Zarządzanie magią mikrobów | Jessica Green | TEDxPortland

Jessica, znana jako "Thumper Biscuit" wśród osób uprawiających roller derby, wykłada równocześnie na University of Oregon i w Santa Fe Institute. Jest też stypendystką TED, której obecny cel to pomóc ludziom wyobrazić sobie niewidzialny świat mikroorganizmów, żeby stworzyć świat pełen budynków, które ograniczają choroby zakaźne i zwiększają energię.

To są zdjęcia mikroorganizmów,

maleńkiej formy życia,
której nie widać gołym okiem,

wirusów, bakterii i archeonów.

Ze wszystkich organizmów są najliczniejsze
i najbardziej zróżnicowane.

Znajdują się we wszystkich zakamarkach

naszego ciała, budynków i miast.

Na myśl o mikrobach
większość z was myśli pewnie

o tych złych jak MRSA, HIV czy wąglik.

Jednak większość mikrobów
jest dla nas dobra.

Nasze ciała, jak wszystkie ekosystemy,
potrzebują ich, żeby przeżyć.

Mikroby chronią nas
przed zarazkami i patogenami,

umożliwiają pobieranie
składników odżywczych z pokarmu

i wzmacniają nasz system odpornościowy.

Są też nowe dowody wskazujące na to,
że mikroby wpływają na nastrój,

poziom stresu, depresję
czy odczuwanie lęku.

Jeśli czujecie się dziś świetnie, jak ja,
może należałoby podziękować mikrobom.

Możecie też podziękować matce,
bo większość mikrobów

pochodzi od matki w chwili porodu,

a także ze spożywanego przez nas pokarmu,

od przyjaciół, z którymi spędzamy czas,

od ludzi w metrze,
jeśli przybijamy z nimi piątkę,

jadąc w dół schodami ruchomymi,

i z naszego głównego siedliska
czyli budynków.

Wszyscy będziemy spędzać
co najmniej 90% życia w budynkach,

gdzie ciągle wchodzimy
w kontakt z mikrobami,

które wdychamy

i których dotykamy na powierzchniach.

Zawsze mnie interesowało,

biorąc pod uwagę to, jak ważne
dla naszego dobrostanu są mikroby,

jak nimi zarządzamy w budynkach,
gdzie spędzamy tak wiele czasu.

Użyję analogii do ogrodu, żeby wyjaśnić,
czego się dowiedziałam w ostatnich latach.

Ogród mikrobowy to wnętrze budynku.

Nasze obecne techniki
hodowli mikrobów w budynkach

luźno bazują na 4 podstawowych zasadach.

Pierwsza zasada polega
na oczyszczeniu budynku z mikrobów,

czyli przeprowadzeniu kwarantanny budynku.

Dziś mamy hermetycznie zamknięte budynki,

a przykładem tych zmian,
które nastąpiły w budynkach,

jest zastąpienie otwieranych okien

skomplikowanymi systemami
klimatyzacyjnymi i filtrującymi

stworzonymi po to,
żeby nie wpuszczać mikrobów

naturalnie występujących na zewnątrz,

które powszechnie występują na roślinach,

w ziemi oraz drogach wodnych,

i których nie chcemy w naszych budynkach.

Druga zasada polega
na instalowaniu drzwi w budynkach,

przez które ludzie wchodzą do środka

i zasiewają w naszych ogrodach mikroby,
które nazywam inwazyjnymi.

To mikroby żyjące w naszych ciałach,
ustach i na naszej skórze.

Każdy człowiek wchodzący do budynku
w ciągu godziny pozostawia

37 milionów bakterii w powietrzu.

To tyle samo bakterii, ilu ludzi

mieszka obecnie w Kalifornii.

Bakterie te pochodzą bezpośrednio z nas,

a także wzbijane są przez nas
w powietrze z powierzchni,

na których pozostawili je inni ludzie
przebywający w budynku.

Trzecia zasada polega na utrzymywaniu
statycznego środowiska w naszym ogrodzie.

Utrzymujemy stałą temperaturę
oraz wilgotność względną,

nie pozwalamy na zmiany dzienne
ani związane z porami roku

i utrzymujemy tę termiczną
strefę komfortu dla siebie,

bo chcemy móc siedzieć tam w bieliźnie,

nawet jeśli na dworze pada śnieg.

Ale pomyślcie o tym z perspektywy mikroba!

Co robimy, tworząc środowisko

powodujące selekcję mikrobów,
które uważam za miejskie

i które naprawdę świetnie się mają
w tym homogenicznym środowisku.

Czwarta zasada,
której hołdujemy w budynku,

polega na tym, że regularnie chcemy
wytępić wszystko w ogrodzie.

Robimy to nieustannie, używając
antybakteryjnych środków czystości

i sterylizując powierzchnie w budynkach.

Jeśli się nad tym zastanowić,
jest to forma eksterminacji mikrobów,

bo wraz ze złymi, zabijamy dobre mikroby.

Gdybyśmy mieli na zewnątrz
ogródek warzywny,

nie tępilibyśmy wszystkich roślin,

chcąc pozbyć się jednego chwastu,

a to właśnie robimy w budynkach.

Jeśli usunie się z ekosystemu
grupę organizmów,

powstaje miejsce dla organizmów
rozrastających się szybko jak zielsko,

żeby skolonizować te przestrzenie,

bo nie ma tam dla nich konkurencji.

Jakie są konsekwencje
takiego zarządzania mikrobami?

Dopiero zaczynamy się tego dowiadywać,

ale mogę pospekulować na ten temat.

Ludzkość istnieje od setek tysięcy lat,

ale era nowoczesnych,
hermetycznych budynków,

których środowisko się nie zmienia,
gdzie regularnie się sprząta,

zaczęła się jakieś 60 lat temu.

Według mnie hodujemy w budynkach

monokulturę mikrobów.

Kiedy pomyśleć o naszych ciałach,
to chyba nie wyewoluowaliśmy,

żeby móc bardzo dobrze funkcjonować
w tego typu środowisku mikrobowym.

Wiele nowych badań wskazuje na to,

że nowoczesny styl życia może się wiązać

z rosnącą opornością na antybiotyki
i ilością chorób autoimmunologicznych,

jak alergia czy astma, z którymi mamy
do czynienia w krajach rozwiniętych.

Ostatnio współpracuję
z biologami i architektami,

jak Brandon Bohanan i Charlie Brown
z University of Oregon,

żeby zrozumieć, jak projektowanie budynków
wpływa na rodzaj mikrobów w ich wnętrzach.

Przeprowadziliśmy niedawno badanie

w budynku Lillis Business Complex,
należącym do University of Oregon.

Tak wygląda Lillis
z perspektywy człowieka.

A tak prawdopodobnie wygląda

z perspektywy mikroba unoszącego się
w otaczającym go powietrzu.

To zdjęcie w podczerwieni
pokazuje różnice w temperaturze

na zewnątrz budynku, a wiemy,
że mikroby są na nią bardzo wrażliwe.

A tak Lillis wygląda
z perspektywy architekta.

Ten budynek bardzo nas interesował,

bo posiada srebrny certyfikat LEED
przyznawany budynkom ekologicznym

i chcieliśmy wiedzieć,

czy ekologicznie budynki wpływają
pozytywnie czy negatywnie na mikroby.

W tym celu na parterze

korzystaliśmy z budynku
zgodnie z projektem,

czyli wpuszczaliśmy powietrze z zewnątrz

do środka przez szczeliny wentylacyjne.

Piętro wyżej zmieniliśmy
sposób korzystania z budynku,

zmuszając powietrze do przejścia
przez mechaniczne systemy wentylacyjne,

zanim trafiło do badanych sal wykładowych.

To są najnowsze wyniki badań,

których jeszcze nigdzie nie pokazywaliśmy.

Dostaliśmy je w zeszłym tygodniu.

To parter i pierwsze piętro
budynku Lillis Business Complex.

Na schemacie widać skalę,
gdzie różowy oznacza

pobrane próbki powietrza
zawierającego DNA mikrobów

wyglądające bardzo podobnie do tego,
które znaleźliśmy w i na ludziach.

Niebieski oznacza próbki
zawierające DNA mikrobów,

bardzo podobne do tego,
które znajdujemy na zewnątrz,

na przykład w glebie.

Na parterze, z którego korzystano

zgodnie z wiodącymi standardami,
powietrze wnikało bezpośrednio z zewnątrz

i wyglądało bardziej jak to na zewnątrz,

a na piętrze powietrze
wyglądało bardzo ludzko.

Te wyniki badań są intuicyjne,

ale jasno pokazują, że mamy pewną kontrolę

nad typami mikrobów
hodowanych we wnętrzach.

Co to wszystko oznacza?

Mamy dziś architektów krajobrazu
projektujących przestrzenie na zewnątrz

i gospodarzy tych terenów,
których zadaniem jest utrzymywanie ich

w dobrym stanie przez długi czas.

Biała plama tła oznacza tutaj
nowy sposób myślenia o mikrobach

i zrozumienie tego,
jak hodować dobre mikroby,

które chcemy mieć wewnątrz budynków,

żeby kształcić nowy rodzaj architekta,
czyli architekta krajobrazu wewnętrznego,

projektującego zdrowe ogrody we wnętrzach.

Będziemy też potrzebować
innego typu zarządców budynków.

Myślę o nich jak o gospodarzach
terenów wewnętrznych,

pomagających utrzymać
budynki i ludzi w zdrowiu.

Dziękuję bardzo.

(Brawa)