Predatory Romance in Harrison Ford Movies

Ο Harrison Ford, έχει παίξει κάποιους απο τους

πιο εμβληματικoύς χαρακτήρες που εμφανίζονται σε ταινίες.

Η πολιτιστική επίδραση των ταινιών του

είναι τόσο μεγάλη, που είναι δύσκολο να μεγαλοποιηθεί.

Μία ολόκληρη γενιά αγοριών έμαθε να

εξιδανικεύει την κινηματογραφική του ερμηνεία της αρρενωπότητας.

Αυτές οι ταινίες παρείχαν μια κάποια εκπαίδευση,

στο τι θα πει να είσαι άντρας.

Ο Han Solo, ο Indiana Jones, και ο Rick Deckard

έχουν πολλά κοινά. Είναι αξιαγάπητοι αλήτες

που σχεδιάζουν τον δικό τους δρόμο και πέρνουν αυτό που θέλουν.

Μπορεί να είναι κατηγορηματικοί ή αλαζόνες αλλά στο τέλος

πάντα παρουσιάζονται σαν καλοί τύποι.

Μεγαλώνοντας, έβλεπα τις ταινίες του Harrison Ford δεκάδες φορές.

Αλλά πηγαίνοντας πίσω και ξαναβλέποντας τις ταινίες ως ενήλικας

συνειδητοποιώ κάτι άλλο που έχουν κοινό.

Κάτι... πιο σκοτεινό.

Κάτι που δεν είχα προσέξει σαν παιδί.

ή τουλάχιστον κάτι που δεν είχα τις κατάλληλες λέξεις να περιγράψω.

"Δεν ξέρω."

"Έχω ένα κακό προαίσθημα για αυτό."

"Ναι"

Αν κοιτάξουμε πέρα από το χάρισμά τους

ο Deckard, ο Han and ο Doctor Jones

όλοι τους συμπεριφέρονται άσχημα στις γυναίκες.

Σε αυτό το βίντεο, λοιπόν, θα κοιτάξουμε από κοντά

4 θρυλικές σκηνές από την καριέρα του Harrison Ford.

όλες απο τις οποίες απεικονίζουν ένα ανησυχητικό μοτίβο.

Κάθε μια ουσιαστικά παρουσιάζεται σαν μια σκηνή αποπλάνησης,

και καταλήγουν στην ίδια δυναμική.

Την δυναμική του θηρευτή και θηράματος.

Οι περισσότεροι κριτικόί συμφωνούν οτι "Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται" είναι

η καλύτερη ταινία από την τριλογία των Star Wars

Η ταινία παίρνει έναν πιο σκοτεινό τόνο και επικεντρώνεται

περισσότερο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων.Φωτίζοντας την σχέση

μεταξύ του Han Solo και της πριγκίπισσας Leia.

Τώρα κρατήστε στο μυαλό σας ότι ο Han και η Leia

δεν είχαν καμία ρομαντική σχέση μέχρι αυτό το σημείο

Στην πραγματικότητα, η αλληλεπίδρασή τους ήταν τεταμένη το λιγότερο.

"'Ασε με"

"Σσσσ..."

"Άσε με, σε παρακαλώ"

"Μην ενθουσιάζεσαι"

"Καπετάνιε, το να με κρατάς δεν είναι αρκετό για να με ενθουσιάσει"

"Συγνώμη, γλυκιά μου"

"Δεν έχουμε χρόνο για κάτι παραπάνω"

Θα ήθελα να επικεντρωθούμε σε μία συγκεκριμένη σκηνή.

Μια σκηνή, που συχνά αναφέρεται ως μια από τις πιο ρομαντικές

στην κινηματογραφική ιστορία.

Ας μετρήσουμε, πόσες φορές η πριγκίπισσα Leia

άμεσα ή έμμεσα δείχνει οτι δεν ενδιαφέρεται

στο φλερτ του Han.

1.Τον σπρώχνει μακριά

"Ει, μεγαλειότητα. Απλά προσπαθώ να βοηθήσω."

"Μπορείς σε παρακαλώ να σταματήσεις να με αποκαλείς έτσι. 2."Παρακαλώ σταμάτα"

"Σύμφωνοι, Leia"

"Το κάνεις τόσο δύσκολο ώρες ώρες"

"Το κάνω. Στ' αλήθεια το κάνω.

"Μπορείς να είσαι λίγο πιο ευγενική, όμως"

"Έλα παραδέξου το, κάποιες φορές πιστεύεις οτι είμαι εντάξει."

"Περιστασιακά, ίσως"

"'Οταν δεν συμπεριφέρεσαι σαν κάθαρμα" 3.Οπισθοχωρεί.

"Κάθαρμα?"

"Κάθαρμα?!"

"Μου αρέσει ο ήχος αυτού"

4."Σταμάτα το αυτό"

"Να σταματήσω, τι?"

5."Σταμάτα το"

"Τα χέρια μου είναι βρώμικα"

"Και τα δικά μου χέρια είναι βρώμικα"

"Τι φοβάσαι?"

"Φοβάμαι?"

"Τρέμεις"

¨Δεν τρέμω"

"Σου αρέσω επειδή είμαι κάθαρμα"

6.Κουνάει αρνητικά το κεφάλι

"Δεν έχεις πολλά καθάρματα στην ζωή σου"

"Τυχαίνει να μου αρέσουν οι καλοί άντρες"

7.Υπονοεί οτι δεν τον γουστάρει

"Είμαι καλός άντρας"

"Όχι δεν είσαι. Είσαι..."

8.Επιβαιβεώνει οτι δεν της αρέσει

Εκτός από την λειτουργεία της στην προώθηση της πλοκής, αυτή η σκηνή μας στέλνει

ένα σωρό μηνύματα για την αρρενωπότητα,

για τους άντρες,

και για τις σχέσεις με τις γυναίκες.

Η σκηνή κρατάει μόνο ενάμισι λεπτό περίπου

την διάρκεια κατά του οποίου, (η Leia) απορρίπτει το φλερτ του

οχτώ διαφορετικές φορές, με λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία,

και αυτός την αγνοεί και την περιφρονεί κάθε φορά.

Κάποιοι προφανώς θα διαφωνήσουν με το συγκεκριμένο διάβασμα της σκηνής.

Θα επισημάνουν πως σαν θεατές πρέπει να συμπεράνουμε οτι

η Leia παρά τις επαναλαμβανόμενες αντιρρήσεις της,

κρυφά το θέλει πολύ.

και οτι επομένως είναι καλό που ο Han περιφρονεί τις λέξεις της.

Δεν έχω καμία αμφιβολία οτι η σκηνή είχε σκοπό να διαβαστεί έτσι ακριβώς

και εντός αυτού βρίσκεται το πρόβλημα.

Το ανησυχητικό υπονοούμενο εδώ είναι οτι όταν οι γυναίκες λένε όχι,

δεν το εννοούνε πραγματικά.

Οτι όταν οι γυναίκες λένε όχι, είναι κάποιο παιχνίδι ερωτοτροπίας οπου καλά κορίτσια

το παίζουν δύσκολες,

και οτι επομένως οι άντρες είναι δικαιολογημένοι

στο να συνεχίζουν να τις πιέζουν

μέχρι τελικά να ενδώσουν.

Και ίσως, στον δεύτερο γνωστότερο ρόλο του,

ο χαρακτήρας του Harrison Ford συνεχίζει την ίδια

επιθετική συμπεριφορά. Indiana Jones..

όχι μόνο αρνείται να ακούσει τις γυναίκες όταν λένε όχι,

αλλά και χρησιμοποιεί δύναμη για να πάρει αυτό που θέλει.

"Σου επιτρέπω να ακολουθείς"

"Γιαυτο άσε .."

"το στοματάκι σου να ξεκουραστεί"

"Οκ, κούκλα."

"Τι εννοείς να ακολουθώ? Από τότε που μπήκες στο κλαμπ μου δεν έχεις καταφέρει να πάρεις τα μάτια σου από πάνω μου"

"Ο ναι?"

Στο τέλος του "Indiana Jones and The Temple of Doom"

η πρωταγωνίστρια, Willie Scott, έχει ξεκάθαρα μπουχτίσει

απο τις χαζομάρες του Indy

που έβαλαν την ζωή της σε κίνδυνο

τουλάχιστον δεκάδες φορές κατα την διάρκεια της ταινίας.

Οπότε όταν της προτείνει να τον συνοδέψει σε άλλη μία περιπέτεια,

η Willie τον απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη.

"Είναι μακρής δρόμος μέχρι το Delhi "

1."Οχι, ευχαριστώ"

"Όχι άλλες περιπέτειες μαζί σου δόκτορα Jones"

"Γλυκιά μου"

"Μετά από όλο τον ευχάριστο χρόνο που περάσαμε μαζί"

"Αν πιστεύεις οτι θα πάω μαζί σου στο Delhi, ή οπουδήποτε αλλού

μετά από όλα τα μπλεξίμτα που μου προκάλεσες,

2."ξανασκέψου το, κύριος"

3."Πηγαίνω σπίτι!"

"που ποτέ δεν σε ταΐζουν φίδια πριν σου ξεριζώσουν την καρδιά, σε παρασύρουν και σε μια καυτή τρύπα(?)"

"Αυτή δεν είναι ιδέα μου για ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ χρόνο"

Το κάνει ξεκάθαρο οτι δεν ενδιαφέρεται και φεύγει.

αλλά ο Indy δεν ακούει

"Με συγχωρείτε κύριε. Χρειάζομαι κάποιον για το Delhi, μπορείτε να μου δείξετε..." 4.Φεύγει

Την εμποδίζει βίαια από το να φύγει,

την τραβάει ξανά προς το μέρος του και την φιλάει.

Είναι σημαντικό να προσέξουμε εδώ οτι η Willie έχει γραφτεί

να ανταποκρίνεται θετικά στην επιθετική συμπεριφορά του Indy.

Η αντίδρασή της ενισχύει τον μύθο

οτι οι γυναίκες κρυφά το θέλουν.

Ακόμα και, ειδικά όταν ρητά λένε όχι.

Αυτή η σκηνή περιέχει ακόμη ένα οπισθοδρομικό μήνυμα.

Ένα σχετικό με τον θυμό των γυναικών. Αλλά θα γυρίσουμε σε αυτό σε λιγάκι.

Ας περάσουμε σε μια σκηνή

στην ταινία Indiana Jones and The Last Crusade, όπως και στην ταινία Temple of Doom,

ο Indy και η Elsa δεν είχαν καμία ρομαντική σχέση

μέχρι αυτό το σημείο.

"Κόφτο"

"Δεν είσαι θυμωμένη."

"ΌΧΙ?"

"Οχι."

"Σου αρέσει ο τρόπος που κάνω τα πράγματα."

"Είσαι τυχερός που δεν κάνω τα πράγματα σαν εσένα. "

"Θα βρισκόσουν ακόμη στην Venice pier"

"Τι νομίζεις οτι γίνεται εδω πέρα?"

"Απο την στιγμή που σε γνώρισα παραλίγω να αποτεφρωθώ,

να πνιγώ, να πυροβολιθώ, να γίνω δόλωμα για ψάρια."

"Είμαστε πιασμένοι σε κάτι μοχθηρό εδώ πέρα. Η υπόθεσή μου είναι"

"ο μπαμπάς βρήκε περισσότερα από όσα έψαχνε και μέχρι να είμαι σίγουρος,

θα συνεχίσω να κάνω τα πράγματα όπως πιστεύω οτι πρέπει να γίνουν."

"Πως τολμάς να με φιλήσεις?"

Και εδώ είναι που η αφήγηση ξεκινά να ενισχύει περισσότερες από αυτές τις επικίνδυνες ιδέες

σχετικά με το φλερτ. Αν αυτό ήταν το τέλος

θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν μάθημα στο τι δεν πρέπει να κάνουν οι άντρες.

Αλίμονο. Η Elsa έχει γραφτεί να επαναδιαβεβαιώνει

τους ίδιους επικίνδυνους μύθους

που μιλήσαμε και σεό λες τις σκηνές μέχρι στιγμής.

Η ιδέα οτι οι γυναίκες θέλουν μυστικά τους άντρες να αναγκάσουν τους εαυτούς τους σε αυτές.

Αυτές οι δύο σκηνές παρουσιάζονται χιουμοριστικά,

αλλά και στις δύο, ωστόσο ενισχύεται μια καταστροφική ιδέα.

Η ιδέα οτι ο θυμός των γυναικών δεν είναι αληθινός.

Οτι ο θυμός των γυναικών είναι αντ' αυτού πρόσκληση

στους άντρες να συνεχίσουν την πολιορκία τους.

Για αρκετή απο την ζωή μου, έλεγα πως το Blade Runner

ήταν η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών.

Δεν το λέω αυτό πια.

Το αριστούργημα του Ridley Scott του 1982

πιθανώς περιέχει το πιο ανατριχιαστικό παράδειγμα αυτου που ονόμαζε ο Harrison Ford

ρομαντικής σκηνής.

Η ταινία παρουσιάζει ένα βίαιο περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης

που διαπράττει ο πρωταγωνιστής, σαν ένα είδος αποπλάνησης

Πρώτα, ένα γενικό πλαίσιο

ο Rick Deckard μόλις ενημέρωσε την Rachel

ότι οι αναμνήσεις της είναι ψεύτικες και ότι δεν είναι έν ανθρώπινο ον,

όπως πίστευε προηγουμένως αλλά ένα μηχάνιμα.

Έχε στο νου, ότι είναι δουλειά του Deckard

να σκοτώνει ανδροειδές. Ανδροειδές σαν την Rachel.

Ο Deckard είναι μεθυσμένος και η Rachel είναι απελπισμένη,

και εκμεταλλεύεται αυτήν την ευάλωτη στιγμή

για να την φιλήσει.

1.καμία αντίδραση

Όταν δεν αποκρίνεται στο φλερτ του,

ξανακάνει κίνηση.

2.Αποτρεβιέται,

σηκώνεται, παίρνει το παλτό της, και κατευθύνεται γρήγορα προς την πόρτα.

Αλλά σαν όλες τις σκηνές που είδαμε προηγουμένως,

ο ήρωάς μας δεν δέχεται το όχι σαν απάντηση.

Εδώ είναι που περνάει την γραμμή σε σεξουαλική κακοποίηση.

Ο Deckard αντιδρά στην απόρριψη

με το να θυμώνει και να γίνεται βίαιος

ρίχνει μπουνιά στην πόρτα για να κλείσει, την τραβάει (Rachel),

την σπρώχνει στο παράθυρο, την εγκλωβίζει εκεί,

και μετά αναγκάζει ένα φιλί πάνω της καθώς τρυφερή μουσική ξεκινά να παίζει,

για να υποδείξει στο κοινό

ότι υποτίθεται πως πρέπει να το βρούμε αυτό ως αποπλανητικό / σέξι.

Η έμμεση απειλή βίας

βαραίνει τα πάντα στη σκηνή.

Αυτή η σκηνή περιλαμβάνει πολλά από τα ίδια επικίνδυνα μηνύματα

που είδαμε σε προηγούμενα παραδείγματα.

Ξανά, βλέπουμε το μύθο ότι οι γυναίκες κρυφά τα θέλουν όλα αυτά

και ξανά οτι οι γυναίκες θα αντιδράσουν θετικά στην αντρική βία. Είναι όλα εδώ.

Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα.

Βλέπουμε τον Deckard να χρησιμοποιεί την στρατιγική

ενός ανθρώπου που κακοποιεί συνεχώς.

Για να καταλάβεται τι εννοώ

Ας γυρίσουμε πίσω και να ξαναδούμε ενα μέρος της σκηνής.

Καθώς ο Deckard εγκλωβίζει την Rachel ανάμεσα σε αυτόν και το παράθυρο, την διατάζει να τον φιλήσει.

"Θέλω να με φιλήσεις"

όταν προσπαθεί να διαμαρτυρηθεί, δεν ακούει

"Δεν μπορώ να βασιστώ στις αναμνή..."

"Πές φίλα με"

και απαιτεί να του το ζητήσει.

"Φίλα με"

Απλά για να είμαστε όλοι ξεκάθαροι στο τι γίνεται εδώ,

ο Deckard αναγκάζει την Rachel να του δώσει συναίνεση,

κάτω απο την απειλή της βίας, αφού της επιτέθηκε σωματικά

και την εγκλώβισε στο διαμέρισμά του.

"Σε θέλω"

"Σε θέλω"

¨Ξανά"

"Σε θέλω"

Αυτό που κάνει ο Deckard είναι μετατοπίζει την ευθήνη

και το φταίξιμο της επίθεσης μακριά από τον εαυτό του

και πάνω στην Rachel. Την αναγκάζει

για να κάνει την επίθεση δικό της λάθος.

Την αναγκάζει στην κυριολεξία να το "ζητήσει.

Αυτή είναι μια ειδικά ύπουλη μορφή

συναισθηματικής χειραγώγησης που χρησιμοποιείται συχνά από άντρες

που διαπράττουν οικογενειακή βία.

Το Blade runner αφορά έναν άντρα σε κρίση,

έναν άντρα αβέβαιο για την δουλειά του, την θέση του στον κόσμο και την ίδια του την ανθρωπότητα.

Αλλά αντί να αντιμετωπίσει την εσωτερική του πάλη,

ο Deckard επιβεβαιώνει την ίδια του την δύναμη

ασκώντας δύναμη προς τις γυναίκες και ειδικότερα την Rachel.

Με πολλούς τρόπους, ο Harrison Ford αντιπροσωπεύει

το πρότυπο ολόκληρου του Αμερικανικού Χόλυγουντιανού ανδρισμού.

Καθ' όλη τη διάρκεια του 80' και 90', ήταν σχεδόν

ασυναγώνιστο κινηματογραφικό πρότυπο.

Οι ταινίες του προσέφεραν μαθήματα στο πως να είσαι άντρας,

πως να είσαι ένας καλός άντρας, πως να είσαι ο ήρωας.

Αλλά μας δίδαξαν παράλληλα ότι η επιθετική σεξουαλική συμπεριφορά

είναι κάτι που οι γυναίκες θαυμάζουν

και ότι οι νεαροί άντρες και τα αγόρια πρέπει να μιμηθούν.

Η πρακτική του να εισβάλεις στο προσωπικό χώρο μιας γυναίκας,

να της την πέφτεις επιθετικά πολλαπλές φορές και

να την βάζεις σε μια πολύ δύσκολη θέση να πρέπει να σε απορρίψει.

Αυτές είναι στρατηγικές βγαλμένες απο βιβλία pickup artist.

Είναι ο επιθετικός τρόπος σκέψης που είναι σο κέντρο αυτού

που συχνά ονομάζουμε κουλτούρα βιασμού.

Ταινίες που μπερδεύουν τον εξαναγκασμό ή την κακοποίηση

για αποπλάνηση, βεβαίως και δεν είναι περιορισμένες

μόνο στην φιλμογραφία του Harrison Ford.

Οι συμβάσεις της επιθετικής ανδρικότητας

είναι μέρος μιας μακράς παράδοσης των Χολιγουντιανών

ταινιών, των τηλεοπτικών εκπομπών και της μουσικής.

Στις τρείς δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του Blade Runner

πολύ λίγα έχουν αλλάξει όσον αφορά

την Χολιγουντιανή ανδρικότητα.

Για παράδειγμα αυτή η σκηνή από την ταινία Spectre.

Η πιο πρόσφατη ταινία James Bond

που κυκλοφόρησε το 2015

"Τον σκότωσες...Έτσι δεν είναι?"

"Τον άντρα μου"

"Ήταν ένας δολοφόνος"

"Πίστεψέ με δεν θα το πάρει προσωπικά"

Η κίνηση και το μπλοκάρισμα αυτης της σκηνής, λένε όλη την ιστορία.

και μας είναι οικία. Προσέξτε πως ο Bond

προχωράει συνεχώς μπροστά προς αυτήν και

αυτή πηγαίνει συνεχώς προς τα πίσω.

Ο James Bond είναι στο ρόλο του θηρευτή

καθώς παραφυλάει αργά και παγιδεύει τη λεία του.

Η έμεσση απειλή της βίας του Bond,

διαποτίζει τα πάντα σε αυτή την αλληλεπίδραση.

Όπως κάνει με τον Deckard στο Blade Runner.

Ξανά, βλέπουμε την βίαιη φύση

αυτής της σκηνής, να παρουσιάζεται απο την ταινία

ως ένα είδος παραπλάνησης. Η ταινία μας λέει οτι οι άντρες δεν χρειάζεται να ακουνε τις γυναίκες,

Ότι πρέπει να παίρνουν ότι θέλουν, και με την βία αν χρειαστεί.

Ότι μόλις στριμωχτούν, μόλις εκβιαστούν, οι γυναίκες θα παραδεχτούν τελικά,

ότι το ήθελαν κρυφά από την αρχή, ακόμη και αν είπαν όχι

Οπώς είδαμε να απεικονίζεται στις προηγούμενες ταινίες,

οι άνδρες στον πολιτισμό μας κοινωνικοποιούνται να πιστέυουν,

ότι είναι αποδεκτό να πιέζεις και να εξαναγκάζεις γυναίκες.

Όταν οι γυναίκες λένε όχι,

ο Han Solo, ο Indiana Jones, και ο Rick Deckard, δεν τις ακούνε.

Αυτοί, όπως πολοί αλλόι άντρες στην κουλτούρα μας,

αντ' αυτού ακούνε, όχι ακόμη

ή συνέχισε να προσπαθείς.

Παρά τα διδάγματα της Χολιγουντιανής ανδρικότητας,

όταν οι γυναίκες υποδυκνύουν οτι δεν ενδιαφέρονται για κάτι, δεν εννοούν ποτέ συνέχισε να προσπαθείς.

Η έλειψη ενως ξεκάθαρου όχι, ή ακομη ένα απρόθυμο ναι, δεν είναι αρκετά.

Διότι αν είναι μόνο αυτά που απαιτούνται, ανοίγει τις πόρτες για μορφές εξαναγκασμού και χειραγώγησης.

Και είναι αυτονόητο, οτι ο εξαναγκασμός και η χειραγώγηση δεν έχουν καμία θέση σε ρομαντικές ή σεξουαλικές σχέσεις.

Αντίθετα αυτό που θα έπρεπε να ψάχνουμε, είναι ένα ενθουσιώδης ναι.

Το καταφατικό ή ενθουσιώδης πρότυπο συναίνεσής

ενθαρύνει την ανοιχτή και την ενεργητική επικοινωνία, αμοιβαίο ενθουσιασμό και σεβασμό.

"Σου αρέσει?"

"Αν μου αρέσει?.. Το λατρεύω"

"Θα μπορούσα να σε φιλήσω...Θα μπορούσα ...εννοώ θα ήθελα...εμμ..μπορώ?Εννοώ μπορούμε?"

"περίμενε τι?"

"Μπορούμε"