Παίρνουν οι μηχανές τις δουλειές μας;

Τα ρομπότ και οι αλγόριθμοι γίνονται καλοί σε δουλειές όπως χτίσιμο, γράψιμο άρθρων, μεταφράσεις -- δουλειές που κάποτε απαιτούσαν έναν άνθρωπο. Οπότε τι θα κάνουμε οι άνθρωποι για εργασία; Ο Άντριου Μακάφι ανατρέχοντας σε πρόσφατα στοιχεία για το ανθρώπινο δυναμικό λέει: Δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. Αλλά έπειτα στέκεται μακρυά για να δει όλη την ιστορία, και καταλήγει με μια εκπληκτική και ακόμα πιο συγκινητική ματιά στο τι επέρχεται (Κινηματογραφήθηκε στο TEDxBoston.)

Όπως φαίνεται, όταν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι

είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι,

υπάρχει ενδιαφέρον γι' αυτά που η τεχνολογία
μπορεί να προκαλέσει στο εργατικό δυναμικό.

Καθώς παρακολουθώ το διάλογο συνειδητοποιώ

ότι είναι εστιασμένος στο σωστό θέμα,

αλλά ταυτόχρονα χάνεται εντελώς η ουσία.

Το θέμα στο οποίο εστιάζεται, η ερώτηση αν

αυτές οι ψηφιακές τεχνολογίες επιδρούν
στη δυνατότητα των ανθρώπων

να κερδίσουν τα προς το ζην,
ή για να το θέσω λίγο διαφορετικά,

κλέβουν πράγματι τα ρομπότ τις δουλειές μας;

Υπάρχουν μερικά στοιχεία ότι όντως το κάνουν.

Η Μεγάλη Ύφεση τελείωσε όταν
το Αμερικάνικο ΑΕΠ συνέχισε

την αργή, σταθερή ανοδική πορεία, και κάποιοι άλλοι

οικονομικοί παράγοντες άρχισαν
να επανέρχονται, και έγιναν

κάπως πιο υγιείς κάπως πιο γρήγορα.
Τα εταιρικά κέρδη

είναι αρκετά υψηλά. Στην πραγματικότητα,
εάν συμπεριλάβετε τα κέρδη των τραπεζών,

είναι υψηλότερα από ποτέ.

Οι επενδύσεις των επιχειρήσεων σε εξοπλισμό

υλικό και λογισμικό είναι σε πρωτοφανή ύψη.

Βγάζουν λοιπόν οι επιχειρήσεις
τα καρνέ των επιταγών τους.

Αυτό που δεν κάνουν στην πραγματικότητα
είναι να προσλαμβάνουν.

Αυτή η κόκκινη γραμμή είναι το ποσοστό
απασχόλησης σε σχέση με τον πληθυσμό,

με άλλο λόγια, είναι το ποσοστό
του ενεργού πληθυσμού

στην Αμερική, που έχουν δουλειά.

Βλέπουμε πως υποχώρησε
κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης,

και δεν έχει αρχίσει ν' ανακάμπτει καθόλου.

Αλλά η ιστορία δεν είναι μια ιστορία ύφεσης.

Η δεκαετία την οποία μόλις διανύσαμε είχε σχετικά

ανεμική αύξηση θέσεων εργασίας, ειδικά όταν

την συγκρίνουμε με άλλες δεκαετίες,
και η δεκαετία του 2000

είναι η μόνη καταγεγραμμένη δεκαετία όπου υπήρχαν

λιγότεροι εργαζόμενοι στο τέλος της δεκαετίας

σε σχέση με την αρχή της.
Αυτό δεν είναι κάτι που θέλετε να δείτε.

Όταν βάλετε σε διάγραμμα τον αριθμό
των πιθανών εργαζομένων

σε αντίθεση με τον αριθμό των εργασιών στην χώρα,
βλέπετε το κενό

να γίνεται ολοένα και πιο μεγάλο με τον καιρό,
κι έπειτα

κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης,
το χάσμα έγινε μεγαλύτερο.

Έκανα μερικούς γρήγορους υπολογισμούς.
Πήρα τα τελευταία 20 χρόνια της αύξησης του ΑΕΠ

και τα τελευταία 20 χρόνια της αύξηση της
παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού

και τα χρησιμοποίησα με έναν αρκετά προφανή τρόπο

για να προσπαθήσω να προβλέψω
πόσες δουλειές θα χρειαστεί η οικονομία

για να συνεχίσει ν' αναπτύσσεται και αυτή
είναι η γραμμή στην οποία κατέληξα.

Είναι καλή ή κακή; Αυτή είναι η πρόβλεψη της κυβέρνησης

για τον ενεργό πληθυσμό από εδώ και πέρα.

Οπότε αν αυτές οι προβλέψεις είναι ακριβείς,
το κενό δεν πρόκειται να κλείσει.

Το πρόβλημα είναι, ότι αυτές οι προβλέψεις
δεν νομίζω ότι είναι ακριβείς.

Συγκεκριμένα, νομίζω ότι η πρόβλεψή μου
είναι πολύ αισιόδοξη,

διότι όταν την έκανα, υπέθετα ότι το μέλλον

θα έμοιαζε όπως περίπου και το παρελθόν

με αύξηση της παραγωγικότητας
και δεν το πιστεύω αυτό,

διότι όταν κοιτάζω γύρω μου,
νομίζω ότι δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα

σε ό,τι αφορά στην επίδραση
της τεχνολογίας στο εργατικό δυναμικό.

Μόλις την τελευταία διετία, έχουμε δει ψηφιακά εργαλεία

να επιδεικνύουν ικανότητες και ιδιότητες
που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν,

και αυτό, με έναν τρόπο, φτάνει βαθιά
σε αυτά που εμείς οι άνθρωποι

κάνουμε για βιοπορισμό.
Να σας δώσω μερικά παραδείγματα.

Σε όλη την ιστορία, αν ήθελες κάτι

να μεταφραστεί από μια γλώσσα σε μια άλλη,

έπρεπε να συμπεριλάβεις ένα ανθρώπινο ον.

Σήμερα, έχουμε πολυγλωσσικές, άμεσες,

αυτόματες υπηρεσίες μετάφρασης διαθέσιμες δωρεάν

σε πολλές από τις συσκευές μας
μέχρι και στα έξυπνα τηλέφωνά μας.

Όσοι από εμάς τις έχουν χρησιμοποιήσει, ξέρουμε ότι

δεν είναι τέλειες, αλλά είναι ικανοποιητικές.

Σε όλη την ιστορία, εάν ήθελες κάτι να γραφτεί,

μια αναφορά ή ένα άρθρο,
έπρεπε να συμπεριλάβεις ένα άτομο.

Όχι πλέον. Αυτό είναι ένα άρθρο το οποίο εμφανίστηκε

στο διαδικτυακό Φόρμπς πριν καιρό, για τα κέρδη της Απλ.

Γράφτηκε από έναν αλγόριθμο.

Και δεν είναι ικανοποιητικό, είναι τέλειο.

Πολλοί άνθρωποι το κοιτάνε και λένε, "Εντάξει,

αλλά αυτές είναι συγκεκριμένες, πολύ μικρές εργασίες,

και οι περισσότεροι εργάτες της γνώσης είναι στην πραγματικότητα γενικών καθηκόντων,

και αυτό που κάνουν είναι να κάθονται πάνω
σε μια πολύ μεγάλη βάση

εμπειρίας και γνώσης και να τη χρησιμοποιούν

για ν' αντιδρούν άμεσα σε απρόσμενες απαιτήσεις,

κι αυτό είναι πολύ πολύ δύσκολο να αυτοματοποιηθεί."

Ένας από τους πιο εντυπωσιακούς εργάτες της γνώσης

στο μυαλό μου, είναι ένας τύπος ονόματι Κεν Τζένινγκς.

Κέρδισε το σόου ερωτήσεων 'Τζόπαρντι'
74 φορές στην σειρά,

και πήρε τρία εκατομμύρια δολάρια.

Αυτός είναι ο Κεν στα δεξιά που νικιέται 3-1 από

τον Γουότσον τον υπερυπολογιστή που σχεδιάστηκε
να παίζει Τζόπαρντι από την ΙΒΜ.

Όταν βλέπουμε λοιπόν, τι μπορεί να κάνει η τεχνολογία

στους γενικούς εργάτες της γνώσης, αρχίζω να σκέφτομαι

ότι μπορεί να μην υπάρχει
κάτι τόσο ιδιαίτερο μ' αυτήν την ιδέα

του ανθρώπου των γενικών καθηκόντων,
ειδικά όταν κάνουμε πράγματα

όπως το να συνδέουμε τη Σίρι με τον Γουότσον
και να έχουμε τεχνολογίες

οι οποίες μπορούν να καταλάβουν τι λέμε

και αναμεταδίδουν ομιλία πίσω σε εμάς.

Η Σίρι απέχει πολύ από το να είναι τέλεια και μπορεί να κοροϊδεύουμε

τις αδυναμίες της, αλλά πρέπει
να έχουμε στο νου μας ότι

αν τεχνολογίες σαν την Σίρι και τον Γουότσον βελτιώνονται

κατά μήκος της τροχιάς του νόμου του Μουρ,
κάτι που θα γίνει

σε έξι χρόνια, δεν θα είναι δύο φορές καλύτερα

η τέσσερις φορές, θα είναι 16 φορές καλύτερα
από ό,τι είναι σήμερα.

Οπότε αρχίζω να σκέφτομαι, ότι πολλή από την εργασία της γνώσης πρόκειται να επηρεαστεί από αυτό.

Και οι ψηφιακές τεχνολογίες, δεν επηρεάζουν μόνο τον τομέα της εργασίας της γνώσης.

Αρχίζουν να δείχνουν τη δύναμή τους
και στον φυσικό κόσμο επίσης.

Είχα την ευκαιρία πριν από λίγο καιρό να οδηγήσω το

αυτόνομο αυτοκίνητο της Γκουγκλ, το οποίο είναι τόσο τέλειο όσο ακούγεται. (Γέλια)

Και εγγυώμαι ότι χειρίστηκε την κίνηση του σταμάτα-ξεκίνα

στον αυτοκινητόδρομο 101, πολύ άνετα.

Υπάρχουν περίπου 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι

οι οποίοι οδηγούν φορτηγά
ως βιοπορισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Νομίζω ότι μερικοί από αυτούς θα επηρεαστούν από αυτή

την τεχνολογία. Αυτή τη στιγμή,
τα ανθρωποειδή ρομπότ

είναι εξαιρετικά πρωτόγονα.
Δεν μπορούν να κάνουν πολλά,

Αλλά γίνονται καλύτερα πολύ γρήγορα,
και το ΝΤΑΡΠΑ,

το οποίο είναι το επενδυτικό κομμάτι του Υπουργείου Άμυνας,

προσπαθεί να επιταχύνει την τροχιά τους.

Οπότε, εν συντομία, ναι, τα ρομπότ έρχονται για τις δουλειές μας.

Με λίγα λόγια, μπορούμε να διεγείρουμε την αύξηση θέσεων εργασίας

με την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και με την επένδυση

σε υποδομές, διότι τα ρομπότ σήμερα δεν είναι ακόμα

πολύ καλά στο να επισκευάζουν γέφυρες.

Αλλά στο όχι-τόσο-μακρινό-χρόνο, νομίζω μέσα στην διάρκεια της ζωής

των περισσοτέρων ανθρώπων σε αυτό το δωμάτιο, θα μεταβούμε

σε μια οικονομία η οποία είναι πολύ παραγωγική αλλά

απλά δεν χρειάζεται τόσους πολλούς ανθρώπους εργάτες,

και η διαχείριση αυτής της μετάβασης θα είναι

η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας.

Ο Βολταίρος είχε συνοψίσει το γιατί. Είπε, "Η δουλειά μας σώζει

από τα τρία μεγάλα κακά: την βαρεμάρα, την φαυλότητα και την ανάγκη."

Αλλά παρά αυτή την πρόκληση, είμαι ακόμα προσωπικά,

ένας υπερβολικά ψηφιακός οπτιμιστής, και είμαι

εξαιρετικά βέβαιος ότι οι ψηφιακές τεχνολογίες που

αναπτύσσουμε, τώρα θα μας πάνε σε ένα ουτοπικό μέλλον,

όχι ένα δυστοπικό μέλλον. Και για να εξηγήσω γιατί,

θέλω να θέσω μια εξαιρετικά ευρεία ερώτηση.

Θέλω να ρωτήσω, ποιες ήταν οι πιο σημαντικές

εξελίξεις στην ανθρώπινη ιστορία;

Θέλω τώρα να μοιραστώ μερικές απαντήσεις που πήρα

σε αυτήν την ερώτηση. Είναι μια θαυμάσια ερώτηση

για να ρωτήσει κανείς, και να ξεκινήσει έναν ατέλειωτο διάλογο,

διότι μερικοί άνθρωποι θα αναφέρουν

συστήματα φιλοσοφίας σε Δύση και Ανατολή τα οποία

έχουν αλλάξει το πώς πολλοί άνθρωποι σκέφτονται τον κόσμο.

Και τότε άλλοι άνθρωποι θα πουν, "Όχι, ουσιαστικά, οι μεγάλες ιστορίες,

και οι μεγάλες εξελίξεις είναι η ίδρυση των μεγαλύτερων

θρησκειών του κόσμου, οι οποίες έχουν αλλάξει πολιτισμούς

και έχουν αλλάξει και επηρεάσει πώς άπειροι άνθρωποι

ζουν τις ζωές τους. Και τότε κάποιοι άλλοι τύποι θα πουν,

"Ουσιαστικά, αυτό που αλλάζει πολιτισμούς, αυτό που τους τροποποιεί

κι αυτό που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων

είναι οι αυτοκρατορίες, άρα οι μεγάλες εξελίξεις στην ανθρώπινη ιστορία

είναι ιστορίες κατάκτησης και πολέμου."

Και τότε κάποια χαρούμενη ψυχή συνήθως πετάγεται

και λέει, "Εϊ, μη ξεχάσουμε τους λιμούς."
(Γέλια)

Υπάρχουν μερικές οπτιμιστικές απαντήσεις
σ' αυτή την ερώτηση,

γι' αυτό μερικοί άνθρωποι θ' αναφερθούν στον Αιώνα της Εξερεύνησης

και την διάνοιξη του κόσμου.

Άλλοι θα μιλήσουν για πνευματικά επιτεύγματα

σε κλάδους όπως τα μαθηματικά τα οποία
μας έχουν βοηθήσει να έχουμε

μια καλύτερη αντιμετώπιση του κόσμου, και άλλοι τύποι για

περιόδους όπου υπήρχε μια μεγάλη άνθηση

σε τέχνες κι επιστήμες. Έτσι ο διάλογος
θα συνεχίζεται επ' αόριστον.

Είναι ένας ατελείωτος διάλογος και δεν υπάρχει μια πειστική,

μοναδική απάντηση σ' αυτό. Αλλά όταν είσαι
σπασίκλας όπως εγώ,

λες, "Τα δεδομένα τι λένε;"

Κι αρχίζεις να κάνεις πράγματα όπως
γραφήματα που μπορεί να είναι

ενδιαφέροντα, όπως ο παγκόσμιος πληθυσμός, για παράδειγμα,

ή κάποια μορφή κοινωνικής εξέλιξης,

ή η κατάσταση της προόδου μιας κοινωνίας,

και αρχίζεις να σχεδιάζεις τα δεδομένα,
διότι, με αυτή την προσέγγιση,

οι μεγάλες ιστορίες, οι μεγάλες εξελίξεις
στην ανθρώπινη ιστορία,

είναι αυτές που θα λυγίσουν αυτές τις καμπύλες πολύ.

Οπότε όταν το κάνεις αυτό, και όταν σχεδιάσεις τα δεδομένα,

πολύ γρήγορα βρίσκεσαι μπροστά σε περίεργα συμπεράσματα.

Συμπεραίνεις, στην πραγματικότητα, ότι κανένα από αυτά τα πράγματα

δεν είχε ιδιαίτερη σημασία.
(Γέλια)

Δεν έκαναν το παραμικρό σε αυτές της καμπύλες.
(Γέλια)

Και υπάρχει μια ιστορία, μια εξέλιξη,

στην ανθρώπινη ιστορία η οποία λύγισε την καμπύλη, την λύγισε περίπου

κατά 90 μοίρες, και αυτή είναι μια ιστορία τεχνολογίας.

Η ατμομηχανή, και οι συνδεόμενες με αυτήν τεχνολογίες

της Βιομηχανικής Επανάστασης άλλαξαν τον κόσμο

και επηρέασαν την ανθρώπινη ιστορία τόσο πολύ,

που με τα λόγια του ιστορικού Ίαν Μόρις,

έκαναν πλάκα με όλα όσα υπήρχαν πιο πριν.

Και το έκαναν με τον άπειρο πολλαπλασιασμό της δύναμης

των μυών μας, ξεπερνώντας τους περιορισμούς τους.

Αυτό που διανύουμε τώρα

είναι το ξεπέρασμα των περιορισμών των ατομικών μυαλών μας

με άπειρο πολλαπλασιασμό της πνευματικής μας δύναμης.

Πώς μπορεί αυτό να μην είναι
εξίσου σημαντικό με την υπέρβαση

των περιορισμών των μυών μας;

Έτσι, με κίνδυνο να επαναλαμβάνομαι λίγο, όταν κοιτάζω

αυτό που συμβαίνει με την ψηφιακή τεχνολογία στις μέρες μας,

δεν είμαστε καθόλου κοντά στο τέλος αυτού του ταξιδιού,

και όταν κοιτάω τι συμβαίνει στις οικονομίες μας,

και στις κοινωνίες μας, το μοναδικό συμπέρασμα είναι ότι

δεν έχουμε δει τίποτε ακόμα.
Οι καλύτερες μέρες είναι πραγματικά μπροστά.

Ας σας δώσω μερικά παραδείγματα.

Οι οικονομίες δεν λειτουργούν με ενέργεια.
Δεν τρέχουν με κεφάλαια,

δεν κινούνται με την εργασία.
Οι οικονομίες λειτουργούν με ιδέες.

Έτσι, το έργο της καινοτομίας, το έργο της διαμόρφωσης

νέων ιδεών, είναι μια από τις πιο ισχυρές,

μια από τις πιο ουσιώδεις δουλειές
που μπορούμε να κάνουμε

σε μια οικονομία. Και έτσι περίπου καινοτομούσαμε.

Θα βρίσκαμε μια ομάδα όμοιων σχετικά ανθρώπων

- (Γέλια) -

θα τους παίρναμε από τα ελιτίστικα ιδρύματα,
και θα τους βάζαμε

σε άλλα ελιτίστικα ιδρύματα, και θα περιμέναμε για την καινοτομία.

Τώρα - (Γέλια) -

σαν ένας λευκός άνδρας που ξόδεψε
όλη την καριέρα του στο ΜΙΤ

και το Χάρβαρντ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό.
(Γέλια)

Αλλά κάποιοι άλλοι άνθρωποι το κάνουν, και έχουν κατά κάποιο τρόπο εισβάλλει

και χαλαρώσει τον ενδυματολογικό κώδικα της καινοτομίας.

(Γέλια)

Αυτοί είναι οι νικητές ενός διαγωνισμού
για τον Κορυφαίο Προγραμματιστή,

και σας διαβεβαιώνω ότι κανένας δεν νοιάζεται

για το πού μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά,
που πήγαν σχολείο,

ή πώς μοιάζουν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι

η ποιότητα της δουλειάς, η ποιότητα των ιδεών.

Συνεχώς, το βλέπουμε να συμβαίνει

στον τεχνολογικά διευκολυνόμενo κόσμο.

Το έργο της καινοτομίας γίνεται πιο ανοικτό,

πιο συμμετοχικό, με περισσότερη διαφάνεια,
και πιο αξιοκρατικό,

και αυτό θα συνεχιστεί ό,τι κι αν σκέφτονται
στο MIT και στο Χάρβαρντ

και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχής
για αυτή την εξέλιξη.

Ακούω μια στις τόσες, "Ωραία, σε παραδέχομαι σ' αυτό,

αλλά η τεχνολογία είναι ακόμα
ένα εργαλείο του πλούσιου κόσμου,

και αυτό που δεν συμβαίνει, είναι πως
αυτά τα ψηφιακά εργαλεία δεν

βελτιώνουν τις ζωές των ανθρώπων
στην βάση της πυραμίδας."

Θέλω ν' απαντήσω σ' αυτό πολύ ξεκάθαρα: Βλακείες.

Η βάση της πυραμίδας επωφελείται υπερβολικά από την τεχνολογία.

Ο οικονομολόγος Ρόμπερτ Τζένσεν,
έκανε αυτή την εξαιρετική μελέτη

λίγο καιρό πριν, όπου παρατήρησε, με μεγάλη λεπτομέρεια,

αυτό που άρχισε να συμβαίνει
στα ψαροχώρια της Κεράλα στην Ινδία,

όταν πήραν κινητά τηλέφωνα για πρώτη φορά,

και όταν γράφεις για το Τριμηνιαίο Περιοδικό των Οικονομικών,

πρέπει να χρησιμοποιήσεις πολύ στεγνή και πολύ επίσημη γλώσσα,

αλλά όταν διάβασα την μελέτη του, είχα την αίσθηση ότι ο Τζένσεν προσπαθούσε

να μας φωνάξει, και να μας πει, "Κοιτάξτε, αυτό είναι μεγάλο."

Οι τιμές σταθεροποιήθηκαν, οπότε οι άνθρωποι μπορούσαν να προγραμματίσουν την οικονομική τους ζωή.

Τα απόβλητα δεν περιορίστηκαν· εξαφανίστηκαν.

Οι ζωές τόσο των αγοραστών όσο και των πωλητών

σε αυτά τα χωριά βελτιώθηκαν σημαντικά.

Τώρα, δεν νομίζω ότι ο Τζένσεν
στάθηκε υπερβολικά τυχερός

και έτυχε να προσγειωθεί σε ένα σύνολο χωριών

που η τεχνολογία έκανε τα πράγματα καλύτερα.

Αυτό που έγινε, είναι ότι πολύ προσεκτικά κατέγραψε

αυτό που συμβαίνει ξανά και ξανά όταν η τεχνολογία

έρχεται για πρώτη φορά σε ένα περιβάλλον και σε μια κοινότητα.

Οι ζωές των ανθρώπων, η ευημερία
των ανθρώπων, βελτιώνεται δραματικά.

Και όσο κοιτάω όλα τα στοιχεία, και σκέφτομαι

το δρόμο που έχουμε μπροστά μας, γίνομαι υπερβολικά

ψηφιακός οπτιμιστής, και αρχίζω
να σκέφτομαι αυτή την υπέροχη

δήλωση από τον φυσικό Φρίμαν Ντάισον

ότι δεν είναι στην πραγματικότητα υπερβολή.
Αυτή είναι μια ακριβής εκτίμηση του τι συμβαίνει.

Οι ψηφιακές μας - οι τεχνολογίες μας είναι μεγάλα δώρα,

και εμείς, τώρα, έχουμε την τεράστια τύχη

να ζούμε σε μια εποχή όπου η ψηφιακή τεχνολογία ανθεί,

όπου επεκτείνεται και βαθαίνει και

γίνεται όλο και πιο έντονη σε όλο τον κόσμο.

Οπότε, οι μηχανές μας παίρνουν τις δουλειές μας,

αλλά εστιάζοντας σε αυτό το γεγονός χάνουμε το νόημα.

Το νόημα είναι ότι τότε απελευθερωνόμαστε για να κάνουμε άλλα πράγματα,

και αυτό που πρόκειται να κάνουμε, είμαι πολύ σίγουρος,

αυτό που πρόκειται να κάνουμε
είναι να μειώσουμε τη φτώχεια και την αγγαρεία

και την δυστυχία σε όλο τον κόσμο. Είμαι πολύ σίγουρος

ότι πρόκειται να μάθουμε να ζούμε πιο αβασάνιστα στον πλανήτη,

και είμαι εξαιρετικά σίγουρος
ότι αυτό που πρόκειται να κάνουμε

με τα νέα ψηφιακά μας εργαλεία πρόκειται να είναι τόσο προφανές

και τόσο ευεργετικό που πρόκειται να κάνει πλάκα

με όλα όσα υπήρχαν πριν.

Θα αφήσω την τελευταία λέξη σε έναν άνθρωπο που έχει

μια βασική θέση στην ψηφιακή πρόοδο,

τον παλιό μας φίλο Κεν Τζέννινγκς.
Είμαι μαζί του.

Θα μεταφέρω τις λέξεις του:

«Εγώ, για αρχή, καλωσορίζω τους νέους μας άρχοντες, τους υπολογιστές.» (Γέλια)

Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)