Librat e vjetër të rilindur si një art kompleks

Çfarë bëni me një enciklopedi të vjetëruar në epokën e informacionit?
Me thika X-Acto dhe një sy për ndërthurje të mirë, artisti Brian Dettmer bën skulptura të bukura, befasuese që risjellin në jetë librat e vjetër.

Unë jam artist dhe pres libra.

Kjo është një ndër veprat e mia të para.

Quhet ''Rruga alternative drejt dijes''.

Doja të krijoja një raft librash,

në mënyrë që çdokush që do të futej
në galeri

do të mendonte se po shihte
një raft të zakonshëm librash,

por sa më shumë që të afrohej do të
shihte këtë vrimë

të gdhendur në të, dhe do të çuditej
me atë që po ndodhte, do të pyeste pse,

dhe do të mendonte për materialin
e librave.

Pra, jam i interesuar në material, por jam
edhe më shumë i interesuar

për tekstin dhe imazhet që mund
t'i gjejmë në libra.

Ajo që më së shumti bëj gjatë punës
sime, është ngjitja e skajeve të librit

me një lustër të trashë, ashtu që të
krijohet një lloj mbulese e trashë

në pjesën e jashtme të librit, kështu
bëhet një material i qëndrueshëm

por fletat brenda librit janë të
pangjitura, pastaj gdhend në

sipërfaqen e librit, dhe nuk largoj
apo shtoj ndonjë gjë në të.

Unë vetëm gdhend rreth gjithçkaje që më
duket interesante. Kështu që gjithçka që

shihni brenda pjesës së përfunduar është
saktësisht e njejta gjë sikurse

ishte në libër para se të filloja.

E shoh punën time si një lloj përzierje,

deri diku, sepse punoj me materialin
e dikujt tjetër njejtë si një D.J.

që punon me muzikën e dikujt tjetër.

Ky ishte një libër me pikturat
e Raphael, një artist i Rilindjes,

dhe duke marrë punën e tij,
duke e përzier dhe duke gdhendur

në të, jam duke e kthyer
në diçka më të re

dhe bashkëkohore. Po mendoj
gjithashtu për të dalë nga korniza

e librave tradicionalë duke e shmangur
atë format linear, duke u munduar qe vetë

libri të bëhet një skulpturë më vete.

Unë po përdor mengene, litarë dhe gjëra
të tilla, pesha, ashtu që të vendosë

gjërat në vend para se t'i lustroj, që të
mund të jap forma para se të filloj,

në mënyrë që një gjë si kjo mund
të shndërrohet në diçka të tillë.

e cila është bërë nga një fjalor i vetëm.

Ose diçka si kjo, mund të shndërrohet
në këtë.

Ose diçka si kjo, kush e di se çfarë do
të bëhet me të apo pse është në

studion time, do të shndërrohet në
diçka si kjo.

Pra, mendoj që njëra ndër arsyet pse
njerëzit shqetësohen kur shohin librat të

shkatërrohen, ata nuk duan
t'i shqyejnë librat, apo t'i hedhin ato,

është se ne i mendojmë librat si frymorë,
i mendojmë si trupa,

dhe librat janë të krijuar që të jene të
lidhur me trupin tonë, si një tregues,

por ato e kanë gjithashtu potencialin të
rriten e të shndërrohen në gjëra të reja.

Pra librat janë me të vërtetë të gjallë.
I mendoj librat si trupa, i mendoj

librat si teknologji.
E mendoj librin si një mjet,

gjithashtu si një makinë,
ashtu dhe si një peisazh.

Ky është një grumbull enciklopedish
që kanë qenë të lidhura dhe të ngjitura,

e nderkohë që gdhend në to,
po vendos se çka të zgjedh.

Me enciklopedi, mund të bëj gati
çdo gjë, por zgjedh të

marrë imazhet e peisazheve.
Dhe me vetë materialin, po përdor letër

zmerile, lëmoj skajet ashtu që jo vetem
imazhet të japin peisazhin por edhe vetë

materiali ta nxjerrë në pah peisazhin.

Një nga gjërat që bëj ndersa gdhend
në libra, mendoj për imazhet,

mendoj edhe për tekstin, mendoj për to
në mënyrë të ngjashme,

sepse çka është interesante, kur lexojmë
tekst, apo kur lexojmë libra,

krijojmë imazhe në kokën tonë,
që ta përmbushim atë pjesë.

Ne krijojmë imazhe në të njejtën kohë që
lexojmë diçka, ndërsa kur shikojmë

një pikturë, ne mundohemi të përdorim
gjuhën për të kuptuar atë çfarë po shohim

Pra është një lloj yin-yang që ndodh,
lloj fllip-fllopi.

Pra po krijoj një vepër te tillë ku
shikuesi mund ta kompletojë veten.

E mendoj punën time gati si punë
arkeologjike. Jam duke rrëmuar dhe

duke u përpjekur të maksimizoj
potencialin duke zbuluar sa më

shumë dhe duke e ekspozuar me
punën time. Por në të njejtën kohë mendoj

për idenë e asgjësimit, dhe çfarë po
ndodh tani kur shumica e informatave

tona janë të paprekshme, dhe kjo ide
e humbjes, ideja se nuk është vetëm

forma ajo çfarë po zhvendoset
në kompjuter, por vetë informacioni,

tani që nuk kemi një backup fizik,
duhet që informacioni të përditësohet

vazhdimisht në mënyrë që të mos e humbim.
Kam disa fjalorë në studion time,

dhe përdor çdo ditë kompujterin,
dhe nëse më duhet të kërkoj një fjalë,

do të përdorja kompjuterin, sepse
mund ta gjej direkt dhe menjëherë

atë se çfarë kërkoj. Mendoj se libri kurrë
nuk ishte forma e duhur për informata

jolineare, rrjedhojë e të cilës është se
librat referent janë të parët të

rrezikuar ose të zhdukur.
Pra nuk mendoj se librat do të vdesin

ndonjëherë. Njerëzit mendojnë se
tani që kemi teknologjinë

dixhitale, librat do të vdesin, e ne po
shohim gjërat duke u zhvendosur

dhe duke evoluar. Mendoj se librat do të
evolojne, ashtu sikurse njerëzit

thanë se piktura do të vdesë me ardhjen
e fotografisë dhe printerave në jetën e

përditshme, por çfarë me të vërtetë
kjo i bëri pikturës është që e detyroi

të heq dorë nga puna e përditshme.
E ndaloi pikturën që të ketë punën

e përditshme për të treguar një histori,
kështu piktura u lirua dhe u lejua

të ketë mënyrat e veta të të treguarit
të historive, dhe kur e pamë Modernizmin

të shfaqet, pamë dhe pikturën të shkojë
në drejtime të ndryshme. Mendoj se kjo

është ajo se çfare po ndodh me librat tani
kur pjesa më e madhe e teknologjisë,

shumica e informatave tona, të dhënat
personale dhe kulturore janë në

formën dixhitale, mendoj se kjo po e lejon
librin të shndërrohet në diçka të re.

Mendoj se kjo është koha më e mirë
për një artsit si unë, jam shumë

shumë i entuziasmuar për të parë se çfarë
do të ndodhë me librat në të ardhmen.

Faleminderit.

(Duartrokitje)