Parkinson, depresyon ve bunları durdurma düğmesi

Derin beyin uyarılma metodu artık giderek daha değerli oluyor. --Bir radyo frekansı arama veya termostat gibi - - işlev bozukluğunu düzeltmek için yapılan bu teknik, cerrahlara beynin hemen hemen her bölgesine elektrotlar yerleştirerek ayarlamalarını sağlar. Parkinsonlu bir kadının sürekli titremesine son verişine ve Alzheimer etkisiyle aşınmış beyin bölgelerinin hayata geri getirilmesine bakarsak, gelişmekte olan çarpıcı tekniklerleri görürüz. (TEDxKaliforniya Teknik Üniversitesi'nde çekildi.)

Başlamadan hemen önce bir şeyi açıklığa kavuşturmak istiyorum

ki bu da beyin ve sinir cerrahlarının hepsinin kovboy botları giymediğidir.

Bunu bilmenizi istedim.

Yani ben aslında bir beyin cerrahıyım

ve beyin cerrahisinin eski geleneklerini takip ediyorum

ve bugün size anlatacağim şey hastalarımıza yardım edebilmek için

beyin devrelerindeki kadranların ayarlanması,

beyinde herhangi bir yere gidebilme

ve beyindeki alanların açılıp kapatılabilmesi

hakkında.

Dediğim gibi, beyin cerrahisi çok eski bir geleneğe dayanmaktadır.

Beyin cerrahisi yaklaşık yedi bin yıldır var.

Mesoamerika'da (orta Meksika ile orta Amerika arası), beyin cerrahisi yapılmaktaydı

ve orada hastalarını tedavi eden beyin cerrahları vardı.

Ve onlar uğraşıyorlardı - nörolojik ve psikiyatrik hastalıkların

beyinle alâkalı olduğunu biliyorlardı.

Ne yaptıklarını tam olarak bilmiyorlardı.

Yani, şu anki durumdan pek de farklı değil. (Gülüşmeler)

Fakat onlar,

eğer bir sinir ya da psikiyatrik hastalığınız varsa,

bunun sizin kötü bir ruh tarafından

ele geçirilmiş olmanızdan kaynaklandığını düşünüyorlardı.

Bu yüzden eğer nörolojik ve psikiyatrik problemlere sebebiyet veren

kötü bir ruh tarafından ele geçirildiyseniz,

o zaman bunu tedavi etmenin yolu, tabii ki,

kafatasınıza bir delik açmak ve kötü ruhun kaçmasına izin vermektir.

Yani o zamanlar böyle düşünülüyordu

ve bu şahıslar bu delikleri açtılar.

Bazen hastalar bu süreçten geçme konusunda biraz gönülsüz olurdu,

çünkü kafatasındaki deliklerin kısmen yapıldığını

ayırt edebilirsiniz ve daha sonra, bence,

bazı trepanasyonlar(kemikleri delerek vücut boşluklarının açılması) yapıldı ve sonra, çabucak vazgeçtiler.

O sadece kısmi bir delikten ibaretti

ve onların bu süreçlerden sonra sağ kaldıklarını biliyoruz.

Fakat bu olay oldukça yaygındı.

Bazı yerleşim yerlerindeki insanlarin yüzde birinin

kafatasında bu deliklerden vardı ve buna dayanarak

sinirsel ve psikiyatrik hastalığın oldukça yaygın olduğunu anlayabilirsiniz.

Ve yaklaşık 7,000 yıl önce bu olay oldukça yaygındı.

Şimdilerde, zaman içerisinde,

şunu fark ettik ki,

beynin farklı tarafları farklı şeyler yapıyor.

Yani beyinde hareket etmenizi ya da görmenizi

ya da hafızanızı yahut iştahınızı vb. kontrol etmeye

adanmış bölgeler bulunuyor.

Ve her şey yolunda gittiğinde, o zaman sinir sistemi de

iyi çalışır ve böylece her şey işlevini yerine getirir.

Fakat bazen, işler çok da yolunda gitmez

ve beyindeki devrelerde sorun çıkar

ve zamansız harekete geçen bazı bozuk sinir hücreleri vardır

ve bunlar soruna yol açarlar ya da bazen normalin altında faaldirler

ve tam olarak çalışmaları gerektiği şekilde çalışmazlar.

Şimdi, bunun görünmesi de

bu sinir hücrelerinin beyinin neresinde olduğuna bağlıdır.

Yani, bu bozuk hücreler motor nöronlarıysa

siz hareket sisteminde fonksiyon bozukluğu yaşarsınız

ve sizde Parkinson hastalığı gibi hastalıklar baş gösterir.

Eğer arıza sizin ruh halinizi düzenleyen bir devrede ise

sizde depresyon benzeri şeyler başgösterir

ve arıza hafızanızı ve bilişsel (idrak etme) fonksiyonu kontrol eden devrede olduğu zaman

o zaman Alzheimer hastalığı gibi hastalıklara yakalanırsınız.

Bu nedenle bizim yapabildiğimiz

bu rahatsızlıkların beyinin neresinde olduğunu saptamak

ve beyindeki bu devrelerin içine onları açmak ya da

kapatmak için müdahale edebiliyoruz.

Yani bu radyo kadranında doğru istasyonu seçmeye

çok benziyor.

Doğru radyo istasyonunu seçtiğinde, jaz yada opera olsun,

bizim durumuzda da hareket edebilme ya da ruh hali olsun,

biz de kadranı orada bırakırız

Sonra ses ayarı için, sesi açmak ya da kapatmak için

ikinci bir düğme kullanabiliriz.

Size söyleyeceğim şey

hastalara yardım edebildiğimizi görmek için

beynin devre sistemlerine elektrotları yerleştirmek

ve bu yolla beynin alanlarını açıp kapama işlemi hakkında.

Ve tüm bu anlattıklarım,

"Derin Beyin Uyarımı" isimli bir cihazla başarıldı.

Yani yaptığımız şey bu elektrotları beynin her tarafına yerleştirme işlemi.

Tekrar edersem, kafatasında ufak bir madeni para büyüklüğünde delik açıyoruz,

elektrodu deliğin içine yerleştiriyoruz ve sonra bu elektrot

derinin tamamen altından

göğüste kalp piline kadar iniyor

ve TV kumandasına çok benzer bir kumandayla,

beynin bu alanlarına ne kadar elektrik vermemiz gerektiğini

ayarlayabiliyoruz.

Açıp kapatabiliyor ya da ileri-geri ayarlayabiliyoruz.

Şimdi, dünyadaki yaklaşık yüz bin hasta

derin beyin uyarılması cihazını taşıyor

ve size hareket düzensizliğini,

ruh hastalığı ya da bilinç düzensizliğini tedavi etmek için

bu derin beyin uyarma cihazının kullanıldığı bazı örnekler göstereceğim.

Bu şey beyinde iken işte böyle görünüyor.

Elektrodun kafatasından geçip beynin içerisine girdiğini ve

orada kaldığını görüyorsunuz ve beynin herhangi bir bölgesine yerleştirebiliriz.

Arkadaşlarıma hiçbir sinir hücresinin bir beyin cerrahından

kaçamayacağını söylüyorum, çünkü biz şimdi gerçekten

beyinde istediğimiz bölgeye oldukça güvenli bir şekilde ulaşabiliyoruz.

Şimdi size göstereceğim ilk örnek,

Parkinson hastası

ve Parkinson hastalısı olan bu bayanın

beyninde bu elektrodlardan var

ve size göstereceğim şey

elekrodlar kapalıyken onda Parkinson semptomlarının olduğu

ve şimdi elektrotları açıyoruz.

Böylece bunun gibi bir şeye benziyor.

Elektrotlar şimdi kapatıldı ve bayanın titrediğini görebilirsiniz.

(Video) Adam: Tamam. Kadın: Yapamıyorum. Adam: Parmağıma dokunmaya çalışabilir misiniz?

(Video) Adam: Bu daha iyi. Kadın: Bu taraf daha iyi.

Şimdi elektrotları açıyoruz.

Elektrodlar açıldı. Az önce açıldı.

Ve bu anında işte böyle çalışıyor.

Ve bu şekilde titreme ile titrememe arasındaki fark --

(Alkışlar)

Böyle bir titreme ile titrememe arasındaki fark kadının

talamus altı hücrelerindeki 25 bin sinir hücresinin uygunsuzluğuyla ilgili.

Artık sorun çıkartanları nasıl bulmamız gerektiğini biliyoruz

ve diyoruz ki onlara "Beyler, yeter artık.

Artık bunu kesmenizi istiyoruz."

Ve bunu elektrik ile yapıyoruz.

Böylece nasıl harekete geçeceklerini elektrik kullanarak dikte ediyoruz

ve elektriği kullanarak onların yanlış davranışlarını engellemeye çalışıyoruz.

Yani bu şekilde, sinir hücrelerinin normal olmayan faaliyetlerini önlüyoruz.

Bu tekniği diğer sorunlarda da kullanmaya başladık

ve şimdi size çok büyüleyici bir sorundan bahsedeceğim,

ki bu sorun da, distoni(kas tonusu bozukluğu) hakkında.

Distoni, çocukların büküm hareketini ile de alakalı olan

çocukları etkileyen genetik bir hastalık.

Bu çocuklar başta nefes alamamaya, sonra aşırı derece ağrıya,

ardından da ürinal enfeksiyonlara varasıya kadar giderek daha fazla bükülüyorlar.

Sonunda da bu çocuklar ölüyorlar.

1997 yılına geri dönecek olursak, bu küçük çocuğa bakmam istenmişti.

Tamamen normal görünüyor. Bu çocuk genetik kas tonusu bozukluğuna sahip.

Ailede 8 çocuk var

Bunlarin 5'inde bu distoni hastalığı var.

Ve işte bahsettiğim çocuk.

Bu çocuk 9 yaşında, altı yaşına kadar her şey normaldi.

Ama sonra sağ ayağından başlayarak bükülmeler başladı,

sonra sol ayağı, daha sonra sağ kolu ve sonra da sol kolu.

Sonrasında gövdesi, ve sonra zaman geldi

ve hastalık başladıktan bir veya iki sene sonra

artık ne yürüyebiliyor ne de ayakta durabiliyordu.

O artık kötürümdü ve aslında bu çocukların giderek bükülüp

özürlü olana dek kötüleşmesi hastalığın doğal seyriydi

ve bu hastalıklı çocukların çoğu hayatta kalamıyor.

Bu bahsettiğim de ailedeki beş çocuktan birisi.

Gezinebilmesinin tek yolu, göbeğinin etrafında şu şekilde sürünmesiydi.

Hiçbir ilaca cevap vermedi.

Bu çocukla ne yapacağımızı bilmiyorduk

Nasıl bir yöntem izlememiz gerektiğini

ve beyinde nereye gitmemiz gerektiğini bilmiyorduk,

fakat Parkinson hastalığındaki sonuçlarımıza dayanarak akıl yürüttük

ve dedik ki, Parkinson hastalığında önlediğimiz beynin aynı yerini

önlemeyi neden denemiyoruz?

Ve bunu yaparsak bakalım ne olacak?

Ve işte. Onun daha iyi olacağını umarak

ameliyat ettik. Bilmiyorduk.

İşte şimdi burda, yaşadığı yere, İsrail'e geri döndü

Müdahaleden 3 ay sonra, ve buyrun

(Alkışlar)

Bu sonuca dayanarak,

bu artık dünyanın herbir yanında uygulanan bir yöntem

ve bu gibi ameliyatla yardım edilen

dünyanın her bir yanında yüzlerce çocuk bulunmakta.

Bu çocuk şimdi üniversitede

ve gayet normal olarak hayatına devam ediyor.

Tüm kariyerim boyunca yaptığım

en memnun edici durumlardan biriydi bu.

Hareketi yeniden onarmak ve onun gibi bir çocuğun yürümesini sağlamak.

(alkışlar)

Ve fark ettik ki, bu teknolojiyi

sadece hareketi kontrol eden devrelerde değil,

diğer şeyleri kontrol eden devrelerde de kullanabiliriz

ve sonrasında da

ruh halini kontrol eden devrelerle uğraştık.

Depresyonu ele almaya karar verdik.

Depresyonu ele almamızın sebebi, onun çok yaygın olmasıydı

ve bildiginiz gibi, depresyonun ilaçla tedaviden psikolojik tedaviye

ve hatta elektroşok tedavisine kadar

bir çok tedavi yöntemi var,

fakat hala milyonlarca depresyonlu hastanın,

yüzde on ila yüzde yirmisi

bu tedaviye cevap vermiyor ve biz de bu hastalara yardım etmek istiyoruz.

Bakalım depresyonlu hastalara yardım etmek için

bu tekniği kullanabilecek miyiz.

İlk yaptığımız şey, depresyonlu hastaların beyni ile

normal insanların beyni arasındaki farkın ne olduğu bulmak

ve karşılaştırmasını yapmaktı.

Ve beynin kan akışına bakmak için PET taraması yaptık,

depresyonlu hastalarla normal insanları karşılaştırınca

depresyonluların beyin alanlarının devredışı kaldığı

ve bu devredışı kalan alanların mavi renkte

olduğunu fark ettik.

İşte burada gerçekten maviler hakim,

ve mavi renkteki bu alanlar

motivasyon, hareket ve karar verme ile ilgili olan alanlardır.

ve esasında, eğer bu hastalar kadar ağır bir şekilde depresyonda iseniz,

böyle zayıflatılmışsınızdır. Artık motivasyon ve hareketten mahrumsunuzdur.

Kırmızı renkteki 25. bölge olarak gördüğünüz

aşırı aktif alanlar

diğer bulduğumuz şeydi

ve 25. bölge beynin hüzün merkezidir.

Eğer herhangi birinizi üzersem, örneğin,

aile ya da bir arkadasizdan biri ölmeden önce

bunlardan birini en son gördüğünüz zamanı hatırlatırsam

beyninizin bu alanı parlayacak.

Parlayan bu bölge de beynin hüzün merkezidir.

Depresyonlu hastalar aşırı tepkiye sahiptir.

Hüzün durumunda beynin bu alanı kıpkırmızı olur

Termostat 100'e ayarlanır

ve beynin diğer alanları, hareket ve motivasyon da dahil, kapatılır.

Elektrotları bu hüzün alanlarına yerleştirip

termostat kapatılırsa

aktiviteye de son verebilir miyiz

ve bunun olası sonuçları neler olur diye merak ettik

Devam ettik ve depresyonlu hastalara elektrotları naklettik.

Emory Üniversitesinden meslektaşım Helen Mayberg ile bu konuda çalıştık.

Ve 25. bölgeye elektrotları yerleştirdik.

Üstteki taramada gördüğünüz operasyondan önce,

25. bölge, hüzün bölgesi kıpkırmızı olmuş

ve mavi renkteki ön bölgeler kapalı

ve sonra, sürekli uyarılmanın 3 ay sonrasında,

günde 24 saat veya sürekli uyarılmanin 6 ay sonrasında

bunun tamamen tersini elde ettik.

25. bölgeyi azaltabiliyorduk,

normal seviyesine kadar düşürebiliyorduk.

Ve beynin ön loblarını

tekrardan devreye sokabiliyorduk

ve gerçekten ağır depresyonlu bu hastalarda

oldukça göze çarpan sonuçlar alıyorduk.

Şimdilerde klinik denemelerin 3. evresindeyiz

ve eğer yöntemin güvenilir ve verimli olduğunu saptarsak

ağır depresyonlu hastaların tedavi edilmesinde

bu yeni bir yöntem olabilir.

Size Parkinson ve kas tonusu bozukluğu gibi durumlarda

motor sistemini tedavi edebilmek için

derin beyin uyarılmasını kullanabileceğimizi gösterdim.

Depresyon durumlarında ruh hali devresini

tedavi edebilmek için kullanabileceğimizi gösterdim.

Peki sizleri daha zeki yapmak için derin beyin uyarılmalarını kullanabilir miyiz?

(Gülüşmeler)

Bununla ilgilenen kimse var mi?

(Alkışlar)

Elbette yapabiliriz, değil mi?

Bu yüzden de biz

beyindeki hafıza devrelerini

daha güçlü yapmak için çalışmaya karar verdik

Eğer bilişsel işlev ve hafızayı düzenleyen devrelerin

aktivitesini arttırabilme imkanını görmek için

onları düzenleyen devrelerin arasına elektrotlar yerleştireceğiz.

Şimdi bunu normal insanlara uygulamayacağız.

Bunu bilişsel eksikliği olan insanlara uygulayacağız

ve biz bunu bilişsel ve hafıza eksikliği olan

Alzheimer hastalarını tedavi etmek için seçtik.

Bildiğiniz gibi, bu Alzheimer hastalığının erken safhasının

ana semptomudur.

Eğer bu hafıza devresini açmayı başarabilirsek,

Alzheimer hastalarına yardım edebileceğiz.

Bunu test etmek için Alzheimer hastalarına,

beynin hafıza devresinin giriş ve çıkışının anayolu olan

forniks isimli bölgesine

elektrotları yerleştirdik.

Görünen o ki, Alzheimer hastalığı

beyindeki glikoz kullanımının aşırı düşük olmasıyla ortaya çıkıyor.

Beyin glikoz kullanma söz konusu olduğu biraz açgözlüdür.

Beyin vücut ağırlığımızın yalnızca yüzde ikisini oluşturmasına rağmen,

yüzde 20'lik bir kullanım oranıyla

kendi ağırlığına oranla 10 kat daha fazla glikoz tüketiyor.

Vücuttaki tüm glikozların yüzde yirmisini beyin kullanıyor.

Sağlıklı bir insanın yapısından,

ılımlı kognitif bozukluğu olan bir bireye

ve oradan da Alzheimer hastası bir bireye doğru giderseniz;

beyinlerindeki glikoz kullanmayı durduran bölgeleri görürsünüz.

Devre dışı kalıyorlar ve kapanıyorlar.

Ve aslında, şekildeki beyin kurdelasının dışında kalan

bu kırmızı bölgeler

tamamen kapanana dek

giderek daha da mavileşiyor.

Beynin bir bölgesinde gerçekleşen bu güç kesintisi,

bölgesel bir elektrik kesintisine benziyor.

Alzheimer hastalarının beyin kısımlarında

elektrikler kesilmiştir.

Ve soru şu ki: Sonsuza dek böyle mi kalacaklar

yoksa tekrar aktifleştirebilir miyiz?

Beynin bu bölgelerini tekrar glikoz kullanımına açabilir miyiz?

Ve bu da yaptığımız şey:

Alzheimer hastalarının forniks bölgelerine elektrotları yerleştirdik,

etkinleştirdik ve beyindeki glikoz kullanımının durumuna baktık.

Esasında, yukarıda, ameliyat öncesini göreceksiniz

Mavi bölgeler ağırlıklı olarak normalden daha az glikoz kullanan

yan kafa kemiği ve şakak lobu bölgeleridir.

Beynin bu bölgeleri devredışı bırakılmış.

Beynin bu bölgelerinde elektrikler kesilmiş.

Sonra DBS elektrotlarını yerleştirdik ve bir ay veya bir yıl kadar bekledik

ve kırmızı bölgeler

glikoz kullanımını arttırdığımız bölgeleri gösteriyor.

Ve biz gerçekten, glikoz kullanamayan bu bölgelerin tekrar

glikoz kullanabilmelerini sağladık.

Yani burdaki mesaj şu ki: Alzheimer hastalığında,

ışıklar kapalı; fakat evde birisi vardır

ve beynin bu kapalı bölgelerine gücü geri getirebiliyoruz

ve bunu yaparak

onların işlevlerinin geri döneceğini umuyoruz.

Bu yöntem şu anda klnik testlerde.

Bunun güvenilir ve etkili olup olmadığını,

hastaların nörolojik işlevlerini geliştirip geliştiremeyeceğimizi

görmek için erken teşhis edilmiş 50 Alzheimerli hastayı

ameliyat edeceğiz.

(Alkışlar)

Yani bugün vermek istediğim mesaj şu ki,

gerçekten, beyinde çeşitli hastalık durumlarında

hatalı çalışan birçok devre vardır.

Bu durum Parkinson, depresyon, şizofreni

veya Alzhemir hastalığı için geçerlidir.

Şimdi devrelerin ne olduğunu, bu hastalıkların

beynin hangi alanlarının bu klinik semptomlardan

sorumlu olduğunu öğreniyoruz.

Artık bu devrelere ulaşabiliriz.

Bu devrelerin içine elektrotları yerleştirebiliriz.

Bu devrelerin etkinliğine son verebiliriz.

Eğer fazla aktiflerse, eğer beynin her tarafından

hissedilen soruna sebebiyet veriyorlarsa; onları kapatabiliriz.

Veya performansları düşükse, yükseltebiliriz.

Ve böyle yaparak, beynin tüm fonksiyonlarına

yardım edebileceğimizi düşünüyoruz.

Bunun bir sonucu olarak, elbette,

hastalığın belirtilerini değiştirebiliriz.

Size bahsetmedim ama, elektriği kullanarak beynin

zarar görmüş bölgelerinin düzelmesine yardım edebileceğimize dair

elimizde bazı kanıtlar var ve bu gelecek için önemli bir şey.

Fark ettiyseniz, aslında sadece beynin aktivitesini

değiştirmeyeceğiz, beynin bazı onarıcı fonksiyonlarından da

fayda sağlayabileceğiz.

Bu yüzden bu tekniğin belirtilerinin

giderek artacağını öngörüyorum.

Birçok beyin hastalığında elektrotların yerleşirildiğini göreceğiz.

Esasında, buna dair en heyecanlı şeylerden biri de

birçok alanı kapsayan bir çalışma oluşudur.

Bu yöntem; mühendislerin, görüntüleme bilimcilerinin,

temel bilimcilerin, nörologların,

psikiyatristlerin, beyin cerrahlarının çalışmalarını ve

bu çoklu disiplinlerin kesişimindeki heyecanı içerir.

Ve öyle düşünüyorum ki ,

zaman geçtikçe beyindeki kötü ruhları koyabileceğiz.

Ve tabi bunun sonucu olarak

daha fazla hastaya

yardım edebileceğiz.

Çok teşekkürler.