Wall Street'i çatlatan matematikçi

Jim Simons, kodları kırmak için kullandığı karmaşık matematiğin, finans dünyasındaki biçimleri açıklamasında da yardımcı olabileceğini fark eden bir matematikçi ve kriptograf. Milyarlardan sonra, bir sonraki jenerasyonun matematik öğretmenleri ve öğrencilerini desteklemek için çalışıyor. TED'den Chris Anderson, Simons'ın sayılarla ilgili sıra dışı yaşamından bahsetmek üzere onunla sohbet ediyor.

Chris Anderson: Bir tür
matematik fenomeniydiniz.

Genç yaşta Harvard'da
ve MIT'de ders vermiştiniz.

Sonra NSA'den teklif geldi.

Bu neyle ilgiliydi?

Jim Simons: NSA -- yani
Ulusal Güvenlik Ajansı --

aslında tam olarak çağırmadılar.

Princeton'da, gizli kodları ve
benzeri şeyleri kırmaları için

matematikçileri işe aldıkları
bir operasyonları vardı.

Bunun varlığını biliyordum.

Güzel bir politikaları vardı,

çünkü vaktimizin yarısını
kendi matematiğimize

ve en az diğer yarısını da onların
işlerine ayırabiliyorduk.

Çok da para ödüyorlardı.

Yani karşı konulamaz bir işti.

Ben de oraya gittim.

CA: Bir kod-kırıcısıydınız.

JS: Evet öyleydim.

CA: Kovulana kadar.

JS: Pekâlâ, kovuldum. Evet.

CA: Bu nasıl oldu?

JS: Nasıl mı oldu?

Kovuldum, çünkü Vietnam
savaşı vardı ve benim kurumumdaki

patronların patronları,
savaşın büyük destekçileriydi

ve ben, Vietnam'da nasıl kazanabileceğimiz
hakkında New York Times'da kapak konusu

olan bir makale yazmıştım.

Ben o savaşı sevmemiştim,
aptalca olduğunu düşünüyordum.

Times'a, ismi hatırlanırsa,
Maxwell Taylor için çalışan

herkesin, onun görüşlerini
desteklemediğini söyleyen

bir mektup yazdım ve
onlar da bunu yayınladılar.

Ve kendi görüşümü bildirdim...

CA: Ah, tamam. Bunun --

JS: ... General Taylor'ın
fikirlerinden farklıydı.

Fakat sonunda, kimse bir şey söylemedi.

Fakat sonra, ben 29
yaşındaydım ve bir çocuk geldi,

Newsweek dergisinde
muhabir olduğunu söyledi

ve benimle röportaj yaparak,
görüşlerimle ilgili sorular sormak istedi.

Ben de şöyle dedim, "Şu anda
çoğunlukla matematik çalışıyorum

ve savaş bittiğinde, çoğunlukla
onların işlerini yapacağım."

Sonra, o gün yapabileceğim
en akıllıca şeyi yaptım --

bölge patronuma bu
röportajı verdiğimi söyledim.

"Ne söyledin?" dedi.

Söylediklerimi anlattım.

Sonra "Taylor'ı aramalıyım" dedi.

Taylor'ı aradı, bu 10 dakika sürdü.

5 dakika sonra kovulmuştum.

CA: Peki.

JS: Ama bu kötü değildi.

CA: Kötü değildi,
çünkü Stony Brook'a gittin

ve matematik kariyerinde yükseldin.

Orada, o adamla çalışmaya başladın.

O kimdi?

JS: Ah, [Shiing-Shen] Chern.

Chern, yüzyılın en iyi
matematikçilerinden birisiydi.

Berkeley'de yüksek lisans
yaparken tanımıştım onu.

Bazı fikirlerim vardı

ve fikirlerimi ona söylemiştim,
o da beğenmişti.

Birlikte, burada
görebileceğiniz, bu işi yaptık.

İşte burada.

CA: Birlikte meşhur bir
makale yayınlamanıza yol açtı.

Bu işin ne olduğunu açıklayabilir misiniz?

JS: Hayır.

(Gülüşmeler)

JS: Yani, bunu birisine açıklayabilirdim.

(Gülüşmeler)

CA: Bunu açıklamaya ne dersiniz?

JS: Ama çok değil. Çok fazla insana değil.

CA: Sanırım bunun kürelerle
ilgili olduğunu söylemiştiniz,

buradan başlayalım.

JS: Evet, öyleydi, fakat
bu işten bahsedeceğim --

bununla bir ilgisi vardı,
fakat ona geçmeden önce --

güzel bir matematik işiydi.

Chern de ben de yaptığımız
şeyden çok mutluyduk.

Hatta şu anda yükselen
bir alt-alan olarak başladı.

Ama, daha ilginci, fizikte de kullanıldı;

bilmediğimiz bir şeydi -- en azından
ben fizikle ilgili hiçbir şey bilmiyordum,

Chern'in de çok şey
bildiğini düşünmüyordum.

Makalenin çıkmasından
ortalama 10 yıl sonra,

Princeton'dan Ed Witten adlı birisi
bunu sicim kuramına uygulamaya başladı

ve Rusya'daki insanlar da "yoğun
madde" adlı şeye uygulama başladı.

Günümüzde, orada Chern-Simons
değişmezleri olarak adlandırılan bu şeyler

fizik aracılığıyla fazlasıyla yayıldı.

Bu muhteşemdi.

Fiziği hiç bilmiyorduk.

Bana fiziğe uygulanabilecek
bir şeymiş gibi gelmemişti.

Fakat matematiğin olayı budur --
asla nereye gideceğini bilemezsiniz.

CA: Bu gerçekten inanılmaz.

Yani, evrimin insanların zihinlerini,
gerçeği algılayacak ya da algılayamayacak

biçimde, nasıl
şekillendirdiğinden bahsediyoruz.

Bir şekilde bir matematik
teorisiyle ortaya çıktınız,

fiziği hiç bilmeden,

yirmi yıl sonra ise bunun,
gerçek fiziksel dünyayı

tanımlamada kullanıldığını keşfettiniz.

Bu nasıl olabilir?

JS: Tanrı bilir.

(Gülüşmeler)

Fakat, [Eugene] Wigner
adlı ünlü bir fizikçi vardı

ve matematiğin akıl almaz verimliliği
üzerine bir makale yazmıştı.

Bir açıdan, kökleri gerçek dünyada
bulunan bu matematik bir şekilde var,

-- yani saymayı, ölçmeyi
öğreniyoruz, bunu herkes öğrenmiştir --

sonra kendi kendine ilerliyor.

Fakat sıklıkla, günü
kurtarmak için geri dönüyor.

Genel izafiyet bir örnektir.

[Hermann] Minkowski bu geometriye
sahipti, Einstein da fark etti,

"Hey! Genel izafiyeti
kullanabileceğim şey tam da bu."

Yani, asla bilemezsiniz. Bu bir gizemdir.

Bu bir gizemdir.

CA: Pekâlâ, işte matematiksel
bir yaratıcılık parçası.

Bize bundan bahsedin.

JS: Pekâlâ, bu bir top -- bir küre
ve etrafında bir kafes var --

bilirsiniz, bu kareler.

Burada göstereceğim şey aslında
1700'lerde büyük matematikçi

[Leonhard] Euler tarafından gözlemlendi.

Zaman geçtikçe, matematikte
çok önemli bir alan olmaya başladı:

Cebirsel topoloji, geometri.

Şu kâğıtta bunun kaynağı var.

Olay şu:

Sekiz köşesi, on iki
kenarı ve altı yüzü var.

Farka bakarsanız eğer --
köşeler eksi kenarlar artı yüzler --

iki eder.

Pekâlâ, iki. Bu güzel bir sayı.

Bunu yapmanın diğer bir yolu --
bunlar üçgenler --

bunun 12 köşesi, 30 kenarı,

20 yüzü ve 20 mozaiği var.

Köşeler, eksi kenarlar,
artı yüzler, yine iki ediyor.

Aslında, bunu herhangi
bir yolla da yapabilirsiniz --

bunu her türden çokgen
ve üçgenlerle kaplayın

ve hepsini karıştırın.

Köşeler, eksi kenarlar, artı yüzler
-- yine iki elde edersiniz.

Burada farklı bir şekil var.

Bu bir tor veya bir
donut yüzeyi: 16 köşe,

32 kenar ve 16 yüzle kaplanmış.

Köşeler, eksi kenarların sonucu sıfırdır.

Her zaman sıfırdır.

Bir toru kare, üçgen veya
bunun gibi bir şeyle kaplarsanız

her zaman sıfır elde edersiniz.

Buna Euler karakteristiği adı veriliyor.

Ayrıca topolojik değişmez
adı verilen şey de budur.

Gerçekten muhteşem.

Nasıl yaparsanız yapın,
daima aynı sonuca varırsınız.

1700'lerin ortalarından beri,
günümüzde cebirsel topoloji adı verilen

bir konuya yapılan ilk atılım buydu.

CA: Senin çalışman da bunun
gibi bir fikirden çıktı ve sen de

onu yüksek-boyutlu bir teoriye,

yüksek-boyutlu objelere taşıyarak
yeni değişmezler mi buldun?

JS: Evet. Yüksek-boyutlu
değişmezler, hâlihazırda vardı:

Pontryagin sınıfları
-- aslında Chern sınıfları idi.

Bu türden bir grup değişmez vardı.

Bir tanesi üzerinde çalışmak

ve kombinatorik olarak
modelini yapmaya çabalıyordum,

tipik olan biçimi yapmak yerine

ve sonucunda bu çalışma ortaya
çıktı, biz de yeni şeyler keşfettik.

Ama eğer, yaklaşık 70 cilt
matematik kitabı yazan,

13 çocuğu olup

yazarken dizinde çocuklarını

sallayan Bay Euler olmasaydı --

muhtemelen bu değişkenler de olmayacaktı.

CA: Pekâlâ, en azından bize bu
mükemmel zekâdan bir örnek verdi.

Rönesans'tan bahsedelim.

Çünkü bu mükemmel zekâyı aldınız
ve NSA'de bir kod-kırıcı iken

ekonomi endüstrisinde de bir
kod-kırıcı hâline gelmeye başladınız.

Bence muhtemelen etkin
piyasa tezini beğenmediniz.

Yirmi yılda, bir şekilde dudak uçuklatan
kazançları yaratma yolu buldunuz.

Bana açıklanan hâliyle,

yaptığınız şeyde göze çarpan şey,
kazançları yalnızca ölçmemeniz,

aynı zamanda onları düşük
dengesizlik ve riskle almanızdır,

diğer serbest fonlara kıyasla.

Bunu nasıl yaptın Jim?

JS: Mükemmel bir grup
insanla birlikte yaptım.

Ticarete başladığımda,
matematikten biraz yorulmuştum.

30 yaşımın sonlarındaydım ve param azdı.

Ticarete başladım ve çok iyi gitti.

Şans eseri bayağı para kazandım.

Yani sadece bir şanstı.

Kesinlikle matematiksel modelleme değildi.

Fakat verilere baktıktan
bir süre sonra, şunu fark ettim:

burada bir takım yapılar var gibiydi.

Birkaç matematikçi kiraladım
ve bazı modellemeler yapmaya başladık --

tıpkı eskiden SAE'de (Otomotiv
Mühendisleri Derneği) yaptığımız gibi.

Algoritma tasarlıyorsunuz,
bilgisayarda test ediyorsunuz.

İşe yarıyor mu? Yaramıyor mu? Bunun gibi.

CA: Şuna bakabilir miyiz?

Çünkü burada tipik bir
ticari mal grafiği var.

Baktım ve dedim ki,
"Bu rastgele, inişli çıkışlı bir gidişat -

belki de tüm zamanın
hafif artan bir trendi."

Buna bakarak nasıl ticaret yapabilidiniz

ve rastgele olmayan bir şeyler gördünüz?

JS: Eskiden -- bu eski
günlere ait bir tür grafik,

ticari malların veya dövizlerin
trend eğilimleri vardı.

Burada gördüğünüz hafif
trendler değil, dönemsel trendler.

Eğer tamam, bugün son 20
gündeki ortalama hareket üzerinden

tahminde bulunacağım derseniz --

bu belki iyi bir tahmin olur
ve para kazanabilirim.

Aslında, yıllar önce böyle
bir sistem işe yarayabilirdi --

mükemmel şekilde değil, ama yarardı.

Para kazanıp, kaybedip kazanabilirdiniz.

Fakat bu bir yıl değerinde bir gün

ve bu dönem esnasında biraz
para kazanabilirsiniz.

İşlevini kaybetmiş bir sistem.

CA: Yani zamanla bir takım
trend uzunluklarını test edip

örneğin, 10 günlük veya
15 günlük bir trendin

sonrası için tahminci olup
olmayacağını görecektiniz.

JS: Elbette, hepsini deneyebilir
ve işe yarayanı bulabilirdiniz.

Trend takibi 60'larda çok iyiydi,

70'lerde ise fena değildi.

Ama 80'lerde, kötüydü.

CA: Çünkü herkes görebiliyordu.

Peki rakiplerinizin önüne nasıl geçtiniz?

JS: Farklı yaklaşımlarda bularak
rakiplerimizin önüne geçtik --

bir ölçüde, kısa zamanlı yaklaşımlar.

Asıl olay, büyük miktarda veri toplamaktı

ve eski günlerde bunu elden
yapmak zorundaydık.

Merkez Bankası'na gittik ve
faiz oranlarının tarihlerini ve bu tür

şeyleri kopyaladık,
çünkü bilgisayarlarda yoktu.

Elimizde çok fazla veri vardı.

Çok zeki insanlar -- anahtar buydu.

Esas ticareti yapmak için insanların
nasıl kiralanacağını bilmiyordum.

Birkaç kişi buldum -- kimisi
para kazandı, kimisi kazanmadı.

Bu şekilde iş yapamazdım.

Ama bilim adamlarını nasıl işe alacağımı

biliyordum, çünkü o alana ilgim var.

Bunu yaptık.

Bu modeller gitgide daha iyi ve daha iyi,

hatta daha da iyi hâle geldiler.

CA: Rönesans'ta fevkalade bir
şeyler yaptığınız biliniyor ki bu da

yalnızca parayla aklı
çelinebilecek danışmanlar olmayan

bu insan grubunu, bu kültürü oluşturmaktı.

Motivasyonları heyecan verici
matematik ve bilim yapmak.

JS: Bunun doğru olmasını umardım.

Fakat bir kısmı da paraydı.

CA: Çok para kazandılar.

JS: Hiç kimsenin para yüzünden
gelmediğini söyleyemem.

Bence bir çoğu para için geldi.

Fakat eğlenceli olacağı için de geldiler.

CA: Peki makine öğrenimi
bunda nasıl bir rol oynadı?

JS: Yaptığımız şey, bir
anlamda makine öğrenimi idi.

Çok fazla veriye bakıyorsunuz, farklı
tahmini şemaların benzerlerini yapmaya

çalışıyorsunuz, en iyi hâle gelene dek.

Yaptığımız şeyleri yapma biçimimizin,
geri bildirim alması gerekmiyor.

Ama işe yaradı.

CA: Yani bu farklı tahmini şemalar
oldukça savruk ve beklenmedik olabilir.

Yani, her şeye baktınız, değil mi?

Hava durumuna, elbise
boylarına, politik fikirlere.

JS: Evet, elbise boylarını denemedik.

CA: Peki, ne gibi şeyler?

JS: Pekâlâ, her şey.

Her şey faydalıdır --
elbise kenarı uzunlukları hariç.

Hava durumu, yıllık raporlar,

üç aylık raporlar, tarihsel veriler,
birimler, aklınıza ne gelirse.

Elimizde ne varsa.

Bir günde terabaytlarca veri alıyoruz.

Saklıyoruz, düzenliyoruz
ve analize hazır hâle getiriyoruz.

Yanlış arıyorsunuz.

Dediğin gibi -- etkin piyasa

hipotezinde yanlışlık arıyorsunuz.

CA: Fakat herhangi bir yanlışlık
rastgele bir şey de olabilir.

Öyleyse bunun sırrı, birkaç garip
yanlışlığa bakmak ve ne zaman

çakıştıklarını görmek mi?

JS: Herhangi bir yanlışlık
rastgele bir şey de olabilir:

Ancak yeterli veriniz varsa,
öyle olmadığını söyleyebilirsiniz.

Uzun zamandır var olan bir
yanlışlığı görebilirsiniz --

bunun rastgele olma ihtimali
yüksek değildir.

Fakat bu şeyler bir süre sonra
yok olur, yanlışlıklar temizlenebilir.

Dolayısıyla işin üzerinde durman gerekir.

CA: Günümüzde çoğu kişi
serbest fon endüstrisine bakıyor

ve kısmen ... sarsılıyorlar,

orada yaratılan zenginlik ve oradaki

yetenekler, onları şaşırtıyor.

Bu endüstriye dair bir endişeniz var mı,

belki de genel olarak
finans endüstrisine dair?

Kaçak bir trene binmek gibi --

bilmiyorum -- eşitsizliğin
artmasına sebep oluyor mu?

Serbest fon endüstrisinde
olup biteni nasıl savunabilirsin?

JS: Bence son üç veya dört yılda

serbest fonlar çok da iyiye gitmedi.

Biz işi mükemmel yaptık,

ama serbest fon endüstrisi bir
bütün olarak mükemmel iş yapmadı.

Borsa hızını aldı, herkesin
bildiği gibi, büyüyor

ve fiyat-kazanç oranları yükseldi.

Son dönemde -- son beş
veya altı yılda diyelim -- yaratılan

zenginliğin çoğunu,
serbest fonlar yaratmadı.

İnsanlar bana "serbest fon
nedir?" diye soracaklardı.

Ben de "Bir ve 20" diyecektim.

Anlamı şu -- şu anda iki ve 20 --

yüzde iki sabit ücret ve yüzde 20 de kâr.

Serbest fonlar, farklı
türden yaratıklardır.

CA: Söylentilere göre siz daha
yüksek ücret talep ediyorsunuz.

JS: Dünyadaki en yüksek ücretleri
bir kerede talep ettik.

Beş ve 44, talep ettiklerimiz.

CA: Beş ve 44.

Yani yüzde beş sabit, yüzde 44 kâr.

Yatırımcılarınıza hâlâ büyük
ölçüde para kazandırıyorsunuz.

JS: İyi dönüşler yaptık, evet.

İnsanlar kızgın: "Nasıl yüksek
ücret talep edebiliyorsunuz?"

"Tamam, çekilebilirsiniz" dedim.

Ama "daha fazla nasıl
kazanabilirim?" insanlar böyleydi --

(Gülüşmeler)

Ama bir noktada, sanırım sana söyledim,

bütün yatırımcıları aldık,
çünkü sermaye kapasitesi vardı.

CA: Fakat, dünyadaki
birçok soruna karşın, dünyanın

bu konuda çalışabilecek en iyi
matematiksel veya diğer yeteneklerinin

dikkatini serbest fon endüstrisinin
çekmesinden endişelenmeli miyiz?

JS: Pekâlâ, yalnızca matematiksel değil.

Astronomlar ve fizikçiler
ve benzerlerini de kiraladık.

Çok fazla endişelenmemiz
gerektiğini düşünmüyorum.

Bu hâlâ küçük bir endüstri.

Aslında, yatırım dünyasına bilim getirmek,

bu dünyayı geliştirdi.

Oynaklığı azalttı. Akışkanlığı yükseltti.

Yayılmalar daha dar, çünkü
insanlar bu tür şeyler alıp satıyor.

Yani Einstein'ın gelip de bir serbest
fon başlatmasından endişelenmiyorum.

CA: Hayatının, gerçekten yatırım
yaptığın bir evresinde bulunuyorsun,

fakat tedarik zincirinin diğer ucunda --

Amerika'yı matematiğe teşvik ediyorsun.

Bu eşin, Marilyn.

Birlikte hayır işlerinde çalışıyorsunuz.

Bundan bahsedelim.

JS: Pekâlâ, Marilyn --

işte benim güzel eşim orada --

yaklaşık 20 yıl önce vakfı başlattı.

94 yılıydı sanırım.

Ben 93 diyorum, o 94 diyor,

fakat ikisinden biriydi.

(Gülüşmeler)

Bağış yapmanın en iyi yolu
olan vakıf işine başladık.

O hesap tuttu.

O zamanlar bir vizyonumuz yoktu,
fakat zamanla ortaya çıktı --

matematik ve bilime odaklanmak,
temel araştırmaya odaklanmak.

İşte biz bunu yaptık.

Yaklaşık altı yıl önce Rönesans'ı
bıraktım ve vakıfta çalışmaya başladım.

Yaptığımız şey de bu.

CA: Yani Amerika için
Matematik, temelde ülke çapında

matematik öğretmenlerine yatırım yapmak,

onlara ekstra gelir sağlamak,
onlara destek vermek ve rehberlik etmek.

Bunu daha da etkili kılmayı ve
öğretmenlerin heveslenebileceği

bir çağrıda bulunmayı denemek.

JS: Evet -- kötü
öğretmenleri yok etmek yerine,

çünkü bu, eğitim topluluğunda
ahlaki problemler yaratır,

özellikle de matematik ve bilim alanında,

bunun yerine, iyi olanları desteklemeye
ve onlara statü vermeye odaklanıyoruz.

Evet, onlara ekstra gelir
sağlıyoruz, yılda 15.000 dolar.

Özün bir parçası olarak, bugün
New York devlet okullarında 800 adet

matematik ve bilim öğretmenimiz var.

Aralarında muhteşem bir uyum var.

Alanlarında kalıyorlar.

Önümüzdeki yıl bu rakam 1.000
olacak, bu da New York [Şehir]

devlet okullarındaki matematik ve
bilim öğretmenlerinin yüzde 10'u demek.

(Alkış)

CA: Jim, bu da yardımsever olarak
desteklediğin diğer bir proje:

Sanırım, yaşamın kökenlerini araştırma.

Burada neyi arıyoruz?

JS: Bir saniye bekleteceğim.

Sonra ne aradığımızı söyleyeceğim.

Yaşamın kökenleri büyüleyici bir soru.

Buraya nasıl geldik?

Pekâlâ, iki tane sorumuz var:

Birincisi, jeolojiden
biyolojiye giden yol --

buraya nasıl ulaştık?

Diğer soru ise, neyle başladık?

Bu rota üzerinde, eğer varsa,
hangi materyalle çalıştık?

Bu ikisi çok, çok ilginç sorulardı.

İlk soru, jeolojiden RNA'ya kadar
giden acı dolu bir yoldur

veya bunun gibi bir şey --
tüm bunlar nasıl işledi?

Diğeri ise, ne ile çalışmamız gerek?

Evet, düşündüğümüzden fazlasıyla.

Burada resmedilen şey,
oluşmakta olan bir yıldız.

100 milyar yıldıza sahip olan
Samanyolumuzda her yıl

ortalama iki yeni yıldız oluşuyor.

Nasıl olduğunu sormayın,
bir şekilde oluyorlar.

Yerleşmeleri ise bir milyon yılı buluyor.

Yani, kesin olarak,

herhangi bir anda oluşmakta olan
ortalama iki milyon yıldız vardır.

Bu, yerleşmekte olan
döneme ait bir yerlerde.

Etrafını kaplayan toz ve benzeri

şeyler var.

Muhtemelen bir güneş sistemi
veya onun gibi bir şey oluşturacak.

Ama asıl mesele şu --

oluşan bir yıldızın etrafını saran tozda,

önemli organik moleküller bulundu.

Yalnızca metan gibi moleküller değil,
formaldehit ve siyanür de bulundu --

yani yaşam bloklarını -- yani
tohumlarını -- oluşturan şeyler.

Bu sıradan bir şey olabilir.

Evrendeki gezegenlerin bu temel
inşa bloklarıyla başlaması da

sıradan bir şey olabilir.

Peki bu, her yerde yaşam
olacağı anlamına mı geliyor?

Belki.

Asıl soru, yaşama giden yolun,
bu narin başlangıçlardan

o tohumlara kadar,
ne kadar acı dolu olduğudur.

Bu tohumların çoğu da boş
gezegenlerin üstüne düşecek.

CA: Yani senin için,

kişisel olarak, nereden
geldiğimiz ve bunların nasıl

oluştuğu sorularına cevap bulmak,
gerçekten görmek istediğin bir şey.

JS: Gerçekten görmek isterim.

Ayrıca bilmek isterim --

eğer bu yol yeterince acı
doluysa ve olasılıksız ise,

neyle başlarsanız başlayın,
bizler eşsiz olabiliriz.

Fakat diğer yandan,

etrafta uçuşan bu
organik toza baktığımızda,

orada yaşayan birçok arkadaşımız olabilir.

Bilmek harika olurdu.

CA: Jim, birkaç yıl önce Elon Musk
ile konuşma şansım oldu

ve ona başarısının sırrını sordum,

o da sırrının, fiziği ciddiye
almak olduğunu söyledi.

Seni dinlerken duyduğum
şey ise, matematiği ciddiye almak,

bu senin tüm yaşamına ilham verdi.

Sana somut bir ün sağladı ve şimdi de,
Amerika ve diğer yerlerdeki

binlerce çocuğun geleceğine
yatırım yapmanı sağlıyor.

İşe yarayan şey aslında bilim olabilir mi?

Matematik gerçekten işe yarıyor mu?

JS: Pekâlâ, matematik
işe yarıyor. Kesinlikle yarıyor.

Ayrıca eğlenceliydi.

Marilyn ile çalışmak ve
bağış yapmak çok eğlenceliydi.

CA: Bunu -- bana göre
ilham verici bir düşünceydi,

yani bilgiyi ciddiye almak,
bu çok şey kazandırabilir.

Muhteşem yaşamınız için
ve TED'e geldiğiniz için teşekkürler.

Teşekkürler.

Jim Simons!

(Alkış)