Παλιά βιβλία αναγεννιούνται ως περίπλοκη τέχνη

Τι κάνεις με μια απαρχαιωμένη εγκυκλοπαίδεια την εποχή της πληροφορίας; Με κοπίδια X-Acto και ικανή ματιά για σωστούς συνδυασμούς, ο καλλιτέχνης Μπράιαν Ντέτμερ φτιάχνει πανέμορφα, απροσδόκητα γλυπτά που δίνουν ζωή σε παλιά βιβλία.

Είμαι καλλιτέχνης και κόβω βιβλία.

Να μία πρώτη δουλειά μου με βιβλία.

Λέγεται
«Εναλλακτική Πορεία προς τη Γνώση».

Ήθελα να φτιάξω μια στοίβα βιβλία
ώστε όποιος ερχόταν στην γκαλερί

να νομίζει ότι απλώς βλέπει
μια κανονική στοίβα βιβλία,

αλλά καθώς θα πλησίαζε,
θα έβλεπε αυτήν τη χοντροκομμένη τρύπα

και θα αναρωτιόταν τι τρέχει,
θα έψαχνε τον λόγο,

και θα σκεφτόταν το υλικό του βιβλίου.

Με ενδιαφέρει η υφή
αλλά ενδιαφέρομαι περισσότερο

για το κείμενο και τις εικόνες
που βρίσκονται μέσα στα βιβλία.

Στα περισσότερα έργα μου σφραγίζω
τις ακμές του βιβλίου με παχύ βερνίκι,

και δημιουργείται κάτι σαν δέρμα
στο εξωτερικό του βιβλίου

και γίνεται συμπαγές υλικό,
αλλά δεν κολλάνε οι σελίδες εσωτερικά,

και μετά σκαλίζω
πάνω στην επιφάνεια του βιβλίου,

χωρίς να μετακινώ ή να προσθέτω κάτι.

Απλώς κόβω γύρω από οτιδήποτε
βρίσκω ενδιαφέρον.

Έτσι όλα όσα βλέπετε
στο ολοκληρωμένο κομμάτι

είναι στο ίδιο ακριβώς μέρος του βιβλίου
όπου ήταν πριν ξεκινήσω.

Θεωρώ τη δουλειά μου κάτι σαν διασκευή,
θα έλεγα,

επειδή δουλεύω πάνω σε υλικό κάποιου άλλου

ακριβώς όπως κάποιος D.J. θα δούλευε
πάνω στη μουσική κάποιου άλλου.

Αυτό ήταν βιβλίο με πίνακες του Ραφαήλ,
του αναγεννησιακού ζωγράφου,

και παίρνοντας το έργο του, διασκευάζοντας
και χαράζοντας πάνω σε αυτό

κατά κάποιο τρόπο
το κάνω κάτι νεότερο και πιο σύγχρονο.

Σκέφτομαι επίσης να ξεφύγω
από την πεπατημένη του κλασικού βιβλίου

και να βελτιώσω αυτή τη γραμμική διάταξη,

και να προσπαθήσω να βελτιώσω
τη δομή του ίδιου του βιβλίου

ώστε το βιβλίο
να μπορεί να σκαλιστεί πλήρως.

Χρησιμοποιώ σφιγκτήρες και σκοινιά
και κάθε είδους υλικά, βάρη,

για να σταθεροποιήσω τα πράγματα
πριν ρίξω το βερνίκι

για να να βελτιώσω τη μορφή πριν ξεκινήσω,

έτσι ώστε κάτι τέτοιο
να μπορεί να γίνει ένα κομμάτι σαν αυτό,

που είναι φτιαγμένο από ένα μόνο λεξικό.

Ή κάτι τέτοιο
να μπορεί να γίνει ένα κομμάτι σαν αυτό.

Ή κάτι σαν αυτό,

το οποίο ποιος ξέρει τι θα γίνει
ή για ποιο λόγο βρίσκεται στο στούντιο,

θα γίνει ένα κομμάτι σαν αυτό.

Πιστεύω ότι ένας λόγος που οι άνθρωποι
ενοχλούνται από την καταστροφή βιβλίων,

δεν θέλουν να σκίζουν βιβλία

και κανείς δεν θέλει
να πετάξει ένα βιβλίο,

είναι γιατί βλέπουμε το βιβλίο
σαν κάτι ζωντανό,

το θεωρούμε κάτι σαν σώμα,

και είναι φτιαγμένο να σχετίζεται
με το σώμα μας, κατ' αναλογίαν,

αλλά έχει επίσης τη δυναμική
συνεχώς να μεγαλώνει

και να συνεχίσει να γίνεται νέα πράγματα.

Έτσι τα βιβλία έχουν ζωή.

Έτσι βλέπω το βιβλίο σαν ένα σώμα,

και βλέπω το βιβλίο σαν τεχνολογία.

Βλέπω το βιβλίο σαν εργαλείο.

Επίσης βλέπω το βιβλίο σαν ένα μηχάνημα.

Επίσης βλέπω το βιβλίο σαν τοπίο.

Εδώ είναι μια πλήρης εγκυκλοπαίδεια
που συνδέθηκε και λειάνθηκε σαν σύνολο,

και καθώς σκαλίζω μέσα της,

αποφασίζω τι θέλω να διαλέξω.

Στις εγκυκλοπαίδειες θα μπορούσα
να έχω διαλέξει οτιδήποτε,

αλλά επέλεξα ειδικά εικόνες από τοπία.

Και με το ίδιο το υλικό,
χρησιμοποιώ γυαλόχαρτο

και λειαίνω τις άκρες ώστε,
όχι μόνο οι εικόνες να υποδηλώνουν τοπίο,

αλλά και το ίδιο το υλικό
επίσης να υποδηλώνει τοπίο.

Κάτι λοιπόν που κάνω
όταν σκαλίζω το βιβλίο

είναι ότι σκέφτομαι τις εικόνες,
αλλά επίσης σκέφτομαι και το κείμενο,

και τα σκέφτομαι με πολύ παρόμοιο τρόπο,

καθώς είναι ενδιαφέρον ότι,
όταν διαβάζουμε κείμενο,

όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο,

μας βάζει εικόνες στο μυαλό,

έτσι κάπως συμπληρώνουμε αυτό το κομμάτι.

Κατά κάποιο τρόπο δημιουργούμε εικόνες
όταν διαβάζουμε κείμενο,

και όταν βλέπουμε μια εικόνα,
ουσιαστικά χρησιμοποιούμε τη γλώσσα

για να κατανοήσουμε τι κοιτάζουμε.

Συμβαίνει λοιπόν κάτι σαν το γιν-γιανγκ,

μια αλληλοσυμπλήρωση.

Δημιουργώ ένα κομμάτι
που συμπληρώνει ο ίδιος ο θεατής.

Νομίζω ότι η δουλειά μου
είναι κάτι σχεδόν σαν την αρχαιολογία.

Κάνω εκσκαφές και προσπαθώ
να μεγιστοποιήσω τη δυναμική

και ν' ανακαλύψω
όσο το δυνατόν περισσότερα

και να τα εκθέσω μέσα στο έργο μου.

Αλλά ταυτόχρονα

σκέφτομαι αυτή την ιδέα της διαγραφής

και τι συμβαίνει τώρα που οι περισσότερες
πληροφορίες είναι άυλες,

και αυτή την ιδέα της απώλειας,

και αυτή την ιδέα ότι η μορφή
μετακινείται προς τους υπολογιστές,

αλλά και η ίδια η πληροφορία,

τώρα που δεν έχουμε απτό αντίγραφό της,

πρέπει συνεχώς να ενημερώνεται
ώστε να μην χαθεί.

Έχω πολλά λεξικά στο εργαστήριό μου,

και όντως χρησιμοποιώ υπολογιστή
καθημερινά,

και αμ χρειαστεί να ψάξω κάποια λέξη
πάω στον υπολογιστή,

επειδή με πάει απευθείας και άμεσα
σε αυτό που ψάχνω.

Νομίζω ότι το βιβλίο
δεν ήταν ποτέ πραγματικά

η σωστή μορφή
για τις μη γραμμικές πληροφορίες,

και γι' αυτό λεξικά κι εγκυκλοπαίδειες

είναι τα πρώτα που κινδυνεύουν
ή είναι υπό εξαφάνιση.

Δεν πιστεύω όμως ότι το βιβλίο
θα πεθάνει κάποτε τελείως.

Ο κόσμος πιστεύει ότι τώρα
με την ψηφιακή τεχνολογία

τα βιβλία θα εξαφανιστούν

και βλέπουμε πράγματα να μεταμορφώνονται
και άλλα να εξελίσσονται.

Νομίζω ότι το βιβλίο θα εξελιχθεί

και ακριβώς όπως έλεγαν
ότι η ζωγραφική θα εξαφανιστεί

όταν η φωτογραφία και η εκτύπωση
έγιναν καθημερινές πρακτικές,

αλλά αυτό που έγινε στην πραγματικότητα

ήταν ότι η ζωγραφική αποσύρθηκε
από το βασικό της έργο.

Η ζωγραφική απαλλάχθηκε από την υποχρέωση
να απεικονίζει και να εξιστορεί,

και απελευθερώθηκε
και μπόρεσε να πει τη δική της ιστορία,

και τότε προέκυψε ο μοντερνισμός,

και η ζωγραφική επεκτάθηκε
σε διάφορους κλάδους.

Το ίδιο νομίζω ότι συμβαίνει με τα βιβλία

τώρα που το μεγαλύτερο μέρος
της τεχνολογίας, της πληροφορίας,

των προσωπικών και κοινωνικών μας αρχείων
βρίσκονται σε ψηφιακή μορφή,

νομίζω ότι αυτό επιτρέπει στο βιβλίο
να γίνει κάτι καινούργιο.

Συνεπώς είναι ενδιαφέροντες καιροί
για καλλιτέχνες σαν εμένα

και λαχταρούμε να δούμε
τι θα συμβεί μελλοντικά στο βιβλίο.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)