İnterseks olmanın anlamı ve yanlış ikili cinsiyetin hepimize nasıl zarar verdiği

İnterseks insanlar için - kadın ve erkeğin geleneksel tanımlarının dışında cinsiyet özellikleriyle doğanlar - "normal" görünme riski yüksektir. Susannah Temko, kişisel deneyiminden yola çıkarak sağlıklarını ve refahlarını engelleyen ikili bir cinsiyet anlayışına uymak zorunda kalan interseks topluluğunun karşılaştığı utancı, ön yargıyı ve zararı ortaya koyuyor. Hepimizi modası geçmiş biyolojik cinsiyet kavramlarını bir kenara atmaya ve insanlık içindeki karmaşıklığı kabul etmeye çağırıyor.

Başlangıçta bir itirafım var.

Siz 16 yaşındayken
ne yapıyordunuz bilmiyorum

ama ben "Harry Potter"ı çok seviyorum

ve beni Hogwarts Cadılık
ve Büyücülük Okulu'na

davet eden mektubumu almak için
uzun zamandır bekliyordum.

Altıncı forma gidebilirdim.

Jedi Tapınağı için de
bir davetiye bekliyordum.

ya da beni X- Men'e davet eden
omzuma bir dokunuş.

Ben o çocuktum.

16 yaşındayken dileğim gerçekleşti.

Beni bir doktor ofisine aldılar

ve aslında hâlâ büyük ölçüde görünmeyen

ve yanlış anlaşılan bir grup insanın
bir parçası olduğumu söylediler.

Ben interseksim.

Bu benim süper gücüm.

Bu odadaki birçoğunuz

"interseks" kelimesini ilk kez duydunuz.

İnterseks bir anatomidir.

Cinsiyet özelliklerinin

bir veya daha fazla varyasyonuyla
doğan insanları ifade eder.

Bunlar cinsel organlarınız, hormonlarınız,
erkek ve dişi bedenlerine ilişkin

geleneksel anlayışların
dışında kalan kromozomlarınız.

Diğer bir deyişle

türümüz hakkında yaptığımız
en temel varsayım,

okullarda bize cinsiyetin ikili,
yani sadece erkek ve kadın olduğu öğretisi

doğru değil.

Bu, dünyadaki çoğu şey gibi

çok daha karmaşık.

Bu yanlış cinsiyet ikilisinin
dışında kalan interseks insanlar,

insanlık tarihi boyunca
her zaman var olmuşlardır.

"Harry Potter"daki sihirbazlar gibi

biz de neredeyse görünmeziz.

Bazılarımız kendisinin
interseks olduğunu bile bilmiyor.

X-Men gibi,

bazı özelliklerimiz doğumda belli olur,

bazıları da ergenliğin
başlaması gereken zamanda ortaya çıkar.

İnterseks oluğumuzu öğrendiğimizde

bazılarımız dünyada tek olduğunu düşünür.

Bende, genelde erkek olarak anlamış
olabileceğiniz XY kromozomları var.

Ayrıca yumurtalıklar yerine
testislerle doğdum.

Burada bu sahnede durmak,

beş yıl önce en büyük kabusum olurdu.

İmkânsız olurdu.

Süper insan metaforunu kullanıyorum

ama gerçekten biz de sizin gibiyiz.

İnterseks kişilerin, nüfusun
yüzde 1,7'sini oluşturduğu düşünülüyor.

Bu, dünyanın neresinde
olduğunuza bağlı olarak

daha fazla olabileceği
anlamına gelir, durumu anladınız.

Bizler, kahve alırken önünüzdeyiz,

trende yanınızda oturuyoruz,

flört uygulamalarında
sizi sağa ya da sola kaydırıyoruz.

(Gülüşler)

Öyleyse neden bizim hakkımızda
bir şey duymadınız?

Bu kadar yaygınsak
neden bizi görmüyorsunuz?

Dünya bize nasıl tepki verdi?

Tıp ve hukuk gibi disiplinlerin

sözde tarafsız olduğunu,
ön yargıdan etkilenmediğini düşünürüz.

Yasa "tutkudan uzak mantıktır."

Doktorların Hipokrat yemini,

"sıcaklık, sempati ve anlayış,

cerrahın bıçağı veya eczacının hapından
daha ağır basabilir" diyor.

İşin doğrusu, hayatımıza dokunan
bu disiplinler etkileyicidir

ama ön yargılarımızla doludur.

Bağışık değillerdir,

tıpkı bizim, yıkıcı olabilecek
bu ön yargının etkilerine karşı

bağışık olmadığımız gibi.

Tıpta, belirsiz cinsel organlarla doğan
interseks bebekler,

sağlıklı anatomilerinin
daha "normal" görünmesi için

rutin olarak rızasız,

tıbbi ihtiyaç duyulmadan,

geri döndürülemez şekilde ameliyat edilir.

Bu, cinsel yönelimi
ya da bir cinsiyet kimliğini belirten

ilk sözcüklerini bile
söyleyemeden önce yapılır.

Birçok insana interseks özellikleri
olduğu söylenmez,

söylenenlere de başkalarına
söylememesi tembih edilir.

Gizlilik zorunludur
ve utanç yakın bir gölgedir.

Hukukta interkseks bireyler
kategorizasyonun

daha da önemlisi korumanın
dışında kalıyor.

Bu, herhangi bir yasa,

özellikle Cinsiyet Tanıma
veya Eşitlik Yasası kapsamında

- doldurduğunuz formların sayısını

ve işaretlediğiniz
"K" ve "E"leri düşünün bir -

korumadan yoksun olan
sıradan görevlerle ilgilidir.

İnterseks kişiler
transseksüel olduklarını beyan etmedikçe

doğumda atanan
cinsiyet sınıflandırmasını düzeltemezler.

Onlarca yıllık aktivizmden sonra

yaşamı değiştiren bu sorunlar
ele alınmaya başlıyor.

Bu konu, interseks olmayanlar
yani cinsiyet özelliklerinin

varyasyonlarına sahip
olmayanlar için neden önemli?

Sanırım bu seyircilerden birçoğu

kendi banyolarının mahremiyetinde

merak ettiler,

"Labyam çok mu uzun?"

"Testislerim eşit değil mi?"

"Penisim çok mu küçük?"

"Vajinam çok mu geniş yoksa çok mu dar?"

Canımı yakan ya da engel olan
bir şey değil, sadece estetiksel.

"Benimkiler normal mi?'"

Buradaki birçok insanın
bu küçük endişelere sahip olduğunu

ancak genellikle bunu düşünmeden
hayatlarını sürdürdüklerini düşünüyorum.

Gözlerimizin rengi
veya ayaklarımızın boyutu gibi

vücudumuzdaki bu farklılıklar,

nadiren sağlığımızı
bariz bir şekilde etkiler.

Başka bir deyişle

size interseks tecrübesi hakkında
bir fikir vermek adına

ya siz daha bebekken

aileniz ya da doktorunuz labyanıza,

penisinize, testislerinize bakıp

siz daha bunların ne olduğunu

ve onlarla ne yapmak
istediğinizi anlamadan

ya da bunları nereye koymak
istediğinizi bilmeden

"Sağlıklı duruyor
ama 'normal' değil." deseydi.

(Gülüşler)

Ya bu ölçülere göre

size farklı bir cinsiyet
belirleyecek kadar ileri gitselerdi?

Sonra bunun hakkında size
yalan söyleselerdi?

Ya bu ameliyatlar sizi kısırlaştırsaydı?

Ya dayanılmaz bir acı
ve yara izi ile sonuçlansaydı?

Ya hayatınızın geri kalanında
sizden aldıkları sağlıklı organların

yerini doldurmak için
ilaç almak zorunda kalsaydınız

ve o ilacın parasını kendiniz
ödemek zorunda kalsaydınız?

Sonra her soğuk algınlığı için
doktora gittiğinizde

cinsel yaşamınız,

cinsiyet kimliğiniz,

özel bölgenizin neye benzediği hakkında
sorgulansaydınız?

Daha fazla doktor ve tıp öğrencisi

bunlara benzer sorular
sormaya davet edilse,

pantolonunuzu indirmeniz

ve gereksiz bir tıbbi muayeneye
girmeniz istense?

Bu, interseks topluluğunun,
yani benim gibi insanların

her gün, dünyanın her yerinde
başına gelenlerin bir resmidir.

Bizim topluluğumuz
ilaç ya da ameliyat karşıtı değil.

Vücudumuz ve yaşamlarımız hakkında
karar verme hakkımızı savunuyoruz.

İnterseks kişilere yönelik mevcut yaklaşım
50 yıldan fazla bir süre önce,

cinsel organlarını değiştirerek,
onlara asla söylemeyerek

ve bu cinsiyeti defalarca pekiştirerek
herhangi bir cinsiyetten bir çocuk

yetiştirebileceğine inanan bir adamın

bugün çürütülmüş olan
bir akademik çalışmasından geliyor.

Aynı zamanda, sağlıklı
interseks varyasyonlarından

anormal veya bozukluk olarak
bahsetmekten de kaynaklanıyor.

Bu mantıklı.

Bir şeyi bozukluk olarak adlandırırsanız
orada düzeltecek bir şey vardır.

Bu ayrıca interseks olarak
damgalanma korkusundan,

homofobiden, transfobiden,
cinsiyetçilikten

ve nihayetinde sömürge
geçmişimizden kaynaklanıyor.

Erkek ve kadın kategorilerinin var
olmadığını söylemek için burada değilim.

Dünyadaki birçok şeyde olduğu gibi

bu, bundan daha karmaşık.

Dünya karmaşık

ve bunu güzel bir şey
olarak görmeyi seçebiliriz

ya da bu karmaşıklığın varlığını
inkâr etmeye devam edebiliriz,

insanları yapay, ikili kutulara itebilir,

bozuk olmayanı düzeltebilir

ve kendi görüş alanımızı kısıtlayabiliriz.

Günümüzde, interseks bireylerin
karşılaştığı sorunlardan biri de

kendimizi görünür kılmak

ve aynı zamanda
kendimizi güvende kılmaktır.

Bununla demek istediğim, kendimizi
toplumda göz önüne koyarken

hikâyelerimizi paylaşırken,

bizim gibi insanlarla
bir topluluk oluşturmaya çalışırken

kanun yapıcılarının insanlığına

bizi güvende tutmaları için
çağrı yapıyoruz.

Bunu yapmanın güvenli olmadığı
zamanlarda bile.

İzleyen ve dinleyenler arasında,
seyirciler arasında olan

interseks çocuk ebeveynleri,

interseks kişilerin koruyucusu
olabilecek kişiler,

hayatımı sevdiğimi bilmenizi isterim

ancak sorunsuz bir hayatım olmadı,

özellikle de inteseks
olmakla ilgili olarak.

Hiçbir hayat sorunsuz değildir.

Her madalyonun iki yüzü vardır.

Bir tarafta,

doktor ofislerinde aşağılandım.

Olası partnerlerimin önünde korktum

ve yeterince iyi olmadığımı hissettim.

Sokakta yanımdan geçen kadınları izledim

ve benden daha fazla kadın,
daha fazla insan olduklarını düşündüm.

Bu dünyada bir yerimin
olup olmadığını sorguladım.

Diğer bir tarafta,

olduğum her şey için derinden sevildim,

arkadaş olarak da, romantik olarak da.

Toplumun daha geniş bir yelpazesine karşı
şefkati ve merhameti öğrendim.

Vücudumu sevmek

ve başkalarının vücudunu
yargılamamak için zamanım oldu.

Bu özgül hayat olmadan imkânsız olabilecek

gücü ve umudu geliştirdim.

Çocukları koruma sezgisi içgüdüseldir
ve takdire şayandır

ancak gerçek şudur ki sevgi, kabullenme

ve o çocuğa utanç banyosu
yaptırmayı reddetmek,

onları, bozulmamış bir şeyi
tamir etmeye çalışmaktan daha çok korur.

Bu nedenle interseks kişileri korumak

ve görünür kılmak bizi ilgilendirir.

Toplumlar, kabul edilebilir bir tek
''normal'' biçimi kuvvetlendirdikçe

herkes herhangi bir şekilde
farklı olduğu için güvensiz hissedecektir.

Çeşitliliği, farklılığı silmeye çalışmak
utancı inşa eder.

İnterseks olmak,

gençken dilediğim güçleri
gerçekleştirmedi,

bu sahte cinsiyet ikilisinin hepimize
zarar verdiğini görmenin dışında.

İnanıyorum ki

interseks insanlar eşitlik kazanırsa,

görülebilir olursa,

kabul edilebilir olursa,

sevilebilirse

hepimiz öyle olacağız.

Teşekkürler.

(Alkışlar ve tezahürat)