Emotional Wake Up Call - Teal Swan-

muzyka

Witajcie.

Już to słyszeliście:

Żeby żyć zdrowo,

musisz prowadzić zdrowy tryb życia

na poziomie ciała, umysłu i duszy.

Te filary były długo uważane

za filary zdrowego i kompletnego życia.

Ale co gdybym powiedziała wam,

że się mylimy.

Kiedy myślimy o duszy

to przychodzi nam na myśl eteryczna lub nienamacalna energia.

Również z powodu eterycznej i nienamacalnej natury

uczuć i emocji,

których nie rozumiemy,

nazywamy je duszą.

Dlatego właśnie wszystkie porady

na temat jak czuć i leczyć swoja duszę

są w gruncie rzeczy zaprojektowane
żeby pomóc Ci poczuć się lepiej emocjonalnie.

Prawdę mówiąc aspekt naszej duszy
jest z natury ZDROWY

i nie może znajdować się w niekorzystnym stanie.

Dusza, która jest pre-uzewnętrznioną energią

kreuje uczucia, umysł i ciało.

Wszystkie trzy poziomy osoby

są w fakcie rzeczy złożone z duszy.

Ciało jest duszą
przedstawiającą samą siebie w postaci fizycznej.

Umysł jest duszą
przedstawiającą samą siebie mentalnie.

Uczucia są duszą postrzegającą świadomość.

Z tego powodu możemy spojrzeć na to

na dwa różne sposoby.

Pierwszy jest taki, że
te trzy filary zdrowia

to ciało, umysł i emocje.

Drugi natomiast, że emocje

to język duszy.

Jeśli zdecydujesz postrzegać to w taki sposób

to kluczem do czego ludzie
nazywają ''zdrowiem duszy''

jest Twoje zdrowie emocjonalne.

Częścią zdrowia emocjonalnego

jest świadome pojmowanie

naszej nie cielesnej świadomości,

którą moglibyśmy nazwać duchem albo duszą.

Kiedy używamy słowa dusza

odnosimy się do aspektu rdzenia
kogoś istoty.

Dlatego słowo dusza

i słowo serce są wymienne.

To dlatego słysząc kogoś

kto mówi o ich
aspektach rdzenia duszy

mówi: wiem to z własnego serca, że

"...coś tam.."

To jest uznanie, że wiemy,

że aspekt rdzenia naszej istoty

nasze doświadczenie, tu na ziemi

nie jest fizyczne,

jest EMOCJONALNE.

Kiedy pierwsze przychodzimy do tego życia

doświadczamy świat kompletnie
poprzez percepcję odczuwania

czujemy świat zanim go zobaczymy.

Uczucia oraz emocje nie jako jedyne są
sercem naszego życia tu na Ziemi,

są również sercem
naszych związków z innymi.

Ponieważ uczucia i emocje

są sercem związków,

dlatego tam zachodzi najwięcej zniszczeń.

Chce Ci przedstawić parę rzeczy
abyś mogł/a lepiej zrozumieć.

Z historycznego punktu widzenia

na związki międzyludzkie i to jaką role emocje
grają w związkach.

Przez wieki nasze pomysły

na temat tego jakie są dobre i złe
techniki wychowywania dzieci,

zmieniały się drastycznie,

na przykład:

w średniowieczu

dzieciństwo tak naprawdę nie istniało.

Zaraz po tym jak dziecko
mogło sobie fizycznie poradzić

zostało wysyłane do pracy.

Z reguły w rolach
które dzisiaj byłyby postrzegane jako niewolnictwo.

Dzieci nie były widziane jako czyste,

właściwie to były widziane jako samo zło.

I nieprawdopodobna kara cielesna

która była oczywiście uważana za zupełnie
normalną i ogólną

była używana dla zbawienia i dobra dzieci.

W tej erze nawet w najbardziej
arystokratyczne domostwach

zamiast cenić i adorować własne dzieci

niektórzy rodzice odbywają się
z gardzeniem i odrzucaniem własnych dzieci

i celowo maltretują i umniejszają im

myśląc w gruncie rzeczy,
że to dla ich własnego dobra.

Na końcu lat 1600 historia widziała narodziny

rodzicielstwa typu nagroda oraz kara,

zamiast totalnego cielesnego karania,

filozof Jhon Locke zasugerował,

że lepszym sposobem
trenowania dzieci do bycia dobrym

byłoby odwołać się do
aprobaty i wpływania na dzieci

poprzez "..."

"hańbienia/kompromitowania dzieci kiedy te są złe"

i w cudzysłowie

"podnoszenia wartości dzieci poprzez nagradzanie ich

z uznaniem kiedy te są dobre."

Chcę abyś spróbował/a uświadomić sobie na minute

co właśnie powiedziałam.

Zabrało rodzicom do roku ok. 1600

żeby wyskoczyć z pomysłem na:
nagrodę oraz karę

Teraz, sposób wychowywania
poprzez karę i nagrodę jaki znamy,

jest niewyobrażalnie destrukcyjny.

Jedną z najbardziej destrukcyjnych technik rodzicielskich
jakie dzisiaj znamy.

Teraz, w latach ok. 1600 r.

nagroda i kara były
drastycznym ulepszeniem

w porównaniu do wychowywania dzieci
zanim to nastało.

we wczesnych latach XX wieku
nie dużo się zmieniło.

Eksperci do wychowywania
wciąż formalnie denucjowali

wszystkie romantyczne pomysły na temat dzieciństwa

i popierali
formację odpowiednich zwyczajów

do dyscyplinowania dzieci.

W gruncie rzeczy,
w 1914 r. broszura US Children's Bureau

nazwana "ochrona niemowląt"

nałożyła twardy nakaz rodzicom by nie bawić się z ich dziećmi.

Jhon B. Watson nakłaniał by rodzice trenowali własne dzieci

przez nagradzanie dobrego zachowania i
karanie złego zachowana dzieci

i przez pewne dokładne nakazy
na jedzenie, spanie i funkcjonowanie cielesne.

Kto mógłby zapomnieć o Biblijnym przykazaniu
do którego stosowało się tak wielu rodziców.

i wciąż stosuje do dziś...

W cudzysłowie:

"Ten kto oszczędza rózgi
nienawidzi swoich dzieci

lecz ten kto kocha swoje dzieci
jest rozważny z nakładaniem dyscypliny na nie"

."

Jakby dyscyplina i kara cielesna były tym samym.

w XX w. kara cielesna

zaczęła wypadać z obiegu
w zachodniej części świata.

Wielu rodziców zaczęło być wystarczająco świadomych
żeby zacząć widzieć kare cielesną za to czym jest

czyli znęcaniem się.

Tak w dzisiejszych czasach,

kiedy na wszelkie nieszczęście wciąż są kupy
nieświadomych rodziców,

którzy znęcają się nad swoimi dziećmi
w imię dyscypliny.

Większa część ludzi w zachodniej stronie globu

używa technik rodzicielskich jak szlabany
jako narzędzie do dyscypliny.

Jest łatwo patrzeć w przeszłość

i powiedzieć że żyliśmy w mrocznych czasach

jeśli chodzi o wychowywanie,

ale powiem wam

że w nadchodzących latach
przeszłość będzie patrzeć zpowrotem na nas

i powie dokładnie tą samą rzecz,

że w gruncie rzeczy my znajdujemy się

w mrocznych czasach wychowywania.

Teraz, tak samo jak kara cielesna

wypadła z obiegu jako
ulubiona metoda wychowawcza

Powiem wam dzisiaj

że jesteśmy na skraju rewolucji.

Rewolucją jest wchowywanie na poziomie emocjonalnym.

Zaraz przekonamy się

że my sami żyjemy w mrocznych czasach

jeśli chodzi o wychowywanie emocjonalne,

i że wyrządzamy ten sam rodzaj zniszczeń

na poziomie emocjonalnym u naszych dzieci

tak samo jak kiedyś wyrządzaliśmy na poziomie fizycznym.

bijąc własne dzieci

w wiekach, które minęły.

Jestem tutaj by wam powiedzieć

że nie mamy zielonego pojęcia jak stworzyć

atmosferę zdrową emocjonalnie w naszych domach
dla naszych dzieci

gdzie są oczywiście wyjątki co do tego,

ale jak narazie w dzisiejszym nowoczesnym świecie

spora większość dzieci dorasta

w warunkach niezdrowych emocjonalnie

i w gruncie rzeczy atmosfera w domach

nawet trochę nie posunęła się w stronę dobrego wychowania do dziś.

Usuwamy się z nowej mrocznej ery

mrocznej ery która jest mroczną erą uczuć i emocji.

budzimy się do pomysłu,

że istnieje możliwość bycia
bardzo dobrym rodzicem na poziomie fizycznym

będąc jednocześnie złym rodzicem na poziomie
emocjonalnym.

Ma to szeroką implikację

ponieważ zaadresowaliśmy już wcześniej w tym odcinku

że totalnym rdzeniem naszej egzystencji
są uczucia i emocje,

więc jeśli klimat emocjonalny w waszych domach
z waszymi dziećmi

jest niezdrowy,

w takim wypadku esencja rdzenia kogoś życia i kogoś istoty jest niezdrowa.

w dzisiejszym świecie większość porad rodzicielskich

ignoruje świat emocji całkowicie.

Skupia się na tym jak poprawić złe zachowanie

odtrącając uczucia która podlega i powoduje

to złe zachowanie.

Nie zależnie od tego jak daleko zaszliśmy

celem rodzicielstwa wciąż jest mieć posłuszne i uległe dziecko

żeby nie wychować zdrowego dorosłego.

Celem nie jest by wychować w cudzysłowie:
"dobrego" dziecka

Nasz system oceniania
bierze ten sam obrót

kiedy mowa o "złym" zachowaniu

Interesujemy się poprawianiem złego zachowania
i kreowania dobrych obywateli

kiedy bycie niezainteresowanym uczuciami
motywuje właśnie takie zachowanie

Dobre rodzicielstwo wymaga emocji.

Dobry, zdrowy związek wymaga emocji.

Większość dzisiejszych rodziców
popełnia kluczowe błędy:

Numer pierwszy to fakt, że ignorują lub odrzucają
emocje własnych dzieci

Numer dwa to, że nie pochwalają ich emocji

Numer trzy to, że nie dają dziecku żadnej wskazówki nie potrafią go pokierować.

żeby móc znieść negatywną emocję dziecka.

Rodzic, który odrzuca te emocje

ma krytyczny wpływ na negatywne emocje dziecka

i kiedy nagania i karze za wyrażanie tych emocji.

Rodzic, który odrzuca emocje własnego dziecka

ignoruje je uznając je za nieważne,

albo jeszcze gorzej trywializuje i uznaje za banalne.

Również rodzic, który nie oferuje żadnej wskazówki/pomocy

może odczuwać te emocje,

ale nie stawiać limitów na zachowanie

i nie asystować dziecku w zrozumieniu
oraz współpracy z tymi emocjami.

Podając przykład jak to działa praktycznie,

wyobraź sobie, że Zygfryd
nie chce iść dzisiaj do szkoły

i zaczyna płakać kiedy rodzic zmusza go żeby poszedł

Niezgadzający się rodzic może w tym momencie zbesztać Zygfryda za brak współpracy.

Rodzic w tym momencie może nazwać go złym

i ukarać w jakiś sposób
zamykając samego lub klapsami.

Ten rodzic może zupełnie odtrącić emocje Zygfryda.

mówiąc "To idiotyczne, nie ma najmniejszego powodu żeby być smutnym o pójście do szkoły.

teraz obróć te minę do góry nogami!"

Rodzic ten może na przykład dać dziecku jakąś coś co spowoduje dystrację

dając mu ciastko, albo pokazując mu krowę na polu w drodze do szkoły.

Rodzic, który nie oferuje żadnego pokierowania,

może zachować się w empatyczny sposób

mówiąc mu że to wporządku być smutnym albo się bać

ale ten rodzic by nie kontynuował

pomóc zdecydować Zygfrydowi co robić
z jego nieprzyjemnymi emocjami.

Zamiast tego zostawiłby mu przestrzeń

gdzie poczułby że te emocje

są zabójczą siłą,
nad którą nie ma władzy

Dzieci, które są wychowane w niezdrowych emocjonalnie warunkach

nie są w stanie ukoić samych siebie

Dlatego pojawiają się u ich problemy zdrowotne.

Na czele tego wszystkiego dzieci, które są wychowywane w takich warunkach

nie dają sobie rady z łączeniem się z własną rodziną.

Z reguły czują się jakby nie przynależały.

Nie dają rady z kształtowaniem się ze strony intymnej z rodzicami

rezultatem czego jest to że czują się odizolowane i samotne.

to oczywiście przenosi się na dorosłość.

Wyrastają na ludzi, którzy nie potrafią radzić sobie ze swoimi emocjami

Wyrastają na ludzi, którzy czują że nigdzie nie przynależą.

Wyrastają na ludzi, którzy mają spory problem ze związkami aby działały tak jak trzeba.

Kreują współuzależnione związki.

i rozwija się u ich potrzeba kiedy międzyczasie pojawia się ogromny strach przed intymnością.

Moim zdaniem

numer jeden powodu ludzi wyrastających na psychopatów i socjopatów

są ludzie którzy dorastali w niestabilnych emocjonalnie środowiskach w dziecństwie.

Teraz mej na uwadze,
że duża grupa ludzi

którzy badają powody z których ludzie stają się takimi ludźmi

szukają zawsze w ich przeszłości za znakami znęcania się

jest znacznie łatwiej
znaleść znaki takiego znęcania się

a znacznie trudniej
znaleść oznaki niezdrowych emocjonalnie rodziców

w środowiskach z dzieciństwa.

Wielu seryjnych zabójców
i szkolnych mrdeców

którzy rzekomo przyszli z "zdrowych domów"

Nie przyszli w gruncie rzeczy ze zdrowych domów.

Przyszli ze zdrowych domów w kontekście fizycznym

gdzie byli ubierani i karmieni
i gdzie dano i nawet dużo przywilejów,

ale pod tą kochaną powłoczką kryło się ekstrymalnie dysfunkcyjne emocjonalnie środowisko.

Emocjonalna dysfunkcyjność, która nie pozwoliła na łączenie się z innymi ludźmi.

Emocjonalne odrzucenie i emocjonalna dezaprobata

wszystkie są formą emocjonalnego znęcania się.

Ale przyszłość już nie długo nauczy nas,

żeby nigdy nie niedoceniać emocjonalnego odrzucenia

i emocjonalnego znęcania się.

Moim zdaniem,

z doświadczenia wszelkich form znęcania się

emocjonalne jest najgorsze z najgorszych

oraz najcięższe do wyleczenia się.

Lecz teraz dochodzimy do najbardziej niszczących aspektów

emocjonalnego odrzucenia

kiedy jest dane od rodzica dla dziecka

Kiedy te rzeczy

są pokazane dziecku

dziecko zaczyna ufać zdaniu rodzica

na cokolwiek oni by się poczuli nieuraczeni..

zamiast ich własnego zdania.

Tracą wiarę w siebie,

tracą poczucie wartości

i co najgorsza wierzą, że jest z nimi coś nie tak.

Kiedy emocjonalna dysfunkcyjność panuje nad związkiem

dziecko uznaje, że nie ma prawa czuć się w sposób jaki się czuje.

w skrócie, uczą się że to złe czuć się w taki sposób.

Teraz tu jest samo sedno:

Dziecko zaczyna wierzyć że jeśli to źle czuć się w sposób jaki się czuje

ale mimo to czują się w taki sposób jest specyficznie z nimi coś nie tak.

Jeśli miałabym wybrać jedną rzecz

z którą jest coś nie teges z branżą zajmującą się chorobami mentalnymi

jest to że jest popularna idea

że jest sposób na to jak ludzie powinni się czuć

i jeśli nie czują się w taki sposób to jest coś z nimi nie tak.

Biura psychiatryczne są pełne ludzi

którzy byli wychowani w emocjonalnie dysfunkcyjnych domach

Ci ludzie dorastali wierząc, że jest z nimi coś nie tak,

ponieważ w cudzysłowie "nie powinni czuć się w taki sposób''

kiedy prawdą jest że oni czują się dokładnie w taki sposób

Mają perfekcyjny i dźwięczny powód żeby tak się czuć.

a idea że "jest z nimi coś nie tak" to błędne rozumowanie

Błędne rozumowanie które sprawia że ich emocje są obalane raz za razem.

To jest w gruncie rzeczy klucz do poczucia lęku/obawy

Lęk jest tak często powodowany przez brak wiary w siebie i wierzenia sobie

Brak wierzenia w siebie i posiadanie wątpliwości powoduje strach przed samym sobą.

Co powoduje, że ciągle przed sobą uciekasz...

ponieważ czujesz się że nie powinieneś/aś czuć się w sposób jaki się czujesz

musiałam jak zwykle wskoczyć w tą fabułę jak zwykle

ponieważ bez tego zrozumienia nie będziesz w stanie zrozumieć

ja dostałeś się do związków w których jesteś dzisiaj

krótko powiedziawszy

z powodu emocjonalnych środowisk w których dorastałeś/aś

nie masz pojęcia jak odnosić się do ludzi jako dorosły

i te same zasady zostają zastosowane

nie udaje nam się stworzyć prawdziwej intymności

tak często ponieważ odrzucamy nasze własne emocje

nie zgadzamy się na to jak się czujemy

mówimy innym ludziom jak powinni się czuć

nie mam cierpliwości do emocjonalnych potrzeb innych.

Kiedy widzimy pojawiające się emocje u innych traktujemy je jako słabość

Nazywamy ludzi którzy okazują emocje ''przewrażliwionymi''

Dla dobra naszego zrozumienia,

Chcę wam podać parę przykładów dorosłych związków

które są emocjonalnie dysfunkcyjne.

Kobieta idzie na lunch z koleżanką

jest rozczarowana ponieważ nie dostała pracy na którą aplikowała

a myślała że ją dostanie

jej przyjaciele powiedzieli jej, że jest porostu negatywna

i że musi spojrzeć na jasne strony

i że wszystko co robi to

stwarza więcej rozczarowania we własnej rzeczywistości ponieważ jest skupiona tak negatywnie

dwa:

Mąż wraca późno z pracy

żona zaczyna płakać minute po tym jak wchodzi

mąż zauważa ją i od razu mówi

"Zawsze wszystko wyolbrzymiasz spóźniłem się tylko pół godziny

może po prostu zaczynasz mieć menopauzę

w zasadzie to potrzebujesz pomocy profesjonalisty"

A potem wpada do swojego biura i ogląda telewizję.

Trzy:

Mężczyzna przechodzi przez rozwód

mówi swoim kolegom co jest nie tak

oni przekonują go żeby dołączył do nich przy barze

kiedy się pojawia

żaden z nich nie uznał że w zasadzie

przechodzi przez koszmar emocjonalny związany ze związkiem

zamiast tego zachęcają go żeby o tym nie myslał

napił się, pooglądał mecz i ładne laski przy barze

Bez znaczenia czy jest to przyjaźń czy romans

uczucia i emocje są sercem i rdzeniem

tych konkretnych związków

jeśli ma to być związek który coś znaczy

zamiast powierzchownego.

Bez zdrowych i głębokich połączeń emocjonalnych

i związku opartym na uczuciach

ten związek nie jest w gruncie rzeczy związkiem

to socjalne porozumienie

W intymności nie chodzi o sex

prawdą jest że sex może być produktem ubocznym intymności

ale intymność może być widziana tylko przez pryzmat tego kim ta naprawdę jesteś

i widzenia kogoś za to kim tak naprawdę są.

To ja będący w stanie pokazać przed tobą siebie bez żadnej ściemy

i odebranym przez Ciebie poprzez prawdę kim jestem,

bez Twojej potrzeby zmieniania mnie.

To Ty z możnością pokazania kim tak naprawdę jesteś przede mną

i mnie z możliwością widzenia i odbierania Cię za to kim tak naprawdę jesteś,

beze mnie próbującym Cię zmienić albo manipulować Tobą.

Jest to spotkanie w centrum serca

które jest miejscem narodzenia empatii.

Jest miejscem narodzin dla połączenia i bliskości.

Już to wcześniej powiedziałam i powiem jeszcze raz:

Słowo intymność może być złamane do:

widzisz we mnie

najważniejszą częścia intymności

jest widzieć w inną osobę, żeby widzieć prawdę o nich.

A prawda o kimś może zostać przedstawiona jedynie za pomocą uczuć i emocji.

Uczucia i emocje są totalnym rdzeniem

Twojej rzeczywistości i doświadczenia

zarówno najważniejszą częścią intymności.

Linia końcowa to:

Emocje i uczucia mają znaczenie.

Musimy zacząć widzieć jak ważne i wartościowe są nasz emocje.

Musimy zacząć szanować emocje które pojawiają się u nas nawzajem.

Musimy zacząć słuchać emocji, które znajdują się za słowami.

Musimy sami otworzyć się i zaoferować zrozumienie.

Oświadczenia uznania i zrozumieia

zawsze powinny uprzedzać radą.

Jeśli powiesz komuś jak powinni się czuć

uczysz ich jak się niszczyć

Uczysz ich że jest z nimi coś nie tak