Τι σημαίνει να είσαi δίχως εγώ;

Σάντσανγκ με τον Μούτζι
Κατά τη διάρκεια μιας πρωινής βόλτας στο Monte Sahaja, τίθεται το ερώτημα στον Μούτζιμπαμπα: "Τι σημαίνει να είσαι δίχως εγώ;" Ο Μούτζιμπαμπα απαντά: σημαίνει ΖΩΗ.

Σε αυτή τη σαφή που αλλάζει ζωές συζήτηση, ο Μούτζιμπαμπα εξηγεί ότι αυτό που πραγματικά σημαίνει να είσαι δίχως εγώ, είναι να ξεπεράσεις το εγώ και να προχωρήσεις στη δόνηση του θεϊκού πεδίου. Το να είσαι χωρίς το εγώ είναι το πιο ισχυρό πράγμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτός που εγκαταλείπει το εγώ και καταρρέει πλήρως στον ωκεανό του Θεού - αυτός ανυψώνεται και γίνεται οδηγός στον κόσμο.

Μουσική: "Ο Πατέρας μας" από τον Prem και τον Ashleigh

Αυτό και πολλά άλλα βίντεο μπορούν να προβληθούν στο Mooji.TV:
http://bit.ly/moojitv
και
http://bit.ly/sahaja-express

Περίπατος με τον Μούτζιμπαμπα

[Μούτζι] Μου έκανες μία πολύ
καλή ερώτηση σήμερα το πρωί,

"Τι σημαίνει να είσαι δίχως εγώ;"
Σημαίνει ζωή, αληθινή ζωή.

Τι σημαίνει να είσαι δίχως Εγώ;
03-01-2018

[Μ.] Δεν κυριαρχείσαι από τις αισθήσεις

η ζωή σου δεν είναι
στην υπηρεσία του ατόμου.

Εννοώντας πως, για τα περισσότερα όντα

η ζωή είναι βασικά στην υπηρεσία του ατόμου,

όπως το πώς είμαστε,
"Δεν είμαι καλά", "Χρειάζομαι αυτό",

"Δεν έχω χρήματα".
Όλα είναι γύρω από εμάς, εμάς, εμάς.

Και αυτό είναι τόσο...

Οι ζωές μας θα έπρεπε
να είναι στην υπηρεσία και για...

Είναι σαν, μία ζωή στην υπηρεσία,
όχι προς τον ίδιον, μα στη ζωή

μπορεί να κάνει εκατοντάδες
ανθρώπους να ζήσουν τη χαρά,

για πολλούς από αυτούς,
εάν την υπηρετήσεις σωστά.

Μια ζωή στην υπηρεσία του εαυτού σου
είναι εγωιστική και θα λέγαμε πως χαραμίζεται.

Υπάρχει τόση δύναμη μέσα σου και η δύναμη
αυτή δεν είναι για το άτομο σου.

Έτσι το να είσαι δίχως εγώ...

όταν το άτομο επιθυμεί να είναι δίχως εγώ

είναι πολύ δύσκολο εφόσον παραμένει ως άτομο.

Το να προσπαθείς να είσαι καλός, κι αυτό είναι μια χαρά,
επίσης είναι ένα πολύ ευρύ μονοπάτι.

Στους περισσότερους έχει ειπωθεί,
όταν μελετούν τις γραφές, "Αγάπα το πλησίον σου",

"Κάνε καλό σε όσους
σου κάνουν κακό" τέτοια.

Και οι άνθρωποι προσπαθούν να είναι όσο
γίνεται αγαπητοί και ευγενείς, κι είναι καλό.

Παράγει πραγματικά καλά αποτελέσματα,
μα μερικές φορές κάτι είναι προσποιητό

αν αυτό το κάνεις διότι σου έχουν πει
πως πρέπει να είσαι καλός.

Ψάχνουμε για ανταλλάγματα,
"Αν κάνω αυτό, κάτι θα πάρω",

και κατά μία έννοια,
γίνεται αυτό πάλι για τον εαυτό μας.

Μα όταν αφυπνίζεσαι στην Αλήθεια
του ότι εσύ είσαι ο Εαυτός,

ο Εαυτός νοιάζεται για τα τα πάντα,
για όλους, είναι κάπως διαφορετικά.

Η ζωή είναι πιο ανάλαφρη, η αίσθηση
των ατομικών προβλημάτων εξαφανίζεται

σαν να μην υπήρξαν ατομικά προβλήματα.

Δεν υπάρχει άτομο να έχει προβλήματα.

Τα πράγματα έρχονται στη ζωή,
θα μπορούσε κάποιος να πει,

"Δεν μου αρέσεις!" Και θα το το νιώσεις,

και εάν είχαν πολύ δηλητήριο
αυτά τα λόγια μέσα τους,

ίσως να νιώσεις εκείνη τη θλίψη,
μα ποτέ δεν θα σε καταβάλλει.

Θα είσαι ακόμη σε θέση να κάνεις το σωστό,
το οποίο θα ήταν να πεις, "ο Θεός να σε ευλογεί".

Ορισμένες φορές δεν το λες μπροστά τους,

διότι θα μπορούσε να τους εκνευρίσει,

μα στην καρδιά σου το δέχεσαι. Και βγάζεις
το δηλητήριο έξω από τον εαυτό σου.

Το εγώ είναι το δηλητήριο
μέσα στη ζωή ενός ανθρώπου,

κάνει μονάχα κακό,
είναι πάντα εγωιστικό,

συνεχώς απομυζά την ενέργεια
για το ίδιο όλη την ώρα

πρέπει πάντα να είναι σωστό, όλα αυτά
τα πράγματα. Είναι πολύ δηλητηριώδες.

Αλλά ορισμένες φορές
μην γνωρίζοντας άλλο τρόπο

το νιώθεις σαν, "Έτσι είμαι εγώ".

Καθώς αρχίζεις να αφυπνίζεσαι στο βαθύτερο
χώρο της Αλήθειας πίσω από το άτομο,

εκεί είναι όπου η έρευνα για τον εαυτό ή
η Πρόσκληση σε απομακρύνουν από εκείνο,

σε ανυψώνει έξω από το χώρο εκείνο
και στο πιο πίσω διάστημα,

όπου υπάρχει ένα πεδίο καθαρής ευφυίας,
ελαφρύτερο, πιο απλόχωρο.

Ήδη αρχίζεις να νιώθεις
ευτυχής και ανάλαφρος

και μέσα στην ευτυχία και ελαφρύτητα σου,

θέλεις φυσικά να κάνεις
αυτό που νιώθεις καλό.

Είναι σαν αυτό που νιώθεις καλό να έρχεται
μέσα στην καρδιά σου με φυσικό τρόπο

και ο ατομικισμός μοιάζει... είναι σαν ένα
δηλητήριο που σε αφήνει,

και δεν σκέφτεσαι και τόσο
υπό αυτό το πρίσμα.

Όταν βρεις κάτι το οποίο σε κάνει ευτυχή,

θέλεις να το μοιραστείς για να κάνεις
όσους πιο πολλούς ανθρώπους ευτυχείς.

Μπαίνεις μέσα από μια πόρτα σε ένα χώρο,

θέλοντας να αφήσεις όσο
περισσότερους ανθρώπους να μπουν.

Έτσι είναι η κατάσταση- δίχως-εγώ.
Και όσο περισσότερο από το εγώ καταρρέει,

αυτό το βαρύ πέπλο του εγώ,
του "εμένα, εμένα, εγώ, δικό μου"

υπάρχει πολύ περισσότερη άπλα.

Γι' αυτό λέω, πως έρχεσαι
στο Πεδίο-του-Θεού.

Το Πεδίο-του-Θεού δεν έχει ζήλια,

κι όλο αυτό το φορτίο φεύγει:
"ο εγωισμός, οι σφοδρές επιθυμίες...

Βρίσκεσαι μέσα σε ένα πεδίο
το οποίο νοιάζεται φυσικά

και τα πάντα επιλέγονται μέσα σε αυτό.

Νοιάζεται για τον κάθε τομέα της ζωής σου

και των ζωών αυτών που αγαπάς.

Όμως η αγάπη σου δεν τελειώνει,
συνεχίζει να διευρύνεται όλο και πιο πολύ.

Λοιπόν, αυτό είναι το να είσαι δίχως εγώ.

Είναι το πιο δυνατό πράγμα
σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το εγώ είναι η πιο σκοτεινή δύναμη στον κόσμο.

Ελευθερία από το εγώ είναι η πιο ελαφριά
και όμορφη δύναμη στον κόσμο.

Και αυτή είναι για μένα η πρόκληση
του να ζήσεις ως ένα ανθρώπινο ον,

να υπερβείς την ταύτιση με το εγώ.

Μα φαίνεται πολύ σπάνιο στον κόσμο μας

διότι πολύ σημασία δίνεται στο άτομο,

είναι σαν την πρώτη αγάπη μας
και εκείνη αγαπούμε πρώτα.

Αλλά είναι γραμμένο να αγαπάς
τον Εαυτό, κι όχι το άτομο,

αγάπα πρώτα τον Εαυτό, όμως
τείνουμε να τον αγαπούμε τελευταίο.

Είναι έτσι. Πρώτα αναπτυσσόμαστε
με μια γερή ταύτιση

και συνεχώς "εμένα, εμένα, εμένα",
αλλά δεν είμαστε ποτέ χαρούμενοι έτσι.

Χρειαζόμαστε τόσα πολλά πράγματα,
λεφτά, χρειαζόμαστε φιλίες,

χρειαζόμαστε συντρόφους, χρειαζόμαστε
ωραία πράγματα για να είμαστε ευτυχείς.

Αλλά κάποιος ο οποίος είναι ελεύθερος από το
εγώ μπορεί να είναι χαρούμενος έτσι κι αλλιώς.

Όπου κι αν τους βάλεις είναι χαρούμενοι.
Δεν είναι ανταγωνιστικοί,

έχουν μεγάλο εύρος στις συναναστροφές τους,

πάντοτε σκέφτονται τα αισθήματα των άλλων.

Είναι πολύ όμορφο και η ευχή μου
και προσευχή μου είναι

το να είσαι απλά χαρούμενος να γίνει μεταδοτικό ξανά,
οι υπάρξεις μόνο να απολαμβάνουν...

Όταν υπάρχουν ομαδικές δραστηριότητες,

μερικοί άνθρωποι μαθαίνουν για να δουν
πως μπορούν να δουλέψουν μαζί

και να δημιουργήσουν κάτι ωραίο,
και αυτό το υπεραγαπούν.

Στο Μόντε Σαχάτζα τώρα,
το κλίμα και οι δονήσεις

έχουν τόσο ανυψωθεί, που το αίσθημα
της αγάπης γίνεται εύκολο.

Οι άνθρωποι δεν υποκρίνονται πως αγαπούν,

νιώθουν αυθεντικά τη δόνηση.

Από πού προέρχεται η δόνηση αυτή;

Δεν είναι ότι ήρθαμε εδώ
και ότι ήταν ένας ιδιαίτερος τόπος

και τα δέντρα έδιναν μία δόνηση.

Όχι! Φέρνουμε τη δόνηση,
τον διαμένοντα Εαυτό,

με τις πράξεις μας, τις σκέψεις μας,
με το διαλογισμό,

με την κατανόηση, με τον σεβασμό
και την έλξη προς το Θεό,

ή την καθαρή συνειδητότητα.

όλα αυτά ανύψωσαν τη δόνηση,
κι έτσι γίνεται πανίσχυρη.

Ακόμη κι άνθρωποι που δε
γνωρίζουν για τέτοια πράγματα,

όταν έρχονται, κάτι νιώθουν,

"Νιώθω καλά εδώ. Μου αρέσει
να βρίσκομαι εδώ". Σε τι ανταποκρίνονται;

Ανταποκρίνονται στη δόνηση του μέρους.

Πιθανόν να μην ξέρουν τη φιλοσοφία.
Δεν είναι απαραίτητο.

Είναι η δραστηριότητα της φιλοσοφίας,

είναι η δύναμη της καθοδήγησης
όταν γίνει αποδεκτή.

Δεν υπάρχει δύναμη στην
καθοδήγηση αν δεν γίνει αποδεκτή.

όταν γίνει αποδεκτή, τότε αφυπνίζεται
και αρχίζει να κινείται

και τότε όλα...
Τα δέντρα αρχίζουν να το λαμβάνουν,

η γη το λαμβάνει, τα πάντα το λαμβάνουν.

Αυτό είναι το γιατί σε κάποια μέρη,
μπορείς να νιώσεις τη δόνηση του μέρους

ακόμη κι αν το άτομο δεν είναι πλέον εκεί.

Έχω πάει σε τέτοια μέρη, στην Ινδία.

Ακόμα και στην Τζαμάικα, στο σπίτι
του Μπομπ Μάρλεϊ, ένιωσα τη δόνηση αυτή.

Πήγα στο δωμάτιο του, οι παντόφλες
ήταν κοντά στο κρεβάτι του,

δεν είχα καμία προσμονή,
μα η αίσθηση της αγάπης ήταν πανίσχυρη.

Ήταν τόσο θαυμάσιο!

Στην Ινδία, στο μέρος του Γκάντι
και σε διάφορα μέρη που πήγα,

νιώθεις, "Ουάου", όχι σε πολλά,
μα σε αρκετά.

Νιώθεις αυτή τη δόνηση
και ζει μέσα στους τοίχους,

ακόμα και τα τούβλα κρατούν τη δόνηση αυτή.

Πηγαίνεις μέσα και νιώθεις,
" Υπήρξε ευτυχία μέσα στο σπίτι αυτό!"

Και είναι ζωντανή, ακόμη κι αν οι άνθρωποι
εγκατέλειψαν το σώμα τους,

η ευτυχία είναι μέσα στο σπίτι.
Είναι θαυμάσιο!

Κάποιες φορές μπορεί να ζει
και το σκοτάδι επίσης.

Υπάρχουν δυνατές ενέργειες έλξης,

επιθυμίας, αγάπης, αυτές είναι πανίσχυρες
ενέργειες στο ανθρώπινο βασίλειο

οι οποίες έχουν επιρροή στη γη,
αφήνουν εκείνη τη δόνηση εκεί.

Μερικές φορές οι άνθρωποι πάνε στο δάσος,
λένε πως λατρεύουν να βρίσκονται στη φύση.

Είναι επειδή δεν είναι μολυσμένο
από το ανθρώπινο σκοτάδι.

Κι έτσι νιώθουν, "Είναι άδειο από εκείνο".

Μετακινήθηκε περισσότερο προς
τη συνειδητότητα των δέντρων

και του εδάφους, τη συνειδητότητα
της γης, πιο πολύ προς τα εκεί.

Όταν έρχεσαι σε ένα μέρος που

η συνειδητότητα έχει υλοποιηθεί ως
ανθρώπινη μορφή, είναι πολύ πιο πολύπλοκο,

πιο διαφοροποιημένο στην έκφραση του.

Αν έχει διαποτιστεί
και διαπνέεται από συνειδητότητα,

είναι πανίσχυρο!

Για αυτό λέω, πάνε 2100 χρόνια

από τότε που ο Ιησούς ήταν
στο φυσικό του σώμα εδώ, στη γη,

και μόνο μέσω ενός ανθρώπινου όντος

ο οποίος ήταν η ενσάρκωση
της συνείδησης του Θεού,

ακόμα και αφότου άφησε το σώμα του,
2100 χρόνια αργότερα,

άνθρωποι ακόμα γίνονται
ακόλουθοι του Χριστού,

ακόλουθοι του Βούδα,

ή ακόλουθοι του Κρίσνα,
ο οποίος ήταν εδώ 5000 χρόνια πριν,

του Ράμα, που ήταν εδώ
πολλές χιλιάδες χρόνια πριν.

Γιατί; Διότι η δόνηση είναι εκεί
όταν το πιάσουν εκείνο.

Είναι , λοιπόν, ένα πανίσχυρο πράγμα!

Συνήθιζα να λέω πως ένα
ανθρώπινο ον ξέχασε τον εαυτό του

και από τότε ολόκληρος ο κόσμος
δεν μπορεί να τον ξεχάσει.

Εκείνο είναι πανίσχυρο πράγμα!

Να ξεχάσουν τον εαυτό τους σημαίνει να
προσπεράσεις το εγώ, να μην το ακούσεις.

Το υπερέβησαν εκείνο.

Και η επίδραση τους,
η παρουσία τους και τα λόγια τους

είχαν απήχηση στις ζωές εκατομμυρίων όντων.
Για αυτό είναι παράδειγμα.

Και το κάθε ένα από
αυτά τα ανθρώπινα όντα

είχαν ακριβώς τον ίδιο
τύπο αίματος όπως εμείς,

κοίταξαν το ίδιο φεγγάρι, τα ίδια αστέρια
και τον ίδιο ήλιο, όπως κι εμείς.

Είχαν επίσης ορέξεις, κουράστηκαν,
μερικές φορές δεν κοιμόντουσαν,

είχαν φιλίες, είχαν ανθρώπους
που τους μισούσαν.

Παρ' όλα αυτά, έλαμπαν στο πνεύμα της
αλήθειας, στο πνεύμα του Θεού.

Είναι αυτό για μένα,
η ολοκλήρωση της ανθρώπινης ζωής,

το να αφυπνιστείς στην Αλήθεια
αυτού που πραγματικά είσαι,

και εκείνο, είναι το τι είναι Θεός,

πως το βασίλειο του Θεού
είναι μέσα στην καρδιά σου.

Εκείνο είναι αυτό-που-είναι.

Ένα ανθρώπινο ον που απλώς
ακολουθεί τις γραφές επιφανειακά

δεν είναι αρκετό. Η ζωή τους θα αλλάξει,

θα έχει απήχηση στις ζωές
των άλλων μα με ήπιο τρόπο.

Όμως αυτός ο οποίος
εγκαταλείπει το εγώ του

και βυθίζεται πλήρως μέσα
στον ωκεανό του Θεού, αυτός ανυψώνεται

και γίνεται ένας οδηγός μέσα
στον κόσμο, ακόμη κι αν δεν μιλάει.

Μερικά όντα δε μιλάνε,
όμως η παρουσία τους είναι τόσο ισχυρή,

επειδή αυτή η παρουσία του Θεού, είναι
τόσο έμφυτη μέσα στην ύπαρξη τους,

που μπορεί άνθρωποι απλώς να είναι υπό
την παρουσία τους και να μεταμορφώνονται.

Για μένα, αυτό σημαίνει
να είσαι δίχως εγώ,

είναι το πιο ισχυρό πράγμα στον κόσμο!

Εάν επρόκειτο να συναντήσω δύο ανθρώπους

έναν που να είχε πάει στην Αφροδίτη
και να είχε μείνει εκεί για έξι μήνες,

κι άλλον που να έζησε σε χαρτόσπιτο
για έξι μήνες σε διαλογισμό και με το Θεό

και ο οποίος αφυπνίστηκε,
θα πήγαινα εκεί να είμαι με εκείνον.

Δε χρειάζεται να μιλήσω
σε έναν αστροναύτη για τη ζωή,

διότι θα μπορούσε εξίσου
να ξεχειλίζει από εγώ.

Μα αυτός ο οποίος έχει
υπερβεί το εγώ μέσα του,

θα μπορούσε να είναι για μένα
μια ευτυχής συνάντηση.

Θα προτιμούσα να πάω να καθίσω εκεί,
απλά να είμαι μαζί με αυτό,

να είμαι σε αυτό το πεδίο των υπάρξεων,
των όντων που αγαπούν τον Θεό,

ή αυτών που ψάχνουν για την Αλήθεια,
εκείνη είναι ιερή παρέα.

Και μόνο να είσαι στην συντροφιά
των αναζητητών της Αλήθειας

είναι ευοίωνο.

Νιώθω λοιπόν πως είμαστε στο σωστό μέρος,

που όλο και πιο πολλά όντα
βρίσκουν την πραγματική ευτυχία,

όχι ένα ταξίδι, όχι,
"Θα κατακτήσουμε τον κόσμο!" Όχι.

Μόνο να βρίσκεις, έναν έναν είναι αρκετό,

εκείνο το φως που κινείται
στον κόσμο είναι αρκετό.

Διότι δεν νομίζω πως ο κόσμος χρειάζεται
περισσότερα βιβλία για την πνευματικότητα.

Χρειάζεται ανθρώπινα όντα
που ενσαρκώνουν την Αλήθεια

πιο πολύ από βιβλία που
γράφουν για την Αλήθεια!

Θέλουν να δουν το ζωντανό βιβλίο,
όχι μόνο ένα χάρτινο βιβλίο.

Θέλουν να δουν ένα βιβλίο
μιας ανθρώπινης ύπαρξης σαν κι αυτούς

των οποίων η ζωή προκαλεί ή αντιμετωπίζει

ή αποκαλύπτει κάτι μέσα στον εαυτό τους.

Συναντώντας κάποιον τέτοιου διαμετρήματος,

ή ύπαρξη του δεν μπορεί να αμφιβάλλει
πως έχει συναντήσει το Θεό.

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ιστορίες

για ανθρώπους που
έχουν δηλώσει πως είναι άθεοι,

να έχουν γνωρίσει ένα ον
που να είχε τέτοια απήχηση σε αυτόν,

που ξέρουν, "Ουάου, δεν ξέρω τι είναι αυτό,

αλλά αυτό προκαλεί όλες αυτές
τις αλλαγές μέσα στην καρδιά μου".

Γιατί δε γίνεται να είναι πραγματικά άθεοι.
Είναι μονάχα μία παραδοξότητα.

Μονάχα δείχνει το βάθος της άγνοιας,

πως δεν αναγνωρίζεται το ότι υπάρχει
μία Ύψιστη δύναμη που ελέγχει

και καθορίζει την τάξη του σύμπαντος
και νοιάζεται για τα πράγματα.

Δεν είναι ένα ανθρώπινο ον που το κάνει,
που επιτρέπει στα δέντρα να μεγαλώνουν

και στέλνει βροχή και αλλάζει τον καιρό

και φροντίζει για όλους
τους διαφορετικούς πλανήτες,

όχι μονάχα στο ηλιακό σύστημα,
μα σε όλα τα ηλιακά συστήματα!

Ακόμη και το να μιλάς για τα πράγματα αυτά
σε κάνει να νιώθεις αδύναμος.

Δεν μπορείς να συλλάβεις το μεγαλείο
και την ισχύ αυτής της Ανώτατης Ύπαρξης.

Η Ύπαρξη δεν είναι ξέχωρη ως μία οντότητα
που κάνει αυτά τα πράγματα.

Είναι μέσα στα ίδια τα πράγματα.
Είναι σαν...

Ο Θεός δε μπορεί να έχει μία μορφή,

ή ο Θεός είναι ενσαρκωμένος μέσα σε όλες
τις μορφές και πέρα από αυτές.

Οι μορφές διαρκώς αλλάζουν,

διότι Αυτός τους δίνει το μερτικό
του χρόνου και της ανάπτυξης

και κάθε τι που αναπτύσσεται πρέπει
να μετασχηματιστεί και να αλλάξει.

Αλλά ο Θεός-Εαυτός είναι αμετάβλητος και
παρ' όλα αυτά εκδηλώνει αλλαγή

και φροντίζει για όλες τις διαφορετικές
μεταλλάξεις της έκφρασης.

Μερικές φορές θέλω μόνο να προσπαθήσω
να το κάνω πορτραίτο

ως ένα είδος ενεργειακού πεδίου,
μα όχι μονάχα ενέργεια,

είναι μία νοημοσύνη και ένα πνεύμα...

Αυτή είναι η ορατή έκφραση αυτού

και εμφανίζεται έξω από αυτό,
δίνει πολλά στοιχεία, εάν κοιτάζεις.

Κοιτάζουμε και βλέπουμε τα μαλλιά
στο κεφάλι κάποιου,

τα οποία συνεχώς βγαίνουν, αλλά από τι;

Αν κοιτάξεις μέσα στο κεφάλι, δεν υπάρχουν
τρίχες που βγαίνουν προς τα έξω.

Τίποτα δεν υπάρχει εκεί, μονάχα μεγαλώνουν,

σου δείχνει, "Από την κενότητα δημιουργώ
όλα αυτά τα πράγματα,

τα συντηρώ και τα ξαναγυρίζω
πίσω στην κενότητα".

Παραείναι μεγαλειώδες
για να μιλάμε γι' αυτό!

Μερικά όντα ενθουσιάζονται και μόνο
με το μεγαλείο αυτής της δύναμης.

Έτσι η δύναμη αυτή είναι η πηγή
της αίσθησης του ίδιου σου του εαυτού.

Το να το γνωρίζεις αυτό, ακόμη κι αν
δεν το καταλαβαίνεις,

θα πρέπει ήδη να έχει βάλει
φωτιά στη ζωή σου,

θα πρέπει να πας και να καθήσεις.

Δεν υπάρχει τέλος στην ευγνωμοσύνη
του να γνωρίζεις

πως η ζωή σου πηγάζει μέσα στον Θεό.

Για κάποιον που στ' αλήθεια
δεν κατανοεί πως...

Και αυτό ακόμα είναι
καθορισμένο από τη δύναμη,

πως θα υπάρχουν υπάρξεις που για κάποιο
διάστημα δεν το νιώθουν εκείνο,

και σταδιακά, πρέπει να αφυπνιστούν
σε εκείνο μέσα στους εαυτούς τους.

Μία χαρμόσυνη ζωή για μένα, είναι μία ζωή
η οποία απομακρύνεται από το εγώ

το οποίο δημιουργεί τύφλωση
μέσα στην ύπαρξη

και μας κάνει να απασχολούμαστε
μόνο γύρω από τα γήινα πράγματα,

σε αντίθεση με κάποιον ο οποίος έχει επίγνωση

και ζει μέσα σε αυτή την επίγνωση
και μετά ζει ως η ίδια η επίγνωση.

Αν φτάσεις να ζήσεις ως η επίγνωση,
είσαι ήδη στο βασίλειο,

είσαι ήδη σε αυτό τον χώρο,

είναι θα έλεγα, ακόμα πιο μεγαλειώδες
κι από τον παράδεισο,

αν θα μπορούσα να πω κάτι τέτοιο.

Όταν ήρθε η αίσθηση αυτή, σκέφτηκα,
είναι βλασφημία να το πω;

Ένιωσα, αν ο παράδεισος είναι φτιαγμένος
από εικόνες και αντικείμενα,

τότε αυτά επίσης είναι ένα είδος χρόνου.

Ίσως, μα μία μέρα για τον Θεό θα μπορούσε
να είναι χιλιάδες ανθρώπινα χρόνια.

Ποιος ξέρει; Μα ότι και αν είναι,
πρέπει να αλλάξει.

Αν υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα υπάρξεων,

τότε φυσικά η διαδικασία της εξέλιξης
και της ανάπτυξης είναι ακόμη εκεί.

Αλλά στην καθάρια επίγνωση,
δεν απασχολεί η ανάπτυξη.

Είναι τόσο τέλεια, μα τόσο
αποκρουστική για το νου,

διότι ο νους διαρκώς ασχολείται
με πράγματα και αντικείμενα

και να έχει και να χάνει και να αποκτήσει
και να αλλάξει και να αναπτυχθεί

και να φτάσει και να χάσει,
είναι όλο σχετικά με αυτά.

Ενώ η επίγνωση, πάει πέρα
από αυτές τις έννοιες.

Αυτό είναι τι προσπαθώ να πω,
όταν λέω σε όλους, Αφήστε το αυτό τώρα.

Αφήστε το αυτό τώρα. Αφήστε ακόμη
και την έγνοια για την ταυτότητα σας.

Άφησε το όλο αυτό. Σε ποιον μιλάω;

Στην νοημοσύνη η οποία
δεν το ακούει αυτό αρκετά.

Όταν ακούσει αυτή την προσταγή
που έρχεται από την καρδιά

είναι δυνατό να αφήσεις τα πάντα
και μετά να είσαι στην ενότητα,

μέσα στην εμπειρία της ίδιας της ενότητας.

Και βλέπεις ανθρώπους στο χωλ
στο σάτσανγκ, σε διαλογισμό έτσι,

και με τέτοια καθοδήγηση,
η ενόχληση παύει να υπάρχει,

είναι σαν να είσαι σε ένα
υπερβατικό επίπεδο.

Ο ατομικισμός και όλο
αυτό το πράγμα απλά διαλύεται

και είναι σαν να αιωρείσαι σε μία
πιο ελαφριά διάσταση ύπαρξης.

Είναι λοιπόν πολύ αισθητό, πως το νιώθουμε

και έχουμε την ικανότητα να το βιώσουμε,

στην αρχή για πολλούς
ανθρώπους ο νους έρχεται.

Μερικές φορές έρχονται άνθρωποι εδώ,
δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιο περιβάλλον

και βλέπεις το πόσο
τους παιδεύει ο νους τους.

Φαίνεται λες και το μέρος
και οι άνθρωποι τους ενοχλούν,

μα είναι ο ίδιος τους ο νους
που τους παιδεύει.

Δεν νιώθουν άνετα,
διότι είναι σαν να προκαλούνται,

"Γιατί είναι αυτοί οι άνθρωποι
τόσο χαρούμενοι;

Ούτε καν τους εμπιστεύομαι.
Προσποιούνται."

Τους βγαίνει κυνισμός, κριτική,
νιώθουν στενάχωρα, όλα αυτά.

Αλλά είναι απλά οι οδύνες του τοκετού
για να φτάσεις σε ένα ανώτερο επίπεδο,

αν επιμείνουν, συχνά
δεν επιμένουν, και φεύγουν.

Αλλά κάτι υπάρχει μέσα

και εκείνος ο σπόρος αρχίζει να αναπτύσσεται
μέσα τους, διότι ο Θεός τους έφερε εδώ.

Νιώθουν ακόμα, "Εγώ δεν ήθελα
να έρθω εδώ, η γυναίκα μου..."

αλλά ακόμα η δύναμη
τους έκανε να έρθουν εδώ,

για να βιώσουν την ενόχληση
η οποία υπάρχει μέσα τους,

αλλά δεν αναγνωρίζουν
ότι προέρχεται από αυτούς.

Νομίζουν πως έρχεται από έξω.

Αλλά έρχεται από μία αντίδραση
στην ενέργεια την οποία βιώνουν

που ακόμα δεν είναι συμβατοί με αυτή,

διότι βρίσκονται έντονα στο πεδίο
της ταύτισης με το εγώ.

Κι έτσι εκείνο αναταράσσεται.

Μου έδωσες λοιπόν, μια πολύ
καλή ερώτηση, σήμερα το πρωί,

σχετικά με το τι σημαίνει
να είσαι δίχως εγώ.

Σημαίνει ζωή, αληθινή ζωή.

Όταν σκεφτόμαστε τον Ιησού ή τον Προφήτη
Μωάμεθ ή τον Κρίσνα ή τον Βούδα

αμέσως... ακόμη και οι άνθρωποι που
δε γνωρίζουν για τέτοια πράγματα,

ξέρουν πως αντιπροσωπεύει ένα
ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας,

ένα επίπεδο που το κλίμα του
είναι η αγάπη και η ειρήνη.

Όταν λέμε "εγώ", υπαινισσόμαστε
τη συνειδητότητα.

η πραγματική σημασία του
"Εγώ" είναι συνειδητότητα.

Αλλά σπάνια στον κόσμο, όταν λέμε "εγώ",
εννοείται η συνειδητότητα.

Σημαίνει προσωπικότητα,
σημαίνει άτομο,

σημαίνει, "εγώ είμαι άντρας",
"εγώ είμαι γυναίκα",

είναι τόσο στένεμα,
τέτοιος περιορισμός.

Αλλά "Εγώ", ακόμη κι αυτός
που έχει αφυπνιστεί θα πει "Εγώ",

γνωρίζοντας πως αναφέρεται
στην αίσθηση ατομικότητας.

Μα από κάτω από εκείνο το "Εγώ", βρίσκονται
σε εκείνον τον χώρο μιας βαθύτερης γνώσης,

μια πνευματική γνώση πως, είναι
η συνειδητότητα που μιλά κι όχι το άτομο.

Είναι μια διαφορετική δόνηση.

Όταν είσαι με κάποιον,

και όταν σου μιλάνε
βιώνεις τη συνειδητότητα,

εκείνο το "Εγώ" που προέρχεται από τη
συνειδητότητα,, εκείνο είναι συνειδητότητα.

Όταν μιλάς με κάποιον

και πρέπει να προσέχεις τι λες,

εκείνο το "εγώ" είναι φορτωμένο με ατομικότητα.
Και μπορείς να δεις το άτομο...

Η γη γεμάτη από ατομικότητα είναι ένα
πολύ ασφυκτικό μέρος. Αποπνικτικό!

Ακόμη κι αν υπήρχαν μόνο
τρία εκατομμύρια άνθρωποι στη γη,

ίσως αυτός είναι πολύ μικρός αριθμός,

αλλά όταν θα τους συναντούσες,
θα ένιωθες κάπως ασφυκτικά.

Μα ένα ανθρώπινο ον το οποίο έχει
αφυπνιστεί στον Εαυτό,

μέσα σε ένα πλήθος χιλιάδων,
λάμπει και ακτινοβολεί,

ανυψώνει το επίπεδο της συνειδητότητας
στους ανθρώπους που το αναγνωρίζουν.

Διότι κάτι σε μας αναγνωρίζει

πως βρίσκεσαι σε μία υψηλότερη
Παρουσία, αυτό γίνεται εδώ.

Ακόμη και δίχως να τους το έχουν πει

οι άνθρωποι αρχίζουν να συμπεριφέρονται
διαφορετικά σε κάποιον που έχει αφυπνιστεί.

Δε γίνεται αλλιώς.
Δίχως συνειδητά να το γνωρίζουν,

"Ω, αυτό το άτομο είναι... απλά
συμπεριφέρονται διαφορετικά.

Μπορεί να αρχίζουν με τρόπο σαν,
"Αυτό είναι κάτι συνηθισμένο",

μα διαδοχικά, η παρουσία αρχίζει
να φιλτράρεται κατά κάποιο τρόπο

και να κινείται περισσότερο
μέσα τους και να τους αλλάζει.

Αρχίζει να αλλάζει το πώς είναι, αρχίζουν
να είναι πιο ευγενικοί, πιο ανοιχτοί,

θέλουν να κάνουν για σένα πράγματα,

κι αυτό δίχως να ξέρουν τίποτα σχετικά
με την πνευματικότητα.

Είναι διατεταγμένο στον κόσμο, ένας
από τους Χαντίτς του Προφήτη είπε πως

όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο,

λέει πως ο Θεός έδωσε εντολή στον κόσμο,
"Να υπηρετείς αυτούς που με υπηρετούν"

Εννοώντας αυτούς τους οποίους ψάχνουν
την αλήθεια, να τους υπηρετείς,

"Και εξουθένωσε και κούρασε
αυτούς που σε υπηρετούν."

Το καταλαβαίνετε; Είναι πανίσχυρο πράγμα!

"Να υπηρετείς αυτούς που υπηρετούν εμένα ."

Εννοώντας , υπηρέτησε εκείνους , φρόντισε
εκείνους που τιμούν το Θεό και την Αλήθεια.

"Κούρασε εκείνους που υπηρετούν εσένα",
που υπηρετούν τον κόσμο, κούρασε τους.

Είναι κατάρα; Όχι, είναι μία ευλογία επίσης!

Διότι όταν έχεις κουραστεί
από τα σκουπίδια σου,

ίσως τελικά υπάρξει χώρος να πεις,

"'Πρέπει να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό".

Λέει, "Να εξουθενώσεις εκείνους
που σε υπηρετούν",

διότι οι υπηρεσίες τους είναι άσκοπες, απλά
υπηρετούν την ύλη κι όχι το πνεύμα.

Είναι λοιπόν τόσο όμορφο.

Είναι γραμμένο μέσα στην καρδιά,
μέσα στο DNA κάθε έμβιου όντος,

όχι μόνο των ανθρώπινων όντων,

πως υπό την παρουσία
ενός που σέβεται την Αλήθεια,

κάτι μέσα τους θα τους τιμήσει,
θα ανταποκριθεί σε αυτούς,

στην αρχή ίσως και να προσπαθήσουν
να τους ξεφορτωθούν,

μα δεν μπορεί να αρνηθεί πως η παρουσία
τους έχει αντίκτυπο πάνω στην ύπαρξη τους.

Αυτή είναι η δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

και του πνεύματος της Αλήθειας
σε κάθε έναν.

Λέω, το μέρος αυτό πρέπει
να λάμπει σε εκείνο,

πρέπει, για όσο είμαι εγώ εδώ.

Πρέπει να είναι ο σκοπός μας
το κόψιμο του εγώ.

Κι όχι μόνο το κόψιμο του εγώ,
αλλά το να ζεις μέσα στην αλήθεια.

Διότι αν η ζωή σου είναι μονάχα
να προσπαθείς να κόψεις το εγώ,

ίσως να μη γευτείς καν την πλήρη χαρά,

να είσαι πολύ απασχολημένος
να προσπαθείς να κόψεις το εγώ.

Αλλά εγώ λέω, σας δείχνω την Αλήθεια
επίσης, εν τω μεταξύ.

Έτσι καθώς προσπαθείτε να κόψετε το εγώ,
βρίσκετε την Αλήθεια,

και κατεβάστε τον κόφτη σας
και συνδεθείτε με την Αλήθεια,

κι αφήστε την Αλήθεια να κόψει το εγώ.
Δεν είναι ωραίο;

Αφήστε την Αλήθεια να κόψει το εγώ. Γιατί
θα πρέπει να το κόψετε με τα χέρια σας;

[Φίλη] Αυτό κάνει Η Πρόσκληση.

[Μούτζι] Αυτό κάνει Η Πρόσκληση!

Η Πρόσκληση κάνει όλη τη δύσκολη δουλειά,
διώχνει τη βρωμιά από αυτό

και σε φέρνει στην αγκαλιά του Θεού.

[γέλια]

Γι 'αυτό είναι η καρδιά μου
τόσο χαρούμενη,

διότι κάποιες φορές
όταν βλέπεις τις υπάρξεις...

Αν έρθει κάποιος εδώ, "Διψάω τόσο.
Μπορώ να έχω ένα ποτήρι νερό;"

Του δίνεις ένα ποτήρι νερό.

Αν κάποιος πέσει, λες "Έλα, σήκω".

Ακόμα κι αν η πλάτη σου πονάει,
τον βοηθάς να σηκωθεί,

"Πώς νιώθεις; Καλύτερα; Κάθισε."
Τον βοηθάς. Δεν τον βοηθάς;

Κάποιος πεινάει, "Αδερφέ, παρακαλώ..."

Του δίνεις να φάει.

Ότι μπορείς να κάνεις, βοηθάς.

Αν είναι άρρωστοι, τι θα κάνεις;

Κάτι πρέπει μέσα σου
να υπάρχει για να τους βοηθάς,

Είτε είναι μία προσευχή ή να αρχίσεις
να ευλογείς τους ανθρώπους,

ακόμα κι αν δε δουλεύει,
συνεχίζεις να το κάνεις.

"Η πρόθεση μου είναι να ευλογήσω
τις ζωές τους, να τους δίνω...

όχι να γίνουν οι ζωές τους
σαν τη δική μου."

Μόνο ευλόγησε τις ζωές τους με ότι χρειάζεται
για να απομακρυνθούν τα εμπόδια,

να απομακρυνθεί οτιδήποτε
είναι εκείνο που μολύνει,

ή παραμορφώνει
τον αυθορμητισμό της ζωής τους,

να απαλλαγεί από αυτό με τη
δύναμη του Θεού. Τους ευλογείτε!

Και επίσης, οι άνθρωποι
ψάχνουν για την Αλήθεια,

δεν μπορούν να τη βρουν, "Είναι τόσο
δύσκολο". Εγώ λέω, Διαβάσατε Την Πρόσκληση.

Ακούστε αυτό. Απλά ακούστε το.

Και αυτή είναι η μεγάλη βοήθεια
που μπορούν να πάρουν.

Μετά λένε, "Ω Θεέ μου, ετοιμαζόμουν
για όλη αυτή τη γυμναστική

να δοκιμάσω και να ξεπεράσω αυτά τα
πράγματα κι εσύ το έκανες τόσο εύκολο".

Μερικά πράγματα γίνονται τόσο απλά.
"Δε χρειάστηκε να πάω μέσω του μυαλού μου,

δε χρειάζεται να κατέβω σε εκείνο το
σκοτεινό μέρος του εαυτού μου.

Ήρθα στο φωτεινό μέρος του εαυτού μου".

Δεν είναι αυτό υπέροχο;

Γιατί όλοι πρέπει χύνουμε αίμα,
δάκρυα κι ιδρώτα;

Και δεν μπορούν να το κάνουν διότι
τα ανθρώπινα όντα γίνονται πιο αδύναμα.

Θέλουν τα πάντα να διεκπεραιώ-
νονται από μηχανές.

Ακόμη και τη δουλειά με τον εαυτό μας...

Ναι, αν είναι να χτίσεις το εγώ σου,
θα το κάνεις!

Θα σηκώσεις βάρη ασήκωτα
για να χτίσεις το εγώ.

Αλλά για να αλλάξεις, να μετασχηματίσεις
την καρδιά σου

από ένα μέρος που υποφέρεις
στην έδρα της ειρήνης,

"Δεν μπορώ να το κάνω αυτό!" Διότι νιώθουν
πως αυτό δεν φαίνεται.

Γι' αυτό ίσως η χάρις έφερε
Την Πρόσκληση τώρα,

να πεις, "Μα εσύ επίσης
πρέπει να περάσεις μέσα.

Σκέφτεσαι πως είσαι ευτυχής,
μα αυτό δεν είναι αληθινή ευτυχία."

Και να προσπαθήσεις να το πιάσεις.
Γι' αυτό πιστεύω πως...

Για μένα, Η Πρόσκληση
είναι το πιο εύκολο πράγμα,

όπως κάποιος σου κρατάει το χέρι
και σε περνάει από την πόρτα, "Πάμε".

"Θέλω να γνωρίσω τον Ιησού." Έλα μαζί μου,
θα σου δείξω εδώ ακριβώς.

Μία στιγμή. Ας περάσουμε
από την άλλη μεριά.

"Πήγαινα στην Ιερουσαλήμ
και στον Γολγοθά".

Οχι, όχι. Είναι εδώ ακριβώς. Έλα. Θα περάσω
μαζί σου από την πόρτα. Έτσι;

[γέλια]

[φίλοι] Σε ευχαριστούμε Μούτζι.

[μουσική]

Copyright © 2018 Mooji Media Ltd.
Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα.

Κανένα μέρος αυτής της ηχογράφησης
δε δύναται να αναπαραχθεί

δίχως τη συγκατάθεση της Mooji Media Ltd.'