Η Ιστορία των Λέγκο

Καθώς η Λέγκο γιορτάζει τα ογδοεικοστά της γενέθλια, θα κάνουμε μια ιστορική αναδρομή με αυτό το σύντομο φιλμ κινουμένων σχεδίων. Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε στην ιστοσελίδα http://www.facebook.com/LEGOGROUP

Πιθανώς να έχετε δει ένα από αυτά,

ένα τουβλάκι LEGO.

Aλλά αναρωτηθήκατε ποτέ πως ξεκίνησαν όλα

και γιατί λέγεται LEGO?

Βασικά, το όνομα είναι πολύ παλαιότερο απ’ αυτό το πλαστικό τουβλάκι.

Είστε περίεργοι?

Να σας πω πως ξεκίνησαν όλα.

Πριν πολλά χρόνια

υπήρχε ένας ικανός και εργατικός ξυλουργός που λεγόταν Ole Kirk Christiansen.

O Ole ήταν ένας σεβαστός ξυλουργός με δική του εταιρεία,

αλλά οι καιροί ήταν δύσκολοι. Έτσι δεν είχε και πολλά χρήματα

και έπρεπε να απολύσει και τον τελευταίο του εργάτη.

-Πέρασε.
-Έχω κλείσει το εργαστήριο

και μάζεψα τα πράγματά μου.
-Ευχαριστώ. Υποθέτω πως

πρέπει να σου γράψω την επιταγή.

Να προσέχεις.

-Λοιπόν, ήταν ο τελευταίος.

Δε φανταζόμουν ότι

θα κατέληγε έτσι.
-Το ξέρω, είναι δύσκολο να το καταλάβεις

αλλά τουλάχιστον δε μπορεί να γίνει χειρότερα.

Αλλά έγινε χειρότερα. Μετά από λίγο καιρό ο Ole έχασε

τη γυναίκα του. Αλλά ο Ole ήταν χαρισματικός.

Δεν ήταν ο τύπος που θα το έβαζε κάτω. Και με την επιμέλεια των 4 παιδιών του

έπρεπε να σκεφτεί κάτι. Ο Ole είχε μια ιδέα

και γι’αυτόν δεν ήταν πολύ

να την πραγματοποιήσει.

Η μικρή εφεύρεση του Ole εκανε τα παιδιά του τόσο χαρούμενα που σκέφτηκε ότι ίσως

έπρεπε να αρχίσει να φτιάχνει παιχνίδια.

Ο Ole αποφάσισε να προσπαθήσει. Για καλή του τύχη είχε μεγάλο απόθεμα

ξύλου από το εργαστήρι παραγωγής. Θα μπορούσε τώρα να το χρησιμοποιήσει

για να κατασκευάσει παιχνίδια.

Ο καιρός παιρνούσε

και αν και ο Ole ήταν ένας άξιος ξυλουργός και έδειχνε προσοχή στην ποιότητα και τη λεπτομέρεια,

οι πωλήσεις ήταν πολύ αργές.

Ευτυχώς, ένας απ’τους γιούς του ο Godtfred, άρχισε να βοηθάει τον πατέρα του μετά το σχολείο.

Μαζί ίσα που κατάφερναν να διατηρούν την παραγωγή.

Τελικά άρχισε να διαδίδεται ότι ξύλινα παιχνίδια της καλύτερης ποιότητας φτιάχνονταν σ’αυτό το μικρό εργαστήρι στο Billund.

Μια μέρα ένας άνδρας ήρθε στην πόλη. Ένας ανδρας που θα άλλαζε τη ζωή του Ole.

Ήταν ένας χονδρέμπορος από την Fredericia.

-Άκουσα ότι φτιάχνετε κάποια πολύ ωραία ξύλινα παιχνίδια.

-Λοιπόν, ο καθένας κάνει ότι μπορεί.Ο χονδρέμπορος ήταν

ήταν εντυπωσιασμένος με τα ξύλινα παιχνίδια και έδωσε μια μεγάλη

παραγγελία πριν φύγει.

-Επιτέλους υπάρχει κάποιος που μπορεί να δει τις ευκαιρίες και αυτά που κάνουμε.

Κοίτα, ο χονδρέμπορος θέλει να βάλει

πολλά από τα παιχνίδια μας στο κατάστημά του για τις γιορτές.

Θα είναι καλά Χριστούγεννα φέτος

και θα έχουμε δουλειά.

Τώρα υπήρχαν πολλά να κάνει στο εργαστήρι του

και έτσι μπορούσε να ξαναπροσλάβει τους παλιούς του εργάτες.

Ο Ole χρησιμοποιούσε μόνο την καλύτερη ποιότητα ξύλου

που τη μάζευε με τα χέρια και την ετοίμαζε προσεκτικά.

Δούλευαν μέρα-νύχτα για να έχουν την παραγγελία έτοιμη

ώστε ο χονδρέμπορος να έχει τα παιχνίδια στο κατάστημά του πριν τα Χριστούγεννα.

-Συμβαίνει κάτι πατέρα?

-Φοβάμαι ότι έχουμε μεγάλο πρόβλημα.

Κατά τη διάρκεια της δουλειάς, ο Ole έλαβε ένα γράμμα που έλεγε ότι ο χονδρέμπορος είχε υποβάλλει αίτηση για πτώχευση

και δε μπορούσε να αγοράσει τα παιχνίδια που είχε παραγγείλει.

-Τι θα κάνεις? Τι θα γίνει τα Χριστούγεννα?

Τώρα ούτε φαγητό δε θα έχουμε.

-Θα το κάνω εγώ.

-Τι θα κάνεις πατέρα?

-Θα το κάνω μόνος μου. Θα γυρίζω με το αυτοκίνητο για να πουλήσω τα παιχνίδια.

Δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Ο Ole πακετάρισε τα παιχνίδια στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε.

O Ole ήταν ενας πολύ καλός παιχνιδοποιός άλλα όχι καλός πωλητής.

Δεν του άρεσε να επαινεί τον ευατό του ή να μιλάει για το πόσο προσεκτικά φτιάχνονταν τα παιχνίδια.

Αλλά έπρεπε να συνεχίσει να προσπαθεί.

-Αυτό θα εντυπωσιάσει. Υπάρχει κάτι για το οποίο ενδιαφέρεστε?

-Δείχνει εντυπωσιακό αλλά δεν έχω αρκετά χρήματα τώρα. Ίσως μπορούμε να ανταλλάξουμε προιόντα και να πατσίσουμε.

-Λοιπόν, θα προτιμούσα χρήματα, .

αλλά..

Στο τέλος κατάφερε να πουλήσει όλα τα παιχνίδια.

Δεν έλαβε όσα χρήματα ήλπιζε. Όμως η οικογένεια τα κατάφερε και είχαν αρκετό φαγητό για τα Χριστούγεννα.

Ο καιρός περνούσε.

Όμως τα παιχνίδια δεν πωλούνταν όπως περίμεναν.

Ο Ole σκέφτηκε ότι ίσως η εταιρεία χρειαζόταν ένα καλό όνομα.

-Ποιό πρέπει να είναι? Πρέπει να είναι μικρή λέξη. Θα ήθελα να έχει το “playing well”.

Στα δανέζικα το “ playing well ” λέγεται “Leg Godt”.

-Πως να είναι,πως να είναι?

Να μπορούσα μόνο να πάρω ένα σημάδι.

LEGO!

Όπως βλέπετε, ο Ole κατέληξε να βρει ένα πολύ ταιριαστό όνομα.

Όμως αυτό που δεν ήξερε

ήταν ότι στα λατινικά η λέξη LEGO σημαίνει “βάζω μαζί”.

Το όνομα LEGO ήταν καλοδεχούμενο. Και η εταιρεία

άρχισε σιγά σιγά να προχωράει.

-Βγάλαμε 3000 κορώνες αυτό το χρόνο. Και έχουμε περισσότερα απ’ αυτά απ’ ότι συνήθως.

-Είπες 3000 κορωνες? Τότε πρέπει να δεις τι κοιτούσα.

Αν και ο Godtfred δεν ήταν άνετος στο να ξοδεύει χρήματα για μηχανήματα,

εντούτοις μπορούσε να δει ότι ήταν χρήσιμο και η ποιότητα των παιχνιδιών καλυτέρευε.

-Θα μπορούσες να τελειώσεις την τελευταία παρτίδα και να την ετοιμάσεις για αποστολή?

-Θα το κανω.

-Πατέρα, πατέρα, έλαβα πολλά χρήματα για την εταιρεία σημερα!

-Αλήθεια? Πως?

Διαπίστωσα ότι μπορούμε να εξοικονομίσουμε χρήματα με το βερνίκι. Επικάλυψα τις πάπιες δύο φορές αντί για τρείς.

-Τι έκανες?

Δυστυχώς η ιδέα του Godtfred δεν πολυάρεσε στον Ole.

Τον έβαλε να ξεπακετάρει όλες τις πάπιες,

να τις περάσει με το τελευταίο βερνίκι και να τις μεταφέρει πίσω στο σταθμό των τρένων.

Ο Οle πίστευε στην υψηλή ποιότητα και όχι στο να κοροιδεύει τους παλάτες του.

Όταν ο Godtfred επέστρεψε, ο Ole του εξήγησε ότι δεν ήταν αυτός τρόπος να δημιουργήσεις ένα καλό όνομα.

Αυτό το μικρό μάθημα άνοιξε τα μάτια του Godtfred ότι κάθε λεπτομέρεια μετράει

και μόνο το καλύτερο είναι αρκετό.

Στα τέλη του 1930, η LEGO έκανε μια περιουσία αν και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε.

Προσπαθούσαν να κάνουν το καλύτερο σε δύσκολους καιρούς.

Φαινόταν ότι τίποτε δε θα μπορούσε να πάει στραβά.

Όμως μια νύχτα με καταιγίδες το 1942 άλλαξε την τύχη τους.

-Φωτιά! Το εργαστήριο έπιασε φωτιά!

Όμως όταν κατέφτασαν οι πυροσβέστες, δεν ήταν ικανοί να σώσουν το εργαστήριο.

. Κάηκε ολοσχερώς και όλα τα σχέδια και τα μοντέλα καταστράφηκαν.

Ο Ole άρχισε να χάνει τις ελπίδες του.

Όλα για τα οποία είχε δουλέψει καταστράφηκαν και σχεδόν έχασε την εταιρεία του.

Όμως η υπευθυνότητα απέναντι στα παιδιά του και τους εργάτες τον ενέπνευσε να ξαναχτίσει τη LEGO.

Ένα νέο εργοστάσιο κατασκευάστηκε.

Σύντομα η παραγωγή ξύλινων παιχνιδιών ξανάρχισε.

Η μικρή εταιρεία ξαναμπήκε στην αγορά.

Σταδιακά, το εργοστάσιο LEGO άρχισε να λειτουργεί ομαλά και ο Ole άρχισε να αναζητά νέες προκλήσεις.

Μια μέρα, πήγε στην Κοπεγχάγη για να δει ένα νέο μηχάνημα που μόλις είχε φτάσει στη Δανία.

Ήταν μια πλαστική μηχανή σχηματοποίησης και ο Ole ήταν πολύ ενθουσιασμένος γι 'αυτό.

- Θα πρέπει να το αγοράσουμε; Είμαι σίγουρος ότι είναι μια καλή συμφωνία και αυτό θα μας δώσει μια μεγάλη ευκαιρία.

- Λοιπόν, αυτό ακούγεται ενδιαφέρον, αλλά είναι πολλά τα χρήματα.

-Θα το λάβω ως ναι.

Όταν η πλαστική μηχανή σχηματοποίησης τελικά έφτασε, ο Ole άρχισε να κάνει μικρά πλαστικά αρκουδάκια και γράμματα.

Αλλά είχε ακόμα το πλαστικό τούβλο που είχε λάβει στην έκθεση.

Υπήρχε κάτι σ’ αυτό που δε μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται.

Και παρόλο που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να δει το δυναμικό τους,

ο Ole αποφάσισε να το επανασχεδιάσει και να το βάλει στην παραγωγή.

Αλλά όταν η LEGO για πρώτη φορά λάνσαρε το μεγάλο τρακτέρ Ferguson, τα πλαστικά παιχνίδια έγιναν επιτυχία.

Δυστυχώς οι πωλήσεις έπεσαν το καλοκαίρι

και η εταιρεία ειχε μεγάλο απόθεμα παιχνιδιών.

-Δεν μπορεί να είναι σωστό! Τα προιόντα μας πρέπει να μπορούν να πουληθούν όλο το χρόνο, όχι μόνο τα Χριστούγεννα.

Ο Godtfred αποφάσισεότι θα πήγαινε να πουλήσει τα παιχνίδια μόνος του.

Πήρε τη γυναίκα του για παρέα και ηθική υποστήρηξη.

-Αν δε μπορεσεις να πάρεις μετρητά, χρειαζόμαστε βούτηρο και αυγά.

Λοιπόν,δεν ήταν τόσο άσχημα.

Ο Godtfred πέτυχε στο ταξίδι του στη χώρα, κάτι το οποίο βοήθησε τη LEGO να βγει απ’ την οικονομική κρίση.

Έφτασαν σπίτι ακριβώς στην ώρα του πάρτι γενεθλίων του Ole. Γινόταν 60 και όλη η οικογένεια μαζεύτηκε να γιορτάσει μαζί του.

-Λοιπόν, δεν ήταν και μεγάλο ταξίδι στη χώρα.

- Hey, έχω μια ιδέα. Eh, ακούστε. Ακούστε. Τι λέτε για μια φωτογραφία με τις τρεις γενιές!

Όλοι σκέφτηκαν ότι ήταν μια καλή ιδέα. Και τοποθετηθήκαμε στον καναπέ με όλα τα δώρα και τα λουλούδια γύρω μας.

Σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Αγγλία, ο Godtfred συναντήθηκε με τον επικεφαλής ενός μεγάλου εμπορικού κέντρου στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι του.

Συζήτησαν για τη βιομηχανία παιχνιδιών. Και η συζήτηση θα ήταν πολύ σημαντική για το μέλλον της LEGO.

-Στο καλό αυτή η βιομηχανία! Νομίζω ότι τα παιχνίδια δεν είναι καλά στις μέρες μας.

-Τι εννοείτε? Εγώ νομίζω πως είναι μια χαρά.

-Oh,δουλεύουν καλά, αλλά δεν υπάρχει σύστημα σε τίποτα.

-Σύστημα?

Σύστημα?...Hmmm…Δεν υπάρχει σύστημα.

-Τι στο καλό κάνεις Godtfred?

- Δεν υπάρχει σύστημα.
Τα παιχνίδια χρειάζονται μια ιδέα και ένα σύστημα. Θέλω να βάλω σύστημα στο παιχνίδι.Στα παιδιά προσφέρονται μόνο έτοιμες λύσεις. Χρειάζονται κάτι διαφορετικό που θα τους δυναμώσει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα.

-Δηλαδή προσπαθείς να βάλεις στα LEGO ένα σύστημα? Ενδιαφέρον...

Την ίδια χρονιά, η LEGO άρχισε να παράγει το πρώτο σύστημα παιχνιδιού LEGO.

Τα παιδιά μπορούσαν τώρα να χτίσουν σπίτια από τουβλάκια LEGO.

Ο σχεδιασμός της πόλης έδωσε στο παιχνίδι ένα ρεαλιστικό σκηνικό πόλης και με αυτό, τα παιδιά έμαθαν για την ασφάλεια της κυκλοφορίας της κίνησης.

Η αδελφή μου και εγώ θα μπορούσαμε να παίζουμε με το νέο σύστημα LEGO για ώρες.

Μερικοί άνθρωποι είπαν ότι είμασταν τα πιο τυχερά παιδιά στον κόσμο.

Επειδή μεγαλώσαμε σε ένα εργοστάσιο παιχνιδιών.

Ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα.

Και ο Godtfred αποφάσισε να δοκιμάσει να πουλάει και εκτός της Δανίας.

Το σύστημα παιχνιδιού ήταν τόσο δημοφιλές ώστε κατάφεραν να το πουλήσουν σε πολλές χώρες.

-Κοίτα τι κατασκεύασα!

-Είναι πολύ όμορφο Cal!

Ακόμα κι αν τα LEGO προοριζόταν μόνο για κτίρια, υπήρχαν ακόμα πολλές ευκαιρίες.

Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα.

-Hmmm, δε μπορώ να το σηκώσω. Συνεχώς διαλύεται.

Αυτό έκανε τον Godtfred να αναρωτηθεί. Ήθελε να βρει έναν τρόπο να κάνει τα τουβλάκια LEGO να μένουν ενωμένα.

Όμως ήταν πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις.

Ο Godtfred παρατήρησε ότι τα τουβλάκια LEGO είχαν καλύτερη ένωση με σωλήνες εσωτερικά.

Τώρα δεν ήταν απλά τουβλάκια αλλά ένα ολόκληρο κατασκευαστικό σύστημα με άπειρες δυνατότητες!

Αυτό ήταν κάτι πρωτοποριακό για ένα προϊόν LEGO.

Με την φαντασία των παιδιών...τα LEGO θα μπορούσαν να γίνουν οτιδήποτε στον κόσμο!

Ξανά και ξανά...η φαντασία είναι το όριο.

Κοίτα μπαμπά...τώρα μπορώ να χτίσω τα πάντα!

Δυστυχώς ο Ole δεν έζησε για να δει πόσο πραγματικά επιτυχημένα έγιναν τα μικρά τουβλάκια.

Ο Godtfred έμεινε μόνος του...

...και έπρεπε να περάσει άλλη μία φωτιά στην Lego η οποία κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής.

Ακριβώς όπως ο πατέρας του...

...ο Godtfred ήξερε ότι έπρεπε να προσπαθήσει για να πάρει το καλύτερο σε οποιαδήποτε κατάσταση και ποτέ να μην τα παρατήσει!

O Godtfred ξεπεράσε τις δύσκολες περιόδους με το κεφάλι ψηλά.

Καθώς οι πωλήσεις αυξάνονταν η εταιρία επίσης γινόνταν μεγαλύτερη.

Έπρεπε να σκεφτεί μπροστά και αποφάσισε να μην συνεχίσει την παραγωγή των ξύλινων παιχνιδιών

και να συγκεντρωθεί μόνο στο σύστημα LEGO.

Κατέληξε σε μία σπουδαία απόφαση...

...πολλά νέα μοντέλα κατασκευάστηκαν και η LEGO δυνάμωσε στην βιομηχανία των παιχνιδιών.

Κύριε...ποιο από αυτά νομίζετε ότι είναι το καλύτερο?

Χμμμ...εκείνο.

Ακόμη και αν ήταν αρκετά αποσχολημένος με την LEGO ο Godtfred είχε ακόμη μεγαλύτερα σχέδια.

Τώρα, ήθελε να χτίσει ένα αεροδρόμιο ώστε να είναι πιο εύκολο να πουλάει παιχνίδια σε όλο τον κόσμο!

Όπως και ο πατέρας, όπως ο γιος...

...δεν του πήρε πολύ μέχρι να μετατρέψει την ιδέα του σε πράξη.

Μόνο 3 χρόνια αργότερα το αεροδρόμιο του Billund άνοιξε.

Οι πολλοί επισκέπτες και εμπορικές επαφές οι οποίες επισκέπτονταν την εταιρία...

...όλοι ήθελαν να δουν το τμήμα μοντελοποίησης.

Σταδιακά...γέμισε τόσο πολύ με επισκέπτες που ήταν δύσκολο για τους εργαζόμενους να συνεχίσουν την δουλειά τους.

Νομίζωωω θα ήταν καλύτερα να περιμέναμε λίγο.

Ο Godtfred συνειδητοποίησε ότι κάτι έπρεπε να γίνει.

Χρειάζονταν μεγαλύτερο μέρος για να παρουσιάζει τα μοντέλα LEGO.

Ααα...δεν θέλω να διακόψω, για αυτό απλά θα αφήσω αυτό το πακέτο με το νέο τρένο LEGO στο τραπέζι.

Άστο εκεί...

Τρένοοο???

Η ιδέα μεγάλωσε γρήγορα, από τον χώρο της έκθεσης στο λούνα παρκ.

Και μετά...

...μπορούμε να έχουμε ένα πύργο ώστε να βλέπουμε ολόκληρο το πάρκο από ψηλά, ολόκληρη την πόλη!

Θα είναι μια περιοχή φτιαγμένη από Lego...η χώρα των LEGO!

Λοιπόν...φαίνεται ενδιαφέρον αλλά σε πόσους επισκέπτες υπολογίζεις πραγματικά?

Λοιπόν... χμμ.. 200 με 300 χιλιάδες?

300 χιλιάδες???

Ακόμη και αν ακούγονταν πολλές o πατέρας μου ήταν πραγματικά πολύ μακριά από τον στόχο.

Υπήρχαν 600 χιλιάδες επισκέπτες την 1η χρονιά!

Η οικογένεια μου και εγώ βρισκόμασταν εκεί για να χαιρετήσουμε τους καλεσμένους.

Το κρατήσαμε σαν παράδοση από τότε.

Τώρα ξέρετε πως ξεκίνησαν όλα.

Η LEGO δεν θα ήταν αυτή που είναι σήμερα...

... αν δεν είχε περάσει από τον παππού μου αυτή η αίσθηση της ποιότητας και της αναζήτησης της τελειότητας.

Ο πατέρας μου πίστευε ακράδαντα στις άπειρες δυνατότητες του συστήματος LEGO.

Θα επιδιώξω να πάω την ιδέα LEGO ακόμη πιο πέρα.

Ενθαρρύνοντας τα παιδιά να εξερευνήσουν...

να βιώσουν και να εκφράσουν το δικό τους κόσμο.

Ένα κόσμο δίχως όρια.

Είμαστε ακόμη πεπεισμένοι ότι μόνο το καλύτερο είναι αρκετά καλό.

Επειδή τα παιδιά αξίζουν το καλύτερο.