-
ستاره های نوترونی از جمله عجایب عالم هستند.
-
آنها همچون هسته اتم ولی در ابعادی بسیار بزرگ هستند.
-
با قطری به اندازه کیلومترها،
به شکلی باورنکردنی چگال و قدرتمند.
-
اما چطور ممکن است همچون چیزی
وجود داشته باشد؟
-
زندگی یک ستاره به تعادل دو نیرو عظیم وابسته است
-
نیرو جاذبه ستاره و فشار تشعشع ناشی از واکنش همجوشی ستاره
-
در هسته ستاره، هیدروژن ها با ترکیب (همجوشی) تبدیل به هلیوم میشوند
-
سر انجام، هیدروژن موجود در هسته به اتمام میرسد
-
اگر ستاره به اندازه کافی بزرگ باشد
هلیوم در طی گداخت تبدیل به کربن میشود
-
هسته این چنین ستارگان عظیم همچون لایه های
یک پیاز هست.
-
در حالی که اتم های سنگین تر در لایه های مرکزی شکل می گیرند
-
کربن تبدیل به نئون، که خود آن تبدیل به اکسیژن و
اکسیژن تبدیل به سیلسکون میشود
-
سرانجام تمام این واکنش ها ختم به آهن میشود،
آهنی که به اتم دیگری تبدیل نمی شود
-
زمانی که گداخت متوقف می شود، فشار تشعشع به سرعت کاهش می یابد
-
تعادل موجود در ستاره از بین میرود
-
و اگر نسبت جرم هسته به جرم ستاره از 1.4 فراتر رود
-
فروریختگی عظیمی رخ می دهد
-
قسمت بیرونی هسته به سرعت 70،000 کیلومتر بر ساعت میرسد
-
در حالی که به سمت مرکز ستاره فرو میریزد
-
حال، تنها نیروهای بنیادی داخل اتم در برابر
-
نیروی جاذبه فروریختگی مقاومت میکنند
-
نیروی دافعه کوانتومی الکترون ها از بین میرود
-
الکترون ها با ترکیب شدن با پروتون ها، نوترون ها را بوجود می آورند
-
و تشکیل بسته ای همچون هسته یک اتم چگال را می دهند
-
هسته بیرونی ستاره در اثر یک انفجار عظیم
-
ابرنواختر در فضا پخش میشود
-
بنابراین، حال ما با یک ستاره نوترونی موجه هستیم
-
دارای جرم در حدود 1 تا 3 خورشید
-
اما در با قطر 25 کیلومتر!
-
و جرم 500،000 زمین در این توپ کوچک
-
که به زحمت به ابعاد منهتن (3*21 کیلومتر مربع) میرسد
-
به قدری چگال که یک سانتی متر مکعب از آن
-
هم جرم مکعبی با ابعاد 700 متر از جنس آهن است.
-
که تقریبا برابر با جرم کوه اورست معادل
یک میلیارد تن هست.
-
در فضا در ابعادی به اندازه یک حبه قند.
-
نیروی جاذبه ستاره نوترونی هم بسیار جالب هست
-
اگر شئ را از ارتفاع یک متری سطح ستاره رها کنیم
-
در یک هزارم ثانیه و با سرعت 7.2 میلیون کیلومتربر ساعت با آن برخورد میکند.
-
سطح ستاره بسیار صاف است، میزان ناهمواری سطح
حداکثر 5 میلی مترهست
-
با اتمسفری بسیار نازک ار پلاسمای گرم
-
و دمای سطح در حدود یک میلیون درجه کلوین است
-
در مقایسه با دمای 5800 درجه کلوین خورشید
-
حال بیایید نگاهی به داخل ستاره نوترونی بیاندازیم
-
پوسته بسیار سخت است و بیشتر آن از
-
شبکه ای از هسته آهن با دریایی
از الکترون که در بین انها حرکت می کنند ساخته شده است
-
هرچه که به مرکز نزدیک میشویم، تعداد پروتون ها کاهش میابد
و تعداد نوترونها افزایش می یابد
-
تا جایی که تنها با سوپی بسیار چگال از نوترون های
غیرقابل تشخیص مواجه هستیم
-
هسته ستاره های نوترونی بسیار بسیار عجیب است
-
ما اطلاع دقیقی از خواص آن ها نداریم،
اما نزدیکترین حدس ما
-
ماده ابرشاره نوترونی تباهیده هست.
-
یا نوعی ماده ابر چگال از جنس کوارک که
پلاسمای کوارک-گلوئون نامیده میشود.
-
البته بطور سنتی هیچ مفهومی ندارد
-
و تنها میتواند در محیط های بسیار فرا افراطی وجود داشته باشند.
-
در بسیاری از جهات ستاره نوترونی بسیار
شبیه هسته اتم بسیار بزرگ هست.
-
مهمتریت تفاوت آنها در این است که هسته
اتم با نیروی هسته ای قوی در کنار هم قرار میگیرند
-
ولی در ستاره نوترونی تحت تاثیر نیروی جاذبه
-
و اگر آنچه تا کنون دیده اید عجیب نیست
-
بیایید نگاهی به چند خاصیت دیگر بیندازیم
-
ستاره های نوترونی با سرعت بسیار بالایی به دور خود می چرخند،
ستاره های جوان چندین دور در ثانیه
-
و اگر ستاره ای بیچاره در کنار ستاره نوترونی باشد تا آن را تغذیه کند
-
ستاره نوترونی میتواند تا چند صد دور در ثانیه سرعت بگیرد
-
همچون PSRJ1748-2446ad
-
با سرعتی در حدود 252 میلیون کیلومتر بر ساعت به دور
خود می چرخد.
-
این سرعت به قدری زیاد است که شکلی عجیب به آن می دهد
-
ما این شئ ها را تپ اخترها می نامیم، چونکه
امواج رادیویی قدرتمندی از خود تشعشع میکنند
-
میدان مغناطیسی یک ستاره نوترونی
-
تقریبا 8 تریلیون برابر قدرتمند تر از میدان مغناطیسی زمین است.
-
چنان قدرتمند که اتمها در اثر ورود به میدان مغناطیسی آنها خم میشوند.
-
خب، فکر میکنم تا حدودی قضیه روشن شد
-
ستاره های نوترونی از جمله عجیب و غریب ترین شئ ها در
عالم هستند.
-
در عین حال جزء جالب ترین شئ های عالم نیز هستند.
-
امیدواریم روزی بتوانیم با ارسال یک فضاپیما اطلاعات بیشتری
بدست آوریم
-
و تعدادی عکس تر و تمیز از آنها بگیریم !
-
اما باید مراقب بود تا زیاد نزدیک نشویم!