-
[เสียงพากย์สตรี]
ฉันเป็นคนเก็บตัว...และชอบที่เป็นอย่างนี้
-
และไม่ใช่มีฉันแค่คนเดียว
-
มีคนเก็บตัวอยู่ทุกที่
-
และการดำเนินชีวิตอย่างเงียบ ๆ
-
ความต้องการเวลาสันโดษ ไม่ใช่ความผิดปกติ
-
มันเป็นพรสวรรค์
-
แต่การเป็นคนเก็บตัวนั้น
ไม่ง่ายที่ใครจะมารู้ว่าคุณมีดีอย่างไร
-
โลกนี้ดูเหมือนจะเข้าข้างแต่คนชอบแสดงออก
-
เสียงที่ดังถูกมองว่า
เป็นความมั่นใจและมีความสุข
-
ในขณะที่ทุกคนแย่งกันพูดแต่ไม่มีใครฟัง
-
โลกที่มีผังที่ทำงานแบบเปิด
มีปาร์ตี้เครือข่ายและคนบุคคลิภาพใหญ่โต
-
มันง่ายที่คนที่พูดจานิ่มนวลจะถูกมองข้ามไป
-
ตอนเป็นเด็ก ฉันหายกลืนไปกับฉากหลัง
-
หลายคนคิดว่าฉันไม่ค่อยมีอะไรจะพูด
หรือแค่ไม่ชอบคนอื่น ๆ
-
แต่นั่นไม่เป็นความจริง
-
คนมักจะคิดว่าคนเก็บตัวนั้น
เป็นพวกขี้อายหรือไม่ก็ชอบต่อต้านสังคม
-
แต่นั่นเป็นความเข้าใจผิด
-
คนชอบเก็บตัวนั้นก็เหมือนคนอื่น ๆ
ที่คิดว่าการเข้าสังคมเป็นเรื่องสนุก
-
แต่ในขณะที่เมื่อเวลาผ่านไป
ปาร์ตี้ทำให้คนชอบแสดงออกรู้สึกสดชื่นมีพลัง
-
คนชอบเก็บตัวกลับต้องการ
ออกจากกลุ่มไปเติมพลัง
-
มีทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนเรื่องนี้
-
เรามีสารเคมีในสมองที่สำคัญสองชนิด
-
โดปามีนและอซีไทลคอลีน
-
โดปามีนก็เป็นเหมือนพลังงานที่ถาโถมเวลาที่
เราทำอะไรเสี่ยง ๆ หรือทำความรู้จักคนใหม่ ๆ
-
และมันทำให้คนที่ชอบแสดงออกรู้สึกดีมาก
-
แต่คนชอบเก็บตัวนั้นจะไวต่อโดปามีนมากกว่า
-
และกลายเป็นว่าถูกกระตุ้นมากเกินเร็วเกิน
-
จึงทำให้เราชอบความรู้สึกที่ค่อย ๆ ปล่อย
-
ออกมาเวลาที่สมองหลั่งอซีไทลคอลีน
-
ที่เกิดขึ้นเมื่อเราตั้งใจทำอะไรบางอย่าง
อ่านหนังสือ หรือเพ่งจิต
-
มันทำให้คนชอบเก็บตัวอย่างเรารู้สึกผ่อนคลาย
ตื่นตัวและเป็นสุข
-
แต่คนชอบแสดงออกกลับแทบไม่รู้สึกกับมันเลย
-
แน่นอน เหมือนกับสิ่งอื่น ๆ นั่นแหละ
มันเป็นเหมือนสเกลวัดแบบเลื่อนได้
-
คุณอาจจะเอนเอียงไปทางใดทางหนึ่ง
หรือเป็นทั้งสองอย่าง
-
ที่เรียกว่าแบบก้ำกึ่ง
-
ฉันเข้าใจตัวเองมากขึ้นแล้ว
-
ฉันรู้สึกขอบคุณที่เป็นแบบนี้
-
แทนที่จะส่งเสียงจ้อกแจ้กแข่งกัน
-
ฉันนั่งฟังอย่างอดทนและพูดอย่างมีความหมาย
-
ฉันมีเพื่อนน้อยคน
แต่ความสัมพันธ์ของเราแน่นหนา
-
ฉันชอบที่จะใช้เวลาตามลำพัง
-
มันเป็นเวลาที่ความวุ่นวาย
ของวันอันแสนยาวนานสงบลง
-
ฉันจะได้สะท้อนและฟังเสียงความคิดของตัวเอง
-
และย้อนเข้าหาตัวเองได้อีกครั้ง
-
หลังจากนั้นฉันจึงจะสามารถออกมา
เจอกับโลกภายนอกได้อีกครั้ง
-
ฉันเรียนรู้กลยุทธ์ที่จะอยู่อย่างสงบได้
ในโลกอันหนวกหู
-
ด้วยการเปิดเพลงเพื่อสร้างเกราะแห่งความสงบ
-
หนีไปนั่งในสวนสาธารณะ
ที่เงียบสงบช่วงพักกลางวัน
-
ฉันรักความงามของ
ความเข้มข้นและวุ่นวายของโลกใบนี้
-
แต่ในสถานที่อันสงบต่างหาก
ที่ฉันรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านจริง ๆ
-
หากสังคมเห็นค่าของความเป็นคนเก็บตัวมากขึ้น
-
มันจะทำให้โลกของเราต่างไปจากนี้
-
คุณสมบัติเฉพาะตัวของคนเก็บตัว
คือความลุ่มลึก เงียบ แกร่ง
-
อย่างที่ท่านคานธีกล่าวไว้ว่า
"คุณเขย่าโลกได้ด้วยความอ่อนโยน"
-
[เสียงพากย์ชาย]
ขอบคุณที่รับชม
-
อย่าลืมสมัครสมาชิกและคลิกกระดิ่งเพื่อรับ
-
ข้อความเตือนสำหรับวิดีโอคลิปใหม่
-
พบกันใหม่เร็ว ๆ นี้