-
[เสียงดนตรี]
-
อันที่จริงแล้ว การเจริญสติ
ก็คือการมีปฎิสัมพันธ์กับชีวิตของเรา
-
โดยไม่จำเป็นต้องใช้พลังงานมากมายอะไร
-
สิ่งที่เราต้องทำ
-
ก็คือการสร้างสมาธิในรูปแบบจำเพาะ
-
พูดง่าย ๆ ก็คือ
-
เป็นการจงใจกำหนดสมาธิ
-
ให้อยู่กับปัจจุบัน โดยไม่ต้องตัดสินอะไร
-
จากนั้นเพิ่มเข้าไป
ทำเหมือนกับว่าชีวิตเราต้องพึ่งพามัน
-
เพราะมันเป็นจริงเช่นนั้น
-
สมาธิคือศักยภาพแห่งสติปัญญา
ที่จะนำทางชีวิตของเรา
-
ไปในทางใดทางหนึ่ง
และเพื่อให้เรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
-
หรือรู้ว่าเราไม่รู้อะไร
-
และหาหนทางที่จะรับมือ
อย่างชาญฉลาดขึ้น
-
กับสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตของเรา
-
แทนที่จะนึกสงสาร
การตอบสนองทางอารมณ์ของเรา
-
ความคิดฟุ้งซ่าน
ความหวาดกลัว และอื่น ๆ
-
ฉะนั้น มันคือการจงใจกำหนดสมาธิ
-
ให้อยู่กับปัจจุบัน โดยไม่ต้องตัดสินอะไร
-
ราวกับว่าชีวิตเราต้องพึ่งพามัน
-
คุณอาจถามว่า
แล้วเราจะกำหนดสมาธิต่ออะไรล่ะ
-
มันไม่ใช่สาระสำคัญหรอกครับ
-
สมาธิเองต่างหากที่สำคัญ
-
สำคัญเสียยิ่งว่า
สิ่งที่คุณเพ่งสมาธิเสียอีก
-
ทว่า หากคุณเริ่มกำหนดสมาธิ
-
ไปที่ระดับความมากน้อย
ของสมาธิที่คุณใช้
-
คุณก็จะเริ่มสังเกตว่า
จิตใจก็วอกแวกไปหมด
-
ไม่เคยอยู่นิ่งเลย
-
แนวคิดนี้ ความคิดเห็นนั้น
และปฏิกิริยาต่าง ๆ สารพัด
-
เราใช้เวลาไปมากมาย
-
กับการวางแผนและกังวลกับอนาคต
-
และใช้เวลาอีกมากมาย
รำลึกถึงอดีต
-
ว่าใครทำอะไรกับใคร
หรือทำไมมันถึงเป็นไปเช่นนั้น
-
หรือทำไมมันไม่เป็นไปตามนั้น
-
ในกาลปัจจุบัน คือเวลาเดียวเท่านั้น
-
ที่เรามีชีวิตอยู่
-
เป็นเวลาเดียวเท่านั้น
ที่เราอาจเรียนรู้อะไรได้
-
แสดงออกถึงรักและอารมณ์ต่าง ๆ ได้
-
เป็นเวลาเดียวเท่านั้น
ที่เราอาจอยู่ในกายของเรา
-
เป็นเวลาเดียวเท่านั้น
ที่เราเห็น ได้ยิน รับกลิ่น
-
รับรส สัมผัส หรืออื่น ๆ
-
การสื่อสาร เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน
-
ถึงกระนั้น กาลปัจจุบัน
ถูกเบียดบังออกไปอย่างสมบูรณ์
-
จากการเข้าครอบครอง
โดยอนาคตและอดีต
-
เมื่อเราเริ่มกำหนดสมาธิ
ไปยังจิตของเรา
-
และกายของเรา
-
มันเหมือนการเรียกชีวิตของคุณคืนมา
-
การเจริญสติไม่ใช่เทคนิค
-
แม้ว่ามันจะมีวิธีที่หลากหลาย
-
ในการก่อให้เกิดการเจริญสติ
-
อันที่จริง มันเป็นวิธีของการเป็นอยู่
การทำให้เป็นรูปธรรม
-
การอยู่ในสมดุล
-
กับสิ่งที่เข้ามาและสิ่งที่ออกไป
จากโลกรอบตัวเรา
-
และแม้แต่สิ่งที่เข้ามาและสิ่งที่ออกไป
และเรื่องดีและร้าย
-
ของการมีกาย
ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นเรื่องอัศจรรย์
-
และบางครั้งก็เป็นปัญหา
-
เมื่อเราต้องเผชิญปัญหาสุขภาพ
รูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง
-
หรือสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเรา
-
ตราบใดที่เรามีคามสามารถ
ในการตะหนักรู้
-
ทำไมเราถึงไม่ลองพัฒนามันล่ะ
-
ส่วนใหญ่แล้ว
-
หากคุณคิดถึงระบบการศึกษา
และแบบแผนที่เราเติบโตขึ้นมา
-
เราถูกสอนให้รู้จักคิดมากขึ้น
-
และการคิดเป็นสิ่งที่น่าทึ่ง
มันทรงพลานุภาพยิ่ง
-
ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติ
-
มาจากความคิด
-
จากจินตนาการ
และความคิดสร้างสรรค์
-
แต่อีกส่วนหนึ่งที่ทรงพลังไม่แท้กัน
-
กับความสามารถของความคิดของจิต
-
ก็คือความสามารถในการตระหนักรู้
-
แต่เราไม่ได้รับการฝึก
ในเรื่องการตระหนักรู้และสมาธิ
-
แต่เราถูกฝึกให้ใช้ความคิดซะมากกว่า
-
ฉะนั้น บ่อยครั้งเมื่อเราเข้านอน
หลังจากการทำงานอันเมื่อยล้า
-
เราไม่อาจควบคุมความคิดของเราได้
และนอนไม่หลับ
-
ความคิดเดิม ๆ เหล่านั้น
-
วนเวียนอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนั้น
-
แต่เราอยากจะหยุดมันเสียที
-
ยิ่งเราพยายามจะหยุดมันเท่าไร
มันก็ยิ่งถ่าโถมเข้ามามากเท่านั้น
-
และชั่วอึดใจ คุณก็นอนไม่หลับ
-
หรือลงเอย
ด้วยอาการปริวิตกเรื้อร้ง
-
หรืออาการในลักษณะนั้น
-
การตรึกตรองเกี่ยวกับความซึมเศร้า
สามารถดึงคุณเข้าสู่ภาวะซึมเศร้าได้
-
ความเศร้าเพียงเล็กน้อย
และปัจจัยกระตุ้นเหล่านั้น
-
เป็นการตอกย้ำซ้ำ ๆ ว่า
"ฉันผิดอะไร"
-
"ทำไมคนไม่รักฉัน
ทำไมเขาไม่สนใจฉัน"
-
ประเด็นอะไรก็ตาม
ที่ทำให้เราคิดว่า "ฉันไม่มีอะไรดี"
-
"ฉันแก่เกินไป
ชีวิตของฉันมีแต่จะดิ่งลงเหวไปเรื่อย ๆ "
-
ความคิดเหล่านี้เป็นเพียงความคิด
-
แต่บ่อยครั้ง
ที่เรามักคิดว่ามันเป็นความจริง
-
ฉะนั้น สิ่งหนึ่งที่การเจริญสติทำก็คือ
-
การอ้าแขนรับภาวะจริง
ของจิต ใจ และกาย
-
และความสัมพันธ์ของเรา
กับโลกภายนอก
-
และให้เรามีโอกาสที่จะมีอิสระ
-
ที่จะจัดการกับเรื่องดีร้าย
และสิ่งที่เข้ามาและจากไป
-
ที่มีความสัมพันธ์เกี่ยวกับชีวิตของเรา
-
กับผู้คนอื่น ๆ
-
กับความปรารถนา และความกลัวของเรา
-
และที่สำคัญที่สุด กับร่างกายของเรา
-
เอาล่ะ พวกเราส่วนใหญ่
ไม่อยากจะยุ่งกับร่างกายของเรา
-
เว้นเสียแต่กรณีที่จำเพาะมาก ๆ
ณ เวลาจำเพาะ
-
เหมือนกับว่า ว้าว
มันน่าทึ่งนะที่จะมีประสบการณ์เกี่ยวกับกาย
-
แต่ส่วนใหญ่เรามักจะใช้เวลาไปกับ
-
การคิด แล้วก็การคิด แล้วก็การคิด
-
และเชื่อเสียเหลือเกินว่า
ความคิดมากมายเหล่านี้คือความจริง
-
ที่กำหนดให้เราอยู่ในกรอบแคบ ๆ
-
ของศัยภาพมากมายที่เป็นไปได้ของเรา
-
ในเรื่องของประสบการณ์ความเป็นมนุษย์
-
[เสียงดนตรี]