< Return to Video

Jane Poynter: Leven in Biosfeer 2

  • 0:00 - 0:03
    Ik had de eer om
  • 0:03 - 0:06
    te leven in 2 biosferen.
  • 0:06 - 0:10
    Natuurlijk leeft iedereen in deze zaal in Biosfeer 1.
  • 0:10 - 0:14
    Ik heb ook geleefd in Biosfeer 2.
  • 0:14 - 0:18
    En het mooie daarvan is dat ik deze 2 biosferen kan vergelijken.
  • 0:18 - 0:21
    En hopelijk kan ik hiervan iets leren.
  • 0:21 - 0:23
    Dus wat heb ik geleerd?
  • 0:23 - 0:26
    Hier zit ik in Biosfeer 2, een pizza te maken.
  • 0:26 - 0:29
    Dus ik oogst het tarwe, zodat ik het deeg kan maken.
  • 0:29 - 0:31
    En dan moet ik natuurlijk de geiten melken
  • 0:31 - 0:34
    en voeren zodat ik kaas kan maken.
  • 0:34 - 0:36
    Het duurde 4 maanden in Biosfeer 2 om een pizza te maken.
  • 0:36 - 0:39
    Hier in Biosfeer 1, duurt het me amper 2 minuten.
  • 0:39 - 0:41
    Ik neem de telefoon, bel en zeg:
  • 0:41 - 0:43
    "Hey, kun je een pizza bezorgen?"
  • 0:43 - 0:46
    Dus Biosfeer 2
  • 0:46 - 0:48
    was in essentie een 3 are
  • 0:48 - 0:50
    verzegelde miniwereld
  • 0:50 - 0:53
    waar ik twee jaar en 20 minuten in leefde.
  • 0:53 - 0:56
    (Gelach)
  • 0:56 - 0:58
    Aan de bovenkant is het afschermd door staal en glas.
  • 0:58 - 1:01
    Aan de onderkant is het geheel afgesloten door een stalen pan.
  • 1:01 - 1:03
    Hermetisch afgesloten dus.
  • 1:03 - 1:05
    We hadden ons eigen miniatuur regenwoud,
  • 1:05 - 1:07
    een privéstrand met een koraalrif.
  • 1:07 - 1:10
    We hadden ook een savanne, een moeras, een woestijn.
  • 1:10 - 1:13
    We hadden onze eigen boerderij met een halve are grond waar we alles op verbouwde.
  • 1:13 - 1:16
    En natuurlijk hadden we onze menselijke omgeving, waar we woonde.
  • 1:16 - 1:19
    In het midden van de jaren 80 toen we Biosfeer 2 aan het ontwikkelen waren,
  • 1:19 - 1:21
    moesten we onszelf enkele basisvragen stellen.
  • 1:21 - 1:23
    Ik bedoel, wat is een biosfeer?
  • 1:23 - 1:25
    Ik gok dat we toen allemaal dachten
  • 1:25 - 1:28
    dat het een bol van leven was rond de aarde, ja toch?
  • 1:28 - 1:31
    Je zal een beetje specifieker moeten zijn als je er zelf een wilt bouwen.
  • 1:31 - 1:34
    En dus besloten we dat het eigenlijk
  • 1:34 - 1:37
    een volledig materialistisch gesloten omgeving is,
  • 1:37 - 1:40
    dit wil zeggen, niets komt naar binnen of buiten, geen materiaal,
  • 1:40 - 1:42
    en open voor energie.
  • 1:42 - 1:44
    Dit is eigenlijk onze planeet aarde.
  • 1:44 - 1:47
    Dit is een kamer 1/400e de grootte van Biosfeer 2
  • 1:47 - 1:49
    dat we onze test module genoemd hadden.
  • 1:49 - 1:51
    En de allereerste dag dat ons collega, John Allen,
  • 1:51 - 1:53
    erin stapte om er enkele dagen in door te brengen,
  • 1:53 - 1:55
    met al de planten, dieren en bacteriën die we erin geplaatst hadden
  • 1:55 - 1:57
    die hem hopelijk in leven zouden houden.
  • 1:57 - 1:59
    De artsen waren ongelooflijk bezorgd
  • 1:59 - 2:01
    dat hij zou bezwijken aan een dodelijk stof,
  • 2:01 - 2:05
    of dat zijn longen zouden stikken in bacteriën of dergelijke, schimmels.
  • 2:05 - 2:08
    Maar natuurlijk gebeurde dit niet.
  • 2:08 - 2:10
    En gedurende de volgende paar jaar,
  • 2:10 - 2:12
    kwamen er prachtige verhalen over het ontwerp van Biosfeer 2.
  • 2:12 - 2:14
    Maar in 1991
  • 2:14 - 2:16
    hadden we eindelijk dit ding kunnen bouwen.
  • 2:16 - 2:18
    And het was tijd voor ons om erin te trekken
  • 2:18 - 2:20
    en het te proberen.
  • 2:20 - 2:22
    We moesten het weten,
  • 2:22 - 2:24
    is leven zo kneedbaar?
  • 2:24 - 2:26
    Kan je deze biosfeer nemen,
  • 2:26 - 2:28
    dat zich ontwikkeld heeft op een planetaire schaal,
  • 2:28 - 2:30
    en dat in een kleine fles proppen,
  • 2:30 - 2:32
    en zal het overleven?
  • 2:32 - 2:34
    Vele en moeilijke vragen.
  • 2:34 - 2:37
    En we wilde dit weten om ons in staat te stellen te weten of we elders
  • 2:37 - 2:40
    in het universum, als we bijvoorbeeld naar Mars zouden gaan,
  • 2:40 - 2:42
    en onze biosfeer zouden meenemen, erin konden leven?
  • 2:42 - 2:44
    We wilden dit ook weten zodat we meer zouden begrijpen
  • 2:44 - 2:46
    van de aarde waarop we leven.
  • 2:46 - 2:49
    In 1991 was het eindelijk zover voor ons, dus we stapten erin
  • 2:49 - 2:51
    en probeerden het uit.
  • 2:51 - 2:53
    Laten we onze eerste reis maken.
  • 2:53 - 2:55
    Zal het werken? Of zal er iets gebeuren
  • 2:55 - 2:59
    dat we niet begrijpen of niet kunnen repareren?
  • 2:59 - 3:03
    En dan dus het concept laten vallen van door de mens gemaakte biosferen.
  • 3:03 - 3:06
    Acht van ons gingen erin. Vier mannen en vier vrouwen.
  • 3:06 - 3:08
    Daarover later meer.
  • 3:08 - 3:10
    (Gelach)
  • 3:10 - 3:13
    En dit is de wereld waarin we leefden.
  • 3:13 - 3:15
    Dus, aan de bovenkant hadden we
  • 3:15 - 3:17
    dit prachtige regenwoud en een oceaan.
  • 3:17 - 3:21
    En onderaan hadden we deze technosfeer, zoals we het noemden.
  • 3:21 - 3:23
    Dit is waar al de pompen en kleppen
  • 3:23 - 3:26
    en de watertanks en de luchtfilters zich bevonden.
  • 3:26 - 3:28
    Een van de inwoners van de biosfeer noemde het "De hof van Eden
  • 3:28 - 3:30
    bovenop een vliegdekschip."
  • 3:30 - 3:32
    En dan hadden we natuurlijk ook onze woonplaatsen,
  • 3:32 - 3:34
    met onder andere de laboratoria en dergelijke.
  • 3:34 - 3:36
    Dit is de landbouw.
  • 3:36 - 3:39
    Het was een organische boerderij.
  • 3:39 - 3:41
    De dag dat ik Biosfeer 2 binnenstapte,
  • 3:41 - 3:43
    was ik voor de eerste keer
  • 3:43 - 3:46
    een volledig andere atmosfeer aan het inademen
  • 3:46 - 3:48
    in vergelijking met elk ander mens in de wereld
  • 3:48 - 3:50
    buiten zeven andere mensen.
  • 3:50 - 3:54
    Op dat moment werd ik deel van de biosfeer.
  • 3:54 - 3:57
    En dat bedoel ik niet op een abstracte wijze.
  • 3:57 - 3:59
    Ik bedoel dit letterlijk.
  • 3:59 - 4:02
    Wanneer ik uitademde, dan voedde mijn CO2
  • 4:02 - 4:06
    de aardappelen die ik aan het verbouwen was.
  • 4:06 - 4:09
    En we hebben heel veel van deze aardappelen gegeten.
  • 4:09 - 4:11
    (Gelach)
  • 4:11 - 4:13
    En deze lekkere aardappalen
  • 4:13 - 4:15
    werden een deel van mij.
  • 4:15 - 4:17
    In feite aten we zoveel aardappelen,
  • 4:17 - 4:19
    dat ik groen werd van aardappelen.
  • 4:19 - 4:23
    Ik was letterlijk dezelfde koolstof aan het eten, opnieuw en opnieuw.
  • 4:23 - 4:27
    Ik was mezelf aan het opeten in een bizarre manier.
  • 4:27 - 4:29
    Echter, als het op onze atmosfeer aankwam
  • 4:29 - 4:33
    was dat geen lachertje op de lange termijn.
  • 4:33 - 4:37
    Omdat het bleek dat we zuurstof verloren, veel zuurstof.
  • 4:37 - 4:39
    En we wisten dat we CO2 verloren.
  • 4:39 - 4:42
    En dus waren we aan het werken om koolstof af te zonderen.
  • 4:42 - 4:44
    God. We kennen die term nu.
  • 4:44 - 4:46
    We waren als gekken planten aan het verbouwen.
  • 4:46 - 4:48
    We namen hun biomassa, bewaarde ze in de kelder,
  • 4:48 - 4:50
    lieten planten groeien, en zo verder,
  • 4:50 - 4:52
    om zo te proberen alle koolstof uit onze atmosfeer te krijgen.
  • 4:52 - 4:55
    We probeerden te voorkomen dat koolstof in onze atmosfeer terecht kwam.
  • 4:55 - 4:57
    We stopten zoveel mogelijk met het irrigeren van onze grond.
  • 4:57 - 5:01
    We stopte met ploegen, zodat we zouden voorkomen dat er broeikasgassen in onze lucht kwamen.
  • 5:01 - 5:03
    Maar onze zuurstof nam nog sneller af
  • 5:03 - 5:06
    dan onze CO2 toenam, wat we niet echt verwacht hadden.
  • 5:06 - 5:09
    Omdat we hen in correlatie hadden zien bewegen in de testmodule.
  • 5:09 - 5:12
    En het was alsof we verstoppertje speelden op atomisch niveau.
  • 5:12 - 5:14
    We hadden zeven ton zuurstof verloren.
  • 5:14 - 5:16
    En we hadden absoluut geen idee waar het was.
  • 5:16 - 5:19
    En ik kan je vertellen, als je zoveel zuurstof verliest --
  • 5:19 - 5:21
    en onze zuurstof verdween zeer snel,
  • 5:21 - 5:24
    het ging van 21 procent naar 14.2 procent --
  • 5:24 - 5:27
    mijn god dan voel je je belabberd.
  • 5:27 - 5:30
    Ik bedoel we sleepte ons voort door de biosfeer.
  • 5:30 - 5:32
    En we hadden slaap apnees gedurende de nacht.
  • 5:32 - 5:35
    Dus werden we wakker, snakkend naar adem.
  • 5:35 - 5:37
    Omdat de chemie in je bloed veranderd.
  • 5:37 - 5:40
    En dat je dit letterlijk doet. Je stopt met ademen en dan -- (hapt naar adem) --
  • 5:40 - 5:42
    adem je in en wordt je wakker. En dat is heel irritant.
  • 5:42 - 5:44
    En iedereen die buiten was dacht dat we zouden sterven.
  • 5:44 - 5:46
    Ik bedoel, de media deed alsof we stervende waren.
  • 5:46 - 5:49
    Ik moest mijn moeder elke dag bellen om te zeggen: "Nee moeder, alles is in orde.
  • 5:49 - 5:51
    We zijn niet dood, We maken het goed."
  • 5:51 - 5:53
    De dokter onderzocht ons
  • 5:53 - 5:55
    om er zeker van te zijn dat we in orde waren.
  • 5:55 - 5:59
    Maar in feite was dat de persoon die het meest kwetsbaar was voor zuurstof.
  • 5:59 - 6:01
    En op een dag kon hij geen nummers meer optellen
  • 6:01 - 6:05
    En toen was het tijd voor ons om zuurstof toe te voegen.
  • 6:05 - 6:07
    En nu denk je waarschijnlijk, wel,
  • 6:07 - 6:09
    "Het systeem dat je in leven houdt
  • 6:09 - 6:11
    faalde. Was dat niet verschrikkelijk?"
  • 6:11 - 6:15
    Ja. Op een bepaalde manier was het angstaanjagend.
  • 6:15 - 6:18
    Buiten dat ik wist dat ik op elke moment door de luchtdichte deur
  • 6:18 - 6:20
    kon stappen als het echt niet meer ging.
  • 6:20 - 6:23
    Maar wie ging nou zeggen: "Ik kan er niet meer tegen!"?
  • 6:23 - 6:25
    Ik niet in elk geval.
  • 6:25 - 6:29
    Maar aan de andere kant was dat het wetenschappelijke goud van dit project.
  • 6:29 - 6:31
    Omdat we echt tot het uiterste konden gaan,
  • 6:31 - 6:33
    als een wetenschappelijk hulpmiddel,
  • 6:33 - 6:35
    en we konden proberen om uit te zoeken
  • 6:35 - 6:38
    waar onze zeven ton zuurstof naartoe was gegaan.
  • 6:38 - 6:40
    En we hebben het inderdaad gevonden.
  • 6:40 - 6:42
    En we vonden het in het beton.
  • 6:42 - 6:44
    Eigenlijk was het iets heel simpels.
  • 6:44 - 6:47
    We hadden teveel koolstof in de grond gestopt in de vorm van compost.
  • 6:47 - 6:49
    Het brak af en nam zuurstof op uit de lucht.
  • 6:49 - 6:52
    En verspreidde CO2 in de lucht en daarna in het beton.
  • 6:52 - 6:54
    Heel logisch eigenlijk.
  • 6:54 - 6:56
    Dus aan het einde van twee jaar
  • 6:56 - 6:58
    toen we eruit kwamen, waren we opgetogen.
  • 6:58 - 7:01
    Omdat in feite, ondanks wat je zou kunnen zeggen,
  • 7:01 - 7:04
    hadden we iets hadden ontdekt waarvan je denkt: "uhh"
  • 7:04 - 7:06
    wanneer je zuurstofgehalte naar beneden gaat,
  • 7:06 - 7:09
    dat je lichaam stopt met werken,
  • 7:09 - 7:11
    en dat is niet goed.
  • 7:11 - 7:14
    Buiten dat we wisten wat het gebeurde. En we wisten hoe we het konden oplossen.
  • 7:14 - 7:16
    En niets anders kwam naar boven
  • 7:16 - 7:18
    dat zo erg was als dat.
  • 7:18 - 7:20
    En we bewezen het concept, min of meer.
  • 7:20 - 7:23
    Mensen aan de andere hand, dat is een ander verhaal.
  • 7:23 - 7:26
    We waren --- I weet niet of we herstelbaar waren.
  • 7:26 - 7:28
    We werden allemaal gek.
  • 7:28 - 7:30
    En de dag dat ik uit Biosfeer 2 kwam
  • 7:30 - 7:34
    was ik echt enthousiast om mijn familie en vrienden terug te zien.
  • 7:34 - 7:37
    Twee jaar lang had ik ze enkel gezien door het glas.
  • 7:37 - 7:39
    En iedereen kwam naar me toe.
  • 7:39 - 7:43
    En ik trok me terug. Ze stonken!
  • 7:43 - 7:45
    Mensen stinken!
  • 7:45 - 7:48
    We stinken naar haarlak en deodorant onder onze armen,
  • 7:48 - 7:50
    en dat soort dingen.
  • 7:50 - 7:53
    We hadden wel dingen in de biosfeer om ons schoon te houden.
  • 7:53 - 7:55
    Maar niets met een geurtje.
  • 7:55 - 7:58
    En jongens, stinken dat we hier doen.
  • 7:58 - 8:00
    Dat niet alleen,
  • 8:00 - 8:04
    ik vergat waar het eten vandaan kwam.
  • 8:04 - 8:07
    Ik had een hele tijd zelf eten verbouwd.
  • 8:07 - 8:10
    Ik had geen idee wat er in mijn voeding zat, waar het vandaan kwam.
  • 8:10 - 8:13
    Ik herkende zelfs de helft van de namen in onze voeding niet.
  • 8:13 - 8:16
    Ik stond zelfs uren in de winkels,
  • 8:16 - 8:18
    al de namen aan het lezen van die dingen.
  • 8:18 - 8:20
    De mensen moeten gedacht hebben dat ik gek was.
  • 8:20 - 8:26
    Het was eigenlijk heel verbazingwekkend.
  • 8:26 - 8:29
    En ik verloor langzaam
  • 8:29 - 8:33
    het inzicht van mijn plaats in onze biosfeer, de biosfeer waarin we leven.
  • 8:33 - 8:36
    In Biosfeer 2 begreep ik volledig
  • 8:36 - 8:40
    dat ik een enorme inpact had op mijn biosfeer, elke dag,
  • 8:40 - 8:42
    en het ook een impact had op mij,
  • 8:42 - 8:44
    heel letterlijk.
  • 8:44 - 8:46
    Dus ging ik verder met mijn zaken.
  • 8:46 - 8:48
    Paragon Space Development Corporation,
  • 8:48 - 8:50
    een klein bedrijf dat ik startte met de mensen tijdens men verblijf in de biosfeer,
  • 8:50 - 8:52
    omdat ik niets anders te doen had.
  • 8:52 - 8:54
    En een van de dingen die we deden was
  • 8:54 - 8:56
    proberen uit te zoeken hoe klein we deze biosferen zouden kunnen maken.
  • 8:56 - 8:58
    En wat je ermee kan doen.
  • 8:58 - 9:01
    En dus zijn we naar het Muir Space Station gegaan.
  • 9:01 - 9:04
    We hadden er een op de shuttle en een op het internationale ruimtestation,
  • 9:04 - 9:06
    voor 16 maanden. Daar waren we erin geslaagd om
  • 9:06 - 9:08
    onze eerste organismes te produceren die
  • 9:08 - 9:10
    door meerdere stadia van leven gingen in de ruimte.
  • 9:10 - 9:12
    We gingen tot het uiterste
  • 9:12 - 9:14
    om te begrijpen hoe kneedbaar
  • 9:14 - 9:17
    ons system wel niet is.
  • 9:17 - 9:19
    En ik ben trost om te mogen aankondigen
  • 9:19 - 9:22
    dat je nu een preview krijgt -- op vrijdag gaan we aankondigen
  • 9:22 - 9:24
    dat we een team gaan samenstellen
  • 9:24 - 9:27
    om een systeem te ontwikkelen op planten te verbouwen op de maan.
  • 9:27 - 9:29
    Wat erg leuk gaat worden.
  • 9:29 - 9:32
    En de erfenis is dat een systeem dat we gaan ontwikkelen.
  • 9:32 - 9:36
    Een volledig afgeschermd systeem om planten te verbouwen op Mars.
  • 9:36 - 9:38
    En een deel van dat is dat we een simulatie moesten maken
  • 9:38 - 9:42
    van het snel circuleren van CO2
  • 9:42 - 9:45
    en zuurstof en water, door dit plantensysteem.
  • 9:45 - 9:47
    Als een resultaat van deze simulaties
  • 9:47 - 9:49
    kwam ik op allerlei plaatsen,
  • 9:49 - 9:52
    in Eritrea, aan de hoorn van Africa.
  • 9:52 - 9:55
    Eritrea, vroeger bekent als Ethiopië,
  • 9:55 - 10:00
    op een van deze ongelooflijk mooi plaatsen,
  • 10:00 - 10:04
    ongelooflijk afgelegen, en ik heb geen idee
  • 10:04 - 10:06
    hoe mensen daar kunnen overleven.
  • 10:06 - 10:08
    Het was zo droog.
  • 10:08 - 10:10
    Dit is wat is zag.
  • 10:10 - 10:12
    Maar dit is ook wat is zag.
  • 10:12 - 10:15
    Ik zag een bedrijf dat
  • 10:15 - 10:18
    zeewater had genomen
  • 10:18 - 10:21
    en zand, en ze waren een gewas
  • 10:21 - 10:25
    aan het laten groeien met puur zoutwater zonder het te behandelen.
  • 10:25 - 10:27
    En het produceerde eetbaare producten.
  • 10:27 - 10:29
    In dit geval was het oliezaad.
  • 10:29 - 10:32
    Ik was verbaasd. Ze waren ook mangroves aan het creeëren
  • 10:32 - 10:34
    in een plantage.
  • 10:34 - 10:36
    En deze mangroves gaven hout
  • 10:36 - 10:38
    en honing en bladeren voor de dieren,
  • 10:38 - 10:40
    zodat ze melk en nog andere dingen kon produceren,
  • 10:40 - 10:42
    zoals wij dat hadden in onze biosfeer.
  • 10:42 - 10:46
    En dit alles komt van deze garnaal boederij.
  • 10:46 - 10:48
    Garnaal boederijen zijn de plaag van de aarde,
  • 10:48 - 10:50
    om eerlijk te zijn, vanuit een milieu standpunt.
  • 10:50 - 10:53
    Ze dumpen grote hoeveelheden vervuiling in de oceaan.
  • 10:53 - 10:56
    Ze vervuilen ook hun buren. Dus ze bevuilen allemaal elkaars vijver.
  • 10:56 - 10:59
    Letterlijk.
  • 10:59 - 11:02
    En wat dit project aan het doen was,
  • 11:02 - 11:04
    was het afval nemen van deze dingen
  • 11:04 - 11:06
    en het veranderen in voedsel.
  • 11:06 - 11:11
    Ze waren letterlijk vervuiling aan het veranderen in overvloed voor de mensen in de woestijn.
  • 11:11 - 11:15
    Ze hadden op een manier een industrieel ecosysteem gecreeërd .
  • 11:15 - 11:19
    Ik was eigenlijk daar om een model te maken van de mangroves
  • 11:19 - 11:21
    voor een koolstof programma voor de VN.
  • 11:21 - 11:23
    Kyoto Protocol system.
  • 11:23 - 11:25
    En terwijl ik het mangrove moeras aan het modelleren was,
  • 11:25 - 11:28
    zat ik bij mezelf te denken: "Hoe zet je hier een doos omheen?"
  • 11:28 - 11:31
    Wanneer ik een plant in een doos modelleer, letterlijk,
  • 11:31 - 11:33
    dan weet ik waar de grenzen liggen.
  • 11:33 - 11:36
    In een mangrove als dit heb ik echt geen idee.
  • 11:36 - 11:39
    Natuurlijk moet je de grenzen tekenen rond de hele aarde.
  • 11:39 - 11:42
    En de interacties begrijpen met de hele aarde.
  • 11:42 - 11:47
    En dan plaats je je project in die context.
  • 11:47 - 11:52
    Overal ter wereld zien we tegenwoordig een ongelooflijke transformatie.
  • 11:52 - 11:56
    Van wat ik noem een biocidale soort,
  • 11:56 - 11:59
    die per ongeluk of expres
  • 11:59 - 12:03
    onze systemen hebben gebouwd om leven te doden, heel vaak.
  • 12:03 - 12:07
    Dit is, deze mooie foto,
  • 12:07 - 12:09
    boven de Amazone.
  • 12:09 - 12:14
    En hier het lichtgroene gedeelte is massale ontbossing.
  • 12:14 - 12:16
    En deze mooie wolken
  • 12:16 - 12:20
    zijn in feite door de mens aangestoken vuren.
  • 12:20 - 12:23
    We zijn bezig dit alles te veranderen,
  • 12:23 - 12:27
    naar wat ik noem een biovriendelijke samenleving,
  • 12:27 - 12:30
    één waarin we leren onze natuur te onderhouden.
  • 12:30 - 12:33
    Het lijkt misschien niet zo, maar het is wel zo.
  • 12:33 - 12:36
    Het gebeurt overal ter wereld,
  • 12:36 - 12:38
    op elke mogelijke manier,
  • 12:38 - 12:40
    in elke soort sector
  • 12:40 - 12:44
    en industrie die we kunnen bedenken.
  • 12:44 - 12:47
    En ik denk vaak dat mensen hierin verloren raken.
  • 12:47 - 12:50
    Ze zeggen: "Maar hoe kan ik hier nu mijn weg in vinden?
  • 12:50 - 12:52
    Het is zo'n groot onderwerp."
  • 12:52 - 12:56
    En ik zou zeggen dat de kleine dingen het verschil maken. Echt waar.
  • 12:56 - 13:01
    Dit is het verhaal van de hark in mijn tuin.
  • 13:01 - 13:03
    Dit is mijn tuin,
  • 13:03 - 13:05
    heel vroeg, toen ik het kocht.
  • 13:05 - 13:08
    En in Arizona, legt iedereen steentjes neer.
  • 13:08 - 13:12
    En ze houden alles mooi geharkt. En ze doen de bladeren weg.
  • 13:12 - 13:15
    En op zondagmorgen komt de bladerenblazer van de buren,
  • 13:15 - 13:17
    en ik wil ze verstikken.
  • 13:17 - 13:20
    Het is een soort esthetiek.
  • 13:20 - 13:23
    We voelen ons niet gemakkelijk bij wanorde.
  • 13:23 - 13:27
    En ik gooide mijn hark weg.
  • 13:27 - 13:31
    En ik liet al de bladeren vallen van de bomen op mijn grond.
  • 13:31 - 13:33
    En met de tijd, wat was ik eigenlijk aan het doen?
  • 13:33 - 13:35
    Ik was een vruchtbare laag aan het bouwen.
  • 13:35 - 13:37
    En nu komen dus alle vogels. En ik heb haviken.
  • 13:37 - 13:41
    En ik heb een oase.
  • 13:41 - 13:45
    Dit gebeurt er elke lente. Gedurende zes weken,
  • 13:45 - 13:48
    zes tot acht weken, heb ik een groene oase.
  • 13:48 - 13:50
    Dit gebied is eigenlijk aan een oever gelegen.
  • 13:50 - 13:52
    En heel Tuscon zou zo kunnen zijn
  • 13:52 - 13:55
    als iedereen zou rebeleren en zijn hark zou weggooien.
  • 13:55 - 13:59
    De kleine dingen maken het verschil.
  • 13:59 - 14:02
    De industriële revolutie, en Prometheus,
  • 14:02 - 14:07
    gaven ons dit, de gave om de wereld te verlichten.
  • 14:07 - 14:09
    Het gaf ons ook dit,
  • 14:09 - 14:13
    de mogelijkheid om van buitenaf naar onze wereld te kijken.
  • 14:13 - 14:15
    Nu we hebben niet allemaal de mogelijkheid
  • 14:15 - 14:17
    om naar een andere biosfeer te lopen
  • 14:17 - 14:20
    en die te vergelijken met de deze.
  • 14:20 - 14:22
    Maar we kunnen naar de wereld kijken
  • 14:22 - 14:27
    en proberen te begrijpen waar we staan in de context
  • 14:27 - 14:31
    en hoe we kiezen ermee om te gaan.
  • 14:31 - 14:34
    En als je je plaats verliest in deze biosfeer
  • 14:34 - 14:36
    en wanneer je moeite hebt om je te verbinden
  • 14:36 - 14:38
    met wat je bent in de biosfeer,
  • 14:38 - 14:41
    dan zou ik zeggen,
  • 14:41 - 14:44
    neem een diepe zucht.
  • 14:44 - 14:46
    De beoefenaars van yoga hadden gelijk.
  • 14:46 - 14:49
    Adem verbindt ons allemaal
  • 14:49 - 14:51
    op een letterlijke manier.
  • 14:51 - 14:53
    Neem nu een ademteug.
  • 14:53 - 14:55
    En terwijl je ademt, denk
  • 14:55 - 14:59
    dan wat er in jouw adem zit.
  • 14:59 - 15:04
    Dit is misschien de CO2 van de persoon die naast je zit.
  • 15:04 - 15:06
    Misschien is er een klein beetje zuurstof
  • 15:06 - 15:11
    van een alge op het strand hier niet zo ver vandaan.
  • 15:11 - 15:14
    Het verbindt ons ook in tijd.
  • 15:14 - 15:18
    Er kan zelfs een beetje koolstof in je adem zitten
  • 15:18 - 15:21
    van de dinosaurussen.
  • 15:21 - 15:26
    Als je nu uitademt zit er misschien koolstof in
  • 15:26 - 15:30
    dat ingeademd zal worden
  • 15:30 - 15:33
    door jouw achter achter achter kleinkinderen.
  • 15:33 - 15:35
    Dank u.
Title:
Jane Poynter: Leven in Biosfeer 2
Speaker:
Jane Poynter
Description:

Jane Poyner vertelt haar verhaal over het leven in Biosfeer 2 gedurende 2 jaar en 20 minuten, een experiment dat haar ertoe aanzette te ontdekken hoe we een leven kunnen onderhouden in de meest benarde situaties. Dit is de eerste TED presentatie van een onafhankelijk door TEDx georganiseerd evenement, gehouden aan de universiteit van Zuid Californië.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
31:29
Michael Nijs added a translation

Dutch subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.