Meksika Körfezi'nin ''ölü bölge''si

Okyanus uzmanı Nancy Rabalais, Meksika Körfezi'nde uğursuz olarak adlandırılan "ölü bölge"yi izliyor--Suyun yaşamı desteklemek için yeterli oksijen olmadığı yerler. Körfez, dünyanın ikinci büyük ölü bölgesine sahip; balıkları ve kabuklu hayvanları öldürdüğü gibi bu sularda balıkçılığı da öldürüyor. Rabalais buna neyin sebep olduğunu ve zararlı etkilerini nasıl tersine çevirebileceğimizi ve Amerika'nın doğal hazinelerinden birini nasıl geri alabileceğimizi anlatıyor.

İyi Akşamlar. New Orleans'a hoş geldiniz.

Biliyor musunuz bilmiyorum ama

15 dakikadır dünyanın en büyük
nehirlerinden birinin üstündesiniz.

Mississipi Nehri.

Yaşlı nehir, Büyük Çamurlu.

Kuzeyde Minnesota'ya,

doğuda New York'a,

batıda Montana'ya kadar uzanır.

Buradan 100 nehir mili uzakta,

tatlı sularını ve tortularını
Meksika Körfezi'ne boşaltır.

Coğrafyaya Giriş dersinin sonuydu.

(Gülüşmeler)

Şimdi o suda ne olduğuna bakacağız.

Tortuların haricinde bulunan,
çözünmüş moleküllerden nitrojen ve fosfor

ölü bölge denen,

biyolojik yönteme öncülük etmektedir.

Eğer balık ya da yengeçseniz

ölü bölge sizin için
epeyce kaygı verici bir kelime.

(Gülüşmeler)

Tortullardaki küçük bir
solucan olsanız bile.

Bu demek oluyor ki bu hayvanların

hayatta kalması için yeterli oksijen yok.

Peki bu nasıl oluyor?

Azot ve fosfor, bitkisel plankton denilen

mikroskobik bitkilerin
büyümesini tetikliyor.

Bu küçük hayvanlar hayvansal
plankton olarak adlandırılır.

Küçük balık hayvansal planktonu yer,
büyük balık da küçük balığı.

Besin zinciri böyle devam eder.

Sorun şu ki şu an çok fazla
azot ve fosfor,

dibe çöken çok fazla bitkisel plankton var

ve bunlar da oksijen tüketen
bakteriler tarafından parçalanıyor.

Biyoloji budur.

Şimdi bunu suyun yüzeyinden

ya da uydu görüntülerinden göremezsiniz.

Peki orada olduğunu nereden biliyoruz?

Ağlı balıkçı teknesi

ağını atıp 20 dakika bekleyince

ağ boş geliyorsa

ölü bölgede olduğunu anlar.

Dolayısıyla başka bir yere
gitmek zorunda kalır.

Peki, bu bölge 20.000 km kare
genişliğindeyse nereye gidebilirsiniz?

New Jersey büyüklüğünde.

Bu durumda bir seçim yapmak zorundasınız;

ya gelir elde etmeden daha ileriye gidecek

ya da rıhtıma döneceksiniz.

Bilim insanı olarak

araştırma gemilerine yerleştirdiğimiz

yüksek teknoloji ekipmanlara erişimim var.

Mississippi Nehri'nden başlayarak

Meksika Körfezi'ni Teksas'a kadar geçtik.

Hatta gizlice Teksas'a
girip sularını test ediyorum.

Dipteki oksijenden de anlayabilirsiniz,

kinin altında olan her şeyin
bir haritasını çıkarabilirsiniz;

bu, balıklar bölgeyi terk etmeye
başladığı sihirli sayı.

Ben de bu ölü bölgede dalış yaptım.

Düşük veya yüksek oksijenin
sürekli ölçümlerini bize söyleyen

oksijen sayaçlarımız var.

Suya girdiğinizde çok fazla balık var.

Barracuda da dâhil olmak üzere

tonlarca, her türden balık var.

Herkes oraya yüzdü
ama ben kameramla gittim.

(Gülüşme)

Daha sonra 9 metre aşağı inince
daha az balık görmeye başlıyorsunuz.

Tabana ulaşınca ise

hiç balık görünmüyor.

Ne etrafta ne de platformda hayat var.

Ve anlıyorsunuz ki ölü bölgedesiniz.

Peki Birleşik Devletler'in ortasıyla

Meksika Körfezi'nin bağlantısı ne?

Su havzasının çoğu tarım arazisidir.

Ve özellikle, mısır-soya rotasyonu.

Gübreye konan azot
ve fosfor araziye karışır

ve Mississippi Nehri'ne akar,

Meksika Körfezi'nde de son bulur.

Mississippi'de şu an

1950 ile kıyaslandığında

üç kat fazla azot var.

Üç kat.

Fosfor da iki katına çıktı.

Bu da daha çok fitoplankton, daha fazla
batan yelkenli ve daha az oksijen demek.

Bu körfezin doğal bir özelliği değil;
insan faaliyetlerinden kaynaklanıyor.

Doğa eskiden olduğu gibi değil.

Eskiden çayırlar,
ormanlar, çayır çukurları,

ördek alanları ve her türden şey vardı.

Artık sadece sıralı mahsuller var.

Ve bu tür tarıma daha az gübre,

belki de hassas gübreleme kullanarak
hitap edebileceğimiz yollar var.

Azotu toprakta tutup
toprağın akmasını engelleyen

mısırdan altı santim
daha uzun kökleri olan

uzun ömürlü buğday çimi,

sürdürülebilir tarım demek.

Komşularımızı kuzeye,
belki de 1600 km uzağa

veya daha fazlasına,
Meksika Körfezi'ndeki su kalitesinde

sorunlara neden olan
faaliyetlere nasıl ikna ederiz?

Her şeyden önce, onları kendi
arka bahçelerine götürebiliriz.

Wisconsin'de yazın en sevdiğiniz yere

yüzmeye gittiğinizde

muhtemelen, su yüzeyinde büyüyen,

yeşil boya dökülmüş
gibi görünen ve öyle kokan

böyle bir şeyle karşılaşacaksınız.

Bu toksik bir mavi-yeşil alg

ve sizin için iyi bir şey değil.

Benzer şekilde, Erie Gölü'nde,
birkaç yaz önce

bu mavi-yeşil alglerin yüzlerce
kilometre ötesinde

ve Toledo, Ohio şehri için
birkaç gün boyunca

içme suyu kullanılamadı.

Haberleri izliyorsanız

birçok toplumun içme suyuyla ilgili
sorun yaşadığını biliyorsunuz.

Farkında mısınız bilmiyorum

ama ben bilim insanıyım.

(Gülüşmeler)

Ayrıca pozitif bilim yapıyorum,
sonuçlarımı yayınlıyorum,

meslektaşlarım onları okuyor,
çalışmamdan alıntılar yapılıyor.

Ancak, bir bilim insanı olarak
araştırma yapmak için

çoğunlukla federal fonlar
kullanıldığına inanıyorum.

Çevre politikamız hakkında

daha iyi kararlar verebilmeleri için

bilgi birikimimi kamuoyuna,
ajans başkanlarına

ve kongre insanlarına, paylaştıkları için

basına borçluyum.

(Alkış)

Teşekkür ederim.

(Alkış)

Bunu yapabildiğim yollardan
birini de medyaya getirdim

"Washington Post"dan Joby Warrick,

bu resmi ön sayfada, pazar sabahı,

ana haberin beş cm üstüne koydu.

Bu büyük bir olay.

Louisiana'dan senatör John Breaux

"Aman Tanrım, Meksika Körfezi'nin
neye benzediğini düşünüyorlar?" dedi.

Ve dedim ki "Biliyorsun, kanıt var."

Bu konuda bir şey yapmalıyız.

Aynı zamanda, Maine'den
senatör Olympia Snowe,

Maine Körfezi'nde zararlı
alglerle ilgili sorun yaşıyordu.

Güçlerini birleştirdiler.

(Gülüşmeler)

(Alkış)

Beni kongrede ifade vermeye
çağırdılar dedim ki

"Yaptığım tek şey Güney Teksas'ın
etrafında yengeç kovalamaktı.

Nasıl yapılır bilmiyorum"

(Gülüşmeler)

Ama yaptım.

(Tezahüratlar)

Ve sonunda, yasa geçti.

Buna yaşasın denir.

Bu 1998 Zararlı Alge ve Hipoksia
Araştırma ve Kontrol Yasası

olarak adlandırıldı.

(Gülüşmeler)

(Alkış)

Teşekkür ederim.

Bu yüzden buna
Snowe-Breaux Yasası diyoruz.

(Gülüşmeler)

Diğer bir şey ise 2001'de
bir konferansımız oldu.

Ulusal Bilimler Akademisi
tarafından gübrelere,

azot ve zayıf su kalitesine bakıldı.

Bizim genel konuşmacımız,

New Jersey eyaletinin eski valisiydi.

Ve o...

...belli belirsiz kalabalığa bakarken
ciddi olmadığını düşünen kimse yoktu.

"Kesinlikle bana bakıyor." diye düşündüm.

"Biliyor musunuz,
New Jersey ile anılmaktan bıktım.

Başka bir eyalet seçin, herhangi biri.
Bunu duymak istemiyorum artık."

Bizim faaliyet planımızı
harekete geçirebildi,

hem de başkan George Bush'un
masası karşısından,

böylelikle çözmek için uğraşabileceğimiz

çevresel amaçlarımız vardı.

Ortabatı dünyayı beslemiyor.

Bir çok tavuk, yaban domuzu
ve büyükbaşı besliyor

ve benzinlerimize koymak için

federal yasalara uygun bir şekilde

ethanol üretiyor.

Biz bundan daha iyisini yapabiliriz.

Bizi daha az savurgan yapacak

ve azota bağımlılığımızı düşürecek

kararlar almalıyız.

Karbon ayak izi gibi.

Ama azot ayak izimizi de azaltabiliriz.

Bunu fazla et yemeden yapıyorum.

Hâlâ arada sırada biraz seviyorum,

mısır yağı kullanmıyorum,

aracımı ethanolsüz gazla sürüp

daha iyi km performansı alıyorum.

Sadece bu gibi şeyler
bile fark yaratabilir.

Sadece siz değil ben de değişiyorum,

özellikle Ortabatı'da
birçok kişiyi değiştirdim.

Toprağınıza nasıl davrandığınızı ve
nasıl bir fark yaratabileceğinizi düşünün.

Benim adımlarım çok küçük,

Birleşmiş Milletler'deki
tarımı değiştirmekse

çok büyük bir adım olacak

ve bunun olması için sosyal
ve ekonomik açıdan ilgileneceğim.

Ama yapabiliriz.

Bilimi çevirebileceğimize,
politikaya taşıyabileceğimize

ve çevremizde fark
yaratabileceğimize inanıyorum.

Hepimiz temiz bir çevre istiyoruz.

Meksika Körfezi'nde bir daha
ölü bölge olmaması için

hep beraber çalışabiliriz.

Teşekkür ederim.

(Alkış)