Lesson 25 - Family or orphanage - The Pioneer School Extra

Welkom bij deze nieuwe les van
de Pioneer School, les 25.

Vandaag nemen we
de volgende stap.

Het is tijd om kerken te bouwen.

Het is tijd om nieuwe kerken te
bouwen op een nieuw fundament.

We willen nog steeds een hervorming
van de kerk die er al is,

maar het is echt tijd om
iets nieuws te bouwen.

Ik heb echt uitgezien naar
dit moment, naar deze les;

om te spreken over de
kerk: wat is de kerk?

De kerk is als een familie

maar veel mensen zijn opgegroeid in
de kerk als was het een weeshuis.

In deze les zullen we het hebben
over de kerk als een familie

en we zullen zien dat één model
niet werkt voor elk gezin.

Elk gezin is anders en je
kunt niet één model nemen

en dat voor ieder
gezin gebruiken.

Je kunt niet één kerkmodel nemen
en dat voor alle kerken gebruiken.

Volg deze les. Ik hoop
dat het je zal zegenen,

dat het je zal uitdagen en
in jou het verlangen creëren

om de kerk te zijn die
God wil dat we zijn.

Zie ook: reformatie.nu
thelastreformation.com

Hallo allemaal en welkom bij
les 25 van de Pioneer School.

Het is anderhalf jaar geleden
sinds de laatste les

en sindsdien is er veel gebeurd.

We zijn verhuisd en we zijn nu in
het Jezus Centrum in Denemarken,

Een 1,5 uur van Aalborg,
waar we eerder woonden.

Na de vorige keer hebben we de film "7
dagen avontuur met God" vrijgegeven

en veel mensen zijn
getransformeerd door deze film.

En over een paar
dagen, enkele weken

zullen we de volgende film uitbrengen:
"The Last Reformation - the Life"

Er zijn veel dingen gebeurd sinds de
laatste les van de Pioneer School.

Ik ben enthousiast over het leven,
over wat God aan het doen is.

En we leren zoveel.

We zien zoveel levens
die veranderd zijn!

Meer dan ik enkele jaren
geleden had gedroomd.

Om zoveel levens
veranderd zien worden!

We ontmoeten veel mensen die zijn
begonnen doordat ze op YouTube gingen

en opeens de film "The
Beginning" zagen.

Ze worden uitgedaagd, geprovoceerd,
maar hebben het verlangen naar meer.

Dan vinden ze de online Pioneer
School, waar je nu naar kijkt,

en ze beginnen
deze reis met ons,

Ze sluiten zich aan bij
PTS-training of een kickstart.

Het is gewoon prachtig om te
zien wat God aan het doen is.

Maar zoals ik al zei, we leren veel.
God doet nieuwe dingen.

We geloven echt dat het tijd is
om de volgende stap te zetten.

Het is tijd om kerken te bouwen.

Het is tijd om nieuwe kerken te
bouwen, nieuwe gemeenschappen,

op een nieuwe basis.

Ik wil zeggen dat als we onszelf
"De laatste Reformatie" noemen,

het is omdat we een hervorming
van de kerk willen zien.

We hebben het geprobeerd.

We hebben geprobeerd de kerk
die we al hebben te hervormen.

We probeerden de kerk op
verschillende manieren te hervormen.

We werkten met voorgangers die
naar ons toe kwamen en zeiden:

"Ik wil mijn kerk hervormen, kun je ons helpen?
Hoe kunnen we dat doen?

We werkten met oudsten die hun kerk
wilden hervormen, of met leden.

En het is niet gemakkelijk. Ik wil het
benadrukken: het is niet gemakkelijk!

We hebben vaak gezien dat ze hebben
geprobeerd dit oude systeem te veranderen,

maar zonder succes.

In sommige gevallen werd
de voorganger ontslagen.

Soms eindigde het ermee dat
de oudsten de kerk verlieten

of waren het de leden die
de kerk moesten verlaten.

In andere gevallen leek het erop
dat het een scheuring zou worden.

Elke keer als ik dat
zie, vraag ik me af:

"Jezus, wanneer zullen we leren? Wanneer
zullen we begrijpen wat U zegt? "

Want we lezen dat Jezus zegt:

"Je stopt geen nieuwe
wijn in oude wijnzakken,

anders scheuren de zakken
en gaat de wijn verloren.

en de zakken worden onbruikbaar.

Maar nieuwe wijn doe je
in nieuwe wijnzakken

en beide blijven behouden.

Dat is wat Jezus
zegt in Mattheüs 9.

Jezus zegt dat je geen nieuwe
wijn in oude zakken doet. Waarom?

Omdat de oude wijnzakken
geen nieuwe wijn aankunnen.

Als je dat toch probeert,
scheurt de wijnzak

en gaat de nieuwe wijn verloren.

Dus om de nieuwe wijn te behouden, wat God
nu doet, heb je nieuwe wijnzakken nodig.

En ik zeg niet dat iedereen met een
kerkgebouw of een zondagse dienst

dat die oude wijnzakken zijn.

Er zijn mensen die echt
de nieuwe wijn zijn,

die getransformeerd willen worden
en een hervorming willen zien.

Maar het is niet gemakkelijk.

Het is onze ervaring: het
is niet gemakkelijk.

We zullen blijven proberen
de kerk te hervormen,

we zullen blijven werken
met de kerken die er zijn

en we zullen blijven proberen
deze hervorming te realiseren.

Maar...

Tegelijkertijd is het echt tijd
om ook iets nieuws te bouwen.

Het is tijd om vanaf de grond
af aan opnieuw op te bouwen,

het is tijd om te gaan
bouwen op een nieuwe basis.

in plaats van 'alleen' onze
tijd en energie te richten

op het hervormen van
het oude systeem.

Mijn vrienden en ik hebben er veel
over gesproken en veel voor gebeden,

en we weten dat veel
mensen die ons volgen

de kerk hebben verlaten

of anders zijn gered en niet bij
een institutionele kerk horen.

Mensen kwamen naar een kickstart
en hebben dit leven echt ervaren.

En velen stellen de
vraag: "Wat nu?"

Wat nu? Ik ben niet langer bij
een kerk of in een gemeenschap,

Ik heb dat verlaten, ik ben
er nooit deel van geweest,

ik pas niet in wat ik daar zie.
Wat nu?

Wat is de volgende stap?

Daar wil ik het nu over hebben.

Dit is waar ik het over wil hebben in
de volgende lessen van Pioneer School

waarin ik wil kijken
naar de kerk.

Ik wil je weer helpen om die
religieuze bril te verwijderen

en je uitdagen als het
gaat om: wat is de kerk?

Hoe kunnen we de ware kerk gaan zien
waarvan de Bijbel en Jezus spreken?

Ik hoop dat je klaar bent
om uitgedaagd te worden,

dat je klaar bent voor de volgende
lessen die ik wil doen over de kerk.

Ik hoop dat dit velen van
jullie vrijheid zal brengen

en dat het ook een fundament
voor jou zal zijn,

zodat je iets hebt
je op te baseren,

dat je iets hebt waarvan
je kunt zeggen:

"Dit is wat we willen, dit
is wat we kunnen doen."

Zodat dan mensen
bij elkaar komen

en samen bouwen aan deze nieuw-
testamentische gemeenschappen,

kerken, groepen. Noem
het zoals je wilt.

Ik hoop dat je er klaar voor bent.
Ik zal beginnen met gebed.

God, ik dank U voor wat U doet, ik dank U
voor de buitengewone dingen die er gebeuren

over de hele wereld en wat
wij daarvan mogen zien.

Jezus, we weten dat er meer is. Er
is meer dan alleen op straat gaan,

er is meer dan de kickstart, dan
mensen naar Christus leiden,

daar is de kerk. En we
willen het allemaal.

We willen overal nieuwe-testamentische
kerken zien verschijnen.

Ik bid dat u me helpt
deze boodschap te delen.

ik bid voor hen die deze les zien,
dat U hun ogen en oren opent

om de boodschap te ontvangen

en dat het een basis is waarop
we in de toekomst kunnen bouwen.

Kom met Uw Heilige Geest,
in de naam van Jezus. Amen.

Ik wil graag beginnen met een paar dingen
waar ik het eerder over heb gehad.

Want ik wil blijven bouwen

op enkele dingen waar we het in de
eerste 20 lessen over hebben gehad.

In les 17 heb ik het een
beetje over de kerk gehad.

In les 17 hadden we dit.

Ik had het over de kerk ...

de twee benen, om zo te
zeggen, waarop ze is gebouwd.

De eerste is de grote opdracht,
nee, het grote gebod

en de andere is het
zendingsbevel.

We hebben het grote gebod: heb
God lief en heb je naaste lief.

Dat is wat Jezus zegt, dat is
waar de wet op is gebouwd.

Heb God lief met alles wat je bent
en heb je naaste lief als jezelf.

Dit is het grote gebod.

Dan hebben we het zendingsbevel:
Ga heen en maak discipelen.

Dit is een definitie
van wat de kerk is:

mensen die samenkomen, die God
liefhebben met alles wat ze zijn

die van elkaar houden, die van
hun naaste houden als zichzelf

en die er op uit gaan
om discipelen te maken.

Dus als we dit nemen en proberen
de kerk in een doos te stoppen,

als we er een hek omheen zetten

dan gaat het om het gebouw, om het
personeel, het programma en het budget.

De vroege kerk hield van God, hield
van zijn naaste en maakte discipelen

zonder gebouwen, personeel,
programma en budget.

Je kunt je huis gebruiken, je
kunt dat zonder dat alles.

Ik zeg niet dat we geen gebouwen moeten
gebruiken, want we hebben er zelf een

en Paulus predikte in een gebouw. Maar
dat is niet wat een kerk definieert.

De kerk is deze dingen.

In les 17 spreek ik ook over een probleem
dat ik vandaag in de kerk tegenkom:

Door onze manier van kerk doen, hebben
we 10% die al het werk verzetten.

En ze zijn druk, druk, druk.
Een andere 30% is gefrustreerd

want wanneer wanneer komt hun beurt? Ze
willen ook door God worden gebruikt.

Dus 30% is gefrustreerd
en verlangt naar meer.

Dan is er 60% die ooit
gefrustreerd is geweest

maar die hun roeping, hun
visie hebben opgegeven.

Nu gaan ze gewoon naar de kerk. Ze
verloren hun eerste liefde en vallen weg.

Want wegvallen is niet de kerk verlaten;
de kerk is het laatste dat je verlaat.

Wegvallen is het opgeven
van de eerste liefde.

Ik heb het hier allemaal over gehad,
hierom hebben we kerkhervorming nodig.

Je kunt daar meer
over zien in les 17..

In les 18 sprak ik over de
visie van Jezus voor de kerk:

Lukas hoofdstuk 10.

Niet dat mijn wil geschiede, maar de zijne.
Dit is Zijn visie.

Het gaat niet om ons, om ònze visie,
wat wij denken dat de kerk is,

het gaat erom te ontdekken
hoe Hij als de kerk ziet,

en het dan op Zijn manier doen.

Als je deze lessen nog niet hebt gezien,
moedig ik je aan die te bekijken

want ik zal nu verder gaan en in
de volgende lessen voortbouwen

op een deel van deze basis.

Wat is de kerk?

Hoe 'doe' je kerk?

Dat is een goede vraag. Als
ik het heb over kerk...

Velen weten al dat kerk
niet de bijeenkomst is,

kerk is niet het gebouw
of de instelling.

Velen weten het al, dus ik zal er
nu niet veel tijd aan besteden.

Ik zal proberen een ander beeld
van de kerk te laten zien,

voor mij een prachtig beeld

dat laat zien wat God dacht
toen hij aan de kerk dacht.

Dat is... het gezin.

De kerk is een gezin.

De kerk is...

het is een gezin, het
is als een gezin.

Wat is 'een gezin'?

We zijn allemaal in
een gezin geboren.

In het vlees worden we
in een gezin geboren.

We hebben een moeder, een
vader, broers en zussen.

Het gezin is Gods ontwerp

voor ons mensen, om daarin op
te groeien, volwassen te worden

dan het huis te verlaten en
ons eigen gezin te stichten.

Dus Gods plan voor ons, mensen,

om natuurlijk op te groeien,

dat is het gezin.

Dat is Gods ontwerp.

En het hele idee
zelf is fantastisch!

God heeft het allemaal ontworpen.
Met een moeder en een vader

waar de moeder geacht wordt
om veiligheid te creëren

waar we erop kunnen vertrouwen
dat alles veilig is

want mamma is er, zij houdt
van ons, ze is er voor ons.

En met een vader om ons
zelfvertrouwen te ontwikkelen.

"Kom op, mijn zoon, je kunt het!" "kom op,
dochter, je bent mooi, mijn prinses!"

Een vader en een moeder
scheppen iets in ons.

Dan hebben we broers en zussen
met wie we samen opgroeien.

Het gezin is het ontwerp van God.
Maar ik weet wel...

dat velen van ons zijn opgegroeid
in een gezin dat niet perfect was.

Niet... Misschien ben je opgegroeid
zonder een vader of broers en zussen,

misschien had je geen
hechte band met je moeder.

Maar sinds de schepping,
in de natuurlijke situatie

was het wel zo bedoeld.

Dat we opgroeien in een omgeving met een
moeder, een vader, broers en zussen.

Een gezin.

Dit is het perfecte
idee van God.

Zelfs in een perfect gezin
zijn er conflicten.

Zelfs in een perfect gezin zijn
er soms problemen en uitdagingen.

Maar je vergeeft elkaar steeds en houdt
van elkaar, want je bent een gezin.

Dus zelfs de perfecte familie
is nooit perfect genoeg.

Ik geloof dat het Gods ontwerp is voor ons
mensen dat we opgroeien in een gezin.

Maar velen, sommige
mensen zijn opgegroeid

in een gezin zonder
moeder of vader,

of opgegroeid in een weeshuis.

Waar ze helemaal
geen ouders hebben

maar in plaats van ouders
hebben ze daar leiders.

Leiders die komen
om hun werk te doen

en die vervolgens terugkeren
naar hun eigen gezin.

En dat is hoe velen de kerk hebben ervaren.
ik zal het daar later over hebben.

Maar dit is hoe velen
de kerk hebben ervaren.

Niet zoals een gezin met ouders,

maar velen hebben de kerk ervaren
als een weeshuis, met leiders.

En er is echt een heel,
heel, heel groot verschil,

als het gaat over de ervaring

een weeshuis met leiders en
opgroeien in een gezin met ouders.

Daar kom ik later op terug. Ik wil beginnen
met te zeggen dat God het gezin wil.

Het gezin is het
ontwerp van God.

God is onze Vader.

Jezus is onze redder, maar
Hij is ook onze broer.

We zijn allemaal broers en zussen.
Wij zijn allemaal familie.

Een gezin, daar wordt je in
geboren, of geadopteerd.

En voor ons bestwil, als
we wedergeboren worden,

worden we geboren in
het gezin van God.

Johannes 1:12 zegt:

Maar voor allen die Hem hebben ontvangen,
voor degenen die in zijn naam geloven,

gaf Hij de macht om
kinderen van God te worden,

die niet uit bloed geboren zijn,
noch uit de wil van het vlees,

niet uit de wil van een
man, maar uit God.

Als je wedergeboren wordt,
word je een kind van God,

je gaat het gezin van God
binnen, het ware gezin.

In Mattheüs 12 sprak
Jezus over het gezin

toen zijn moeder en zijn
broers naar Hem toe kwamen.

Ze dachten dat Jezus zijn verstand had
verloren, dat hij gek was geworden.

Hij onderwees daar toen
iemand tegen Hem zei:

"Jezus, Uw moeder en broers staan
buiten, ze willen met U praten."

Jezus antwoordde hem: "Wie is mijn
moeder en wie zijn mijn broers?"

Toen wees hij naar zijn
discipelen en zei:

Kijk, dit zijn mijn
moeder en mijn broers.

Want wie de wil doet van mijn Vader die
in de hemel is, die is mijn broer,

mijn zus, mijn moeder.

Stel je Jezus voor...

Stel jezelf voor in de plaats van
de moeder of broers van Jezus.

Ze komen om met Jezus te praten. Ze
denken Hij zijn verstand kwijt is.

Ze komen als gezin, als
bloedverwanten van Jezus.

De broers, de moeder.

En Jezus zegt tegen allen
die aanwezig zijn:

Wie is mijn familie? Het zijn
niet de mensen die daar staan.

Het zijn deze mensen. Dit
is mijn echte familie.

Het lijkt zo radicaal dat Jezus

deze mensen als zijn
ware familie zag.

Er is een gezegde in Denemarken... ik
denk dat het wereldwijd wordt gebruikt:

"Bloed is dikker dan water."

Wat betekent dat? "Bloed
is dikker dan water."

Dat het gezin sterker
is dan vriendschap.

Wat mensen daarmee bedoelen,

is dat het gezin altijd
op de eerste plaats komt.

Het is goed om
vrienden te hebben,

maar als je moet kiezen tussen vrienden
en familie, wie je kunt vertrouwen

dan zou dat familie zijn,
omdat het belangrijker is,

dieper of sterker. Het bloed
is dikker dan het water.

Maar hoe zit het met de geest?

De geest is dikker dan zowel
vrienden als familie.

De geest is op veel manieren sterker.
We worden één geest.

En ik zou willen zeggen dat
het idee van God met de kerk,

het is echt geen lidmaatschap, waar we
lid worden van dezelfde instelling,

we worden lid van dezelfde kerk,

Nu moeten we elkaar liefhebben
omdat we dezelfde kerk bezoeken:

"Hi! Hallo! Hoe gaat het? Alles goed?
Ja, goed hoor, bedankt.

Mensen verbinden niet.

Gods idee van de
kerk is een gezin.

Er is iets dat ons samenbrengt,

iets wat nog dieper gaat dan wat je
met je natuurlijke familie hebt,

vooral als ze niet
wedergeboren zijn.

Want als je zowel familie
bent als wedergeboren

dan is het natuurlijk
nog specialer.

Ik wil beginnen met
te zeggen dat ...

voor mij persoonlijk...
ik hoorde bij een kerk,

Ik heb geholpen een kerk te stichten
en vervolgens een andere kerk

voordat ik een eerste
voorproef kreeg

van de kerk als een gezin.

Je kunt heel je leven
in een kerk zijn

en helpen met het stichten van kerken,
zonder ooit de ervaring te kennen

van de ware kerk, zonder te
ervaren dat de kerk een gezin is.

En ik zeg niet dat we er zijn omdat
we nog steeds leren en groeien.

Maar wat we nu zien, ik
vindt het verbazend.

We zien een gezin!

We beginnen dit op een
hele mooie manier te zien.

Het is geen lidmaatschap van een
instelling, het is een gezin en een geest.

En dit gezin is zoveel sterker

dan wat anders dan ook.

Als je dit zo bekijkt:
gezin en weeshuis

Er is een heel, heel, heel groot
verschil tussen die twee.

Zoals ik al zei, het gezin
heeft ouders, mamma en pappa.

en wat is het met ouders?

De roeping van ouders in
het leven is hun kinderen.

Het weeshuis heeft leiders. Hun rol
is om goed werk af te leveren.

Maar als die klus geklaard is,

ze gaan naar huis naar hun gezin,
de mensen waar ze echt van houden,

die mensen voor wie ze bereid
zijn om hun leven te geven.

Maar in een gezin, heb je als
ouders maar één doel: je kinderen.

Het gaat niet om jou,
maar om je kinderen.

Het is je doel om je kinderen gezond
te zien, ze te zien opgroeien,

om ze onafhankelijk
te laten worden,

en ze het huis gaan verlaten,
zelf kinderen krijgen,

om je kinderen volwassen
te laten worden.

Mensen krijgen kinderen niet voor de
lol, ze nemen hun kinderen serieus.

En het kost al hun tijd.

Velen van ons hebben dit
nog nooit meegemaakt.

Velen hebben ervaringen...

met de kerk als een
weeshuis, met leiders.

Geen ouders, veel leiders,

met veel controle en regels
en weinig tijd voor iedereen.

Want in een weeshuis zijn er een
paar leiders en veel, veel kinderen.

Er is niet echt de tijd om elkaar
te leren kennen, te verbinden.

Velen van ons hebben de kerk ervaren
als meer een programma dan een leven,

waar met elkaar spreekt en
opgroeit zoals in een familie.

Nu we met kerken werken

en gemeenschappen opbouwen,

er is een terugkerend probleem,

is dat mensen uit een
weeshuiskerk komen

waarin ze gewond zijn geraakt.

En deze verwonding,
deze bitterheid

de veroorzaakt angst bij mensen, waardoor ze
bang zijn om zich opnieuw te onderwerpen.

Ze zijn bang om zich opnieuw te onderwerpen en
weer gekwetst te worden. Ze zijn bang voor...

Ze willen onafhankelijk zijn op
een manier die niet gezond is.

We kunnen niet
alleen de kerk zijn.

Je kunt niet alleen
de kerk zijn.

Niemand van ons is het lichaam van Christus
alleen, we zijn allemaal lid van het lichaam

en we hebben elkaar echt nodig.

We kunnen niet alleen groeien,

we hebben elkaar nodig, we
moeten de ware kerk ervaren.

Daar wil ik over spreken: hoe?

De vraag is:

Hoe word je een familie?

Hoe word je deze echte kerk?

Als je thuis bent en een
nieuw-testamentische kerk wilt beginnen,

Als je dit gezin wilt ervaren waarvan
de bijbel spreekt, deze kerk...

Hoe doe je dat?

Het eerste is –en sommigen zullen
zeggen dat het voor de hand ligt– ...

Mensen denken dat ze het weten,
maar dat is niet het geval.

Het eerste om deze eenheid, dit
leven, dit gezin te ervaren...

is dat je opnieuw
geboren moet worden.

Mensen moeten wedergeboren
zijn en dezelfde geest hebben.

Je kunt niet één zijn met mensen
die niet dezelfde geest hebben.

Dit is niet mogelijk omdat
het een eenheid in geest is.

Niet in het bloed,
maar in de geest.

En je kunt niet één zijn met mensen
die niet dezelfde geest hebben.

En ik zie daar een groot probleem met de
kerken van vandaag omdat, zoals ik eerder zei,

Velen van hen die naar kerken gaan,
zijn niet echt wedergeboren.

Velen van hen die naar kerken gaan,
zijn niet echt opnieuw geboren.

Dus kun je deze eenheid
in de geest niet ervaren.

Je kunt dat niet hebben als mensen
niet dezelfde geest hebben.

Onmogelijk. En we zien meer
en meer dat onze kerken

de waarheid geweld aan doen,
het evangelie aantasten,

omdat we leden in de
kerk willen hebben.

En omdat we de waarheid aantasten
en niet langer radicaal zijn,

krijgen we mensen in de kerk
die een andere geest hebben,

die niet wedergeboren zijn

daarom ervaar je dit gezin
niet, het is niet mogelijk!

Dus om dat te ervaren, moet
je opnieuw geboren worden.

Net als in het fysieke, je moet in een gezin
geboren worden om een gezin te zijn.

Je moet dezelfde geest hebben.

Je moet ook hetzelfde
'DNA' hebben:

dezelfde visie,
dezelfde waarheid

Het is niet genoeg om dezelfde geest te
hebben, je moet dezelfde waarheid hebben.

Jezus maakt het duidelijk in Johannes 4,
als hij uitlegt hoe we Hem moeten vereren.

Hij zegt: "God is geest en zij die hem aanbidden,
aanbidden hem in geest en in waarheid".

Hij zei niet: "Wie Hem aanbidden,
aanbidden Hem enkel in geest"

of "enkel in waarheid". Hij
zei: "in geest EN in waarheid".

Wat ik daarmee bedoel is:
geest = wedergeboren.

De waarheid is het hebben van het juiste
begrip, het fundament, dezelfde visie.

Je kunt geen eenheid opbouwen met iemand
die twintig ideeën heeft over de kerk

en hun verwachtingen
in het leven.

Je kunt niet in eenheid zijn
met iemand die zou zeggen:

"Nee, je moet erheen", "Ik vind het
leuk", "Ik wil laagdrempelige kerk zijn"

"Nee, ik vind dat niet leuk, ik denk
dat we die kant op moeten gaan."

Dit is niet mogelijk.

Ik ben op plaatsen geweest waar
mensen het hebben geprobeerd.

En het werkte niet.

Heel vaak spenderen we veel tijd

proberen iets op te bouwen
dat we niet kunnen bouwen.

Het moet komen tot "niet mijn wil
geschiede, maar Uw wil, God."

Wat Jezus over de kerk zegt, dat is
de kerk, niet onze eigen ideeën.

Wat Jezus zegt dat goed
is, dat is het goede.

Maar dat alles er is, als de geest,
het verstand en de waarheid er zijn,

dan het is mogelijk
om het te ervaren...

het gezin.

Het is mogelijk om de kerk te ervaren
als een gezin, en dat het...

zowel erg sterk is...

Je houdt echt van die
mensen met wie je bent.

Je bent bereid voor
deze mensen sterven.

En je groeit heel, heel
snel, op een gezonde manier

omdat je in een omgeving bent van
spirituele ouders, van familie.

En in die goede omgeving

groeien mensen
spiritueel heel snel.

Dus als iemand vraagt "hoe
worden we een gezin?",

Ik zou antwoorden: zorg eerst
dat iedereen is wedergeboren.

Zorg er ten tweede voor dat
je op dezelfde basis bouwt.

Mensen vragen soms: "Hoe
komen we dan samen?"

"Hoe 'doen' we kerk?"

En ik zou zeggen dat,
zoals je zult zien...

het gaat echt niet
om het programma.

Hoe word je een gezin? Als
je als gezin samen bent

hoe zit je dan aan de maaltijd?

Is het zo dat je elke
keer aan tafel zegt:

OK, welkom aan deze tafel.

Eerst zal pappa iets zeggen. Daarna zal
mijn kleine zusje een lied zingen.

Als ze ons verwelkomd
heeft en gezongen,

dan zal mijn moeder zal iets
zeggen, dan is het mijn beurt.

In een gezin, als je
samen aan tafel zit,

in hoeverre volg je
dan een programma?

Niet vaak, toch? Het
gaat meer organisch.

Het is iets dat 'gebeurt',
dat vanzelf gaat

Het groeit organisch

en elk gezin is anders.

Dit is moeilijk te begrijpen vanwege
onze dikke, dikke religieuze bril.

En over onderwijs...

Toen ik wedergeboren was
ontmoette ik mijn vrouw Lene.

We zijn getrouwd en mijn schoonvader
is mijn geestelijke vader geworden.

En ik zou zeggen dat hij het
was die me heeft onderwezen.

Hij heeft me in het
begin getraind.

Hij was als een geestelijke
vader die mij de basis meegaf.

Hij heeft me veel
dingen geleerd.

Maar in al die jaren
dat hij mij onderwees,

we hebben nooit een vergadering
met een programma georganiseerd.

Niet één keer.

Alle onderwijs gebeurde
in het gewone leven.

Ik zat in hun woonkamer
met mijn Bijbel,

Ik had iets gelezen dat ik niet begreep
en vroeg aan mijn schoonvader:

"Ik begrijp het niet, hoe zit het met
dit en dat?" En hij legde me uit.

Aaaah ... Wat bedoel je?
Aha. OK.

"Maar hoe zit het hiermee en
daarmee?" En hij legde het me uit.

Dus hij was degene die de basis legde
in mijn leven, die me onderwees.

Maar er was geen
geplande vergadering,

geen "welkom" of "dit is wat
we vandaag gaan bestuderen."

Alles gebeurde organisch.

Het was onderdeel van
een gezinssituatie.

En ik denk dat er hier iets
is dat we zijn kwijtgeraakt.

Ik zal er later
meer over praten.

Als we het over het programma hebben: dat is
een uitdaging omdat we programma's willen.

We willen precies weten hoe we het moeten doen.
We willen een programma, punt voor punt.

"Dit is wat je moet
doen als je samenkomt."

Eén van de verzen die
erg gebruikt wordt

in de beweging van huiskerken,

is 1 Corinthiërs 14:26

waar Paulus zegt:

"Hoe is het dan, broeders?

Als u bijeenkomt, heeft
ieder van u een lied,

een instructie, een openbaring,
een taal, een interpretatie.

Laat alle dingen gedaan worden
voor de opbouw van het lichaam."

Dit vers...

Ik hou ervan omdat het
een krachtige tekst is

maar veel huiskerken,
organische, eenvoudige kerken,

zijn gebouwd op dit vers.

Maar dit vers kan ook een nieuwe
instelling worden, een nieuw systeem.

Het kan een nieuwe wet worden.

We zeggen tegen onszelf:
OK, hier is hoe het moet.

Paulus zegt dat elke
keer als we samenkomen,

dan heeft iedereen iets... Wie
heeft een liedje? OK, jij.

Dan heb je een lering, dan
zal zij in tongen spreken

en zij zal de interpretatie geven
en jij doet weer iets anders."

En het wordt een model
om kerk te 'doen'.

De manier van kerk zijn is om samen te
komen en we doen dit en dat en dat en dat.

Ik denk niet dat het zo moet.

Ik denk niet dat Paulus
het zo bedoelde.

Toen hij dat zei, bedoelde hij niet dat
het voor iedereen de wet moest zijn.

Waarom? Omdat het niet de wet voor Paulus zelf.
Hij heeft het zelf niet gedaan.

Paulus deed dat niet!

Hij leefde niet op zo'n manier dat
als hij met mensen samen kwam

dat hij zei: "Jij hebt dit, jij heb
dat, jij heb dat en jij hebt dat."

Paulus deed dat niet.

Nee, wat Paulus deed lezen
we in Handelingen 20:

dat hij de hele nacht predikte.

Paulus zei die avond niet: "Jij gaat preken,
jij hebt een psalm, jij doet dat". Nee!

Zo deed hij dat niet. Paulus
predikte de hele nacht!

Hij predikte zo lang dat een man in slaap
viel, uit het raam viel en stierf!

Paulus rende naar buiten, nam hem
mee en alles kwam weer goed.

Hij ging weer naar binnen en bleef
hij door spreken tot de dageraad.

Dat kun je lezen in
Handelingen 20: 9.

Hier hebben we Paulus
die op één plaats

dit zegt, in 1
Corinthiërs 14:26.

Op een andere plaats
predikte hij de hele nacht.

We lezen ook in Handelingen 19 dat hij in
Efeze de school van Tyrannus gebruikte

en dat hij daar
dagelijks predikte.

Dus Paulus deed zelf niet wat hij aan
anderen vertelde dat ze moesten doen.

Ik denk dat wat Paulus zei
in 1 Corinthiërs 14:26,

dat hij dat zei tegen de
gemeente van Corinthe.

Hij zei tegen dié
gemeenschap, tegen dàt gezin:

Dit is wat júllie nu moet doen.

Aan andere gezinnen zou hij
iets anders hebben gezegd

en hij zou het anders
hebben gedaan.

en voor andere gezinnen weer anders.
Waarom?

Want geen twee gezinnen, geen
twee kerken zijn gelijk.

Ik wil een beeld gebruiken
om je dat te laten zien

dat we niet een zelfde kerkmodel kunnen
gebruiken voor iedere gemeenschap.

We kunnen niet één enkel kerkmodel
toepassen voor elke kerk.

Elke kerk, elke
gemeenschap is anders.

Als we willen slagen in
het maken van discipelen,

we moeten uit deze 'mindset' komen van
het zoeken naar het juiste model.

Het gaat niet om een model,
het gaat over mensen.

Het gaat erom boven
modellen te staan,

het gaat erom verder kijken
en zien wat de behoefte is,

in plaats van ons te
richten op het model.

Ik wil nu een beeld laten zien, waar ik
in een volgende les op terug zal komen.

Waar we verder doorgaan
op het concept gezin.

Dit is een heel mooi beeld,
ik vind het prachtig.

Het kan ons veel leren over hoe we
kijken naar nieuw-testamentische kerken,

hoe we effectief kunnen
zijn in discipelschap.

Anderhalf jaar geleden is mijn zoon Sonni
getrouwd met een geweldige Zweedse, Hannah.

Sonni verliet ons huis
en trouwde met Hannah.

En ze werden een gezin.

Sonni en Hannah waren een
gezin zonder kinderen.

Als een gezin zonder kinderen
hadden ze veel tijd,

veel tijd voor zichzelf, voor
vrienden, om te doen wat ze wilden.

Het ging vooral om Sonni en om Hannah.
Het ging om hen.

Maar op een dag, 8
maanden geleden...

kwam mijn kleinzoon.

Een paar maanden na hun
huwelijk werd ze zwanger

en negen maanden later
kregen ze de kleine David,

mijn geweldige kleinzoon.

Toen David kwam,
veranderde hun leven.

Van het ene moment op het
andere was alles veranderd.

Ze zijn nog steeds een gezin,

maar nu is het een gezin met een
baby, een gezin met baby's.

Wat ze deden als een
gezin zonder kinderen,

dat kunnen ze nu niet meer,
als een gezin met baby's.

Alles veranderde van de
ene dag op de andere.

Wat ze gisteren nog konden doen,
kunnen ze vandaag niet meer.

Als je naar Lene en mij kijkt,
wij zijn nog steeds een gezin.

We hebben nog twee
andere kinderen thuis.

We hebben Stephanie, die 16 is

en Simone van 13.

Dus we hebben altijd
kinderen thuis.

Maar we hebben geen baby's meer, we
hoeven er 's nachts niet meer uit

we hoeven geen melk
meer te geven.

We zijn nu een gezin met kinderen,
geen gezin meer met baby's.

Tegelijkertijd zijn
we ook grootouders.

Wij zijn grootouders en we hebben
kinderen die het huis uit zijn gegaan.

Volgens mij is hier een
heel duidelijk model.

Geen model, ik houd niet van die term, maar
er is een duidelijk beeld van de kerk.

Want kerk is een gezin.

Wat we hier zien:

een gezin zonder kinderen

heeft hulp nodig om
kinderen te krijgen.

Het is vaak de volgende stap voor
een gezin: kinderen krijgen.

Dan krijgen ze kinderen en opeens
draait het allemaal om de kinderen.

Het gaat over melk,
luiers en nog veel meer.

En wat ze gisteren deden,
kunnen ze vandaag niet meer.

Alles is veranderd, van
de ene dag op de andere.

Er is een fase in hun leven waar
het draait om baby's krijgen

en om deze baby's te
leren zelf te eten.

Dan komt er een tijd dat je geen
baby's hebt, maar je hebt kinderen

en die kinderen die klaar worden om op
te groeien en het huis te verlaten.

Je helpt de kinderen, je voedt ze op om
volwassen te worden en het huis te verlaten.

Dan zijn er de kleinkinderen.

Dat zou hetzelfde moeten
zijn met de kerk.

Het idee is dat de
kerk als een gezin is.

Je wordt in een gezin geboren,

je bent als een baby
die melk nodig heeft.

Dan groei je op,
je wordt volwassen

en uiteindelijk verlaat je het huis
om je eigen familie te beginnen.

Als dit ziet als de kerk:
elke kerk is anders.

Als er een gemeenschap of
kerk is zonder kinderen

dan moeten we ze helpen.

Een kinderloze kerk
heeft hulp nodig.

Waarvoor? Om
kinderen te krijgen.

Een kerk zonder kinderen –we hebben
het over geestelijke kinderen–

dat is niet goed.
Er is iets mis!

Er is iets mis in een gemeenschap waar
geen nieuwe geestelijke baby's zijn.

Daar is iets mis!

Het is niet gezond als
een gemeenschap bent

en met dezelfde twintig
mensen bent, 10 jaar lang.

Sorry, ik moet een
beetje provoceren.

Ik herinner me lang geleden...
ik bezocht een kerk.

Ik had een meisje bij me dat twee
weken daarvoor tot geloof was gekomen

Ik moest die zondag spreken en ik
houd ervan een beetje te provoceren.

Dus ik bracht dit meisje voor in de
kerk aan het begin van de dienst

en ik zei: "Kijk
naar dit meisje,

ze is al twee weken
een gelovige! "

En iedereen deed: "Gefeliciteerd!
Welkom bij de familie! "

Iedereen was blij door het feit dat dit meisje
net twee week eerder tot geloof was gekomen.

Toen zei ik tegen de kerk:

"Ja... wanneer was de laatste
keer dat jullie zo iemand zagen?

Wanneer heb je voor het laatst meegemaakt
dat iemand opnieuw geboren werd?

Mijn vraag schokte de hele kerk
omdat iedereen stilgezet werd

en in gedachten om
zich heel keek...

De laatste keer dat ze iemand tot Christus
hadden zien komen was vijf, zes jaar geleden.

Sommige kerken hebben nog nooit
iemand tot Christus zien komen.

Dan is het geen
goede gemeenschap,

dan is er iets mis.

Het idee van een gezin
worden is om te reproduceren,

is om de hele aarde
te vervullen.

Dat is wat God ons
heeft geboden.

In het natuurlijke: baby's
en kinderen krijgen.

In het geestelijke: baby's
en kinderen krijgen.

Dus als je een gemeenschap
hebt zonder kinderen:

ga niet door met te doen
wat je altijd hebt gedaan:

met onderwijs, onderwijs,
onderwijs, onderwijs....

met diepe theologieën
en dogmatiek.

Als er geen kinderen zijn, moet je
hen helpen om kinderen te krijgen.

Dan komt de evangelist of iemand anders de kerk
binnen en rust de heiligen toe om effectief te zijn

in kinderen krijgen.

Je moet leren over de bloemetjes
en de bijtjes, de bloemen...

Nee, je moet leren hoe
je baby's kunt krijgen!

Leer het evangelie te prediken, om
mensen naar Christus te leiden,

om geleid te worden door de Heilige Geest,
om een persoon van vrede te vinden.

Dus een kinderloos gezin moet worden
geholpen om kinderen te krijgen.

Maar wat dan als je
die kinderen hebt?

Wat je gisteren hebt gedaan, werkt vandaag
niet meer als je plots vijf kinderen hebt!

Je kunt niet blijven
doen wat je hebt gedaan

en elke dag de straat op
gaan zoals je gewend was

als je plotseling vijf
nieuwe bekeerlingen hebt!

Want nu hebben deze
baby's melk nodig!

Het is belangrijk om
dat te begrijpen,

want we niet zien wat
er om ons heen gebeurt.

We doen wat we
gewend zijn te doen.

Evangeliseren op straat is een goed
begin als je geen baby's hebt,

maar als je kinderen hebt, laat
deze kinderen niet alleen!

Dit is de tijd voor melk.

Deze kerk, dit gezin dan nu
kinderen heeft, heeft hulp nodig.

Ze heeft de vijf bedieningen
nodig, net als iedereen

ze heeft de herder nodig
om ze te onderwijzen.

Ze heeft de leraar nodig
om de basis te leggen.

Ze heeft mensen om ze heen
nodig die komen helpen

om melk te geven.

Maar het is niet de bedoeling ze
hun hele leven lang melk te geven!

Geef melk, het is
een moeder die eet,

dan geeft ze de baby de borst
omdat de baby niet zelf kan eten.

We moeten de geestelijke
kinderen heel snel leren

om op te groeien
en zelf te eten.

Er is een probleem als mensen iemand nodig
hebben om hen te onderwijzen na 10, 20, 30 jaar.

Ze zouden inmiddels
opgegroeid moeten zijn!

Volwassen en in
staat zelf te eten.

Als je de basis hebt gelegd,

dan heb je een gezin met kinderen,
die hebben discipelschap nodig.

Ze moeten afhankelijk zijn
van de Heilige Geest.

De reden dat ik 'afhankelijk van
de Heilige Geest' heb geschreven,

is omdat ze niet afhankelijk
van JOU zouden moeten zijn!

Dat is een probleem.
Veel mensen in kerken...

zijn bang om los te laten.

Ik herinner me dat ik
het huis uit ging,

dat mijn moeder huilde: "Oooh,
Torben gaat het huis uit..."

Het was niet gemakkelijk voor
mijn moeder om mij los te laten.

In kerken moeten we ze
beter laten begrijpen

dat deze kinderen er niet hun
hele leven zouden moeten blijven,

ze hebben die kinderen maar een korte tijd,
om te groeien en volwassen te worden,

om hen te onderwijzen,
te discipelen

om niet afhankelijk
te zijn van jou,

maar afhankelijk
te zijn van God.

Opgroeien om zich te eten, om te
leren afhankelijk te zijn van God,

zodat ze het huis kunnen verlaten
en hun eigen gezin kunnen stichten.

Dat is wat er gebeurt
in het natuurlijke.

Als we een natuurlijk gezin bekijken,
hebben we deze vier fasen.

We hebben gezinnen
zonder kinderen.

Ze hebben hulp nodig om
kinderen te krijgen.

We hebben gezinnen met baby's.

Ze moeten voor baby's zorgen.

We hebben gezinnen met kinderen.

Je moet ze leren, helpen
groeien en volwassen worden

om verantwoordelijkheid
te nemen.

De baby heeft geen verantwoordelijkheid, je
vraagt hem niet om zijn kamer op te ruimen

of de afwas te doen.

Maar dat zeg je wel tegen kinderen,
omdat ze het moeten leren.

En als ze niet leren, zullen
ze nooit volwassen worden

en als ze niet groot worden,
zullen ze nooit het huis verlaten

en niet in staat worden om
zelf een gezin te stichten.

Dan hebben we kinderen die het huis
hebben verlaten en grootouders.

Voor een grootouder is het belangrijk om
je kinderen niet onder controle te houden.

Het is belangrijk om los te laten, te
begrijpen dat ze onafhankelijk zijn.

Mijn zoon Sonni, met zijn Hannah, hij
is opgegroeid, hij is onafhankelijk.

Ik ben er om hem te steunen,
maar niet om hem te beheersen

of om te dicteren hoe hij
zijn familie moet leiden.

Hoe hij dat doet is zijn verantwoordelijkheid,
ik ben er om hem te steunen.

Dit is hoe ik denk dat de
kerk er uit moet zien.

Dat is waar we later
over willen praten.

De kerk is als een gezin.

We zouden kinderen
moeten krijgen.

In elke gemeenschap zouden
er kinderen moeten zijn.

Als er geen kinderen komen, moeten
we leren kinderen te krijgen.

We moeten leren hoe we dat doen

dit zijn dingen die we hier in
de Pioneer School onderwijzen.

We geven je de stappen, we kijken naar Lukas
10 en hoe we het evangelie kunnen prediken.

Hoe een persoon van vrede te vinden, mensen
naar Christus te leiden, kinderen te krijgen.

We leren hoe we
kinderen krijgen...

Met de Laatste Reformatie, waar
hebben we vooral aan gewerkt...

Ja, onze focus was vooral:
hoe kinderen te krijgen,

hoe dit leven te leven:
ga heen en draag vrucht.

Maar we erkennen ook dat het niet
genoeg is om kinderen te krijgen,

je moet deze
kinderen melk geven.

Het is belangrijk om
te begrijpen dat...

we geven deze mensen om
ons heen niet alleen melk

maar we leren ze om zelf
te eten, heel, heel snel.

Zodat ze zelf kunnen eten

en niet van ons afhankelijk
te blijven voor melk.

Het is belangrijk om te begrijpen
dat deze kinderen die we hebben,

het maakt niet uit wat voor
soort gemeenschap het is,

we hebben ze slechts voor
een zeer, zeer korte tijd

zodat ze leren volwassen
te zijn, op te groeien,

om het huis te verlaten en
hun eigen gezin te stichten

met hun eigen
geestelijke kinderen.

En die groeien weer op, verlaten hun
huis en krijgen hun eigen gezin.

En dan zijn we niet alleen
ouders, maar grootouders.

Niet alleen in het fysieke
maar ook in het spirituele.

Dan worden wij overgrootouders, omdat
onze kleinkinderen kinderen hebben.

Dan worden wij
betovergrootouders.

Dan worden wij
betovergrootouders.

Dan worden we
bet-over-over-over-grootouders.

En we zien een
vermenigvuldiging van de kerk.

Het is dezelfde basis:
familie, leven,

het gaat niet om een
model, zoals ik al zei,

want het model dat voor dit gezin
werkt, werkt niet voor dat gezin.

Het model dat voor dat gezin
werkt, werkt niet voor dit gezin.

Het model voor deze familie werkt vandaag, maar
morgen niet, omdat ze van huis zijn gegaan.

Of dit model werkt vandaag, maar
gisteren nog niet, enzovoort.

Ik hoop dat je hier
iets uit haalt.

In de volgende les
ga ik hier op door.

Ik stop hier nu maar in de volgende
les wil ik hier verder gaan

om op een meer praktische manier
over deze dingen te praten.

Ik zal nog meer
voorbeelden geven

om te laten zien hoe
het eruit ziet,

hoe je snel kunt zien wat de
behoefte is in een gemeenschap,

wat is de behoefte op het
punt waar we nu zijn?

Hoe gaan we van daar naar daar,

van daar naar daar,
van daar naar daar,

dan herhaalt het zichzelf, en
herhaalt het zichzelf opnieuw.

Dit kunnen we leren, het
is eenvoudig te doen.

Ik zal er in de volgende
les over praten

dan zal ik veel concreter
zijn, met meer voorbeelden.

Ik hoop dat je hier
iets aan hebt.

De volgende keer, God
zegene je, tot ziens.