"เขตมรณะ" ของอ่าวเม็กซิโก
-
0:01 - 0:04สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่นิวออลีนส์
-
0:04 - 0:06ฉันไม่รู้ว่าคุณทราบไหม
-
0:06 - 0:12แต่คุณกำลังนั่งอยู่ห่างไปแค่ 45 นาที
จากแม่น้ำแห่งหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในโลก -
0:12 - 0:13แม่น้ำมิสซิสซิปปี้
-
0:14 - 0:17โอล แมน ริเวอร์, บิ๊ก มัดดี้
-
0:18 - 0:22และมันไหลเหนือขึ้นไปจนถึงรัฐมิเนโซตา
-
0:22 - 0:26ไปสุดทางตะวันออกที่รัฐนิวยอร์ค
-
0:26 - 0:30ไปสุดทางตะวันตกที่มอนทานา
-
0:30 - 0:33และ 100 ไมล์ทางแม่น้ำจากตรงนี้
-
0:33 - 0:38น้ำสะอาดและตะกอนที่ถูกพัดพามา
ก็จะถูกปล่อยออกสู่อ่าวเม็กซิโก -
0:39 - 0:42เป็นอันจบหลักสูตรภูมิศาสตร์เบื้องต้น
-
0:42 - 0:43(เสียงหัวเราะ)
-
0:43 - 0:47เอาล่ะค่ะ เรากำลังจะไปดูว่ามีอะไรอยู่ในน้ำ
-
0:47 - 0:53นอกจากตะกอนแล้ว มันยังมีโมเลกุล
ที่ละลายอยู่ในนั้น ไนโตรเจน และฟอสฟอรัส -
0:54 - 0:57และสิ่งเหล่านั้น
เมื่อผ่านกระบวนการทางชีวภาพ -
0:59 - 1:04จะนำไปสู่การเกิดบริเวณที่เรียกว่า เขตมรณะ
-
1:04 - 1:09เอาล่ะค่ะ เขตมรณะ
เป็นชื่อที่ค่อนข้างเป็นอัปมงคล -
1:10 - 1:12ถ้าคุณเป็นปูหรือปลา
-
1:12 - 1:13(เสียงหัวเราะ)
-
1:14 - 1:16หรือแม้แต่หนอนตัวเล็ก ๆ ในตะกอน
-
1:17 - 1:20ซึ่งนั่นหมายความว่า ปริมาณออกซิเจนตรงนั้น
-
1:20 - 1:22ไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิตของสัตว์
-
1:24 - 1:25แล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน
-
1:25 - 1:28ไนโตรเจนและฟอสฟอรัส
-
1:28 - 1:33กระตุ้นการเจริญเติบโตของพืชขนาดเล็ก
ที่เรียกว่า ไฟโตแพลงค์ตอน -
1:34 - 1:39และสัตว์ขนาดเล็กที่เรียกว่า ซูโอแพลงค์ตอน
กินไฟโตแพงค์ตอน -
1:39 - 1:43ปลาเล็ก ๆ กินซูโอแพลงค์ตอน
ปลาใหญ่กินปลาเล็ก -
1:43 - 1:46และเป็นเช่นนี้ขึ้นไปตามสายใยอาหาร
-
1:46 - 1:51ปัญหาก็คือว่า ตอนนี้มันมีไนโตรเจน
และฟอสฟอรัสอยู่มากเกินไป -
1:51 - 1:54มีไฟโคแพลงค์ตอนอยู่ที่ก้นอ่าวมากเกินไป
-
1:54 - 1:59และมันถูกย่อยสลายโดยแบคทีเรีย
ที่ใช้ออกซิเจน -
1:59 - 2:01ตามหลักการทางชีววิทยา
-
2:02 - 2:05ทีนี้ คุณไม่อาจสังเกตได้จากผิวน้ำ
-
2:05 - 2:08คุณไม่สามารถเห็นได้จากภาพถ่ายดาวเทียม
-
2:08 - 2:10แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรคะ ว่ามันอยู่ตรงนั้น
-
2:10 - 2:13เรือลากอวนบอกคุณได้ค่ะ
-
2:13 - 2:17เมื่อเรือเหวี่ยงอวนข้ามกราบเรือลงไป
จากนั้นลากไปเป็นเวลา 20 นาที -
2:17 - 2:19และยกขึ้นมาเป็นอวนเปล่า
-
2:19 - 2:21ก็จะเป็นอันรู้กันว่า เรืออยู่ในเขตมรณะ
-
2:21 - 2:24และก็ต้องไปหาปลาที่อื่น
-
2:24 - 2:29แต่ว่า คุณจะไปไหนได้อีกล่ะ
ถ้าบริเวณที่ว่านี้มีขนาดถึง 8,000 ตารางไมล์ -
2:30 - 2:32ซึ่งมีขนาดประมาณรัฐนิวเจอร์ซี
-
2:33 - 2:37คุณอาจจะตัดสินใจเดินทางไปไกลกว่านั้น
-
2:37 - 2:39โดยได้ผลตอบแทนเชิงพานิชย์ต่ำลง
-
2:39 - 2:41หรือกลับบ้านไป
-
2:42 - 2:46ในฐานะนักวิทยาศาสตร์
ฉันสามารถใช้อุปกรณ์ที่ทันสมัย -
2:46 - 2:49ที่สามารถวางไว้ที่ข้างเรือวิจัย
-
2:49 - 2:52และวัดระดับออกซิเจนและค่าอื่น ๆ
-
2:52 - 2:54เราเริ่มกันที่แม่น้ำมิสซิสซิปปี้
-
2:54 - 2:59เราแล่นเรือสับไปมาในอ่าวเม็กซิโก
เรื่อยไปจนถึงเท็กซัส -
2:59 - 3:03และบางครั้งบางคราวฉันจะแวะเข้าไปในเท็กซัส
เป็นเพื่อทดสอบน้ำที่นั่น -
3:05 - 3:08คุณบอกได้เลยจากปริมาณออกซิเจนที่ก้นอ่าว
-
3:08 - 3:11คุณสามารถวาดแผนที่
ตรงที่ค่าต่าง ๆ ต่ำกว่าสอง -
3:12 - 3:17ซึ่งนั่นเป็นค่าที่ปลา
เริ่มจะหนีหายไปจากบริเวณ -
3:18 - 3:20ฉันยังดำน้ำลงไปในเขตมรณะ
-
3:21 - 3:25เรามีเครื่องวัดออกซิเจน
ที่เราต้องจัดวางมันเอาไว้นอกชายฝั่ง -
3:25 - 3:29ที่บอกเราว่าค่าวัดแบบต่อเนื่อง
ของออกซิเจนว่าต่ำหรือสูง -
3:30 - 3:34และเมื่อคุณลงไปในน้ำ ที่นั่นมีปลามากมาย
-
3:34 - 3:36จำนวนมหาศาล หลากหลายสายพันธุ์
-
3:36 - 3:40รวมไปถึงเจ้าเพื่อนรัก ปลาทะเลบาราคิวดา
-
3:40 - 3:44ทุกคนไปทางนั้นกันหมด
ส่วนฉันไปอีกทาง ถือกล้องไปด้วย -
3:45 - 3:46(เสียงหัวเราะ)
-
3:46 - 3:50จากนั้น เมื่อคุณดำลึกลงไป 30 ฟุต
คุณจะเริ่มเห็นปลาน้อยลง -
3:50 - 3:52เมื่อคุณลงไปถึงก้นอ่าว
-
3:52 - 3:55คุณจะไม่เห็นปลาเลยสักตัว
-
3:55 - 3:59ที่บริเวณนั้นไม่มีสิ่งมีชีวิต
ไม่มีอะไรว่ายน้ำอยู่ในเขตนั้นเลย -
3:59 - 4:02นั่นแหละ คุณอยู่ในเขตมรณะแล้ว
-
4:03 - 4:07แล้วอะไรกันที่เชื่อมโยงระหว่าง
สหรัฐอเมริกาตอนกลาง -
4:07 - 4:09กับอ่าวเม็กซิโก
-
4:09 - 4:13ค่ะ ของเสียส่วนใหญ่มาจากภาคการเกษตร
-
4:14 - 4:17โดยเฉพาะ การปลูกพืช
จำพวกข้าวโพดและถั่วเหลืองแบบหมุนเวียน -
4:19 - 4:25ไนโตรเจนและฟอสฟอรัสที่อยู่ในปุ๋ย
ถูกเติมลงสู่ดิน -
4:25 - 4:28ถูกชะออกไปยังแม่น้ำมิสซิสซิปปี้
-
4:28 - 4:30และไหลลงไปอยู่ในอ่าวเม็กซิโกในที่สุด
-
4:30 - 4:35ตอนนี้ไนโตรเจนในน้ำในแม่น้ำมิสซิสซิปปี้
-
4:35 - 4:37มีมากเป็นสามเท่า
-
4:37 - 4:39เมื่อเทียบกับที่วัดได้ในช่วง 1950
-
4:39 - 4:41สามเท่าเชียวนะคะ
-
4:41 - 4:43ส่วนฟอสฟอรัสนั้นมีมากขึ้นสองเท่า
-
4:43 - 4:48นั่นหมายความว่า ไฟโตแพลงค์ตอนที่มากขึ้น
และตะกอนที่มากขึ้น และออกซิเจนที่น้อยลง -
4:49 - 4:53นี่ไม่ใช่ลักษณะตามธรรมชาติของอ่าวนี้
มันเกิดขึ้นจากน้ำมือของมนุษย์ -
4:54 - 4:57ภูมิทัศน์ไม่ได้เป็นอย่างที่มันเคยเป็น
-
4:57 - 5:02มันเคยเป็นทุ่งหญ้าและป่าไม้
และทุ่งหญ้าชุ่มน้ำ -
5:02 - 5:06แหล่งอาศัยของนกเป็ดน้ำ อะไรแบบนั้น
-
5:06 - 5:08แต่มันไม่เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว
มันกลายเป็นแนวพืชไร่ -
5:09 - 5:14เราสามารถจัดการปัญหา
การเพาะปลูกในลักษณะนี้ได้ -
5:14 - 5:19โดยการใช้ปุ๋ยให้น้อยลง
เช่น การใช้ปุ๋ยให้ตรงเป้าหมาย -
5:19 - 5:22และเลือกวิธีการเกษตรแบบยั่งยืน
-
5:23 - 5:27เช่น การปลูกหญ้าที่เป็นพืชยืนต้น
ซึ่งมีรากที่ยาวกว่า -
5:27 - 5:30เมื่อเทียบกับรากของต้นข้าวโพด
ที่ยาวเพียงหกนิ้ว -
5:30 - 5:34ที่จะสามารถกักไนโตรเจนบนดิน
และไม่ทำให้ดินถูกชะไปกับน้ำ -
5:35 - 5:39แล้วเราจะทำอย่างไรเพื่อโน้มน้าว
เพื่อนบ้านทางเหนือของเรา -
5:39 - 5:43ที่อาจอยู่ห่างออกไปถึง 1,000 ไมล์
หรืออาจไกลยิ่งกว่านั้น -
5:43 - 5:49ว่าการกระทำของเขาทำให้เกิดปัญหา
กับคุณภาพน้ำในอ่าวเม็กซิโก -
5:50 - 5:53ประการแรก เราสามารถพาเพื่อนของเรา
ไปยังบริเวณที่ใกล้บ้านพวกเขา -
5:53 - 5:56ถ้าคุณอยากว่ายน้ำในวิสคอนซิล
ในช่วงฤดูร้อน -
5:57 - 5:58ในแหล่งน้ำที่คุณชื่นชอบ
-
5:59 - 6:02คุณอาจได้พบอะไรแบบนี้
-
6:02 - 6:07ซึ่งมันดูเหมือนสีวาดภาพสีเขียวที่หกเลอะ
แล้วมันก็มีกลิ่นทำนองนั้น -
6:07 - 6:09ที่เติบโตบนผิวน้ำ
-
6:10 - 6:13นี่คือปรากฏการ์น้ำเขียวที่เป็นพิษ
ที่เกิดจากสาหร่ายสีเขียวแกมน้ำเงิน -
6:13 - 6:16และนั้นมันก็ไม่ได้ดีสำหรับคุณเลย
-
6:17 - 6:22คล้ายกัน ที่ทะเลสาปอีรี่
ในฤดูร้อนเมื่อไม่กี่ปีก่อน -
6:22 - 6:26มีสาหร่ายสีเขียวแกมน้ำเงิน
กินบริเวณยาวหลายร้อยไมล์ -
6:26 - 6:30และเมืองโทลีโด รัฐโอไฮโอ
ไม่สามารถใช้น้ำนั้นเป็นน้ำสำหรับบริโภคได้ -
6:30 - 6:32เป็นเวลาสองสามวัน
-
6:32 - 6:34ถ้าคุณได้เห็นข่าว
-
6:34 - 6:39คุณจะรู้ว่ามีชุมชนมากมาย
ได้รับผลกระทบเรื่องน้ำสำหรับบริโภค -
6:41 - 6:43ฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์
-
6:43 - 6:45ฉันไม่รู้ว่าคุณจะดูออกไหม
-
6:45 - 6:47(เสียงหัวเราะ)
-
6:50 - 6:54ฉันทำงานด้านวิทยาศาสตร์
ฉันตีพิมพ์ผลงาน -
6:54 - 6:58เพื่อนร่วมงานของฉันอ่าน
และฉันก็ได้รับคำวิจารณ์ต่าง ๆ -
6:59 - 7:03แต่ฉันเชื่อมั่นว่า ในฐานะนักวิทยาศาสตร์
-
7:04 - 7:09ผู้ใช้งบหลวงในการทำวิจัย
-
7:09 - 7:12ฉันเป็นหนี้ต่อทางภาครัฐ
-
7:12 - 7:15ต่อหัวหน้าหน่วยงานราชการต่าง ๆ
และผู้ทรงเกียรติในสภานิติบัญญัติ -
7:15 - 7:18ในการแบ่งปันความรู้กับพวกเขา
-
7:18 - 7:22โดยหวังว่าด้วยความรู้นี้
พวกเขาจะสามารถตัดสินใจ -
7:22 - 7:24วางนโยบายทางสิ่งแวดล้อมได้ดีขึ้น
-
7:24 - 7:26(เสียงปรบมือ)
-
7:26 - 7:28ขอบคุณค่ะ
-
7:28 - 7:31(เสียงปรบมือ)
-
7:31 - 7:36ทางหนึ่งที่ฉันจะทำได้ก็คือ
การนำเสนอออกสู่สื่อต่าง ๆ -
7:36 - 7:40และจ๊อบบี วาร์ริค
จาก "วอชิงตัน โพสต์" -
7:40 - 7:43ก็นำภาพนี้ไปใช้ในบทความ
-
7:43 - 7:47บนหน้าหนึ่งของ ซันเดย์ มอร์นิ่ง
ถัดจากกลางหน้าขึ้นไปสองนิ้ว -
7:48 - 7:50นั่นเป็นก้าวสำคัญเลยค่ะ
-
7:50 - 7:54และวุฒิสมาชิก จอห์น โบรซ์
จากรัฐหลุยเซียนา -
7:54 - 7:58บอกว่า "โอ้ย ตายแล้ว พวกเขาคิดว่า
อ่าวเม็กซิโกหน้าตาเป็นแบบนี้หรือ" -
7:58 - 8:01และฉันก็ตอบว่า "ค่ะ รู้อะไรไหมคะ
นั่นแหละหลักฐานล่ะ" -
8:01 - 8:03แล้วเราก็เริ่มลงมือที่จะแก้ปัญหา
-
8:03 - 8:08ในเวลาเดียวกัน
วุฒิสมาชิก โอลิมเปีย สโนวี จากรัฐเมน -
8:08 - 8:12กำลังประสบปัญหาปรากฏการ์น้ำเขียว
ที่เป็นอันตรายในอ่าวเมน -
8:12 - 8:16พวกเขาร่วมมือกัน--
เป็นความร่วมมือแบบพรรคร่วม-- -
8:16 - 8:17(เสียงหัวเราะ)
-
8:17 - 8:20(เสียงปรบมือ)
-
8:20 - 8:23และเชิญให้ฉันไปให้การกับสภานิติบัญญัติ
-
8:23 - 8:26ฉันก็เลยบอกว่า "โอย ฉันก็แค่จับปู
แถวตอนใต้ของเท็กซัส -
8:26 - 8:27ทำอะไรอย่างนั้นเป็นหรอกค่ะ"
-
8:27 - 8:28(เสียงหัวเราะ)
-
8:28 - 8:30แต่ฉันก็ไปนะคะ
-
8:30 - 8:31(เสียงเชียร์)
-
8:31 - 8:33และท้ายที่สุด
พวกเขาก็ผ่านร่างกฎหมาย -
8:33 - 8:35ไชโย ๆ
-
8:36 - 8:39มันถูกเรียกว่า
ปรากฏการณ์น้ำเขียวที่เป็นอันตราย -
8:39 - 8:43และพระราชบัญญัติการวิจัยไฮโพเซีย
และการควบคุม ปี ค.ศ. 1998 -
8:43 - 8:45(เสียงหัวเราะ)
-
8:45 - 8:48(เสียงปรบมือ)
-
8:48 - 8:49ขอบคุณค่ะ
-
8:49 - 8:52นั่นเป็นเหตุว่าทำไม เราถึงเรียกมันว่า
ร่างกฎหมาย สโนวี่-โบรซ์ -
8:52 - 8:53(เสียงหัวเราะ)
-
8:54 - 9:01แล้วเราก็มีงานสัมมนาในปี ค.ศ. 2001
-
9:02 - 9:05ที่จัดขึ้นโดย
บัณฑิตสภาทางวิทยาศาสตร์แห่งชาติ -
9:05 - 9:09ที่ให้ความสนใจกับการใช้ปุ๋ย
ไนโตรเจน และคุณภาพน้ำที่ไม่ดี -
9:10 - 9:13รายชื่อผู้บรรยายของเรา
ได้แก่ อดีตผู้ว่าการรัฐ -
9:14 - 9:15ของรัฐนิวเจอร์ซี่
-
9:17 - 9:19และเธอคนนี้...
-
9:19 - 9:24บอกได้เลยว่าเธอน่ะไม่ได้จริงจังอะไร
เมื่อเธอมองไปที่ผู้ชม -
9:24 - 9:27และฉันก็คิดว่า
"เธอมองฉันอยู่แน่ ๆ เลย" -
9:27 - 9:31"รู้อะไรไหม ฉันเหลือทนแล้ว
ที่ต้องมาพาดพิง นิวเจอร์ซี่ อยู่เรื่อย -
9:31 - 9:35ฉันไม่อยากได้ยินอีกแล้ว
พูดถึงรัฐอื่นบ้างสิ รัฐไหนก็ได้" -
9:35 - 9:38แต่เธอสามารถนำแผนปฏิบัติการ
-
9:38 - 9:44ไปยังโต๊ะของประธานาธิปดี
จอร์จ เอช. ดับเบิลยู บุช ได้ -
9:44 - 9:47เราจึงได้เป้าหมายทางสิ่งแวดล้อม
-
9:48 - 9:50และเราก็กำลังดำเนินการเพื่อแก้ปัญหา
-
9:52 - 9:55ภาคตะวันตกของอเมริกาไม่ได้เป็นครัวของโลก
-
9:56 - 10:02แต่เป็นแหล่งที่เลี้ยงไก่ หมู และวัว มากมาย
-
10:02 - 10:04ซึ่งทำให้เกิดเอทานอล
-
10:04 - 10:06ที่ใช้ในน้ำมันเชื้อเพลิงของเรา
-
10:06 - 10:09ซึ่งถูกกำกับควบคุมโดยนโยบายจากส่วนกลาง
-
10:10 - 10:12เราทำได้ดีกว่านั้น
-
10:13 - 10:16เราต้องตัดสินใจ
-
10:17 - 10:21ที่จะบริโภคให้น้อยลง
-
10:23 - 10:27และลดการใช้ไนโตรเจน
-
10:28 - 10:30มันก็เหมือนกับคาร์บอนฟุตพริ้นท์นั่นแหละค่ะ
-
10:30 - 10:33แต่คุณสามารถลดไนโตรเจนฟุตพริ้นท์ของคุณได้
-
10:33 - 10:38วิธีของฉันก็คือ บริโภคเนื้อแต่น้อย
-
10:38 - 10:40ฉันก็ยังทานเนื้ออยู่บ้างเป็นครั้งคราวนะคะ
-
10:40 - 10:42ไม่ใช้น้ำมันข้าวโพด
-
10:43 - 10:48ขับรถที่สามารถใช้น้ำมันที่ไม่ใช่เอทานอลได้
-
10:48 - 10:49และตรวจและบำรุงรักษาสภาพถังแก๊สของรถ
-
10:51 - 10:53อะไรทำนองนั้นแหละค่ะ
ที่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ -
10:53 - 10:57ฉันขอท้า ไม่ใช่แค่กับคุณเท่านั้น
-
10:57 - 11:00แต่ขอท้าผู้คนทั้งหลาย
โดยเฉพาะภาคตะวันตกของอเมริกา -
11:00 - 11:05ให้คิดดูว่าคุณกระทำอะไรกับพื้นดินบ้าง
และคุณจะเปลี่ยนแปลงมันได้อย่างไร -
11:06 - 11:09สิ่งที่ฉันทำเป็นเพียงก้าวเล็ก ๆ
-
11:10 - 11:14การจะเปลี่ยนรูปแบบการเกษตรในสหรัฐฯ นั้น
-
11:14 - 11:17เป็นก้าวที่ใหญ่กว่ามาก
-
11:17 - 11:21และมันต้องการปณิธานความตั้งใจ
จากภาคการเมืองและสังคม -
11:21 - 11:23แต่เราทำได้ค่ะ
-
11:23 - 11:27ฉันเชื่อมั่นว่า เราจะสามารถ
แปรผลทางวิทยาศาสตร์ -
11:27 - 11:32เชื่อมมันเข้ากับนโยบายและทำให้เกิด
การเปลี่ยนแปลงทางสิ่งแวดล้อมได้ -
11:33 - 11:35เราทุกคนต้องการสิ่งแวดล้อมที่สะอาดบริสุทธิ์
-
11:35 - 11:38เราสามารถร่วมมือกันทำสิ่งนี้ให้สำเร็จได้
-
11:38 - 11:42เพื่อที่ว่าเขตมรณะในอ่าวเม็กซิโกนี้
จะไม่มีเหลืออยู่อีกต่อไป -
11:42 - 11:43ขอบคุณค่ะ
-
11:43 - 11:49(เสียงปรบมือ)
- Title:
- "เขตมรณะ" ของอ่าวเม็กซิโก
- Speaker:
- แนนซี ราบาเลอิส (Nancy Rabalais)
- Description:
-
more » « less
แนนซี ราบาเลอิส ผู้เชี่ยวชาญทางทะเล ติดตามสิ่งที่มีชื่อเชิงอัปมงคลร้ายว่า "เขตมรณะ" ในอ่าวเม็กซิโก ที่ซึ่งปริมาณออกซิเจนมีอยู่ไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิต อ่าวแห่งนี้มีเขตมรณะใหญ่เป็นที่สองของโลก นอกจากมันจะฆ่าปลาและสัตว์จำพวกกุ้งปูแล้ว มันยังฆ่าการประมงในแหล่งน้ำนี้ด้วย ราบาเลอิส เล่าให้พวกเราฟังเกี่ยวกับว่าอะไรเป็นสาเหตุ และเราจะสามารถแก้ไขผลที่เป็นอันตรายนี้และฟื้นฟูแหล่งทรัพยากรทางธรรมชาติของทวีปอเมริกาแห่งนี้ได้อย่างไร
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 12:02
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for The "dead zone" of the Gulf of Mexico | |
|
Rawee Ma accepted Thai subtitles for The "dead zone" of the Gulf of Mexico | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The "dead zone" of the Gulf of Mexico | |
|
|
Rawee Ma declined Thai subtitles for The "dead zone" of the Gulf of Mexico | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for The "dead zone" of the Gulf of Mexico | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The "dead zone" of the Gulf of Mexico |