Peter Diamandis: Bolluk geleceğimiz

TED2012 sahnesinde, Peter Diamantis iyimserliği savunuyor -- önümüzdeki zorlukları icatlarla, yeniliklerle ve yaratıcılıkla çözeceğimizi. "Bir sürü problemimizin olmadığını söylemiyorum; kesinlikle var. Ama nihayetinde, onları deviririz."

(Alkış)

(Video) Spiker: Tehditler, Bin Ladin'in ölümünün ardından, arttı.

İkinci Spiker: Somali'de Kıtlık.

Üçüncü Spiker: Polis biber gazı. Dördüncü Spiker: Amansız karteller.

Beşinci Spiker: Kostik gezi gemileri. Altıncı Spiker: Sosyal çürüme.

Yedinci Spiker: 65 ölü. Sekizinci Spiker: Tsunami uyarısı. Dokuzuncu Spiker: Siber-saldırılar

Birkaç Spiker: Uyuşturucu savaşı. Kitle imha. Kasırga.

Gerileme. Gecikme. Kıyamet. Mısır.

Suriye. Kriz. Ölüm.

Felaket. Aman Tanrım.

Peter Diamantis: Bunlar son altı ayda topladığım

kliplerden sadece bazıları --

Rahatça son altı gün

yada son altı yıl da olabilirdi.

Demek istediğim haber yayın organlarının

bize olumsuz haberler vermeyi tercih ettiği,

çünkü dikkatimiz bunlara çekiliyor.

Ve bunun çok iyi de bir nedeni var.

Her günün her saniyesinde,

algılarımız bize beynimizin işleyebileceğinden

çok daha fazla veri getirir.

Ve bizim için hayatta kalmaktan

daha önemli bir şey olmadığı için,

bütün o verilerin ilk durağı

amigdala adı verilen,

temporal lopun eskiden kalma bir kıymığıdır.

Şimdi, amigdala bizim erken uyarı dedektörümüz,

bizim tehlike dedektörümüz.

Bütün veriyi düzenler ve inceler,

çevrede bize zarar verebilecek herhangi birşey arar.

O yüzden bir düzine haber arasında

biz özellikle

olumsuz olanlara bakacağız.

Ve o eski gazetecilik lafı,

"Kanıyorsa manşettir,"

çok doğru.

Dolayısıyla, haftanın yedi günü, günün 24 saati

bize olumsuz haber ulaştıran

bütün dijital aletlerimizi düşünecek olursak,

olumsuz olmamız hiç şaşırtıcı değil.

İnsanların dünyanın kötüye gittiğini

düşünmeleri hiç şaşırtıcı değil.

Ama, belki de, durum böyle değildir.

Belki de,

bize getirilen, gerçekte

olanların çarpıtılmışlarıdır.

Belki de, son yüzyılda, bir etkiler serisi

sayesinde kaydettiğimiz

muazzam gelişme

gerçekte o kadar hızlanıyordur ki,

önümüzdeki otuz yıl içerisinde bir bolluk dünyası

yaratacak potansiyelimiz vardır.

Şimdi bir sürü problemimiz

olmadığını söylemiyorum --

iklim krizi, türlerin yokoluşu,

su ve enerji sıkıntısı -- tabi ki var.

Ve biz insanlar olarak, problemleri

çok önceden görmede çok daha iyiyiz,

ama nihayetinde onları deviririz.

O yüzden,

nereye gittiğimizi görebilmek için

bu son yüzyılın ne olduğuna bakalım.

Son yüzyılda,

insanların ortalama yaşam süresi iki katından fazla arttı,

dünyada, enflasyona göre düzeltilmiş

ortalama kişi başına düşen gelir üç katına çıktı.

Çocuk ölümleri

onda birine düştü.

Buna gıda, elektrik, ulaşım,

iletişim maliyetlerinin

10 ila 1,000'de birine düşmüş olmalarını ekleyin.

Steve Pinker bize aslında

insan tarihinin en huzurlu

döneminde yaşadığımızı gösterdi.

Ve Charles Kenny

son 130 yılda küresel okuryazarlığın yüzde 25'den

yüzde 80'in üzerine çıktığını.

Gerçekten olağandışı bir zamanda yaşıyoruz.

Çoğu insan bunu unutuyor.

Ve beklentilerimizi de yükselttikçe yükseltiyoruz.

Hatta, yoksulluğun ne demek olduğunu yeniden tanımlıyoruz.

Şunu düşünün, bugün Amerika'da

yoksulluk sınırının altındaki çoğu insanın

yine de elektiriği, suyu, tuvaletleri, buzdolapları,

televizyonu, cep telefonları,

klimaları ve arabaları var.

Geçen yüzyılın en zengin soyguncu baronları, gezengendeki imparatorlar

böylesi lüksleri hayal bile edemezdi.

Bunun çoğunun altında yatan

teknolojidir,

ve son zamanlarda

üssel olarak büyüyen teknolojilerdir.

İyi arkadaşım Ray Kurzweil

gösterdi ki, bilgi teknolojisi olan herhangi bir alet

bu eğriye giriyor, Moore Kanunu dahilinde,

ve her 12 ila 24 ayda

fiyat performansı iki katına çıkıyor.

İşte bu yüzden cebinizdeki cep telefonu

70'lerin süperbilgisayarından kelimenin tam anlamıyla

milyon kat daha ucuz ve bin kat daha hızlı.

Şimdi bu eğriye bakın.

Bu, son yüzyıllarda Moore Kanunu.

Bu eğriden iki şeyi farketmenizi istiyorum.

Birincisi, ne kadar pürüzsüz olduğu --

iyi zamanda ve kötü zamanda, savaşta ve barışta,

gerileme, çökme ve yükselme zamanında.

Bu daha hızlı bilgisayarlar yapmak için

daha hızlı bilgisayarlar kullanılıyor olmasının sonucu.

Bizim büyük zorluklarımızın hiçbiri için yavaşlamıyor.

Ve ayrıca, solda kanun eğrisinde

çizilmiş olmasına rağmen,

yukarı doğru eğriliyor.

Teknolojinin hızlanmasının hızının kendisi

hızlanıyor.

Ve bu eğride, Moore Kanunu üzerinde,

hepimize açık olan bir sürü

olağanüstü güçlü teknolojiler var.

Bulut bilişim,

benim Autodesk'deki arkadaşlarımın sonsuz bilişim dedikleri;

sensör ve ağlar; robotbilim;

3D baskı, yani gezegen çevresinde kişiselleştirilmiş üretimin

demokratize edilme ve dağıtılma yetisi;

sentetik biyoloji;

yakıtlar, ilaçlar ve gıdalar;

dijital tıp; nanomateryaller ve yapay zeka.

Yani, kaçınız IBM'in Watson'ının Jeopardy'yi

kazanmasını seyretti?

Yani, destansıydı.

Hatta, manşetleri araştırıp

bulabileceğim en iyi gazete manşetini aradım.

Ve buna bayılıyorum: "Watson İnsan Rakiplerine Üstün Geldi."

Jeopardy kolay bir oyun değil.

İnsan dilinin nüansları hakkında,

Ve lütfen hayal edin,

cep telefonu olan her kişiye açık

bulutta böylesi yapay zekalar.

Dört yıl önce burada TED'de

Ray Kurzweil ve ben yeni bir üniversite kurduk,

Tekillik Üniversitesi.

Ve öğrencilerimize bütün bu teknolojileri

ve özellikle de bunların, insanlığın büyük zorluklarını çözmek için

nasıl kullanılabileceklerini öğretiyoruz.

Ve her yıl onlardan

on yılda bir milyar insanın hayatını

olumlu bir şekilde etkileyecek

bir şirket yada ürün yada hizmet başlatmalarını istiyoruz.

Bunu düşünün, tam anlamıyla, bir grup öğrencinin,

bugün, bir milyar insanın hayatına dokunabileceği gerçeğini.

30 yıl önce bu kulağa gülünç gelirdi.

Bugün aynen bunu yapmış olan

bir düzine şirket sayabiliriz.

Bolluk yaratmayı düşündüğüm zaman,

konu gezegendeki herkes için lüks bir hayat yaratmak değil;

imkan dolu bir hayat yaratmak.

Nadir olanı almak

ve onu bollaştırmak.

Bakın, nadirlik bağlamsaldır,

ve teknoloji kaynakları boşa çıkaran bir etkidir.

Size bir örnek vereyim.

İşte bu 3. Napolyon hakkında

1800'lerin ortalarında geçen bir hikaye.

O, soldaki tip.

Siyam Kralı'nı

yemeğe çağırmış.

Napolyon'un bütün askerleri

gümüş çatal bıçaklarla yemiş,

Napolyon'un kendi altın çatal bıçaklarla.

Ama Siyam Kralı,

o aluminyum çatal bıçaklarla yemiş.

Görüyorsunuz, aluminyum

gezegendeki en değerli metaldi,

altın ve platinden daha değerli.

Washington Anıtı'nın tepesinin

aluminyumdan yapılmış olmasının nedeni bu.

Anlayacağınız, Dünya'nın kütlesel olarak yüzde 8.3'ünün

aluminyum olmasına rağmen,

saf metal olarak çıkmıyor.

Hep oksijen ve silikatlarla bağlı.

Ama sonra elektroliz teknolojisi çıktı

ve aluminyumu tam anlamıyla o kadar ucuzlattı ki

biz onu kullan-at mentalitesiyle kullanıyoruz.

O yüzden bu benzetmeyi ileriye yansıtalım.

Enerji sıkıntısını düşünüyoruz.

Bayanlar ve baylar,

yılda kullandığımızın

5,000 katı enerjiyle

yıkanan bir gezegende yaşıyoruz.

Her 88 dakikada bir, 16 teravat enerji

Dünya'nın yüzeyine çarpıyor.

Konu nadir olma değil,

konu ulaşılabilirlik.

Ve burada iyi haberler var.

İlk kez, bu sene,

Hindistan'da, güneşten üretilmiş elektiriğin maliyeti

dizelden üretilmiş elektriğin maliyetinin yüzde 50'si --

8.8 rupiye karşı 17 rupi.

Güneşin maliyeti geçen sene yüzde 50 düştü.

Geçen ay, MIT, bu on yılın sonuna kadar

Birleşik Devletler'in güneşli kısımlarında

ulusal ortalamada

güneş enerjisinin kilovat başına 15 sent yerine

6 sent olacağını

gösteren bir çalışma yayınladı.

Ve bol enerjimiz olursa,

bol da suyumuz olur.

Şimdi su savaşlarından bahsediyoruz.

1990'da, Carl Sagan

tam Satürn'ü geçerken Voyager uzaymekiğini

geri Dünyaya doğru çevirdiğinde,

hatırlıyor musunuz?

Ünlü bir fotoğraf çekmişti. Adı neydi?

"Soluk Mavi Bir Nokta"

Çünkü bir su gezegeninde yaşıyoruz.

Yüzde 70'i su ile kaplı bir gezegende yaşıyoruz.

Evet, yüzde 97.5'i tuzlu su,

yüzde ikisi buz,

ve gezegendeki suyun yüzde yarımı için kavga ediyoruz,

ama burada da umut var.

Ve kullanıma açılacak olan teknoloji var,

10, 20 yıl sonra değil,

hemen şimdi.

Gelmekte olan nanoteknoloji var, nanomateryaller.

Bu sabah Dean Kamen ile yaptığım konuşmada,

en büyük Kendin-Yap yenilikçilerden,

sizinle paylaşmak istiyorum -- bunun için bana izin verdi --

çoğunuzun duymuş olabileceği gibi

teknolojisinin adı Slingshot,

küçük bir yurt-odası buzdolabı boyutunda birşey.

Litresi iki sentten daha ucuza

herhangi bir kaynaktan -- tuzlu su, pis su, tuvalet --

günde bin litre temiz içme suyu

üretebiliyor.

Coca-Cola'nın yönetim kurulu başkanı

bunun yüzlerce ünitesini, gelişen dünyada,

test etmeyi onayladı.

Ve eğer işe yararsa,

ki yarayacağına her türlü güvenim var,

Coca-Cola bunu küresel olarak,

gezegendeki 206 ülkede

kullanmaya başlayacak.

İşte, bugün varolan, bu teknolojiyle güçlendirilmiş

böylesi yenilik.

Ve bunu cep telefonlarında gördük.

Allahım, 2013'ün sonunda

gelişen dünyada yüzde 70

cep telefonu penetrasyonuna ulaşacağız.

Düşünün,

Kenya'nın ortasında cep telefonlu bir Masai savaşçısının,

25 yıl önce Başkan Reagan'dan

daha iyi mobil iletişimi var.

Ki, eğer bir akıllı telefondan Google'a girmişlerse,

15 sene önce Başkan Clinton'ın sahip olduğundan

daha çok bilgi ve istihbarata erişimleri var.

Onlar kimsenin tahmin edemeyeceği kadar

bilgi ve iletişim bolluğu olan bir dünyada yaşıyorlar.

Daha da iyisi,

sizlerin ve benim

onlar ve yüzlerce bin dolar harcayıp aldığımız --

GPS, HD video ve durağan görüntüler,

kütüphaneler dolusu kitaplar ve müzik,

tıbbi teşhis teknolojisi --

şimdi tam anlamıyla cep telefonunuza

maddesellikten ve parasallıktan çıkmış olarak geliyor.

Belki de en iyi kısmı

sağlık konusunda geliyor olanlar.

Geçen ay, Qualcomm Vakfı ile, 10 milyon dolarlık Qualcomm X Ödülü

denen bir şeyi açıklamanın zevkini yaşadım.

Dünyadaki takımlara, esasen, bütün bu teknolojileri,

onunla konuşabileceğiniz, çünkü yapay zekası olan,

üzerine öksürebileceğiniz, iğne ucuyla parmaktan kan alabilecek

mobil bir cihazda birleştirmeleri için

meydan okuyoruz.

Ve kazanmak için, aletin sizi heyet-onaylı bir doktorlar takımından

daha başarılı bir şekilde teşhis etmesi lazım.

Yani tam anlamıyla, bu aleti

doktorların olmadığı, hastaların yüzde 25'inin

ve sağlık çalışanlarının yüzde 1.3'ünün bulunduğu

gelişen dünyanın ortasında hayal edin.

Bu aletin, tanımadığı bir

RNA yada DNA virusünü taradığında

Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezini aradığını,

ve kütlesel salgını baştan engellediğini.

Ama bolluk dünyasını doğurmak için

en büyük etki burada, burada.

Yükselen milyar adını veriyorum.

İşte buradaki beyaz çizgiler nüfus.

Dünya'da yedi milyar çizgisini yeni geçtik.

Ki bu arada,

nüfus patlamasına karşı en iyi koruma

dünyayı eğitmek

ve sağlıklı yapmak.

2010'da

çevirim içi, bağlantılı

iki milyardan biraz az insan vardı.

2020'ye kadar,

internet kullanıcıları iki milyardan

beş milyara çıkacak.

Daha önce haber almadığımız

üç milyar yeni akıl

küresel sohbete katılıyorlar.

Bu insanlar ne isteyecek?

Ne tüketecekler? Ne arzulayacaklar?

Ve ekonomik çöküş yaşayacağımız yere

gelmiş geçmiş en büyük ekonomik enjeksiyonu yaşamak üzereyiz.

Bu insanlar

ekonomiye katılacak olan

onlarca trilyon doları temsil ediyorlar.

Ve Tricorder'ı kullanarak

daha sağlıklı,

ve Khan Akademisini kullanarak daha iyi eğitimli olacaklar,

ve 3D yazıcılar ve sonsuz bilişimi

tam anlamıyla kullanabilmeleri sayesinde

her zamankinden daha üretken [olabilecekler].

Peki, insanlığın yükselen, sağlıklı, eğitimli, üretken

üç milyar üyesi

bize ne getirebilir?

Daha önce haber almadığımız bir grup sese ne dersiniz?

Peki ya, nerede olurlarsa olsunlar

bastırılmışlara

ilk kez, duyulmak için

ve harekete geçmek için ses sağlamak?

Bu üç milyar insan ne getirecek?

Tahmin bile edemeyeceğimiz katkılara ne dersiniz?

X Ödülünde öğrendiğim bir şey var ki,

net bir odağı olan tutkuları tarafından

hareket ettirilen küçük grupların

olağanüstü şeyler yapabildikleri,

geçmişte yalnızca büyük kuruluşların ve hükümetlerin

yapabildiği şeyler.

Beni gerçekten heyecanlandıran

bir hikayeyi paylaşmama ve onunla kapatmama izin verin.

Bazılarınızın duymuş olabileceği bir program var.

Foldit adında bir oyun.

Seattle'da Wahington Üniversitesi'nden çıktı.

Ve bu,

bireylerin bir amino asit dizisini sahiden alıp da

proteinin nasıl kıvrılacağını çözdükleri bir oyun.

Ve nasıl kıvrıldığı, yapısını ve fonksiyonunu belirliyor.

Ve tıptaki araştırmalar için çok önemli.

Ve şimdiye dek bir süperbilgisayar problemiydi.

Ve bu oyun, üniversite profesörleri ve benzerleri

tarafından oynandı.

Ve çevirimiçi olup bu oyunu oynamaya başlayan

tam anlamıyla yüzbinlerce kişi var.

Ve gösterdi ki, aslında bugün,

insanların düzen tanıma mekanizması

protein kıvırmada en iyi bilgisayardan daha iyi.

Ve bu bireyler gidip

dünyanın en iyi protein kıvırıcısı kimmiş diye baktıklarında,

bir MIT profesörü değildi,

bir CalTech öğrencisi değildi,

İngiltere, Manchester'dan,

gün içinde,

bir rehabilitasyon kliniğinde yönetici asistanı,

ve geceleri dünyanın en iyi protein kıvırıcısı olan bir kadındı.

Bayanlar ve baylar,

bana geleceğe dair

muazzam bir güven veren,

artık bireysel olarak dünyanın büyük zorlukları ile

başa çıkmak için güçlendirilmiş olduğumuz gerçeğidir.

Bu üssel teknoloji ile aletlerimize sahibiz.

Kendin-Yap yenilikçisinin tutkusuna sahibiz.

Tekno-hayırseverin kapitaline sahibiz.

Ve çevirimiçi olup,

büyük zorlukları çözmek için,

yapmak zorunda olduğumuzu yapmamız için

bizimle çalışacak üç milyar yeni akla sahibiz.

Önümüzdeki olağanüstü onyıllara doğru yaşıyoruz.

Teşekkür ederim.

(Alkış)