-
'Właśnie tu kolory odpowiadają za wszystko
-
i dopiero po ich ograniczeniu ujawnia się wspaniały styl
-
który dwuznacznie nasuwa myśl o odpoczynku lub ogólnie o spaniu kiedy wkraczamy w świat obrazu oraz o spoczynku umysłu
-
lub o żerowaniu na wyobraźni.'
-
Zatem fragment, który dopiero co przeczytałeś pochodzi z listu
-
van Gogh'a do jego brata Theo i dotyczy pierwszej wersji tego obrazu.
-
Dla mnie szczególnie wyróżniający się jest fragment 'kolory odpowiadają za wszystko'.
-
Kiedy o nich pomyślę te słowa odnoszą się także do tego obrazu.
-
Myślę także o skrajnych koncepcjach w malarstwie, które pojawiły się w XIX wieku
-
i dotyczyły formalnych kwestii koloru, kreski czy kształtów.
-
Malarze odkryli, że te elementy same w sobie mogą być środkiem wyrazu .
-
Jeśli mowa o dosłownym źródle abstrakcji, trzeba wiedzieć, że jest to nie tylko forma obrazowania.
-
Oficjalne cechy obrazu mogą także odzwierciedlać jego empirycznie namacalne aspekty.
-
Tak jak w muzyce już sam ton, barwa, a nawet forma mają wartość emocjonalną.
-
To jest to! Że kreska tworząca obraz, że znaczenie trwałości, że kolory,
-
oraz równowaga między nimi, stosunek kształtów, że one razem są odzwierciedleniem emocji.
-
Nie ważne co obrazują, jak dalekie są od odwzorowywania rzeczywistości.
-
Własnie w ten sposób Van Gogh chciał zobrazować spokój, harmonię i wytchnienie.
-
Wielu ludzi, którzy zastanawiają się nad jego malarstwem, od razu przywołuje na myśl jego biografię.
-
Kiedy bliżej przyjrzymy się słowom artysty, zauważamy, że miał na myśli nie cechy strukturalne, ale emocjonalną grę kolorów.
-
Nawet jeśli jego pociągnięcia pędzlem, zdają się odzwierciedlać miękkość poduszek.
-
Nawet jeśli odchylona perspektywa wydaje się uciekać do tyłu zbyt pośpiesznie i przedstawione przedmioty zdają się być lekko przekrzywione.
-
Ja mam takie wrażenie kiedy patrzę na obraz Van Gogh'a 'Żółty dom' w Arles Lamartine.
-
Miejsce w Paryżu, które mogłoby być idealne dla społeczności artystów, gdzie mogliby przychodzić i skupić się na tworzeniu sztuki.
-
Oraz jest tutaj coś z prostoty przestrzeni, która jest tak różna od materializmu i wyrafinowania Paryża.
-
Wiec jest to bardzo osobiste zacisze, gdzie malarz zagospodarował przestrzeń z dbałością i uczuciem.
-
Tak jakby w pewnym sensie chciał byśmy poczuli się jak w domu pełnym uczucia i troski, która jest inna od tej zwykle oczekiwanej.
-
Na tę troskę składa się obserwacja. Jego przeżycia związane z tym pokojem, to jak siedział w tym miejscu,
-
spał w tym łóżku, jego intymne doświadczenie są przedstawione z nadzwyczajną bez pośredniością.
-
Zastanówmy się nad wyrafinowaną sztuką Paryża oraz wymogami paryskiego środowiska artystycznego.
-
a teraz spójrzmy na ten standardowy drewniany stolik nocny, jak wcześniej nazwał go Van Gogh w swoim liście.
-
Wygląda jakby był namalowany przez dziecko. Nie pasuje do perspektywy, obrysowany niebieską linią, tak czy inaczej kolor jest jednolity,
-
wydaje się,ze perspektywa nie ma sensu. Mogłoby się zdawać, że dzieło namalował niezbyt wyszkolony artysta.
-
Przecież jego profesjonalizm można już znaleźć w katalogach z początku XIX, na przykład
-
między takimi artystami jak Millet, kartkując impresjonistów, następnie zwracając uwagę na
-
neoimpresjonistów jak Seurat by znaleźć u nich nakładanie farby w ten bezpośredni sposób .
-
Dlatego myślę, że Van Gogh miał poczucie autentyczności, która jest kluczowa jeśli mamy do czynienia z wieloma artystami
-
takimi jak Gaugin z końca lat osiemdziesiątych i początku dziewięćdziesiątych XIX wieku.
-
Kiedy pojawiła się koncepcja podążania za autentycznym doświadczeniem, które pozostawało sprzeczne z życiem w mieście.
-
Dzięki temu można rozpatrzeć niektóre koncepcje sztuki Rysselberghe'a. Gdzie widoczny jest kontrast
-
między wyrafinowaniem miasta oraz prawdziwością i szczerością spotykaną na wsi.
-
Co Van Gogh był w stanie pięknie przekazać. Ten obraz to pewien rodzaj zaproszenia
-
dla przyjaciół z północy, których oczekiwał.
-
Jego pomysł przedstawiał utopijne miejsce dla artystów, daleko od miasta, gdzie mogli pozostać w więzi z naturą.
-
Van Gogh pozwala nam w nadzwyczajny i wyrafinowany sposób doświadczyć niewinności.
