Τα υπέρ της ιχθυοκαλλιέργειας

Οδεύουμε προς μια παγκόσμια διατροφική κρίση. Σχεδόν 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται διατροφικά από τους ωκεανούς και με τους τρέχοντες ρυθμούς παίρνουμε από τον ωκεανό περισσότερα ψάρια από όσα μπορούν να αναπαραχθούν με φυσικό τρόπο. Σε αυτή τη διαφωτιστική ομιλία με πυκνά νοήματα, ο επιχειρηματίας αλλά και οικολόγος Μάικ Βέλινγκς προτείνει ως λύση την υδατοκαλλιέργεια ή ιχθυοκαλλιέργεια. Μας λέει επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Ζακ-Υβ Κουστώ, «Πρέπει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τον ωκεανό ως καλλιεργητές και όχι ως κυνηγοί. Θα έρθει η μέρα που ο κόσμος θα απαιτεί να έχει στο πιάτο του ψάρια που θα έχουν καλλιεργηθεί καλά και σύμφωνα με τους κανόνες υγιεινής - και δεν θα δέχονται οτιδήποτε λιγότερο».

Κατάγομαι από τους ψηλότερους
ανθρώπους του πλανήτη,

τους Ολλανδούς.

Δεν ήταν πάντα έτσι.

Βασικά σε όλον τον κόσμο
οι άνθρωποι γίνονται ψηλότεροι.

Τα τελευταία 150 χρόνια,

στις αναπτυγμένες χώρες,

κατά μέσον όρο ψηλώσαμε κατά 10 εκατοστά.

Οι επιστήμονες έχουν
αρκετές θεωρίες περί αυτού,

αλλά σχεδόν όλες περιλαμβάνουν τη διατροφή

ειδικά την αύξηση κατανάλωσης
γαλακτοκομικών και κρέατος.

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια

η παγκόσμια κατανάλωση κρέατος
έχει υπερτετραπλασιαστεί,

φτάνοντας από τους 71
στους 310 εκατομμύρια τόνους.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει
με το γάλα και τα αυγά.

Σε κάθε κοινωνία με αύξηση εισοδήματος,
αυξήθηκε και η κατανάλωση πρωτεΐνης.

Και είναι γνωστό ότι παγκοσμίως
γινόμαστε πιο πλούσιοι.

Και μαζί με τη μεσαία τάξη
αυξάνεται και ο παγκόσμιος πληθυσμός,

από 7 δισεκατομμύρια σήμερα
σε 9,7 δισεκατομμύρια έως το 2050,

που σημαίνει ότι έως το 2050

θα χρειαστούμε τουλάχιστον
70% περισσότερη πρωτεΐνη

απ' όση είναι διαθέσιμη
για την ανθρωπότητα σήμερα.

Και τα Ηνωμένα Έθνη
εκτιμούν τον αριθμό του πληθυσμού

περίπου στα 11 δισεκατομμύρια
ως το τέλος του αιώνα,

που σημαίνει ότι θα χρειαστούμε
πολύ περισσότερη πρωτεΐνη.

Η πρόκληση είναι τόσο απίστευτη

που πρόσφατα

μια ομάδα από το Ίδρυμα Άνγκλια Ράσκιν
για την Παγκόσμια Βιωσιμότητα

είπε ότι αν δεν αλλάξουμε
τις παγκόσμιες πολιτικές μας

και τα συστήματα παραγωγής τροφής,

οι κοινωνίες μας βασικά θα καταρρεύσουν
μέσα στα επόμενα 30 χρόνια.

Προς το παρόν οι ωκεανοί μας
αποτελούν την κύρια πηγή ζωικής πρωτεΐνης.

Πάνω από 2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι
εξαρτούνται απ' αυτήν καθημερινά.

Ταυτόχρονα,

η παγκόσμια αλιεία μας
είναι δυόμισι φορές περισσότερη

απ' όση μπορούν να στηρίξουν
επαρκώς οι ωκεανοί μας,

δηλαδή παίρνουμε από τον ωκεανό
πολλά περισσότερα ψάρια

απ' όσα μπορεί ο ωκεανός
να αντικαταστήσει φυσικά.

Το WWF πρόσφατα δημοσίευσε μια μελέτη
που δείχνει ότι στα τελευταία 40 χρόνια

η παγκόσμια θαλάσσια ζωή
μειώθηκε στο μισό.

Μια άλλη πρόσφατη μελέτη δείχνει
ότι τα μεγαλύτερα είδη κυνηγών,

όπως ο ξιφίας
και ο τόνος με το μπλε πτερύγιο,

έχουν εξαφανιστεί κατά το 90%
από τη δεκαετία του 1950.

Υπάρχουν αρκετές υπέροχες βιώσιμες
πρωτοβουλίες σε όλον τον πλανήτη

που αναζητούν καλύτερη διαχείριση
και καλύτερες πρακτικές αλιείας.

Αλλά τελικά,

όλες αυτές οι πρωτοβουλίες στοχεύουν
να κρατήσουν σταθερή την παραγωγή.

Είναι μάλλον απίθανο,

ακόμα και με αλιεία
με καλύτερη διαχείριση,

να μπορέσουμε να πάρουμε
περισσότερα από τον ωκεανό

απ' ό,τι παίρνουμε σήμερα.

Πρέπει να σταματήσουμε
να λεηλατούμε τους ωκεανούς μας.

Πρέπει να μειώσουμε την πίεσή μας.

Βρισκόμαστε σε ένα σημείο

όπου αν πιέσουμε για περισσότερη παραγωγή,

μάλλον θα έχουμε ολική κατάρρευση.

Τα τωρινά συστήματα αδυνατούν να θρέψουν
τον αυξανόμενο πληθυσμό της Γης.

Πώς θα το διορθώσουμε;

Πώς θα μοιάζει ο κόσμος σε μόλις 35 χρόνια

όταν με επιπλέον 2,7 δισεκατομμύρια
θα μοιραζόμαστε τους ίδιους πόρους;

Ίσως να γίνουμε όλοι χορτοφάγοι.

Φαίνεται πολύ καλή ιδέα

αλλά δεν είναι ρεαλιστική

και είναι αδύνατο
να το επιβάλλουμε παγκόσμια.

Οι άνθρωποι τρώνε ζωική πρωτεΐνη
έτσι ή αλλιώς.

Και αν η αλλαγή αποτύχει

και συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο

και δεν καλύπτεται η ζήτηση.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
πρόσφατα ανέφερε

ότι 800 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν
από υποσιτισμό και έλλειψη τροφής,

που οφείλεται στην αύξηση
του ανθρώπινου πληθυσμού

και στη μειούμενη πρόσβαση σε πόρους
όπως νερό, ενέργεια και γη.

Δεν χρειάζεται πολύ φαντασία

για να προβλέψουμε παγκόσμιες αναταραχές,
εξεγέρσεις και μεγαλύτερο υποσιτισμό.

Οι άνθρωποι πεινάνε,

και οι φυσικοί πόροι
μειώνονται επικίνδυνα.

Για τόσους πολλούς λόγους,

πρέπει να αλλάξουμε το παγκόσμιο
σύστημα παραγωγής τροφής.

Πρέπει να τα καταφέρουμε καλύτερα

και υπάρχει λύση.

Και η λύση είναι στην υδατοκαλλιέργεια -

την καλλιέργεια ψαριών, φυτών όπως
τα φύκια, τα μαλάκια και τα οστρακόδερμα.

Όπως είπε ο μεγάλος ήρωας
των ωκεανών, ο Ζακ-Υβ Κουστώ,

«Πρέπει να χρησιμοποιούμε τον ωκεανό
ως αγρότες, όχι ως κυνηγοί.

Ο πολιτισμός υπαγορεύει
καλλιέργεια και όχι κυνήγι».

Τα ψάρια είναι το τελευταίο
είδος τροφής που κυνηγάμε.

Και γιατί συνεχώς ακούμε φράσεις όπως:

«Τα ψάρια ιχθυοτροφείου ζουν λίγο»

ή «Καλύτερα από την ελεύθερη αλιεία»,

για ψάρια που δεν ξέρουμε
τίποτα σχετικά με αυτά;

Δεν ξέρουμε τι έφαγε όσο έζησε,

και δεν ξέρουμε τη ρύπανση
που αντιμετωπίζει.

Αν ήταν ένα μεγάλο είδος κυνηγού,

μπορεί να πλησίασε
τις ακτές της Φουκουσίμα χθες.

Δεν το γνωρίζουμε.

Ελάχιστοι άνθρωποι συνειδητοποιούν

ότι η γνώση μας για την προέλευση
των αλιευμάτων

φτάνει μόνο έως τον κυνηγό
που έπιασε το θήραμα.

Ας γυρίσουμε όμως λίγο πίσω

και να πούμε γιατί τα ψάρια
είναι η καλύτερη τροφή.

Είναι υγιεινά,

δεν προκαλούν καρδιακές παθήσεις,

παρέχουν βασικά αμινοξέα

και βασικά λιπαρά οξέα
όπως τις βιταμίνες Ωμέγα 3,

που διαφέρουν πολύ
από κάθε άλλο είδος κρέατος.

Κι εκτός από το θέμα υγείας,

είναι πιο συναρπαστικό και ποικίλο.

Σκεφτείτε το - γενικά η κτηνοτροφία
είναι αρκετά μονότονη.

Βοδινό από αγελάδες, αρνίσιο από πρόβατα,
χοιρινό από γουρούνια,

και πουλερικά -γαλοπούλα, πάπια, κότα-
αυτά είναι σχεδόν όλα.

Όμως αλιεύονται 500 είδη ψαριών.

Βέβαια, δεν τα βρίσκουμε όλα
στα σουπερμάρκετ της Δύσης,

αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Μπορούμε να καλλιεργήσουμε ψάρια
με πολύ υγιεινό τρόπο

που ωφελεί εμάς, τον πλανήτη και τα ψάρια.

Ακούγομαι σαν να έχω ψύχωση με τα ψάρια -

(Γέλια)

Να σας εξηγήσω:

Με την υπέροχη συνάδελφο και σύζυγό μου,
Έιμι Νόβογκραντζ,

ασχοληθήκαμε με την υδατοκαλλιέργεια
πριν από λίγα χρόνια.

Εμπνευστήκαμε από τη Σίλβια Έρλ,

που κέρδισε το Βραβείο TED το 2009.

Συναντηθήκαμε στο πλοίο Μίσιον Μπλου 1
στα νησιά Γκαλαπάγκος.

Η Έιμι ήταν υπεύθυνη βράβευσης από το TED,

κι εγώ επιχειρηματίας από την Ολλανδία
και ενδιαφερόμενος πολίτης,

με αγάπη για τις καταδύσεις
και πάθος για τους ωκεανούς.

Το Μίσιον Μπλου
πραγματικά μας άλλαξε τη ζωή.

Ερωτευτήκαμε,

παντρευτήκαμε

και εμπνευστήκαμε,

πιστεύοντας ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι
για τη διατήρηση των ωκεανών -

κάτι που θα μείνει,

που θα κάνει πραγματική διαφορά

και κάτι που θα κάναμε μαζί.

Δεν περιμέναμε ότι θα μας οδηγήσει
στην ιχθυοκαλλιέργεια.

Αλλά μερικούς μήνες
αφού φύγαμε από το πλοίο,

βρεθήκαμε σε μια συνάντηση
για τη διατήρηση της φύσης,

όπου ο πρόεδρος της WorldFish
μιλούσε για την υδατοκαλλιέργεια,

ζητώντας από μια αίθουσα περιβαλλοντολόγων
να σταματήσουν να το αποφεύγουν,

να καταλάβουν τι συνέβαινε

και να εμπλακούν ενεργά,

επειδή η υδατοκαλλιέργεια
μπορεί να είναι αυτό ακριβώς

που χρειάζονται
οι ωκεανοί και ο πληθυσμός.

Μείναμε άφωνοι από τα νούμερα

που δεν γνωρίζαμε για την ιχθυοκαλλιέργεια

και ενθουσιαστήκαμε που μπορούσαμε
να κάνουμε το σωστό.

Και μιλώντας για νούμερα -

η ποσότητα των ψαριών
που καταναλώνεται παγκοσμίως,

μαζί από ιχθυοκαλλιέργειες
και από ελεύθερη αλίευση,

είναι το διπλάσιο
του συνολικού βάρους βοδινού κρέατος

που παράχθηκε πέρυσι στον πλανήτη.

Συνολικά, όλα τα αλιευτικά,

μικρά και μεγάλα, σε όλη τη Γη,

παράγουν περίπου 65 εκατομμύρια τόνους
ψαριών από ελεύθερη αλιεία

για κατανάλωση από ανθρώπους.

Φέτος η υδατοκαλλιέργεια,

για πρώτη φορά στη ιστορία,

έχει μεγαλύτερη παραγωγή
από την ελεύθερη αλιεία.

Αλλά συμβαίνει αυτό:

Η ζήτηση θα αυξηθεί.

Στα επόμενα 35 χρόνια,

θα χρειαστούμε 85 εκατομμύρια τόνους
επιπλέον για να καλυφθεί η ζήτηση,

που είναι σχεδόν μιάμιση φορά παραπάνω

από την τωρινή παραγωγή όλων των ωκεανών.

Τεράστιος αριθμός.

Είναι σαφές ότι αυτό
δεν θα προέλθει από τους ωκεανούς.

Χρειάζεται να προέλθει από καλλιέργεια.

Και μιλώντας για καλλιέργεια -

για την καλλιέργεια χρειαζόμαστε πόρους.

Όπως ο άνθρωπος χρειάζεται να φάει
για να μεγαλώσει και να ζήσει,

το ίδιο και ένα ζώο.

Η αγελάδα χρειάζεται 4 με 5 κιλά τροφής

και σχεδόν 8.000 λίτρα νερό

για την παραγωγή μισού κιλού κρέατος.

Οι ειδικοί συμφωνούν πως είναι αδύνατον

να εκθρέψουμε αγελάδες
για κάθε κάτοικο του πλανήτη.

Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει
αρκετό νερό και τροφή.

Και δεν βοηθάμε συνεχίζοντας
να κόβουμε τα τροπικά δάση.

Ο πλανήτης Γη έχει
περιορισμένα αποθέματα νερού.

Θέλουμε κάτι πιο αποδοτικό

για να μείνει ζωντανή η ανθρωπότητα.

Τώρα ας το συγκρίνουμε
με την ιχθυοκαλλιέργεια.

Μπορείς να εκθρέψεις ένα κιλό ψαριού
με μόνο ένα κιλό τροφής

και ανάλογα με το είδος,
ακόμα και με λιγότερο.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Πρώτον επειδή τα ψάρια επιπλέουν.

Δεν χρειάζεται να στέκονται
ενάντια στην βαρύτητα όπως εμείς.

Και τα περισσότερα ψάρια έχουν ψυχρό αίμα

και δεν χρειάζεται να ζεσταίνονται.

Ανατριχίλα ψαριών.

(Γέλια)

Και χρειάζονται πολύ λίγο νερό,

πράγμα λίγο παράλογο,

αλλά όπως λέμε,

«κολυμπάει σε αυτό αλλά δεν το πίνει».

Τα ψάρια είναι για τον άνθρωπο
η πιο αποδοτική πηγή πρωτεΐνης,

εκτός από τα έντομα.

Πόσα μάθαμε από τότε.

Για παράδειγμα, επιπλέον
των 65 εκατομμυρίων τόνων

που αλιεύονται ετησίως
για ανθρώπινη κατανάλωση,

χρειάζονται άλλα 30 εκατομμύρια τόνοι
για ζωοτροφές,

κυρίως σαρδέλες και γαύροι
για τη βιομηχανία υδατοκαλλιέργειας

που γίνονται ιχθυοτροφές και ιχθυέλαια.

Είναι παραλογισμός.

Το 65% των ιχθυοκαλλιεργειών παγκοσμίως
έχουν κακοδιαχείριση.

Μερικά σοβαρά προβλήματα
των καιρών μας πηγάζουν από εκεί.

Καταστρέφει τους ωκεανούς μας.

Τα χειρότερα προβλήματα δουλείας
σχετίζονται με αυτό.

Ένα πρόσφατο άρθρο
του πανεπιστημίου Στάνφορντ

είπε ότι εάν το 50% της παγκόσμιας
βιομηχανίας υδατοκαλλιέργειας

σταματούσε να χρησιμοποιεί ιχθυοτροφές,

οι ωκεανοί θα σώζονταν.

Σκεφτείτε το για ένα λεπτό.

Τώρα ξέρουμε ότι οι ωκεανοί
έχουν πολλά περισσότερα προβλήματα -

υπάρχει ρύπανση, οξίνιση,

καταστροφή των κοραλλιών και άλλα.

Αλλά αυτό τονίζει
τη σημασία της ιχθυοκαλλιέργειας

και το πόσο αλληλένδετα είναι όλα αυτά.

Ιχθυοτροφεία, υδατοκαλλιέργεια,
καταστροφή δασών,

κλιματική αλλαγή, ασφάλεια τροφής κλπ.

Ψάχνοντας για εναλλακτικές,

η βιομηχανία σε μεγάλη έκταση

στράφηκε σε εναλλακτικές με βάση τα φυτά

όπως η σόγια,
βιομηχανικά απόβλητα κοτόπουλου,

αιματάλευρα από σφαγεία

και ούτω καθεξής.

Καταλαβαίνουμε πώς
προέκυψαν αυτές οι λύσεις

αλλά δεν είναι μια σωστή προσέγγιση.

Δεν είναι βιώσιμες,

δεν είναι υγιεινές.

Έχετε δει κοτόπουλο στον βυθό του ωκεανού;

Φυσικά όχι.

Αν ταΐσετε τον σολομό μόνο με σόγια

κυριολεκτικά εκρήγνυται.

Ο σολομός είναι σαρκοφάγος,

δεν μπορεί να χωνέψει τη σόγια.

Βέβαια, η ιχθυοκαλλιέργεια είναι μακράν

η καλύτερη ζωική καλλιέργεια
για την ανθρωπότητα.

Αλλά έχει μια πολύ κακή φήμη.

Γινόταν υπερβολική χρήση χημικών,

νόσοι και ιοί πέρασαν
και στα ψάρια ανοιχτής θάλασσας,

καταστροφή του οικοσυστήματος και μόλυνση,

ψάρια ιχθυοτροφείου διέφυγαν
και ζευγάρωσαν με τα άγρια

αλλοιώνοντας τον γενετικό κώδικα,

και όπως επίσης προανέφερα,

τα μη βιώσιμα στοιχεία διατροφής.

Πού πήγαν οι ωραίες μέρες

που απολαμβάναμε το φαγητό στο πιάτο μας,

ό,τι κι αν ήταν αυτό.

Τώρα μάθαμε και ξέρουμε.

Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε.

Δεν είναι απόλαυση.

Χρειαζόμαστε ένα σύστημα διατροφής
που να εμπιστευόμαστε,

που να παράγει υγιεινό φαγητό.

Τα καλά νέα όμως είναι

ότι δεκαετίες έρευνας και εξέλιξης

έφεραν νέες τεχνολογίες και γνώσεις

που μας επιτρέπουν
να τα πάμε πολύ καλύτερα.

Μπορούμε να καλλιεργήσουμε ψάρια
χωρίς κανένα από αυτά τα προβλήματα.

Όπως η γεωργία με την πράσινη επανάσταση -

έτσι και η υδατοκαλλιέργεια
με τη γαλάζια επανάσταση.

Νέες τεχνολογίες σημαίνουν

ότι μπορούμε πλέον να παράγουμε
πλήρως φυσική τροφή

με ελάχιστο αποτύπωμα

που αποτελείται από μικρόβια,
έντομα, φύκια και μικροάλγη.

Υγιεινή για τον άνθρωπο,

υγιεινή για τα ψάρια,

υγιεινή για τον πλανήτη.

Τα μικρόβια για παράδειγμα

μπορεί να είναι τέλεια εναλλακτική
για ποιοτική ιχθυοτροφή -

κατ' αναλογίαν.

Τα έντομα είναι -

Καταρχήν είναι η τέλεια ανακύκλωση

γιατί μεγαλώνουν σε τροφικά απόβλητα,

αλλά κυρίως,

σκεφτείτε το δόλωμα με μύγες

και θα δείτε ότι είναι λογικό
να χρησιμοποιηθούν ως ιχθυοτροφή.

Δεν απαιτούν μεγάλες εκτάσεις γης

ούτε να κόψουμε δάση.

Μικρόβια και έντομα
παράγουν νερό χωρίς απόβλητα.

Αυτή η επανάσταση αρχίζει άμεσα,

απλώς χρειάζεται επέκταση.

Μπορούμε τώρα να καλλιεργούμε
πολλά περισσότερα είδη από ποτέ πριν

σε ελεγχόμενες, φυσικές συνθήκες,
παράγοντας χαρούμενα ψάρια.

Φαντάζομαι για παράδειγμα

ένα κλειστό σύστημα πιο αποδοτικό
από την καλλιέργεια εντόμων,

όπου θα μπορούμε να παράγουμε
υγιή, χαρούμενα, γευστικά ψάρια

με ελάχιστα έως καθόλου απόβλητα,

χωρίς σχεδόν καθόλου νερό και ενέργεια

και μια φυσική τροφή
με ελάχιστο αποτύπωμα.

Ή ένα σύστημα όπου θα εκτρέφονται
έως 10 είδη δίπλα δίπλα -

ξεχωριστά μεταξύ τους,

μιμούμενο τη φύση.

Χρειάζεστε ελάχιστη τροφή,

πολύ μικρό αποτύπωμα.

Σκέφτομαι φύκια να μεγαλώνουν
στα απόβλητα των ψαριών, για παράδειγμα.

Υπέροχες τεχνολογίες
εμφανίζονται σε όλον τον κόσμο.

Από εναλλακτικές
για την καταπολέμηση των νόσων,

ώστε να μη χρειαζόμαστε
αντιβιοτικά και χημικά,

έως αυτόματη τροφοδοσία
που αισθάνεται πότε πεινούν τα ψάρια,

ώστε να εξοικονομούμε ιχθυοτροφή
και να παράγουμε λιγότερη μόλυνση.

Λογισμικά που θα συλλέγουν δεδομένα
από όλα τα εκτροφεία,

ώστε να βελτιώσουμε
τις πρακτικές καλλιέργειας.

Πολύ ενδιαφέροντα πράγματα
συμβαίνουν ανά τον κόσμο.

Και προσέξτε - όλα αυτά είναι πιθανά

σε κόστος ανταγωνιστικό
με όσα πληρώνει ο εκτροφέας σήμερα.

Αύριο δεν θα υπάρχει δικαιολογία
να μην κάνουν όλοι το σωστό.

Απλώς πρέπει να δούμε τις καταστάσεις

και να εφαρμόσουμε άμεσα
αυτές τις εξελίξεις.

Αυτά επεξεργαζόμασταν τα τελευταία χρόνια,

και αυτά πρέπει να επεξεργαστούμε μαζί -

να αναθεωρήσουμε τα πάντα εκ βάθρων,

με για συνολική οπτική
προς την αλυσίδα αξιών,

συνδέοντάς τα όλα σε όλον τον κόσμο,

μαζί με μεγάλους επιχειρηματίες

που είναι πρόθυμοι
να μοιραστούν ένα συλλογικό όραμα.

Ήρθε η ώρα να φέρουμε
την αλλαγή στη βιομηχανία

και να την ωθήσουμε
στην κατεύθυνση της βιωσιμότητας.

Αυτή η βιομηχανία είναι σχετικά νέα,

και έχει ανάπτυξη μπροστά της.

Είναι μεγάλο έργο αλλά όχι
τόσο παρατραβηγμένο όσο νομίζετε.

Είναι εφικτό.

Πρέπει να χαλαρώσουμε
την πίεση στους ωκεανούς.

Θέλουμε να τρώμε καλά και υγιεινά.

Και αν θα φάμε ένα ζώο,

θα πρέπει να είναι κάποιο
που έζησε υγιές και χαρούμενο.

Χρειάζεται να έχουμε
φαγητό που εμπιστευόμαστε,

να ζούμε πολύ.

Και όχι μόνο για τους ανθρώπους
στο Σαν Φρανσίσκο ή στη Βόρεια Ευρώπη -

είναι για όλους μας.

Ακόμα και στις φτωχότερες χώρες,

δεν είναι μόνο χρηματικό το θέμα.

Οι άνθρωποι προτιμούν κάτι φρέσκο
και υγιεινό που να εμπιστεύονται

αντί για κάτι από μακριά
για το οποίο δεν γνωρίζουν τίποτα.

Είμαστε όλοι ίδιοι.

Θα έρθει η μέρα

που οι άνθρωποι θα καταλάβουν
-θα απαιτούν- ψάρι στο πιάτο τους

που θα έχει εκτραφεί καλά και υγιεινά -

και θα αρνούνται οτιδήποτε λιγότερο.

Βοηθήσετε να το επιταχύνουμε.

Όταν παραγγέλνετε θαλασσινά ρωτήστε.

Από πού είναι το ψάρι μου;

Πού εκτράφηκε,

και τι έτρωγε;

Πληροφορίες για την προέλευση του ψαριού
και για τον τρόπο παραγωγής του

πρέπει να είναι πιο άμεσα διαθέσιμες.

Και οι καταναλωτές πρέπει να πιέσουν
την βιομηχανία υδατοκαλλιέργειας

να κάνει το σωστό.

Έτσι κάθε φορά που παραγγέλνετε,

ρωτήστε λεπτομέρειες

και δείξτε ότι πραγματικά νοιάζεστε
γι' αυτό που τρώτε

και για ό,τι σας σερβίρουν.

Και τελικά θα εισακουστείτε.

Και όλοι μας θα ωφεληθούμε.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)