rosyjska bezkontaktowa sztuka walki SZKWAŁ

Ten człowiek przyszedł na walkę tak jak inni przychodzą na wieczorną
uroczystość.Garnitur, biała koszula i krawat.
Do czego mu potrzebny mundur?

On może zwalić przeciwnika z nóg nawet nie dotykając go palcem.

RUSKI BEZKONTAKTOWY STYL WALKI

O bezkontaktowej sztuce walki mistrzowie sztuk walki wiedzieli od bardzo dawna.

Ten rodzaj walki to taki taki gdy nie ma kontaktu fizycznego z przeciwnikiem.

I siła fizyczna nie jest wykorzystywana.

Przy tym przeciwnik odczuwa fizyczny kontakt i działanie siły.

Przeciwnik może stracić równowagę, może upaść i poczuć ból i nawet zostać całkowicie wyeliminowanym.

Opanowanie sztuki bezkontaktowej walki jest uznawane za najwyższy poziom rozwoju w niektórych sztukach walki.

Jednakże mistrz bezkontaktowego boju- Aleksander Ławrow uznaje „bezkontakowy" za niewłaściwy zwrot.

Kontakt jest zawsze, lecz nie zawsze jest widoczny.

Tu wykorzystywane są inne techniki.To praca z biopolem, niewidoczym ciałem subtelnym człowieka.

Każdy człowiek ma pole.

Oto pole chorego człowieka. Ona ma obwód 1.5 metra i średnicę 3 metrów.

Oto pole drugiego człowieka.Ono także ma 1.5 metra.

A teraz proszę spojrzeć co robi psychika.

Zdenerwuj się na niego.

Oto co on robi z polem i oto granica tego pola.

Bekontaktowa sztuka walki przy prawidłowym opanowaniu staje się straszną bronią.

Bez wahania można ją uznać za najwyższy stopień mistrzostwa w sztukach walki.

Nie ma sensu opanowywanie bezkontatkowej szuki walki jeśli nie opanowało się tradycyjnych sztuk walki.

I tak w rzeczywistości jest.

Wszyscy mistrzowie bezkontaktowej sztuki walki przeszli wymagający i długotrwały szlak różnych sztuk walki.

Teoria powstania bezkontaktowej sztuki walki ma zarówno wschodnie jak i zachodnie wersje.

Najbardziej znany mistrz wschodniej bezkontaktowej sztuki walki to legendarny Morihei Ueshiba twórca Aikido.

Zanim opanował bezkontaktową walkę przez 40 lat ćwiczył jujitsu, kenjijtsu, aikijitsu.

Wschodni mistrzowie bezkontaktowej walki tłumaczą jej działania obecnością energii Czi,
której formę można zmieniać i wykorzystywać fizycznie przeciwko przeciwnikowi.

Hu Go IN- starszy instruktor szkoły Tagoj.

Czi go o sztuka używania energii Czi. Czi gu to przede wszystkim oddychanie.

To wiedza o tym jak energia przebiega po ciele i jak
ją można kontrolować.To sztuka kontroli energii przepływającej przez ciało.

Wybitny mistrz ruskiej bezkontaktowej sztuki walki Alekssandr Leonidowicz Ławrow.

Jego nazwisko wpisało się złotymi zgłoskami w historię służb specjalnych
wraz z nazwiskiem patriarchy ruskiej bojowej sztuki walki

Aleksieja Aleksiejewicza Kadocznikowa i pułkownika Sergeja Władymirowicza Wiśniewieckiego.

Ci ludzie teoretycznie i praktycznie rozpracował system przygotwań do (bez)kontaktowej sztuk walki.

Idę i za nim się chowam.Teraz za niego.

Aleksander Ławrow jest specjalistą ds. Przygotwania oddziałów specjalnego przeznaczenia (specnaz),

opracowań taktycznych metod w takich dziedzinach jak psychologia oraz psychofizka.

Zaczynaj.

Oto on bije i trafia.

Widać?

A teraz ciosu nie ma.

A.L. Ławrow, pułkownik GRU.Twórca systemu „szkwał"

Przyłóż się

Bij

A oto gdy ja zadziałam.

Tak na marginesie wschod płacze z powodu tego wariantu (?)

Zawodowe nawyki Ławrowa wydają się mistycznymi tylko przy pierwszym wrażeniu.

Kiedy ludzie zaczynają się tym zajmować to rozumieja, że nie ma w tym mistyki.

Jest wiedza o psychologii, anatomi,fizjologii i energo-informacyjnych strukturach człowieka oraz dokładnym kontrolowaniem ciała.

Uczniowie Aleksandra Leonidowicza dobrze o tym wiedzą.

Idzie atak. Stop.

I w tym momencie kiedy u niego powstała program na ruszenie ręką

to receptory którą przesyłają z powrotem do mózgu informację
o dokładnym położeniu w danym momencie jego pięści.

Cel końcowy to moja szczęka ponieważ wcześniej powstał taki program w oparciu o
reakcję chemiczną , by uderzyć mnie w szczękę. To wynik końcowego działania.

Tworzy się swego rodzaju kanał- tunel po którym wyprowadzana jest ta ręka.

Daj sygnał odwróconej łączności wcześniej zanim on dojdzie tutaj.

Jeśli pięść jest tutaj to ściągnięcie jej jest zbyt późne.Prędkość ruchu jest
zbyt duża, nawet w wariancie pokazowym ślizgiem do mnie dojdzie.

Kiedy ruch dopiero się zaczął, ręka się dopiero co podniosła
to właśnie w tym momencie należy ściągnąć uderzenie.

W tym przypadku wynik spełnia nasz cel.

Przeciwnik nie został uderzony.

Aleksander Ławrow urodził się w mieście Grozny w rodzinie weterana Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.

Od wczesnego dzieciństwa zajmował się sportem.

Trafił do Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech. Odsłużył dwa lata.

Otrzymał zaproszenie do Bezpieczeństwa Publicznego Czeczeńsko- Inguskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

W maju 1979 r. rozkazem Andopowa utworzono jeden z pierwszych
oddziałów specjalnego przeznaczenia do walki z piractwem powietrznym.

D tej jednostki trafił także Ławrow.

W owym czasie karate było „zamknięte", lecz żołnierze byli uczeni stylu Shotokan.

Potem przyszedł człowiek i powiedział, że zajmujemy się bzdetami. Nikt mu nie uwierzył.

Tego wieczoru razem spacerowali do domu.Gdy szli ulicą przyczepiło
sie do nich sześciu zdrowych miejscowych chuliganów.

Znacie się? Powiedział wtedy Ławrowowi- poczekaj na boku.

Stoją z boku widzę, że ludzie, którzy go atakowali padali.

Zaprzyjaźnili się i mistrz ujawił Ławrowowi całkowcie nieznany system.

Wtedy nikt mu nie uwierzył.

Dowództwo popatrzyło ludzie padają, on stoi- jak tego nie wiadomo?

Aleksander był porażony tym systemem.Było to coś całkowicie nowego i nadzwyczajnego.

Nigdy wcześniej widziane. Inne niezbadane możliwości człowieka.
To i uwiodło Ławrowa.

Potem był Afganistan- tam i on wiele zrozumiał i wiele zrobił.

Po Afganistanie był 6-miesięczny wyższy kurs KGB ZSRR w Moskwie.

Potem Swierdłowsk- zarząd KGB.

Aleksander zaczął opracowywać swój system.

Kiedy zaczęły sie operacje przeciwko bojówkom na Północnym Kaukazie, to
Aleksander Ławrow wpadł na pomysł stworzenia wyjątkowego- własnego systemu:

Systemu przeżycia.

Kiedy trzeba było się wziąć za przygowanie ludzi,
by nie ginęli trzeba było uruchomić mózgi.

W 1-szej kolejności...jestem z wywiadu.

Myślenie powinno być nierealnym.

Jeśli się zmęczyłeś...tak w ogóle przy wypełnieniu zadań bojowych (rzeczywistych) nie trzymamy się regulaminu.

Gdybyśmy trzymali się regulaminu to nikt z nas by nie przeżył.

W praktyce Ławrow zobaczył, że zajęcia w sali
gimanstycznej to jedno, a wojna to drugie.

Między salą gimnastyczną a wojną istnieje wielka różnica.

Na sali można ćwiczyć i 20 lat, a gdy człowiek musi
zmierzyć się naprawdę to on może się zawiesić i nie zadziała.

Poświęcamy dużo uwagi pracy z psychologią, by ludzie byli przygotowani z psychologicznego punktu widzenia.

W tym celu stosujemy prawdziwą broń.

Nie udajemy, lecz ćwiczymy naprawdę. Popow Iwan, dyrektor szkoły ruskiego stylu walki „Wedwoj".

Używamy prawdziwych noży, gdyż nóż posiada swoją energię i niesie swoją informację.I w
danej sytuacji jeśli człowiek pracuje z prawdziwym nożem to będzie psychologicznie przygotowany.

WOJNY ŚWIATA

System Ławrowa został stworzony, by zmniejszyć liczbę ofiar pośród żołnierzy.

System zawiera w sobie podstawy ruskiego stylu walki Aleksieja Kadocznikowa i Siergieja Wiśniewieckiego.

Ławrow w swoim czasie był ich uczniem i towarzyszem.

Ławrow, Kadocznikow i Wiśniewiecki zajęli się kwestią ochrony życia w czasie warunków wojennych.

Na jakim systemie powinno się oprzec szkolenie?

Doszli do wniosku, że póki co nie w pełni wartościowego systemu.

Na wojnie ludzie giną i systemy sportowe nie działają.Należy opracować swoją własną właściwą metodę.

Specnaz GRU został powołany z myślą przeprowadzania akcji bojowych poza granicami Rosji.Uzbrojenie, wyposażenie, dokumentacja.

Wszystko opracowano z myślą z realizacja całkowicie odmiennych zadań.

Aleksander Ławrow zaczął szkolić grupy specnazu GRU bezpośrednio pod wymagania
Północnego Kaukazu, poneiważ tam się urodził i wychował.

Znał język i teren.Ma doświadczenie wojskowe, był w Afganistanie.
Szkolenia
miały miejsce bezpośrednio w rejonie działań zbrojnych.

Pięć dni szkolenia połączone z natychmiastowym przygotowanie do wysłania w
określone miejsca.Oczywiście należy brać pod uwagę szkolenie żołnierzy.

Na przykład grupa kiepsko strzela- tłumaczyć czym jest muszka i
co to takiego jest cel jest bez sensu.

Czasu brakuje, tylko 5 dni zostało.

Co z nimi robić. Widzę ich przede mną.Wziąłem
karabin LPK i zacząłem po nich strzelać.

Teraz wstawać i strzelać. I zaczęli strzelać wszyscy trafiali.Dlaczego?

Chodzi o to, by prawidłowo przestraszyć. Żołnierzowi należy wytłumaczyć to nastraszenie.

Dzięki nastraszeniu ma tak działać, by włączyła się intuicja, dzięki
której będzie wiedzieć jak trafiać w cel i przeżyć.

Aleksander Leonodowicz posiada własny system nauczania.W celu nabrania biegłości w obsługiwaniu broni należy
się z nim połączyć.Broń to materia żywa ze swoją własną energetyką.

Z bronią należy przebywać przez cały czas.

Z bronią należy nawet spać podczas snu żołnierz komunikuje się
ze swoją bronią. On się do niej przywiązuje.

Taka technika nazywa się sen nożownika.

Nóż posiada własną energetykę, nóż ma swój kształt oraz parę innych komponentów.

Kiedy człowiek śpi na nożu lub specjalista wojenny śpi ze swoją
bronią to, że tak powiem, łączą się z nim.

Człowiek przestaje bać się noża i czuje się pewnym.

Aleksander zaczął szkolić żołnierzy wbrew regulaminowi.

Według przepisów broń przechowywana jest za siedmioma zamkami.

Wyniki były natychmiastowe. Żołnierzy mieli lepszą orientację
w warunkach działań bojowych, lepiej opanowali broń.

W warunkach wojny nauka przychodzi szybciej.Kiedy człowiek wie, że realnie może
zginąć to u niego uruchamiają się rezerwowe możliwości organizmu.

System szkolenia GRU także ma na celu ochronę życia żołnierzy.

Ponad 2 tysiące żołnbierzy, kótrzy przebywali w sterie działań bojowych
przeżyli w danych sytuacjach i nie odnieśli ran.

Co najważniejszej u nich nie było objawów zespolu stresu pourazowego (PTSD).

Wszystko co Ławrow sam znał przekazywał swoim żołnierzom.

Uczył ich o rzeczach o których nikt nie
wiedział.Np. jak według mapy wytyczać szlak przemarszu.

Dowódca oddziału szturmowego otrzymuje rozkaz oraz dane przemarszu.

Bierz karton, robisz z niego wahadło i przesuwasz go wzdłuż szlaku na mapie.

Wahadło wskazuje, który odcinek będzie niebezpieczny.Tak jak zadasz
pytanie wahadełku tak i ono tobie odpowie.

Gdzie jest na szlaku ukryty ładunek wybuchowy?Czy jest
tam taki ładunek?Gdzie on się znajduje?W jakim miejscu?

Wahadło pokazuje wszystko.Oczywiście w rękach specjalisty.

Grupa szturmowa wyrusza i dokładnie w tym miejscu znajduje się
ukryty ładunek wybuchowy.Praca z wahadełkiem to specjalność Ławrowa.

Ławrow sam także prowadził grupy, gdy jego wahadełko pokazywał rzeczywiste zagrożenie.

Nauczyłem chłopaków przy pomocy mapy określać lokalizację wroga i
jak określić kierunek jego przemarszu zanim jeszcze wyruszył.

Z pozycji intuicyjnej.

Co najciekawsze, ja ludzi przygotowywałem i sam z
nimi chodziłem, żeby czuli, że ich wspieram.

Ławrow wyruszał ze swoją grupą zawsze gdy przeczuwał zagrożenie.

Rosyjskich żołnierzy śledziono według sygnałów GPS i przekazywano je bojownikom.

Oni wiedzieli dokąd zmierza grupa i przygotowywali zasadzkę.Z kolei
wahadełko Ławrowa wskazywał, gdzie przygotowana była zasadzka.

Ona rzeczywiście tam była.

To są zajęcia ze swoim własnym ja, ze swoją
własną intuicją tylko tak mogę to wytłumaczyć.

Wszystkie osiągnięcia Ławrowa są naukowo uzasadnione.

Aleksander studiował możliwości ludzkiego mózgu i przez osiem lat
pracował z wybitnym naukowcem Natalią Petrowną Biektyriewą.

Ona pomogła zrozumieć złożone zagadnienia pracy mózgu i neurofizyki.

Tacy naukowcy jak Biektyriewa Natalia Pietrowna, z którą w swoim czasie współpracowałem...

Znaczy się...mi się powiodło, gdyż ona i wielu innych....znaczy
się tak znani ludzie jak Szypowa...Przekazali mi wiedzę.

Zaczęliśmy zwracać uwagę na to jaki się skonstruowany nasz mózg, jak człowiek
niczego nie wiem choć.... wielki uczony.... to niczego nie wiemy.

Nie wiemy jak powstaje ruch od wewnątrz, ponieważ wszystkie
ruchy opierają się na psychologii, na psychice.

Nasz móżdżek to horoskop do którego jest przekazywana cała informacja.

Większa część informacji dochodzi do nas poprzez wzrok.

Istnieją dwa rodzaje wzroku: operatywne i peryferyjne.
Przy patrzeniu operatywnym zaangażowany jest mózg.

On nam przeszkadza w krytycznych sytuacjach, np.:Sytuacja stresowa, strach.Natychmiast uruchomione zostaje patrzenie operatywne.

Jaka pojawia się reakcja u osoby odczuwającej strach?

Najczęściej idzie człowiek po drodze i raptem-raz! Samochód zatrzymuje się.

Tj.zamiast ratować się poprzez przebiegnięcie gdzieś tam, cofnięcie, to człowiek się zatrzymuje,

Samochód nie wyhamowuje i potrąca tego człowieka.

Pewne techniki Aleksandra Ławrowa są oparte na wzroku operatywnym i peryferyjnym.

Jeśli patrzenie operatywne obejmuje kanał 15- 20 stopni,
to wzrok peryferyjny wynosi gdzieś 210 stopni.

Ja nie wywieram wpływu na jego wzrok operatywny, ja nie
patrzę na niego, lecz na patrzenie peryferyjne- zasadnicze.

Co się dzieje w tym momencie?

Naruszona zostaje jedność postrzegania otaczającej rzeczywistości.Załamuje się kanał peryferyjnego patrzenia.

Kiedy człowiek jest spokojny i pewien siebie to uruchamia się patrzenie peryferyjne.

Patrzenie peryferyjne okolic czoła działa w trybie automatycznym.

To instynkt- samozachowanie.

Kiedy człowiek jest spokojny i niczego się nie
boi, to ten instynkt uruchamia się automatycznie.

Jeśli pamiętam klasyka rodzimej kinomatografii to ten moment został bardzo dobrze
ukazany w filmie „Operacja Y . Kolejne przygody Szurika".

Szurik razem ze swoją przyjaciółką Lidą, szli przygotować się na egzamin.

Oni szli i razem czytali książkę, tj. patrzenie operatywne było skupione na czytaniu
stron książki, a wzrok peryferjny był skupiony na miejscu po którym maszerowali.

Obchodzili wszelkie otwarte luki, wściekłego psa, jakieś drzwi (dokładnie nie pamiętam co),

jednocześnie nie zadając sobie sprawy wykorzystali jedynie operatywne patrzenie.

To dlatego bardzo ważnym jest zachowanie spokoju.

Na Wschodzie powiadają: nie patrz na pięść ona ciebie uderzy, nie patrz w
oczy przeciwnika to nie (...),nie patrz na nóż to on ciebie zarżnie.

Tam gdzie jest skupienie tam i jest świadomość, a
gdzie jest świadomość tam może pojawić się osłupienie,

Ja widzę ja cios jest wyprowadzany, lecz ja
na niego nie patrzę- na tę pieść.

To właśnie pozwala mi zadziałać z boku lub... zależy co potrzebuję.

To jest właśnie funkcja patrzenia operatywno- peryferyjnego.

Ważnym jest znajomość organizmu człowieka.Jak działa mózg?
Jak działają oczy?

Co to takiego serce, wątroba, obieg krwi w naczyniach włosowatych, w żyłach i arteriach.

To najprostsze rzeczy, lecz my ich nie znamy.Większość z
nas nie ma pojęcia o funkcjonowniu organizmu.

System Ławrowa rozpoczyna się od poznania samego siebie.Przy czym to
poznania odbywa się poprzez praktyczne zastosowanie tej wiedzy.

Czy jest to trudne? Tak! Wymaga to czasu,
cierpliwosci, wytrwałość i oczywiście chęć poznania.

Człowiek uczy się prawidłowo oddychać.Uczy się przyjmować energię eteru
potrzebną w sztukach walki z otaczającej przestrzeni.

Zbierać i skupiać tę energię, uczy się regenerować
swoje siły i wytrzymywać wielki wysiłek fizyczny.

Swoje umiejętność można doprowadzić do poziomu mistrzostwa i by zwalić z nóg
drugą osobę wcale nie trzeba przebywać z nim w jednym pomieszczeniu.

Odległość może być dowolna, gdyż wymiar eterowy ma swoje prawa.

Kiedy obserwując podczas walki bezkontaktowej, że człowiek zaczyna padać to
znaczy, że mistrz zadaje ciosy po ciele eterycznym przeciwnika.

Przy czym ciało fizyczne natychmiast reaguje.Pole eteryczne jest wokół wszystkich przedmiotów.

Proszę zwrócić uwagę, broń nie posiada pocisku.

Naboje są tutaj.Broń odkładam i mierzę pole tej broni.

O to rozmiar tego pola w danym momencie.

A teraz najzwyczajniej wprowadzam magazynek z nabojami i ponownie mierzę wielkość pola.

Proszę spojrzeć jaka jest różnica.Inny dystans.

A teraz wprowadzamy nabój do komory.

Proszę zauważyć jaka jest różnica w rozmiarze pola,
gdy nabój jest w komorze ładunkowej.

To jest psychologia dowolnej broni.

A teraz proszę popatrzeć kiedy ta broń, Sasza podejdź tutaj,

Tylko spustu nie naciskaj, kiedy załadowana broń jest wymierzona w człowieka.

Proszę zwrócić uwagę na wielkość pola

WOJNY ŚWIATA

Pracując według systemu Ławrowa, jego adepci zaczynają rozumieć jak funkcjonuje organizm człowieka,

Jak powstają ruchy, samoochrona oraz samoobrona.

Kiedy człowiek zaczyna rozumieć to i życie staje się ciekawsze.

Nie samo życie lecz także tworzenie swojego ciała, duszy.Tworzenie swojego życia staje się ciekawsze.

Niedowiarków Aleksander Leonidowicz może przekonać od razu.Słowa są zbędne,

Mistrzostwa przemawia samo za siebie.

Amerykanie po raz pierwszy widzą tę sztukę walki.

Amerykanie po raz pierwszy widzą tę sztukę walki.I raptem jeden z amerykańskich żołnierzy stający
kilkanaście metrów od Ławrowa nagle osuwa się na ziemię, trzymając się za szyję.

Auuu- coś ty mi zrobił?!

Jest taki zwrot:

Człowiek zapuścił tę stronę, dotykając go tam on padł.Odczuł ból oto myśl i forma.

Wiele o czym mówi Ławrow jest znane od bardzo dawna.

Zdaniem Aleksadra Leonidowicza od stuleci ruscy wojownicy opanowali te
nawyki, które obecnie zawarte są w jego systemie.

W szkołach i akademiach nie uczą tego.

On sam twierdzi, że wiele z tej wiedzy przekazała
mu babcia znachorka, która leczyła pół Groznego.

On zaś poszedł do tych znachorskich metod z naukowego punktu widzenia.

W szkole Ławrowa metody bojowej animacji są badane z punktu widzenia starodawnej ruskiej medycyny.

Puls jak i krwiobieg wstrzymują.

Jak to zaczyna wychodzić to zaczynają się dziwić: jak to może być?!

Wcześniej mi nie wychodziło, a teraz wyszło!

Zwyczajni ludzie uważają, że nie są w stanie się tgo nauczyć.

Nasz mózg został zazombizowany przez mózg społeczny, który nam wmawia, że
nie możesz, nie jesteś w stanie przyjąć tego wszystkiego.

U Ławrowa mogą wszyscy, zwłaszcza ci którzy chcą się uczyć.

Należy dążyć do tego by te umięjętności nie działały przypadkiem, lecz zawsze.

Co należy zrobić by tak się stało? Po 1-wsze uwierzyć w siebie.
Wierzysz w siebie, usuwasz wątpliwości to i wtedy wszystko zaczyna wychodzić.

Wychodzi to na co w danym momencie jesteś przygotowany.
Oczywiście
przygotowania psychiczno- duchowe powinny być bardzo poważnymi.

Zajmować się tym systemem nie wolno.Trzeba żyć tym systemem, albo żyjesz i adoptujesz
ją do swojego życia lub ty się wcale ją nie zajmujesz.

Skutki zajmowania się bezkontaktowymi sztukami walki mogą okazać się
o wiele bardziej poważne anieżeli wypadek samochodowy.

Po takich walkach można nie przeżyć.

Oficjalna medycyna w takich przypadakch nie jest w stanie pomóc.

Ciosy po ciele eterycznym człowiek są o wiele trudniejsze
w leczeniu, anieżeli ciosy zadane po ciału fizycznemu.

Jego program został rozbity.

Poprostu jego pięść, on najzwyczajnej poszedł ku ziemi i pada.

Kiedy to przeniesiemy na poziom ulicy, kiedy widzimy u człowieka prawdzwą agresję;

kiedy mi jako ofierze może być strasznie ja mogę
na przykład kontrolować strach jeśli jestem przygotowany.

Wtedy włączają się pola i psychologia, to kiedy on wyprowadza cios to może
stracić przytomność, gdyż wyprowadzony jest potężny cios na serce i on schodzi.

Oczywiście ja nie od razu uwierzyłam, że jest to możliwe.

Kiedy popatrzyłam jak przyjacielsko padają od lekkich ciosów adepci systemu Ławrowa, to
poprosiła o zgodę na wypróbowaniu bezkontakowej sztuki walki na mnie.

I jak to, ja nie poczułam działania jakiekolwiek
siły. Poprostu jakbym sama z siebia upadła.

Potem miało miejsce wszystko o czym mnie mówił Ławrow:Słabość, duszności, zawroty głowy.

Za to teraz wiem, że bezkontaktowa sztuka walki jest realna.

TATIANA BORSZCZ

Nikomu nie radzę próbować bezkontaktowego stylu walki na samym sobie.W świecie jest
to tak: co jest w stanie zabić może też obronić,

Co jest w stanie wyleczyć, może i zatruć.Przy pomocy
noża i topora można rożne rzeczy robić.

Przecież noże i topory mają wszyscy.

Każdy przychodzący do sekcji sztuk walki przede wszystkim uczy się jak
chronić samego siebie, bliskich lub poprostu jak stać się silniejszym.

To oczywiste, lecz jest to poziom podstawowy.

Tutaj uwagę zwraca się w konieczność wyrobienia wiary w samego siebie.

Lata ćwiczeń ujawianiają kolejne stopnie sztuk walki.

Człowiek zdaje sobie sprawę, że draka i konflikt wcale nie muszą być rozwiązaniem.

Na agresora można wywrzeć wpływ także przy pomocy intelektu.

Potencjalny agresor wybiera sobie ofiarę, on nie bierze 1-szej lepszej osoby.

Agresor zawsze ocenia swoje szanse i wybiera takiego człowieka
z którym ma realną szansę jego pokonania.

Jeśli agresor wyczuwa spokój i chłodny wzrok a następnie przesunięcie wroku na stronę,
to agresor uświadamia sobie, że w tym przypadku nie osiągnie celu.

Będzie szukał kolejnej ofiary, gdyż musi on osiągnąć swój psychologiczny sukces, swoją przewagę.

Tam gdzie on nie jest przekonany na 100%
to małoprawdopodobnym jest, że zdecyduje się zadziałać.

System Ławrowa uczy obserwacji zdarzeń wokół nas, uczy
kontroli czasu i zdarzeń w różnorakich sytuacjach.

Dostrzegać problem nie liniowo, lecz przestrzennie (objętościowo), przekształcająć ją z minusa w plus.

Żyjemy w przestrzeni pokojowej, kiedy przychodzi nam wypełnić
zadanie to widzimy ją w wariancie płaskim.

Uczymy się patrzeć na zadanie przestrzennie to od razu widać pełne rozwiązanie zadania.

Uczymy się patrzeć na zadanie przestrzennie to od razu widać pełne rozwiązanie zadania.

W celu przygotowania grup specjalnego przeznaczenia (specnaz) GRU Ławrow uporządkową swoją wiedzę
i utworzył szkołę, która określana jest krótkim i mocnym słowem- „szkwał".

Szkoła Kompleksowego Wyżywania (Przeżycia) Aleksandra Ławrowa

Jego uczniowie zaczęli pracować według tego programu.I praktycznie wszyscy opanowali metodę bezkontaktowej sztuki walki.

Te osoby wiedzą i potrafią wiele.

Oni nie tylko doskonale opanowali swoje ciało.Oni wiedzą jak korzystać z tajemniczych energii przyrody.

Oni wierzą, że dla człowieka nie ma nic niemożliwego. Przeszkadzają
nam te ramy w które sami siebie zapędzamy.

Szkoła Ławrowa zebrała wszystko to co było i jest najlepsze w ruskich sztukach walki.

Wiele zawdzięcza mistrzowi Aleksieja Aleksiejewicza Kadocznikowa.

Aleksiej Aleksiejewicz Kadocznikow opracował ruski system bojowy i
on był jak raz przeznaczony dla żołnierzy.

Ruski system bojowy jest optymalnym w warunkach bojowych właśnie dla naszych
wojskowych, ponieważ uwzględnia on wszystkie czynniki fizyczne, psychologiczne, emocjonalne itd.

W tym także dla oszczędzania energii, o której już mówiłem
dla tego,
by człowiek wyszedł bez szwanku z pewnej skomplikowanej sytuacji

Najbardziej złożoną sytuacją są działania w warunkach bojowych.

Obecnie w Rosji wykorzystuje się trochę przestarzały system RB-1 i RB-2.

A Ruski Bojowy System okazuje się o wiele bardziej optymalnym i
pozwala w krótszym czasie wypełnić zadania jakie stoją przed żołnierzem.

Z Kadocznikowem Aleksandra związał sam los, i jak
to bywa było to niespodziewane i przypadkiem.

W 1988 roku ukazał się duży artykuł o Ławrowie
w „Komsomolskiej Prawdzie", który nazwali „ruski styl".

Ten artykuł był niczym grom z jasnego nieba.

To była 1-wsza publikacja o specnazie, o ruskich mistrzach i oczywiście o Ławrowie.

Kadocznikow to rzeczywiście człowiek, któremu za życia można postawić pomnik.

Powiedział mi, że dziękuję, że jako Ruski podjąłem ten temat
i że powinienem zająć się nim. Co też czynię.

WOJNY ŚWIATA

Dziadek Kadocznikow- tak go nazywają z głębokim szacunkiem i miłością wielu adeptów sztuk walki.

To prawda on stał się niczym dziadek dla tysięcy
specnazowców, pograniczników, pracowników GRU i FSB, MSW.

Niezliczona jest liczba wdzięcznych wnuków stojących na straży
Ojczyzny, by chronić przed wrogami i bandytami.

Dziadek podtrzymywał ducha w ciężkich latach 90-tych, on był
święcie przekonany, że nas żołnierz jest niepokonany.

Trzeba umieć wojować, celnie strzelać, widzieć miny pod nogami i na celowniku mieć wroga.

W latach największej propagandy wschodnich sztuk walki przekonująco udowodnił,
że nasi przodkowie posiadali znacznie bardziej groźną broń.

On podniósł ruski styl walki do niebywałego poziomu i wyszkolił tysiące żołnierzy.

Świadectwem tego jest wiele listów dziękczynnych od oficerów i żołnierzy, którzy przeszli
Afganistan i inne zapalne punkty, a przeżyli dzięki swojemu nauczycielowi.

Ruska szkoła bojowa się swymi tradycjami w dawne
czasy.Ona odróżnia się od wschodnich sztuk walki.

Rosyjskie systemy bojowe istnieje trochę inne podejście.

Ja podchodzę z szacunkiem do wschodnich sztuk walki, sam przez
jakich czas je studiowałem.My zaczynamy od etapu jestestwa.

Dziecko jest prawdziwe.Jego ruch nie jest niczym ograniczony.

Naturalność ruchów pozwala człowiekowi na swobodę.Dlatego my pracujemy w oparciu o naturalność ruchów.

Człowiek na przestrzeni setek, tysięcy, dziesiątków tysięcy lat zgromadził potencjał określnych ruchów.

Tzn. my stoimy, chodzimy, siadamy, kładziemy się itd.

Nie wymyślamy roweru, nie rezygnujemy z naturlanych ruchów, tylko w oparciu o
takie ruchy pracujemy.To z kolei pomoga oszczędzać ludzki wysiłek, energię.

Dziadek Kadacznikowa wywodzi się z rodu kozaków.

Pełnym gieorgijewski kawaler.On przekazał wnukowi legendarny system przygotowania bojowego- kozacki spas

Kozacki spas to wielka sztuka walki i leczenia.
To światopogląd i metoda wychowawcza.To styl życia.

To wielka kozacka nauka rodowa.Wielcy wojownicy- charakterniki ją opanowali.

Kozacki spas to potężna starodawna szkoła walki.Ona przechodziła z dziadka na
wnuka.Chłopcy już od wczesnego dzieciństwa byli przygotowywani do jej opanowania

Byli też szczególni wojowie- charakterniki.Im kule się nie kłaniały. Nawet mogli łapać je rękoma.

Oni znali szlaki wroga, znali wynik bitwy, mogli zahipnotyzować przeciwnika
i oczywiście mieli opanowane wszystkie formy sztuk walki.

Dlatego też korzeni systemu Ławrowa należy doszukiwać się w starodawnej wiedzy naszych przodków.

W zasadzie brakuje nam mistrzostwa naszych przodków dlatego, że oni byli
bardziej naturalni.Oni zyli bliżej przyrody i poznawali jej prawa.

Na postawie tych praw oni tworzyli wszystko co u nich
było.Tak na prawdę na Rusi była wielka cywilizacja.

Rosyjskich szkół istnieje wiele, może nie wszystkie, lecz na pewno wiele z
nich podejmuje się tego co zostało przez nas zapomniane.

I także my bierzemy udział w tym procesie.

Wszyscy mogą zająć się systemem Ławrowa, lecz trzeba zająć się
nim na poważnie i przez długi okres czasu.

Nie mniej niz 8-10 lat. Aby zostać mistrzem trzeba żyć według surowych reguł.

Według praw honoru i sumienia.W przeciwnym razie nic nie wyjdzie.

Ten system nie jest udostępniany tym, którzy sprzeciwili się tym prawom.

Potrzebna jest wiary i wysoki poziom duchowności.

Osoby kierujące się korzyścią nie są w stanie się tego systemu nauczyć.

Jeśli człowiek stosuje wysublimowane praktyki i zaczyna się nimi bawić, wykorzystywać niezgodnie z przeznaczeniem, to inne
reguły... to z góry dostanie taką karę w sferze zdrowia, życia osobistego, po czymkolwiek.

Dlatego ludzi należy ustawicznie przygotowywać do tych kwestii.

I nieustannie ludziom będą się ujawiniać tajemnice porządku świata.

A bezkontaktowe sztuki walki i uzdrawianie to zaledwie droga ku niezbadanemu światu.

Ławrow jest człowiekiem niezwyczajnym.

On wiele wie i wiele potrafi. To prawdziwy mag i mistyk.

Każdy człowiek ma swoją drogę.Ta droga jest rzeczywiście przypisana człowiekowi, nie przez nas.

To 1-wsze co musimy pojąć.Drugie to czy człowiek wybiera dobrą czy złą ścieżkę?

Aby człowiek mógł dokonać dobrej lub złej ścieżki to
człowiek musi wsłuchać się w samego siebie.

Szkoła „Wedwoj" uczy w oparciu o system Ławrowa „Szkwał".

Jak ich nauczyciel adepci opanowali techniki sztuk walki, bezkontaktowym stylem walki oraz wieloma innymi.

Są skromni i nie szpanują swoją siłą i umiejętnościami.

Oni wiedzą, że jeśli człowiek jest prymitywny to jest ograniczony w osiąganiu wyznaczonych celów i jest
skłonny rozdawać ciosy na lewo i prawo, to czy taki człowiek może stać się mistrzem?

Powiadają, że obecnie nie istnieje ruska sztuka walki.Została na zawsze utracona.

To nie tak lub nie do końca tak.
Są szkoły. Są nauczyciele i chętni gotowi
poświęcić całe życie na studiowanie starodawnej i tak nie do końca zbadanej sztuce walce.

Są osoby zdobywające starodawną wiedzę według kupric i rozwijające
te osoby.Jedną zn nich jest Aleksander Leonidowicz Ławrow.

Twórca szkoły przeżycia „Szkwał" będzie kontunował przekazywać swoje doświadczenie i umiejętności tym, kto ma na
tyle siły, by przyjąć tę wiedzę na swe ramiona jako pewną, starodawną broń Rosji.

Człowiek, który opanował ten system w najbardziej pełny sposób czuje życie w
jego każdym aspekcie, a siebie samego jako cząstkę tego świata.

Człowiek, który opanował ten system jest zdolny bez zastanowienia jest w stanie wdrożyć wiele
wariantów ruchów, wybierając ten który najbardziej odpowiada jego organizmowi w danej sytuacji.

On jest pewien swoich sił.

On wie- człowiek może wszystko.

W filmie wykorzytsane materiały z prywatnego archiwum Aleksadnra Ławrowa
i vvideomateriały służb specjalnych.Autor i prowadzący Tatiana Borszcz.