ชิวหาเฝ้าเมือง : รามเกียรติ์ EP.35 | Point of View

สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

กลับมาอีกครั้งนะคะในทุกวันพุธ ที่วิวจะนำเอา

บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

เล่มนี้มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

ซึ่งตอนในวันนี้นะคะ ขอบอกว่าน่าตื่นเต้นมากเลย
เพราะว่ามันเป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่งอย่างเลย

เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ทศกัณฐ์กับนางสีดา ได้มาเจอกันค่ะ

แหม่ ฟังแล้วตื่นเต้นแล้วใช่ไหม

ดังนั้นนะคะ ก่อนอื่นอย่าลืมกดตามโซเชียลมีเดียต่างๆ ของวิว รวมถึง

กดปุ่ม subscribe ด้านล่างนี้ และกดปุ่มกระดิ่งเล็กๆ
เพื่อที่มันจะแจ้งเตือนทุกครั้งเลยที่วิวอัพคลิปวีดีโอใหม่ๆ ค่ะ

นอกจากนี้นะคะ ใครรู้สึกว่ามันชักช้ายืดยาดเกินไป อยากดูให้เต็มทั้งเรื่อง ภายใน 10 นาที วิวเคยเล่าเอาไว้แล้วนะคะ

สามารถกดไปดูได้ตรงนี้เลยค่ะ

ส่วนใครที่อยากดูตั้งแต่ตอนแรกนะคะ เพิ่งจะมาติดตามตอนนี้แล้วรู้สึกว่า

เอ้า ตอนแรกหายไปไหนหาไม่เจอ

อยากดูยาวๆ เป็น playlist นะคะ กดไปดูได้ตรงนี้เลยค่ะ
วิวทำเป็น playlist ไว้ให้แล้ว

โอเคเราจะไม่เวิ่นเว้อนอกเรื่องออกไปไกลมากนะคะ

ถ้าพร้อมจะฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระกันแล้วก็
ไปฟังกันเลยค่ะ

หลังจากตอนที่แล้วนะคะ เราพูดถึงกุมภกาศ ลูกชายสุดที่รักของนางสำมนักขาไป

วันนี้เรายังโฟกัสอยู่กับครอบครัวของสำมนักขาเช่นเดิมค่ะ

ตัดภาพไปที่กรุงลงกาก่อนดีกว่า

ที่กรุงลงกาตอนนี้นะคะ

ก็เหมือนเช่นเคยค่ะ ทศกัณฐ์ปกครองบ้านเมือง
อยู่กับเหล่าสนมกำนัลมากมาย

มีมเหสีเป็นนางมณโฑแล้วก็มีสนมอีกแบบแปดหมื่นสี่พันนาง อะไรอย่างงี้ คือเยอะมากอะนะ

เวลาที่เขาพูดถึงตัวเลขเยอะๆๆ ในวรรณคดีนี่ไม่ได้แปลว่าตัวเลขนั้นๆ เป๊ะๆ นะคะ

โจร 500 ก็แปลว่าแบบมีโจรเยอะ

มีนางสนมแปดหมื่นสี่พันนางก็แปลว่ามีนางสนมเยอะ

เออ ทำนองนี้นะ อย่าไป นับเป๊ะๆ เลยนะคะ

ทศกัณฐ์เนี่ยนะคะ ใช้ชีวิตอยู่กับนางสนมกำนัล
อยู่กับเมียมาเรื่อยๆ ปกครองบ้านเมือง

อยู่ดีๆ วันหนึ่งค่ะ ก็เหมือนกันพวกเรานี่แหละ ทำงานทุกวันๆๆ มันก็เบื่อ

รู้สึกว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ

อยากออกไปเที่ยว ออกไปเล่น ออกไปอะไร

เพื่อที่จะได้ refresh ตัวเองนะคะ

ซึ่งสมัยนั้นไม่มีการแบบ บินไปเที่ยวญี่ปุ่นหรือบินไปเที่ยวเกาหลีอะไรยังงี้ใช่ไหม

ดังนั้นค่ะ ทศกัณฐ์ก็เลยไปเที่ยวที่ที่ตัวละครในวรรณคดีทั่วไปอยากไปเที่ยวนะคะ ก็คือไปเที่ยวป่านั้นเอง

พอทศกัณฐ์คิดว่าจะไปเที่ยวป่าเนี่ย

สมัยก่อนการเดินทางมันค่อนข้างลำบากเนาะ มันไม่ใช่แบบว่าออกไปเดินป่าตอนเช้าแล้วกลับมาได้เลย

ดังนั้นทศกัณฐ์ก็เลยวางกำหนดการของตัวเองค่ะ
ว่าจะไปเที่ยวป่าทั้งหมด 7 วัน 7 คืนด้วยกัน

ซึ่งการที่ทศกัณฐ์ผู้เป็นผู้ปกครองบ้านเมืองเนี่ย
ออกไปเที่ยวในป่าเนี่ยนะคะ

จะส่งผลกระทบต่อเมืองคือ ไม่มีคนปกครอง

พอไม่มีคนปกครองเนี่ย นอกจากจะไม่มีใครจัดการเสนาอำมาตย์แล้ว

ถ้ามีใครมาบุกเมืองตอนนั้นจะทำยังไง
ใครจะเป็นคนป้องกันเมือง

ทศกัณฐ์ก็เลยต้องหาเหมือนผู้สำเร็จราชการแทนขึ้นมาค่ะ

ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าตอนนั้นทศกัณฐ์คิดอะไร

น้องชายตัวเองเก่งๆ ก็มี กุมภกรรณ ไม่ใช้ ลูกชายตัวเองเก่งๆ อินทรชิต ใช้ไหม ไม่ใช้นะคะ

ถามว่าทศกัณฐ์ไปใช้ใคร

ทศกัณฐ์ไปนึกถึงชิวหา

ซึ่งเป็นน้องเขยของตัวเอง

ผัวของนางสำมนักขานั่นเอง

ทศกัณฐ์ก็เลยไปหาชิวหาแล้วบอกว่า

ชิวหา พี่คิดว่าเนี่ย พี่จะไปเที่ยวป่าสัก 7วัน 7 คืน

ระหว่างนี้ฝากน้องดูแลบ้านเมืองหน่อยได้ไหมจ๊ะ

แน่นอนนะคะ ชิวหายักษ์ตัวเล็กๆ จ้อยๆ
ไม่ค่อยมียศไม่ค่อยมีตำแหน่งอะไรกับเขานี่แหละ

อยู่ดีๆ ระดับทศกัณฐ์มาฝากฝังเมือง ชิวหาแบบ

ท่านพี่ ท่านพี่ไว้ใจน้องจริงๆ หรือ

โอ้ น้องรู้สึกเป็นเกียรติมากน้องจะดูแลรักษาเมืองอย่างดี

เพื่อให้สมกับที่พี่ไว้ใจ

ว่าแล้วนะคะ ทศกัณฐ์ก็ไปอาบน้ำแต่งตัวจัดทัพ นู่นนี่นั่น

ขนคนออกจากเมืองไปค่ะ

ก็พานางมณโฑไปด้วย ไปเที่ยวเล่นกัน ไปเข้าป่าล่าสัตว์
มุ๊งมิ๊งๆ สนุกสนานเริงร่านะคะ

ฝั่งชิวหานะคะ อยู่ในเมืองฟังคำพี่มาแล้ว พี่บอกว่า

ให้ดูแลบ้านเมืองให้ดี ชิวหาก็ดูแลบ้านเมืองอย่างดีเลยค่ะ

กลัวมากว่าใครจะเข้ามาระหว่างที่พี่อยู่ กลัวมากว่าพี่เนี่ย ให้ความไว้วางใจตัวเองแล้วตัวเองจะทำได้ไม่สมกับที่พี่ไว้วางใจ

ดังนั้นค่ะ ชิวหาก็เลยจัดเวรยามตระเวนรอบเมืองทั้งวันทั้งคืนเลย

ไม่หยุดไม่หย่อน

ส่วนตัวเองเนี่ย

จะไปนอนก็ไม่กล้า
กลัวว่าไปนอนแล้วเดี๋ยวมีเรื่องตอนที่ตัวเองนอน

ดังนั้นนะคะ ชิวหาก็เลยออกตระเวนไปนู่นไปนี่
พร้อมกับกองทัพ ทั้งวันทั้งคืน

แทบจะตลอดเวลา 7 วันเลยค่ะ

จนกระทั่งมาถึงวันที่ 7 ทศกัณฐ์ไป 7 วัน 7 คืนใช่ไหม

วันที่ 7 ละ ปรากฏว่าชิวหาไม่ไหวแล้ว ถึงขีดจำกัดของยักษ์แล้ว

ต่อให้เป็นยักษ์ยังไงก็ต้องได้หลับได้นอนบ้างนึกออกใช่ไหม

คือสิ่งมีชีวิตทั่วไปอะ การนอนมันเป็นการจัดระเบียบร่างกายอะนะ

ร่างกายเราโดนออกแบบฟังก์ชั่นมาให้ต้องนอนนะคะ

ดังนั้นชิวหารู้สึกแบบ ไม่ไหวแล้ววันนี้ ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ
แต่ถ้าฉันจะไปนอนตอนนี้น่ะนะ จะเกิดอะไรขึ้น

อุ่ย แล้วเดี๋ยวข้าศึกบุกมาทำยังไงดี คิดๆๆๆ

อ่า ปิ๊งไอเดียค่ะ

ชิวหาเกิดไอเดียบรรเจิดขึ้นว่า

แล้วทำไมฉันต้องเดินเฝ้าเมืองด้วย

ฉันก็หาทางปิดเมืองเอาไว้เลยสิ

ดังนั้นนะคะ ชิวหาก็เลยบอกเหล่าไพร่พลค่ะ บอกว่า

ไม่เป็นไรทุกคน ตอนนี้เราเหนื่อยกันมามากพอแล้ว 7 วันแล้วนะ

ทุกคน ไปพักผ่อนกันเถอะ

ปะ ไปๆ นอนไม่ต้องเข้าเวรเข้ายามกันแล้ว เดี๋ยวข้าจัดการเอง เดี๋ยวข้าจะปิดเมืองเอาไว้

แค่นี้ก็ไม่มีใครเข้ามาได้แล้ว

ซึ่งถามว่าการปิดเมืองของชิวหาเนี่ยธรรมดาไหม

ไม่ค่ะ

เพราะว่าถ้าธรรมดาเดี๋ยวโลกไม่จำน่ะนะ

ดังนั้นนะคะ ชิวหาแอบคิดไปเอง ประมาณว่า

เออ ถ้าฉันปิดเมืองไว้ แค่ปิดประตูเมืองเดี๋ยวมีคนบุกมามันก็เอาของกระทุ้งประตูเมือง ปั่งๆๆ

แล้วฉันก็ไม่รู้เรื่องอยูในเมือง

ชิวหาก็เลยเกิดไอเดียบรรเจิดขึ้นมา

ชิวหาเลย เนรมิตตัวเองค่ะ ให้เป็นชิวหาร่างยักษ์

ใหญ่มาก ใหญ่แบบสูงถึงสวรรค์ชั้นพรหมอะไรทำนองนี้เลยนะ

เขาบรรยายว่าสูงเหมือนบรมพรหมมานะคะ

ซึ่งชิวหาพอเนรมิตตัวเองใหญ่แล้ว ถามว่าทำยังไง

ชิวหาก็เลย ทอดตัวเองลงนอน

ง่วงไง ง่วงก็นอน นอนไป

แล้วก็แลบลิ้นออกมา

แลบลิ้นออกมา นี่เป็นเมืองนะคะ ชิวหาแลบลิ้น
เอาลิ้นครอบเมืองไว้ แหมะ

แบบนี้ก็ได้เหรอ

ซึ่งพอเอาลิ้นครอบเอาไว้นะคะ แน่นอนว่าตอนนี้ลิ้นชิวหาเนี่ย เป็นเหมือนโดมครอบเมืองไว้

ถ้าใครจะมาทำอันตรายอะไรเมืองเนี่ยนะ

แน่นอนว่าไปจิ้มๆ โดนลิ้นชิวหา ชิวหาก็จะตื่น
ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าคนที่อยู่ในเมืองจะรู้สึกยังไง อาจจะแบบ

พยากรณ์อากาศเมืองลงกาวันนี้จะมีท้องฟ้าแจ่มใส

เอ๋ ไม่เห็นจะท้องฟ้าแจ่มใสเลย

คนในเมืองลงกาจะด่ากรมอุตุเมืองลงกาบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้แบบ

พยากรณ์ไม่แม่นเลย นี่ดูท้องฟ้า ครึ้มฟ้าครึ้มฝนเชียว

ดูดิมีน้ำหยดลงมาด้วย น้ำฝนแหมะ แต่ทำไมน้ำมันดูเหนียวๆ ผิดปกติ มีเอนไซม์อะไมเลสอยู่ในนั้นด้วย

ย่อยน้ำตาลได้ด้วย

ก็ไม่รู้น้ำลายชิวหาจะหยดลงเมืองไปเยอะเท่าไหร่น่ะนะ

ซึ่งตอนนี้ก็เป็นการนอกเรื่องไปไกลมาก ดังนั้นกลับมาค่ะ

หลังจากที่เอาลิ้นครอบเมืองไว้ ชิวหาก็นอนหลับไปอย่างมีความสุขค่ะ แล้วก็สบายใจ

ตัดฉากมาที่ทศกัณฐ์

ล่าสัตว์มา 7 วัน 7 คืน เรียบร้อยละ วันนี้เป็นเช้าวันที่ 8

รู้สึกว่าได้เวลากลับเมืองละจ้า ทศกัณฐ์ก็ค่อยๆ ขนไพร่พลนะคะ ค่อยๆ เดิน ด๊อกแด๊กๆๆ ยกพลกลับเมืองกันมา

ปรากฏว่ากลับมาถึง เฮ้ย เมืองหาย

คือนึกสภาพว่าชิวหาเนี่ยเนรมิตตัวใหญ่มาก

เวลาที่เราเข้าไปใกล้อะไรที่ใหญ่มากๆ เราจะไม่เห็นมัน นึกออกปะ

เหมือนเวลาเราเข้าไปใกล้ๆ ตึกมากๆ อะ
เราจะไม่เห็นรูปร่างทั้งตึก เราจะเห็นแค่แบบผนังตึกด้านหนึ่ง

ก็เหมือนกันทศกัณฐ์เข้ามาถึงเมืองแล้วก็แบบ

อะไร อะ ทำไมเมืองมันมืดหม่นไปหมด

คงเห็นประมาณว่าลิ้นชิวหาอะ แล้วก็แบบอะไรอะ มืดหม่นไปหมดเลย เกิดอะไรขึ้น

นี่ๆๆ ขอจินตนาการแป๊ปหนึ่ง

ฉันต้องมโนก่อน

อุ๊ย แย่แล้ว ฉันฝากเมืองไว้กับน้องชิวหา น้องชิวหาก็ไม่ใช่คนที่เก่งมาก ต้องเกิดเรื่องแน่ๆ เลย

ระหว่างทางนะ จะต้องมีข้าศึกมาบุกเมืองลงกา

แล้วก็ฆ่าชิวหาทิ้งนะ เสร็จแล้วก็เนรมิตบางอย่าง
กำบังเมืองเอาไว้ เพื่อไม่ให้ฉันกลับมาเจอแน่ๆ

ไม่ได้ๆ ดูถูกฉันเกินไปแล้วพวกแก

ทศกัณฐ์โกรธมากนะคะ ทศกัณฐ์แบบ

ปรี๊ดเลย โกรธๆๆ ทำยังไงดี อะ แต่ขอเช็คก่อน

ทศกัณฐ์เป็นยักษ์มีเหตุผล เป็นยักษ์ที่แบบ

ฉันต้องเช็คก่อนรอบหนึ่ง

อะ เหล่าเสนาอำมาตย์ ไปเช็คซิ ไปตะโกนเรียก
เผื่อคนในเมืองได้ยิน

เหล่าเสนาอำมาตย์ที่มากับทศกัณฐ์นะคะ
ก็ไปที่เมืองแล้วก็ตะโกนเรียก

ชิวหา ชิวหาอยู่ไหม ชิวหาตายรึยัง ท่าน ท่านโอเครึเปล่า
ตอบข้าหน่อย อะไรอย่างงี้นะคะ

ปรากฏว่าชิวหาไม่ได้นอนมา 7 วัน 7 คืน ไม่ได้ยิน หลับสนิท ไม่รู้เรื่อง

คนในเมืองก็เช่นกัน ไม่มีใครได้ยินเลย ไม่มีใครตอบ

ดังนั้นนะคะ พอเสนาอำมาตย์กลับมารายงานทศกัณฐ์เนี่ย
ทศกัณฐ์ก็แบบ

โอ้ว

ใช่ชัวร์ ไอ้ที่ฉันจินตนาการไว้มันจะต้องถูกแน่ๆ

ไม่ได้การละ ฉันโกรธมาก ใครมันกล้าลองดี
นี่กรุงลงกาของทศกัณฐ์นะ กล้าดียังไงมาบุก

ไม่ได้การละ ฉันมีอาวุธวิเศษอยู่ชิ้นหนึ่ง

เป็นจักรแก้ว จักรแก้ววิเศษอันนี้เขวี้ยงไปเนี่ย
รับรองข้าศึกแตกกระเจิง

ว่าแล้วนะคะ ทศกัณฐ์ก็เลยหยิบจักรแก้วขึ้นมาแล้วก็เขวี้ยงเข้าไปในเมืองค่ะ

กะว่าถ้ามีข้าศึกอยู่ในเมืองเนี่ยจะได้ตัดคอข้าศึก ข้าศึกก็จะได้คลายมนต์สะกด ฉันจะได้เข้าเมืองไปได้

แล้วแน่นอนนะคะหลังจากที่ทศกัณฐ์ขว้างจักร ฟิ๊ว เข้าไปแล้วนะ

ทศกัณฐ์ก็เห็นกรุงลงกาจริงๆ ทศกัณฐ์ก็ดีใจมากนะคะ
แล้วยกพลเข้าเมืองไป

ซึ่งทำให้คนในเมืองเนี่ยตกใจมาก เพราะทุกคนในเมืองเนี่ยเข้าใจว่ามีข้าศึกนะคะ ก็หนีกันกระจัดกระจายไปหมดเลย

ฝั่งทศกัณฐ์ยกพลเข้าเมืองไป เรื่อยๆๆ

ปรากฏว่าไปถึงลานหน้าวัง

เฮ้ย!

นี่อะไรเนี่ย เป็นไปได้ยังไง

ภาพที่ทศกัณฐ์เห็นนะคะ คือชิวหานอนตายอยู่ แหมะ แล้วก็ลิ้นขาด แป๊ะ แล้วก็มีจักรตัวเองวางอยู่ข้างๆ แหม่ะ

อู้วหู้ว ชัดเลยสรุปคือ

ไอ้คนที่กำบังเมืองเนี่ย ชิวหาน้องรักนี่แหละ คือเล่นพิเรนอะไร คิดยังไงก็ไม่รู้ เอาลิ้นตัวเองมากำบังเมือง

ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง ฉันก็เลยขว้างจักรไปแล้วก็ตัดลิ้นน้อง

ตายตรงนั้นเลย

ซึ่งพอตัดลิ้นแล้วนะคะ ไอ้ที่ชิวหาเนรมิตตัวเองไว้ใหญ่ๆ มันก็หดลงไง ก็กลับมาเป็นสภาพปกติ

ก็เลยทำให้ทศกัณฐ์เข้าเมืองได้ค่ะ

จากเหตุการณ์นี้นะคะ ทำให้ทศกัณฐ์เสียใจมาก
และคนที่เสียใจกว่าก็คือนางสำมนักขานั้นเอง

นางสำมนักขาได้ยินข่าวนี่แบบร้องไห้ฟูมฟาย โกรธพี่มาก
วิ่งมาชี้หน้าด่าพี่เลยนะ ประมาณว่าแบบ พี่ผัวข้าทำอะไรผิด

คือพี่เนี่ยออกไปเที่ยวกับเมีย พาเมียไปเที่ยวเล่น

ผัวข้าดูแลเมืองอย่างดีทั้งวันทั้งคืน แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน แล้วมาถึงพี่ฆ่าผัวข้าทิ้งเนี่ยนะ

คือต้องการอะไรเหรอ ผัวข้าทำผิดอะไร ถ้าทำผิดแล้วฆ่าจะไม่ว่าเลยนะ

ซึ่งการด่าของนางสำมนักขาเนี่ยนะคะ ก็ทำให้ทศกัณฐ์เสียใจหนักกว่าเดิม

สองพี่น้องก็กอดคือกันร้องห่มร้องไห้ไปมา
แต่สุดท้ายชีวิตก็ต้องดำเนินต่อค่ะ

ดังนั้นทุกคนก็เลยใช้ชีวิตต่อไป

แล้วทำให้วิวรู้สึกว่า

คลิปวีดีโอนี้ยาวพอสมควรแล้วนะคะ เราควรจะตัดจบแค่นี้แล้วไปต่อกันอาทิตย์หน้าดีกว่าค่ะ

สำหรับวันนี้นะคะถ้าใครชื่นชอบคลิปวีดีโอนี้

อย่าลืมกด like เป็นกำลังใจให้วิว
แล้วก็กด share เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันค่ะ

ใครมีความเห็นอะไรยังไงนะคะ comment บอกวิวด้านล่างได้ แล้วเดี๋ยวเรามาคุยกันค่ะ

วันนี้ลาไปก่อนนะคะ บ๊าย บาย

สวัสดีค่ะ

จะว่าไปคนในวรรณดีนี่ก็จินตนาการสูงกันเหมือนกันนะ
แต่ละคนชอบมโนแต่งเรื่องกันไปเองอะ คือแบบ

โอ้โห้

จินตนาการล้ำเลิศแล้วก็แบบจินตนาการเสร็จฉันทำเลย
แต่นี่ก็อาจจะเป็นเหตุผลเพราะว่า

ในสมัยโบราณไม่ได้มีการสื่อสารอะไรกันที่ดีไหม

คือชิวหาไม่สามารถไลน์ไปบอกทศกัณฐ์ได้ว่า

พี่ ข้าไม่ไหวแล้วข้าขอไปนอนนะ เดี๋ยวข้าจะกำบังเมืองอะไรอย่างงี้

ก็ เอาเป็นว่าก็เลยทำให้เกิดเรื่องน่าเศร้ากันขึ้นมานะคะ
จากการไม่สื่อสารกันนั่นเอง

ทำให้วิวรู้สึกว่าในปัจจุบันนี้เราก็

มีการสื่อสารที่ดีขึ้นแล้ว ดังนั้นเราควรจะสื่อสารกันนะคะ
จะได้ไม่เกิดการเข้าใจผิดกัน เหมือนทศกัณฐ์กับชิวหา

แล้วเดี๋ยวมันจะเกิดเรื่องเศร้า เกิดขึ้นค่ะ

วันนี้ข้อคิดดูดีเกินไป สำหรับ channel เราเนาะ

แต่ไม่เป็นไร มีข้อคิดดีๆ บ้างก็ดีนะคะ

ดังนั้นวันนี้ลาไปก่อนนะคะ บ๊าย บาย

สวัสดีค่ะ