Τα απρόσμενα χαρακτηριστικά των πρωτότυπων ανθρώπων

Με ποιον τρόπο έρχονται στους δημιουργικούς ανθρώπους οι σπουδαίες ιδέες; Ο οργανωσιακός ψυχολόγος Άνταμ Γκραντ μελετάει τους «πρωτότυπους»: διανοητές που γεννούν ιδέες και κάνουν ό,τι χρειάζεται για να τις υλοποιήσουν. Σε αυτή την ομιλία θα μάθετε μερικά απρόσμενα χαρακτηριστικά των πρωτότυπων, όπως την αποδοχή της αποτυχίας. «Οι σπουδαιότεροι πρωτότυποι είναι εκείνοι με τις περισσότερες αποτυχίες, επειδή είναι εκείνοι που κάνουν τη μεγαλύτερη προσπάθεια», λέει ο Γκραντ. «Χρειάζεστε πολλές κακές ιδέες προκειμένου να έχετε μερικές καλές».

Πριν από επτά χρόνια,
με πλησίασε ένας φοιτητής

και μου ζήτησε
να επενδύσω στην εταιρία του.

Μου είπε, «Συνεργάζομαι
με τρεις φίλους μου

και θα φέρουμε την επανάσταση στον κλάδο
πουλώντας πράγματα από το διαδίκτυο».

Κι εγώ είπα, «Δουλέψατε γι' αυτό
όλο το καλοκαίρι, σωστά;»

«Όχι. Κάναμε πρακτική κι άλλου
για την περίπτωση που αποτύχουμε».

«Εντάξει, αλλά θα ασχοληθείτε
αποκλειστικά μ' αυτό όταν αποφοιτήσετε».

«Όχι ακριβώς. Έχουμε
εναλλακτικές δουλειές να κάνουμε».

Πέρασαν έξι μήνες,

ήμαστε μια μόλις ημέρα
προτού ξεκινήσει η εταιρία,

και δεν υπάρχει ακόμα ενεργή ιστοσελίδα.

«Παιδιά, καταλαβαίνετε ότι όλη
η εταιρία σας είναι μια ιστοσελίδα;

Κυριολεκτικά αυτό και τίποτε άλλο;»

Προφανώς, αρνήθηκα να επενδύσω.

Τελικά, ονόμασαν
την εταιρία Warby Parker.

(Γέλια)

Πουλάνε γυαλιά διαδικτυακά.

Προσφάτως ανακηρύχθηκε
ως η πιο πρωτοποριακή εταιρία παγκοσμίως,

με αξία πάνω από ένα δις δολάρια.

Και τώρα;

Πλέον η γυναίκα μου
διαχειρίζεται τις επενδύσεις μας.

(Γέλια)

Γιατί έκανα τόσο μεγάλο λάθος;

Για να μάθω την απάντηση,

μελέτησα ανθρώπους
τους οποίους αποκαλώ «πρωτότυπους».

Οι πρωτότυποι είναι αντικομφορμιστές.

Δεν έχουν μόνο καινούργιες ιδέες,

αλλά κάνουν και ό,τι χρειάζεται
για να τις υποστηρίξουν.

Είναι άνθρωποι που ξεχωρίζουν
και που λένε τη γνώμη τους.

Είναι οι πρωτοπόροι
της δημιουργικότητας και της αλλαγής.

Σ' αυτούς θες να στοιχηματίσεις.
Δεν ήταν καθόλου όπως τους φανταζόμουν.

Θέλω σήμερα να σας δείξω
τρία πράγματα που έμαθα

σχετικά με το πώς ν' αναγνωρίζεις
τους πρωτότυπους

και πώς να τους μοιάσεις λίγο περισσότερο.

Ο πρώτος λόγος που απέρριψα
τη Warby Parker

ήταν επειδή αργούσαν να ξεκινήσουν.

Όλοι γνωρίζετε καλά
πώς είναι να είσαι αναβλητικός.

Πρέπει να σας ομολογήσω κάτι.
Είμαι το αντίθετο.

Είμαι o «υπερβολικά έγκαιρος».

Ναι, υπάρχει κι αυτό.

Ξέρετε τον πανικό που σε πιάνει
πριν τη λήξη μιας διορίας,

όταν δεν έχεις κάνει ακόμα τίποτα;

Εγώ αυτό το αισθάνομαι αυτό
μήνες πριν τη λήξη.

(Γέλια)

Αυτό άρχισε από νωρίς.

Όταν ήμουν παιδί,

έπαιρνα τα παιχνίδια του Nintendo
πολύ στα σοβαρά.

Ξυπνούσα στις 5 το πρωί,
άρχιζα να παίζω

και δεν σταματούσα
μέχρι να τα έπαιζα τέλεια.

Τελικά, το πράγμα ξέφυγε τόσο

που μια εφημερίδα έγραψε ένα άρθρο
για τη σκοτεινή πλευρά του Nintendo,

στο οποία πρωταγωνιστούσα εγώ.

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Από τότε, έβγαλα δόντια,
αλλά έχασα μαλλιά.

(Γέλια)

Όμως αυτό με βοήθησε στο πανεπιστήμιο,

επειδή τελείωσα την πτυχιακή μου
4 μήνες πριν λήξει η προθεσμία.

Και ήμουν πολύ περήφανος γι' αυτό,
μέχρι πριν μερικά χρόνια.

Είχα μια φοιτήτρια που την έλεγαν Τζιχέι,
που ήρθε και μου είπε,

«Οι καλύτερες ιδέες μού έρχονται
όταν είμαι αναβλητική».

Κι εγώ της είπα, «Χαριτωμένο. Πού είναι
οι τέσσερις εργασίες που μου χρωστάς;»

(Γέλια)

Ήταν μία από τις πιο δημιουργικές
φοιτήτριές μου,

και ως οργανωσιακός ψυχολόγος,
κάτι τέτοια μελετώ.

Έτσι, την προκάλεσα να βρει στοιχεία.

Πήγε σε διάφορες εταιρίες
και έδωσε στους εργαζόμενους

να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια
για το πόσο αναβλητικοί είναι.

Μετά ζήτησε από τους προϊσταμένους να
τους αξιολογήσουν ως προς την καινοτομία.

Αποδείχτηκε πως όσοι ήταν
«υπερβολικά έγκαιροι» όπως εγώ,

αυτοί που κάνουν τα πάντα νωρίς,

δεν κρίθηκαν τόσο δημιουργικοί
όσο εκείνοι που είναι μερικώς αναβλητικοί.

Έτσι, ήθελα να μάθω τι συμβαίνει
με τους χρόνια αναβλητικούς.

Μου είπε, «Δεν ξέρω.
Δεν συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο».

(Γέλια)

Όχι. Αυτά είναι τα αποτελέσματά μας.

Βλέπετε ότι οι άνθρωποι που περιμένουν
μέχρι την τελευταία στιγμή

χαζολογούν τόσο πολύ
που δεν τους έρχονται καινούργιες ιδέες.

Και στην άλλη πλευρά, όσοι βιάζονται,

έχουν τόσο άγχος που ούτε κι εκείνοι
έχουν πρωτότυπες ιδέες.

Υπάρχει ένα σημείο όπου φαίνεται
πώς ζουν οι πρωτότυποι.

Γιατί είναι έτσι;

Ίσως οι πρωτότυποι να έχουν απλώς
κακές εργασιακές συνήθειες.

Ίσως η αναβλητικότητα
να μην προκαλεί δημιουργικότητα.

Για να το μάθουμε αυτό
σχεδιάσαμε κάποια πειράματα.

Ζητήσαμε από διάφορους ανθρώπους
να σκεφτούν νέες επιχειρηματικές ιδέες

και μετά ζητήσαμε από άλλους

να αξιολογήσουν
πόσο δημιουργικές και χρήσιμες είναι.

Και σε κάποιους ζητήσαμε
να καταπιαστούν άμεσα μ' αυτό.

Σε κάποιους άλλους ζητήσαμε
να είναι αναβλητικοί,

βάζοντάς τους να παίξουν Ναρκαλιευτή,
για πέντε ή δέκα λεπτά.

Και όπως αποδείχτηκε,
οι μερικώς αναβλητικοί

ήταν 16% πιο δημιουργικοί
από τις άλλες δύο ομάδες.

Ο Ναρκαλιευτής είναι φανταστικός
αλλά δεν καθόρισε το αποτέλεσμα,

επειδή αν αρχίζεις να το παίζεις,
προτού μάθεις τι έχεις να κάνεις,

δεν γίνεσαι πιο δημιουργικός.

Μόνο αν σου πουν ότι θα εργαστείς
πάνω σε αυτό το πρόβλημα,

κι εσύ αρχικά το αναβάλεις,

έχοντάς το όμως ενεργό
στο πίσω μέρος του μυαλού σου,

θα αρχίσει αυτό να εκκολάπτεται μέσα σου.

Η αναβλητικότητα σού δίνει το χρόνο
να σκεφτείς διαφορετικές ιδέες,

να σκεφτείς μη γραμμικά
και να κάνεις απρόσμενα άλματα.

Λοιπόν, καθώς τελειώναμε
αυτά τα πειράματα,

άρχισα να γράφω ένα βιβλίο
για τους πρωτότυπους,

και σκέφτηκα ότι αυτή ήταν η τέλεια στιγμή

για να μάθω να αναβάλλω,

καθώς έγραφα ένα κεφάλαιο
για την αναβλητικότητα.

Έτσι, μεταμορφώθηκα.

Και όπως κάθε «υπερβολικά έγκαιρος»
που σέβεται τον εαυτό του,

ξύπνησα νωρίς το επόμενο πρωί

και έφτιαξα μια λίστα
για το πώς να αναβάλλω.

(Γέλια)

Και κατόπιν εργάστηκα με συνέπεια

προς τον στόχο μου να μην προοδεύω
προς τον στόχο μου.

Άρχισα να γράφω το κεφάλαιο
για την αναβλητικότητα

και μια μέρα, ενώ είχα φτάσει στη μέση,

το παράτησα για μήνες,
στη μέση μιας πρότασης.

Ήταν βασανιστικό!

Αλλά όταν το έπιασα ξανά,
είχα ένα σωρό νέες ιδέες.

Όπως είπε και ο Ααρόν Σόρκιν,

«Εσείς το λέτε αναβλητικότητα,
εγώ το λέω συλλογισμό».

Και στην πορεία ανακάλυψα

ότι πολλοί από τους πρωτότυπους
της ιστορίας ήταν αναβλητικοί.

Για παράδειγμα, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Εργάστηκε περιστασιακά για 16 χρόνια
μέχρι να ολοκληρώσει τη Μόνα Λίζα.

Αισθανόταν αποτυχημένος.

Το έγραψε αυτό στο ημερολόγιό του.

Όμως κάποιες από τις μετατροπές
που έκανε στην οπτική,

άλλαξαν τον τρόπο που πρόβαλλε το φως,

κι αυτό τον έκανε πολύ καλύτερο ζωγράφο.

Κι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ;

Τη νύχτα πριν από τη σημαντικότερη
ομιλία της ζωής του,

την Πορεία προς την Ουάσινγκτον,

σηκώθηκε στις 3 τα ξημερώματα
και την έγραψε ξανά.

Περίμενε τη σειρά του στο κοινό
για να ανέβει στο βάθρο

και συνέχιζε να διορθώνει
τις σημειώσεις του.

Ανεβαίνει στο βάθρο, και 11 λεπτά μετά,
παρατάει τις σημειώσεις του

για να εκφωνήσει τρεις λέξεις
που άλλαξαν την ιστορία:

«'Έχω ένα όνειρο».

Αυτό δεν υπήρχε στο κείμενό του.

Καθυστερώντας να ολοκληρώσει το λόγο του
μέχρι την τελευταία στιγμή,

παρέμεινε ανοιχτός
σε πολλές πιθανές ιδέες.

Κι επειδή το κείμενο
δεν είχε γραφεί σε πέτρα,

είχε την ελευθερία να αυτοσχεδιάσει.

Η αναβλητικότητα μπορεί να βλάπτει
την παραγωγικότητα,

αλλά μπορεί να κάνει καλό
στη δημιουργικότητα.

Θα παρατηρήσετε σε πολλούς πρωτότυπους,

ότι ξεκινάνε γρήγορα,
αλλά αργούν να τελειώσουν.

Κι αυτό είναι που μου ξέφυγε
με την Γουάρμπι Πάρκερ.

Όταν «σερνόντουσαν» επί έξι μήνες,

τους κοίταξα και τους είπα,

«Ξέρετε, πολλές εταιρίες έχουν ξεκινήσει
να πουλάνε γυαλιά διαδικτυακά».

Είχαν χάσει το πλεονέκτημα
της πρώτης κίνησης.

Όμως αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει

ήταν πως στο διάστημα αυτό
προσπαθούσαν να σκεφτούν

πώς θα έκαναν τον κόσμο να αισθανθεί
άνετα να παραγγείλει γυαλιά διαδικτυακά.

Τελικά το πλεονέκτημα
της πρώτης κίνησης ήταν μύθος.

Κοιτάξτε μια κλασσική μελέτη
50 διαφορετικών προϊόντων,

που συγκρίνει όσους έκαναν το πρώτο βήμα
μ' εκείνους που έκαναν βελτιώσεις

και που πρόσφεραν
κάτι διαφορετικό και καλύτερο.

Έτσι βλέπετε είναι ότι οι πρωτοπόροι
είχαν ποσοστό αποτυχίας 47%,

σε σύγκριση με το 8%
αυτών που έκαναν βελτιώσεις.

Κοιτάξτε το Facebook που περίμενε
για να φτιάξει ένα κοινωνικό δίκτυο

μετά το Myspace και το Friendster.

Κοιτάξτε την Google, που περίμενε χρόνια
μετά την Altavista και τη Yahoo.

Είναι πολύ πιο εύκολο
να βελτιώσεις την ιδέα κάποιου άλλου

απ' το να ξεκινήσεις κάτι από το μηδέν.

Οπότε, αυτό που έμαθα ήταν

πως για να είσαι πρωτότυπος
δεν χρειάζεται να είσαι πρώτος.

Απλά πρέπει να είσαι
διαφορετικός και καλύτερος.

Όμως αυτός δεν ήταν ο μόνος λόγος
που δεν προχώρησα με την Γουάρμπι Πάρκερ.

Ήταν, επίσης, γεμάτοι αμφιβολίες.

Είχαν ένα σωρό εναλλακτικές λύσεις,

και αυτό με έκανε να αμφισβητήσω
πως είχαν το θάρρος να είναι πρωτότυποι,

επειδή νόμιζα πως οι πρωτότυποι
ήταν κάπως έτσι:

[Δεν ξέρω πώς να το θέσω αλλά...
είμαι πολύ σπουδαίος!]

(Γέλια)

Εξωτερικά, πολλοί πρωτότυποι άνθρωποι
μοιάζουν να έχουν αυτοπεποίθηση,

αλλά μέσα τους αισθάνονται
τους ίδιους φόβους

και τις ίδιες αμφιβολίες με εμάς.

Απλώς τις διαχειρίζονται διαφορετικά.

Θα σας δείξω κάτι:

Απεικονίζει πώς λειτουργεί
η δημιουργική διαδικασία

στους περισσότερους από εμάς.

(Γέλια)

Στην έρευνά μου ανακάλυψα πως υπάρχουν
δύο διαφορετικά είδη αμφιβολίας:

Όταν αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου
ή για την ιδέα σου.

Όταν αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου
παραλύεις, παγώνεις.

Όμως η αμφισβήτηση της ιδέας
σε ενεργοποιεί.

Σου δίνει κίνητρο να πειραματιστείς,
να βελτιώσεις,

όπως έκανε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Κι έτσι, το κλειδί
για να είναι κανείς πρωτότυπος,

είναι ένα απλό πράγμα.

Είναι να αποφύγεις να πας
από το τρίτο στο τέταρτο βήμα.

Αντί να πεις, «Είμαι χάλια»,

να λες, «Τα πρώτα δείγματα
είναι πάντα χάλια,

και δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί που θέλω».

Πώς φτάνεις εκεί;

Απ' ότι φαίνεται, υπάρχει ένα στοιχείο
στο φυλλομετρητή που χρησιμοποιείτε.

Μπορούμε να προβλέψουμε την απόδοση
και την αφοσίωσή σας στην εργασία σας

απλώς και μόνο από τον φυλλομετρητή
που χρησιμοποιείτε.

Σε κάποιους από εσάς δεν θα αρέσουν
τα αποτελέσματα της μελέτης.

(Γέλια)

Αλλά υπάρχουν αποδείξεις ότι οι χρήστες
του Firefox και του Chrome

έχουν σημαντικά καλύτερες αποδόσεις

από τους χρήστες του Internet Explorer
και του Safari.

Ναι!

(Χειροκρότημα)

Παρεμπιπτόντως, παραμένουν
κατά 15% περισσότερο στην ίδια εργασία.

Γιατί; Δεν έχει να κάνει με κάποιο
τεχνολογικό πλεονέκτημα.

Οι τέσσερεις φυλλομετρητές πληκτρολογούν
περίπου με την ίδια ταχύτητα

και έχουν περίπου
τις ίδιες γνώσεις υπολογιστή.

Έχει να κάνει με το πώς αποκτήσατε
τον φυλλομετρητή.

Αν χρησιμοποιείτε
Internet Explorer ή Safari,

αυτά ήταν προεγκατεστημένα
στον υπολογιστή σας

κι εσείς αποδεχθήκατε
αυτό που είχαν προεπιλέξει για εσάς.

Αν θέλατε το Firefox ή το Chrome,
σημαίνει ότι αμφισβητήσατε την προεπιλογή,

αναρωτηθήκατε αν έχετε άλλες επιλογές,
γίνατε λίγο πιο επινοητικοί

και κατεβάσατε έναν νέο φυλλομετρητή.

Κάποιοι ακούνε γι' αυτή τη μελέτη
και λένε,

«Φανταστικά. Αν θέλω να γίνω
καλύτερος στη δουλειά μου,

πρέπει να αναβαθμίσω τον φυλλομετρητή;»

Όχι. Έχει να κάνει
με το να είσαι ένα άτομο

που παίρνει την πρωτοβουλία
να αμφισβητήσει τις προεπιλογές

και να ψάξει για κάτι καλύτερο.

Κι αν το κάνετε αυτό καλά,

θα είστε ανοιχτοί
προς το αντίθετο του ντεζαβού.

Υπάρχει ονομασία γι' αυτό.
Λέγεται βουζαντέ.

(Γέλια)

Βουζαντέ είναι όταν κοιτάζεις κάτι
που το έχεις δει πολλές φορές

και το βλέπεις ξαφνικά με μια νέα ματιά.

Είναι ο σεναριογράφος
που κοιτάζει το σενάριο μιας ταινίας

στην οποία δεν δίνουν το πράσινο φως
εδώ και μισό αιώνα.

Οι μέχρι τώρα εκδοχές είχαν
μια κακιά βασίλισσα ως κύριο χαρακτήρα.

Όμως η Τζένιφερ Λι αναρωτήθηκε
αν αυτό έχει νόημα.

Έγραψε ξανά την πρώτη σκηνή,

με την κακιά να είναι τώρα
μια βασανισμένη ηρωίδα,

και το «Ψυχρά και Ανάποδα»

έγινε η πιο επιτυχημένη ταινία
κινουμένων σχεδίων στην ιστορία.

Υπάρχει ένα απλό μήνυμα
σε αυτή την ιστορία.

Όταν έχεις αμφιβολίες,
μην τις αφήσεις να φύγουν!

(Γέλια)

Τι γίνεται με το φόβο;

Και οι πρωτότυποι αισθάνονται φόβο.

Φοβούνται την αποτυχία,

όμως αυτό που τους διαφοροποιεί
από τους υπολοίπους

είναι πως φοβούνται ακόμα περισσότερο
να μην προσπαθήσουν.

Ξέρουν ότι μπορείς να αποτύχεις
με μια επιχείρηση που θα πτωχεύσει

ή να αποτύχεις επειδή
δεν ξεκίνησες ποτέ μια επιχείρηση.

Ξέρουν ότι στην πορεία μετανιώνουμε
περισσότερο γι' αυτά που δεν κάναμε,

παρά γι' αυτά που κάναμε.

Αποδεικνύεται πως αυτό
που θα θέλαμε να είχαμε ξανά

είναι τις ευκαιρίες
που δεν εκμεταλλευτήκαμε.

Ο Έλον Μασκ μου είπε πρόσφατα
ότι δεν περίμενε να πετύχει η Τέσλα.

Ήταν σίγουρος ότι οι πρώτες
διαστημικές αποστολές του SpaceX

δεν θα έμπαιναν ποτέ σε τροχιά,
πόσο μάλλον να επέστρεφαν,

αλλά ήταν πολύ σημαντικό
για να μην προσπαθήσει.

Πολλοί από εμάς,
όταν έχουμε μια σημαντική ιδέα,

δεν μπαίνουμε στον κόπο
να προσπαθήσουμε.

Σας έχω όμως κάποια καλά νέα.

Δεν θα σας κρίνουν
για τις κακές ιδέες σας.

Πολλοί νομίζουν ότι θα τους κρίνουν.

Αν πάτε σε διάφορους κλάδους
και ρωτήστε τους ανθρώπους

ποιες είναι οι μεγαλύτερες ιδέες τους,
οι πιο σημαντικές προτάσεις τους,

το 85% θα μείνουν σιωπηλοί
αντί να μιλήσουν.

Φοβούνται μη ντροπιαστούν
ή μη φανούν χαζοί.

Αλλά ξέρετε κάτι;
Οι πρωτότυποι έχουν πολλές κακές ιδέες,

για την ακρίβεια, ένα σωρό.

Πάρτε για παράδειγμα
το άτομο που εφηύρε αυτό.

Σας νοιάζει που εφηύρε
μια κούκλα που μιλάει,

τόσο τρομακτική ώστε να τρομάζει
παιδιά και ενήλικες;

(Γέλια)

Όχι. Θαυμάζετε τον Τόμας Έντισον
επειδή εφηύρε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα.

(Γέλια)

Αν κοιτάξετε σε διάφορους τομείς,

οι σπουδαιότεροι πρωτότυποι
είναι αυτοί με τις περισσότερες αποτυχίες,

επειδή είναι αυτοί
που προσπαθούν περισσότερο.

Πάρτε για παράδειγμα
τους καλύτερους κλασσικούς συνθέτες.

Γιατί έχουν γραφτεί τόσα
στις εγκυκλοπαίδειες γι' αυτούς

και γιατί οι συνθέσεις τους έχουν
ηχογραφηθεί περισσότερο από άλλων;

Ένας λόγος είναι ο όγκος
των συνθέσεων που παράγουν.

Όσο περισσότερο παράγεις,
τόσο μεγαλύτερη ποικιλία έχεις

και περισσότερες πιθανότητες
να φτιάξεις κάτι πραγματικά πρωτότυπο.

Ακόμα και τα τρία ινδάλματα
της κλασσικής μουσικής,

ο Μπαχ, ο Μπετόβεν και ο Μότσαρτ,

έπρεπε να παράγουν
εκατοντάδες εκατοντάδων συνθέσεων

για να καταλήξουν σ' έναν μικρότερο
αριθμό αριστουργημάτων.

Μπορεί τώρα ν' αναρωτηθείτε
πώς έγινε αυτό το άτομο σπουδαίο

ενώ δεν έκανε πολλά.

Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε ο Βάγκνερ.

(Γέλια)

Όμως οι περισσότεροι από εμάς,
αν θέλουμε να είμαστε πιο πρωτότυποι,

πρέπει να παράγουμε περισσότερες ιδέες.

Οι ιδρυτές της Warby Parker,

όταν προσπαθούσαν να βρουν
όνομα για την εταιρία τους,

έψαχναν κάτι ιδιαίτερο, πρωτότυπο,
χωρίς αρνητικούς συσχετισμούς,

για να δημιουργήσουν μια εταιρία λιανικής.

Εξέτασαν περίπου 2.000 ονομασίες

προτού καταλήξουν τελικά
στη « Warby and Parker».

Έτσι, αν τα βάλετε όλα αυτά μαζί,

θα δείτε ότι οι πρωτότυποι
δεν διαφέρουν πολύ από εμάς.

Αισθάνονται φόβο και αμφιβολία.
Είναι αναβλητικοί.

Έχουν κακές ιδέες.

Και μερικές φορές επιτυγχάνουν
ακριβώς επειδή τα 'χουν όλα αυτά.

Έτσι, όταν τα βλέπετε αυτά,
μην κάνετε το ίδιο λάθος που έκανα κι εγώ.

Μην τα απορρίπτετε.

Κι όταν τα βλέπετε σε εσάς,
μην απορρίπτετε τον εαυτό σας.

Να ξέρετε πως όταν ξεκινάτε γρήγορα
και αργείτε να τελειώσετε

μπορείτε να γίνετε πιο δημιουργικοί.

Μπορείτε να παρακινηθείτε
αμφισβητώντας τις ιδέες σας,

αποδεχόμενοι ότι φοβάστε
να μην προσπαθήστε.

Και ότι χρειάζεστε πολλές κακές ιδέες
προκειμένου να έχετε μερικές καλές.

Κοιτάξτε, δεν είναι εύκολο
να είσαι πρωτότυπος,

αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία
πως είναι ο καλύτερος τρόπος

για να βελτιώσουμε τον κόσμο γύρω μας.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)