Hoe ver kunnen we gaan? Grenzen van de mensheid.

Gebruik de URL: http://www.squarespace.com/nutshell voor 10% op een nieuwe website en steun dit kanaal. Maak ook je leven gemakkelijker. Hartelijk dank aan Squarespace voor het ondersteunen van de show!

Bekijk Ethan Siegels Astronomie blog, "starts with a bang": http://onforb.es/1THyMGT

Is er een grens die we nooit zullen overschrijven? Zijn er plekken die we nooit zullen kunnen bereiken, wat er ook gebeurt? Het blijkt zo te zijn. Veel, veel meer dan je zou hebben gedacht ...

Steun ons op Patreon zodat we meer dingen kunnen maken (en andere coole dingen): https://www.patreon.com/Kurzgesagt?ty=h

Kurzgesagt merch hier: http://bit.ly/1P1hQIH

Klik hier voor de muziek van de video:

SoundCloud: http://bit.ly/1T7E6qX
Bandcamp: http://bit.ly/1s0RGSz
epische berg muziek: http://bit.ly/22k7EYF
 
Hartelijk dank aan onze geweldige PATRONS VOOR HET STEUNEN VAN ONS:

Nicoleta, Timothy Pifer, Thomas Junier, Sam Posnick, Muhammad Fikri, Michael Wawra, Matt Welch, Nuno Tiago, Leigh Beattie, Erik Onnen, Jonathan Häberle, Adit Kadkol, Benson Hawk, Geraint Scott, Alex zweren, Jake Sobrist, Mark Jobes, Bueno, Pierce Ferriter, Bacon Fat Labs, Raphael Grund, ben Gazzard, Zurxo, Lovelyn Sapuay, David Enrique Erazo Robles, Matt Carol, Eirik Wilhelm Hamborg, Franco B, Jaroslav Stehlik, John Richardson, Jon R, Jack Hong, Lino Coscia, Kahu Coyle-Puke, Вадим Росток, Aaron Rabenstein, Gamblord, Benjamin Achren, Giorgi, Michael Lee, Jeremy Spencer Egan, Vitor Gondim Tomaz, Michael Komorowski, Joshua Dittrich, Nawapat Kaweeyanum, Jeffrey McCullough, Nick Yonge

Hoe ver kunnen we gaan? Grenzen van de Mensheid.

Is er een grens die we nooit zullen overschrijden?

Zijn er plekken die we nooit zullen bereiken, hoe hard we ook proberen?

Het blijkt zo te zijn.

Zelfs met sciencefiction technologie zijn we gevangen in ons deel van het universum.

Hoe kan dat zijn?
En hoe ver kunnen we gaan?

Wij leven in een rustige arm van de Melkweg;
Een spiraalstelsel van gemiddelde grootte,

- ongeveer 100.000 lichtjaar in doorsnede -

bestaande uit miljarden sterren, gaswolken,
donkere materie, zwarte gaten, neutronensterren,

en planeten, met een super zwaar
zwart gat in het galactische centrum.

Vanuit de verte lijkt ons melkwegstelsel dicht, maar
in werkelijkheid bestaat het uit, meestal, lege ruimte.

Met onze huidige technologie, zou het sturen van een mens naar de dichtstbijzijnde ster duizenden jaren duren.

Dus, ons melkwegstelsel is vrij groot.

De Melkweg is niet alleen, dat wel.

Samen met de Andromeda melkweg en meer dan vijftig dwergstelsels,

maakt het deel uit van "De Lokale Groep";

een gebied in de ruimte ongeveer tien miljoen lichtjaar
in diameter.

Het is een van de honderden melkweg groepen in
de "Laniakea supercluster"

die zelf slechts een van de miljoenen superclusters is

die deel uitmaken van het waarneembare heelal.

Laten we voor nu even aannemen dat we een glorieuze toekomst tegemoetgaan;

de mensheid wordt een type drie beschaving,

wordt niet uitgeroeid door buitenaardse wezens,

en ontwikkelt interstellaire reizen, op basis van
onze huidige kennis van de fysica.

In dit gunstigste geval,
hoe ver kunnen we mogelijk gaan?

Nou, de lokale groep.

Het is de grootste structuur waar de mensheid
ooit een deel van zijn.

Hoewel het zeker enorm is, vertegenwoordigt
de lokale groep slechts 0,00000000001% van

het waarneembare heelal.

Laat dit getal even tot je doordringen.

We zijn beperkt tot een honderd miljardste
van een procent van het waarneembare heelal.

Het simpele feit dat er eigenlijk
een limiet voor ons is en dat er

zo veel universum is dat we nooit
in staat zijn om aan te raken, is een beetje beangstigend.

Waarom kunnen we niet verder gaan?

Nou, het heeft allemaal te maken met
de aard van niets.

Niets, of lege ruimte, is niet leeg
maar bevat energie intrinsiek aan zichzelf;

zogenaamde "quantum fluctuaties".

Op de kleine schaal, is er
constante actie, deeltjes en antideeltjes

die verschijnen en zichzelf vernietigen.

Je kunt je dit kwantumvacuüm voorstellen als
een bruisend deel:

met dichtere en minder dichte gebieden.

Laten we nu 13,8 miljard jaar teruggaan,
toen de structuur van de ruimte

uit helemaal niets bestond.

Direct na de oerknal, in een gebeurtenis die bekend staat
als kosmische inflatie, groeide het waarneembare heelal

van de grootte van een knikker tot
triljoenen kilometers, in een fractie van een seconde.

Deze plotselinge uitrekking van het universum was
zo snel en extreem

dat al die quantum fluctuaties
ook uitgerekt waren

en subatomaire afstanden werd
galactische afstanden,

met dichte en minder dichte gebieden.

Na de inflatie begon de zwaartekracht
alles weer bij elkaar te trekken.

Op de grootste schaal was de uitbreiding
te snel en krachtig om te overwinnen,

maar in kleinere schalen kwam de
zwaartekracht naar voren als overwinnaar.

Dus, in de loop der tijd groeiden de dichtere gebieden,
of zakken van het universum

uit tot groepen van sterrenstelsels,
zoals waar we nu in leven.

Alleen dingen in onze zak - De Lokale Groep -
zijn gebonden aan ons door zwaartekracht.

Maar wacht, wat is het probleem dan?

Waarom kunnen we niet van ons deel van het universum,
reizen naar het volgende deel?

Hier maakt donkere energie alles ingewikkeld.

Ongeveer zes miljard jaar geleden,
nam donkere energie over.

Het is eigenlijk een onzichtbare kracht of effect,
dat de expansie van het heelal

veroorzaakt en versnelt.

We weten niet waarom, of wat donkere energie is,
maar we kunnen het effect ervan duidelijk observeren.

In het vroegere heelal waren er grotere
koude plekken rond de lokale groep

die uitgroeiden tot clusters met duizenden sterrenstelsels.

We zijn omringd door een heleboel dingen,
maar geen van die structuren en sterrenstelsels

buiten de lokale groep zijn door zwaartekracht
aan ons gebonden.

Dus, hoe meer het heelal uitdijt,
hoe groter de afstand tussen

ons en andere zwaartekracht zakken wordt.

Na verloop van tijd zal donkere energie de rest van het universum van ons wegduwen,

waardoor alle andere clusters, sterrenstelsels, en
groepen uiteindelijk onbereikbaar geworden.

De volgende groep sterrenstelsels is al op miljoenen
lichtjaren afstand,

maar allemaal bewegen ze van ons vandaan
met snelheden die we nooit hopen te ervaren.

We zouden de lokale groep kunnen verlaten en
door de intergalactische ruimte vliegen,

in de duisternis, maar we zouden nooit
ergens komen.

Terwijl we steeds meer verdwaald zullen raken,
zal de lokale groep sterker aan elkaar gaan hechten

en samensmelten om één reusachtig elliptisch sterrenstelsel te vormen met de niet-originele naam "Milkdromeda"

over een paar miljard jaar.

Maar het wordt nog deprimerender:

op een gegeven moment zullen de sterrenstelsels buiten de lokale groep zo ver weg zijn,

dat ze te zwak zijn om op te sporen, en de weinige
fotonen die ons wel weten te bereiken

zullen worden verschoven naar zulke lange golflengten,
dat ze niet detecteerbaar zijn.

Zodra dit gebeurt, zal geen enkele informatie buiten
de lokale groep in staat zijn om ons te bereiken.

Het universum zal wijken uit het zicht.

Het zal donker en leeg lijken,
in alle richtingen, voor altijd.

Iemand die geboren is in de verre toekomst in Milkdromeda,

zal denken dat er niets anders is dan zijn eigen
sterrenstelsel in het hele universum.

Als ze ver in de lege ruimte kijken, zullen ze
alleen maar meer leegte en duisternis zien;

ze zullen niet in staat zijn om de
kosmische achtergrondstraling te zien,

en zij zullen niet in staat zijn om te leren over
de oerknal.

Ze zullen in geen mogelijkheid weten
wat wij vandaag de dag weten;

de aard van het uitdijende heelal,
waar het begon, en hoe het zal eindigen.

Ze zullen denken dat het universum statisch en eeuwig is.

Milkdromeda zal een eiland in de duisternis zijn,
dat langzaam donkerder en donkerder wordt.

Maar toch, met zijn biljoenen sterren,
is de lokale groep zeker

groot genoeg is voor de mensheid.

Immers, we hebben nog steeds niet bedacht
hoe we ons zonnestelsel kunnen verlaten

en we hebben miljarden jaren
om onze melkweg te verkennen.

We hebben het ongelooflijke geluk te bestaan op
het perfecte moment in de tijd om

niet alleen onze toekomst, maar ook ons
meest verre verleden te zien.

Hoe geïsoleerd en afgelegen de lokale groep ook is,
we kunnen het hele universum waarnemen

zo groots en spectaculair als het nu is.

Deze video werd gesponsord door SquareSpace.com/nutshell

Voel jij je geïsoleerd in aan gigantisch universum?

Waarom zou je geen website of blog opzetten
en je gedachtes delen met andere

humanoïdes om je heen?

Squarespace stelt je in staat dat te doen
met eenvoudig te gebruiken hulpmiddelen,

zeer snel en zonder enige kennis van web design.

Je kunt ook de code "NUTSHELL" gebruiken om
10% te besparen en Kurzgesagt te steunen

met het maken van meer video's over onze plaats
in het universum.

Heel erg bedankt voor de hulp met de video
aan Ethan Siegel.

Volg zijn astronomie blog hier.

Je kunt ons direct ondersteunen op Patreon
of Kurzgesagt merch hier verkrijgen.

Het helpt echt.

Het is geweldig dat je tot hier hebt gekeken,
dus we hebben een playlist voor je gemaakt over meer dingen over het universum.

Ondertiteling gemaakt door Sidharth Bansidhar