William Li: A mund ta mbysim urie kancerin duke ngrënë?

William Li prezanton një mënyrë të re të të menduarit mbi trajtimin e kancerit: angiogjenezën, shënjestrimin e enëve të gjakut të cilat ushqejnë tumorin. Hapi i pare thelbësor (dhe më i miri): Duke ngrënë ushqime kancer-luftuese të cilat e mundin kancerin në lojën e nisur nga ai vetë.

Mirëdita,

Një revolucion mjekësor është duke ndodhur përreth nesh,

dhe ky revolucion do të na ndihmoj t'i mposhtim

disa prej sëmundjeve më të frikshme të shoqërisë,

përfshirë kancerin.

Ky revolucion quhet angiogjeneza,

dhe bazohet në proceset të cilat trupi

ynë i përdorë për zhvillimin e enëve(të reja) të gjakut

Shtrohet pyetja-"perse duhet ne të interesohemi për enët e gjakut?"

Epo, trupi ynë në të vërtetë është i paketuar me to:

96.000 km enë të gjakut gjenden në një të rritur tipik.

Nga njëri skaj në tjetrin, do formohej një litar

që do t'i sillej Tokës dy herë.

Enët më të vogla të gjakut quhen kapilarë.

ne kemi 19 miliardë kapilarë në trupin tonë.

Dhe këto janë ENËT E JETËS, dhe

siç do të iu prezantoj,

ato mund të jenë edhe ENËT E VDEKJES.

Një karakteristikë e veçantë e enëve të gjakut

është se ato kanë aftësinë

të adaptohen në çfarëdo ambienti ku rriten.

Për shembull, në mëlçi formojnë kanale

për detoksifikimin e gjakut;

në mushkëri mbështjellin alveolet për shkëmbimin e gazrave;

në muskuj përdridhen ashtu që muskujt mund të kontrahohen

pa e ndërprerë qarkullimin e gjakut;

dhe në nerva shtrihen përgjatë si tela elektrik,

duke mbajtur nervat të gjallë.

Shumica e enëve të gjakut krijohen

gjersa jemi ende në mitër,

E kjo do të thotë se tek të rriturit,

enët e gjakut normalisht nuk rriten.

Përveç në disa rrethana speciale!

Te gratë, enët e gjakut rriten çdo muaj

për të ndërtuar shtresën e brendshme të mitrës;

gjatë shtatzënisë, ato formojnë placentën,

e cila lidh nënën me frytin.

Gjithashtu pas lëndimit, enët e gjakut

në fakt rriten nën koren e plagës

me qëllim të shërimit të plagës.

Dhe kjo është në fakt se si duket,

qindra enë të gjakut

të gjitha duke u rritur drejt qendrës së plagës

Pra, trupi ka aftësinë për të rregulluar

sasinë e enëve të gjakut që janë prezente në një moment kohor.

E kryen këtë përmes një sistemi elaborues

dhe elegant të kontrollës dhe baraspeshës,

stimuluesve dhe inhibuesve të angiogjenezës,

ashtu që, kur na duhet shpejt një sasi e enëve të gjakut,

trupi e realizon këtë duke liruar stimulatorët,

proteinat e quajtura faktorët angiogjenik

që veprojnë si fertilizues natyral

dhe stimulojnë enët e gjakut të lëshojnë degë.

Dhe kur këto enë tepricë nuk na duhen më,

trupi i krasit ato në nivel të normales

duke përdorur inhibitorët natyral të angiogjenezës.

Tash, ka situata kur fillojmë nën nivelin normal

dhe duhet të krijojmë enë të reja për të arritur në nivel normal--

për shembull, pas lëndimit--

dhe trupi mund ta bëj këtë gjithashtu,

por vetëm deri në nivelin normal,

te pika e caktuar.

Po ajo çka dimë tash, është se për një numër sëmundjesh,

ka defekte në sistem

ku trupi nuk mund ti krasit enët e gjakut tepricë

ose nuk mund të krijoj të reja

në vendin e duhur, në kohën e duhur.

Dhe në këso situata, angiogjeneza

është jashtë balancit.

Dhe kur angiogjeneza është jashtë balancit,

një miriadë e sëmundjeve rezultojnë.

Për shembull, angiogjeneza e pamjaftueshme--

pra nuk ka enë gjaku mjaftueshëm--

shpie tek plagët të cilat nuk shërohen, ataqet në zemër,

këmbët pa qarkullim, vdekja nga sulmi në tru,

dëmtimet nervore.

Kurse në anën tjetër, edhe angiogjeneza e tepërt--

shumë enë gjaku--nxit sëmundje,

dhe këtë e shohim te kanceri, verbërimi,

artriti, obeziteti,

sëmundja e Alz'heimer.

Në total, janë mbi 70 sëmundje të rënda

që prekin më shumë se një miliardë njerëz në botë

të cilat sipërfaqësisht duken të jenë të ndryshme nga njëra-tjetra,

por që në fakt ndajnë

angiogjenezën anormale

si emërues të përbashkët

Dhe ky përfundim na mundëson neve

të rikonceptojmë

mënyrën se si iu qasemi këtyre sëmundjeve

duke kontrolluar angiogjenezën.

Tash do të fokusohem tek kanceri

sepse angiogjeneza është hallkë e kancerit,

çdo tipi të kancerit

Pra ja ku jemi.

Ky është një tumor: masë ogurzezë, e errët, ngjyrë gri,

duke u rritur brenda trurit.

Dhe nën mikroskop, mund të shihni

me qindra të këtyre enëve të gjakut të ngjyrosura ngjyrë kafe,

kapilarë që janë duke i ushqyer qelizat kanceroze,

duke iu dërguar oksigjen dhe ushqim.

Mirëpo, kancerët nuk fillojnë kështu.

Dhe, në fakt kancerët nuk fillojnë

me furnizim me gjak.

Ata fillojnë si një fole qelizash të vogla mikroskopike

të cilat mund të rriten vetëm deri

gjysmë milimetri kub në madhësi;

kjo është sa maja e lapsit.

Pastaj ato nuk mund të rriten më shumë ngase nuk kanë furnizim me gjak,

ashtuqë nuk kanë oksigjen dhe ushqim të mjaftueshëm.

Në fakt, me gjasë ne formojmë këso

kancere mikroskopike në trupin tonë gjatë gjithë kohës.

Studimet e autopsisë së njerëzve që kanë vdekur në aksidentet automobilistike

kanë treguar se 40% e femrave

në mes moshës 40 dhe 50 vjeçare

në fakt kanë kancere mikroskopike

në gjinjtë e tyre,

rreth 50% e meshkujve në të 50-tat dhe 60-tat

kanë kancere mikroskopike të prostatës

dhe virtualisht krejt ne,

në kohën kur të arrijmë të 70-tat,

do të kemi kancere mikroskopike duke u rritur në gjëndrën tiroide.

Mirëpo, pa furnizim me gjak,

shumica e këtyre kancereve

asnjëherë nuk do të bëhen të rrezikshëm.

Dr. Judah Folkman, e cila ishte mentorja ime

dhe e cila ishte pioniere në fushën e angiogjenezës

njëherë e pat quajtur këtë "kancer pa sëmundje".

Andaj, aftësia e trupit për të balancuar angiogjenezën,

kur funksionon në rregull

pengon enët e gjakut për të ushqyer kancerët.

Dhe ky duket të jetë

një prej mekanizmave mbrojtës më të rëndësishëm

kundër kancerit.

Në fakt, nëse ju bllokoni angiogjenezën

dhe pengoni enët e gjakut për mos të arritur asnjëherë tek qelizat kanceroze,

tumoret thjeshtë nuk mund të rriten.

Mirëpo, njëherë kur angiogjeneza të ndodh,

kancerët mund të rriten eksponencialisht.

Dhe kjo është në fakt mënyra se si

një kancer kalon prej një kanceri të padëmshëm

në një vdekjeprurës

Qelizat kanceroze pësojnë mutacione

dhe fitojnë aftësinë e lirimit të shumë

nga këta faktorët angiogjenik, fertilizuesve natyral,

të cilët e zhvendosin balancin në favor të enëve të reja të gjakut

duke pushtuar kancerin

Dhe njëherë kur këto enë ta kenë pushtuar kancerin,

kanceri mund të rritet, të pushtoj indet fqinje.

Dhe të njëjtat enë të cilat e ushqejnë tumorin

iu mundësojnë qelizave kanceroze të kalojnë në qarkullimin e gjakut

dhe metastazojnë.

Dhe fatkeqësisht, kjo fazë e vonshme e kancerit

është ajo që me gjasë

më së shpeshti diagnostifikohet,

kur angiogjeneza veç është aktivizuar

dhe qelizat kanceroze janë duke u shumuar si të çmendura.

Andaj, nëse angiogjeneza

paraqet kufirin në mes

një kanceri të padëmshëm dhe atij të dëmshëm,

atëherë, një pjesë e madhe e revolucionit të angiogjenezës

është qasja e re në trajtimin e kancerit

duke ndërprerë furnizimin me gjak.

E quajmë këtë terapia antiangiogjenike,

dhe është në tërësi e ndryshme nga hemoterapia

sepse në mënyrë selektive ka në shënjestër

enët e gjakut të cilat ushqejnë kancerët.

Dhe ne mund ta bëjmë këtë ngase,

enët tumorale të gjakut nuk janë të ngjashme me enët

e shëndosha, normale që i shohim gjetiu në organizëm:

Ato janë anormale:

të ndërtuara shumë dobët:

dhe për shkak të kësaj, janë jashtëzakonisht

të ndjeshme ndaj trajtimeve që i shënjestrojnë ato.

Në fakt, kur pacientëve me kancer

iu japim terapi antiangiogjenike--

këtu p.sh., një ilaç eksperimental për gliomën,

i cili është një tip i tumorit të trurit--

mund të shihni se ndodhin ndryshime dramatike

kur tumori është i deprivuar nga ushqimi.

Këtu është një grua me kancer të gjirit

e trajtuar me barin antiangiogjenik të quajtur Avastin,

i aprovuar nga FDA-ja.

Siç mund të shihni, haloja e qarkullimit të gjakut

zhduket pas trajtimit.

Pra, ju kam prezantuar

dy raste të ndryshme të kancerit,

të cilat kanë reaguar ndaj terapisë antiangiogjenike.

Para disa vitesh, pyeta vetën:

"A mund ta ngrisim këtë një hap më tutje

dhe trajtojmë edhe kancerët tjerë,

qoftë edhe tek speciet tjera?"

Epo, ja ku është një qen bokser 9-vjeçar i quajtur Majlo

i cili kishte një tumor shumë agresiv

në krahun e tij, i quajtur neruofibroma malinje.

Ky kancer përfshiu mushkëritë e tij.

Veterinari i tij i dha tre muaj jetë.

Andaj ne e trajtuam me një koktej të barërave antiangiogjenike

të cilat mund të kombinoheshin në ushqimin e tij,

e gjithashtu edhe si kremë antiangiogjenike

e cila mund të përdorej në sipërfaqe të tumorit.

Dhe brenda disa javëve të trajtimit,

ne arritëm të ngadalësojmë rritjen e kancerit

ashtuqë përfundimisht ne zgjatëm mbijetesën e tij

6 herë më shumë sesa kishte parashikuar veterinari i tij,

dhe me një kualitet shumë të mirë të jetës.

Rrjedhimisht, ne trajtuam mbi 600 qenë.

Shkalla e reagimit dhe përmirësimit të mbijetesës

është përafërsisht 60%

që ishin në proces të eutanazisë (vrasje nga mëshira).

Andaj, më lejoni të iu tregoj disa

shembuj edhe më interesant.

Ky është një delfin 20-vjeçar që jeton në Florida,

dhe ajo kishte këto lezione në gojën e saj,

të cilat gjatë një periudhe 3-vjeçare,

u zhvilluan në qeliza kanceroze skuamoze invazive.

Dhe ne e trajtuam me pastë antiangiogjenike.

Pastën e aplikonim në sipërfaqe të kancerit,

tri herë në javë.

Dhe gjatë periudhës prej disa muajsh,

kanceri u zhduk plotësisht,

dhe biopsitë rezultuan negative(normale).

Ja ku kemi një kancer duke u rritur në buzën e

kalit Wuarter me emrin Guinis.

Është një kancer jashtëzakonisht vdekjeprurës që quhet angiosarkoma.

Ky kancer tashmë ishte është shpërndarë në nyjet limfatike të tija,

ashtuqë ne përdorëm kremë lëkurore antiangiogjenike për buzën,

dhe koktej oral, për ta trajtuar nga brenda

sikurse nga jashtë.

Dhe gjatë një periudhe prej 6 muajsh,

ai përjetoi një shërim të plotë.

Dhe ja ku është 6 vite më vonë,

Guinissi, me pronaren e tij të lumtur.

(duartrokitje)

Tash, është e qartë se terapia antiangiogjenike

mund të përdoret për një brez të gjerë të kancereve.

Dhe në fakt, tretmanet e para pioniere

si për njerëzit ashtu edhe për qentë,

veç janë në dispozicion.

Janë 12 barëra të ndryshme, për 11 kancere të ndryshme.

Por pyetja e vërtetë është:

Sa funksionojnë mirë këto barëra në praktikë?

Dhe ja ku i kemi të dhënat e mbijetesës së pacientëve

nga 8 tipe të ndryshme kanceresh.

Shtylla tregojnë kohën e mbijetesës

marrë nga periudha kur ishte

vetëm hemoterapia, ose operacioni,

ose radioterapia në dispozicion.

Por duke filluar nga 2004,

kur terapitë antiangiogjenike për herë të parë u vunë në dispozicion,

pra, mund të shihni se kemi

70 deri 100%

përmirësim në mbijetesën e pacientëve me

kancer të veshkave, mielomë multiple,

kancer kolorektal, dhe tumorët stromal gastrointestinal.

Kjo është magjepse.

Por, për llojet tjera të tumoreve dhe kancereve,

përmirësimet kanë qenë modeste.

Kështuqë, fillova ta pyes vetën:

"Pse nuk kemi mundur të bëjmë diçka më mirë?"

Dhe përgjigjja, për mua ishte e qartë:

ne po trajtojmë kancerët tepër vonë,

kur kanceri veçmë lëshuar rrënjë,

dhe shpesh, veçmë është shpërndarë ose ka metastazuar.

Si mjek e di që kur sëmundja

ka progreduar në një fazë të avancuar,

shërimi mund të jetë

i vështirë, në mos i pamundshëm.

Kështuqë, iu ktheva biologjisë

së angiogjenezës

dhe fillova të mendoj:

A mund të jetë përgjigjja ndaj kancerit

duke parandaluar angiogjenezën,

duke e mundur kancerin në lojën e tij ashtuqë kanceri

asnjëherë të mos mund të bëhet i rrezikshëm?

Kjo do i ndihmonte njerëzit e shëndoshë,

sikurse edhe njerëzit të cilët e kanë mundur kancerin

një apo dy herë

e që duan ta pengojnë rikthimin e tij.

Kështuqë, për të gjetur një rrugë për parandalimin e angiogjenezës tumorale

Iu ktheva shkaktarëve të kancerit.

Dhe ajo që më intrigoi më së shumti,

ishte kur pashë se dieta

ishte përgjegjëse për 30-35%

të kancereve të shkaktuar nga faktorët ambiental.

Tani, mendimi racional do ishte të mendojmë

se çka mund të largojmë nga dieta, çka të përjashtojmë.

Por unë mora një qasje komplet të kundërt.

dhe fillova të pyes: Çka mund t'i shtojmë dietës

që është antiangiogjenik natyral,

e që do përforconte sistemin tonë mbrojtës

dhe ti mundim ato enë të gjakut të cilat ushqejnë kancerin?

Me fjalë tjera, a mund ta mbysim urie kancerin.

Dhe, përgjigjja është po,

dhe do të iu tregoj se si.

Kërkimi ynë për këtë na ka dërguar

në treg, në fermë dhe në dollapin e erëzave,

ngase ajo çka zbuluam ishte se

nëna natyrë ka stolisur një numër të madh

të ushqimeve, lëngjeve dhe barishteve

me inhibitorët natyral

të angiogjenezës.

Ja ku është një test të cilin e kemi zhvilluar.

Në qendër është unaza prej së cilës miliona enë gjaku

janë duke u rritur në mënyrë rrezore.

Dhe mund të përdorim këtë sistem

për testimin e faktorëve dietal në koncentrime

të njëjta sikurse merren gjatë ushqimit.

Dhe me lejoni të ju paraqes se çka ndodh kur vendosim

ekstraktin e rrushit të kuq.

Substanca aktive që është reveratroli,

gjendet poashtu në verën e kuqe.

Kjo inhibon angiogjenezën jonormale

me 60%.

Ja çka ndodh kur i shtojmë ekstraktin e dredhëzave;

në mënyrë të fuqishme inhibon angiogjenezën

Dhe ekstrakti i sojës.

Dhe ja ku është lista e zgjeruar e

ushqimeve dhe lëngjeve antiangiogjenike

për të cilat jemi të interesuar t'i studiojmë.

Për secilin lloj të ushqimit,

ne besojmë se forca e veprimit është e ndryshme

brenda shtameve dhe varieteteve të ndryshme.

Dhe ne duam ta masim këtë, sepse

p.sh., derisa jeni duke ngrënë dredhëza

ose duke pirë çaj,

pse të mos zgjedhim atë që është më i forti

në parandalimin e kancerit.

Ja ku janë 4 lloje të çajit të cilat kemi testuar.

Të gjithë janë të zakonshëm

Çaj kinez Jaseminë, Senka Japoneze

Earl Grey(çaj i zi) dhe një përzierje e veçantë të cilën e kemi përgatitur.

Dhe mund të shihni qartë

se çajrat variojnë në forcën e veprimit

nga më pak të forta deri te më të forta.

Por çka ishte edhe më interesante

ishte kur ne përzienim dy çajra

me nivel veprimi më të dobët,

kombinimi, mikstura

ishte më e fortë se sa secili çaj vetëm.

Kjo do të thotë se kemi një sinergji mes ushqimeve.

Ja edhe disa të dhëna nga testimet tona.

Tani, në laborator mund të simulojmë angiogjenezën tumorale

e paraqitur këtu me shtyllën e zezë.

Dhe duke përdorur këtë sistem, ne mund të masim potencën e barërave antikanceroze

Sa më e shkurtë shtylla,

më pak angiogjenezë, çka është e mirë.

Dhe ja ku janë disa barëra të zakonshme të cilat

kanë qenë të asocuara me zvogëlimin e rrezikut

të kancerit tek njerëzit.

Statinat, barërat anti-inflamatore josteroide

dhe disa tjera,

inhibojnë angiogjenezën, gjithashtu.

Dhe ja ku janë faktorët dietal

duke u përballur kokë me kokë kundër këtyre barërave.

Mund të shihni, ata qartë mund të mbijetojnë

dhe në disa raste, ata janë më potente

se barërat aktuale.

Soja, majdanozi, hudhra,

rrushi, dredhëzat

Mund të shkoj në shtëpi dhe ziej një racion të shijshëm

duke përdorur këta përbërës.

Pra, imagjinoni nëse ne do kishim mundur të krijojmë

sistemin e parë botëror të klasifikimit

në të cilin ne do mund ti klasifikonim ushqimet

në bazë të tipareve të tyre antiangiogjenike,

kancer-parandaluese.

Dhe kjo është çka jemi duke bërë tani.

Tani, unë ju paraqita një grumbull të dhënash laboratorike,

dhe pyetja e vërtetë është:

Cilat janë faktet se njerëzit

duke ngrënë ushqime të caktuara mund të reduktojnë

angiogjenezën kanceroze?

Epo, shembulli më i mirë që di

është studimi i 79.000 meshkujve

të përcjellur për 20 vjet radhazi,

në të cilën ishte gjetur se meshkujt që konsumonin

domate të ziera 2 deri 3 here në javë

kishin deri 50% reduktim

të rrezikut për të zhvilluar kancer të prostatës.

Tani, ne e dimë se domatet janë burim i mirë i likopenit,

dhe likopeni është antiangiogjenik.

Por çka është edhe më interesante nga ky studim,

është se njerëzit të cilët zhvilluan kancer të prostatës,

ata të cilët kish konsumuar më shumë salcë domatesh

në fakt kishin më pak enë gjaku që

ushqenin kancerin e tyre.

Andaj ky studim human, është një shembull kyç

se si substancat antiangiogjenike

të pranishme në ushqim dhe konsumuar në nivele praktike

mund të kenë ndikim në kancer.

Dhe ne, tani jemi duke studiuar

rolin e dietës së shëndetshme

me Dean Ornish në Universitetin e Kalifornisë dhe Universitetin e Tufts-it

në rolin e kësaj diete të shëndetshme në markerët e angiogjenezës

të cilët mund t'i gjejmë në gjak.

Tani, është e qartë se ajo çka kam ndarë me juve ka implikime afatgjata

bile edhe përtej hulumtimeve të kancerit.

Ngase nëse kemi të drejtë, kjo mund të ndikoj edukimin e konsumatorëve,

shërbimet e ushqimit, shëndetin publik,

madje edhe industrinë e sigurimeve.

Dhe në fakt, disa kompani sigurimesh

tashmë kanë filluar të mendojnë në këtë drejtim.

Shikoni këtë reklamë nga Blue Cross Blue Shield nga Minesota.

Dhe për shumë njerëz nga rreth e përqark botës,

parandalimi dietal i kancerit

mund të jetë e vetmja zgjidhje praktike

ngase jo secili mund të ketë komoditetin për trajtimet e shtrenjta antikanceroze në stadet e fundit,

por, secili mund të përfitoj nga

një dietë e shëndetshme bazuar në të mbjellurat lokale,

të qëndrueshme, antiangiogjenike.

Tani, në fund,

ju fola për ushqimin,

dhe ju fola për kancerin,

dhe është vetëm edhe një sëmundje për të cilën do ju flas,

dhe ky është obeziteti.

Ngase, del se

indi adipoz, dhjami,

është shumë i varur nga angiogjeneza.

Dhe sikurse tumori, edhe dhjami rritet kur enët e gjakut rriten.

Dhe pyetja është: A mund ta zvogëlojmë dhjamin

duke ia ndërprerë furnizimin me gjak?

Lakorja e sipërme tregon peshën trupore

të miut gjenetikisht obez.

i cili han pandërprerë

derisa të trashet sikurse ky top tenisi prej gëzofi.

Dhe lakorja në fund tregon peshën e miut normal.

Nëse marrim miun obez dhe i japim

inhibitorë të angiogjenezës, ai humb peshë.

Ndalojmë trajtimin, miu e kthen peshën prapë.

Prapë fillojmë me trajtimin, miu humb peshë prapë.

Ndalojmë trajtimin, miu fiton peshë prapë.

Dhe në fakt ju mund të ngrisni dhe uleni peshën,

thjeshtë duke inhibuar angiogjenezën.

Andaj, kjo qasje të cilën jemi duke e ndërmarrë për parandalimin e kancerit

mund të gjej aplikim edhe

për obezitetin.

Gjeja vërtet interesante në lidhje me këtë

është se nuk mund ti bëjmë këta minj obez

të humbin peshë më shumë

sesa pesha normale që do të duhej të ishte.

Me fjalë tjera, nuk mund të krijojmë minjtë supermodele.

(qeshje)

Dhe kjo tregon për rolin e angiogjenezës

në rregullimin e kufijve të shëndoshë biologjik.

Albert Szent-Gyorgi njëherë pat thënë,

"Zbulimi konsiston në të pamurit e asaj që secili e ka parë,

e të mendosh atë që askush nuk e ka menduar."

Shpresoj të ju kam bindur

se për sëmundjet si kanceri, obeziteti dhe gjendjet tjera

si potencial i fuqishëm mund të jetë

luftimi i emëruesit të përbashkët të tyre:
angiogjenezës.

Dhe kjo është ajo çka mendoj se bota ka nevojë tani.
Ju faleminderit.

(duartrokitje)

June Cohen: Kam një pyetje të shkurtë për ju. Pra, këto barëra nuk janë në thelb

aktualisht tretmanet kryesore antikanceroze.

Për secilin që ka kancer,

çka do të rekomandonit?

A rekomandoni të iu nënshtrohen këtyre tretmaneve tani, për shumicën e pacientëve me kancer?

William Li: Shikoni, kemi tretmane antiangiogjenike

të cilat janë të aprovuara nga FDA-ja,

dhe nëse ju jeni pacient me kancer,

punoni apo përfaqësoni dikë të tillë,

ju duhet të pyesni për ketë tretmane.

Dhe ka shumë hulumtime klinike në zhvillim.

Fondacioni i Angiogjenezës është duke i përcjellur mbi 300 kompani,

dhe janë mbi 100 barëra

në rrugë e sipër.

Andaj, konsideroni ato të cilat janë të miratuara,

kërkoni hulumtimet klinike,

mirëpo, mes asaj se çka mund të bëj mjeku për juve,

ne duhet të mendojmë se çka mund të bëjmë për vetën tonë.

Dhe kjo është një nga tema për të cilën po flas,

nëse ne arrijmë të fuqizojmë veten tonë për të bërë

gjërat të cilat mjekët nuk mund t'i bëjnë për ne,

e që në fakt është përdorimi i dijes dhe ndërmarrja e veprimeve.

Dhe nëse Nëna Natyrë na ka dhënë disa të dhëna

ne mendojmë se mund të kemi një të ardhme të re

në vlerësimin se si ushqehemi.

Dhe ajo çka hamë në fakt është hemoterapia jonë tri herë në ditë.

JC: Mirë. Dhe në linjë me këtë,

për njerëzit të cilët mund të kenë faktorë rreziku për kancer,

do iu rekomandonit ndjekjen e tretmaneve si formë parandaluese

ose thjeshtë duke ndjekur dietën e duhur

me shumë salcë domatesh?

WL: Epo, ju e dini se ekzistojnë dëshmi të bollshme epidemiologjike.

Dhe unë mendoj se në epokën informative

nuk merr kohë për të arritur në një burim të besueshëm

si PubMed, Libraria Kombëtare e Mjekësisë,

dhe të kërkosh studimet epidemiologjike

për zvogëlimin e rrezikut nga kanceri

bazuar në dietë dhe në barërat e zakonshme.

Dhe kjo është diçka që secili mund të ketë qasje dhe shikoj.

JC: Në rregull. Mirë, ju faleminderit shumë.

(duartrokitje)