The Metamorphosis Audiobook by Franz Kafka

Classic Literature VideoBook with synchronized text, interactive transcript, and closed captions in multiple languages. Audio courtesy of Librivox. Read by David Barnes.

The Metamorphosis free audiobook at Librivox: http://librivox.org/the-metamorphosis-by-franz-kafka/

The Metamorphosis free eBook at Project Gutenberg: http://www.gutenberg.org/ebooks/5200

The Metamorphosis at Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Metamorphosis

View a list of all our videobooks: http://www.ccprose.com/booklist

Hoofstuk I

Een oggend, Gregor Samsa angstig drome wakker word, het hy ontdek het dat daar in

bed was hy verander in 'n monsteragtige ongedierte fout.

Hy lê op sy wapens hard terug en sien, as hy 'n bietjie lig sy kop, sy bruin,

boog maag in 'n strak boog-agtige afdelings verdeel.

Vanaf hierdie hoogte die kombers, net omtrent gereed om heeltemal af te skuif, kon skaars

in plek bly.

Sy talle bene, erbarmelijk dun in vergelyking met die res van sy

omtrek, flikker hulpeloos voor sy oë.

"Wat is met my gebeur het," het hy gedink.

Dit was nie 'n droom nie. Sy kamer, 'n behoorlike plek vir' n mens,

net 'n bietjie te klein is, lê rustig tussen die vier bekende mure.

Bo die tafel, waarop 'n uitgepak versameling van die monster lap goedere was versprei

out - Samsa was 'n reisende verkoopsman - hang die prentjie wat hy gesny het uit' n

tydskrif vir 'n kort rukkie gelede in' n pragtige vergulde raam.

Dit was 'n prentjie van' n vrou met 'n bont hoed en' n bont boa.

Sy sit regop, oplig in die rigting van die kyker 'n soliede bont sufkop

in haar hele voorarm verdwyn het.

Gregor se blik draai na die venster.

Die triestige weer - die reën druppels was hoorbaar af val op die metaal venster

lysie - het hom nogal melancholie.

"Hoekom kan ek nie slaap vir 'n kort rukkie langer hou en vergeet van al hierdie

dwaasheid, "het hy gedink.

Maar dit was heeltemal onprakties, want hy was gewoond aan die slaap op sy regtersy en

in sy huidige toestand kon hy nie kry homself in hierdie posisie.

Maak nie saak hoe hard hy homself op sy regterkant, het hy altyd weer gerol op

sy rug.

Hy moet probeer het om 'n honderd keer, sy oë te sluit, sodat hy wil nie hê dat

die wriemelende bene te sien, en het eers wanneer hy begin om 'n lig, dowwe pyn in om te voel

sy kant wat hy nog nooit vantevore gevoel.

"O God," het hy gedink, "wat 'n veeleisende werk wat ek gekies het!

Dag in, dag uit, op die pad.

Die spanning van die verkoop van veel groter is as die werk wat by die hoofkantoor, en

Behalwe dat ek het om te gaan met die probleme van reis, die bekommernisse

oor treinverbindingen, onreëlmatige slegte

kos, tydelike en voortdurend veranderende menslike verhoudings, wat nooit kom uit

die hart. Te hel met hulle almal! "

Hy voel 'n effense jeuk op die top van sy buik.

Hy het stadig stoot homself op sy rug nader aan die bed post sodat hy kon lig sy

kop makliker, het gevind dat die jeukerige deel, wat geheel en al bedek met klein wit

plekke - hy het nie geweet wat om te maak van hulle en wou die plek met 'n been te voel.

Maar hy het dit onmiddellik teruggetrek, vir die kontak het gevoel soos 'n koue stort die hele

hom.

Hy skuif weer terug in sy vorige posisie.

"Hierdie vroeg opstaan," het hy gedink, "maak 'n mens nogal idioot.

'N Man moet sy slaap.

Ander reis verkoopsmanne leef soos harem vroue.

Byvoorbeeld, wanneer ek terug kom na die herberg in die loop van die oggend is, skryf

die nodige bestellings, is hierdie kollegas word net sit vir ontbyt.

As ek dit met my baas te probeer, het ek gegooi word op die plek.

Tog, wie weet of dit dalk nie regtig goed vir my?

As ek het nie terug te hou ter wille van my ouers se nie, sou ek ophou eeue gelede.

Ek sou gegaan het aan die baas en vertel hom net wat ek dink van die onderkant van my

hart.

Hy sou reg van sy lessenaar af geval het! Hoe vreemd dit is om regop te sit op daardie lessenaar en

praat af na die werknemer van die pad tot daar.

Die baas het die verhoor van die moeilikheid, sodat die werknemer te stap om baie naby aan hom.

In elk geval, ek het nie heeltemal moed opgegee dat hoop nog.

Sodra ek het die geld wat saam my ouers se skuld aan hom af te betaal - wat moet hou

nog 'n vyf of ses jaar - I'll doen dit vir seker.

Dan sal ek die groot deurbraak maak.

In elk geval, nou het ek moet opstaan. My trein vertrek om 05:00. "

Hy kyk na die wekker tikt deur die laaikas.

"Goeie God!" Het hy gedink.

Dit was 06:30, en die hande is stil-stil aan die gang.

Dit was verby die half uur, al byna kwart voor.

Kan die alarm het misluk om te lui?

Een van die bed gesien het dat dit goed is vir 04:00.

Sekerlik het dit gelui. Ja, maar was dit moontlik deur aan die slaap

dat die geluid wat die meubels skud?

Nou, dit is waar hy nie geslaap het stil-stil, maar blykbaar het hy al die dieper geslaap.

Tog, wat moet hy nou doen? Die volgende trein links by 07:00.

Om vis te vang dat 'n mens, sou hy in' n dolle gejaag om te gaan.

Die monster versameling is nie verpak nie, en hy het regtig nie voel veral

vars en aktief.

En selfs al het hy die trein gevang, was nie daar vermy 'n blow-up met die baas,

omdat die firma se saak voorgedra seun sou gewag het vir die 5:00 trein en

berig die nuus van sy afwesigheid lank gelede.

Hy was die baas se lieveling, sonder ruggraat of intelligensie.

Wel, wat as hy siek?

Maar dit sou wees uiters verleentheid en verdagte, want gedurende sy vyf

jaar diens Gregor het nie eers een keer siek was.

Die baas sou seker met die dokter kom van die zorgverzekeraar

en sou verwyt sy ouers vir hul lui seun en kortgeknip alle besware met

die versekering dokter se kommentaar, vir hom

Almal was heeltemal gesond nie, maar regtig lui oor die werk.

En bowendien, die dokter in hierdie geval sou heeltemal verkeerd wees?

Afgesien van 'n werklik' n oormatige slaperigheid na die lang slaap, Gregor in werklikheid voel

baie goed en het selfs 'n baie sterk aptyt.

Soos hy gedink het dit alles oor in die grootste haas, sonder om in staat te maak

die besluit om uit te klim van die bed - die wekker is wat aandui presies kwartaal te

sewe - daar was 'n versigtige klop aan die deur deur die hoof van die bed.

"Gregor," roep 'n stem - dit was sy ma - "dis 06:45!.

Wil jy nie om op jou pad te wees nie? "

Die sagte stem! Gregor het geskrik toe hy hoor sy stem

beantwoord.

Dit was duidelik en onmiskenbaar sy vroeëre stem, maar dit is deurmekaar, asof

van onder, 'n onkeerbaar pynlike piepende, wat het die woorde positief

duidelike in die eerste oomblik en

hulle in die weerkaatsing verwring, sodat 'n mens nie geweet het nie as' n mens gehoor het

korrek.

Gregor wou in detail te beantwoord en alles te verduidelik, maar in hierdie

omstandighede wat hy beperk homself te sê, "Ja, ja, dankie dat jy moeder.

Ek kry dadelik. "

As gevolg van die hout deur die verandering in Gregor se stem was nie regtig merkbare

buite, sodat sy ma bedaar met hierdie verklaring en skuifel af.

Maar as 'n gevolg van die kort gesprek, die ander familielede

bewus geword het dat Gregor onverwags nog by die huis was, en al het sy pa was

klop aan die een kant deur, swak, maar met sy vuis.

"Gregor, Gregor," het hy uitgeroep, "wat gaan aan?"

En na 'n kort rukkie, hy het by hom op in' n dieper stem weer: "Gregor!"

Gregor "Aan die ander kant deur! Egter, sy suster

klop liggies.

"Gregor? Is jy al reg?

Het jy iets nodig? "Gregor gerig antwoorde in beide rigtings,

"Ek sal gereed wees om dadelik."

Hy het 'n poging om met die mees versigtig artikulasie en deur die invoeging van pouses lank

tussen die individuele woorde alles merkwaardige uit sy stem te verwyder.

Sy pa draai terug na sy ontbyt.

Maar, die suster gefluister, "Gregor, maak die deur oop - ek smeek jou."

Gregor het geen voorneme van die opening van die deur, maar geluk gewens met hom op sy

voorsorgmaatreël, verkry vanaf die reis, te sluit al die deure oop gedurende die nag, selfs by

huis.

Eers wou hy om op te staan rustig en ongestoord, aan te trek, veral

ontbyt, en dan slegs verdere optrede oorweeg, want - het hy opgemerk dit duidelik - by

dink dinge oor in die bed sou hy nie 'n redelike gevolgtrekking bereik.

Hy onthou dat hy dikwels reeds 'n ligte pyn of' n ander gevoel in die bed, miskien

die gevolg van 'n ongemaklike posisie lê, wat later geblyk het om suiwer

denkbeeldige toe hy opgestaan, en hy was

gretig om te sien hoe sy huidige fantasieë geleidelik sou verkwis.

Dat die verandering in sy stem was niks anders as die begin van 'n werklike verkil,' n

beroep siekte van kommersiële reisigers, wat hy het nie die

geringste twyfel.

Dit was baie maklik om die kombers ter syde te gooi.

Hy moes net self 'n bietjie op te stoot, en dit het geval op sigself.

Maar om voort te gaan was moeilik, veral omdat hy so besonder groot is.

Hy het arms en hande nodig om homself regop te stoot.

In plaas van hierdie, maar hy het net baie klein ledemate wat aanhoudend beweeg

met baie verskillende bewegings en wat, benewens, het hy nie in staat was om te beheer.

As hy wou een van hulle te buig, dan was dit die eerste om homself uit te brei, en indien hy

uiteindelik daarin geslaag om te doen wat hy wou hê met hierdie ledemaat in die tussentyd van al die ander,

asof Vrygelaat, beweeg in 'n te pynlike roering.

"Maar ek is nie uselessly moet in die bed bly," sê Gregor by homself.

Aan die begin wou hy met die onderste deel van sy liggaam uit die bed te kry, maar dit laer

deel - wat, by the way, hy het nog nie gekyk en wat hy kon ook nie

prentjie duidelik - bewys dat dit te moeilik om te beweeg.

Die poging het so stadig.

Wanneer, amper rasend geword het, het hy uiteindelik gegooi homself vorentoe met al sy

krag en sonder om te dink, het hy gekies het om sy rigting verkeerd en hy slaan die laer

bedstyl hard.

Die gewelddadige pyn wat hy voel aan hom geopenbaar dat die onderste deel van sy liggaam is by die

oomblik waarskynlik die mees sensitiewe.

Dus, het hy probeer om sy bolyf uit die bed om eers te kry en draai sy kop versigtig

die rigting van die rand van die bed.

Hy het dit reggekry om dit te maklik doen, en ten spyte van sy breedte en gewig is sy liggaamsmassa by

Laaste stadig gevolg die draai van sy kop.

Maar as hy uiteindelik sy kop lig buite die bed in die ope lug, het hy angstig

om vorentoe te beweeg verder op hierdie manier, want as hy hom

uiteindelik deur hierdie proses te val, is dit

'n wonderwerk sou neem om sy kop te verhoed om beseer.

En ten alle koste moet hy nie sy bewussyn verloor nou.

Hy verkies om te bly in die bed.

Maar, nadat 'n soortgelyke poging, terwyl hy lê daar weer, sug as voorheen, en

weer sien sy klein ledemate mekaar veg, As daar iets erger as vroeër.

en het nie 'n kans van die instelling van stil

en orde op hierdie arbitrêre beweging, het hy vir homself gesê dat hy nie kon

moontlik te bly in die bed en dat dit dalk die mees redelike ding wees om te offer

alles as was daar selfs die geringste

hoop om homself uit die bed in die proses.

Op dieselfde oomblik, egter, het hy nie vergeet om homself te herinner van tyd tot tyd

van die feit dat 'n kalm en inderdaad die calmest - refleksie dalk beter wees as die mees

verwar besluite.

Op sulke oomblikke, het hy sy blik so presies soos wat hy kon na die venster gerig,

maar ongelukkig was daar 'n bietjie vol vertroue moed te wees het uit' n blik op

die oggend mis, wat selfs die ander kant van die smal straat versteek.

"Dit is al 07:00," het hy vertel homself aan die jongste opvallend van die alarm

horlosie, "alreeds 07:00 en nog steeds so 'n mis."

En vir 'n klein rukkie langer lê hy rustig met swak asemhaling asof miskien

wag vir normale en natuurlike toestande weer te voorskyn kom uit die volledige stilte.

Maar dan het hy vir homself gesê, "Voordat dit 'n 07:15, tref alles wat

gebeur dat ek heeltemal moet word uit die bed.

Buitendien, teen daardie tyd sal iemand uit die kantoor kom om navraag te doen oor my nie, want

die kantoor voor 07:00 sal oopmaak. "

En hy het 'n poging om sy hele liggaam lengte te rock uit die bed met' n

uniforme beweging.

As hy hom laat val uit die bed op hierdie manier, sy kop, wat in die loop van

die val hy van plan is om skerp te verhef, sou waarskynlik ongedeerd bly.

Sy rug blyk moeilik te wees, niks werklik gebeur dat as 'n gevolg van die

val.

Sy grootste bespreking was 'n bekommernis oor die groot lawaai wat die val moet maak

en wat vermoedelik sou skep, indien nie geskrik, dan ten minste kommer aan die ander kant

kant van al die deure.

Maar dit het om verhoor te word.

As Gregor is in die proses van die opheffing van self half uit die bed - die nuwe metode

meer van 'n spel as' n poging om, wat hy nodig het net om te rock met 'n konstante ritme - dit

hom getref hoe maklik dit sou wees as iemand was om vir sy hulp te kom.

Twee sterk mense - hy gedink het van sy pa en die diensmeisie - sou baie gewees het

voldoende nie.

Hulle sou net gehad het om hul wapens te stoot onder sy geboë rug om hom uit te kry van die

bed, buk met die vrag, en dan net om die geduld uit te oefen en sorg dat

Hy voltooi die flip op die vloer, waar

sy verkleinvorm bene sou dan, het hy gehoop het, 'n doel verkry.

Nou, heeltemal los van die feit dat die deure gesluit was, het hy moet dit eintlik noem

om hulp?

Ten spyte van al sy nood, was hy nie in staat om 'n glimlag te onderdruk op hierdie idee.

Hy het al gekry het tot die punt waar, deur die wieg sterker, Hy het volgehou sy

ewewig met moeite, en baie gou het hy sou uiteindelik moet besluit, want in

vyf minute sou dit 'n 07:15.

Dan was daar 'n ring aan die deur van die woonstel.

"Dit is iemand van die kantoor," het hy vir homself gesê, en hy het amper gevries terwyl sy

klein ledemate net gedans om al hoe vinniger.

Vir een oomblik alles bly nog steeds.

"Hulle het nie oopmaak nie," het Gregor sê vir homself, vasgevang in sommige absurd hoop.

Maar dan natuurlik, soos gewoonlik, die diensmeisie met haar firma trap het aan die deur

en hy het dit oopgemaak.

Gregor wat nodig is om slegs die eerste woord van die besoeker se groet om te hoor om te erken

dadelik wie dit was, die bestuurder self.

Hoekom was Gregor die enigste een wat veroordeel is om te werk in 'n firma waar, by die geringste

verval, het iemand dadelik aangetrokke die grootste agterdog?

Was al die werknemers dan gesamentlik, een en almal, skelms?

Onder hulle was daar dan geen waarlik gewy persoon wat, as hy versuim het om te gebruik net 'n

paar uur in die oggend vir die kantoor werk, sou word van weë van abnormale

gewete en werklik nie in staat om uit die bed te kry?

Was dit regtig nie genoeg om te laat om 'n vakleerling navraag doen, indien sodanige

ondervraging was selfs nodig?

Moet die bestuurder self kom, en in die proses moet dit gedemonstreer kan word aan die

hele onskuldige familie wat die ondersoek van hierdie verdagte

omstandighede kan wees net om die intelligensie van die bestuurder toevertrou?

En meer as 'n gevolg van die opgewekte toestand waarin hierdie idee sit Gregor as'

'n gevolg van' n werklike besluit, swaai hy homself met alle mag uit die bed.

Daar was 'n harde doef, maar nie' n ware crash.

Die val was ietwat geabsorbeer deur die mat en, bykomend, sy rug is meer

elasties as Gregor gedink het.

Om dié rede is die dowwe geluid is nie so opvallend nie.

Maar hy het nie sy kop gehou met genoegsame sorg en getref het dit.

Hy draai sy kop, geïrriteerd en in pyn, en vryf dit op die mat.

"Iets het daar geval," sê die bestuurder in die kamer langsaan aan die linkerkant.

Gregor probeer om te dink aan homself of enigiets soortgelyk aan die wat daar gebeur het te

hom vandag kon ook gebeur het op 'n stadium aan die bestuurder.

Ten minste een moes die moontlikheid van so 'n ding om te erken.

Egter as 'n rowwe antwoord op hierdie vraag, die bestuurder te gee, met' n

piep van sy gepoleerde stewels, het 'n paar bepaal stappe in die volgende kamer.

Van die aangrensende kamer op die regterkant van die suster was Gregor fluister in te lig:

"Gregor, die bestuurder hier is." "Ek weet," sê Gregor by homself.

Maar hy het nie durf waag om sy stem hard genoeg sodat sy suster kon hoor.

"Gregor," sy pa het uit die aangrensende kamer aan die linkerkant, "sê mnr. Bestuurder

kom en vra hoekom jy nie links op die vroeë trein.

Ons weet nie wat ons hom moet vertel.

Buitendien, hy wil ook vir jou persoonlik om te praat.

So moet asseblief die deur oop. Hy sal goed genoeg wees om die gemors te vergewe

in jou kamer. "

In die middel van dit alles, die bestuurder genoem in 'n vriendelike manier, "Goeie

oggend, mnr. Samsa. "

"Hy is nie goed," sê sy ma aan die bestuurder, terwyl sy pa was nog praat

by die deur, "het hy is nie goed, glo my, mnr. Bestuurder.

Anders hoe sou Gregor mis 'n trein?

Die jong man het niks in sy kop, met die uitsondering van besigheid.

Ek is amper kwaad dat hy nooit gaan uit in die nag.

Op die oomblik het hy agt dae in die stad, maar hy is elke aand by die huis.

Hy sit hier by ons by die tafel en lees die koerant rustig of studies sy reis

skedules.

Dit is nogal 'n afleiding vir hom te besig om homself met die lys werk.

Byvoorbeeld, hy sny 'n klein raam in die loop van twee of drie aande.

Jy sou verbaas wees oor hoe mooi dit is.

Dit is reg binne-in die kamer hang. Jy sal sien dit onmiddellik, so gou as

Gregor open die deur. In elk geval, ek is bly dat jy hier is, mnr.

Bestuurder.

Deur onsself, sou ons nooit gemaak het Gregor die deur oop.

Hy's so hardkoppig, en hy is beslis nie goed nie, maar hy het dit ontken dat hierdie

oggend. "

"Ek is reg om weg te kom," sê Gregor stadig en doelbewus en het nie beweeg nie, so as nie

een woord van die gesprek te verloor.

"My liewe vrou, ek kan nie verduidelik dit vir myself op enige ander manier," sê die bestuurder;

"Ek hoop dit is niks ernstigs nie.

Aan die ander kant, ek moet ook sê dat ons sakelui, gelukkig of ongelukkig,

egter 'n mens kyk na dit, baie dikwels eenvoudig' n geringe ongesteldheid te oorkom

besigheids redes. "

"So kan mnr. Bestuurder kom in om jou nou te sien?" Het sy pa gevra ongeduldig en

klop een keer weer op die deur. "Nee," sê Gregor.

In die aangrensende kamer aan die linkerkant is 'n pynlike stilte neergedaal.

In die aangrensende kamer op die regterkant van die suster het begin om te snik.

Hoekom het sy suster nie na die ander?

Sy het waarskynlik net gekry het tot nou uit die bed en het nie eens begin om aan te trek

nie. Nou hoekom was sy huil?

Want hy was nie opstaan en was nie te laat om die bestuurder in, want hy was in

gevaar loop om sy posisie te verloor, want dan sou sy baas das sy ouers een keer

weer met die ou eise?

Dit was waarskynlik onnodig bekommerd nou.

Gregor is nog steeds hier en is nie te dink oor sy gesin te laat vaar.

Op die oomblik is hy reg daar op die mat lê, en geen een wat geweet het oor sy

toestand sou ernstig het daarop aangedring dat hy laat die bestuurder.

Maar Gregor sou nie terloops word ontslaan regte manier as gevolg van hierdie klein

onbeleefd is, waarvoor sou hy 'n maklike en geskik verskoning later terug te vind.

Dit het gelyk na Gregor dat dit dalk baie meer redelik om hom te los in vrede by

die oomblik, in plaas van ontstellende hom met huil en gesprek.

Maar dit was die onsekerheid wat nood is die ander en verskoon hul

gedrag. "Mnr Samsa, "het die bestuurder is nou skree,

sy stem verhef, "Wat makeer?

Jy is Versperring jouself in jou kamer, antwoord met net 'n ja en' n no, maak

ernstige en onnodige probleme vir jou ouers, en verwaarloos (Ek noem dit

net terloops) om jou kommersiële regte in 'n werklik ongehoord van die wyse.

Ek praat hier in die naam van jou ouers en jou werkgewer, en ek

versoek u in alle erns vir 'n onmiddellike en duidelike verduideliking.

Ek is verbaas.

Ek is verbaas. Ek het gedink ek het geweet dat jy as 'n rustige, redelike

persoon, en nou is jy lyk skielik wil begin paradeer rond in weird buie.

Die Hoof aan my vroeër op hierdie dag 'n moontlike verduideliking vir jou

verwaarlosing - dit gaan oor die insameling van kontant aan jou toevertrou 'n kort rukkie gelede -

maar in die waarheid het ek amper het hom my woord van

eer dat hierdie verduideliking nie korrek kan wees nie.

Maar nou sien ek hier jou ondenkbaar vark hoofdigheid, en ek is heeltemal verloor enige

begeerte om te praat vir jou in die geringste.

En jou posisie is nie by al die mees veilige.

Oorspronklik het ek bedoel dit alles jy privaat om op te noem, maar aangesien jy is te laat

ek my tyd mors hier uselessly, ek weet nie hoekom die saak nie te kom na die

aandag van jou ouers.

Jou produktiwiteit is ook onlangs baie onbevredigend.

Natuurlik is dit nie die tyd van die jaar uitsonderlike besigheid te doen, erken ons

nie, maar 'n tyd van die jaar vir die uitvoer van geen besigheid, daar is nie so iets op alle

Mnr. Samsa, en so 'n ding moet nooit wees nie. "

"Maar mnr. Bestuurder," geroep Gregor, buite homself, in sy roering vergeet

alles anders, "Ek is die opening van die deur onmiddellik, op hierdie oomblik.

'N geringe ongesteldheid,' n spel van duiselig, het verhoed dat my opstaan.

Ek is nog steeds in die bed lê nou. Maar ek is redelik verfris weer.

Ek is in die middel van om uit die bed.

Net geduld vir 'n kort oomblik! Dit gaan nie so goed soos ek gedink het.

Maar dinge is alles reg. Hoe skielik hierdie iemand kan oorkom!

Net gister aand alles is fyn met my.

My ouers weet dat. Eintlik is net gister aand het ek 'n

klein voorgevoel.

Mense moet dit in my gesien het. Hoekom het ek nie aan die kantoor gerapporteer dat?

Maar mense dink altyd dat hulle sal kry oor die siekte sonder om om te bly by

huis.

Mnr. Bestuurder! Neem dit maklik op my ouers!

Daar is werklik geen basis vir die kritiek wat jy nou teen my, en

werklik niemand het gesê 'n woord met my oor dat.

Miskien lees jy nie die nuutste bestellings wat ek verskeep.

Behalwe, nou is ek is uiteensit op my rit op die 08:00-trein, die paar uur "

res het my sterker gemaak.

Mnr. Bestuurder, bly nie. Ek sal by die kantoor in die persoon reg

weg. Hou asseblief die goeie dinge wat om te sê en te

dra my eer aan die Hoof. "

Terwyl Gregor is vinnig al hierdie dinge uit blaker, skaars bewus van wat hy gesê het, het hy

moes verskuif naby aan die laaikas sonder inspanning, waarskynlik as gevolg van die

oefen hy reeds in die bed gehad het, en nou

Hy het probeer om homself op te wek. Eintlik, wou hy die deur oop te maak.

Hy wou eintlik te laat homself gesien word en om met die bestuurder te praat.

Hy was gretig om te getuig van wat die ander nou vra oor hom sou sê toe hulle sien

hom. As hulle skrik, dan Gregor het geen

meer verantwoordelikheid en kalmte kan wees.

Maar as hulle aanvaar alles rustig, dan sou hy het geen rede om te opgewonde te raak

en as hy het 'n skuif op, werklik kon word by die stasie om 08:00.

Aan die begin het hy 'n paar keer op die gladde laaikas afgegly.

Maar op die laaste het hy vir hom 'n finale swaai en regop bly staan daar.

Hy was nie meer by almal bewus van die pyn in sy onderlyf, maak nie saak hoe hulle kan

nog angel.

Nou het hy hom laat val teen die agterkant van 'n nabygeleë stoel, op die rand van wat hy

homself gestaal met sy dun ledemate.

Deur dit te doen, het hy beheer oor homself gekry het en stilgebly, want hy kon nou

luister na die bestuurder.

"Het jy 'n enkele woord verstaan?" Die bestuurder het die ouers gevra, "Is hy speel

die gek met ons? "

"Ter wille van God se," roep die moeder reeds in trane, "miskien is hy baie siek en ons is

ontstel hom. Grete!

Grete "het sy! Skree op daardie punt.

"Moeder?" Het die suster van die ander kant.

Hulle was besig om hulself verstaan deur Gregor se kamer.

"Jy moet na die dokter dadelik.

Gregor is siek. Haastig om die dokter.

Het jy gehoor Gregor nog praat? "

"Dit was 'n dier se stem," sê die bestuurder, opmerklik stil in vergelyking

aan die moeder se krete. "Anna!

Anna! "Gil die vader deur die saal in die kombuis, klap sy hande,

"'N slotmaker gaan haal dadelik!"

Die twee jong vroue is reeds aan die gang deur die saal met die skuif van rompe - hoe

het sy suster geklee haarself so vinnig - en ruk die deure van die oop?

woonstel.

'N Mens kan nie hoor die deure sluit op alle. Hulle het waarskynlik hulle oop gelaat, soos

gewoontereg in 'n woonstel waar' n groot ongeluk plaasgevind het.

Gregor, het egter baie rustiger geword.

Alle reg, het mense nie verstaan nie sy woorde nie meer nie, hoewel hulle duidelik gelyk

genoeg is om hom duideliker as voorheen, miskien omdat sy ore gekry het gebruik om te

hulle.

Maar ten minste mense nou gedink dat die dinge wat ons nie alles reg met hom was en is

bereid is om hom te help.

Die vertroue en versekering waarvan die eerste reëlings was uitgevoer

hom laat goed voel.

Hy voel homself weer in die kring van die mensdom ingesluit en verwag van

beide die dokter en die slotmaker, sonder onderskeid tussen hulle met enige werklike

noukeurigheid, wonderlike en verrassende resultate.

Ten einde so duidelik 'n stem vir die kritiese gesprek as moontlik te kry

wat op hande was, het hy hoes 'n bietjie, en beslis die moeite gedoen om dit te doen

'n baie gedempte, aangesien dit was

moontlik dat selfs die geluid klink soos iets anders van 'n menslike hoes.

Hy het nie meer vertrou dat hy nie meer om te besluit.

Intussen is in die volgende kamer is dit regtig stil geword het.

Miskien het sy ouers gesit het met die bestuurder by die tafel fluister, miskien

hulle was almal leun teen die deur te luister.

Gregor stoot hom stadig na die deur, met die hulp van die gemakstoel, laat

gaan dit daar, gooi hom teen die deur, hou homself regop teen dit - die

die balle van sy klein ledemate het 'n bietjie taai

dinge op hulle - en uitgerus is daar 'n oomblik van sy inspanning.

Daarna het hy 'n poging om die sleutel in die slot te draai met sy mond.

Ongelukkig het dit geblyk dat hy geen werklike tande.

Hoe is dit dan was hy die sleutel in die hande aan te gryp?

Maar om te vergoed vir wat sy kake was natuurlik baie sterk, met die hulp wat hy

daarin geslaag om die sleutel werklik beweeg.

Hy het nie opgelet dat hy natuurlik toebracht n bietjie skade op homself, vir 'n

bruin vloeistof uit sy mond gekom het, gevloei oor die sleutel, en drup op die vloer.

"Luister net vir 'n oomblik," sê die bestuurder in die kamer langsaan, "het hy die se draai

sleutel "vir Gregor dit was 'n groot aanmoediging..

Maar hulle het almal genoem het uitgegaan na hom, insluitend sy vader en moeder, "Kom,

Gregor, "Hulle moet het geskree," hou, bly werk aan die slot ".

Verbeel dat al sy pogings het gevolg met suspense, het hy bietjie af

waansinnig op die sleutel met al die krag wat hy bymekaar kon skraap.

Soos die sleutel meer draai, het hy gedans het om die slot.

Nou was hy hou homself regop met sy mond, en hy het op te hang op die

sleutel of druk dit dan weer met die hele gewig van sy liggaam, as wat nodig is.

Die baie duidelike klik van die slot, aangesien dit uiteindelik gebreek het regtig wakker Gregor.

Asem te haal, het hy vir homself gesê, "Ek het nie nodig om die slotmaker," en hy het sy

kop teen die deur handvatsel om die deur heeltemal oop.

Omdat hy die deur oop te maak op hierdie manier, dit is reeds oop baie wye sonder

hom nog goed te sien.

Hy het eers gehad het om homself te stadig draai om die rand van die deur, baie versigtig,

Natuurlik, as hy wou nie te ongemaklik te val op sy rug reg by die ingang na die

kamer.

Hy was nog besig met hierdie moeilike beweging en het nie tyd gehad om te betaal

aandag aan enigiets anders, toe hy hoor die bestuurder roep 'n groot "Oh!" - dit

het geklink soos die wind fluit - en nou is hy

hom sien, naaste aan die deur, druk sy hand teen sy oop mond en beweeg

stadig terug, asof 'n onsigbare konstante krag stoot hom weg.

Sy ma - ten spyte van die teenwoordigheid van die bestuurder sy was hier staan met haar hare

uitsteek op die einde, nog 'n gemors van die nag - is op soek na sy pa met haar

hande saamgevou.

Sy het toe gegaan het twee stappe in die rigting van Gregor, en reg in die middel van haar ineengestort

rompe, wat was uitgesprei rondom haar, haar gesig het op haar bors,

heeltemal verberg.

Sy pa bal sy vuis met 'n vyandige uitdrukking, asof hy wou Gregor op te stoot

terug in sy kamer, dan kyk onseker oor die woonkamer, sy oë bedek

met sy hande, en sy roep sodat sy magtige bors skud.

Op hierdie punt het Gregor nie 'n stap in die kamer, maar sy liggaam uit die leun

binnekant teen die stewig vasgebout vleuel van die deur, sodat net die helfte van sy liggaam was

sigbaar is, sowel as sy kop gekantel

sywaarts, waarmee hy loer oor na die ander.

Intussen het dit baie helderder geword.

Staan duidelik uit die ander kant van die straat was 'n deel van die eindelose grys

swart huis geleë teenoorgestelde - dit was 'n hospitaal met sy ernstige gereelde vensters

breek die gevel.

Die reën is nog afkom, maar slegs in groot individuele druppels sigbaar en ferm

neergewerp een vir een op die grond.

Die ontbyt geregte staan gestapel op die tafel rond, omdat vir sy pa

Ontbyt is die belangrikste maaltyd tyd in die dag, wat hy vir ure verleng deur

verskillende koerante te lees.

Direk oor op die teenoorgestelde muur hang 'n foto van Gregor van die tyd van sy

militêre diens nie, dit was 'n foto van hom as' n luitenant, soos hy, glimlag en bekommer

gratis, met sy hand op sy swaard, respek vir sy houding en 'n eenvormige geëis.

Die ingang na die saal was kier, en sedert die deur na die woonstel is ook oop,

mens kon sien uit na die landing van die woonstel en die begin van die trap

om af te gaan.

"Nou," sê Gregor, goed bewus daarvan dat hy die enigste een wat sy kalmte gehou het.

"Ek sal dadelik aan te trek, pak die versameling van monsters, en die pad gevat.

Jy sal toelaat om my uit op my manier te stel, sal jy nie?

Jy sien, mnr. Manager, ek is nie halsstarrige, en ek is bly om te werk.

Travelling is uitputtend, maar ek kon nie sonder dit leef.

Waarheen gaan jy, mnr. Bestuurder? Na die kantoor?

Regtig?

Sal jy alles eerlik verslag?

'N Mens kan nie in staat wees van die werk' n oomblik, maar dit is juis die beste

tyd die vorige prestasies te onthou en dit later oorweeg, nadat die

struikelblokke is eenkant gestoot, die

persoon sal al hoe meer gretig en intens te werk.

Ek is regtig so baie dank verskuldig aan mnr. Hoof - jy weet dit baie goed.

Aan die ander kant, ek is bekommerd oor my ouers en my suster.

Ek is in 'n oplossing, maar ek sal werk myself uit dit weer.

Moet nie dinge meer moeilik vir my as wat hulle reeds is.

Praat namens my in die kantoor! Mense hou nie van reis verkoopsmanne.

Ek weet dat.

Mense dink hulle potte van geld verdien en dus 'n boete van lewe te lei.

Mense het nie eens enige spesiale rede om te dink deur middel van hierdie uitspraak

duidelik.

Maar jy, Meneer die bestuurder, het jy 'n beter perspektief op wat betrokke is as ander

mense, selfs, ek vertel in totale vertroue, 'n beter perspektief as mnr.

Voorsitter van homself, wat in sy hoedanigheid as

die werkgewer kan laat sy oordeel gemaklik foute maak ten koste van 'n

werknemer.

Jy moet ook weet goed genoeg dat die reisende verkoopsman wat buite die

kantoor byna die hele jaar kan so maklik 'n slagoffer van skinder, toevallighede,

en ongegrond klagtes teen

dit is onmoontlik vir hom om homself te verdedig, want vir die grootste deel hy hoor nie

oor hulle almal en slegs dan wanneer hy uitgeput na die afronding van 'n reis en op

die huis kry om in sy eie liggaam voel die nare

gevolge, wat kan nie deeglik ondersoek word terug na hul oorsprong.

Mnr. Bestuurder, verlaat nie sonder om te praat van 'n woord vir my sê dat jy ten minste

toegee dat ek 'n bietjie in die regte! "

Maar by Gregor se eerste woorde die bestuurder het reeds weggedraai, en nou kyk hy terug

Gregor oor sy skouers rukkend met saamgeperste lippe.

Gedurende Gregor se toespraak was hy nie nog vir 'n oomblik, maar gehou het om weg te beweeg na die

deur, sonder om sy oë af Gregor, maar regtig geleidelik, asof daar was 'n

geheime verbod op die kamer verlaat.

Hy was reeds in die saal, en gegewe die skielike beweging waarmee hy uiteindelik

trek sy voet uit die woonkamer, kan 'n mens geglo het dat hy net verbrand het

die sool van sy voet.

In die saal, het hy egter sy regterhand uitgestrek weg van sy liggaam in die rigting van

die trap, asof daar 'n bonatuurlike verligting wag vir hom

daar.

Gregor besef dat hy nie moet onder geen omstandighede toelaat dat die bestuurder om weg te gaan

in die raam van die gees, veral as sy posisie in die firma was nie geplaas word

in die grootste gevaar.

Sy ouers het nie verstaan al hierdie dinge baie goed.

Oor die jare, het hulle die oortuiging dat Gregor is opgestel vir die lewe

in sy kantoor en, bykomend, hulle het so baie om vandag te doen het met hul huidige

probleme dat alle versiendheid was vreemd vir hulle.

Maar Gregor die versiendheid gehad het. Die bestuurder moet terug gehou moet word, bedaar,

oortuig, en uiteindelik gewen het oor.

Die toekoms van Gregor en sy gesin het regtig daarvan afhang!

Indien slegs die suster was daar! Sy was slim.

Sy het al gehuil terwyl Gregor lê nog rustig op sy rug.

En die bestuurder, hierdie vriend van die dames, sou seker laat hom gelei deur

haar.

Sy sal gesluit het die deur na die woonstel en hom uit sy skrik gepraat

in die saal. Maar die suster was nie eens daar nie.

Gregor moet hanteer dit self.

Sonder om te dink dat hy nog nie geweet het nie iets oor sy huidige vermoë om te beweeg

en dat sy toespraak moontlik - inderdaad waarskynlik - het weer nie

verstaan, het hy die vlerk van die deur,

homself deur die opening gestoot, en wou gaan oor na die bestuurder, wat

reeds styf hou op die leuning met albei hande op die landing in 'n

belaglike manier.

Maar as hy kyk vir iets vas te hou, met 'n klein skree Gregor

dadelik op sy talle klein bene.

Skaars het hierdie gebeur het, toe hy gevoel het vir die eerste keer daardie oggend 'n algemene

fisiese welstand.

Die klein ledemate het vaste grond onder hulle, hulle nie gehoorsaam was perfek, soos hy na sy opgemerk

vreugde, en daaroor het om hom voort te sit in die rigting wat hy wil.

Dadelik het hy geglo dat die finale herwinning van al sy lyding was

onmiddellik aan die hand.

Maar op die oomblik toe hy in 'n ingehoue wyse lê op die vloer wieg baie

naby en direk oorkant sy ma, wat glo heeltemal gesink in

haarself, sy het skielik opgespring met

haar arms versprei ver uitmekaar en haar vingers uitgebrei en uitgeroep, "Help, vir God se

ontwil, help! "

Sy hou haar kop gebuig asof sy wou Gregor beter te kan sien, maar na binne gehardloop

zinloos terug, weerspreek daardie gebaar, vergeet dat agter haar staan

die tafel met al die geregte op.

Toe sy by die tafel, het sy gaan sit swaar op, asof ingedagte, en

verskyn nie om op te let op alles wat langs haar koffie is op die uitstorting

tapyt in 'n volle stroom van die groot omgeslaan houer.

"Ma, ma," sê Gregor stil, en kyk na haar.

Die bestuurder 'n oomblik het heeltemal verdwyn uit sy gedagtes.

Op die oë van die vloeiende koffie Gregor kon nie ophou homself breek sy kake in

die lug 'n paar keer.

Op daardie sy ma skree weer, haas uit die tabel, en in duie gestort in

die arms van sy vader, wat opruk na haar.

Maar Gregor nie tyd gehad het nou vir sy ouers - die bestuurder was reeds op die

trap. Sy ken vlak met die baluster, die

Die bestuurder kyk terug vir die laaste keer.

Gregor het 'n aanvanklike beweging na hom te vang, indien moontlik.

Maar die bestuurder moet vermoed iets het nie, want hy het 'n sprong oor

'n paar trappe en verdwyn, nog skree "Huh!"

Die geluid eggo deur die hele trap.

Nou, ongelukkig hierdie vlug van die bestuurder het ook gelyk het om sy vader te verbij teren

heeltemal.

Vroeër was hy relatief kalm, in plaas van loop na die bestuurder

homself of ten minste nie verhinder Gregor van sy strewe, met sy regterhand het hy

gryp hou van die bestuurder se suikerriet, wat

hy het agter gelaat met sy hoed en jas op 'n stoel.

Met sy linkerhand, sy pa opgetel het 'n groot koerant van die tafel, en

stamp sy voete op die vloer, hy het Gregor om terug te ry in sy kamer deur

waai die kierie en die koerant.

Geen versoek van Gregor se van 'n gebruik was, geen versoek sou selfs verstaan word nie.

Maak nie saak hoe bereid hy was om sy kop respek te draai, het sy pa net gestamp

al hoe harder met sy voete.

Oorkant die kamer van hom getrek het sy ma 'n venster oop, ten spyte van die koel

weer, en leun met haar hande op haar wange, sy druk haar gesig ver buite

die venster uit.

Tussen die stegie en die trap 'n sterk konsep vorendag gekom, die gordyne op die

venster rond gevlieg het, het die koerante op die tafel swished en individuele lakens

fladder oor die vloer.

Die pa het meedoënloos vorentoe gedruk, stoot uit sibilante, soos 'n wilde man.

Nou, Gregor het geen oefening op alle agteruit te gaan - dit was regtig baie stadig gaan.

As Gregor net toegelaat was om homself te draai, sou hy in sy

kamer dadelik nie, maar hy was bang om sy vader ongeduldig te maak deur die tyd in beslag neem

proses om om te draai, en elke oomblik

Hy kyk na die bedreiging van 'n mens blaas op sy rug of sy kop uit die kierie in sy

pa se hand.

Ten slotte het Gregor geen ander opsie nie, want hy het opgelet met afgryse dat hy nie

verstaan nog nie hoe om te handhaaf sy rigting gaan agteruit.

En so het hy begin het, te midde van voortdurend angstig skuins blik in sy pa se rigting.

homself so gou as moontlik om te draai, maar dit was net in die waarheid

baie stadig.

Miskien het sy pa het opgemerk sy goeie bedoelings het, want hy het nie Gregor ontwrig

in hierdie beweging nie, maar met die punt van die kierie van 'n afstand wat hy selfs gerig

Gregor se roterende beweging hier en daar.

Indien slegs sy pa het nie sis so ondraaglik!

As gevolg van dat Gregor heeltemal verloor sy kop.

Hy was byna heeltemal reeds omgedraai, toe, altyd met hierdie bespotting

sy oor, het hy net 'n fout gemaak en omgedraai terug' n bietjie.

Maar toe hy uiteindelik suksesvol was in sy kop kry voor die deur

opening, het dit duidelik geword dat sy liggaam was te groot is om deur te gaan enige verdere.

Natuurlik is sy vader, in sy huidige geestelike toestand, het geen idee gehad van die opening van die ander

vleuel van die deur 'n bietjie om' n geskikte gedeelte vir Gregor te skep om deur te kom.

Sy enkele vaste gedagte was dat Gregor moet so gou in sy kamer

moontlik te maak.

Hy sou nooit toegelaat het om die uitgebreide voorbereidings wat Gregor nodig is om Orient

homself en dus dalk deur die deur.

Inteendeel, asof daar geen hindernis was en met 'n eienaardige geraas, het hy nou

gery het Gregor vorentoe.

Agter Gregor die geluid op hierdie punt is nie meer soos die stem van slegs 'n enkele

vader.

Nou was dit regtig nie meer 'n grap, en Gregor dwing homself, kom wat kan,

in die deur. Een van die kant van sy lyf was opgehef.

Hy lê teen 'n hoek in die deuropening.

Sy een flank was seer met die skraap. Op die wit deur lelike vlekke oorgebly het.

Gou was hy vas vinnig en sal nie in staat was om meer te beweeg op sy eie.

Die klein bene aan die een kant hang in die lug bokant teer, en die kinders aan die ander kant

kant was pynlik in die vloer gestoot.

Maar sy vader het hom 'n baie sterk bevrydend druk van agter af, en hy

skarrel, swaar bloeding, ver in die binneland van sy kamer.

Die deur is toegeslaan met die rottang, en uiteindelik was dit stil.

HOOFSTUK II.

Gregor eerste wakker geword uit sy swaar Swoon-soos die slaap in die aand skemer.

Hy sal seker wakker geword het kort daarna sonder enige versteuring, want hy

gevoel homself genoeg uitgerus, en wawyd wakker, alhoewel dit aan hom verskyn het asof 'n

haastig stap en 'n versigtige sluiting van die ingang na die saal het hom geprikkel.

Die lig van die elektriese straatlampe lê bleek hier en daar op die plafon en op

die hoër dele van die meubels, maar onder om Gregor dit heeltemal donker was.

Hy stoot hom stadig na die deur, nog steeds rondtas ongemaklik met sy voelers,

wat hy nou geleer om die waarde vir die eerste keer om te kyk wat daar gebeur.

Sy linkerkant lyk 'n enkele lank onaangenaam gerek litteken, en hy is regtig

moes hink op sy twee rye bene.

Daarbenewens het 'n klein been is ernstig gewond in die loop van die

oggend voorval - dit was amper 'n wonderwerk dat net een het seergekry - en sleep

leweloos agter.

Deur die deur het hy die eerste keer opgemerk Wat het werklik gelok het hom daar: dit is die reuk van

iets om te eet.

'N bakkie daar gestaan, gevul met versoete melk, waarin geswem klein stukkies wit

brood.

Hy het amper lag met vreugde, want hy het nou 'n veel groter honger as in die oggend het.

en hy het dadelik steek sy kop amper op en oor sy oë af in die melk.

Maar hy het gou trek dit weer terug in die teleurstelling, nie net omdat dit

moeilik vir hom om te eet op die rekening van sy delikate linkerkant - hy kan eet net as

sy hele hyg liggaam werk in 'n

gekoördineerde wyse - maar ook omdat die melk, wat anders was sy gunsteling drankie en

wat sy suster was beslis daar geplaas het vir daardie rede, het nie 'n beroep op hom by

almal.

Hy draai weg van die bak amper met weersin en kruip terug in die middel van

die kamer.

In die woonkamer, as Gregor deur die kraak in die deur gesien het, was die gas aangesteek, maar

waar, op ander geleenthede op hierdie tyd van die dag, was sy pa gewoond om die te lees

middag koerant in 'n groot stem aan sy

ma en soms ook na sy suster op die oomblik geen geluid is hoorbaar.

Nou, miskien is dit lees hardop, oor wat sy suster het altyd gepraat en

aan hom geskryf het, het onlangs hul algemene roetine uitgeval.

Maar dit was so stil rondom, ten spyte van die feit dat die woonstel was seker

nie leeg is.

"Wat 'n rustige lewe lei die gesin," sê Gregor vir homself en, soos hy het stip

uit voor hom in die donker, hy voel 'n groot trots dat hy kon

so 'n lewe in' n pragtige

woonstel soos dit vir sy ouers en sy suster.

Maar hoe sou dinge as gaan nou al rus, alle voorspoed,

tevredenheid te kom na 'n verskriklike einde?

Ten einde homself te verloor in sulke gedagtes, Gregor verkies om homself te stel

beweeg, sodat hy beweeg op en af in sy kamer.

Keer gedurende die lang aand die een kant deur en dan die ander deur oop net 'n

klein kraak en vinnig weer gesluit. Iemand het vermoedelik nodig het om in te kom, maar

het toe gedink beter van dit.

Gregor het onmiddellik 'n standpunt in deur die woonkamer deur, vasbeslote om te bring

in die huiwerig besoeker een of ander manier of ten minste om uit te vind wat dit kan wees.

Maar nou het die deur is nie oopgemaak nie meer nie, en Gregor het tevergeefs gewag.

Vroeër, toe die deur was dwarsstrepe, hulle het almal wou ingaan na hom toe, nou,

toe hy het een deur oopgemaak en toe die ander het natuurlik geopen is tydens die

dag, niemand het gekom nie meer nie, en die sleutels in die slotte aan die buitekant vas.

Die lig in die sitkamer is afgeskakel eers laat in die nag, en nou is dit maklik om te

vestig dat sy ouers en sy suster wakker gebly het al hierdie tyd, vir 'n

kan duidelik te hoor as al drie wegbeweeg het op sy tone.

Nou is dit seker dat niemand sal kom in Gregor om nie meer tot die môre toe.

So, hy het 'n lang tyd om te dink ongestoord oor hoe hy moet herorganiseer

sy lewe van nuuts af.

Maar die hoë, oop ruimte, waarin hy was gedwing om plat te lê op die vloer,

hom angstig, sonder dat sy in staat is om uit te vind die rede, want hy geleef het in

die kamer vir vyf jaar.

Met 'n half bewusteloos draai en nie sonder' n effense skande hy skarrel onder

die bank, waar, ten spyte van die feit dat sy rug 'n bietjie krap en hy kon

nie meer sy hoof opgehef het, het hy gevoel baie

gemaklik en is jammer net dat sy liggaam is te wyd om heeltemal te pas onder

nie.

Daar het hy gebly het die hele nag, dat hy deels in 'n toestand van semi-slaap.

sy honger wakker geword uit wat voortdurend hom met 'n begin, maar gedeeltelik in' n toestand van

bekommerd wees en donker hoop, wat gelei het tot die

gevolgtrekking gekom dat vir die oomblik wat hy wou hê dat te hou rustig en met geduld en die

grootste oorweging vir sy gesin duld nie die probleme wat in sy huidige

toestand wat hy is nou gedwing om dit te veroorsaak.

Reeds vroeg in die oggend - dit was nog byna nag - Gregor het 'n geleentheid om te

die toets van die krag van die besluite wat hy nou net gemaak het het, vir sy suster, byna ten volle geklee,

het het die deur oopgemaak van die saal in sy kamer en kyk gretig binnekant.

Sy het Hom nie vind nie dadelik, maar toe sy hom onder die rusbank - God, het hy

moes word iewers of ander, want hy kon skaars weg te vlieg - sy het so 'n skok dat

sonder om hulle te beheer nie, sy

klap die deur toe weer van buite.

Maar, asof sy jammer was vir haar gedrag, het sy dadelik die deur oopgemaak

weer en loop op haar tone, asof sy in die teenwoordigheid van 'n ernstige

ongeldig of 'n totale vreemdeling.

Gregor sy kop gedruk het net tot by die rand van die bank en is die waarneming van

haar.

Sou sy regtig moet weet dat hy die melk staan verlaat het, nie inderdaad van 'n gebrek

van die honger, en sy bring in iets anders om te eet nie meer geskik is vir hom?

As sy dit nie doen op haar eie nie, sou hy vroeër om honger te lei tot die dood as noem haar

aandag op die feit, maar hy het 'n baie sterk drang om te beweeg buite die

rusbank, gooi hom op sy suster se voete,

en smeek haar vir iets of ander goeie om te eet.

Maar sy suster dadelik met verbasing opgemerk dat die bakkie steeds vol was,

met net 'n bietjie melk gemors rondom dit.

Sy tel dit onmiddellik, hoewel nie met haar kaal hande, maar met 'n lap en

het dit uit die kamer.

Gregor was baie nuuskierig wat sy sou bring as 'n plaasvervanger, en Hy dink aan

self verskillende idees daaroor.

Maar hy het nooit sou kon raai wat sy suster uit die goedheid van haar hart

feit het.

Sy het hom, sy smaak, 'n hele keuse te toets, al versprei op' n ou

koerant.

Daar was ou half vrot groente, bene van die aand-ete, bedek met 'n

witsous wat byna gestol het, sommige rosyne en amandels, kaas wat

Gregor het verklaar oneetbare twee dae

vroeër, 'n sny droë brood, en' n sny van die gesoute brood gesmeer met botter.

Benewens dit alles, het sy in 'n bak - waarskynlik vir eens en vir altyd

as Gregor's - waarin sy geskink het 'n bietjie water.

En uit haar finesse van gevoel, want sy het geweet dat Gregor nie sou eet voor

van haar, het sy baie vinnig en selfs die sleutel in die slot draai, so dat Gregor

sal nou sien dat hy homself so gemaklik as wat hy wou kon maak.

Gregor se klein ledemate gons nou dat die tyd gekom het om te eet.

Sy wonde moet in elk geval reeds genees heeltemal.

Hy voel geen beperking op daardie telling.

Hy was verbaas oor en oor hoe meer as 'n maand gelede het hy gesny het gedink sy

vinger effens met 'n mes en hoe die wond het genoeg seer om selfs die dag voor

gister.

"Is ek nou gaan om minder sensitief te wees," het hy gedink, al suig gulsig aan die

kaas, wat hom sterk aangetrek dadelik, meer as al die ander kos.

Vinnig en met sy oë nat te lei met tevredenheid, hy het geëet een na die ander

die kaas, groente, en die sous. Die vars kos, daarenteen, het nie sal smaak

goed vir hom.

Hy kon nie die reuk dra en selfs die dinge wat hy wou 'n bietjie om te eet uitgevoer

afstand.

Teen die tyd dat sy suster stadig draai die sleutel as 'n teken dat hy moet onttrek, het hy

was 'n lang klaar en nou lê lui in die dieselfde plek.

Die geraas het onmiddellik laat hom skrik, ten spyte van die feit dat hy reeds

byna aan die slaap, en hy skarrel terug weer onder die bank.

Maar dit kos om hom te bly van die groot selfbeheersing onder die bank, selfs vir die kort

tyd van sy suster was in die kamer, want sy liggaam gevul het 'n bietjie op die rekening

van die ryk maaltyd en in die klein spasie daar kon hy skaars asemhaal.

In die middel van minder ernstige aanvalle van asfiksie, hy kyk na haar met

ietwat uitpeuloë, as sy niksvermoedende suster met 'n besem opgevee,

nie net die oorblyfsels, maar selfs die kos wat

Gregor het nie geraak by almal, asof dit ook nou nutteloos, en as sy

gestort alles vinnig in 'n emmer, wat sy gesluit het met' n hout deksel het, en

dan dra dit alles uit die kamer.

Sy het skaars omgedraai voordat Gregor het al self gesleep uit die

rusbank, uitgestrek, en laat sy liggaam uit te brei.

Op hierdie manier het Gregor sy kos elke dag, een keer in die oggend, wanneer sy ouers en

die diensmeisie was nog aan die slaap, en 'n tweede keer na die gemeenskaplike middag ete, vir

sy ouers was, soos voorheen, slaap dan

vir 'n rukkie, en was die diensmeisie gestuur deur sy suster op' n paar opdrag

of 'n ander.

Hulle sou beslis nie wou gehad het Gregor uit te honger, maar miskien kan hulle

nie verduur het om uit te vind wat hy geëet het, anders as deur hoorsê.

Miskien is sy suster wou hulle te spaar wat moontlik slegs 'n klein hartseer, want

hulle is regtig lyding heeltemal genoeg.

Wat allerhande verskonings mense gebruik het op daardie eerste oggend het die dokter te kry en

die slotmaker uit van die huis Gregor was heeltemal nie in staat is om vas te stel.

Sedert hulle kon hom nie, niemand verstaan nie, selfs nie sy suster, het gedink dat hy

dalk in staat wees om ander te verstaan en dus, wanneer sy suster in haar kamer was, het hy

moes tevrede met luister nou en

dan na haar sug en aanroepingen aan die heiliges.

Eers later, toe sy gegroei het 'n bietjie gewoond aan alles - natuurlik is daar

kan nooit enige sprake van haar groeiende heeltemal gewoond aan - Gregor

soms 'n kommentaar wat gevang

bedoel om vriendelik te wees of kan as sodanig geïnterpreteer word.

"Wel, vandag is dit goed om hom geproe het," het sy gesê, as Gregor het regtig skoongemaak wat

hy het om te eet nie, dat, in die omgekeerde situasie, wat geleidelik herhaal homself

meer en meer dikwels gebruik om sy ongelukkig sê, "Nou is alles weer opgehou het."

Maar terwyl Gregor geen nuwe inligting kon kry, het hy hoor 'n goeie

baie van die kamer langsaan, en so gou as hy stemme hoor, het hy skarrel dadelik

die toepaslike deur en druk sy hele liggaam daarteen.

In die vroeë dae, veral, was daar geen gesprek wat nie betrokke is by

hom in een of ander manier, al is dit net in die geheim.

Vir twee dae by alle maaltye besprekings oor die onderwerp gehoor kan word oor hoe

mense moet nou optree nie, maar hulle het ook gepraat oor dieselfde onderwerp in die tye

tussen maaltye, want daar was nog altyd

minste twee familielede by die huis, omdat niemand wou regtig in die huis bly

alleen en mense kon onder geen omstandighede die woonstel verlaat

heeltemal leeg.

Daarbenewens, op die eerste dag die diensmeisie - dit was nie heeltemal duidelik

wat en hoeveel sy weet oor wat gebeur het op haar knieë het gesmeek sy

moeder om haar te laat gaan onmiddellik, en wanneer

het sy gesê good bye ongeveer vyftien minute later, het sy bedank hulle vir die ontslag

met trane in haar oë, asof sy die ontvangs van die grootste guns wat mense

getoon het haar daar, en, sonder dat iemand

eis dit van haar, het sy 'n vreeslike eed n eed beloof het om nie iemand te verraai, selfs nie die

geringste bietjie.

Nou is sy suster moes span saam met sy ma die kook te doen, alhoewel dit

het nie veel moeite skep nie, want die mense besig was om te eet amper niks.

Weer en weer het Gregor luister as een van hulle vergeefs genooi om 'n ander een om te eet en

het geen ander antwoord as "Dankie. Ek het genoeg gehad "of iets soos dit.

En miskien het hulle opgehou het om ook iets om te drink.

Sy suster dikwels het sy pa gevra of hy wou 'n bier te hê en graag aangebied

te gaan haal dit self, en toe sy pa was stil, sê sy, ten einde te verwyder

enige besprekings wat hy mag hê, dat sy die opsigter se vrou kon stuur om dit te kry.

Maar toe sy pa het uiteindelik 'n reuse "Nee," en niks meer sal wees

daaroor gepraat.

Reeds tydens die eerste dag sy pa soos al die finansiële omstandighede

en vooruitsigte vir sy ma en sy suster sowel.

Van tyd tot tyd het hy opgestaan van die tafel af en trek uit die klein lockbox

gered uit sy besigheid, wat vyf jaar in duie gestort het voorheen 'n paar

dokument of ander of sommige notebook.

Die geluid is hoorbaar as hy die ingewikkelde slot oopgemaak en na die verwydering wat

hy op soek was, toegesluit is dit weer.

Hierdie verduidelikings deur sy pa was, in die deel, die eerste genotvolle ding dat Gregor

die geleentheid gehad het om te luister sedert sy gevangenisstraf.

Hy het gedink dat hoegenaamd niks oorgebly het vir sy pa van daardie besigheid;

sy pa het hom niks vertel dat die oog op weerspreek nie, en Gregor in enige

geval het nie gevra om hom daaroor.

Teen die tyd Gregor se enigste bekommernis was alles wat hy gehad het om toe te laat om te gebruik

sy gesin na so gou as moontlik die besigheid ongeluk wat gebring het vergeet

hulle almal in 'n toestand van' n volledige hopeloosheid.

En dit op daardie punt wat hy wil begin om te werk met 'n spesiale intensiteit, en uit' n

assistent geword het, byna oornag, 'n reisende verkoopsman, wat natuurlik het

heeltemal verskillende moontlikhede vir

geld te verdien en wie se sukses by die werk was onmiddellik omgeskakel in die vorm van

kontant-kommissie, wat op die tafel kon word by die huis in die voorkant van sy

verbaas en verheug familie.

Diegene was wonderlike dae, en hulle het nog nooit terug kom daarna, ten minste nie

met dieselfde prag, ten spyte van die feit dat Gregor later soveel geld verdien

dat hy in 'n posisie te dra

uitgawes van die hele familie, die koste wat hy in die waarheid te sê, het dra.

Hulle het heel gewoond aan beide die familie en Gregor sowel.

Hulle het die geld met dank, en hy het dit gelukkig oorgegee het, maar die spesiale

warmte was nie meer teenwoordig nie.

Slegs die suster het nog steeds bly naby aan Gregor, en dit was sy geheime plan te stuur

haar volgende jaar by die Konservatorium, ongeag van die groot koste wat daardie

noodwendig betrokke is en wat gemaak word op ander maniere.

In teenstelling tot Gregor sy lief was vir musiek baie en het geweet hoe om die viool te speel

innemend.

Nou en dan tydens Gregor se kort verblyf in die stad is die Konservatorium is genoem in

gesprekke met sy suster, maar altyd net as 'n pragtige droom, wie se

besef is ondenkbaar, en hul

ouers het nooit geluister na hierdie onskuldige verwagtinge met plesier.

Maar Gregor gedink oor hulle met scrupuleuze oorweging en bedoel is om

verduidelik die saak plegtig op Oukersaand.

In sy huidige situasie, soos vergeefse idees het deur sy kop gegaan, terwyl hy gestoot

self tot teen die deur en luister.

Soms kon hy in sy algemene uitputting nie luister nie meer nie en laat sy kop

bang lusteloos teen die deur, maar hy het dadelik trek hom saam, vir

Selfs die klein geluid wat hy gemaak het deur hierdie

beweging was naby gehoor en almal stil.

"Daar gaan hy weer," sê sy pa na 'n rukkie duidelik draai die rigting van die

deur, en dan eers die onderbreek gesprek sou geleidelik hervat word weer.

Gregor uitgevind duidelik genoeg vir sy pa geneig om homself te herhaal dikwels in

sy verduidelikings, deels omdat hy persoonlik nie betrokke homself met hierdie

sake vir 'n lang tyd nou, en deels

ook omdat sy ma nie alles verstaan dadelik die eerste keer - dat,

ten spyte al die slegte geluk, 'n fortuin, maar' n baie klein een, is beskikbaar by die

ou tye, waarvan die rente, wat

nie geraak is, het geleidelik in die tyd toegelaat om 'n toename

min.

Verder, benewens hierdie, die geld wat Gregor het elke maand huis toe gebring het -

hy het slegs 'n paar Florins vir homself het nie heeltemal bestee gehou en het

gegroei tot 'n klein kapitale bedrag.

Gregor, agter sy deur, knik gretig, vreugde oor hierdie onverwagte versiendheid

en soberheid.

Ware, met hierdie oortollige geld, kon hy betaal het meer van sy pa se skuld af na sy

werkgewer en die dag waarop hy kan ontslae wees van hierdie posisie sou gewees het om 'n baie

nader, maar nou is dinge was ongetwyfeld

beter die manier waarop sy pa het hulle gereël.

Op die oomblik, maar hierdie geld is nie naastenby genoeg om die gesin te laat

leef op die rente.

Miskien is dit genoeg sou wees om die gesin in stand te hou vir een of hoogstens twee jaar, wat

almal.

Dus, is dit slegs by tot 'n bedrag wat' n mens moet nie regtig vestig op en wat

moet opsy gesit word vir 'n noodgeval. Maar die geld gehad het om van te lewe moet verdien word.

Nou, hoewel sy vader is oud, was hy 'n gesonde man wat nie gewerk het nie glad nie vir

vyf jaar en kan dus nie getel word vir baie.

Hy het in hierdie vyf jaar, die eerste vakansie van sy benoudheid-volgemaak word, maar

onsuksesvolle lewe, op 'n goeie deel van die vet en dus regtig swaar geword het.

En sy ou moeder moet nou miskien werk vir geld, 'n vrou wat gely het onder

asma, vir wie dwaal deur die woonstel was selfs nou 'n groot druk en

wat het elke tweede dag op die bank deur die oop venster arbei om asem te haal?

Indien sy suster om geld te verdien, 'n meisie wat nog steeds' n sewentien-jarige kind wie se

vroeër lewenstyl was so heerlik dat dit het bestaan uit

haar mooi aantrek, slaap laat,

help om die huis, om deel te neem in 'n paar beskeie voorzieningen en bowenal,

om die viool te speel?

Wanneer dit kom om te praat oor hierdie behoefte om geld te verdien, op die eerste Gregor het weg van

die deur en gooi homself op die koel leerbank langs die deur, want hy was

heel warm van skaamte en droefheid.

Dikwels het hy daar gaan lê die hele nag lank. Hy het nie 'n oomblik slaap en net gekrap

op die leer vir ure op 'n tyd. Hy onderneem om die baie moeilike taak van

stoot 'n stoel na die venster.

Dan kruip hy op die vensterbank en gestaal in die stoel, leun teen die

venster uit te kyk, natuurlik met 'n paar geheue of ander van die bevrediging wat

wat gebruik word om hom in te bring vroeër tye.

Eintlik is van dag tot dag dat hy dit gewaar dinge met minder en minder duidelikheid, selfs

diegene wat 'n kort afstand weg: die hospitaal oorkant die straat, die al-te-gereelde

oë van die wat hy voorheen vervloek,

nie sigbaar was glad nie meer nie, en as hy nie juis bewus is dat hy geleef het

in die stil, maar heeltemal stedelike Charlotte Street, kon hy geglo het wat uit

was hy sy venster uitloer by 'n

uitdrukking kankers, waarin die grys hemel en die grys aarde het saamgesmelt en

was dieselfde.

Sy aandagtig suster moet waargeneem het 'n paar keer dat die stoel staan by die

venster, dan na die skoonmaak van die kamer, elke keer as sy stoot die stoel regs agter

teen die venster en van nou af sy het selfs die innerlike Casement oop.

As Gregor het net in staat was om te praat met sy suster en haar bedank vir alles

dat sy vir hom moes doen, sou hy geduld het haar diens makliker.

Soos dit was, het hy gely het onder.

Die suster het weliswaar probeer om die ongemaklikheid van alles wat so veel as te bedek

moontlik is, en van tyd het, het sy natuurlik het meer suksesvol is dit.

Maar met die verloop van tyd Gregor het ook alles meer om te verstaan

noukeurig. Selfs sy ingang was vreeslik vir hom.

So gou as wat sy ingeskryf het, hardloop sy reguit na die venster, sonder om die tyd om te sluit

die deur, ten spyte van die feit dat sy anders was baie bedagsaam in spaar

iemand die oë van Gregor se kamer, en

ruk die venster oop met gretige hande, asof sy byna versmoor, en bly

vir 'n rukkie deur die venster diep asem te haal, selfs wanneer dit nog so koud was.

Met hierdie hardloop en geraas het sy bang Gregor twee keer elke dag.

Die hele tyd het hy gebewe onder die rusbank, en tog het hy het baie goed geweet dat sy

sou seker gespaar het graag na Hom geluister asof dit slegs moontlik om te bly

die venster gesluit in 'n kamer waar Gregor geleef.

By een geleentheid - ongeveer 'n maand reeds weg deur sedert Gregor se

transformasie, en daar is nou geen spesifieke rede nie meer vir sy suster

skrik toe Gregor se voorkoms - sy

aangekom het 'n bietjie vroeër as gewoonlik en op Gregor gekom het as wat hy was nog op soek na

by die venster uit, onbeweeglike en goed geposisioneer om iemand bang te maak.

Dit sou nie as 'n verrassing te Gregor gekom het as sy nie gekom het nie in nie, aangesien sy

standpunt is dat haar van die opening van die venster onmiddellik.

Maar sy het nie net nie binne stap nie, sy het selfs teruggeval en die deur toegesluit.

'N vreemdeling kan regtig die gevolgtrekking gekom het dat Gregor gelê het in die wag vir

haar en wou haar te byt.

Natuurlik, Gregor onmiddellik versteek hom onder die rusbank af, maar hy moes wag

tot die middag ete voor sy suster terug, en sy lyk baie minder kalm

as gewoonlik.

Van hierdie het hy besef dat sy voorkoms was nog voortdurend ondraaglik vir haar en

onuitstaanbaar moet bly in die toekoms, en dat sy regtig 'n baie self uit te oefen

beheer nie om weg te hardloop van 'n blik op

slegs die klein deel van sy liggaam wat onder die rusbank uit vas.

Ten einde te spaar haar nog die oë, 'n dag het hy sleep die laken op sy rug en

op die rusbank - hierdie taak het hom vier uur - en dit in so 'n manier wat gereël

hy is nou heeltemal verberg en sy

suster, selfs al is sy down gebuig, kon nie hom sien.

Indien hierdie blad is nie nodig so ver as sy betrokke was, dan kon sy verwyder

, want dit was duidelik genoeg dat Gregor kon nie enige plesier put uit

isoleer homself weg so volkome.

Maar sy het die vel net soos dit was, en Gregor geglo het hy selfs 'n blik van gevang

dankbaarheid toe, op een geleentheid, het hy noukeurig verhef die blad 'n bietjie met

sy kop om seker te maak, as sy suster het voorraad van die nuwe reëling.

In die eerste twee weke sy ouers kon bring nie self om hom te besoek, en hy

dikwels gehoor hoe hulle sy suster se huidige werk is ten volle erken; dat, vroeër

hulle het dikwels vererg het by sy suster

want sy het gelyk of hulle 'n ietwat nuttelose jong vrou.

Maar nou beide sy vader en sy moeder het dikwels in die voorkant van Gregor se deur gewag

terwyl sy suster skoongemaak binne, en so gou as wat sy gekom het, het sy om te verduidelik

detail hoe dinge in die kamer kyk, wat

Gregor geëet het, hoe hy Gedra hulle hierdie tyd, en of dalk 'n effense

verbetering was waarneembaar.

In elk geval, sy moeder relatief gou wou Gregor om te besoek, maar sy vader en

sy suster het haar bedwing, eers met die redes wat Gregor baie geluister

aandagtig en wat hy heeltemal geëndosseer.

Later, egter, hulle het om haar om terug te kragtig te hou, en toe sy roep toe uit, "Laat ek

gaan na Gregor.

Hy is my ongelukkige seun! Verstaan jy nie wat ek het om te gaan na

hom? "

Gregor dan het gedink dat dit dalk 'n goeie ding sou wees as sy moeder het in, nie

elke dag, natuurlik, maar miskien een keer 'n week.

Sy verstaan alles baie beter as sy suster, wat, ten spyte van al haar

moed, is nog 'n kind, en in die laaste analise, miskien onderneem het so' n

moeilike taak net uit kinderagtige roekeloosheid.

Gregor se wil te sien van sy moeder was gou besef.

Terwyl Gregor gedurende die dag, uit oorweging vir sy ouers nie wil

om te wys homself deur die venster, kan hy nie rond kruip baie op die paar vierkante

meter van die vloer.

Hy vind dit moeilik om te dra lê rustig in die nag, en gou te eet nie meer

het hom die geringste plesier.

So vir afleiding hy het die gewoonte van kruip heen en weer oor die mure

en plafon. Hy was veral lief vir die hang van die

plafon.

Die ervaring was heel anders as op die vloer gelê.

Dit was makliker om asem te haal, 'n ligte trilling gaan deur sy lyf, en in die

midde van die byna gelukkig vermaak wat Gregor gevind daar, kan dit gebeur

dat, tot sy eie verbasing, het hy laat gaan en klik op die vloer.

Maar nou is hy natuurlik beheer oor sy liggaam heeltemal anders, en hy het nie

beseer homself in so 'n groot val.

Sy suster het opgemerk die nuwe vermaak wat Gregor gekry het onmiddellik

self - want as hy ingesluip rondom hy agtergelaat het hier en daar spore van sy taai

dinge - en so het sy die idee gekry om

Gregor se kruipende om so maklik as moontlik en dus die verwydering van die meubels

wat in die pad gekry het, veral die laaikas en die lessenaar.

Maar sy was nie in staat om dit te doen deur haarself.

Sy het nie durf waag om haar pa te vra om te help nie, en die diensmeisie sou beslis nie

gehelp het om haar, alhoewel hierdie meisie, omtrent sestien jaar oud, het dapper

gebly het sedert die ontslag van die

vorige kok, het sy gesmeek vir die voorreg word toegelaat om te bly

permanent beperk tot die kombuis en die deur oop te maak net in antwoord op 'n

spesiale dagvaarding.

Dus, sy suster het geen ander keuse nie, maar sy ma te betrek, terwyl sy pa was

afwesig is.

Sy ma genader Gregor se kamer met die uitroepe van opgewonde vreugde, maar sy stil

by die deur. Natuurlik, sy suster die eerste keer nagegaan of

alles in die kamer in orde was.

Eers dan het sy laat sy ma loop. In groot haas Gregor getrek het om die blad

selfs verder en geplooide dit meer. Die hele ding eintlik lyk net soos 'n

kombers gegooi onverskillig oor die rusbank.

By hierdie geleentheid, Gregor teruggehou spioenasie onder die laken uit.

Dus, het hy daarvan weerhou om te kyk na sy ma hierdie tyd en was net gelukkig dat

Sy het gekom.

"Kom, hy is nie sigbaar nie," sê sy suster, en blykbaar daartoe gelei dat sy ma deur die

hand.

Nou het Gregor geluister as hierdie twee swak vroue verskuif die steeds swaar ou bors van

laaie van sy posisie, en as sy suster voortdurend op haarself geneem het van die

groter deel van die werk, sonder om te luister

na die waarskuwings van sy moeder, wat bang was dat sy haarself sou stam.

Die werk het 'n lang tyd geduur het.

Na sowat 'n kwart van' n uur reeds verby is, het sy ma gesê het dit sou

beter wees as hulle die bors van die laaie waar dit was verlaat het, want in die eerste plek,

dit was te swaar sou hulle nie

klaar is voor sy vader se aankoms, en die verlaat van die laaikas in die middel

van die kamer sou blok alle Gregor se paadjies nie, maar in die tweede plek, het hulle

kon nie seker wees dat Gregor sou tevrede wees met die verwydering van die meubels nie.

Vir haar is die omgekeerde lyk om waar te wees, voor die oë van die leë mure deurboor haar reg

aan die hart, en hoekom moet Gregor voel nie dieselfde nie, want hy was gewoond

na die kamer meubels vir 'n lang tyd en

in 'n leë kamer sou voel homself verlaat?

"En is dit nie die geval nie," het sy ma tot die gevolgtrekking gekom baie sag, amper fluisterend

asof sy wou Gregor, waarvan die presiese ligging sy regtig nie geweet het nie, om te verhoed dat

hoor selfs die klank van haar stem - vir

Sy was oortuig daarvan dat hy nie verstaan haar woorde - "en is dit nie 'n feit

wat deur die meubels te verwyder ons wys dat ons alle hoop van 'n

verbetering en laat hom tot sy eie hulpbronne, sonder enige vergoeding?

Ek dink dit die beste sou wees as ons probeer om die kamer te hou presies in die toestand

voor, sodat wanneer Gregor terugkeer na ons, vind hy alles onveranderd en

kan vergeet tydperk tussen al die makliker. "

As hy hoor sy ma se woorde Gregor besef dat die gebrek aan al die onmiddellike

menslike kontak, saam met die eentonige lewe omring deur die familie oor die

die loop van hierdie twee maande, moet

verwar sy begrip, want anders kon hy nie vir homself verduidelik

hoe hy in alle erns, kan hê is so gretig om sy kamer leeggemaak te hê.

Was hy werklik gretig om die warm kamer te laat, gerieflik gemeubileer met stukke wat hy gehad het

geërf het, verander word in 'n grot waarin hy sal, natuurlik, dan in staat wees om te kruip

in alle rigtings sonder

versteuring, maar op dieselfde tyd met 'n vinnige en volledige vergeet van sy menslike

ook verlede as?

Was hy dan op hierdie punt reeds op die rand van vergeet, en was dit slegs die

stem van sy moeder, wat hy nie gehoor het nie vir 'n lang tyd, wat het hom geprikkel?

Niks was om verwyder te word - alles moet bly.

In sy toestand kon hy nie funksioneer sonder die positiewe invloede van sy

meubels.

En as die meubels hom verhinder die uitvoering van sy sinnelose crawl oor

al oor die plek, dan is daar was niks verkeerds in daardie, maar eerder 'n groot voordeel.

Maar sy suster ongelukkig anders gedink.

Sy het gewoond geraak, seker nie sonder regverdiging nie, so ver as die

bespreking van sake met betrekking tot Gregor betrokke was, op te tree as 'n deskundige met

ten opsigte van hul ouers, en so nou is die

ma se raad was vir sy suster voldoende rede om aan te dring op die verwydering,

nie net van die laaikas en die lessenaar, wat die enigste items wat sy

gedink het op die eerste, maar ook van alle

die meubels, met die uitsondering van die onmisbare rusbank.

Natuurlik, dit was nie net kinderagtig uittarting en haar onlangse baie onverwags en nie

hard gewen selfvertroue wat gelei het haar op hierdie vraag.

Sy het eintlik ook waargeneem dat Gregor nodig is om 'n groot deel van die kamer te kruip;

die meubels, aan die ander kant, so ver as wat mens kon sien, was nie die geringste

gebruik.

Maar miskien is die entoesiastiese sensibiliteit van die jong vroue van haar ouderdom ook 'n rol gespeel.

Hierdie gevoel gesoek vrylating by elke geleentheid, en met dit Grete nou voel

die versoeking om te wil maak Gregor se situasie nog meer skrikwekkende, so dat sy dan

staat sal wees om selfs nog meer te doen vir hom as nou.

Vir seker niemand behalwe Grete sou ooit vertrou om 'n kamer om in te tree

Gregor die leë mure wat deur homself regeer.

En so het sy nie haarself toelaat om dissuaded van haar besluit deur haar ma, wat in

hierdie kamer lyk onseker van haarself in haar pure geroer word en gou stil gehou,

om sy suster te help met al haar energie om die laaikas uit die kamer te kry.

Nou, kan Gregor nog steeds doen sonder om die bors van die laaie, indien nodig, maar die

lessenaar werklik het om te bly.

En skaars het die vroue het die kamer verlaat met die laaikas, gekerm soos wat hulle

dit gestoot het, toe Gregor steek sy kop onder die rusbank uit 'n blik te neem hoe hy

versigtig en met soveel as moontlik oorweging ingryp.

Maar ongelukkig was dit sy ma wat kom terug die eerste keer in die kamer, terwyl Grete

het haar arms om die bors van die laaie in die kamer langsaan en is wieg dit

heen en weer deur haarself, sonder om dit uit sy posisie te beweeg.

Sy ma was nie gewoond is aan die oë van Gregor, hy kon haar siek gemaak het, en so meer,

bang, skarrel Gregor agteruit reg om die ander kant van die bank, maar hy kon

nie meer verhoed dat die vel vorentoe beweeg 'n bietjie.

Dit was genoeg om sy ma se aandag te vang.

Sy het tot stilstand gekom het, staan nog steeds vir 'n oomblik, en dan gaan terug tot Grete.

Hoewel Gregor gehou herhaal homself oor en oor wat regtig niks ongewoon

aan die gang was, dat slegs 'n paar stukkies meubels is herrangskik, het hy gou

het om vir homself te erken dat die bewegings

van die vroue heen en weer, hulle rustig gesprekke, en die krap van die

meubels op die vloer geraak hom soos 'n groot geswel oproer aan alle kante, en,

Hy was so stewig in sy kop getrek en

bene en druk op sy liggaam op die vloer, hy moes homself onomwonde vertel dat

sou hy nie in staat wees om al hierdie veel langer te verduur.

Hulle was skoon te maak sy kamer, neem weg van hom alles wat hy gekoester het, hulle

reeds uitgesleep die laaikas wat die kabbeling gesien het en ander

tools gehou is, en hulle is nou

los te maak van die lessenaar wat styf vas aan die vloer, die lessenaar waarop hy

as 'n student,' n skool student, selfs as 'n elementêre skool

student, geskryf het om sy opdragte uit.

Op daardie oomblik het hy regtig het nie enige meer tyd om seker te maak die goeie bedoelings van

die twee vroue, wie se bestaan hy het in elk geval amper vergeet, want in hul

uitputting hulle was regtig werk

stil, en die swaar struikel van hul voete was die enigste geluid om gehoor te word.

En so het hy skarrel uit - die vroue was net Prop Ping hulself op die lessenaar

in die volgende kamer in om 'n blaaskans te neem - die verandering van die rigting van sy

pad vier keer.

Hy het regtig nie geweet het wat hy eerste moet red.

Toe hy sien hang opsigtelik op die muur, wat anders was reeds leeg,

die beeld van die vrou geklee in niks nie, maar bont.

Hy het vinnig skarrel oor dit en druk homself teen die glas wat hou dit in

plek en wat sy warm maag laat goed voel.

Ten minste hierdie foto, wat Gregor op die oomblik heeltemal verberg, sekerlik niemand

sal nou weg te neem.

Hy draai sy kop na die deur van die sitkamer om die vroue in ag te neem as hulle

kom terug. Hulle was nie toegelaat om hulself baie

rus en kom dadelik terug.

Grete het haar arm om haar ma en hou haar styf vas.

"So, wat sal ons nou?" Sê Grete en kyk om haar rond.

Toe het haar kort met Gregor van die muur af.

Sy hou haar kalmte net omdat haar ma was daar.

Sy buk om haar te verhoed om om te kyk, haar gesig na haar ma

en gesê, hoewel dit in 'n bewende stem en te vinnig, "Kom, sou dit nie beter wees

Gaan terug na die sitkamer vir net nog 'n oomblik? "

Grete se doel was duidelik Gregor: sy wou sy ma te bring na 'n veilige plek

en dan jaag hom uit die muur.

Wel, laat haar net probeer! Hy hurk op sy foto en nie die hand

dit oor. Hy sal gouer die lente in Grete se gesig.

Maar Grete se woorde het onmiddellik die ma baie ongemaklik gemaak.

Sy loop na die kant, gevang oë van die enorme bruin vuil maak op die geblom

wallpaper, en voordat sy werklik bewus geword het dat wat sy was op soek na

Gregor, geskreeu in 'n hoë toonhoogte rou

stem "O God, O God" en het met uitgestrekte arms, asof sy

oorhandiging van alles, op die bank en daar gaan lê bewegingloos.

"Gregor, jy.

. "Roep sy suster met 'n verhoogde vuis

en 'n dringende glans.

Sedert sy transformasie hierdie was die eerste woorde wat sy reg wat gerig is op

hom.

Sy hardloop in die kamer langsaan geeste of ander waarmee sy kon bring

laat herleef haar ma van haar flou spel.

Gregor wou so goed help - daar was genoeg tyd om die foto te red - maar hy was

vas vinnig op die glas en het om homself los te maak kragtig skeur.

Daarna het hy ook skarrel in die kamer langsaan, asof hy sy suster kan gee n bietjie raad,

soos in vroeër tye, maar hy het om daar te staan ledig agter haar, terwyl sy

krap oor onder verskillende klein bottels.

Tog, is sy bang toe sy omdraai.

'N bottel op die vloer geval en gebreek.

'N splinter van die glas gewond Gregor in die gesig,' n korrosiewe medisyne of ander

drup oor hom.

Nou, sonder om voortslepende langer, Grete het soos baie klein bottels as wat sy kon

hou en hardloop saam met hulle in haar ma. Sy klap die deur toe met haar voet.

Gregor was nou afgeskakel van sy moeder, wat dalk naby die dood, aan hom te danke.

Hy kon nie die deur oop, en hy wou nie sy suster, wat moes weg te jaag

saam met haar ma te bly.

Op hierdie punt is hy het niks om te doen, maar wag nie, en oorweldig met selfverwyt

en bekommerd wees nie, het hy begin om te kruip en kruip oor alles: die mure, meubels, en die plafon.

Ten slotte, in sy wanhoop, as die hele kamer begin om hom te draai, val hy op

die middel van die groot tafel. 'N kort tyd verloop het.

Gregor lê daar slap.

Alle rond was nog steeds. Miskien was dit 'n goeie teken.

Dan was daar 'n ring by die deur.

Die diensmeisie is natuurlik opgesluit in haar kombuis, en dus Grete het om te gaan

om die deur oop. Die vader het aangekom.

"Wat het gebeur?" Was sy eerste woorde.

Grete se verskyning het hom alles vertel. Grete het geantwoord met 'n dowwe stem, klaarblyklik

was sy druk haar gesig in haar pa se bors: "Moeder flou geword, maar sy raak

nou beter.

Gregor los gebreek het "" Ja, ek het verwag dat, "sê sy

Vader, "Ek het altyd vir julle dat, maar jy vroue wil nie luister nie."

Dit was duidelik te Gregor dat sy pa sleg misverstaan het Grete se kort boodskap

en is die veronderstelling dat Gregor n gewelddadige misdaad of ander gepleeg het.

So, Gregor nou gehad het om sy vader te vind om hom te kalmeer, want hy het nie die tyd

ook nie die vermoë om dinge aan hom te verduidelik.

En so het Hy storm weg na die ingang van sy kamer en stoot hom teen dit, sodat

Sy pa kon dadelik sien soos hy uit die saal geloop dat Gregor ten volle

wat bedoel is om terug te keer in 'n keer na sy kamer,

dat dit nie nodig was om hom terug te ry, maar dat 'n mens net nodig om die oop te maak

deur, en hy sal onmiddellik verdwyn. Maar sy pa was nie in die bui om te

sodanige niceties onderhou.

"Ag," skree hy sodra hy ingeskryf, met 'n toon asof hy alles op een keer kwaad en

tevrede.

Gregor trek sy kop terug van die deur en dit grootgemaak in die rigting van sy

vader. Hy het regtig nie uitgebeeld as hy sy pa

nou het daar gestaan.

Natuurlik, wat met sy nuwe styl van kruipende rondom, het hy in die verlede

terwyl verwaarloos aandag te skenk aan wat in die res van die woonstel aan die gang was,

as voorheen gedoen het, en moet regtig

gryp die feit dat hy verskillende toestande sou teëkom.

Nogtans, nogtans, was dat sy vader?

Was dit dieselfde man wat gelê het uitgeput en begrawe in die bed in vroeër dae

toe Gregor is besig om op 'n sakereis, wat hom gekry het op die aand

van sy terugkeer in 'n slapende toga en arm

stoel, totaal nie in staat om op te staan, wat net sy arm gelig het as 'n teken van

geluk, en wat in hul skaars wandelings saam 'n paar Sondae' n jaar en op die

belangrike vakansiedae het sy pad stadig

voorspelers tussen Gregor en sy moeder - wat hulself stadig beweeg - altyd 'n bietjie meer

stadiger as hulle gebundelde in sy ou jas, al die tyd waarin sy loop

versigtig vashou, en wat, toe hy

wou iets sê, byna altyd staan en versamel sy gevolg

rondom hom?

Maar nou is hy gestaan het regtig reguit, geklee in 'n styfpassende blou uniform

met goue knope, soos dié dienaars dra in 'n bank maatskappy.

Bo die hoë stywe kraag van sy baadjie om sy ferm dubbele ken steek prominent,

onder sy ruie wenkbroue die kort van sy swart oë was vars indringende en

waarskuwing, sy anders deurmekaar wit hare

was in 'n versigtig presiese blink deel gekam.

Hy gooi sy pet, wat 'n goue monogram, blykbaar die simbool van die bank, was

aangebring, in 'n boog oor die hele kamer op die bank en beweeg, gooi terug

rand van die lang rok van sy uniform, met

sy hande in sy broek sakke en 'n grimmige gesig, reg tot Gregor.

Hy het regtig nie geweet wat hy in gedagte gehad het, maar hy lig sy voet buitengewoon hoë

In elk geval, en Gregor was verstom oor die reuse grootte van die sool van sy boot.

Hy het egter nie talm op daardie punt.

Want hy het geweet van die eerste dag van sy nuwe lewe is dat, sover as wat hy betrokke was, sy

pa beskou as die grootste krag die enigste gepaste reaksie.

En so het hy skarrel weg van sy vader, gestop toe sy pa bly staan,

en geskarrel vorentoe weer toe sy pa net geroer word.

Op hierdie manier het hulle weg in die kamer rond herhaaldelik, sonder dat enigiets beslissende

plaasvind. Om die waarheid te sê, want van die stadige pas, is dit

het nie lyk soos 'n jaag.

Gregor op die vloer gebly het vir die oomblik, veral omdat hy bang was dat

Sy pa kon 'n vlug op die muur of die plafon as' n daad van werklike

boosheid.

In elk geval, Gregor moes hom vertel dat hy nie kon hou nie van hierdie hardloop

om vir 'n lang tyd, want wanneer sy pa' n enkele stap het, het hy moes gaan

deur middel van 'n enorme aantal bewegings.

Hy was reeds besig om te ly aan 'n tekort aan asem, net soos in sy vroeëre

dae wanneer sy longe het is baie onbetroubaar.

Soos hy nou steier rond op hierdie manier in al sy energie in te samel vir

hardloop, skaars sy oë oop te hou en voel so lusteloos dat hy geen idee gehad het

by al van enige ontsnapping anders as deur die loop

en het amper al vergeet dat die mure is beskikbaar vir hom, hoewel hulle

belemmer deur versigtig gekerf meubels vol skerp punte en spykers,

op daardie oomblik iets of ander gegooi

terloops gevlieg toemaak en voor hom gerol.

Dit was 'n appel. 'N tweede een onmiddellik nadat dit gevlieg.

Gregor staan nog steeds in geskrik.

Verder weg te hardloop was nutteloos, want sy pa het besluit om hom te bombardeer.

Van die vrugtebak op die sideboard sy pa gevul het sy sakke.

En nou, sonder om die oomblik wat akkuraat doel, was hy gooi appel na

Apple.

Hierdie klein rooi appels op die vloer rond gerol asof geëlektrifiseer en gebots met

mekaar. 'N swak gegooi appel bewei Gregor se rug

maar gegly harmlessly af.

Maar, 'n ander gegooi onmiddellik na daardie een gery in Gregor se terug regtig

hard.

Gregor wou homself af te sleep, asof die onverwagte en ongelooflike pyn sou gaan

weg as hy sy posisie verander.

Maar hy het gevoel asof hy gespyker in plek en lê uitgestrek heeltemal verwar

in al sy sintuie.

Slegs met sy finale kort het hy opgelet hoe die deur van sy kamer was oop getrek

en hoe reg is in die voorkant van sy suster - wat skree - sy ma het in haar

onderklere, het vir sy suster afsny nie

haar om te gee haar die vryheid om asem te haal in haar flou spel, en hoe sy

moeder dan hardloop na sy vader, op die manier waarop haar vasgebind op rompe glip na die

vloer een na die ander, en hoe,

struikel oor haar some, gegooi het sy haarself op sy pa en gooi haar

arms om hom, in 'n volledige unie met hom - maar op hierdie oomblik Gregor se magte van

oë het - as haar hande raak aan die

terug van sy pa se kop en sy smeek hom Gregor se lewe te spaar.

HOOFSTUK III.

Gregor se ernstige wond, uit wat Hy gely het vir meer as 'n maand - want niemand

gewaag om die appel te verwyder, is dit in sy vlees gebly as 'n sigbare herinnering - gelyk

deur homself te herinner het, die vader dat

ten spyte van sy huidige ongelukkig en haatlike voorkoms, Gregor was 'n lid van die

familie, iets wat mens moet nie as 'n vyand behandel, en dat dit was nie, inteendeel,

'n vereiste van die gesin reg om te onderdruk

'n mens se aversie en te verduur - niks anders, net verduur.

En as deur middel van sy wond Gregor het glo nou vir goed sy vermoë om te verloor

beweeg en vir die tyd wat nodig is om baie, baie minute oor sy kamer te deursoek, soos

'n bejaarde ongeldig is - so ver as bekruip hoë

betref, dit was ondenkbaar - tog vir hierdie verergering van sy

toestand is, in sy mening, het hy heeltemal bevredigende vergoeding kry,

want elke dag teen die aand die deur

na die woonkamer, wat hy in die gewoonte van die behoud van 'n skerp oog op selfs net een of

twee uur vooraf, was oopgemaak, sodat hy, lê in die donkerte van sy kamer,

onsigbaar vanaf die woonkamer, kon sien

die hele gesin by die verligte tafel en luister na hulle gesprekke, na 'n

sekere mate met hul gemeenskaplike toestemming, 'n situasie wat heeltemal anders

van wat gehad het voordat gebeur.

Natuurlik, dit is nie meer die geanimeerde sosiale interaksie van die ou tye, wat

Gregor in die klein hotel kamers het nog altyd gedink oor met 'n sekere verlange, toe,

moeg, het hy moes homself te gooi in die klam beddegoed.

Vir die grootste deel wat op die oomblik het was baie stil.

Na die aand-ete, die pa aan die slaap geraak vinnig in sy arm stoel.

Die ma en suster gepraat omzichtig aan mekaar in die stilte.

Is ver oor die moeder vasgewerk fyn onderklere vir 'n mode-winkel.

Die suster, wat op 'n werk as' n salesgirl geneem het, in die aand bestudeer

stenografie en Frans, so miskien later 'n beter posisie te kry.

Soms is die pa wakker word, en asof hy heeltemal onkundig dat hy aan die slaap was,

aan die ma gesê: "Hoe lank het jy is naai vandag?" en gaan terug na

slaap, terwyl die moeder en die suster glimlag moeg vir mekaar.

Met 'n soort van koppigheid die vader het geweier om af te neem, sy kneg uniform

selfs by die huis, en terwyl sy slaap toga hang ongebruikte op die jas haak, die vader

ingesluimer volledig geklee in sy plek, soos

As hy was altyd gereed vir sy verantwoordelikheid en selfs hier het gewag

vir die stem van sy meerdere.

As gevolg hiervan, ten spyte van al die sorg van die moeder en suster, sy uniform, wat

selfs aan die begin is nie nuut nie, het gegroei vuil en Gregor kyk, dikwels vir die hele

aand, op hierdie klere, met vlekke alle

oor dit en met sy goue knope altyd gepoleer, wat die ou man, alhoewel

baie ongemaklik, geslaap het nietemin vreedsaam.

Sodra die klok tien getref, die ma probeer saggies die Vader aan te moedig om wakker te

op en toe hulle probeer oortuig om hom te gaan slaap, op die grond dat hy kon nie 'n behoorlike

slaap hier en dat die Vader, wat moes

aanmeld vir diens op 06:00, regtig nodig is om 'n goeie slaap.

Maar in sy hardkoppigheid, wat aangegryp hom, aangesien hy 'n dienaar geword het, het hy

daarop aangedring altyd bly selfs langer deur die tafel, hoewel hy gereeld val

aan die slaap en dan kan net die oorhand gekry word

met die grootste probleme wat sy stoel vir die bed om handel te dryf.

Maak nie saak hoeveel die ma en suster kan op daardie stadium werk op hom met 'n klein

vermanings, vir 'n kwart van' n uur hy sou bly skud sy kop stadig, sy

oë toe, sonder om op te staan.

Die moeder sou hom deur die mou trek en te praat vleiende woorde in sy oor, die

suster haar werk sou verlaat om haar ma te help, maar dit sal nie die gewenste

uitwerking op die vader.

Hy sou vestig hom nog dieper in sy arm stoel.

Eers wanneer die twee vroue gryp hom onder die oksels, sou hy sy oë oop te gooi,

kyk heen en weer op die ma en suster, en gewoonlik sê: "Dit is 'n lewe.

Dit is die rus en vrede van my ouderdom. "

En gestut deur beide vroue, sou hy afgee homself fraai, asof dit vir hom

dit was die grootste moeilikheid laat hom gelei word deur die vroue, golf aan die deur

hulle daar weg en gaan op sy eie

Van daar, terwyl die moeder vinnig neergegooi haar naaldwerk implemente en die suster

haar pen in om uit te voer na die Vader en help hom 'n paar meer.

In hierdie oorwerk en uitgeput familie wat tyd gehad het om 'n meer bekommerd wees oor Gregor

meer as wat absoluut noodsaaklik is? Die huishouding was voortdurend besig om

kleiner.

Die diensmeisie het nou laat gaan. 'N groot benerige skoonmaak vrou met wit hare

wat al oor haar kop in die oggend en aand gekom het om die swaarste om te doen

werk.

Die ma het die sorg van alles anders in Benewens haar aansienlike naaldwerk werk.

Dit het selfs gebeur dat verskillende stukke van die familie juweliersware, wat voorheen aan die

ma en suster was oorstelp van vreugde om te dra op die sosiale en feestelike geleenthede, is

verkoop word, as Gregor uitgevind het in die aand

van die algemene bespreking van die pryse wat hulle gaan haal het.

Maar die grootste klagte was altyd dat hulle nie kon hierdie woonstel verlaat, wat

was te groot vir hul huidige beteken, want dit was onmoontlik om te dink hoe Gregor

verskuif kan word.

Maar Gregor ten volle erken dat dit nie net 'n oorweging vir hom wat

verhoed dat 'n skuif, want hy kon maklik vervoer in' n geskikte houer met 'n

paar lug gate.

Die belangrikste ding met die familie terug van 'n verandering in die woonkwartiere was veel meer

hul volledige hopeloosheid en die idee dat hulle is getref deur 'n ongeluk

soos niemand anders in die hele sirkel van familie en kennisse.

Wat die wêreld vereistes van die arm mense hulle nou tot 'n uiterste mate uitgevoer.

Die pa gekoop ontbyt aan die kleinkas amptenare by die bank, die moeder

geoffer haarself vir die onderklere van vreemdelinge, die suster agter haar lessenaar was

by die Beck en die oproep van sy kliënte, maar die

gesin se energie het nie enige verdere brei.

En die wond in sy rug begin pyn Gregor alles weer toe nou ma en

suster, nadat hulle moes vergesel die pa in die bed, het terug gekom, hulle werk laat lê,

naby aan mekaar beweeg, en gaan sit wang te

wang en toe sy ma sal nou sê, wys na Gregor se kamer, "Maak die deur,

Grete, "en toe Gregor is weer in die duisternis, terwyl naby die vroue gemeng

hulle trane of, baie droë oë, staar by die tafel.

Gregor spandeer sy dae en nagte met min slaap.

Soms het hy gedink dat die volgende keer gaan die deur oop hy sal neem oor die gesin

reëlings net soos hy vroeër.

In sy verbeelding het weer verskyn, na 'n lang tyd, sy werkgewer en die studieleier en

die leerlinge, die te ruggraatloos bewaarder, twee of drie vriende van ander

besighede, 'n kamenier van' n hotel in

die provinsies, 'n liefdevolle vlugtige geheue,' n vroulike kassier van 'n hoed winkel, wie hy

ernstig, maar ook stadig tuin - hulle het al verskyn gemeng met vreemdelinge of mense

hy het al vergeet, maar in plaas van

help hom en sy familie, hulle was al die ontoeganklike, en hy was bly om te sien

hulle te laat verdwyn. Maar dan is hy nie meer lus om oor bekommerd te wees nie

sy gesin.

Hy was gevul met pure woede oor die stomme sorg hy was om te kry, selfs al

Hy kon nie dink aan iets wat hy dalk 'n aptyt vir nie.

Tog, het hy planne gemaak oor hoe hy kon neem uit die spens wat hy op alle rekening

verdien, selfs al het hy is nie honger nie.

Sonder om te dink nie meer oor hoe hulle in staat kan wees om te gee Gregor spesiale

plesier, die suster nou skop die een of ander kos baie vinnig in sy kamer in die

oggend en die middag, voordat sy weggehardloop

haar winkel, en in die aand, heel onverskillig of die kos dalk het

net geproe is, of wat gebeur mees algemene het, bly heeltemal ongestoord,

sy dit uit met 'n sweep van haar besem geklits.

Die taak van die skoonmaak van sy kamer, wat sy nou altyd uitgevoer word in die aand,

kon nie vinniger gedoen word.

Strepe vuil hardloop langs die mure, hier en daar lê struikgewas van stof en vullis.

Aan die begin, toe sy suster aangekom, Gregor geposisioneer om homself in 'n besonder vuil

hoek in orde met hierdie houding om iets te maak van 'n protesaksie.

Maar hy kon goed gebly het daar vir weke sonder sy suster se veranderende haar

maniere.

Om die waarheid te sê, sy het die grondpad so veel as wat hy gedoen het bemerk, maar sy het besluit om dit net te laat

te bly.

In hierdie besigheid, met 'n fyngevoeligheid wat was nogal vir haar en wat

die algemeen oor die hele gesin geneem, sy wag gehou het om te sien dat die skoonmaak van

Gregor se kamer gebly vir haar gereserveer.

Toe sy moeder het onderneem om 'n groot skoonmaak van Gregor se kamer, wat sy gehad het

slegs suksesvol voltooi word na die gebruik van 'n paar emmers water.

Maar die uitgebreide vogtigheid het Gregor siek gemaak en hy rugliggende, verbitterd en onbeweeglik lê

op die rusbank. Maar, die moeder se straf was nie

vir lank vertraag.

Want in die aand het die suster het skaars die verandering in Gregor se kamer waargeneem voordat

Sy hardloop na die sitkamer kragtig aanstoot en het, ten spyte van haar ma se hand

hoog opgelig het in die verhoor, uitgebreek het in 'n vlaag van geskreeu nie.

Haar ouers - die Vader het, natuurlik wakker geword met 'n begin in sy arm stoel -

eerste kyk haar verbaas en hulpeloos, totdat hulle begin om te kry

opgewonde is.

Wat sy reg, die vader opgehoop verwyte oor die ma wat sy was nie

te neem oor die skoonmaak van Gregor se kamer van die suster, en draai na sy linkerkant,

skree hy op die suster dat sy sou geen

langer toegelaat word om Gregor se kamer te ooit weer skoon te maak, terwyl die ma het probeer trek

die Vader, langs hom in sy opgewonde, in die bed kamer.

Die suster, geskud deur haar huil pas, gehamer op die tafel met haar klein vuiste

en sis Gregor by al hierdie kwaad dat niemand gedink het oor die sluit van die deur en

spaar hom die oë van hierdie oproer.

Maar selfs wanneer die suster, uitgeput van haar daaglikse werk, het moeg geword van omgee

vir Gregor as wat sy voorheen gehad het, selfs dan het die moeder nie almal kom op haar

onthalwe.

En Gregor het nie afgeskeep word nie. Vir nou die skoonmaak vrou was daar.

Hierdie ou weduwee, wat in haar lang lewe moet bestuur het om die ergste te oorleef met die

hulp van haar benerige raam, het geen werklike gruwel van Gregor.

Sonder om in die minste nuuskierig, sy het een keer per toeval Gregor se deur oopgemaak.

Aan die oë van Gregor, wat heeltemal verras, begin te geren hier en daar,

alhoewel niemand het hom jaag, het sy bly staan met haar hande gevou

oor haar maag en staar na hom.

Sedertdien het sy het nie versuim om die deur skelm 'n bietjie elke oggend oop en

aand om te kyk op Gregor.

Aan die begin, het sy ook 'n beroep hom na haar met woorde wat sy vermoedelik gedink het

vriendelik, soos "Kom hier vir 'n bietjie, ou miskruier!" of "Haai, kyk na die ou mis

Beetle! "

Aangespreek op so 'n wyse, Gregor niks meer geantwoord nie, maar bly roerloos in sy

plek, as die deur nie op alle geopen.

Indien slegs, in plaas van om hierdie skoonmaak vrou om hom te steur uselessly wanneer sy

gevoel soos dit, hulle het haar bevele gegee het om sy kamer te skoon te maak elke dag!

Een dag in die vroeë oggend - 'n harde reënbui, dalk reeds' n teken van die

komende lente, die ruite geslaan - wanneer die skoonmaak vrou begin eens

weer met haar gewone gesprek, Gregor

was so bitter dat hy na haar draai, asof vir 'n aanval, maar stadig en

swak.

Maar in plaas van om vir hom bang, die skoonmaak vrou bloot verhef 'n stoel

staan naby die deur en, soos sy daar gestaan het met haar mond wyd oop, haar

bedoeling was duidelik: sy sal naby haar

mond slegs wanneer die stoel in haar hand op Gregor se rug gegooi is.

"Dit gaan nie verder nie, reg?" Het sy gevra het, as Gregor omgedraai om

teruggekom, en sy sit die stoel rustig terug in die hoek.

Gregor skaars geëet het niks meer nie.

Eers toe hy toevallig verby beweeg die voedsel wat voorberei was, het hy, as 'n spel,

'n bietjie in sy mond, hou dit daar vir ure, en in die algemeen spoeg dit weer uit.

Aan die begin het hy gedink dat dit dalk sy hartseer word oor die toestand van sy kamer, wat gehou

hom eet, maar hy het baie gou het versoen met die verandering in sy kamer.

Mense het gewoond geraak het om dit in die stoor in sy kamer dinge wat hulle

kon nêrens anders gestel, en op hierdie punt is daar was baie sulke dinge doen, nou dat

hulle het 'n kamer van die woonstel gehuur het tot drie loseerders.

Hierdie plegtige here - al drie vol baarde gehad het, as Gregor een keer deur 'n

kraak in die deur - was noukeurig bedoeling op netheid, nie net in hul eie kamer

maar, want hulle het nou hier 'n kamer gehuur het,

in die hele huishouding, en veral in die kombuis.

Hulle het eenvoudig nie toelaat dat enige nutteloos of shoddy dinge.

Verder het die grootste deel van hulle gebring het saam met hulle hul eie stukke van

meubels.

Dus, het baie van die items oorbodig, en dit was nie regtig dinge kan 'n mens

verkoop of dinge wat mense wou uit te gooi.

Al hierdie items geëindig in Gregor se kamer, selfs die boks van as en die vullis emmer

uit die kombuis.

Die skoonmaak vrou, altyd in 'n haas, eenvoudig geslinger enigiets wat was' n oomblik

nutteloos in Gregor se kamer. Gelukkig Gregor in die algemeen sien net die

betrokke voorwerp en die hand wat dit gehou.

Die skoonmaak vrou dalk wat van voorneme is, wanneer die tyd en die geleentheid om toegelaat te neem

die dinge weer of alles uit te gooi alles op een slag, maar in werklikheid van die dinge wat

bly lê daar, waar hulle ook al

beland by die eerste gooi, tensy Gregor wriemel sy weg deur die akkumulasie

van rommel en dit verskuif.

Aan die begin was hy gedwing om dit te doen, want anders was daar geen plek vir hom om te

kruip rond, maar later het hy dit met 'n groeiende plesier, alhoewel na sodanige

bewegings, moeg tot die dood en voel ellendig, het hy nie beweeg nie vir ure.

Omdat die loseerders ook soms het hulle aand ete by die huis in die gemeenskaplike

woonkamer, die deur na die woonkamer gebly het gesluit op baie aande.

Maar Gregor het geen probleme by almal gaan sonder die oop deur.

Reeds op baie aande wanneer dit oop is, het hy nog nie gebruik gemaak homself van dit, maar,

sonder die familie merk, uitgestrek in die donkerste hoek van sy kamer.

Maar, sodra die skoonmaak vrou het die deur na die sitkamer effens kier

en dit bly oop, selfs wanneer die loseerders gekom het in die aand en die ligte was

aantrek nie.

Hulle gaan sit aan die hoof van die tafel, waar in vroeër dae die moeder, die

Vader, en Gregor geëet het, ontvou hul servette, en tel hulle

messe en vurke.

Die ma het onmiddellik verskyn in die deur met 'n bakkie van vleis en reg agter haar

die suster met 'n bakkie hoog gelaai met aartappels.

Die kos het 'n baie stoom af.

Die here loseerders gebuig oor die bord voor hom, asof hulle wou om seker te maak

voordat jy eet, en in die feit dat die een wat in die middel gesit - vir die ander twee het hy

waarna om te dien as die Owerheid - sny 'n

stuk vleis nog steeds op die bord natuurlik om vas te stel of dit voldoende was

tender en of nie iets moet terug gestuur word na die kombuis.

Hy was tevrede, en ma en suster, wat in spanning gekyk het, begin

asem te haal en maklik om te glimlag. Die familie self in die kombuis geëet.

Ten spyte van dat, voor die Vader in die kombuis gegaan het, kom hy in die kamer en

met 'n boog, pet in die hand, het' n toer van die tafel.

Die loseerders rose gesamentlik en iets gemurmureer in hul baarde.

Toe, toe hulle alleen was, het hulle geëet byna in doodse stilte.

Dit was vreemd om te Gregor dat uit al die baie verskillende soorte klanke van

eet, was altyd wat hoorbaar was hulle kou tande, asof deur daardie Gregor

getoon word dat mense wat nodig is om hul tande te

eet en dat daar niks kan selfs gedoen word met die mooiste tandelose kakebeen.

"Ek het regtig nie 'n aptyt," het Gregor sê vir homself verdrietig, "maar nie vir hierdie

dinge.

Hoe hierdie loseerders dinge self, en ek sterf. "

Op hierdie aand het die viool klink uit die kombuis.

Gregor nie onthou dit hoor deur middel van hierdie tydperk.

Die loseerders het reeds geëindig het hulle die nag ete, het die Midde-een getrek uit 'n

koerant en het elk van die ander twee 'n bladsy, en hulle is nou leun terug,

lees en rook.

Wanneer die viool begin speel, hulle het oplettend, het opgestaan, en hy het op

tone aan die saal se deur, waar hulle bly staan gedruk teen 'n

'n ander.

Hulle moet hoorbaar uit die kombuis gewees het, want die vader genoem

"Miskien is die here hou nie van die speel nie?

Dit kan gestop word in 'n keer. "

"Inteendeel," verklaar die loseerder in die middel, "die jong vrou kan nie kom

in ons en speel in die kamer hier, waar dit is regtig baie meer gemaklik en

vrolik? "

"O, dankie dat jy," roep die vader, asof hy die een wat die viool speel.

Die mans staan terug in die kamer en wag.

Gou het die Vader met die musiek staan, die moeder met die bladmusiek, en die gekom het

suster met die viool. Die suster kalm bereid om alles vir

oorweeg.

Die ouers, wat nog nie voorheen 'n kamer gehuur en dus oordrewe

hul beleefdheid aan die loseerders, durf nie op hulle eie stoele sit.

Die pa leun teen die deur, sy regterhand vas tussen twee knoppies van sy

knoop-uniform. Die ma het egter 'n stoel aanvaar

aangebied deur een loseerder.

Sedert sy het die stoel sit waar die man het toevallig is om dit te sit, het sy Za

die een kant in 'n hoek. Die suster het begin om te speel.

Die vader en moeder, een aan elke kant, gevolg, luister na die bewegings van haar

hande.

Aangetrek deur die speel, het Gregor gewaag om 'n bietjie verder te bevorder

vorentoe en sy kop was reeds in die sitkamer.

Hy het skaars wonder oor die feit dat hy onlangs so min oorweging gehad het

vir die ander. Vroeër hierdie oorweging was

iets wat hy was trots.

En vir daardie rede sou hy gehad het op hierdie oomblik meer rede om weg te kruip,

omdat, as gevolg van die stof wat oral in sy kamer gelê en vlieg rond met die

geringste beweging, was hy heeltemal bedek in vuil.

Op sy rug en sy sye wat hy aangery om saam met hom stof, drade, hare, en oorblyfsels

van voedsel.

Sy onverskilligheid teenoor alles is veels te groot vir hom om op sy rug lê en skure

homself op die mat, soos hy dikwels vroeër gedoen gedurende die dag.

Ten spyte van sy toestand het hy het geen bedeesd oor die stapsgewijze vorentoe 'n bietjie op die

vlekkelose vloer van die sitkamer. In elk geval, niemand betaal vir hom enige aandag.

Die familie was almal vasgevang in die viool speel.

Die loseerders, daarenteen, wat vir die oomblik geplaas het hulself, hande in

hulle broek sakke agter die musiek staan veels te naby aan die suster, sodat

hulle kon almal sien die bladmusiek,

iets wat seker die suster pla, gou terug getrek na die venster

gesprek in 'n lae stemme met geboë hoofde, waar hulle dan gebly het, besorg

waargeneem deur die Vader.

Dit is nou lyk regtig duidelik dat, omdat aanvaar hulle het 'n mooi of om te hoor

vermaaklike viool oorweeg, is hulle teleurgesteld en het sodat hulle vrede

en stil word slegs versteur uit beleefdheid.

Die manier wat hulle al die rook van hul sigare van hul neuse geblaas en

monde in die besonder het gelei tot die gevolgtrekking dat hulle baie geïrriteerd.

En tog is sy suster was so mooi speel.

Haar gesig is aan die kant draai, blik haar gevolg moet word om die telling aandagtig en ongelukkig.

Gregor ingesluip vorentoe nog 'n bietjie verder, hou sy kop styf teen die

verdieping in staat te wees om haar blik te vang, indien moontlik.

Was hy 'n dier dat die musiek so bekoor hom?

Vir hom was dit asof die pad na die onbekende voeding hy gesmag was die onthulling van homself.

Hy was vasberade om vorentoe te druk reg na sy suster, om te pluk aan haar rok, en om te

Dui vir haar aan op hierdie manier dat sy nog met haar viool in sy kamer kan kom,

want hier is niemand gewaardeer die oorweeg as hy wou hê om dit te waardeer,.

Hy wou nie te laat om haar uit sy kamer gaan nie meer nie, ten minste nie so lank as wat hy geleef het.

Sy skrikwekkende verskyning vir die eerste keer sou nuttig vir hom.

Hy wou by al die deure van sy kamer gelyktydig en grauwen terug by die

aanvallers.

Sy suster, moet egter nie verplig word nie, maar sou bly vrywillig met hom.

Sy het langs hom sal sit op die rusbank, buk sy oor na hom, en hy sal dan

vertroue in haar dat hy vas van plan was om haar te stuur na die Konservatorium en dat, indien

sy ongeluk het nie aangekom het in die

Intussen sal hy verklaar het al hierdie laaste Kersfees - het Kersfees werklik

al gekom en gegaan - en sou duld geen argument?.

Na hierdie verduideliking sou sy suster breek uit in trane van emosie, en Gregor

sal rig hy hom tot haar armholte en soen haar keel, wat sy van die tyd

Sy het begin werk toe gaan, verlaat het sonder 'n band of' n kraag blootgestel.

"Mnr Samsa, "geroep uit die Midde-loseerder aan die Vader en sonder uitgifte van 'n

verdere woord, wys met sy wysvinger by Gregor as hy stadig vorentoe beweeg.

Die viool stil.

Die middelste loseerder glimlag, eerste skud sy kop een keer by sy vriende, en dan kyk

by Gregor weer.

Eerder as om ry Gregor weer terug, die vader was om dit te oorweeg van prima

belang om te kalmeer die loseerders, alhoewel hulle nie ten alle ontsteld en

Gregor gelyk asof hulle meer as die viool oorweeg te vermaak.

Die pa haastig na hulle en met uitgestrekte arms probeer om hulle te stoot in

hul eie kamer en terselfdertyd hul siening van Gregor met sy eie liggaam te sluit.

Op hierdie punt is hulle het regtig 'n bietjie geïrriteerd, hoewel' n mens nie meer geweet het

of dit was as gevolg van die vader se gedrag of as gevolg van die kennis wat hulle gehad het

net verkry dat hulle gehad het, sonder die wete dat dit, 'n buurman soos Gregor.

Hulle eis verduidelikings van sy vader, het hul arms om hul punte te maak,

pluk agitatedly by hulle baard af en beweeg nogal stadig terug na hul kamer.

In die tussentyd, het die isolasie wat skielik geval het op sy suster na die

skielike breek af van die oorweeg het haar oorweldig.

Sy het op die viool en boog in haar slap hande vir 'n rukkie gehou en het

voortgegaan om te kyk na die bladmusiek asof sy nog steeds speel.

Alles op een slag Sy trek haar saam, die instrument in haar ma se skoot geplaas het -

die moeder is nog in haar stoel gesit het probleme met asemhaling vir haar longe was

enjin swaar kry - en in die volgende kamer loop het,

wat die loseerders, onder druk geplaas deur die Vader, is reeds in aantog vinniger.

'N Mens kan sien hoe onder die suster se beoefen hande die lakens en kussings op

Die beddens was op 'n hoë en gereël gegooi.

Selfs voor die loseerders die kamer bereik het, was sy klaar die beddens vas en

was uitslip.

Die pa lyk so aangegryp weer met sy hardkoppigheid wat hy vergeet

die respek wat hy altyd te danke aan sy huurders.

Hy druk oor en oor, tot by die deur van die kamer, die Midde-gentleman wat gestempel

hard met sy voet en dus het die vader tot 'n stilstand.

"Ek verklaar hiermee," die middel loseerder gesê, die verhoging van sy hand en giet sy blik

beide op die moeder en die suster, "dat die oorweging van die skande omstandighede

in die woonstel en familie heersende "-

met hierdie gespoeg het hy met beslistheid op die vloer - "Ek het dadelik my kamer te kanselleer.

Ek sal natuurlik betaal niks vir die dae wat ek hier geleef het, op die

Inteendeel ek sal dink oor of ek sal een of ander soort van aksie instel teen

julle, iets wat - glo my - sal baie maklik om vas te stel. "

Hy word stil en kyk direk voor hom, asof hy wag vir iets.

Om die waarheid te sê, sy twee vriende het dadelik saam met hul menings, "Ons gee ook

onmiddellike kennisgewing "dat hy die deur se handvatsel in beslag geneem., klap

die deur toe en sluit dit.

Die pa het sy weg tas waggelend na sy stoel en hom laat val in.

Dit het gelyk asof hy strek vir sy gewone aand snooze, maar die swaar

knik van sy kop, wat gelyk het asof dit sonder ondersteuning, het getoon dat hy nie

slaap op alle.

Gregor gelê het roerloos die hele tyd in die plek waar die loseerders gevang het

hom.

Teleurstelling met die ineenstorting van sy plan, en miskien ook 'n swakheid het

deur sy ernstige honger het dit onmoontlik gemaak vir hom om te beweeg.

Hy was seker bang dat 'n algemene ramp sou breek oor hom op enige

oomblik, en hy het gewag.

Hy was nie eens geskrik toe die viool van die ma se skoot geval het, uit onder

haar bewende vingers, en het 'n dreun toon.

"My liewe ouers," sê die suster gebons van haar hand op die tafel by wyse van 'n

inleiding, "dinge kan nie langer op hierdie manier.

Miskien as jy nie verstaan nie, wel, ek doen.

Ek sal nie my broer se naam in die voorkant van hierdie monster uiter, en ek sê dus net dat

Ons moet probeer om ontslae te raak van dit.

Ons het probeer wat menslik moontlik is om te sorg en om geduldig te wees.

Ek glo dat niemand is wat ons in die geringste kan kritiseer. "

"Sy is reg in 'n duisend maniere," sê die pa vir homself.

Die ma, wat nog nie in staat is om asem te haal behoorlik is, het begin numbly hoes

met haar hand oor haar mond en 'n maniese uitdrukking in haar oë.

Die suster haastig na haar ma en hou haar voorkop.

Die suster se woorde het daartoe gelei dat die pa vir sekere refleksies.

Hy sit regop, met sy uniform hoed gespeel het tussen die plate, wat nog steeds lê op die

tafel van die loseerders 'n aand-ete, en kyk nou en dan by die roerlose

Gregor.

"Ons moet probeer om ontslae te raak van dit," het die suster gesê beslissende aan die Vader, vir die

ma, in haar hoesbui, is nie te luister na iets.

"Dit is die doodmaak van julle albei.

Ek sien dit kom. Wanneer mense het so hard te werk as ons almal

doen, kan hulle nie ook toelaat dat hierdie eindelose pyniging by die huis.

Ek kan net nie gaan nie meer nie. "

En sy het uitgebreek het in so 'n huil pas dat haar trane het op haar

ma se gesig. Sy vee hulle af haar ma met

meganiese ontwerp van haar hande.

"Kind," sê die pa simpatiek en met ooglopende waardering, "wat dan

moet ons doen? "

Die suster het net haar skouers opgehaal as 'n teken van die radeloosheid wat, in teenstelling

haar vorige vertroue, gekom het oor haar terwyl sy huil.

"As hy net ons verstaan," sê die pa in 'n semi-ondervraging toon.

Die suster, in die middel van haar snikkend, skud haar hand energiek as 'n teken dat

daar was geen denke van daardie.

"As hy net verstaan ons," herhaal die Vader en deur die sluit van sy oë het hy geabsorbeer

die suster se skuldigbevinding van die onmoontlikheid van hierdie punt, "dan miskien

sommige kompromie moontlik sou wees om saam met hom.

Maar soos dit is. .

"" Dit moet gekry ontslae te raak, "roep die

"Dit is die enigste manier, die vader. Jy moet probeer om ontslae te raak van die idee dat

suster.

Dit is Gregor. Die feit dat ons geglo het vir so lank,

Dit is werklik ons werklike ongeluk.

Maar hoe kan dit wees Gregor? As dit was Gregor, sou hy lankal

besef dat 'n gemeenskaplike lewe tussen die mens nie moontlik is om met so' n dier

en sou weg gegaan het vrywillig.

Dan sou ons nie het 'n broer, maar ons kan gaan woon en eer sy nagedagtenis.

Maar hierdie dier plae ons.

Dit weg dryf die loseerders, sal natuurlik oor die hele woonstel neem, en laat

ons die nag deur te bring in die stegie. Net kyk, pa, "het sy skielik uitgeroep het,

"Hy is reeds begin weer."

Met 'n skrik wat was heeltemal onverstaanbaar Gregor, die suster selfs

die moeder verlaat, stoot haar weg van haar stoel, asof sy sou gouer offer

haar ma as bly Gregor se

omgewing, en storm agter haar pa wat bloot opgewonde deur haar gedrag, staan ook

en 'n halwe lig sy arms in die voorkant van die suster asof om haar te beskerm.

Maar Gregor het geen idee van wat probleme vir almal te skep en

beslis nie vir sy suster.

Hy het net begin om homself te draai om terug te kruip in sy kamer, baie

'n verstommende gesig, aangesien as' n gevolg van sy lyding toestand, hy het te lei

homself deur die probleme van die uitlewing van

rond met sy kop in die proses die opheffing en dit teen die vloer gebons

'n paar keer. Hy bly stil en kyk rond.

Sy goeie bedoelings blyk te gewees het erken word.

Die skrik het net vir 'n oomblik geduur. Nou het hulle na hom gekyk in die stilte en

hartseer.

Sy ma het in haar stoel gelê het, met haar bene uitgestrek en saam gedruk, haar

oë was amper toe van die moegheid. Die pa en suster het langs een gesit

'n ander.

Die suster het haar hande rondom die pa se nek.

"Nou miskien is ek eintlik kan draai myself rond," het gedink Gregor en begin met die taak

weer.

Hy kon nie ophou om te blaas by die poging en het nou en dan te rus.

Naas, was niemand hom op te dring. Dit was alles op sy eie aan hom oorgebly.

Toe hy voltooi het rondom die draai, het hy dadelik begin om reguit terug te dwaal.

Hy was verbaas oor die groot afstand wat hom uit sy kamer geskei en het

nie verstaan nie in die minste hoe om in sy swakheid het hy het dieselfde afstand wat 'n gedek

kort tyd voor, amper sonder om dit te merk.

Voortdurend die opset gebruik kruip langs vinnig, dat hy skaars betaal enige aandag

die feit dat daar geen woord of huil van sy familie onderbreek hom.

Eers toe hy reeds in die deur het hy sy kop draai, nie heeltemal nie, want hy

voel sy nek groeiende styf. In elk geval het hy nog gesien het wat agter hom

Niks het verander nie.

Slegs die suster staan. Sy laaste blik oor die moeder skuur

wat was nou heeltemal aan die slaap.

Amper het hy in sy kamer toe die deur toegesluit gestoot was baie vinnig, vasgebout vinnig,

en dwarsstrepe.

Gregor skrik vir die skielike oproer agter hom, soveel so dat sy klein

ledemate gebuk onder hom. Dit was sy suster wat in so 'n was

haastig wees nie.

Sy het opgestaan dadelik, gewag het, en dan vorentoe opgeskiet rats.

Gregor nie gehoor het nie iets van haar benadering.

Sy het uitgeroep: "Uiteindelik!" Na haar ouers, as Sy draai die sleutel in die slot.

"Wat nou?" Gregor gevra om hom en kyk om hom rond

in die duisternis.

Hy het gou die ontdekking gemaak het dat hy nie langer kon al beweeg.

Hy was nie verbaas nie.

Inteendeel, dit het hom swaar getref, soos onnatuurlike dat tot op hierdie punt wat hy eintlik is

in staat om rond te beweeg met die dun beentjies.

Behalwe hy voel relatief inhoud.

True, hy het pyn dwarsdeur sy hele liggaam, maar dit lyk vir hom dat hulle

geleidelik al hoe swakker en swakker word en sal uiteindelik heeltemal weg te gaan.

Die vrot appel in sy rug en die ontsteekte omliggende gebied, volledig gedek

met 'n wit stof, het hy skaars opgemerk. Hy het gedink aan sy familie met diep gevoelens

van die liefde.

In hierdie besigheid, sy eie gedagte dat hy moes verdwyn het, indien moontlik, selfs

meer beslissend as sy suster se.

Hy het in hierdie toestand van leë en vreedsame refleksie gebly totdat die klok toring

03:00 getref het in die oggend. Vanuit die venster hy getuie was van die begin af

van die algemene aanbreek buite.

Dan sonder bereid om dit, sy kop sak al die pad af, en uit sy neusgate gevloei

uit swak sy laaste asem. Vroeg in die oggend die skoonmaak vrou

gekom het.

In haar suiwer energie en gou sy het al die deure - in presies die manier waarop mense klap

het reeds gevra om haar te vermy - soveel sodat wanneer sy 'n rustige slaap aangekom het, was geen

meer moontlik op enige plek in die hele woonstel.

In haar gewoonlik kort besoek aan Gregor sy op die eerste niks besonders nie.

Sy het gedink hy lê daar so onbeweeglik, want hy wou die aanstoot te speel

party. Sy gee hom krediet vir 'n so volledig

begrip as moontlik.

Sedert sy toevallig hou die lang besem in haar hand, sy probeer om te kielie

Gregor met dit uit die deur.

Wanneer dit heeltemal onsuksesvol was, het sy geïrriteerd en steek Gregor 'n bietjie,

en net toe sy hom gestamp het uit sy plek sonder enige weerstand het sy

vriendelik.

Toe sy het gou besef die ware toedrag van sake, haar oë rek groot, sy fluit

vir haarself. Tog het sy nie in toom te hou haarself

lank.

Sy trek die deur van die slaapkamer oop en skree in 'n groot stem in die duisternis,

"Kom kyk. Dit is die emmer geskop.

Dit is daar lê, heeltemal verag! "

Die egpaar Samsa sit regop in hul huwelik bed en moes te kry oor

hulle skrik op die skoonmaak vrou voor hulle daarin geslaag om haar boodskap te begryp.

Maar toe mnr en mev. Samsa klim baie vinnig uit die bed, een aan elke kant.

Mnr. Samsa die deken oor sy skouers gegooi, mev. Samsa uitgekom het net in haar

nag-hemp, en soos hulle trap in Gregor se kamer.

Intussen het die deur van die woonkamer, waarin Grete het geslaap sedert die loseerders het

op die toneel aangekom, het ook geopen.

Sy was ten volle geklee, asof sy nie op alle geslaap, haar wit gesig ook lyk

dui daarop dat.

"Dead?" Sê mev. Samsa en kyk vraend na die skoonmaak vrou,

alhoewel sy alles op haar eie kan kyk en selfs verstaan sonder 'n tjek.

"Ek moet so sê," sê die skoonmaak vrou en, by wyse van 'n bewys, steek Gregor se liggaam

met die besem 'n aansienlike afstand meer na die kant.

Mev Samsa 'n beweging gemaak het asof sy wou om die besem in toom te hou, maar dit nie gedoen nie.

"Wel," sê mnr. Samsa, "nou is ons dank aan God kan gee."

Hy oor homself, en die drie vroue het sy voorbeeld gevolg.

Grete, wat nie haar oë van die lyk af, het gesê: "Kyk hoe dun was hy.

Hy het niks vir so 'n lang tyd geëet.

Die etes wat hier gekom het, het weer presies dieselfde. "

Om die waarheid te sê, het Gregor se liggaam was heeltemal plat en droog.

Dit was duidelik regtig vir die eerste keer, noudat hy nie meer opgewek op

sy klein ledemate en niks anders afgelei n mens se oë.

"Grete Kom na ons vir 'n oomblik," sê mev. Samsa met' n droewige glimlag, en

Grete het, nie sonder om te kyk terug by die lyk, agter haar ouers in die bed

kamer.

Die skoonmaak vrou sluit die deur en die venster oopgemaak wye.

Ten spyte van die vroeë oggend, die vars lug was deels getint met warmte.

Dit was reeds die einde van Maart.

Die drie loseerders stap uit die kamer en kyk rond vir hulle ontbyt.

verbaas dat hulle vergeet het.

"Waar is die ontbyt?" Vra die middelste een van die here grumpily aan die

skropvrou.

Egter gelê het, het sy haar vinger op haar lippe en dan vinnig en stil aan

die loseerders dat hulle kan kom in Gregor se kamer.

En hulle het gekom en gaan staan in die kamer, wat reeds baie helder, rondom Gregor se

lyk, hul hande in die sakke van hul ietwat verslete baadjies.

Dan gaan die deur van die bed kamer oop, en mnr. Samsa verskyn in sy uniform, met sy

die vrou aan die een arm en sy dogter aan die ander kant.

Almal was 'n bietjie traan bevlek.

Nou en dan Grete druk haar gesig op haar pa se arm.

"Kry uit my woonstel onmiddellik," sê mnr. Samsa en trek die deur oop, sonder

laat gaan van die vroue.

"Wat bedoel jy?" Sê die Midde-loseerder, 'n bietjie verskrik en met' n soet glimlag.

Die twee ander het hul hande agter hulle en voortdurend vryf hulle teen mekaar

ander, asof in vreugdevolle afwagting van 'n groot rusie wat moet' n einde in hul

guns.

"Ek bedoel presies wat ek sê," antwoord mnr. Samsa en gaan direk met sy twee vroulike

metgeselle op aan die huurder.

Die laaste by die eerste staan daar stil en kyk na die vloer, asof sake

te reël self in 'n nuwe manier in sy kop.

"Goed dan, ons sal gaan," sê hy en kyk op na mnr Samsa indien, skielik

oorkom deur nederigheid, was hy vars toestemming te vra vir hierdie besluit.

Mnr. Samsa bloot knik vir hom herhaaldelik met sy oë wyd oop.

Daarna het die huurder het met lang treë onmiddellik in die

saal.

Sy twee vriende het reeds luister vir 'n rukkie stil met hul hande,

en nou is hulle hop slim agter hom aan, asof hy bang dat mnr. Samsa kan stap in

die saal voor hulle en steur hulle reünie met hul leier.

In die saal is al drie van hulle het hul hoede van die kapstok, trek hulle kieries

van die suikerriet nie, buig in stilte, en die woonstel verlaat.

In wat blyk om 'n heeltemal ongegrond wantroue te wees, het mnr. Samsa trap met

die twee vroue uit op die landing, leun teen die reling en kyk as die

drie loseerders stadig maar seker gemaak

hulle op pad af in die lang trap op elke vloer in 'n sekere draai, verdwyn

van die trap, en in 'n paar sekondes het weer uitgekom.

Die dieper hulle voortgegaan het, hoe meer die Samsa familie verloor belangstelling in hulle en

wanneer 'n slagter met' n skinkbord op sy kop kom om hulle te ontmoet en dan met 'n trotse dra

opgevaar die trappe hoog bo hulle, mnr.

Samsa., Saam met die vroue, die baluster verlaat het, en hulle almal teruggekeer het, asof

verlig, terug in hul woonstel. Hulle het besluit om op dié dag uitgekom rus en

gaan vir 'n wandeling.

Nie net het hulle verdien die onderbreking van die werk, maar daar was geen sprake dat hulle

dit regtig nodig is nie.

En so het hulle gaan sit by die tafel en skryf drie briewe van apologie: Mnr. Samsa na sy

studieleier, Mev Samsa na haar kliënt en Grete na haar eienaar.

Tydens die skryf die skoonmaak vrou om te sê dat sy gaan af gekom het, vir haar

oggend werk klaar was. Die drie mense skryf die eerste keer bloot

knik, sonder opgekyk.

Slegs wanneer die skoonmaak-vrou was nog onwillig om weg te gaan, het hulle opkyk

woedend. "Wel?" Het mnr. Samsa gevra.

Die skoonmaak-vrou staan glimlaggend in die deur, asof sy 'n groot slag van

geluk om verslag te doen aan die familie, maar sal dit net doen as sy direk gevra was.

Die byna regop klein volstruis veer in haar hoed, wat geïrriteerd mnr Samsa

tydens haar hele diens, wieg liggies in alle rigtings.

"Goed dan, wat jy regtig wil hê?" Het mev. Samsa, wie die skoonmaak dame

Nog gewoonlik gerespekteer word.

"Wel," antwoord die skoonmaak vrou, glimlag so gelukkig dat sy nie kon gaan

praat nie dadelik nie, "het oor hoe om daardie rommel uit die kamer langsaan moet gegooi word

is, moet jy nie daaroor bekommer nie.

Dit is alles versorg. "Mev Samsa en Grete buk af na hul

briewe, asof hulle wou gaan oor die skryf.

Mnr. Samsa, wat opgemerk het dat die skoonmaak-vrou wou begin alles te beskryf

in detail, beslissend verhoed dat haar met 'n uitgestrekte hand.

Maar sedert sy was nie toegelaat om te verduidelik nie, onthou sy die groot haas was sy in

en uitgeroep het, duidelik beledig, "Bye bye, almal," het omgedraai verwoed en links

die woonstel met 'n vreeslike toeklap van die deur.

"Dié aand het sy sal jou laat gaan," sê mnr. Samsa, maar hy het geen antwoord van óf sy

vrou of sy dogter, omdat die skoonmaak vrou gelyk het weer ontsteld

weer die rustigheid hulle het net bereik.

Hulle het opgestaan, na die venster gegaan en daar gebly, met hul wapens oor elke

ander.

Mnr. Samsa in sy stoel omgedraai in hulle rigting, en die nakoming van hulle rustig

vir 'n rukkie. Toe roep hy uit, "Goed, hier kom

dan.

Kom se finaal ontslae te raak van die ou dinge. En 'n bietjie oorweging vir my. "

Die vroue het hom in 'n keer. Hulle storm na hom, hom gestreel, en

vinnig geëindig hul briewe.

En al drie het die woonstel saam, iets wat hulle nie gedoen het vir maande nou

en het die elektriese tram in die ope lug buite die stad.

Die motor waarin hulle gesit het deur hulself is totaal verswelg deur die warm

son.

Agteroorgeleun gemaklik in hul sitplekke, praat hulle met mekaar oor die toekoms

vooruitsigte, en hulle ontdek dat op beter waar te neem dit nie op alle

sleg is, vir die drie van hulle het indiensneming,

waaroor het hulle regtig nie bevraagteken mekaar ten alle, wat uiters

gunstige en met veral belowende vooruitsigte.

Die grootste verbetering in hul situasie op hierdie oomblik, natuurlik, om te kom uit

'n verandering van die woning.

Nou wil hulle 'n woonstel te huur kleiner en goedkoper, maar beter geleë is en

die algemeen meer prakties as die huidige een, wat Gregor gevind het.

Terwyl hulle hulself op hierdie manier geamuseerd, tref dit mnr en mev. Samsa, amper by die

dieselfde oomblik, hoe hul dogter, wat besig was om meer geanimeerde al die tyd, het

onlangs geblom, ten spyte van al die

probleme wat haar wange ligte gemaak het, in 'n pragtige en wulpse jong

vrou.

Groei meer stil en amper onbewustelik verstaan mekaar in

hul blik, hulle het gedink dat die tyd is nou aan die hand te soek uit 'n goeie eerlike

man vir haar.

En dit was iets van 'n bevestiging van hul nuwe drome en goeie bedoelings

aan die einde van hul reis hul dogter eerste opstaan en strek haar jong lyf.