Return to Video

Πώς τιμούμε ανθρώπους που παραμελήθηκαν από την ιστορία

  • 0:01 - 0:02
    Ονομάζομαι Έιμι Παντνάνι
  • 0:02 - 0:05
    και είμαι συντάκτρια
    στις νεκρολογίες των New York Times.
  • 0:06 - 0:10
    Όπως με αποκαλούν κάποιοι φίλοι μου,
    «ο άγγελος του θανάτου».
  • 0:10 - 0:11
    (Γέλια)
  • 0:11 - 0:13
    Κάποιοι θα ρωτήσουν,
  • 0:13 - 0:18
    «Δεν είναι θλιβερό να δουλεύεις εκεί
    και να σκέφτεσαι συνεχώς τον θάνατο;»
  • 0:18 - 0:19
    Ξέρετε τι τους λέω;
  • 0:19 - 0:22
    Οι νεκρολογίες δεν αφορούν
    τον θάνατο, αλλά τη ζωή,
  • 0:22 - 0:24
    έχουν ενδιαφέρον και απηχούν στη ζωή μας.
  • 0:24 - 0:27
    Συχνά σχετίζονται με κάτι
    που δεν ήξερες ποτέ.
  • 0:27 - 0:29
    Πρόσφατα, για παράδειγμα,
  • 0:29 - 0:33
    είχαμε τη νεκρολογία
    για τον εφευρέτη της μαριονέτας.
  • 0:33 - 0:34
    (Γέλια)
  • 0:34 - 0:36
    Όλοι ξέρουν τι είναι η μαριονέτα,
  • 0:36 - 0:38
    αλλά έχετε σκεφτεί ποιος τη δημιούργησε,
  • 0:38 - 0:40
    ή πώς ήταν η ζωή τους;
  • 0:40 - 0:43
    Οι νεκρολογίες είναι
    ένα ξεχωριστό είδος δημοσιογραφίας.
  • 0:43 - 0:44
    Ένα είδος τέχνης, αν θέλετε.
  • 0:44 - 0:47
    Είναι ευκαιρία για έναν συγγραφέα
  • 0:47 - 0:50
    να υφάνει την ιστορία της ζωής κάποιου
    σε ένα όμορφο διήγημα.
  • 0:51 - 0:53
    Από το 1851,
  • 0:53 - 0:56
    οι New York Times έχουν δημοσιεύσει
    χιλιάδες νεκρολογίες.
  • 0:57 - 1:01
    Για αρχηγούς κρατών, διασημότητες,
  • 1:01 - 1:04
    ακόμα και για αυτόν που επινόησε
    το όνομα για το ελατήριο «Slinky».
  • 1:04 - 1:06
    Υπάρχει ένα μόνο πρόβλημα.
  • 1:06 - 1:08
    Μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτές
  • 1:08 - 1:12
    καταγράφουν τις ζωές γυναικών
    και έγχρωμων ανθρώπων.
  • 1:13 - 1:16
    Αυτός είναι ο σκοπός ενός πρότζεκτ
    που δημιούργησα
  • 1:16 - 1:17
    και ονομάζεται «Overlooked» ,
  • 1:17 - 1:20
    που λέει τις ιστορίες
    παραμελημένων ομάδων ανθρώπων
  • 1:20 - 1:21
    που ποτέ δεν έλαβαν νεκρολογία.
  • 1:21 - 1:26
    Έτσι η εφημερίδα μπορεί να επανεξετάσει
    την 168 χρόνων ύπαρξή της
  • 1:26 - 1:30
    και να γεμίσει τα κενά για ανθρώπους
    που παραμελήθηκαν για οιονδήποτε λόγο.
  • 1:30 - 1:34
    Είναι ευκαιρία να αποκαταστήσουμε
    τα λάθη του παρελθόντος,
  • 1:34 - 1:39
    και να επανεστιάσουμε στο ποιους
    η κοινωνία θεωρεί σημαντικούς.
  • 1:40 - 1:45
    Μου ήρθε η ιδέα όταν άρχισα να γράφω
    στη στήλη με τις νεκρολογίες το 2017.
  • 1:45 - 1:49
    Το κίνημα "Black Lives Matter"
    ήταν σε αναβρασμό
  • 1:49 - 1:53
    και η συζήτηση για την ανισότητα
    των φύλων επανερχόταν στην επικαιρότητα.
  • 1:53 - 1:57
    Την ίδια στιγμή, αναρωτήθηκα,
    ως δημοσιογράφος και έγχρωμη γυναίκα,
  • 1:57 - 2:00
    τι θα μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω
    την προώθηση της συζήτησης.
  • 2:00 - 2:02
    Άνθρωποι εμφανίζονταν στο προσκήνιο
  • 2:02 - 2:04
    για να πουν ιστορίες αδικιών
    που είχαν αντιμετωπίσει,
  • 2:04 - 2:06
    και μπορούσα να νιώσω τον πόνο τους.
  • 2:07 - 2:11
    Πρόσεξα ότι κατά καιρούς λαμβάναμε
    email από αναγνώστες που έλεγαν,
  • 2:11 - 2:14
    «Γιατί δεν έχετε περισσότερες γυναίκες
    και έγχρωμους στις νεκρολογίες σας;»
  • 2:15 - 2:17
    Αναρωτήθηκα κι εγώ,
    «Ναι, αλήθεια. Γιατί δεν έχουμε;»
  • 2:18 - 2:21
    Εφόσον ήμουν νέα στην ομάδα,
    ρώτησα τους συναδέλφους μου,
  • 2:21 - 2:23
    και μου είπαν, «Ξέρεις,
    οι άνθρωποι που πεθαίνουν τώρα,
  • 2:23 - 2:26
    είναι από μια γενιά
    που οι γυναίκες και οι έγχρωμοι
  • 2:26 - 2:28
    δεν τους επιτρεπόταν
    να αλλάξουν τα πράγματα.
  • 2:29 - 2:30
    Ίσως σε μια ή δύο γενιές,
  • 2:30 - 2:34
    θα αρχίσουμε να βλέπουμε κι άλλες γυναίκες
    και έγχρωμους στις νεκρολογίες μας».
  • 2:34 - 2:37
    Η απάντηση δεν ήταν καθόλου ικανοποιητική.
  • 2:37 - 2:38
    (Γέλια)
  • 2:38 - 2:41
    Ήθελα να μάθω:
    Πού είναι όλες οι νεκρές γυναίκες;
  • 2:41 - 2:43
    (Γέλια)
  • 2:43 - 2:47
    Οπότε, ξεκίνησα να σκέφτομαι
    πώς μαθαίνουμε για τους νεκρούς;
  • 2:47 - 2:50
    Ο πρώτος τρόπος είναι
    μέσα από υποβολές αναγνωστών.
  • 2:50 - 2:51
    Έτσι, σκέφτηκα,
  • 2:51 - 2:55
    «Μήπως να κοιτάζαμε τον διεθνή τύπο
    ή να χτενίζαμε τα κοινωνικά δίκτυα;»
  • 2:56 - 2:58
    Ήταν περίπου τότε που...
  • 2:59 - 3:01
    Όλα στροβιλίζονταν στο κεφάλι μου,
  • 3:01 - 3:05
    και βρήκα μια ιστοσελίδα
    για τη Μέρι Αουτέρμπριτζ.
  • 3:05 - 3:10
    Κατονομάζεται ως εκείνη που έφερε
    το τένις στην Αμερική το 1874.
  • 3:10 - 3:13
    Μου έκανε εντύπωση που ένα
    από τα μεγαλύτερα αθλήματα στην Αμερική
  • 3:13 - 3:15
    εισήχθη από μια γυναίκα;
  • 3:15 - 3:17
    Το ξέρει κανένας αυτό;
  • 3:17 - 3:19
    Έλαβε εκείνη νεκρολογία
    στη New York Times;
  • 3:20 - 3:23
    Θα σας χαλάσω το τέλος - όχι, δεν έλαβε.
    (Γέλια)
  • 3:23 - 3:25
    Τότε αναρωτήθηκα
    ποιον άλλο παραλείψαμε.
  • 3:25 - 3:28
    Αυτό με έστειλε
    σε μια βαθιά βουτιά στο αρχεία.
  • 3:29 - 3:30
    Υπήρχαν κάποιες εκπλήξεις.
  • 3:30 - 3:33
    Η πρωτοποριακή δημοσιογράφος
    Ίντα Γουέλς-Μπαρνέτ,
  • 3:33 - 3:35
    που ξεκίνησε καμπάνια
    εναντίον του λιντσαρίσματος.
  • 3:36 - 3:39
    Η εξαιρετική ποιήτρια Σύλβια Πλαθ.
  • 3:40 - 3:42
    Η Άντα Λάβλεϊς, μαθηματικός,
  • 3:42 - 3:45
    που πλέον αναγνωρίζεται ως η πρώτη
    προγραμματίστρια υπολογιστών.
  • 3:45 - 3:47
    Γύρισα στην ομάδα μου και είπα,
  • 3:47 - 3:50
    «Αν λέγαμε τώρα τις ιστορίες τους;»
  • 3:50 - 3:53
    Μου πήρε καιρό να πάρω έγκριση.
  • 3:53 - 3:54
    Υπήρχε μια ανησυχία ότι, ξέρετε,
  • 3:54 - 3:56
    θα χάλαγε η εικόνα της εφημερίδας,
  • 3:56 - 3:59
    επειδή δεν το έκανε σωστά εξαρχής.
  • 3:59 - 4:03
    Φαινόταν επίσης λίγο περίεργο
    να ανατρέχουμε στο παρελθόν
  • 4:03 - 4:06
    αντί να καλύπτουμε
    ειδήσεις από την επικαιρότητα.
  • 4:07 - 4:09
    Αλλά είπα, «Παιδιά, πιστεύω ότι αξίζει».
  • 4:09 - 4:11
    Μόλις η ομάδα μου είδε την αξία του,
  • 4:11 - 4:12
    συμφωνήσαμε όλοι.
  • 4:13 - 4:16
    Έτσι, με τη βοήθεια μιας δεκάδας
    αρθρογράφων και συντακτών,
  • 4:16 - 4:19
    κυκλοφορήσαμε στις 8 Μαρτίου 2018
  • 4:19 - 4:22
    τις ιστορίες 15 αξιοθαύμαστων γυναικών.
  • 4:22 - 4:26
    Αν και ήξερα ότι η ομάδα μου
    είχε κάνει τρομερή δουλειά,
  • 4:26 - 4:29
    δεν περίμενα η αποδοχή
    να ήταν αντιστοίχως ευρεία.
  • 4:29 - 4:32
    Έλαβα χιλιάδες emails.
  • 4:32 - 4:33
    Ήταν από άτομα που έλεγαν,
  • 4:33 - 4:36
    «Σας ευχαριστώ που δώσατε φωνή
    σ' αυτές τις γυναίκες».
  • 4:36 - 4:39
    Ήταν από αναγνώστες που έλεγαν,
  • 4:39 - 4:42
    «Πηγαίνοντας στη δουλειά, έκλαιγα
    ενώ διάβαζα αυτές τις ιστορίες,
  • 4:42 - 4:45
    γιατί ένιωσα ορατή για πρώτη φορά».
  • 4:45 - 4:47
    Ήταν και από συναδέλφους μου που έλεγαν,
  • 4:47 - 4:49
    «Ποτέ δεν πίστευα ότι οι New York Times
  • 4:49 - 4:52
    θα επέτρεπαν σε μια έγχρωμη γυναίκα
    να καταφέρει κάτι τέτοιο».
  • 4:54 - 4:57
    Επίσης, έλαβα περίπου
    4.000 υποβολές αναγνωστών,
  • 4:57 - 4:59
    που πρότειναν άλλους
    που μπορεί να παραλείψαμε.
  • 4:59 - 5:03
    Κάποιοι από αυτούς είναι
    οι αγαπημένες μου ιστορίες στο πρότζεκτ.
  • 5:03 - 5:06
    Η πιο αγαπημένη μου
    είναι η Γκράντμα Γκέιτγουντ.
  • 5:06 - 5:07
    (Γέλια)
  • 5:07 - 5:12
    Επιβίωσε 30 χρόνια
    οικογενειακής βίας από τον άντρα της.
  • 5:13 - 5:15
    Μια μέρα τη χτύπησε τόσο δυνατά,
  • 5:15 - 5:18
    που έσπασε μέχρι και μια σκούπα
    στο κεφάλι της,
  • 5:18 - 5:20
    και εκείνη του πέταξε αλεύρι
    στο πρόσωπο σε απάντηση.
  • 5:21 - 5:24
    Αλλά όταν πήγε η αστυνομία,
    συνέλαβαν εκείνη κι όχι αυτόν.
  • 5:25 - 5:28
    Ο δήμαρχος την είδε στη φυλακή
    και την πήρε σπίτι του,
  • 5:28 - 5:30
    μέχρι να ορθοποδήσει.
  • 5:31 - 5:33
    Μια μέρα, διάβασε ένα άρθρο
    στο "National Geograhic",
  • 5:33 - 5:35
    για το ότι καμία γυναίκα
    δεν είχε περπατήσει
  • 5:35 - 5:38
    ολόκληρο το Μονοπάτι
    των Απαλάχιων Όρεων μόνη της.
  • 5:38 - 5:41
    Είπε, «Ξέρεις τι; Θα το κάνω εγώ».
  • 5:42 - 5:45
    Οι ρεπόρτερ πήραν είδηση
    για τη γιαγιά που πεζοπορεί στα δάση.
  • 5:46 - 5:47
    Στον τερματισμό τη ρώτησαν,
  • 5:47 - 5:50
    «Πώς επιβιώσατε σε ένα τόσο άγριο μέρος;»
  • 5:50 - 5:54
    Αλλά δεν είχαν ιδέα
    τι είχε ζήσει πριν από αυτό.
  • 5:55 - 5:57
    Έτσι, το "Overlooked"
    έχει γίνει πολύ επιτυχημένο.
  • 5:58 - 6:00
    Γίνεται σόου στο Netflix τώρα.
  • 6:00 - 6:01
    (Γέλια)
  • 6:01 - 6:07
    (Χειροκρότημα)
  • 6:07 - 6:10
    Ανυπομονώ να βγει σε κυκλοφορία.
  • 6:11 - 6:14
    Περίπου 25 εκδότες με προσέγγισαν
  • 6:14 - 6:16
    ενδιαφερόμενοι
    να κάνουν βιβλίο το "Overlooked".
  • 6:17 - 6:21
    Σαφέστατα όλα δείχνουν πόσο επίκαιρο
    και σημαντικό είναι αυτό το πρότζεκτ.
  • 6:22 - 6:25
    Μας υπενθυμίζει επίσης
    με ποιο τρόπο οι εφημερίδες καταγράφουν
  • 6:25 - 6:27
    τι συμβαίνει στον κόσμο καθημερινά,
  • 6:27 - 6:30
    και πρέπει να προσέχουμε
    να μην παραλείπονται άνθρωποι- κλειδιά.
  • 6:31 - 6:34
    Γι' αυτό, αν και είναι σημαντικό
    να ανατρέχουμε στο παρελθόν,
  • 6:34 - 6:37
    βασανίζομαι από την επίμονη ερώτηση:
  • 6:37 - 6:39
    «Τι θα γίνει
    με τις μελλοντικές νεκρολογίες,
  • 6:39 - 6:40
    πώς θα τις διαφοροποιήσω;"
  • 6:40 - 6:42
    Αυτό ήταν το αρχικό μου ερώτημα, σωστά;
  • 6:43 - 6:47
    Για να απαντήσω αυτήν την ερώτηση,
    ήθελα να μαζέψω πληροφορίες.
  • 6:47 - 6:51
    Πήγα βαθιά στο τελευταίο υπόγειο
    του κτιρίου των New York Times,
  • 6:52 - 6:53
    στα αρχεία.
  • 6:53 - 6:56
    Το λέμε οστεοφυλάκιο.
    (Γέλια)
  • 6:56 - 6:59
    Ζήτησα βοήθεια από τον αρχειοφύλακά μας.
  • 6:59 - 7:04
    Μου έδειξε ένα βιβλίο που λέγεται
    Ευρετήριο Νεκρολογιών των New York Times.
  • 7:04 - 7:06
    Το δώσαμε στη Γενεαλογική Εταιρία
    της Νέας Υόρκης,
  • 7:06 - 7:08
    και μας το ψηφιοποίησαν.
  • 7:08 - 7:12
    Μετά, έγραψαν ένα πρόγραμμα
    που σκάναρε τους τίτλους άρθρων
  • 7:12 - 7:15
    για «κος», «κα», «δεσποινίς», «κύριος»,
    που διαφοροποιούν το γένος.
  • 7:16 - 7:20
    Αυτό που βρήκαμε είναι
    ότι από το 1851 μέχρι το 2017,
  • 7:20 - 7:24
    περίπου μόνο το 15-20%
    των νεκρολογιών μας ήταν για γυναίκες.
  • 7:26 - 7:28
    Κατόπιν, φτιάξαμε με έναν προγραμματιστή
  • 7:28 - 7:31
    κάτι που λέγεται «εργαλείο
    ανάλυσης της διαφορετικότητας».
  • 7:31 - 7:34
    Είναι πολύ ξερό όνομα,
    αλλά πάρα πολύ χρήσιμο.
  • 7:34 - 7:38
    Αναλύει το ποσοστό των νεκρολογιών
    ανά μήνα, ανά γυναίκα και άνδρα.
  • 7:39 - 7:43
    Αν αυτό δεν σας λέει κάτι,
    δείτε πώς το υπολόγιζα πριν.
  • 7:43 - 7:45
    (Γέλια)
  • 7:46 - 7:48
    Ζήτησα λοιπόν από τον προγραμματιστή
  • 7:48 - 7:50
    να προγραμματίσει μέχρι έναν στόχο το 30%.
  • 7:50 - 7:53
    Από τη χρονιά της κυκλοφορίας
    του «Overlooked» τον Μάρτιο 2018,
  • 7:53 - 7:55
    μέχρι τον Μάρτιο 2019,
  • 7:55 - 7:59
    ήλπιζα να φτάσουν το 30%
    οι νεκρολογίες για τις γυναίκες.
  • 7:59 - 8:02
    Ήταν ένας αριθμός που δεν είχαμε φτάσει
    εδώ και 168 χρόνια,
  • 8:02 - 8:05
    και μπορώ να πω με χαρά
    ότι καταφέραμε να φτάσουμε το 31%.
  • 8:05 - 8:09
    (Χειροκρότημα)
  • 8:09 - 8:11
    Είναι τέλειο, αλλά δεν είναι αρκετό.
  • 8:12 - 8:13
    Μετά ελπίζουμε να φτάσουμε στο 35%,
  • 8:13 - 8:16
    και μετά στο 40%, μέχρι την ισότητα.
  • 8:16 - 8:19
    Ελπίζω να συνεργαστώ
    μ' αυτόν τον προγραμματιστή ξανά
  • 8:19 - 8:22
    για ένα παρόμοιο εργαλείο μέτρησης
    νεκρολογιών έγχρωμων ανθρώπων.
  • 8:23 - 8:27
    Με το "Overlooked" ήθελα επίσης
    να συμπεριλάβω έγχρωμους άνδρες.
  • 8:27 - 8:29
    Τελικά κατάφερα να το κάνω
    με ένα ειδικό ένθετο,
  • 8:29 - 8:31
    για τον Μήνα της Μαύρης Ιστορίας,
  • 8:31 - 8:34
    όπου είπαμε τις ιστορίες
    δεκάδων μαύρων ανδρών και γυναικών.
  • 8:34 - 8:37
    Ξανά, ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία.
  • 8:37 - 8:39
    Αρκετοί από αυτούς τους ανθρώπους
    ήταν σκλάβοι,
  • 8:39 - 8:41
    ή ήταν μια γενιά
    που βγήκαν από τη σκλαβιά.
  • 8:41 - 8:44
    Πολλοί έπρεπε να φτιάξουν ιστορίες
    για το παρελθόν τους,
  • 8:44 - 8:46
    απλώς για να προχωρήσουν στη ζωή τους.
  • 8:46 - 8:48
    Υπήρχαν κάποια μοτίβα των αγώνων τους
  • 8:48 - 8:50
    που παρουσιάζονταν ξανά και ξανά.
  • 8:50 - 8:53
    Η Ελίζαμπεθ Τζένινγκς, για παράδειγμα,
    πάλεψε για το δικαίωμά της
  • 8:53 - 8:56
    να μπαίνει σε άμαξες
    μόνο για λευκούς στη Νέα Υόρκη,
  • 8:56 - 9:00
    εκατό χρόνια προτού η Ρόζα Παρκς
    κάνει ακριβώς το ίδιο με τα λεωφορεία.
  • 9:00 - 9:03
    Ήταν μια υπενθύμιση
    του πόσο μακριά έχουμε φτάσει,
  • 9:03 - 9:06
    και πόσα ακόμα πρέπει να κάνουμε.
  • 9:07 - 9:10
    Το "Overlooked" περιλαμβάνει
    κι άλλα άτομα του περιθωρίου.
  • 9:10 - 9:14
    Πρόσφατα, είχαμε τη νεκρολογία
    για τον προγραμματιστή Άλαν Τούρινγκ.
  • 9:14 - 9:18
    Αυτός ο πανέξυπνος άνθρωπος
    δεν έλαβε ποτέ νεκρολογία,
  • 9:18 - 9:19
    παρόλο που η δουλειά του,
  • 9:19 - 9:22
    στην αποκωδικοποίηση γερμανικών μηνυμάτων
    στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο,
  • 9:22 - 9:24
    βοήθησε στη λήξη του πολέμου.
  • 9:24 - 9:28
    Αντιθέτως, πέθανε ως εγκληματίας
    για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις,
  • 9:28 - 9:31
    και αναγκάστηκε
    να υποστεί χημικό ευνουχισμό.
  • 9:33 - 9:36
    Μεγάλα πράγματα, όπως αυτό το πρότζεκτ,
    δεν γίνονται εύκολα.
  • 9:36 - 9:38
    Υπήρχαν πολλές διαφωνίες και προστριβές,
  • 9:38 - 9:42
    καθώς δούλευα σκληρά για να πείσω
    ότι άξιζε να το αρχίσουμε.
  • 9:43 - 9:45
    Υπήρχαν στιγμές που αμφέβαλα πολύ
    για τον εαυτό μου.
  • 9:45 - 9:48
    Αναρωτιόμουν αν ήμουν τρελή
    ή ολομόναχη,
  • 9:48 - 9:49
    ή αν θα έπρεπε να τα παρατήσω.
  • 9:49 - 9:52
    Αφού είδα την αντίδραση για το πρότζεκτ,
  • 9:52 - 9:53
    ξέρω ότι δεν είμαι ολομόναχη.
  • 9:53 - 9:56
    Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι
    που νιώθουν όπως εγώ.
  • 9:57 - 10:00
    Βεβαίως συμφωνώ ότι λίγοι άνθρωποι
    σκέφτονται τις νεκρολογίες.
  • 10:00 - 10:04
    Αλλά όταν το κάνεις, καταλαβαίνεις
    ότι είναι τεκμήριο μιας ανθρώπινης ζωής.
  • 10:04 - 10:08
    Είναι η τελευταία ευκαιρία να μιλήσουμε
    για την συνεισφορά κάποιου στον κόσμο.
  • 10:09 - 10:13
    Είναι επίσης παράδειγμα
    του ποιους η κοινωνία θεωρεί σημαντικούς.
  • 10:13 - 10:15
    Σε εκατό χρόνια από τώρα,
  • 10:15 - 10:18
    κάποιος μπορεί να κοιτάξει στο παρελθόν
    για να δει πώς ήταν η εποχή μας.
  • 10:19 - 10:21
    Είμαι τυχερή, ως δημοσιογράφος,
  • 10:21 - 10:23
    που μπόρεσα να χρησιμοποιήσω
    αυτήν τη μορφή εξιστόρησης,
  • 10:23 - 10:26
    για να βοηθήσω στην αλλαγή
    αυτής της αφήγησης.
  • 10:26 - 10:28
    Μπόρεσα επίσης να κάνω
    ένα καθιερωμένο ίδρυμα
  • 10:28 - 10:31
    να αμφισβητήσει
    το ίδιο του το κατεστημένο.
  • 10:32 - 10:35
    Σιγά σιγά, ελπίζω να συνεχίσω
    να κάνω αυτήν τη δουλειά,
  • 10:36 - 10:38
    και να συνεχίσω να επανεστιάζω
    τον φακό της κοινωνίας,
  • 10:38 - 10:42
    έτσι ώστε κανείς άλλος να μην παραμεληθεί.
  • 10:42 - 10:43
    Ευχαριστώ.
  • 10:43 - 10:46
    (Χειροκρότημα)
Title:
Πώς τιμούμε ανθρώπους που παραμελήθηκαν από την ιστορία
Speaker:
Έιμι Παντνάνι
Description:

Από την ίδρυσή της το 1851, η «New York Times» έχει δημοσιεύσει χιλιάδες νεκρολογίες: για αρχηγούς κρατών, διάσημους, ακόμα και για τον εφευρέτη της μαριονέτας. Αλλά μόνο ένα μικρό ποσοστό τους καταγράφουν τις ζωές γυναικών και έγχρωμων ανθρώπων. Σ' αυτήν την εύστοχη ομιλία, η εκδότρια των «Times» Έιμι Παντνάνι μοιράζεται την ιστορία πίσω από το «Overlooked», το πρότζεκτ του οποίου ηγείται για την αναγνώριση ανθρώπων από την ιστορία, οι θάνατοι των οποίων αγνοήθηκαν, και για την επανεστίαση του φακού της κοινωνίας στο ποιος θεωρείται σημαντικός.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
11:00

Greek subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.