ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច កាត់ចេញនូវភាពភ័យខ្លាច | ដាន មេយើរ | ថេដអ៊ិចស៍ ម៉ាស្ទ្រីច

Edit subtitles

0:08 - 0:10

អរគុណ។
0:16 - 0:21

សម័យថ្ងៃមួយនៅឥណ្ឌាមានមហារាជ១អង្គ
នៅថ្ងៃកំណើតទ្រង់ គេចេញរាជក្រឹត្យ១
0:21 - 0:24

បង្គាប់ឱ្យនាម៉ឺនមន្ត្រីយកអំណោយ
ដែលសក្តិសមមកថ្វាយទ្រង់។
0:24 - 0:28

ខ្លះយកសូត្រប្រណិតមកថ្វាយ
ខ្លះយកដាវដ៏ល្អឯកមកថ្វាយ
0:28 - 0:29

ខ្លះទៀតថ្វាយមាស។
0:29 - 0:33

នៅក្រោយគេបង្អស់ តាចាស់ជ្រៀវជ្រួញ
មាឌល្អិតម្នាក់ដែលបាន
0:33 - 0:37

ធ្វើដំណើរថ្មើរជើងនិងឆ្លងសមុទ្រ
ជាច្រើនថ្ងៃពីភូមិគាត់មក។
0:37 - 0:41

ពេលឃើញគាត់ដើរចូលមក បុត្រាមហារាជសួរ៖
«តើលោកតាយកអ្វីមកថ្វាយមហារាជ?»។
0:41 - 0:45

តាចាស់បានលាដៃគាត់យឺតៗ
បង្ហាញអំណោយដែលជា
0:45 - 0:50

សំបកខ្យងសមុទ្រដ៏ស្អាត១ ដែលមាន
ខ្នួចពណ៌ស្វាយលាយលឿង ក្រហមលាយខៀវ។
0:50 - 0:51

បុត្រាមហារាជសួរទៀត៖
0:51 - 0:54

«យករបស់អញ្ចឹងមកថ្វាយមហារាជ!
អាហ្នឹងជាស្អីដែរ?»។
0:55 - 0:57

តាចាស់ងើបឡើងយឺតៗ
ហើយពោលថា៖
0:58 - 1:01

«ការដើរពីនាយដល់អាយ...
ក៏ជាចំណែក១នៃអំណោយដែរ។»។
1:01 - 1:03

(សំណើច)
1:03 - 1:06

បន្តិចទៀត ខ្ញុំនឹងឱ្យអំណោយ១
ដល់អ្នកទាំងអស់គ្នា
1:06 - 1:08

នូវអំណោយ១ដែលខ្ញុំជឿថា
វាមានប្រយោជន៍។
1:08 - 1:10

ប៉ុន្តែមុននឹងឱ្យ ខ្ញុំចង់ប្រាប់
1:10 - 1:12

អ្នករាល់គ្នាពីរឿងខ្ញុំ។
1:12 - 1:14

មិនខុសពីអ្នកទាំងអស់គ្នាទេ
1:14 - 1:15

ខ្ញុំធ្លាប់ជាក្មេង។
1:15 - 1:17

ប៉ុន្មាននាក់នៅទៅនេះ
ធ្លាប់ជាកូនក្មេង?
1:17 - 1:19

ធ្លាប់ជាកូនក្មេង?
1:19 - 1:20

ប្រហែលពាក់កណ្ដាល... អូខេ...
1:21 - 1:22

(សំណើច)
1:22 - 1:25

ចុះអ្នកផ្សេង ម៉េចដែរ?
កើតមក ធំហ្មង?
1:25 - 1:28

អូហូ ខ្ញុំចង់ជួបម៉ាក់ៗអ្នក!
1:28 - 1:29

និយាយពីអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច!
1:31 - 1:35

កាលពីក្មេង ខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វី
ដែលគេមិនអាចធ្វើបាន។
1:36 - 1:39

ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែលខ្ញុំទន្ទឹងរងចាំ
រាប់ឆ្នាំមកហើយ
1:39 - 1:41

ព្រោះថ្ងៃនេះជាថ្ងៃ
ដែលខ្ញុំចង់សាក
1:41 - 1:44

ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន
នៅមុខអ្នករាល់គ្នា
1:44 - 1:45

នៅទីនេះ ថេដអ៊ិច ម៉ាស្ទ្រីចត៍។
1:46 - 1:48

ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើម
1:49 - 1:51

ដោយបង្ហាញពីចុងបញ្ចប់៖
1:51 - 1:53

ហើយខ្ញុំនឹងបញ្ជាក់ឱ្យ
1:53 - 1:55

អ្នកដឹងថាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច
អាចទៅរួច។
1:55 - 1:58

ហើយខ្ញុំនឹងបញ្ចប់ដោយឱ្យ
អំណោយដ៏មានតម្លៃ១៖
1:58 - 2:01

ខ្ញុំនឹងបង្ហាញថាអ្នកអាច
ធ្វើអ្វីក៏បានដែរក្នុងជីវិតអ្នក។
2:03 - 2:05

ក្នុងដំណើរផ្សងព្រេងនៃ
ការធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន
2:05 - 2:08

ខ្ញុំរកឃើញចំណុច២
ដែលនរណាៗក៏មាន។
2:08 - 2:10

នរណាក៏ចេះភ័យខ្លាច
2:10 - 2:12

ហើយនរណាក៏មានក្ដីសុបិនដែរ។
2:13 - 2:18

ក្នុងដំណើរផ្សងព្រេងនៃ
ការធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន
2:18 - 2:20

ខ្ញុំរកឃើញចំណុច៣
ដែលខ្ញុំម្ដងហើយម្ដងទៀត
2:20 - 2:23

ដើម្បីធ្វើឱ្យបាននូវអ្វី
ដែលមិនអាចទៅរួច៖
2:24 - 2:27

បាល់គប់ ឬ គេហៅថា «ត្រែហ្វបល»
2:27 - 2:28

ស៊ូភើមែន
2:28 - 2:29

និង មូស។
2:29 - 2:31

នេះជាពាក្យគន្លឹះទាំង៣។
2:31 - 2:34

ឥឡូវអ្នកដឹងពីមូលហេតុដែល
អាចឱ្យខ្ញុំធ្វើបាន។
2:34 - 2:36

ចឹង ខ្ញុំនឹងនាំអ្នកដើរ
លើផ្លូវជីវិតរបស់ខ្ញុំ
2:36 - 2:39

ពី ការភ័យខ្លាចទៅរកក្ដីសុបិន
2:39 - 2:41

ពីពាក្យពេជន៍ទៅដាវ
2:41 - 2:43

ពីបាល់គប់
2:43 - 2:44

ទៅស៊ូភើមែន
2:44 - 2:45

ទៅមូស។
2:46 - 2:47

ហើយ ខ្ញុំចង់បង្ហាញពី
2:47 - 2:50

របៀបដែលធ្វើឱ្យអ្នកអាចធ្វើបាន
នូវអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច។
2:52 - 2:55

ខែតុលា ទី៤ ឆ្នាំ២០០៧។
2:56 - 2:58

បេះដូងលោតញាប់
ជង្គង់ញ័រទទ្រើត
2:58 - 2:59

ពេលខ្ញុំឡើងឆាក
2:59 - 3:01

នៅមហោស្រពស៊ែនឌើរស៍
3:01 - 3:03

នៃសាកលវិទ្យាល័យហាវើដដើម្បីទទួល
3:03 - 3:06

ពានរង្វាន់ណូប៊ែល អ៊ីហ្គ ផ្នែកឱសថ ២០០៧
3:06 - 3:09

ដែលខ្ញុំបានសហសរសេរអត្ថបទស្រាវជ្រាវ
អំពីឱសថ
3:09 - 3:10

ចំណងជើង «ការលេបដាវ...
3:10 - 3:12

...និងផលប៉ះពាល់»។
3:12 - 3:13

(សំណើច)
3:14 - 3:18

ចុះផ្សាយក្នុងព្រឹត្តិបត្រតូច១
ដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់អានពីមុនមក
3:18 - 3:20

គឺ ព្រឹត្តិបត្រឱសថអង់គ្លេស។
3:21 - 3:25

សម្រាប់ខ្ញុំ នោះជាសុបិនដែល
មិនអាចក្លាយជាការពិតបាន
3:25 - 3:28

វាពិតជាគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់
ដែលខ្ញុំអាចធ្វើវាបាន
3:28 - 3:31

វាជាកិត្តិយសដ៏ឧត្តមដែល
ខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាន។
3:31 - 3:35

តែវាមិនមែនជាអនុស្សាវរីយ
ដ៏ធំបំផុតក្នុងជីវិតខ្ញុំទេ។
3:36 - 3:38

ខែតុលា ទី៤ ឆ្នាំ១៩៦៧
3:38 - 3:40

ក្មេងម្នាក់ដែល សម្គម
អៀនប្រៀន ញញើតញញើម
3:41 - 3:43

រងទុក្ខដោយសារការភ័យខ្លាច។
3:43 - 3:46

រាល់ពេលក្មេងហ្នឹងត្រូវក្រោកឡើងឆាក
3:46 - 3:47

បេះដូងវាលោតញាប់
3:48 - 3:49

ជង្គង់វាញ័រទទ្រើត។
3:50 - 3:52

ដល់ពេលត្រូវនិយាយជាសាធារណៈ
3:56 - 3:58

វានិយាយមិនចេញហ្មង។
3:58 - 4:00

វាឈរយំញ័រចំប្រប់។
4:01 - 4:02

វាខ្លាចដល់ថ្នាក់ធ្វើអីមិនកើត
4:02 - 4:04

ស្រឡាំកាំងដោយភាពភ័យខ្លាច។
4:04 - 4:06

ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើម
4:06 - 4:08

រងទុក្ខដោយសារការភ័យខ្លាចហ្នឹង។
4:09 - 4:10

វាខ្លាចងងឹត
4:11 - 4:12

វាខ្លាចខ្ពស់
4:12 - 4:13

វាខ្លាចពីងពាង ពស់...៘
4:13 - 4:15

មានអ្នកខ្លាចពីពាង ខ្លាចពស់ឬអត់?
4:15 - 4:17

មានពីរបីនាក់ដែរ...
4:17 - 4:19

ក្មេងហ្នឹងក៏ខ្លាចទឹក ខ្លាចឆ្លាម...
4:19 - 4:22

ខ្លាចពេទ្យ គិលានុបដ្ឋាក ទន្តពេទ្យ
4:22 - 4:25

ហើយខ្លាចម្ជុល និងឧបករណ៍ស្រួចៗ។
4:25 - 4:27

តែអីដែលក្មេងហ្នឹង
ខ្លាចជាងគេបង្អស់គឺ
4:27 - 4:28

មនុស្ស។
4:29 - 4:32

ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើមហ្នឹង
4:32 - 4:33

គឺខ្ញុំ។
4:33 - 4:36

ខ្ញុំធ្លាប់ខ្លាចបរាជ័យ និងការបដិសេធ
4:37 - 4:40

ឱ្យតម្លៃខ្លួនឯងទាប មិនដល់គេ
4:40 - 4:43

ហើយក៏មិនដឹងថាខ្លូនឯង
ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាដែរ៖
4:43 - 4:45

ភាពមិនប្រក្រតីនៃកាខ្លាចសង្គម។
4:45 - 4:49

ដោយសារតែភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ
ពួកក្មេងទំនើងចេះតែធ្វើបាបខ្ញុំ។
4:49 - 4:52

គេសើចចំអកដាក់ខ្ញុំ ជេរខ្ញុំ។
គេមិនឱ្យខ្ញុំលេងជាមួយ
4:52 - 4:54

ពួកគេឡើយ។
4:55 - 4:58

អ្ហា មានល្បែង១ប្រភេទដែល
គេឱ្យខ្ញុំលេងជាមួយ...
4:58 - 4:59

គឺល្បែងបាល់គប់
5:00 - 5:01

តែខ្ញុំមិនសូវចេះគេចទេ។
5:02 - 5:04

គេខ្ញុំ
5:04 - 5:06

ហើយពេលងើបឡើង
ខ្ញុំឃើញបាល់គប់ពណ៌ក្រហមច្រើន
5:06 - 5:08

ហោះយ៉ាងលឿនមករកមុខខ្ញុំ
5:08 - 5:10

ប៉ាំង ប៉ាំង ប៉ាំង!
5:11 - 5:13

ហើយខ្ញុំចាំថា មិនលោះថ្ងៃទេ
ពេលមកពីសាលាវិញ
5:13 - 5:18

មុខខ្ញុំឡើងក្រហមជាំ
ត្រចៀកខ្ញុំក៏ហ៊ឹង។
5:18 - 5:21

ភ្នែកខ្ញុំឡើងក្ដៅចេញទឹកភ្នែក
5:21 - 5:24

ហើយសំឡេងគេនៅក្ដាំងក្នុងត្រចៀកខ្ញុំ។
5:24 - 5:25

គេតែពោលថា៖
5:25 - 5:29

«ធ្វើបានខ្លួនប្រាណខ្ញុំបាន
តែមិនអាចបញ្ឈឺខ្ញុំនឹងសម្ដីទេ»...
5:29 - 5:30

នោះជាសម្ដីកុហក។
5:30 - 5:32

សម្ដីមុតជាងកាំបិតទៅទៀត។
5:32 - 5:34

សម្ដីអាចចាក់មុតដូចជាដាវអញ្ចឹង។
5:34 - 5:36

សម្ដីអាចបង្កឱ្យមានរបួសយ៉ាងជ្រៅ
5:36 - 5:38

ដែលគ្មាននរណាអាចមើលឃើញ។
5:38 - 5:41

ខ្ញុំភ័យខ្លាច។
ហើយសត្រូវដ៏មហិមារបស់ខ្ញុំគឺសម្ដី។
5:41 - 5:42

តាំងពីដើមដល់ឥឡូវ។
5:43 - 5:45

តែខ្ញុំក៏មានសុបិនដែរ។
5:45 - 5:48

ពេលមកដល់ផ្ទះ
ខ្ញុំមើលរឿងស៊ូភើមែន
5:48 - 5:50

ខ្ញុំអានរឿងស៊ូភើមែន
5:50 - 5:53

ហើយខ្ញុំធ្លាប់សុបិនចង់ក្លាយជា
អ្នកខ្លាំងដូចស៊ូភើមែន។
5:53 - 5:56

ខ្ញុំចង់ទាមទារយុត្តិធម៌និងសេចក្ដីពិត
5:56 - 5:59

ខ្ញុំចង់ប្រយុទ្ធប្រឆាំង
នឹងមនុស្សកំណាចៗ។
5:59 - 6:03

ខ្ញុំចង់ហោះជុំវិញផែនដីជួយសង្គ្
រោះជីវិតមនុស្សដូចស៊ូភើមែន។
6:03 - 6:06

ខ្ញុំក៏មានបំណងធ្វើអ្វី
ដែលមែនទែនដែរ។
6:06 - 6:09

ខ្ញុំបានអានសៀវភៅគីណេស
និងសៀវភៅ ជឿឬមិនជឿ របស់រីភ្លី។
6:09 - 6:13

មានអ្នកធ្លាប់អានសៀវភៅគីណេស
ឬ សៀវភៅរបស់រីភ្លីទេ?
6:13 - 6:14

ខ្ញុំស្រឡាញ់សៀវភៅហ្នឹង។
6:14 - 6:16

ខ្ញុំឃើញមនុស្សពិតៗធ្វើអ្វីពិតៗ។
6:16 - 6:18

ហើយខ្ញុំក៏ចង់ធ្វើអញ្ចឹងដែរ។
6:18 - 6:19

បើក្មេងទំនើងមិនឱ្យខ្ញុំ
6:19 - 6:21

លេងកីឡាជាមួយពួកគេ
6:21 - 6:23

ខ្ញុំចង់ចេះប្រើវេទមន្តពិតៗ អ្វីពិតៗ
6:23 - 6:27

ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីដែលអស្ចារ្យដែល
ពួកអស់នោះមិនអាចធ្វើបាន។
6:27 - 6:29

ខ្ញុំចង់រកឱ្យឃើញនូវគោលដៅនិងដុង។
6:29 - 6:31

ខ្ញុំចង់ដឹងថាជីវិតខ្ញុំមានន័យ
6:31 - 6:33

ខ្ញុំចង់ធ្វើឱ្យពិភពលោកប្រសើរឡើង
6:33 - 6:37

ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ថាគ្មានអ្វី
ដែលយើងមិនអាចធ្វើបានទេ។
6:38 - 6:40

ក្នុងរយៈ១០ឆ្នាំ
6:40 - 6:43

មុនថ្ងៃខួបកំណើតទី២១របស់ខ្ញុំ
6:43 - 6:47

មានព្រឹត្តិការណ៍២កើតឡើងក្នងថ្ងៃតែ១
ដែលបានធ្វើឱ្យជីវិតខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរជារៀងរហូត។
6:47 - 6:49

ខ្ញុំកំពុងនៅតាមិលណាឌូ ឥណ្ឌាខាងត្បូង
6:50 - 6:51

ខ្ញុំជាបេសកជននៅទីនោះ
6:51 - 6:53

ហើយឱវាទទាយកដែលជាមិត្តខ្ញុំសួរ៖
6:53 - 6:55

«ដានីញែល ឯងមានស្រូមឬអត់?»។
6:55 - 6:57

ខ្ញុំលាន់មាត់៖ «ស្រូម?
ស្រូមហ្នឹងអីគេ?»
6:57 - 7:00

គាត់ឆ្លើយ៖ «ស្រូមជាគោលដៅធំៗក្នុងជីវិត។»។
7:00 - 7:05

វាជាបន្សំរវាង ក្ដីសុបិននិងគោលដៅ
ឧបមាថាយើងអាច
7:05 - 7:07

ធ្វើអីក៏បានតាមចិត្ត
ទៅណាក៏បានតាមចិត្ត
7:07 - 7:08

ក្លាយជានរណាក៏បានតាមចិត្ត
7:08 - 7:10

តើយើងចង់ធ្វើអី?
តើយើងចង់ទៅណា?
7:10 - 7:11

ចង់ក្លាយជានរណា?
7:11 - 7:14

ខ្ញុំថា៖ «ខ្ញុំធ្វើមិនបានទេ!
ខ្លាចណាស់! ខ្លាចមាំណាស់!»។
7:14 - 7:18

យប់នោះ ខ្ញុំយកកន្ទេលកក់
ឡើងលើដំបូលផ្ទះ
7:18 - 7:19

ដេកមើលផ្កាយ
7:19 - 7:22

ហើយឃើញប្រចៀវហោះដេញចាប់មូសស៊ី។
7:22 - 7:26

ហើយខ្ញុំក៏នឹកឃើញពាក្យស្រូម
និងសុបិននិងគោលដៅ
7:26 - 7:28

ហើយនិងក្មេងទំនើងកាន់បាល់គប់។
7:29 - 7:31

ពីរបីម៉ោងក្រោយមក ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើង។
7:31 - 7:34

បេះដូងខ្ញុំលោតញាប់
ជង្គង់ខ្ញុំញ័រ។
7:34 - 7:36

ម្ដងនេះមិនមែនមកពីខ្ញុំខ្លាចទេ។
7:36 - 7:38

ខ្លួនខ្ញុំទាំងមូលញ័រចម្រប់។
7:38 - 7:40

ហើយ៥ថ្ងៃបន្ទាប់ពីនោះ
7:40 - 7:44

ដឹងខ្លួនបន្តិច សន្្លប់បន្តិច
នៅលើគ្រែដេកតតាំងនឹងសេចក្ដីស្លាប់។
7:44 - 7:48

ខួរក្បាលខ្ញុំឡើងក្ដៅដូចឆេះ
១០៥អង្សាដោយសារគ្រុនចាញ់។
7:48 - 7:52

ហើយរាល់ពេលខ្ញុំដឹងខ្លួន
អ្វីដែលខ្ញុំនឹកឃើញគឺស្រូម។
7:52 - 7:54

ខ្ញុំគិត៖ «តើខ្ញុំចង់ធ្វើអី
ឱ្យប្រាកដក្នុងជីវិតខ្ញុំ?»។
7:54 - 7:56

ទីបំផុត នៅយប់មុនខួបកំណើតខ្ញុំ
7:56 - 7:58

ច្បាស់ដូចថ្ងៃ
7:58 - 8:00

ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមនឹកឃើញ៖
8:00 - 8:02

ខ្ញុំនឹកឃ្ញើញថា មូសតូច១
8:03 - 8:05

អាណូភីលីស ស្ទីហ្វិនសាយ
8:05 - 8:07

មូសតូច១
8:07 - 8:08

មានទម្ងន់មិនដល់៥មីក្រូក្រាមផង
8:08 - 8:10

តូចជាងគ្រាប់អំបិលទៀត
8:10 - 8:13

តើមូសតូចហ្នឹងអាចសម្លាប់
បុរសទម្ងន់១៧០ផោន ៨០គីឡូ
8:13 - 8:15

ខ្ញុំនឹកឃើញថានោះជាគ្រីបតូណៃ។
8:15 - 8:17

បន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹកឃើញថា
ទេៗ មិនមែនមូសទេ
8:17 - 8:19

គឺប៉ារ៉ាស៊ីតនៅក្នុង
មូសហ្នឹងទេតើ
8:19 - 8:23

ប្លាស្មូឌីយ៉ូម ហ្វាលស៊ីប្រ៉ារ៉ុម
ដែលសម្លាប់មនុស្សជា១លាននាក់/ឆ្នាំ។
8:24 - 8:26

ខ្ញុំក៏នឹកឃើញទៀតថា
ទេៗ មានអាតូចជាហ្នឹងទៀត
8:26 - 8:29

តែសម្រាប់ខ្ញុំ វាហាក់ដូចជាធំណាស់។
8:29 - 8:30

ខ្ញុំនឹកឃើញថា
8:30 - 8:31

ភាពភ័យខ្លាចគឺជាគ្រីបតូណៃខ្ញុំ
8:31 - 8:32

ដែលជាប៉ារ៉ាស៊ីតខ្ញុំ
8:32 - 8:35

ដែលរារាំងនិងធ្វើឱ្យខ្ញុំ
ធ្វើអីមិនកើតក្នុងជីវិតខ្ញុំ។
8:35 - 8:38

ដឹងទេ គ្រោះថ្នាក់និងភ័យខ្លាច
ខុសគ្នា។
8:38 - 8:40

គ្រោះថ្នាក់មានមែន។
8:40 - 8:42

ការភ័យខ្លាចជាជម្រើស។
8:42 - 8:44

ហើយខ្ញុំនឹកឃើញថាខ្ញុំមានជម្រើស៖
8:44 - 8:48

ខ្ញុំអាចរស់នៅក្នុងភាពភ័យខ្លាច
ហើយស្លាប់ទាំងបរាជ័យនៅយប់នោះ
8:49 - 8:52

ឬមួយក៏សម្លាប់ភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ
ដើម្បី
8:52 - 8:56

ឈោងចាប់សុបិនរបស់ខ្ញុំ
ខ្ញុំគួរតែហ៊ានរស់នៅ។
8:57 - 9:00

ដឹងទេ ពេលយើងនៅដេកស្តិលើគ្រែ
ឈឺជិតស្លាប់
9:00 - 9:04

ហើយចំពោះមុខសេចក្ដីស្លាប់
យើងកាន់តែចង់រស់។
9:04 - 9:07

ខ្ញុំនឹកឃើញថានរណាក៏ស្លាប់ដែរ
តែមិនគ្រប់គ្នារស់ទេ។
9:08 - 9:10

សេចក្ដីស្លាប់ធ្វើឱ្យយើងចង់រស់។
9:10 - 9:12

ដឹងទេ ពេលយើងរៀនស្លាប់
9:12 - 9:13

យើងរៀនរស់។
9:13 - 9:15

ហេតុដូច្នេះហើយបានជាខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរ
9:15 - 9:16

ជីវិតខ្ញុំនៅយប់នោះ។
9:17 - 9:18

ខ្ញុំលែងចង់ស្លាប់
9:18 - 9:20

ខ្ញុំក៏អធិដ្ឋានខ្លី១ថា
9:20 - 9:22

«ព្រះអម្ចាស់ បើទ្រង់ទុកជីវិត
ទូលបង្គំឱ្យ
9:22 - 9:25

ឆ្លងផុតខួបទី២១ ទូលបង្គំនឹងមិនទុក
ឱ្យភាពភ័យខ្លាចគ្រប់គ្រប់ជីវិតទូលបង្គំទៀតទេ។
9:25 - 9:27

ទូលបង្គំនឹងសម្លាប់ភាពភ័យខ្លាច
9:27 - 9:30

ទូលបង្គំនឹងឈោងចាប់ក្ដីសុបិន
9:30 - 9:31

ទូលបង្គំចង់ប្ដូរអាកប្បកិរិយា
9:31 - 9:34

ទូលបង្គំចង់ធ្វើកិច្ចអស្ចារ្យក្នុងជីវិត
9:34 - 9:36

ទូលបង្គំចង់រកឱ្យឃើញនូវគោលបំណងនិងដុង
9:36 - 9:39

ទូលបង្គំដឹងថាគ្មានអ្វីដែល
យើងមិនអាចធ្វើបានទេ»។
9:39 - 9:43

ខ្ញុំមិនបាច់ប្រាប់ថាខ្ញុំឆ្លងផុត
យប់នោះឬអត់ទេ គិតខ្លួនឯងទៅ។
9:43 - 9:44

(សំណើច)
9:44 - 9:47

នៅយប់នោះ ខ្ញុំបានសរសេរស្រូម
ចំនួន១០ដំបូងរបស់ខ្ញុំ៖
9:47 - 9:50

ខ្ញុំសម្រេចថាខ្ញុំចង់ទៅលេងទ្វីប
ធំៗ
9:50 - 9:52

ទៅលេងកន្លែងអច្ឆរិយៈទាំង៧លើលោក
9:52 - 9:53

រៀនភាសាបួនដប់
9:53 - 9:55

រស់នៅលើកោះដាច់ស្រយាល១
9:55 - 9:56

រស់នៅក្នុងកប៉ាល់លើផ្ទៃសមុទ្រ
9:56 - 9:59

រស់នៅជាមួយកុលសម្ពន្ធឥណ្ឌា១
ក្នុងព្រៃអាម៉ាហ្សូន
9:59 - 10:01

ឡើងឱ្យដល់កំពូលភ្នំខ្ពស់បំផុត
ក្នុងប្រទេសស្វ៊ីស
10:01 - 10:03

ខ្ញុំចង់ទៅមើលថ្ងៃលិចនៅភ្នំអេវីរេស
10:03 - 10:05

ចង់ធ្វើអាជីវកម្មផ្នែកតន្រ្តី
នៅណាស្វៀល
10:05 - 10:07

ខ្ញុំចង់សម្ដែងជាមួយក្រុមសៀក
10:07 - 10:09

ហើយខ្ញុំចង់លោតឆត្រយោងពីលើយន្តហោះ។
10:09 - 10:12

ជាង២០ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានសម្រេច
ស្រូមនោះស្ទើរតែទាំងអស់។
10:12 - 10:15

រាល់ពេលខ្ញុំបានសម្រេច
ស្រូមអស់ពីបញ្ជី
10:15 - 10:18

ខ្ញុំនឹងថែម៥ទៅ១០ទៀតទៅក្នុងបញ្ជី
ហើយបញ្ជីហ្នឹងធំទៅៗ។
10:19 - 10:23

៧ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានរស់នៅលើកោះ
តូច១នៅបាហាម៉ាស់
10:23 - 10:25

អស់រយៈពេល៧ឆ្នាំ
10:25 - 10:27

ក្នុងខ្ទមស្លឹក
10:29 - 10:34

ចាក់ឆ្លាម និងត្រីស៊ី
តែឯងគត់នៅលើកោះហ្នឹង
10:34 - 10:36

ស្លៀកស្បែកតោ
10:37 - 10:39

និង រៀនហែលទឺកជាមួយត្រីឆ្លាម។
10:39 - 10:41

ក្រោយមក ខ្ញុំដូរទៅនៅមិចស៊ីកូ
10:41 - 10:45

ហើយក៏ដូរទៅនៅទន្លេអាម៉ាហ្សូន
នៅអេក្វាឌ័រ
10:45 - 10:48

ពូចូ ប៉ុងហ្គោ អេក្វាឌ័រ
រស់នៅជាមួយកុលសម្ពន្ធ១នៅទីនោះ
10:48 - 10:52

ហើយយូរៗទៅ ខ្ញុំក៏មានទំនុកចិត្ត
លើខ្លួនឯងតាមរយៈស្រូមខ្ញុំ។
10:52 - 10:55

ខ្ញុំដូរមកធ្វើអាជីវកម្មតន្ត្រី
នៅណាសវីល និង ស្វ៊ីស
10:55 - 10:58

ដូរទៅនៅស្តុកហូម
ធ្វើការងារខាងតន្ត្រីនៅទីនោះ
10:58 - 11:02

ដែលជាកន្លែងខ្ញុំបានឡើងដល់កំពូល
ភ្នំកេបនេកៃស៍ ខ្ពស់ជាងតំបន់អាកទិក។
11:03 - 11:05

ខ្ញុំរៀនធ្វើជាមនុស្សត្លុក
11:05 - 11:06

និង ត្រែះ
11:06 - 11:07

និង ដើរតជើងឈើ
11:07 - 11:10

ជិះកង់មានតែកង់១
ស៊ីភ្លើង ស៊ីកញ្ចក់
11:10 - 11:14

ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៧ ខ្ញុំឮថាមានអ្នក
លេបដាវមិនដល់ម៉ាឡូទេ
11:14 - 11:15

ហើយក៏ថា៖ «ខ្ញុំធ្វើវាឱ្យបាន!»
11:15 - 11:18

ខ្ញុំធ្លាប់ជួបអ្នកលេបដាវ
ហើយក៏សុំរៀនសូត្រពីគេ។
11:18 - 11:20

គេថា៖ «បាទ ខ្ញុំនឹងឱ្យគន្លឹះ២៖»
11:20 - 11:22

ទី១ វាគ្រោះថ្នាក់ណាស់
11:22 - 11:24

មានអ្នកខ្លះស្លាប់ក៏មាន
11:24 - 11:25

ទី២
11:25 - 11:26

កុំចង់សាកអី!»
11:26 - 11:28

(សំណើច)
11:28 - 11:30

ដូច្នេះខ្ញុំក៏ថែមវាក្នុងបញ្ជីស្រូម។
11:30 - 11:33

ខ្ញុំអនុវត្ត១០ទៅ១២
ក្នុង១ថ្ងៃ រាល់ថ្ងៃ
11:34 - 11:35

៤ឆ្នាំ។
11:35 - 11:37

បើគន់គូមើលទៅ...
11:37 - 11:40

៤x៣៦៥(x១២)
11:40 - 11:43

ការសាកហើយបរាជ័យរបស់ខ្ញុំ
ប្រហែល១៣ ០០០
11:43 - 11:45

មុនពេលខ្ញុំធ្វើបាន
នៅឆ្នាំ២០០១។
11:46 - 11:48

ពេលនោះខ្ញុំបានថែមស្រូមថ្មី១
11:48 - 11:51

ដើម្បីក្លាយជាអ្នកឯកទេសលេបដាវ
ឈានមុខលើពិភពលោក។
11:51 - 11:54

ខ្ញុំដើររកសៀវភៅ ទស្សនាវដ្ដី
អត្ថបទកាសែត របាយការណ៍ពេទ្យ
11:54 - 11:58

ខ្ញុំបានសិក្សាពីរូបសាស្ត្រ
សរីរវិទ្យា។
11:58 - 12:00

ខ្ញុំបានសួរពេទ្យ និង គិលានុបដ្ឋាកយិកា
12:00 - 12:02

ហើយក៏ទាក់ទងអ្នកលេបដាវ
12:02 - 12:04

ឱ្យចូលសមាគមអ្នកលេបដាវអន្តរជាតិ
12:04 - 12:06

ហើយក៏ស្រាវជ្រាវផ្នែក
វេជ្ជសាស្ត្រ២ឆ្នាំ
12:06 - 12:09

ស្ដីពីការលេបដាវនិងគុណវិបត្តិរបស់វា
12:09 - 12:11

ដែលបានចុះផ្សាយក្នុងព្រឹត្តិបត្រ
វេជ្ជសាស្ត្រអង់គ្លេស។
12:11 - 12:12

(សំណើច)
12:12 - 12:13

អរគុណ។
12:13 - 12:18

(ទះដៃ)
12:18 - 12:22

ខ្ញុំបានដឹងពីរឿងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍
ខ្លះៗពីការលេបដាវ។
12:22 - 12:25

រឿងខ្លះខ្ញុំភ្នាល់ថាអ្នកមិនបានគិត
ដល់ទេ តែនឹងភ្លឺភ្នែកហើយយប់នេះ។
12:25 - 12:29

ពេលទៅដល់ផ្ទះវិញ ពេលយកកាំបិត
ឬ ដាវមកហាន់សាច់ប៉ីស្តឹក
12:29 - 12:32

អ្នកនឹងដឹងច្បាស់ហើយ...
12:34 - 12:37

ការលេបដាវចាប់ផ្ដើមដំបូងក្នុង
ប្រទេសឥណ្ឌា
12:37 - 12:40

និយាយទៅ ខ្ញុំឃើញគេលេបដាវ
ដំបូង ពេលនោះខ្ញុំមានអាយុ២០
12:40 - 12:42

ប្រហែល៤០០០ឆ្នាំមុន
ប្រហែលឆ្នាំ២០០០មុនគ.ស.។
12:42 - 12:46

១៥០ឆ្នាំមុន គេប្រើវិធីលេបដាវក្នុងផ្នែក
12:46 - 12:47

វិទ្យាសាស្ត្រ និងវេជ្ជសាស្ត្រ
12:47 - 12:51

ដើម្បីអភិវឌ្ឍអង់ដូស្កូបនៅឆ្នាំ១៨៦៨
12:51 - 12:54

ដោយវេជ្ជបណ្ឌិត អាដូលហ្វ៍ គូស្សមៅល៍
នៅហ្វ្រៃបឺហ្គ អាឡឺម៉ង់។
12:54 - 12:57

នៅ១៩០៦ អេឡិចត្រូខាឌីអូក្រាមនៅវេលស៍
12:57 - 13:00

ដើម្បីសិក្សាពីការលេប និងរំលាយអាហារ
មិនប្រក្រតី
13:00 - 13:02

ប្រូនកូស្កូប ជាដើម។
13:02 - 13:04

តែជាង១៥០ឆ្នាំមុន
13:04 - 13:08

យើងក៏ដឹងដែរថាមានរបួសរាប់រយ
និងការស្លាប់រាប់សិប...
13:08 - 13:15

នេះជាអង់ដូស្កូបដែលបង្កើតដោយ
វេជ្ជបណ្ឌិត អាដូលហ្វ៍ គូស្សមៅល៍។
13:15 - 13:19

តែយើងក៏រកឃើញដែរថា១៥០ឆ្នាំកន្លងមក
មានមនុស្ស២៩នាក់បានស្លាប់
13:19 - 13:22

រួមទាំងអ្នកលេបដាវម្នាក់នេះនៅឡុងដ៍
ដាវហ្នឹងកាត់ចំបេះដូងគាត់។
13:23 - 13:25

យើងក៏រកឃើញទៀតថា មានអ្នកលេបដាវ
13:25 - 13:28

៣ទៅ៨នាក់រងរបួសរាល់ឆ្នាំ។
13:28 - 13:30

ខ្ញុំដឹងរឿងនេះព្រោះគេតេមកខ្ញុំ។
13:30 - 13:31

គេតេមកខ្ញុំ២ដងហើយ
13:31 - 13:34

២មកពីស៊ុយអែត និង១មកពីអូរលែនដូ
កាលពីប៉ុន្មានអាទិត្យមុន
13:34 - 13:37

អ្នកលេបដាវដែលរបួសសម្រាកនៅពេទ្យ។
13:37 - 13:39

អញ្ចឹង វាគ្រោះថ្នាក់មែនទែន។
13:39 - 13:42

១ទៀតដែលខ្ញុំរៀនបានគឺ
ការលេបដាវត្រូវការពេល
13:42 - 13:44

ពី២ទៅ១០ឆ្នាំដើម្បី
ហាត់រៀន
13:44 - 13:46

សម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន។
13:46 - 13:48

តែការរកឃើញដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍
បំផុតដែល
13:48 - 13:51

ខ្ញុំរៀនបានគឺអ្នកលេបដាវ
រៀនធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច។
13:51 - 13:53

ហើយខ្ញុំនឹងប្រាប់ការណ៍សម្ងាត់១៖
13:54 - 13:58

កុំផ្ដោតលើ៩៩,៩%ដែលថា
វាមិនអាចទៅរួច។
13:58 - 14:02

ត្រូវផ្ដោតលើ០,១%ដែលថាវាអាចទៅរួច
ហើយរកវិធីធ្វើវាឱ្យទាល់តែបាន។
14:03 - 14:06

ឥឡូវខ្ញុំសូមនាំទៅក្នុងដំណើរនៃ
គំនិតរបស់អ្នកលេបដាវ។
14:06 - 14:09

ដើម្បីអាចលេបដាវ១បាន
គេត្រូវការសមាធិតាំងចិត្តខ្ពស់
14:09 - 14:12

យកចិត្តទុកដាក់មែនទែន
ប៉ាន់ស្មានឱ្យត្រូវឥតខ្ចោះដើម្បី
14:12 - 14:16

អាចញែកសរីរាង្គហើយ
យកឈ្នះរេផ្លិចនៃរាង្គកាយ
14:16 - 14:20

តាមរយៈការជម្រុញខួរក្បាល
តាមរយៈសាច់ដុំចងចាំដដែល
14:20 - 14:24

ដោយមានចេតនាអនុវត្ត
ជាង១០ ០០០ដង។
14:24 - 14:28

ឥឡូវខ្ញុំសូមនាំទៅក្នុងខ្លួន
របស់អ្នកលេបដាវ។
14:28 - 14:30

ដើម្បីលេបដាវ១បាន
14:30 - 14:32

ខ្ញុំត្រូវរុញដាវរំលងអណ្ដាត
14:32 - 14:35

សង្កត់លើកន្លើតត្រង់
ដើមបំពង់ក
14:35 - 14:38

ចូលទៅហើយបត់៩០ដឺក្រេ
ចុះទៅបំពង់អាហារ
14:38 - 14:41

កាត់តាមចន្លោះបំពង់ក
សាច់ដុំខ្ជឹបបំពង់អាហារខាងលើ
14:41 - 14:43

ជ្រៀតសាច់ដុំបំពង់អាហារ
14:43 - 14:44

រុញផ្លែដាវចូលទៅក្នុងប្រអប់ទ្រូង
14:44 - 14:46

ចន្លោះសួត។
14:46 - 14:48

ដល់ត្រឹមនេះ
14:48 - 14:50

ខ្ញុំត្រូវរំកិលបេះដូងមកខាង
14:50 - 14:52

បើមើលឱ្យដិតដល់
14:52 - 14:54

យើងឃើញបេះដូងលោតនៅកៀកនឹងដាវ
14:54 - 14:56

ព្រោះដាវនៅជាប់ហ្នឹងហ្មង
14:56 - 14:59

ជ្រៀសគ្នាតែ១ភាគ៨អ៊ីញ
នៃភ្នាសបំពង់អាហារ
14:59 - 15:01

នោះមិនអាចបន្លំបានទេ។
15:01 - 15:03

បន្ទាប់មកខ្ញុំត្រូវ
រុញកាត់ឆ្អឹងទ្រូង
15:03 - 15:06

កាត់តាមបំពង់អាហារខាងក្រោម
ចុះដល់ក្រពះ
15:06 - 15:09

សង្កត់រេផ្លិចកំអួតក្នុងក្រពះ
ចុះក្រោមរហូតដល់ពោះវៀនតូច
15:09 - 15:10

ងាយមែនទែន។
15:10 - 15:11

(សំណើច)
15:11 - 15:13

បើខ្ញុំរុញចុះទៅទៀត
15:13 - 15:18

វានឹងចុះដល់បំពង់ដៃស្បូន។
(ហូឡង់) ហ្វាឡូពៀនធ្យូប!
15:18 - 15:21

ប្រុសៗ ចាំសួរប្រពន្ធទៅ
ថាចុងក្រោយហ្នឹងអីគេ...
15:22 - 15:24

គេសួរខ្ញុំថា៖
15:24 - 15:27

«ទាល់តែក្លាហានណាស់
ទើបហ៊ានប្រថុយជីវិត
15:27 - 15:29

រំកិលបេះដូងដើម្បី
លេបដាវបាន...»។
15:29 - 15:30

ទេ។ ភាពក្លាហានរបស់
15:30 - 15:33

ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើម
15:33 - 15:36

ដែលហ៊ានប្រថុយគ្រោះថ្នាក់និងការបដិសេធ
15:36 - 15:37

ចេញមកលាតត្រដាងការពិត
15:37 - 15:38

មិនក្លាចបាក់មុខ
15:38 - 15:41

មកឈនៅមុខមហាជន
ដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នាសោះ
15:41 - 15:44

ដើម្បីប្រាប់ប្រវត្តិភ័យខ្លាច
និងក្ដីសុបិនរបស់គាត់
15:44 - 15:48

ហ៊ានសារភាពដោយត្រង់ៗ
និងដោយប្រយោល។
15:48 - 15:49

ឃើញទេ - អរគុណ
15:49 - 15:54

(ស្នូរទះដៃ)
15:54 - 15:56

ឃើញទេ អ្វីដែលអស្ចារ្យយ៉ាងពិតប្រាកដ
15:56 - 15:59

គឺខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វី
អស្ចារ្យក្នុងជីវិត
15:59 - 16:00

ឥឡូវធ្វើបានហើយ។
16:00 - 16:03

តែការអស្ចារ្យនោះមិនមែន
សំដៅលើការលេបដាវ
16:03 - 16:05

២១ដើមក្នុងពេលតែ១ទេ
16:08 - 16:10

ក៏មិនមែនចុះទឹកជម្រៅ២០ហ្វ៊ីត
មានឆ្លាមនិងបបែល៨៨
16:10 - 16:12

ក្នុងកម្មវិធីរីព្លី ជឿឬមិនជឿ ទេ
16:14 - 16:18

ក៏មិនមែនដុតដល់កម្ដៅ១៥០០ដឺក្រេ
សម្រាប់កម្មវិធីស៊ូភើមែន ស្ទែនលី
16:18 - 16:19

ជាផ្នែក១នៃ «មនុស្សដែក»
16:20 - 16:22

ហើយអាហ្នឹងក្ដៅយកតែមែនទែន!
16:22 - 16:25

ក៏មិនមែនអូសឡានដោយប្រើដាវឱ្យរីព្លី
16:25 - 16:26

ឬ គីណេស
16:26 - 16:29

ក៏មិនមែនចូលដល់វគ្គផ្ដាច់ព្រ័ត្រ
ក្នុងកម្មវិធីប្រកួតដុងអាមេរិក
16:29 - 16:32

ក៏មិនមែន ឈ្នះរង្វាន់ណូបែល
ឆ្នាំ២០០៧ផ្នែកឱសថ។
16:32 - 16:34

មិនមែនរឿងទាំងអស់នេះទេ
ដែលពិតជាអស្ចារ្យនោះ។
16:34 - 16:36

នោះជាការគិតរបស់គេទេ។
ទេ ទេ ទេ។ មិនមែនទេ។
16:36 - 16:38

ការអស្ចារ្យនោះគឺ
16:38 - 16:41

ព្រោះអាចធ្វើឱ្យក្មេងសម្គម
អៀនប្រៀន ញញើតញញើមម្នាក់នោះ
16:41 - 16:42

ដែលខ្លាចខ្ពស់
16:42 - 16:44

ដែលខ្លាចទឹក ខ្លាចឆ្លាម
16:44 - 16:46

ខ្លាចពេទ្យនិងគិលានុបដ្ឋាក
ខ្លាចម្ជុលនិងរបស់ស្រួចៗ
16:46 - 16:48

ខ្លាចនិយាយជាមួយមនុស្ស
16:48 - 16:50

ហើយឥឡូវព្រះឱ្យខ្ញុំហោះ
ជុំវិញពិភពលោក
16:50 - 16:51

កម្ពស់៣០ ០០០ហ្វ៊ីត
16:51 - 16:54

លេបរបស់មុតស្រួច
ក្នុងអាងទឹកមានឆ្លាម
16:54 - 16:57

ហ៊ាននិយាយជាមួយពេទ្យហ្ម
និយាយជាមួយមនុស្សនៅលើពិភពលោក។
16:57 - 17:00

នោះហើយជាការអស្ចារ្យសម្រាប់ខ្ញុំ។
17:00 - 17:01

ខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច -
17:01 - 17:02

អរគុណ។
17:02 - 17:04

(ស្នូរទះដៃ)
17:04 - 17:05

អរគុណ។
17:06 - 17:09

(ស្នូរទះដៃ)
17:10 - 17:13

ខ្ញុំចេះតែចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនអាច
ទៅរួច ហើយបានមែន។
17:13 - 17:16

ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីដែលអស្ចារ្យ
ផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោកក្នុងជីវិតខ្ញុំ
17:16 - 17:17

ខ្ញុំធ្វើបានមែន។
17:17 - 17:20

ខ្ញុំតែងតែចង់ហោះជុំវិញពិភពលោក
ធ្វើដូចស៊ូភើមែន
17:20 - 17:21

សង្គ្រោះជីវិត
ហើយធ្វើបានមែន។
17:21 - 17:23

តើអ្នកដឹងទេ?
17:23 - 17:26

នៅមានផ្នែកតូច១នៃក្ដីសុបិន
ធំរបស់ក្មេងនោះ
17:26 - 17:27

ក្នុងក្រឳបេះដូង។
17:30 - 17:36

(សំណើច)(ស្នូរទះដៃ)
17:37 - 17:40

ដឹងទេ ខ្ញុំតែងតែស្វែងរកគោលបំណង
និងដុងរបស់ខ្ញុំ
17:40 - 17:42

ឥឡូវរកឃើញហើយ។
17:42 - 17:43

សាកទាយមើល៍?
17:43 - 17:46

មិនមែនដាវហ្នឹងទេ
គិតខុសហើយ ខ្ញុំមិនប្រើភាពខ្លាំងទេ។
17:46 - 17:49

គឺជាភាពខ្សោយរបស់ខ្ញុំ សម្ដីខ្ញុំ។
17:49 - 17:51

គោលបំណង និង ដុងខ្ញុំ
គឺដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោក
17:51 - 17:52

ដោយជំនះភាពភ័យខ្លាច
17:52 - 17:55

ដាវ១ម្ដងៗ ពាក្យ១ម៉ាត់ម្ដងៗ
17:55 - 17:57

កាំបិត១ម្ដងៗ ជីវិត១ម្ដងៗដើម្បី
17:58 - 18:00

ជម្រុញទឹកចិត្តមនុស្សឱ្យមានវីរភាព
18:00 - 18:02

និងធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចក្នុងជីវិត។
18:02 - 18:05

គោលបំណងខ្ញុំគឺដើម្បីជួយគេឱ្យរកឃើញរបស់គេ?
18:05 - 18:06

តើរបស់អ្នកជាអ្វី?
18:06 - 18:07

គោលបំណងអ្នកជាអ្វី?
18:07 - 18:09

តើនៅលើផែនដីនេះដើម្បីធ្វើអ្វី?
18:09 - 18:12

ខ្ញុំជឿថាយើងរាល់គ្នាអាចក្លាយជាវីរបុរសបាន។
18:12 - 18:14

តើវីរពលអ្នកជាអ្វី?
18:15 - 18:18

ក្នុងចំណោមមនុស្សជាង៧ពាន់លាននាក់
18:18 - 18:20

មានមនុស្សបួនដប់អ្នកប៉ុណ្ណោះដែលជា
អ្នកលេបដាវ
18:20 - 18:22

នៅមានជីវិតលើលោកសព្វថ្ងៃ
18:22 - 18:23

តែមានតែអ្នកតែ១គត់។
18:23 - 18:24

គ្មាននរណាដូងអ្នកទេ។
18:24 - 18:26

រឿងរបស់អ្នកជាអ្វី?
18:26 - 18:28

តើអ្វីធ្វើឱ្យអ្នកខុសពីគេ?
18:28 - 18:29

និទានរឿងអ្នកទៅ
18:29 - 18:32

ទោះបើអ្នកមានសំឡេងញ័រ ឆ្មារក៏ដោយ។
18:32 - 18:33

តើស្រូមរបស់អ្នកជាអ្វី?
18:33 - 18:36

បើអ្នកអាចធ្វើអ្វីក៏បាន
ក្លាយជានរណាក៏បាន ទៅណាក៏បាន -
18:36 - 18:37

តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី?
តើអ្នកនឹងទៅណា?
18:37 - 18:38

តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី?
18:38 - 18:40

តើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីក្នុងជីវិតរបស់អ្នក?
18:40 - 18:42

តើសុបិនធំរបស់អ្នកជាអ្វី?
18:42 - 18:44

កាលពីក្មេង តើសុបិនធំៗរបស់អ្នកជាអ្វី?
នឹកមើល៍។
18:44 - 18:46

ខ្ញុំភ្នាល់ថាមិនអញ្ចឹងទេ មែនទេ?
18:46 - 18:48

តើសុបិនដ៏ធំបំផុតរបស់អ្នក
18:48 - 18:50

ដែលអ្នកធ្លាប់គិតថាវាចម្លែក
និងមិនច្បាស់លាស់នោះជាអ្វី?
18:50 - 18:54

ខ្ញុំភ្នាល់ថានេះធ្វើឱ្យសុបិនហាក់ដូចជា
មិនចម្លែកទេ មែនទេ?
18:55 - 18:57

តើដាវរបស់អ្នកជាអ្វី?
18:57 - 18:59

នរណាម្នាក់ក៏មានដាវ១ដែរ
18:59 - 19:01

ដាវមុខ២នៃភាពភ័យក្លាចនិងសុបិន។
19:01 - 19:04

លេបដាវហ្នឹងទៅ ទោះបីវាជាស្អីក៏ដោយចុះ។
19:04 - 19:06

លោក លោកស្រី សូមដេញតាមសុបិនរបស់លោកអ្នក។
19:06 - 19:09

អ្នកចង់ក្លាយជាអ្វីក៏ដោយ
ក៏វាមិនទាន់ហួសពេលដែរ។
19:10 - 19:13

ចំពោះក្មេងទំនើងមានបាល់គប់ទាំងនោះ
គេជាអ្នកដែលគិតថា
19:13 - 19:15

ខ្ញុំនឹងមិនអាចធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចបានទេ
19:15 - 19:18

ខ្ញុំមានពាក្យ១ម៉ាត់ប្រាប់ពួកគេ៖
19:18 - 19:19

សូមអរគុណ។
19:19 - 19:22

ព្រោះ បើគ្មានមនុស្សអាក្រក់
វីរបុរសក៏គ្មានដែរ។
19:23 - 19:27

ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ថាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច
មិនមែនមិនអាចទៅរួចទេ។
19:28 - 19:32

វាពិតជាគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់
វាអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំស្លាប់បាន។
19:32 - 19:34

ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកនឹងចូលចិត្ត។
19:34 - 19:35

(សំណើច)
19:36 - 19:39

ខ្ញុំចង់ឱ្យអ្នកជួយខ្ញុំបន្តិច។
19:47 - 19:48

ទស្សនិកជន៖ ពីរ បី។
19:48 - 19:52

ដាន មេយើរ៖ ទេៗៗ។ សូមជួយរាប់ខ្ញុំ
ទាំងអស់គ្នា អូខេ?
19:52 - 19:53

(សំណើច)
19:53 - 19:56

បើចេះរាប់? អូខេ?
រាប់ជាមួយខ្ញុំ ហើយ?
19:56 - 19:57

១
19:57 - 19:58

២
19:58 - 19:59

៣
19:59 - 20:01

ទេ ទើបតែបាន២ទេ តែយល់ហើយមែនទេ។
20:07 - 20:08

ទស្សនិកជន៖ ១
20:08 - 20:09

២
20:09 - 20:10

៣
20:11 - 20:13

(ការដង្ហក់)
20:14 - 20:16

(ស្នូរទះដៃ)
20:16 - 20:17

ដាន មេយើរ៖ បា៎!
20:17 - 20:23

(ស្នូរទះដៃ)(អបអរសាទរ)
20:23 - 20:25

អរគុណច្រើនណាស់។
20:25 - 20:29

អរគុណ អរគុណ អរគុណ។
អរគុណអស់ពីដួងចិត្ត។
20:29 - 20:31

តាមពិត អរគុណអស់ពីក្រពះខ្ញុំ។
20:32 - 20:35

ដូចប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមកធ្វើអ្វីដែល
មិនអាចទៅរួច ឥឡូវខ្ញុំបានធ្វើហើយ។
20:35 - 20:38

តែនេះមិនមែនអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចទេ
ខ្ញុំធ្វើវាបានរាល់ថ្ងៃ។
20:38 - 20:43

ការដែលមិនអាចទៅរួចគឺក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន
ញញើតញញើមប្រឈមមុខនឹងភាពភ័យខ្លាច
20:43 - 20:45

មកឈរទីនេះ ឆាកTEDx
20:45 - 20:47

និងផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោក
១ម៉ាត់ម្ដងៗ
20:47 - 20:49

ដាវ១ម្ដងៗ ជីវិត១ម្ដងៗ។
20:49 - 20:52

បើខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរការគិតរបស់អ្នក
បើខ្ញុំបានធ្វើឱ្យអ្នកជឿថា
20:52 - 20:54

អ្វីក៏អាចទៅរួចដែរ
20:54 - 20:58

បើខ្ញុំបានធ្វើឱ្យអ្នកដឹងថាអ្នកអាច
ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចបានក្នងជីវិត
20:58 - 21:01

បានន័យថាខ្ញុំសម្រេចកិច្ចការខ្ញុំហើយ
ហើយអ្នកទើបតែចាប់ផ្ដើមទេ។
21:01 - 21:04

សុបិនតទៀត។ មានជំនឿចិត្តតទៀត។
21:05 - 21:06

អរគុណដែលបានជឿជាក់លើខ្ញុំ
21:06 - 21:08

អរគុណដែលជាចំណែកនៃសុបិនរបស់ខ្ញុំ។
21:08 - 21:10

ហើយនេះជាអំណោយខ្ញុំឱ្យអ្នក៖
21:10 - 21:11

អ្វីដែលមិនអាចទៅរួចមិនមែន...
21:11 - 21:13

ទស្សនិកជន៖ មិនអាចធ្វើបានទេ។
21:13 - 21:15

ដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយជាផ្នែកនៃអំណោយ។
21:15 - 21:20

(ស្នូរទះដៃ)
21:20 - 21:21

អរគុណ។
21:21 - 21:25

(ស្នូរទះដៃ)
21:26 - 21:28

(អបអរសាទរ)
21:28 - 21:30

ពិធីករ៖ អរគុណ ដាន មេយើរ អស្ចារ្យមែន!

Title:: ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច កាត់ចេញនូវភាពភ័យខ្លាច | ដាន មេយើរ | ថេដអ៊ិចស៍ ម៉ាស្ទ្រីច
Description:: ធ្លាប់ចង់ក្លាយជាវីរបុរសទេ? ធ្លាប់ចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចទេ? ដាន មេយើរ ជឿថាទោះបីយើងមានភាពភ័យខ្លាចកម្រិតណាក៏ដោយ ឬក៏ សុបិនរបស់យើងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏យើងម្នាក់ៗមានសក្ដានុពលអាចក្លាយជាវីរបុរសបាន ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចបាន និង ផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោកបានដែរ។ ដានដែលជានាយកនៃភ្នាក់ងារជំនួសមនុស្សធម៌ជួយដល់កុមារកំព្រាក្នុងកាហ្សាក់ស្ថានចែករំលែកពីរបៀបដែលគាត់បានយកឈ្នះលើភាពភ័យខ្លាច សង្គមារម្មណ៍មិនប្រក្រតី និង ការធ្វើបាប ហើយក្លាយជាម្នាក់ដែលមានរីវភាព អាចឈានចូលដល់វគ្គផ្ដាច់ព្រ័ត្រក្នុងកម្មវិធីអាមេរិកាំងមានដុង ឈ្នះរង្វាន់ណូបែល២០០៧ផ្នែកឱសថនៅហាវើដ និង ក្លាយជាអ្នកឯកទេសជាប់លំដាប់ថ្នាក់ពីភពលោក៣៩ដងផ្នែកសិល្បៈបុរាណដ៏គ្រោះថ្នាក់ គឺសិល្បៈលេបដាវ ហើយលោកក៏មានឆន្ទៈជួយជំរុញទឹកចិត្តមនុស្សឱ្យអាចធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចក្នុងជីវិតរបស់«ពួកគេ»។

more » « less
Video Language:: English
Team:: closed TED
Project:: TEDxTalks
Duration:: 21:38

	TED Translators admin approved Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Sophal Ear accepted Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK commented on Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht

Show all

Makara SOK

Please review the translation if you would like to do the impossible. :)

Khmer subtitles

Revisions

Revision 12 Edited

Makara SOK

	TED Translators admin approved Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Sophal Ear accepted Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK commented on Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht
	Makara SOK edited Khmer subtitles for Doing the impossible, cutting through fear \| Dan Meyer \| TEDxMaastricht

ធ្វើ​អ្វី​ដែល​មិន​អាច​ទៅ​រួច កាត់ចេញ​នូវ​ភាព​ភ័យខ្លាច | ដាន មេយើរ | ថេដអ៊ិចស៍ ម៉ាស្ទ្រីច

Revisions

Our website uses cookies

Operating cookies (Required)

ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច កាត់ចេញនូវភាពភ័យខ្លាច | ដាន មេយើរ | ថេដអ៊ិចស៍ ម៉ាស្ទ្រីច