o obniżonej zawartości tłuszczu,

wraz z tłuszczem znika również smak i struktura.

Więc dodaje się z powrotem żelatynę,

żeby zachować strukturę tych produktów.

Następnie, w drodze do pracy, asfalt czy budynki, które widzicie

mogą być zrobione z komórkowego betonu,

który jest jednym z lżejszych betonów.

Zawarte jest w nim białko pochodzące ze szpiku,

w pełni nadające się do wielokrotnego użytku.

Hamulce pociągów, przynajmniej w tych pochodzenia niemieckiego,

składają się miedzy innymi

ze spopielonych kości świni.

W serniku i innych deserach

typu mus czekoladowy, tiramisu, pudding waniliowy,

wszystko, co w supermarketach przechowuje się w zimnie

zawiera żelatynę, która sprawia, że wszystko wygląda apetycznie.

Porcelana kostna, zwana bone china jest już prawdziwym klasykiem.

Oczywiście zawartość kości w porcelanie kostnej

daje jej efekt półprzezroczystości,

a także jej wytrzymałość,

która z kolei umożliwa wykonanie takich delikatnych kształtów

jak ten jeleń.

Jeśli chodzi o dekorowanie wnętrz, świnia jest wszechobecna.

Jest obecna w farbach dla specyficznej tekstury,

ale także jej połysku.

W papierze ściernym, klej kostny

to klej, który przykleja piasek do papieru.

Pędzle do malowania są wykonane

ze świńskiej szczeciny, gdyż jest najbardziej odpowiednia

ze względu na swoją wytrzymałość.

Nie miałam w planach pokazywania żadnego mięsa,

bo prawie połowa tej książki jest o mięsie,

i pewnie domyślacie się, co to za mięso.

Ale nie chciałam, żeby ominęło was właśnie to.

Nazywa się to kontrolowanymi porcjami ścinków mięsa.

Można to znaleźć

w zamrażarkach w każdym supermarkecie.

Inaczej nazywa się to stekiem.

Można powiedzieć, że jest to krowa,

ale co dzieje się po uboju krowy,

jeśli chodzi o przemysłowe przetwórstwa mięsne,

po podzieleniu krowy zostają małe kawałki mięsa,

których nie można wprowadzić do sprzedaży jako stek.

Więc skleja się je ze sobą

za pomocą włóknika pochodzącego ze świńskiej krwi

w coś, co przypomina dużą parówkę,

którą następnie się zamraża, kroi w mniejsze plasterki

i sprzedaje się jako steki.

Stosuje się to także przy tuńczyku i przegrzebkach.

Do takiego steku dobrze jest wypić piwo.

Podczas warzenia piwa, powstaje dużo szumu.

Aby się go pozbyć,

niektóre firmy wykorzystują

żelatynowe sita, przez które przelewają piwo,

faktycznie je usuwając.

Wykorzystuje się to także w produkcji win jak i soków owocowych.

Jest taka firma w Grecji,

która produkuje papierosy

zawierające świńską hemoglobinę w filtrze.

Według nich, ma to działać

jak sztuczne płuco.

(Śmiech)

Można powiedzieć, że jest to zdrowszy papieros.

(Śmiech)

Kolagen, od lat '70 pochodzący od świń,

wstrzykuje się pod skórę w celu wypełnienia zmarszczek.

Organizm świń jest podobny do organizmów ludzkich,

kolagen także.

Następna rzecz jest chyba najdziwniejszą, jaką znalazłam.

Ta kula pochodzi

od dużej firmy produkującej amunicje w Stanach.

Podczas składania tej książki,

skontaktowałam się ze wszystkimi producentami omówionych tu rzeczy,

aby otrzymać prawdziwe egzemplarze

i prawdziwe próbki.

Wysłałam e-maila do tej firmy

przedstawiając się oraz mówiąc o moich badaniach.

Zapytałam, czy mogliby przesłać mi jedną taką kulę.

(Śmiech)

Nie oczekiwałam od nich żadnej odpowiedzi.

Ale oni się odezwali.

powiedzieli, że dziękują za wiadomość i że to bardzo interesujące.

Zapytali też, czy w jakiś sposób jestem związana z holenderskim rządem.

Wydało mi się to strasznie dziwne,

bo czy holenderski rząd rozsyłałby do kogolowiek e-maile?

(Śmiech)

Najpiękniejszą rzeczą jaką znalazłam,

moim zdaniem, jest zastawka serca.

Produkt ten jest jednocześnie dziecinnie prosty

i bardzo skomplikowany.

Jest prosty, bo jest to zwyczajnie zastawka serca świni

osadzona w bardziej zaawansowanej części,

która jest jakby metalowym opakowaniem.

Może być wszczepiona w ludzkie serce

bez konieczności przeprowadzenia otwartej operacji na sercu.

Kiedy już umiejscowi się ją we właściwym miejscu,

zdejmuje się jej zewnętrzną powłokę,

a zastawka serca wraca do swojego pierwotnego kształtu

i momentalnie zaczyna bić.

Jest to chwila niemalże magiczna.

Produkuje ją holenderska firma.

Zawdzwoniłam więc do nich i zapytałam

czy mogłabym pożyczyć od nich zastawkę serca.

Producenci byli zachwyceni

i powiedzieli, że wsadzą ją do słoika z formaliną

po to, żebym mogła ją pożyczyć.

Wspaniale. Potem przez tygodnie nie dawali znaku życia.

Wykonałam kolejny telefon,

pytając co dzieję się z zastawką.

Powiedzieli, że dyrektor firmy

zdecydował, żeby nie pożyczać mi tej zastawki,

ponieważ nie chce, aby jego produkt

był kojarzony ze świnią.

(Śmiech)

Ostatnim produktem, o którym wspomnę, jest energia odnawialna,

co z kolei odpowie twierdząco na moje pierwsze pytanie

czy świnie faktycznie wykorzystywane są w całości.

Tak się składa, że są. Bo resztki, których nie można wykorzystać już nigdzie

przerabia się na paliwo,

które może być używane jako odnawialne źródło energii.

Sumując, znalazłam 185 produktów.

Pokazały one, że

po pierwsze

jest to bardzo dziwne,

że nie traktujemy tych zwierząt

nawet z nikłym szacunkiem.

Po drugie, nie mamy żadnego pojęcia,

z czego są zrobione te wszystkie produkty wokół nas.

Możecie sobie Państwo pomyśleć, że przepadam za świniami,

owszem, trochę tak,

ale na ogół

bardziej lubię surowce.

Aby mieć większy wpływ na to,

co stoi za naszymi produktami,

tzn., żywy inwentarz, zboże, rośliny,

materiały nieodnawialne,

także ludzie biorący udział przy ich produkcji,

trzeba przede wszystkim uświadomić sobie, że one tam są.

Dziękuję za uwagę.

(Brawa)