Πώς οι γυναίκες φέρνουν την επανάσταση στη Ρουάντα

Το 1996, η Άγκνες Μπιναγουάχο γύρισε πίσω στη Ρουάντα μετά τη γενοκτονία της. Σκέφτηκε να φύγει εν μέσω της σαρωτικής καταστροφής, αλλά οι γυναίκες της κοινότητάς της την παρακίνησαν να μείνει και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση -- και είναι χαρούμενη που το έκανε. Σε μια συναρπαστική ομιλία, η Μπιναγουάχο αναλογίζεται τη δουλειά της ως πρώην Υπουργός Υγείας της Ρουάντα και συζητά για τη νέα της πρωτοβουλία για την εκπαίδευση των γυναικών στη χώρα, η οποία επιδιώκει να δημιουργήσει ένα από τα μεγαλύτερα επίπεδα φυλετικής ισότητας παγκοσμίως.

Αυτή η ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική κοινότητα/ομάδα. Διαβάστε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

Γύρισα πίσω στο σπίτι μου στη Ρουάντα

δύο χρόνια μετά τη γενοκτονία
των Τούτσι το 1994.

Η χώρα ήταν κατεστραμμένη.

Τα παιδιά που φρόντιζα στα νοσοκομεία

πέθαιναν από ιάσιμες παθήσεις,

επειδή δεν είχαμε εξοπλισμό
ή φάρμακα για να τα σώσουμε.

Μπήκα στον πειρασμό
να μαζέψω τα πράγματά μου και να φύγω.

Αλλά αμφιταλαντευόμουν.

Επειδή είμαι αφοσιωμένη
στην κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα,

και υπήρχαν συνολικά μόνο πέντε παιδίατροι

για εκατομμύρια παιδιά στη Ρουάντα,

αποφάσισα να μείνω.

Ανάμεσα στους ανθρώπους
που με κινητοποίησαν να μείνω,

ήταν κάποιες φανταστικές
γυναίκες της Ρουάντα.

Κάποιες γυναίκες που αντιμετώπισαν
τη γενοκτονία και επέζησαν.

Έπρεπε να ξεπεράσουν
αφάνταστο πόνο και ταλαιπωρία.

Κάποιες από αυτές μεγάλωναν παιδιά
που συνέλαβαν με βιασμό.

Άλλες πέθαιναν σιγά σιγά από HIV

και συγχώρησαν τους εγκληματίες,
που εκούσια τις μόλυναν

χρησιμοποιώντας τον HIV
και τον βιασμό ως όπλο.

Έτσι, λοιπόν, με ενέπνευσαν.

Αν μπόρεσαν αυτές να το κάνουν,

μπορώ να μείνω και
να προσπαθήσω για το καλύτερο.

Αυτές οι κυρίες
ήταν πραγματικά ακτιβίστριες

της ειρήνης και συμφιλίωσης.

Μας έδειξαν πώς
να ανοικοδομήσουμε μια χώρα

ώστε τα παιδιά και τα εγγόνια μας
να έχουν, μια μέρα,

ένα μέρος να μπορούν
να αποκαλούν σπίτι με υπερηφάνεια.

Και μπορεί να αναρωτηθείτε

πού οδήγησε τη χώρα μας
αυτή η αλλαγή στη νοοτροπία.

Σήμερα, στη Ρουάντα,

έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό
γυναικών στο κοινοβούλιο.

(Χειροκρότημα)

Περιμένετε μέχρι να σας πω το ποσοστό --

εξήντα ένα τοις εκατό.

(Χειροκρότημα)

Σήμερα, έχουμε την καλύτερη καμπάνια
για τον εμβολιασμό των παιδιών

με το 93% των κοριτσιών
να έχουν εμβολιαστεί ενάντια στον HPV --

(Χειροκρότημα)

για να προστατευτούν
από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας

Σε αυτή τη χώρα, είναι το 54%.

(Γέλια)

Έχουμε μειώσει
την παιδική θνησιμότητα κατά 75%,

τη μητρική θνησιμότητα κατά 80%.

Στις αρχές του 2000,

εννέα γυναίκες πέθαιναν καθημερινά

λόγω της γέννας και της εγκυμοσύνης.

Σήμερα, είναι περίπου δύο.

Είναι μια ατέλειωτη ατζέντα.

Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Οι δύο είναι ακόμα πάρα πολλές.

Όμως, όντως πιστεύω
ότι αυτά τα αποτελέσματα

υπάρχουν επειδή έχουμε
μεγάλο αριθμό γυναικών

σε θέσεις εξουσίας;

Το πιστεύω.

(Γέλια)

Υπάρχει -- ναι--

(Χειροκρότημα)

υπάρχει μια έρευνα
στον αναπτυσσόμενο κόσμο

που δείχνει ότι αν βελτιώσεις
τη θέση των γυναικών,

βελτιώνεις την κατάσταση
της κοινότητας όπου ζούνε.

Έως και 47% μείωση
στην παιδική θνησιμότητα.

Ακόμα και στη χώρα που είμαστε τώρα,

είναι αλήθεια.

Υπάρχει μια έρευνα από μια κυρία
που ονομάζεται Πατρίτσια Χόμαν,

που προέβλεψε
πως αν οι γυναίκες και οι άντρες

αντιμετωπίζονταν με ισότητα
από την κρατική νομοθεσία,

θα υπήρχε πτώση κατά 14,5%
στην παιδική θνησιμότητα

στην Αμερική!

Γνωρίζουμε λοιπόν, ότι οι γυναίκες,

όταν χρησιμοποιούν τις δεξιότητές τους
σε ηγετικές θέσεις,

ενισχύουν ολόκληρο τον πληθυσμό
για τον οποίον είναι υπεύθυνες.

Και φανταστείτε τι θα γινόταν

αν οι γυναίκες ήταν ίσες
με τους άνδρες σε όλο τον κόσμο.

Πόσο μεγάλο όφελος
θα μπορούσαμε να περιμένουμε.

Ναι;

Ε ναι.

(Χειροκρότημα)

Γιατί γενικότερα,

έχουμε διαφορετικό τρόπο ηγεσίας,

περισσότερο ανοιχτό προς όλους,

με περισσότερη ενσυναίσθηση,

με περισσότερο ενδιαφέρον
για τα μικρά παιδιά.

Και αυτό κάνει τη διαφορά.

Δυστυχώς, το ιδανικό
δεν υπάρχει στον κόσμο

και η διαφορά μεταξύ ανδρών
και γυναικών σε ηγετικές θέσεις

είναι πολύ μεγάλη.

Η ανισότητα των φύλων είναι ο κανόνας
στην πλειοψηφία των επαγγελμάτων,

ακόμα και στην παγκόσμια υγεία.

Έχω μάθει πως αν επικεντρωθούμε
στην εκπαίδευση των γυναικών

βελτιώνουμε θετικά τις ζωές τους,

καθώς και την ευημερία της κοινότητας.

Για αυτό τώρα, αφιερώνω τη ζωή μου
στην εκπαίδευση.

Και αυτό είναι απόλυτα εναρμονισμένο
με το αίσθημα μου για ισότητα

και την αναζήτησή μου
για κοινωνική δικαιοσύνη,

γιατί αν θέλετε να αυξήσετε
την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας,

πρέπει πρώτα να αυξήσετε την πρόσβαση
στην εκπαίδευση για την υγεία.

Έτσι, με φίλους και συνεργάτες,
χτίζουμε ένα όμορφο πανεπιστήμιο

στη βόρεια ύπαιθρο της Ρουάντα.

Εκπαιδεύουμε τους φοιτητές μας

να παρέχουν ποιοτική, δίκαιη,
ολιστική φροντίδα

σε όλους, χωρίς να αφήνουν κανέναν εκτός,

εστιάζοντας στους ευάλωτους,
κυρίως σε γυναίκες και παιδιά,

οι οποίοι, κατά παράδοση,
είναι οι τελευταίοι που εξυπηρετούνται.

Τους μετατρέπουμε σε ηγέτες

και τους δίνουμε ηγετικές ικανότητες
και ικανότητες προάσπισης

για να γίνουν φορείς της αλλαγής

της κοινωνίας όπου θα βρίσκονται,

ώστε να μπορέσουν
να χτίσουν συστήματα υγείας

που να τους επιτρέπουν να φροντίζουν
τους ευπαθείς όπου βρίσκονται.

Και πράγματι, υπάρχει αλλαγή.

Επειδή προς το παρόν,

η ιατρική εκπαίδευση, για παράδειγμα,

παρέχεται σε ιδρύματα
που βρίσκονται σε πόλεις,

εστιάζοντας σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας
και δεξιότητες, κλινικές δεξιότητες,

για να εφαρμόζονται στα ιδρύματα.

Εμείς εστιάζουμε επίσης,
στις ποιοτικές κλινικές δεξιότητες,

αλλά με μια βιο-κοινωνική προσέγγιση
προς την πάθηση του ασθενούς,

με τη φροντίδα να δίνεται εκεί
όπου ζούν οι άνθρωποι,

και με νοσηλεία μόνο όταν χρειάζεται.

Και επίσης,

μετά από τέσσερα με εφτά χρόνια
κλινικής εκπαίδευσης στις πόλεις,

οι νέοι απόφοιτοι δεν θέλουν
να επιστρέψουν στις αγροτικές περιοχές.

Για αυτό έχουμε χτίσει το Πανεπιστήμιο
Παγκόσμιας Ισότητας Υγείας,

πρωτοβουλία Συνεργατών Υγείας,

στη βόρεια ύπαιθρο της Ρουάντα.

(Χειροκρότημα)

Οι φοιτητές μας

είναι προορισμένοι να αλλάξουν τον κόσμο.

Θα έρθουν από παντού,
είναι παγκόσμιο πανεπιστήμιο,

και θα λάβουν ιατρική εκπαίδευση δωρεάν

υπό έναν όρο:

θα πρέπει να υπηρετήσουν
τους ευάλωτους ανά τον κόσμο

για έξι με εννέα χρόνια.

Θα κρατήσουν τους μισθούς
για αυτούς και τις οικογένειές τους,

αλλά θα επιστρέψουν τη γνώση που δίνουμε
με ποιοτικές κλινικές υπηρεσίες,

ειδικότερα προς τους ευάλωτους.

Και για να το πετύχουμε,

υπογράφουν ένα συμφωνητικό
στην αρχή ότι θα το κάνουν,

ένα δεσμευτικό συμφωνητικό.

Δεν θέλουμε χρήματα.

Εμείς κινούμε το χρήμα.

Αλλά αυτοί θα το μετατρέψουν
σε ποιοτικές υπηρεσίες για όλους.

Γι' αυτό, φυσικά,

χρειαζόμαστε μια δυνατή ατζέντα
για τη φυλετική ισότητα.

Και σε όλα μας τα μαθήματα,
στα μεταπτυχιακά,

τουλάχιστον το 50% είναι γυναίκες.

(Χειροκρότημα)

Και είμαι περήφανη να πω,

ότι στην ιατρική σχολή
που ξεκίνησε πέντε μήνες πριν,

το 70% των εγγεγραμμένων είναι κορίτσια.

(Χειροκρότημα)

Αυτό είναι μια δήλωση ενάντια
στην παρούσα αδικία

προς τις γυναίκες να έχουν πρόσβαση
στην ιατρική εκπαίδευση στην ήπειρό μας.

Πιστεύω στην εκπαίδευση των γυναικών.

Και επικροτώ τις κυρίες από την Αφρική
που πηγαίνουν σε όλο τον κόσμο

για να εμβαθύνουν στην εκπαίδευση,
τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους.

Αλλά ελπίζω να τις φέρουν
πίσω στην Αφρική

για να χτίσουν την ήπειρο

και να κάνουν την ήπειρο,
μια ισχυρή ήπειρο,

γιατί είμαι σίγουρη

πως μια ισχυρή Αφρική
θα κάνει τον κόσμο δυνατότερο.

(Χειροκρότημα)

Πριν από 23 χρόνια,

γύρισα στη Ρουάντα,

σε μια κατεστραμμένη Ρουάντα

η οποία και τώρα είναι ακόμα
μια φτωχή χώρα,

αλλά φωτίζεται από ένα λαμπρό μέλλον.

Και είμαι γεμάτη χαρά που γύρισα πίσω,

ακόμα και αν κάποιες μέρες
ήταν πολύ δύσκολες,

ακόμα και αν κάποιες μέρες ήμουν θλιμμένη,
γιατί δεν έβρισκα μια λύση

και οι άνθρωποι πέθαιναν,

ή τα πράγματα δεν κινούνταν αρκετά.

Αλλά είμαι περήφανη που έχω συνεισφέρει
στη βελτίωση της κοινότητάς μου.

Και αυτό με γεμίζει χαρά.

Οπότε, Αφρικανές της διασποράς,

αν με ακούτε,

ποτέ μην ξεχνάτε την πατρίδα σας.

Και όταν είστε έτοιμες, γυρίστε πίσω.

Εγώ το έκανα.

'Εχει γεμίσει τη ζωή μου.

Γυρίστε σπίτι, λοιπόν.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)